Frontaal syndroom



Vanavond hoorde ik op de radio een gesprekje met de persofficier over Sietske H., de vrouw die haar vier baby’s vermoordde. De rechtbank legde haar 12 jaar gevangenisstraf op.

In hoger beroep is de eis nu 4 jaar en dwangverpleging*.

Ik was benieuwd hoe het kon komen dat de stoornis bij de tandartsassistente (geb.1984) niet eerder opgemerkt werd. Daar werd ook naar gevraagd, tweemaal zelfs, maar de officier begreep die vraag niet; ze gaf tweemaal hetzelfde antwoord: “Je kunt iemand niet dwingen een hersenscan te ondergaan”

Vervolgens viel de term ‘frontaal syndroom’. Ik heb er nooit eerder van gehoord, maar wikipedia vermeldt het wel. http://nl.wikipedia.org/wiki/Frontaal_syndroom

De vraag is natuurlijk, als het gaat om dwangverpleging, of er wel iets te verplegen valt. Daar werd op de radio niet naar gevraagd.

Wikipedia spreekt wel over ‘patiënten’ maar niet over therapie. Bedenkelijk.

***

*Dwangverpleging is de term die gebruikt wordt om de middelen en maatregelen aan te duiden die door een verplegende instantie worden getroffen jegens een patiënt, waarbij deze beperkt wordt in zijn grondrechten tegen diens uitdrukkelijke wil en/of de wil van zijn wettelijk vertegenwoordigers. 

Beperking van de bewegingsvrijheid (zoals door fixatie) en het toedienen van geneesmiddelen onder dwang zijn voorbeelden van dergelijke maatregelen.

In Nederland is dwangverpleging mogelijk op basis van twee wetten, namelijk:

-De Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische ziekenhuizen (Wet Bopz), en

-De Beginselenwet Terbeschikkingstelling.

De Wet Bopz wordt buiten de psychiatrie ook toegepast in bijvoorbeeld de gehandicaptenzorg en de (psycho)geriatrie. Beide wetten hebben tot doel om te komen tot een verantwoorde toepassing van Middelen en Maatregelen en zodoende de patiënt te beschermen tegen machtsmisbruik en willekeur. De inbreuk op de grondrechten die mogen worden gemaakt zijn dan ook beperkt. (Bron: wikipedia) 

De hoer en het proefdier

Let op het poesje aan het voeteneinde!

In de krant van zaterdag lees ik dat Deens zorgpersoneel net zo makkelijk een prostituee bestelt als een pizza. Maar dat de regering van dat land een verbod wil op het kopen van seks voor gehandicapte cliënten. Zij stelt daartoe: “Hoe kunnen wij hoeren helpen eruit te stappen als zorgpersoneel seks koopt voor cliënten?”

En dan komt het.

“We kunnen niet de ene zwakke groep opofferen aan de andere zwakke groep.”

Welnu, dat kunnen wij wel. Sterker: dat doen wij dagelijks. Alleen al in Nederland offeren wij dagelijks gemiddeld 1650 dieren op in proeven. Hier wordt dus de ene zwakke groep opgeofferd voor de andere: patiënten. Niemand die daar moeilijk over doet. Gewetenloos.

Spin (anatomie)

 

Ademhaling

Spinnen behoren tot de geleedpotigen en hebben dus geen longen zoals zoogdieren.

Veel spinnen hebben zogenaamde boeklongen die de naam danken aan de vele bladachtige plaatjes die zuurstof opnemen. Veel soorten hebben ook vertakte buisjes die het lichaam van zuurstof voorzien, een zogenaamd tracheeënstelsel. Bij veel spinnen komt een combinatie voor.

Het ademhalingsapparaat is altijd gelegen in het achterlijf, en ook de ademopeningen zijn hier gepositioneerd. De ademopeningen bestaan uit een spleetachtige opening aan de buikzijde van het achterlijf waarbij het aantal openingen kan verschillen per familie. Meestal zijn de spleten onbehaard om de ademhaling te vergemakkelijken. Veel soorten hebben een paar op ongeveer het midden van de onderzijde van het achterlijf en een paar vlak voor de spintepels.

Boeklongen zijn van oorsprong geen inwendige organen, in feite zijn de boeklongen ontstaan uit tot een soort kieuwen omgevormde pootjes. Dergelijke pootjes komen bij andere op het land levende ongewervelden nog wel voor, zoals op het land levende pissebedden waarbij ze pleopoden worden genoemd. Bij de spinnen zijn de 'pootjes' niet meer als zodanig te herkennen en zijn ze gedurende de ontwikkeling van de voorouders van de spinnen in het achterlijf opgenomen.

Deze leefden in zee en hadden kieuwen die met water in contact moesten komen en daarom bestonden uit uitwendige organen. Dit is ook te zien bij het embryo van een spin, waarbij de ademhalingsorganen zich in eerste instantie ontwikkelen als uitstulpingen maar later in het achterlijf zakken.

De boeklong is een hoog ontwikkeld orgaan dat bestaat uit dunne plakjes weefsel die in contact staan met atmosferische lucht. De naam boeklong is afgeleid van de bouw, de longen van spinnen bestaan uit op een bladzijden uit een boek gelijkende structuur. De 'bladzijden' bestaan uit dunne plaatjes weefsel. Deze plaatjes zijn hol zodat er bloedvloeistof doorheen kan stromen, bloedvloeistof is de drager van zuurstof en bevat het uit te scheiden CO₂

Tussen de plaatjes vindt de gasuitwisseling plaats waarbij koolstofdioxide wordt afgegeven en zuurstof wordt opgenomen. Om te voorkomen dat de plaatsjes aan elkaar plakken, zijn ze voorzien van kleine uitsteekseltjes. De zuurstof wordt via een bloedvloeistof naar de verschillende organen getransporteerd.

Bloedsomloop

Het hart van een spin is een buis-achtige structuur die ongeveer in het midden van het achterlijf gelegen is aan de bovenzijde. Het bloed komt het hart binnen door vier openingen die de Ostia worden genoemd. Spinnen die middels boeklongen ademen moeten alle zuurstof middels bloedvloeistof naar de organen pompen. Middels een stelsel van ader-achtige buisjes wordt het bloed naar de verschillende weefsels geleid. Spinnen hebben een open bloedsomloop: hun bloedvloeistof stroomt slechts deels door met aderen vergelijkbare buisjes maar stroomt vrij door de organen. De bloedvloeistof wordt teruggebracht in de kanaaltjes zodat het langs de boeklongen kan worden gevoerd om van zuurstof te worden voorzien en van

CO₂ kan worden ontdaan.

Het bloed van spinnen bevat stoffen die zuurstof binden om het zo door het lichaam te verspreiden. Bij de spinnen wordt hiervoor geen ijzerverbinding zoals hemoglobine gebruikt maar een koperverbinding genaamd hemocyanine. Als hemocyanine zuurstofmuleculen draagt, kleurt het niet rood zoals bij ijzerverbindingen het geval is, maar blauw. (blauw bloed)

De spin gebruikt bij het lopen de bloeddruk om de poten te strekken waarbij iedere keer als de spin zijn poot naar voren plaatst bloed in de poot wordt gebracht. Spinnen hebben namelijk wel buigspieren maar geen strekspieren in hun poten. Deze bloeddrukverschillen worden niet beïnvloed door het hart in het achterlijf maar door spieren in het kopborststuk.

Dit doet denken aan een hydraulisch systeem, het heeft als nadeel dat als een spin gewond raakt en bloed verliest, de bloeddruk daalt en de poten niet meer kunnen worden bewogen. Dit mechanisme verklaart ook waarom spinnen na hun dood de poten opvouwen; door het wegvallen van de bloeddruk worden de poten ingeklapt.

Publicatie van medisch onderzoek

The mass media play an important role in disseminating the results of medical research. Every day, news items in newspapers and magazines and on the television, radio, and internet provide the general public with information about the latest clinical studies. Such news items are written by journalists and are often based on information in “press releases.” (persberichten)

These short communications, which are posted on online databases and sent directly to journalists, are prepared by researchers or more often by the drug companies, funding bodies, or institutions supporting the clinical research, and are designed to attract favorable media attention to newly published research results.

Press releases provide journalists with the information they need to develop and publish a news story, including a link to the peer-reviewed journal (a scholarly periodical containing articles that have been judged by independent experts) in which the research results appear.

In an ideal world, journal articles, press releases, and news stories would all accurately reflect the results of health research.

Unfortunately, the findings of randomized controlled trials (RCTs—studies that compare the outcomes of patients randomly assigned to receive alternative interventions), are sometimes distorted in peer-reviewed journals by the use of “spin”- reporting that emphasizes the beneficial effects of the experimental (new) treatment.

For example, a journal article may interpret nonstatistically significant differences as showing the equivalence of two treatments although such results actually indicate a lack of evidence for the superiority of either treatment.

“Spin” can distort the transposition of research into clinical practice and, when reproduced in the mass media, it can give patients unrealistic expectations about new treatments. (…)

Nearly half the press releases and article abstract conclusions contained “spin” and, importantly, “spin” in the press releases was associated with “spin” in the article abstracts (samenvattingen).

The researchers overestimated the benefits of the experimental treatment from the press release as compared to the full-text peer-reviewed article for 27% of reports. (...)

Of the news items related to press releases, half contained “spin”, usually of the same type as identified in the press release and article abstract.

Finally, the researchers overestimated the benefit of the experimental treatment from the news item as compared to the full-text peer-reviewed article in 24% of cases.

These findings show that “spin” in press releases and news reports is related to the presence of “spin” in the abstract of peer-reviewed reports of RCTs and suggest that the interpretation of RCT results based solely on press releases or media coverage could distort the interpretation of research findings in a way that favors experimental treatments.

Bron:
http://www.plosmedicine.org/article/info%3Adoi%2F10.1371%2Fjournal.pmed.1001308

‘Oorzaak bijholteontstekingen ontdekt'

In de NRC van donderdag 13 september bovenaan blz. 23 Wetenschap: ‘Oorzaak bijholteontstekingen ontdekt.” De eerste zin luidt: “Een onschuldige huidbacterie is waarschijnlijk de boosdoener bij chronische bijholteontstekingen.”

De laatste zin: “Een neusspray met probiotica is mogelijk de oplossing voor deze veelvoorkomende klacht.”

En daartussen wordt gesproken over twintig vrijwilligers maar ook over een proef met muizen die twee soorten bacteriën in hun neus gespoten kregen.

Ik kan het niet volgen en meldt dat aan Ellen de Bruin (foto), hoofd van de wetenschapsredactie van de krant. Die antwoordt als volgt:

De onderzoekers wier werk in dit bericht besproken wordt, hebben een verschil ontdekt in bacterieflora tussen gezonde mensen en mensen met bijholteontsteking. Ze hebben ook, in vervolgonderzoek bij muizen, ontdekt dat als bepaalde bacteriën bij de dieren worden aangevuld, dat die dan geen bijholteontsteking krijgen. Ze hebben dat bij muizen gedaan omdat zulk onderzoek – waarbij dus een middel als potentieel medicijn wordt toegediend – niet direct bij mensen mag worden uitgevoerd.

De onderzoekers zijn hiermee zeer dicht gekomen bij het aantonen van een causaal verband tussen een op een bepaalde manier verstoord bacterie-evenwicht en bijholteontsteking. Dat is een wetenschappelijke doorbraak. Daarom publiceren we erover.

Ik begrijp dat u het erg vervelend vindt dat onderzoek naar de ontwikkeling van geneesmiddelen bij dieren wordt uitgevoerd, maar dit is nu eenmaal de realiteit en we schrijven in de krant over wat er gebeurt. Uw opmerking over “halve waarheden” begrijp ik niet. Het bericht bevat geen halve waarheden. Verder heeft u het over “vage buitenlandse tijdschriftpublicaties”. Dat klopt ook niet: Science Translational Medicine is een wetenschappelijk toptijdschrift.

***

Commentaar

Ik kan het krantenartikel niet anders zien dan vulling. De tekst blijft warrig. Zo bijvoorbeeld de rol van de vrijwilligers die zich laten opereren, - ook als ze 'gezond' en 'klachtenvrij' zijn?!

Anders dan De Bruin stelt worden dagelijks proeven gedaan met vrijwilligers.

De Bruin heeft blijkbaar geen geduld om de definitieve uitkomst af te wachten. Op die manier wordt de lezer aan het lijntje gehouden. Ze publiceert een cliff hanger.

Een doorbraak is iets anders. In zo'n geval worden daaraan op z'n minst namen van de onderzoekers verbonden - ook dat gebeurt hier niet. Dit is gewoon een tijdschriftartikeltje-uit-duizenden waarin onderzoekers zeggen iets gevonden te hebben.

Dat de krant zich leent voor publicatie van dierproeven voor een lastige maar verder relatief onschuldige kwaal is - zacht gezegd - smakeloos.

Dat de krant dient als spreekbuis voor binnenlandse onderzoekers, is algemeen bekend. Maar voor naamloze buitenlanders in een vermeend 'toptijdschrift' als 'Science Translational Medicine', dat amper drie jaar bestaat...

.

Tekenen bij het kruisje (ingezonden)

De laatste weken trof ik in het winkelcentrum van mijn woonplaats Brunssum meermaals een groep jongeren (het leken studenten) in oranje jack/shirtje met opdruk, die voor KiKa (kinderen met kanker) donateurs stonden te werven.

Ze spraken voorbijgangers aan en stelden vragen op zo’n manier dat het op je gemoed en je geweten werkt. Ik zag dat ze heel wat nieuwe donateurs konden noteren.

Zo’n ploeg was er ook in het winkelgebied van Heerlen.

J.l. zaterdag zag ik zo’n groep van Kika hier in Brunssum uit een pand komen, in een snelle sportwagen stappen en wegrijden, en toen ik zo’n 2 uur later bij m’n vrienden wegging waren ze in die woonwijk neergestreken en daar huis aan huis aan het werven.

Ik had ze eigenlijk eens vragen moeten stellen. Volgende keer zal ik dat doen.

***

Commentaar

Dit is een nieuwe manier van werven. Het uitbesteden aan een uitzendbureau. Deelnemers krijgen hiervoor een training. Ze zijn vaak gekleed in opvallende hesjes. Het is een kostbare manier, te vergelijken met call centers die je telefonisch lastig vallen (waarvoor het 'bel-me-niet-register is geopend).

 

Deze werving wordt niet alleen gedaan door KWF ("KiKa') maar ook door de Hartstichting, door Cordaid, enz.

 

Ook uit naam van dierenwelzijnsorganisaties wordt dit gedaan. Ik besteedde hier eerder aandacht aan.

De WSPA ben ik op deze manier ook al tegengekomen in mijn winkelcentrum. Het zijn kapitaalkrachtige organisaties die zich dit kunnen veroorloven. Goedgelovige mensen zijn gemakkelijke slachtoffers. Het zou goed zijn als hiervoor door consumentenprogramma's gewaarschuwd zou worden.

Jaap Seidell is geen rat

Jaap Seidell werkt aan de VU, enigszins in de schaduw van Martijn Katan, allebei als hoogleraar in de Voedingswetenschap. Katan zoekt wat meer de publiciteit. Maar nu heeft ook Seidell een boekje geschreven en wel over obesitas. Het is een historisch overzicht en veel nieuws staat er dan ook niet in. Het is wat meer toegesneden op de Nederlandse situatie maar verder worden alle grote internationale, epidemiologische onderzoeken weer genoemd. Uiteraard ontbreekt de Amerikaan Ancel Keys niet. Verschillende bekende diëten passeren kritisch de revue.

Obesitas is een wedijver tussen chemici: die van de voedingsindustrie en die van de farmaceutische industrie.

Er zijn ook altijd linkmiegels die hiervoor proefdieren gebruiken. Seidell geneert zich niet een van de wreedste experimenten te vermelden ooit met muizen gedaan. Daarnaast noemt hij proeven met apen, met schapen, met ratten en met kippen (‘obesitas is een infectieziekte’).

Daarom staat het ‘leukste’ zinnetje uit het boek voor mij op blz. 96: “Nu zijn mensen geen ratten…”  Inderdaad, en ook geen muizen, apen, schapen en kippen. Toch vrolijk verder gaan met dierproeven.

De farmaceutische industrie zoekt koortsachtig naar het middel om af te vallen. Steeds weer komt dan het hormoon leptine in beeld.

Verschillende drama’s hebben zich op het gebied van afslankpillen al afgespeeld. Seidell noemt Redux (phen fen). 63.000 Patiënten eisten schadevergoeding; de fabrikant keerde in totaal 3,75 miljard dollar uit.

Reductil (sibutramine) werd in 2009 van de markt gehaald wegens ernstige bijwerkingen.

Rimonabant: deze ‘wonderpil’van Sanofi-Aventis werd in 2008 van de markt gehaald.

Qnexa: niet toegelaten in 2010.

De schrijver zegt dat er geen verbod is op het maken van reclame voor kinderen. Hij ziet over het hoofd dat de Reclamecodecommissie een vrij uitgebreide Kinder- en Jeugdreclamecode hanteert.

Het aardige van dit soort boekjes is toch de invloed die ervan uitgaat op….de lezer! Ik ben in ieder geval alweer wat meer gaan bewegen!

Op de foto hierboven de beide auteurs.

***

Commentaar Jaap Seidell

Ik ben twintig jaar actief geweest in bewegingen tegen dierproeven en heb altijd geweigerd die uit te voeren. Midden jaren zeventig was ik degene die er voor zorgde dat dierproefvrije practica zijn ingesteld bij de opleiding voedingswetenschsap.

Er is een vrijwillige gedragscode van de voedingsindustrie wb reclame gericht op kinderen. De Consumentenbond heeft dat onderzocht en gevonden dat de hoeveelheid reclame voor snoep, snacks, zoete dranken en fast food gericht op kinderen sindsdien alleen maar is toegenomen.

***

Jaap Seidell en Jutka Halberstadt, Tegenwicht, Feiten en fabels over overgewicht.
Bert Bakker A’dam 2011

Edith Schippers en vrouwenbesnijdenis



Volgens een GGD-onderzoek uit 2009 sorteert het verbod op vrouwenbesnijdenis in Nederland nauwelijks effect.

Om zicht op het probleem te krijgen zou periodieke controle nodig zijn, zoals bijv. in Frankrijk gebeurt. In Nederland wordt dit juridisch onhaalbaar geacht; artsen mogen niet zonder directe medische aanleiding controleren en het zou discriminerend zijn alleen meisjes uit risicolanden te onderzoeken.

Naar aanleiding van dit onderzoek - plus een advies van de Raad voor Volksgezondheid en Zorg - sprak een Kamermeerderheid zich uit vòòr periodieke controle.

“Hoezo discriminatie” vroeg toenmalig kamerlid, nu minister van Volksgezondheid Edith Schippers (VVD) zich af. “Ik vind het juist discriminerend als je niks doet. Dit moet veel strenger worden aangepakt.”

Er kwam niets van terecht.

***

Herman Vuijsje
NRC H. 8-9-2012 (fragment)

Edith Schippers: 'verfrissende domheid'



“Daarnaast is minister Schippers' pleidooi voor meer ouderenzorg thuis wel weer van een verfrissende domheid. Denkt u even mee, wat zou meer tijd kosten: op één adres dertig mensen helpen met wassen, of op dertig adressen één mens helpen? Het onderwijs stelt niet veel meer voor tegenwoordig, maar dit sommetje kunnen we nog wel aan. Schippers denkt dat je op deze manier bezuinigt en hier dreigt de Louis van Gaal-vraag: ben ik nou zo geniaal of is Schippers opvallend stom?

Zij heeft kennelijk geen idee, . maar dan ook niet eens een heel klein beetje een idee, wat de aard is van de zorgvraag waar verpleeghuisbewoners mee worstelen.”

Bert Keizer vandaag in Trouw.

In NRC Handelsblad staat onze Edith vandaag op een hele pagina afgebeeld in het tenue van de dierenarts. Dat wilde ze zo graag worden. Ze is helemaal maf van dieren: honden, katten, pony’s, paarden. Ze lijkt Jolande Sap wel die onlangs ook ineens uit de kast kwam met haar ‘dierenliefde’. Met dit verschil dat Schippers daadwerkelijk iets voor de dieren had kunnen doen, m.n. voor de proefdieren.

Ze heeft blijkbaar ook nog niet in de gaten hoe belachelijk ze zich maakt op de foto in de NRC.

ALS ze maar met haar smoel in de krant of op het scherm is. De rest is bijzaak.

Edith Schippers, de joker op Volksgezondheid

Edith Schippers (1964) is vanaf 14 oktober 2010 minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

In 2003-2010 was zij Tweede Kamerlid voor de VVD.

Mevrouw Schippers was secretaris gezondheidszorg en arbeidsmarkt en secretaris ruimtelijke ordening van VNO-NCW en daarvoor fractiemedewerker.

In de Kamer was zij woordvoerster en volksgezondheid en ontwikkelingssamenwerking.

Van maart 2006 tot oktober 2010 was mevrouw Schippers vicefractievoorzitter.

Zij was tevens lid van de parlementaire onderzoekscommissie financieel stelsel.

geboorteplaats en -datum: Utrecht, 25 augustus 1964

woonplaats: Baarn

gehuwd, 1 dochter

levensbeschouwing: niet-kerkelijk
academische studie: politicologie, Rijksuniversiteit Leiden, van 1985 tot 1991

partij : VVD, vanaf 1991
Was in 2010 bij de Tweede Kamerverkiezingen nummer 2 op de VVD-kandidatenlijst

loopbaan
- persoonlijk medewerker VVD-Tweede Kamerlid drs. D.J.D. Dees, van 1993 tot 1994

- medewerker volksgezondheid, welzijn en sport, VVD-fractie Tweede Kamer der Staten-Generaal, van 1994 tot 1997

- secretaris gezondheidszorg en arbeidsmarkt, VNO/NCW, van 1997 tot 2001

- secretaris ruimtelijke ordening, VNO/NCW, van 2001 tot 2003

- lid Tweede Kamer der Staten-Generaal, van 3 juni 2003 tot 14 oktober 2010

- minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, vanaf 14 oktober 2010

Activiteiten als bewindspersoon (beleidsmatig)

- Besloot in november 2010 het rookverbod voor kleine eenmanscafés op te heffen

- Bracht in 2011 een brief uit over de beloning van ziekenhuizen naar prestaties. Hiermee wordt de overgang van een aanbod- naar een vraaggestuurd zorgstelsel verder doorgevoerd. Er komen meer financiële stimulansen en mogelijkheden voor zorgverzekeraars en zorgaanbieders om afspraken te maken over het toepassen van doelmatiger werkwijzen en over het verbeteren van kwaliteit, rekening houdend met wensen van patiënten. Vanaf 2012 zal 70 procent van de zorg vallen onder de vrije prijsvorming. De bestaande ziekenhuisbudgetten worden afgeschaft en de DiagnoseBehandelingCombinaties worden vervangen door een nieuwe productstructuur (DOT).

- In 2011 verwierp de Eerste Kamer het wetsvoorstel Wijziging van de Wet gebruik burgerservicenummer in de zorg in verband met de elektronische informatieuitwisseling in de zorg (invoering van het landelijk elektronisch patiëntendossier). Het wetsvoorstel was in 2008 ingediend en in 2009 door haar voorganger minister Klink door de Tweede Kamer geloodst.

- Bracht in 2012 samen met de ministers Opstelten en Spies en met staatssecretaris Veldhuijzen van Zanten het actieplan "Veilig werken in de zorg" uit. Hierin staan diverse maatregelen om agressie tegen zorgverleners terug te dringen. Zo moet de politie bij melding van agressie tegen zorgverleners altijd actie ondenemen, ook als de dader een patiënt is en moet altijd assistentie worden verleend aan de zorgverleners. Verder zal vaker snelrecht worden toegepast, moet de weerbaarheid van zorgverleners worden vergroot en is het staken van zorgverlening bij agressie in sommige gevallen geoorloofd. Voor het actieplan wordt 6,4 miljoen euro uitgetrokken.

als bewindspersoon (wetgeving)

- Bracht in 2011 een wijziging (Stb. 111) van de AWBZ in het Staatsblad inzake de opsporing van onverzekerden. Tevens worden maatregelen genomen om dubbele verzekering tegen te gaan. Het wetsvoorstel was in 2009 ingediend en in 2010 in de Tweede Kamer verdedigd door minister Klink.

- Bracht in 2011 een wijziging (Stb. 596) van de Wet marktordening gezondheidszorg tot stand waardoor deze wordt aangevuld met instrumenten voor prestatiebekostiging. Het wetsvoorstel was in 2010 ingediend door minister Klink.

- Bracht in 2012 een wijziging van de Drank- en Horecawet tot stand met het oog op de terugdringing van het alcoholgebruik onder met name jongeren en de voorkoming van alcoholgerelateerde verstoring van de openbare orde. Gemeenten krijgen op experimentele basis de mogelijkheid om een alcoholafdeling van een supermarkt te sluiten als die supermarkt voor de derde keer in één jaar drank verkoopt aan jongeren onder de 16 jaar. Daarnaast mogen jongeren onder de 16 jaar geen alcoholhoudende drank meer bij zich hebben op de openbare weg en op alle plaatsen die voor publiek toegankelijk zijn, zelfs als dat is tegen betaling of op bepaalde tijdstippen of voor een beperkt publiek.

wetenswaardigheden algemeen

- Werd tijdens de plenaire vergadering van de Tweede Kamer op 15 december 2011 bijna getroffen door een lamp die uit het plafond viel

- In 2012 bekritiseerde een deel van de Tweede Kamer haar, omdat zij de Kamer onvolledig zou hebben geïnformeerd over de kosten van het door Nederland in 2028 organiseren van de Olympische Spelen.

Een motie van wantrouwen van Leijten (SP) en Ouwehand (PvdD) werd verworpen.

- In 2012 verwierp de Tweede Kamer een door Marianne Thieme (PvdD) tegen haar en staatssecretaris Bleker ingediende motie van wantrouwen vanwege het inzake de Q-koorts gevoerde beleid.

bron: Parlement en Politiek

***

Commentaar

De zoveelste joker op Volksgezondheid die maar wat aanklungelt. (zie foto boven)

Geef ons na 12 september aub. een minister die echt iets doet aan het op hoger peil brengen van de volksgezondheid.