De strijd om het veganisme wordt allerwegen gevoerd, en is succesvol. Het maakt opmars. Veganisme heeft te maken met consumptie, en dat is bij ieder mens iedere dag aan de orde. Iedere dag de afweging: wel of geen vlees, vis, zuivel. Dit gevoegd bij allerhande campagnes van dierenwelzijnsorganisaties, die de ogen van de consument openen, zowel voor de wreedheid als voor de overbodigheid. Het is een ook verdienmodel voor overwegend kleine organisaties, zoals Wakker Dier.
Het is goed en noodzakelijk dat die strijd gevoerd wordt. Het gaat om veel dieren - maar niet om alle dieren!
Dierproeven zijn een heel ander verhaal. Dit betreft de gezondheid van de burger, en zolang die in orde is, zijn die proeven min of meer de ver-van-mijn-ziekbed-show. Het komt dichterbij wanneer je zelf, een familielid of vriend(in) ziek wordt. Helemaal wanneer bekende, jonge mensen in korte tijd overlijden, bijvoorbeeld aan leukemie. Maar de burger voelt zich onmachtig, niet opgewassen tegen de witte jas. Men komt niet verder dan het zielig te vinden voor de proefdieren. Een enkele maal gaat men de straat op voor een protestmars, of wordt een handtekening gezet onder een petitie. De proeven zelf worden buiten beeld gehouden niet alleen, in de meeste gevallen zijn zelfs de locaties onbekend.
Pharma is een machtige tegenstander.
Het brengt met zich mee dat er in ons land geen organisaties meer zijn die de strijd aangaan. Men slaagt er niet in de burger ervan te overtuigen dat het anders moet, en allicht anders kan. Vanzelf gaat dit niet.
Bijgevolg is het ook geen verdienmodel. De meeste dierenwelzijnorganisaties doen van alles wat: beetje koe-in-de-wei, beetje varkens-in-nood, beetje anti-bont en anti-jacht, en vooruit: een beetje anti-dierproeven.
De man en de vrouw in de witte jas merken het niet eens op.
De enige manier om m.i. een vuist(je) te maken zijn samenwerkende werkgroepen van vrijwilligers. Ik denk dat het daar moet beginnen. Door internet is het nog nooit zo gemakkelijk geweest om onderling contact te hebben en ook ‘de tegenpartij’ te laten merken dat we er zijn: voor de zieken en voor de proefdieren.
