EPILEPSIE

Overleden na een epileptische aanval: 

Sylvia Nooij, 32 jaar.

Voetbalspeelster, oud-international.

8-7-2017

VIVISECTIE. Alles wat je altijd al wilde weten, maar nooit durfde te vragen.

Hieronder wat vragen bij het onderwerp vivisectie.

Misschien kunnen die in de loop van de tijd beantwoord worden.

Denk je mee? Stuur svp. ook jouw vraag / vragen in.

(antwoorden zijn ook welkom!)

    Waarom zou je vivisectie toepassen?

·        Gebruik je zelf geen medicijnen?

·        Als je kind ziek is, wat doe je dan?

·        Mensen eten toch ook vlees waarvoor dieren gedood worden?

·        Om hoeveel proefdieren gaat het eigenlijk?

·        Ratten en muizen zijn toch plaagdieren? Waarom daarmee dan geen proeven doen?

·        Zijn dierproeven altijd zinloos?

·        Ben jij zelf vrijwilliger voor het testen van nieuwe medicijnen?

·        Is botox een medicijn waarvoor proeven gedaan worden?

·        Voor vivisectie is toch een vergunning nodig? Dat wordt toch niet zomaar gedaan?

·        Lijden dieren altijd onder de proeven?

·        Waar komen proefdieren vandaan?

·        Wat voor soort mensen doen dierproeven? Dat zijn toch ‘knappe koppen’?

·        Wat doet de Partij voor de Dieren tegen vivisectie?

·        De Dierenbescherming?

·        De overheid?

·        Actiegroepen?

MOERMANDIEET (vernieuwd)

Een van de vele praatjesmakers, vermomd als wetenschapsjournalist, is Jop de Vrieze. Schreef een boekje over hoe bacteriën ons gezond houden. Behalve dat het bol staat met allerhande vergelijkingen, staat het vol met dierproeven. Het levert uiteraard allemaal niks op, 300 blz. lang.

De inhoud is samen te vatten in 1 zin:

 "Moeten we dus deze bacterie gaan slikken ( )? Zo eenvoudig is het helaas niet."

Om gezond te blijven leeft de auteur tegenwoordig (quasi) als knaagdier. Het nieuwe Moermandieet. (N.B. Moerman adviseerde postduivenvoer.)

-----------------------------

Jop de Vrieze, Allemaal beestjes (2014)

NOURI

De voetballer van Ajax die vorige week tijdens een wedstrijd op het veld in elkaar gezakt is, heeft daaraan blijvend hersenletsel overgehouden. Hij is 20 jaar.
Dit tragische ongeval doet me denken aan Tijn, het jongetje van de nagellak, die onlangs aan zijn ziekte bezweken is.

Keer op keer blijkt dat de (interne) geneeskunde onmachtig is. Ondanks miljoenen dierproeven die jaarlijks wereldwijd gedaan worden. Je hoort daar nooit iemand over. Het ligt nooit aan de geneeskunde. Ik begrijp dat niet. Mensen blijven maar blindelings geld ophalen "voor het goede doel" - maar wat is dat goede doel nu eigenlijk?

LEF IN HET LAB

‘Lef in het Lab’ was een idee van de Utrechtse Afdeling van de Dierenbescherming. Het ging om het stimuleren van onderzoek zonder dierproeven en vivisectie, door het uitreiken van een publieksprijs. De kandidaten stelden hun onderzoek beknopt voor, er konden vragen gesteld worden door het publiek en daarna werd er gestemd. Dit was een aardig model, en een van de weinige gelegenheden dat onderzoekers rechtstreeks in contact kwamen met (kritische) burgers.

De allereerste keer was meteen ook de meest schilderachtige. Die bijeenkomst - in 2007 - vond plaats in een collegezaal van het Paardenlab van de Utrechtse faculteit Diergeneeskunde. Toen ik binnenkwam moest ik eerst een verdoofd paard laten passeren dat liggend op een lage, platte wagen naar de tegenoverliggende verkoeverstal gebracht werd. Geen alledaagse ontmoeting.

Vervolgens annexeerde het Haagse Bureau van de Dierenbescherming het idee en verplaatste de activiteit naar een deftig zaaltje in het Utrechtse Academiegebouw. De belangstelling daar was gering. Daarna is besloten – vanaf 2010 - het te laten verlopen via de website van de Dierenbescherming. Zo help je dus een goed idee om zeep.

Maar de hele activiteit had een schaduwzijde. Zo kon het gebeuren dat de prijs uitgereikt werd aan mevrouw Ritskes, hoofd van het Proefdierlab van de Radboud Universiteit in Nijmegen. Mevrouw had bij wijze van spreken het bloed nog aan haar handen. Zo mogelijk nog aanstootgevender was het optreden van een vertegenwoordiger van het BPRC te Rijswijk. Het zal niemand verbazen dat het BPRC tot op de dag van vandaag goede sier maakt met deze uitnodiging:

http://www.bprc.nl/nl/artikel/uitslag-publieksprijs-alternatieven-voor-dierproeven

'Lef in het lab' op weg naar een zachte dood, schreef ik in 2010. Mij bereikt nu het bericht dat de DB er maar helemaal mee stopt. De vraag is wat ervoor terugkomt, - àls er al iets voor terugkomt.

Ben je Muis? Lees dit!

"Witte thee bevat vergeleken met gewone thee meer L-Theanine, een aminozuur dat bij muizen, maar niet bij mensen, tot stressvermindering kan leiden."

Bron: wikipedia

TIJN

Het overlijden van Tijn toont opnieuw het failliet van de huidige interne geneeskunde. Het gekke is: je hoort er niemand over. Integendeel: 2,5 miljoen euro ophalen, voor "onderzoek". Ofwel de bodemloze put. 

Waarom doet toch niemand z'n mond open?

MONUMENT voor Marteling en Moord

Van tijd tot tijd komt iemand met het voorstel een monument op te richten voor proefdieren. Altijd iemand die dierproeven propageert. Een wetenschapsjournalist bijv., of iemand als mevrouw Ritskes, die het proefdierlab in Nijmegen beheert (Radboud universiteit). Blijkbaar zitten dierproeven toch niet helemaal lekker, knaagt er iets aan wat resteert van het geweten.

Het voorgestelde monument kan op dit moment niet anders gezien worden dan als een Monument voor Barbaarsheid, voor marteling en moord. Het zou m.i. alleen passend zijn als een herinnering, dus wanneer vivisectie de wereld uit is. 'Zo waren wij eens'.

Mocht er in onze tijd toch zo’n kunstwerk komen, laat het dan realistisch zijn. Een dier met gebroken ledematen, gillend van angst en pijn, bloed stromend naar alle kanten.

***

PS. Begin vorige eeuw werd een dergelijk monument opgericht in Londen. Dat was echter bedoeld als antivivisectionistisch gedenkteken. Het werd korte tijd later vernield.