Dierenbescherming en Dierproeven
1)
“Ik denk dat niemand proeven met dieren wil
doen, maar soms is er geen goed alternatief en zullen we wel moeten.
2) Stel je voor dat jij zelf, of iemand van wie je houdt ernstig ziek is en een medicijn krijgt aangereikt dat op dieren is getest. Dan grijp je die kans aan. Dat is volstrekt logisch en geldt ook voor mij.”
2) Stel je voor dat jij zelf, of iemand van wie je houdt ernstig ziek is en een medicijn krijgt aangereikt dat op dieren is getest. Dan grijp je die kans aan. Dat is volstrekt logisch en geldt ook voor mij.”
Dit staat in het blad ‘Dier’, voorjaar 2016, blz. 14/5.
Het zijn enkele regels uit een interview met Sue Gibbs (foto), een Nederlandse
onderzoekster die van de Dierenbescherming een schouderklopje kreeg omdat ze
geen dierproeven doet. Ze houdt zich bezig met huidziekten.
Ik ben niet bij dit interview geweest maar de citaten
zijn volstrekte lulkoek. Ik stel me eerder voor dat dit interpretatie van de
Dierenbescherming is. Anders dan de naam suggereert, stelt deze organisatie
immers ten allen tijde de mens voorop, en verzet ze zich in de praktijk
niet tegen dierproeven. Integendeel. Dit noemt ze “realistisch”.
Laten we in ieder geval maar blij zijn dat Frank Dales alweer opgehoepeld
is.
Ad 1) “we zullen wel moeten”. Van wie dan wel? Als
mensen geen proeven met dieren zouden willen doen, dan zouden ze niet
plaatsvinden. We zouden een betere wereld hebben.
Ad 2) Medicijngebruik is een van de meest voorkomende
doodsoorzaken. Het is dus wel een ultimum remedium, je moet wanhopig zijn.
Daarnaast is het natuurlijk zo dat we geen keus hebben: alle medicijnen zijn op
dieren getest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten