Alzheimer (slot)

.

Hans van Maanen is een wetenschapsjournalist, een goede. Hij ontmaskerde in de Volkskrant de leugenachtige campagne van de stichting Alzheimer Nederland met haar ‘Deltaplan Dementie’. Van Maanen sprak van ‘Alzheimermaffia’. De stichting eiste daarop excuses – die zijn niet gemaakt.
“Wij staan aan de vooravond van een nationale ramp” zegt de stichting in 2013 bij de presentatie van het ‘Deltaplan Dementie’. Van Maanen stelt daar tegenover dat een groot aantal mensen en organisaties systematisch sterk overdrijven en aanhoudend het schrikbeeld oproepen van een onbeheersbare epidemie. De cijfers wijzen namelijk anders uit. 
In Engeland daalde in 20 jaar tijd het percentage van mensen boven 65 met dementie van 8,5% naar 6,2%. In Denemarken daalde het percentage van hoogbejaarde mensen met geestelijke beperkingen van 22 naar 17%. Ook uit Zweden en Zuid-Europese landen komen vergelijkbare berichten. Verklaring: betere beheersing van cardiovasculaire risicofactoren en beter onderwijs – preventie – verkleinen het aantal lijders aan Alzheimer. 
Echter: diagnostische criteria van ‘Alzheimer’ zijn al sinds 2011 verruimd! Door deze truc stijgt het aantal zgn. “patiënten”!

Voor het “Deltaplan Dementie” is 200 miljoen ter beschikking gesteld, door overheid en bedrijfsleven.

Peter Whitehouse, The Myth of Alzheimer’s (2008), voegt daaraan toe:

1.   Hoe ouder we worden, des te meer kans dat lichaam en geest ons in de steek laten. Normale veroudering.

2.   Ziekte van Alzheimer bestaat niet. Het is niet één, helder afgebakende ziekte. Het is vooral een stigma.

3.   Crux van het ziektemodel: ondanks de miljoenen die in onderzoek zijn gestoken – dierproeven! - is er niets gevonden wat ook maar een beetje op genezing lijkt.

Positief effect is wel dat het benoemen van ouderdomsdementie tot ziekte, als ziekte van Alzheimer, een oproep is geweest om iets aan de bestaande problemen te doen. De zorg is daardoor verbeterd. In dat opzicht is er winst geboekt.

***

Bron:

Koos Neuvel, Alzheimer, Biografie van een ziekte (2014)

http://medischcontact.artsennet.nl/archief-6/tijdschriftartikel/142651/alzheimer-is-een-mythe.htm

Alzheimer (I)

1.   In het begin van de 90-er jaren wordt, naar het voorbeeld van de ziekte van Parkinson, de oorzaak van Alzheimer gezocht in een probleem met neurotransmitters. Dit is het spoor van de haperende signaaloverdracht die tot afstervende hersencellen zou leiden, met stapeling van eiwitten tot gevolg. Maar noch bij Parkinson noch bij Alzheimer wordt genezing bereikt, met toediening van resp. dopamine en acetylcholine.

2.   Wanneer het spoor van de neurotransmitters begint dood te lopen worden oorzaak en gevolg omgekeerd: het zijn nu de plaques en kluwens die de hersencellen doden. Dat veronderstelde Alois Alzheimer zelf al in 1906.

In 1999 publiceert Dale Schenk zijn eerste resultaten. Hij zet in op vaccinatie: een kleine hoeveelheid beta-amyloid Zijn dierexperimenten zijn opzienbarend: bij de meeste MUIZEN lost de plaquevorming helemaal op, zonder schadelijke bijwerkingen. Schenk voert daarna experimenten uit bij APEN en KONIJNEN.

Dan komen de patiënten aan de beurt, Amerikanen en Britten. Het wordt een daverende mislukking.  

3.   In 1998 brengt Novartis rivastigmine (©Exelon) op de markt. Het remt een enzym, t.w. cholinesterase. Neuroloog Jansen Steur is een van de voorschrijvers. Een middel met minieme effecten en akelige bijwerkingen.

Gepresenteerd als dementieremmer: “niet genezend, wel vertragend.” Maar zegt de voorzitter van de Gezondheidsraad - nu: “Dat is feitelijk onjuist. Als iemand met longkanker erg hoest en je geeft een middel tegen de hoest, ben je dan de kanker aan het vertragen? Natuurlijk niet.”

4.   In januari 2008 wordt de oplossing voor de ziekte van Alzheimer dan toch eindelijk gevonden. Overal ter wereld maken kranten en tijdschriften (Science!) er melding van: de lang verwachte doorbraak is daar!

Het betreft toepassing van etanercept (©Embrel), een ontstekingsremmer voor reuma.

In 2011 wordt toediening gestaakt: het middel werkt niet blijvend.

 ***

Bron: Koos Neuvel, Alzheimer. Biografie van een ziekte (2014)

Jicht

Podagra. Ontleend aan gr. ποδαγρα, dat eigenlijk voetangel, -klem betekent, maar ook de naam is voor het hier bedoelde voeteuvel.Reeds het Middelnederlands kent podagra, waarnaast, naar het Frans, podagre.

Soort van jicht die zich openbaart door een hevige pijn in de voet, vooral in het gewricht tussen middelvoetsbeentje en grote teen. De kwaal ontstaat door een ophoping van kristallen urinezuur in dat gewricht.In scherts wordt podagra vaak verkort tot pootje, stellig door een sterke associatie met Poot ontstaan, al kan men niet zeggen dat zij identiek is met de verkleinvorm daarvan.

Niet de jagers en de onderzoekers..........

.The animals’ worst enemy is not the hunters and scientists testing on them, it’s the apathy from everyone else doing nothing to protect them.

It’s obvious to see the evil in animal testing and unnecessary hunting, but like any injustice, eradicating the issue requires a collective effort from everyone—not just government officials—to shift the societal perspective for good.

'Het idee dat moet sterven'

https://www.youtube.com/watch?v=5SiDpw1oJEg

My name is Azra Raza. I am an oncologist, professor of medicine and director of the MDS Center at Columbia University in New York. The scientific idea that I believe is ready for retirement is “mouse models” must be retired from use in drug development for cancer therapy because what you see in a mouse is not necessarily what you are going to see in humans.

For example, one very simple mouse model would be we take a mouse and give it a drug and see what happens to it. Another, which is much more commonly used, is called xenograft mouse model in which what we do is that we will take a mouse and we will use radiation therapy etcetera to destroy its immune system completely. And now we will transplant a tumor taken from a human into this mouse model. So its own immune system is gone, so it won’t reject the tumor, and we can then test the efficacy of a drug to kill these human cells in the xenografted mouse model. Now, currently cancer affects one in two men and one in three women.

It’s obvious that despite concerted efforts of thousands of investigators, cancer therapy is today like beating a dog with a stick to get rid of its fleas. It’s really, in general, quite primitive. In fact, the acute myeloid leukemia – the disease I’ve been studying – we are giving the same drugs today for the majority of patients that we were giving in 1977 when I started my research in this area. So when compared to let’s say things like infectious diseases or cardiac drugs, cancer drugs fail more often.

Recently things have improved. From the mid-90s to now, about 20% of drugs are actually entering clinical trials and FDA approved. But 90% of the drugs still fail because of either unacceptable toxicity, or once we give them to humans we find that they’re not working the way they were supposed to. So why are these facts so grim? Because we have used a mouse model that is misleading. They do not mimic human disease well and they’re essentially worthless for drug development. It’s very clear that if we are to improve cancer therapy we have to study human cancer cells.

But in my opinion too many eminent laboratories and illustrious researchers have devoted entire lives to studying malignant diseases in mouse models. And they are the ones reviewing each others’ grants and deciding where money gets spent. So they’re not prepared to accept that mouse models are basically valueless for most of cancer therapeutics. But persisting with mouse models and trying to treat all cancers in this exceedingly artificial system will be a real drawback to proceeding with personalized care based on a patient’s own specific tumor, its genetic characteristics, its expression profile, its metabolomics; all those things are so individually determined in cancer. And for a lot of patients the drugs are already there we just have to know how to match the right drug to the right patient at the right time, and in order to do that the answer is not going to come from mouse models, but its is going to come from studying human cancers directly. Mice just are not men.

http://freakonomics.com/2015/03/05/this-idea-must-die-full-transcript/

Koolmonoxide (CO)

Koolmonoxide is een kleur- en reukloos giftig gas, dat lichter is dan lucht.

In het bloed hecht het zich aan het zuurstoftransport-eiwit hemoglobine in rode bloedcellen, waarbij het het zuurstofgas (O₂) verdringt.

Dit is te wijten aan de sterke coördinatiebinding (pi-backbonding) met het ijzer in hemoglobine.

Het vermogen van koolstofmonoxide om zich vast te hechten op hemoglobine is circa 240 keer zo groot als dat van zuurstof.

Dat betekent dat zelfs bij een geringe concentratie van koolstofmonoxide in de lucht relatief veel koolstofmonoxide in het bloed terecht kan komen en er vergiftigingsverschijnselen kunnen optreden.

Organen op chips

The so-called 'Interrogator' is an automated instrument that could hold cartridges containing specific types of organ chips, as well as parts that can be used to link multiple organs together: machine connections, rotary pump interfaces, fluid channels and bubble traps 

The instrument permits:

*fluorescence and phase contrast imaging of cell physiology, 

*can be easily integrated with robotic sample handlers and other equipment used by pharmaceutical researchers, and 

*can be operated by remote control.

***

Wyss Institute for Biologically Inspired Engineering; Harvard,  Boston, Mass.

http://en.wikipedia.org/wiki/Wyss_Institute_for_Biologically_Inspired_Engineering