Antivirale geneesmiddelen

In tegenstelling tot bacteriën hebben virussen geen celwanden waardoor een antibioticum als penicilline geen uitwerking op ze heeft. Aangezien hun eiwitsynthese afhankelijk is van dezelfde synthese bij hun gastheer, zou je voor het onderdrukken van het virus de gastheer moeten remmen.  Als een virus op menselijk cellen parasiteert - zoals het geval is bij gewone verkoudheid, herpes, griep en vele andere infecties - kunnen we de eiwitsynthese van de gastheer niet onderdrukken omdat we zelf de gastheer zijn. We zouden dan ons eigen lichaam schade toebrengen.

 .

Enkele middelen verstoren bij sommige virussen het vermogen om een cel binnen te dringen en te verlaten of om zich te vermenigvuldigen, zoals aciclovir, dat herpesvirussen bestrijdt en de medicijnen die ingrijpen in  de levenscyclus van hiv. Hoewel virussen onderdrukt kunnen worden is er vrijwel geen remedie tegen. Daarentegen kunnen antibiotica vrijwel alle bacteriële besmettingen genezen.

 .

Nucleoside-analogen zijn een klasse geneesmiddelen die een nucleoside  bevatten dat gelijkt op natuurlijke nucleosiden, maar dat door de  
virale enzymen preferentieel ingebouwd wordt in het viraal DNA.

Hierdoor wordt de virusvermenigvuldiging sterk geremd.

Voorbeelden van nucleoside-analogen zijn middelen

·        tegen herpes-infecties:

·        aciclovir (Zovirax®) en valaciclovir (Zelitrex®)

·        trifluridine (TFT-Ophtiole®)

·        penciclovir (Vectavir®)

·        tegen hepatitis B

·        adefovir (Preveon®, Hepsera®)

·        entecavir (Baraclude®)

·        telbivudine (Tyzeka®, Sebivo®)

·        tegen hiv

·        zidovudine (Retrovir AZT®)

·        stavudine (Zerit®)

·        lamivudine (Epivir®)