‘Lef in het Lab’ was een
idee van de Utrechtse Afdeling van de Dierenbescherming. Het ging om het
stimuleren van onderzoek zonder dierproeven en vivisectie, door het uitreiken
van een publieksprijs. De kandidaten stelden hun onderzoek beknopt voor, er
konden vragen gesteld worden door het publiek en daarna werd er gestemd. Dit was
een aardig model, en een van de weinige gelegenheden dat onderzoekers
rechtstreeks in contact kwamen met
(kritische) burgers.
De allereerste keer was
meteen ook de meest schilderachtige. Die bijeenkomst - in 2007 - vond plaats in een collegezaal
van het Paardenlab van de Utrechtse faculteit Diergeneeskunde. Toen ik
binnenkwam moest ik eerst een verdoofd paard laten passeren dat liggend op een
lage, platte wagen naar de tegenoverliggende verkoeverstal gebracht werd. Geen
alledaagse ontmoeting.
Vervolgens annexeerde het
Haagse Bureau van de Dierenbescherming het idee en verplaatste de activiteit
naar een deftig zaaltje in het Utrechtse Academiegebouw. De belangstelling daar
was gering. Daarna is besloten – vanaf 2010 - het te laten verlopen via de
website van de Dierenbescherming. Zo help je dus een goed idee om zeep.
Maar de hele activiteit had
een schaduwzijde. Zo kon het gebeuren dat de prijs uitgereikt werd aan mevrouw
Ritskes, hoofd van het Proefdierlab van de Radboud Universiteit in Nijmegen.
Mevrouw had bij wijze van spreken het bloed nog aan haar handen. Zo mogelijk nog
aanstootgevender was het optreden van een vertegenwoordiger van het BPRC te
Rijswijk. Het zal niemand verbazen dat het BPRC tot op de dag van vandaag goede
sier maakt met deze uitnodiging:
'Lef in het lab' op weg
naar een zachte dood, schreef ik in 2010. Mij bereikt nu het bericht dat de DB
er maar helemaal mee stopt. De vraag is wat ervoor terugkomt, - àls er al iets
voor terugkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten