Struisvogelpolitiek

Laten we het eens over de struisvogel hebben, dat beestje dat zo graag z’n kop in het zand steekt. De politiek komt dit goed van pas, vandaar dat we het hebben over struisvogelpolitiek als men de consequenties van een bepaald beleid (of gedrag) niet wil inzien en simpelweg doorgaat op de ingeslagen weg.

De eerste vraag is natuurlijk: hoezo 'vogel'? Hij kan niet vliegen, daar is hij veel te zwaar voor (+100 kg). De theorie is dat hij het vliegen verleerd heeft.

De tweede vraag: is het echt waar, van die struisvogelkop in het zand?

Het blijkt niet helemaal te kloppen. Wat er gebeurt is dit: als vijanden nabij komen kan een struisvogel met de nek languit op de grond liggen om zo minder op te vallen. Het idee is dat hij van enige afstand wordt aangezien voor een hoop zand of aarde!

Evengoed een beetje vreemd als je bedenkt dat de soort zeer krachtig van zich af kan trappen en al vluchtend (korte tijd) een snelheid van 70 km/u kan bereiken. Daarover lees je bijvoorbeeld al in de bijbel(Oude Testament):

"Het struisvogelvrouwtje staat vrolijk te klapwieken, maar met haar slagpennen en veren is zij nog geen ooievaar. Ze legt haar eieren op de grond en laat haar legsel door het zand verwarmen; ze vergeet dat een voet het kan breken, dat een wild dier het kan vertrappen.
Ze is hard voor haar jongen, alsof ze niet van haar zijn, onverschillig of haar moeite misschien voor niets geweest is, want God heeft haar elk inzicht onthouden en haar niet met wijsheid begiftigd. Maar wanneer ze opspringt en wegsnelt, lacht ze paard en ruiter uit."

De ‘kop in het zand’ dateert echter van A.D. 77 toen de Romein Plinius de Oudere een Natte His-boek publiceerde en schreef (in vertaling):

"The ostrich, found in Ethiopia and Africa, is the largest of birds, being taller and faster than a mounted horseman. It cannot fly; its wings are used only to assist it in running. Its feet, which it uses as weapons, resemble the hooves of stags, being cloven in two.
When it runs from pursuers it picks up rocks with its feet and throws them back at the enemy. It has a remarkable ability to digest anything it swallows.
Its stupidity is shown when it hides its head in a bush and thinks it is invisible, even though its large body is not hidden."

Twaalf honderd jaar later vertelt de gezaghebbende Jacob van Maerlant dit in ons taalgebied nog eens na, overigens (abusievelijk?) onder verwijzing naar Aristoteles:

"So dul es hi, als in der haghen sijn hovet wel bedect es iet, dan waent hi dat menne niet en siet."

Langs deze weg is de uitdrukking dus in onze taal terechtgekomen. Het heeft lang geduurd voor men een exemplaar in ons land kon aanschouwen, en dan nog alleen in gevangenschap. Daarbij zijn Nederlandse dierentuinen (gelukkig) niet erg geïnteresseerd in de soort. Kennelijk spreekt het dier niet tot de verbeelding, is hij een tikkeltje te tam. Je ziet ook het echte diergedrag niet in een dierentuin. Alleen het uiterlijk, de voortbeweging, dat soort dingen.
Avifauna heeft een stelletje (m/v) maar dat is natuurlijk niet genoeg. Vandaar dat ze ook in enkele andere dierentuinen rondjes draaien.

struisvogelvoet

Piet Borst en het kankeronderzoek

In NRC van zaterdag j.l. een interview met Piet Borst, naar aanleiding van het feit dat hij zijn oude columns maar weer eens gebundeld heeft en laten uitgeven. ‘Dubbel vangen’ heet dat.

Hoewel interviewer Wim Köhler een redelijk goede onderzoeksjournalist is, ligt ook hij in aanbidding aan de voeten van de Grote Meester.

Anders dan hij zie ik Borst als een ijdele kwast, die dierproeven blijft doen tot hij erbij neervalt. Hij is nu 76 en werkt nog steeds aan het Nederlands Kankerinstituut.

Hij lijkt geen idee te hebben wat hij dieren aandoet; ongegeneerd spreekt hij erover. Dan zit je m.i. toch een beetje vreemd in elkaar. Zichzelf noemt hij ‘saai’ en daardoor geschikt voor onderzoek: laat zich niet afleiden of meeslepen door emoties.

Hij verloor twee broers aan kanker en verwacht dat hetzelfde lot ook hem wel zal treffen. Köhler haakt er snedig op in met de volgende opmerking:

“Het moderne kankeronderzoek heeft in 50 jaar tijd uiteindelijk maar twee maanden toegevoegd aan de levensverwachting van de westerse bevolking. Terwijl de hartspecialisten twee jaar hebben bijgedragen.”

Borst erkent dat, maar staat er verder niet bij stil. Hij verwacht nog altijd ‘grote successen’.

Facebook

Men wil maar ‘vriendje’ met mij worden.
Geregeld ontvang ik aanzoeken.

Nu weer iemand met 775 friends, 61 photos, 311 wall posts en 82 groups, die zich zonder mij toch niet compleet voelt.

Ik begrijp daar niks van.
Hoe aantrekkelijk ze er ook uitziet, ik heb daar helemaal geen behoefte aan.
Ben ik eigenlijk wel normaal?

'k Weende stil.......

Lammert

Amsterdam, 02-06-2010


Geachte leden van het seniorenconvent,

leden van het Algemeen Bestuur van Waterschap Amstel, Gooi en Vecht,


In 2008 heeft de Partij voor de Dieren twee zetels in het Algemeen Bestuur van AGV verworven. Deze zetels zijn ingenomen door Helene Swart-van der Wal en ondergetekende.

Helene Swart heeft het bestuur van AGV per brief laten weten haar zetel op te geven. Zij geeft hiervoor als reden dat zij sinds het begin niet actief deel heeft kunnen nemen. Voor zover mij bekend is dat terug te voeren op persoonlijke omstandigheden.

Helene was de derde kandidaat in een lijst van vier. De Dijkgraaf heeft, conform de procedure, de overgebleven kandidaten opnieuw gepolst voor deelname. Kandidaten hebben aangegeven dat zij geen gebruik zullen maken van deze mogelijkheid. Dit is via de memo van 17 mei van de Dijkgraaf aan het AB bekend gemaakt.

Bij gebrek aan andere kandidaten is er een niet invulbare vacature ontstaan. Ik betreur dit heel erg, voor de kiezers, voor ons bestuur en voor mijn partij. Er is voor zover ik kan overzien ook geen positieve kant aan deze zaak te ontdekken, hooguit een les om het in de toekomst te voorkomen.

Ik hecht eraan nog wel te vermelden dat Helene heeft toegezegd de vergoeding die zij voor de tijd dat ze in het bestuur heeft gezeten heeft ontvangen, na aftrek van de verschuldigde belasting, over zal maken aan een door haar gekozen doel, in dit geval World Wide Veterinary Service in Engeland.

Ik kan niet anders dan u deze mededeling doen, met op voorhand begrip voor uw ongenoegen. Ik hoop ook dat u begrijpt dat het verloop van deze kwestie geheel anders is gegaan dan ik mij had voorgesteld en waarvoor ik mij tot het uiterste heb ingespannen.

Lammert van Raan
------------------------------------------------------------------

Reactie Helene Swart:

’k Weende stil en zie~! terwijl ik

Weende, werd mijn weemoed weelde.

Zachtjes zong de wind; het was mij

Of een hand mijn wangen streelde.

‘k Sloot mijn armen, liefdessmachtend,

Om den boom, de groengetopte.

Trilde niet de stam?- mij was het

Of een hart aan ‘t mijne klopte.

De dierproeven van Piet Borst

De volstrekte gewetenloosheid van zulke figuren als Piet Borst blijkt ook uit het volgende.

Expliciet in het genoemde NRC-interview met Köhler zegt hij:

“Als je makkelijk wordt afgeleid, of als je makkelijk gedeprimeerd raakt, dan ben je ongeschikt voor dit vak.

WANT DE MEESTE PROEVEN MISLUKKEN.

Je moet een soort ijzeren optimisme hebben dat de volgende proef het verwachte fantastische resultaat geeft.”

Zo worden dus dierproeven gedaan, in het volle bewustzijn dat de kans dat de proef mislukt heel groot is.

Al deze proeven worden stuk voor stuk goedgekeurd door een zgn. Ethische commissie. (Dierexperimentencie.: DEC)
Deze commissie moet het schandelijke bedrijf voorzien van een schijnlegitimatie.
In ieder debat wordt dit door onderzoekers naar voren gebracht: “De proeven moeten worden goedgekeurd.” Alsof dat ook maar iets voorstelt.

Het kan niet verbazen dat in een staat van wetteloosheid zulke figuren hun kans schoon zien. Icoon daarvan is Joseph Mengele. Maar hij was allesbehalve een uitzondering. Hij was maar een van velen.

Rolemmer

Ik woon in een rijtjeshuis, met aan weerskanten buren. Wij deponeren ons afval in van gemeentewege verstrekte kunststof rolemmers, de zgn. kliko’s. Dit is een samentrekking van de eigennamen Klinkenberg en Koster, die de eerste minicontainers verkochten. Kliko’s zijn het vervolg op de plastic huisvuilzakken, die op hun beurt voorafgegaan werden door de zware en lawaaiige metalen asemmers of vuilnisbakken.

We hebben er twee: een groene voor het gft-afval en een zwarte voor de rest. Ze worden op verschillende dagen door de reinigingsdienst geleegd. So far so good.

Het probleem is het volgende: waar plaats je de rolemmers? Daarvoor bestaan geen voorschriften. In onze buurt staan ze aan de voorkant van het huis, want daar komt de reinigingsdienst voorbij. De grap is nu deze.

De meeste bewoners willen geen stinkende rolemmers pal naast hun voordeur. Dat is geen leuke binnenkomer, zeker ook niet voor bezoek. Een andere mogelijkheid - die ikzelf praktiseer - is de rolemmers achter elkaar aan de straatzijde, vlak voor de stoep, te plaatsen (op eigen grond). In mijn geval ook nog enigszins gecamoufleerd door een struik.

Maar de meeste bewoners maken een andere keus. Die plaatsen ze aan de andere (voor)zijde van de woning. Het gevolg daarvan is dat ze bijna………… naast de voordeur van de buurman staan!
(Mij wordt dat gelukkig bespaard!)

kliko's

Vergeet uw bon niet

bibliothecaresse

Ik durf het nu wel hardop te zeggen maar vroeger, als jongeman, wilde ik wel eens ‘vieze boekjes’ uit de bibliotheek halen. Het probleem daarbij was dat je dat boek moest laten afstempelen bij een bibliothecaresse, en dat was voor mij vaak een brug te ver. Ik durfde zo’n vrouw daarmee niet onder ogen te komen.

Dat nu is ook alweer verleden tijd. Tegenwoordig stempel je helemaal zelf af door je boek op een scanner te leggen. De (jonge)man die dus vandaag de dag – ik noem maar wat – Vochtige gebieden zou willen lenen, hoeft dat niet eerst onder de keurende ogen van een baliemedewerkster te leggen. Die scant dat helemaal zelf en loopt er (haastig) mee weg.

De keerzijde van dit systeem – voor de bibliotheek – is dat alle boeken nu (achterin) voorzien moeten worden van een streepjescode. Weliswaar eenmalig maar toch een forse tijdsinvestering (en niet ongevoelig voor fraude). Daarbij komen nog de alarmpoortjes bij de uitgang.

.

Toen ik vandaag een boek scande – De Wolvenman van Shaun Ellis, ik zeg het er maar even bij – kreeg ik op het scherm als afsluiting de melding: ‘Vergeet uw bon niet’.

Dit slaat op het Grote Vergeten. In de tram niet vergeten ‘uit te checken’, in de bieb niet vergeten de bon mee te nemen. Wie de huisdeur achter zich dichttrekt, moet wel goed wakker zijn. Toch aanleiding voor mij om me nu eigener beweging tot de baliedame te wenden om haar erop opmerkzaam te maken dat deze melding inadequaat is.

Wat mensen namelijk vergeten is iets veel belangrijkers dan een bonnetje, namelijk hun lidmaatschapskaart. Ze nemen na het scannen boek en bonnetje mee en laten hun kaart liggen. Als je je kaart kwijt bent kun je niet meer lenen (noch verlengen).

Ieder bibliotheekfiliaal heeft onder de toonbank een stapel(tje) vergeten lidmaatschapskaarten liggen, bij elkaar gehouden met een elastiekje.

Onbegrijpelijk dat deze melding in de loop der jaren niet even aangepast is. Kennelijk is het biebpersoneel ook niet het snuggerste.

Vermaak in de dierentuin

.

Vermaak in de dierentuin

Sneeuwvlokje

Bohemian Rhapsody schrijft:

En wat Sneeuwvlokje betreft: dat is gewoon een reclamestunt geweest en een kwestie van ‘image building’….jezelf via 1 Sneeuwvlokje in de kijkerd helpen om goed over te komen bij het publiek en daarmee leden/stemmers trekken.

Commentaar

1. Het verhaal van Sneeuwvlokje is na te lezen in de Volkskrant. Zowel Marianne Thieme (PvdD) als Dafne Westerhof ('Beloofde Varkensland') hebben geprobeerd het dier te redden: tevergeefs.

2. Anders dan Bohemian Rhapsody ben ik van mening dat de actie van de Partij voor de Dieren in dezen niets dan lof verdient. Een politieke partij moet zich manifesteren als de gelegenheid zich voordoet.

Pijnlijk laat ze verstek gaan bij de huidige actualiteit rond Organon. Evenmin hebben we van haar vernomen terzake van de verwijdering van schilderijen van varkens in een poli van een ziekenhuis.

3. De Partij voor de Dieren heeft sterke banden met de Faunabescherming (FB). Koffeman en zijn vrouw Hertsenberg waren er al bestuurslid van voordat de PvdD werd opgericht. In het jaar van Sneeuwvlokje (2005) trad Thieme toe tot het FB-bestuur. In die kringen vond Thieme ook haar tweede echtgenoot.

Thieme d’r (auto)biografie maakt hopelijk al deze verbanden meer inzichtelijk en in het bijzonder de invloed die de veel oudere Koffeman op haar uitoefent.

4. Zeer fraai voorbeeld is Sneeuwvlokje van het feit dat IEDER DIER TELT. Dat is lang niet vanzelfsprekend. Biologen zijn alleen geïnteresseerd in soorten. Voor het Wereldnatuurfonds, Natuurmonumenten etc. geldt precies hetzelfde.

Welzijn Grote Grazers (door Timon)

Het is mooi om te zien dat de dieren die over zijn in de Oostvaardersplassen, zich goed hebben hersteld.
Eerst de lange winter, toen de hete periode.
Die er voor zorgde dat de hele natuur drie maanden later pas echt op gang kwam.
Het gras herstelt zich ook mooi.

De paarden waren de eerste met herstellen.
Maar de Herten zien er vooral verschrikkelijk mooi uit. Glimmende vacht en vol in het vlees.

Het zou mooi zijn als de Oostvaardersplassen, net als alle andere dierenparken, ook als een dierenpark gaat worden onderhouden.

Rennen, springen, vliegen………

Op treinstations moet je altijd een beetje oppassen niet omver gelopen te worden door rennende mensen die op het laatste moment hun trein willen halen en zich gehaast door de menigte slingeren.

Ook op de perrons bij de treinen heerst vaak nervositeit: stap ik wel in de goede trein?

Dat is anders op de luchthaven.

Ook daar is het erg druk met reizigers, zeker in dit seizoen, maar er heerst toch rust.
Er is zelfs geen muzak.
Het is daar dan ook vaak meer in de rij staan en wachten dan iets anders. Je hebt er alle tijd om op je gemak koffie te drinken of te winkelen.

Goed georganiseerd eigenlijk.

foto Nick de Jonge

Partij voor de Dieren en Organon

Ik vind het een schandaal dat de PvdD in dit mediaspektakel helemaal niet voorkomt.
De SP - vernederd in eigen dorp - monopoliseert het debat en schreeuwt moord en brand.

Het ligt op de weg van de PvdD een andere kant van de medaille te laten zien. Iedere gelegenheid dierproeven ter discussie te stellen dient aangegrepen te worden.

De proeven van Organon zijn ook nog eens met de grootst mogelijke geheimzinnigheid omgeven. Aantallen, soorten, aard van de proeven – niets wordt bekendgemaakt. Zelfs een jaarverslag vind ik niet.

De e n i g e org. die IETS doet is de Ned.-Belg. Antidierproevencoalitie. Zij vond o.a. het volgende:

*In 2007 misbruikte het voormalige Organon, nu Merck, nog 109 apen in experimenten. In het Brabants Dagblad van 21 maart 2009 reageerde proefdierdeskundige Gerrit-jan Wennink van Merck dat ze graag willen stoppen met proeven op apen, honden en varkens.

*Schering Plough, eigenaar van Organon, is één van de farmaceutische bedrijven die dierproeven doen in Nederland. Jaarlijks jaagt dit bedrijf duizenden dieren de dood in.

In 2007 waren dit er in totaal 42.304, waarvan 176 (beagle)hondjes. Talloze proefdieren zitten nog altijd opgesloten en kwijnen weg in een troosteloos bestaan zonder aandacht en liefde. Pijn, leed en angst domineren het leven van dieren in proefdierlaboratoria. Veruit de meeste dieren die de poorten van Schering Plough binnengebracht worden komen er niet meer levend uit. Ook worden hondjes zelden tot nooit herplaatst na ‘de bewezen diensten’. Bij geneesmiddelenonderzoek en toxicologische studies worden dieren na afloop van de experimenten in de regel namelijk afgemaakt en opgesneden, waarna de organen en weefsels van de dieren worden bestudeerd.

* Over de meeste dierproeven (zeker met hondjes) wordt niet openlijk gepubliceerd door farmaceutische bedrijven. Dus ook niet door Schering Plough. De geheimzinnigheid rondom dierexperimenten is binnen de industrie dan zowaar ook nog groter dan die in de academische wereld. Van enige transparantie is geen sprake.

Eén ziel

Eén ziel, één droom, één missie

lees ik op de snelweg-A4 op een bestelbus.

Ik ben te verbouwereerd en te bezig met de betekenis
van deze boodschap om te kunnen zien welk bedrijf
deze hoogdravende taal op zijn vervoermiddel laat schilderen.
(expediteur?)

Ik moet toegeven:

het stond er iets (heel?) anders.

Als volgt:

one soul, one dream, one mission

Dierproeven en Organon Oss

Moeten we treuren nu de R&D-afdeling van Organon Oss geheel wordt opgeheven en daardoor ongeveer 1000 mensen de laan uitvliegen?

Of gaan we de vlag uithangen omdat dit minder dierproeven oplevert?
De Antidierproeven Coalitie (ADC) demonstreerde er in november vorig jaar nog voor de poort. (Foto Paul Kraaijer)
Ze kan tevreden zijn.

Over de proeven noch over de aantallen dieren maakt Organon iets bekend. Dat mag je toch wel onbehoorlijk noemen. Op de website vind ik althans niet meer dan dit:

"Bij dit onderzoek, dat tot doel heeft een profiel te kunnen opmaken van het gedrag van een stof in een levend organisme, spelen dierproeven nog steeds een belangrijke rol. Het is belangrijk om van een potentieel geneesmiddel in een vroeg stadium te weten waar het in het menselijk lichaam wordt gemetaboliseerd en tot welke metabolieten. Deze factoren kunnen met behulp van geïsoleerde menselijke levercellen worden onderzocht voordat het middel op personen wordt toegepast. Ook kan de interactie tussen geneesmiddelen en individuele cytochroom-P450-enzymen (een groep enzymen verantwoordelijk voor het metabolisme van de meeste geneesmiddelen die nu klinisch worden toegepast) in vitro (reageerbuis) worden onderzocht. Dergelijk vroegtijdig onderzoek op menselijk materiaal kan het gehele ontwikkelingsproces danig versnellen en ervoor zorgen dat er minder dierproeven nodig zijn. Schering-Plough streeft ernaar het faalpercentage en het aantal dierproeven steeds verder te verlagen."

Llink ter ziele

1 september is het zover. LLiNK stopt als publieke omroep. Tijd om afscheid te nemen. Maar niet getreurd, we gaan feestend het bestel uit. En hoe kunnen we dat beter doen dan met een avond vol goeie muziek en mooie verhalen?

Llink kan ik missen als kiespijn.

Een farce vanaf de start, met een hoofdrol voor ons aller Nico Koffeman. Anna Visser kan zijn bloed drinken.

Een ledenraad vol met bekende namen uit de dierenwereld kon niet voorkomen dat Llink t o t a a l  geen belangstelling voor dieren had. Integendeel. Het was eerder een soort Novib - daar kwam de laatste directeur dan ook vandaan. Dol op reisjes naar de Derde Wereld, of luxueuzer (Floortje Dessing).

Over het financiële beleid zullen we het maar niet hebben. (faillissement)

Het Gevecht Tegen Kanker

Het Gevecht Tegen Kanker

De miljarden die in dat gat worden gestort en de Definitieve Doorbraak, waar men volgen de media al veertig jaar vlak tegenaan zit. Als student vermoedde ik dat de dokters de boel belazerden, maar het is toch iets ingewikkelder. De patiënt dringt zó aan - 'Zeg toch alsjeblieft dat je iets tegen kanker hebt' - dat de dokter, die immers denkt dat hij bijna iets heeft, daarvoor bezwijkt. Met de Doorbraak in het verschiet natuurlijk.

En de mensen blijven maar geld geven. Jaarsma was vorige week op een medisch congres waar iemand tijdens de lunch aan de om hem heen zittende collega's met stijgende verbijstering een krantenbericht voorlas:

'Acht miljoen gulden vermaakt aan het KWF. In Leiden werd gisteren bekendgemaakt dat de weduwe Von Schmidt auf Altenstadt bij haar overlijden haar gehele vermogen ten bedrage van circa acht miljoen gulden heeft geschonken aan het Koningin Wilhelmina Fonds dat zich bezighoudt met de bestrijding van kanker.'

'Acht miljoen gulden aan het KWF. Jongens, schenk in godsnaam nog wat in. Is het niet om te huilen?'


B. Keizer, Het refrein is Hein (1994)

Terese I.M.

Terese Grassi 
(overl. 20-7-2010)

dieractiviste

onvermoeibaar, onverschrokken



***

Dierproeven en W.J. Kolff

“Opereren onder plaatselijke verdoving kan niet bij dieren die op instinct handelen.
Als een dier bij kennis is op de operatietafel, staat het voortdurend doodsangsten uit.”

Dit zegt Pim Kolff in zijn biografie die weer eens vol staat met dierproeven.
Kolff ontwikkelde in 1943 in Kampen de kunstnier, waarmee acuut nierfalen verholpen kan worden. Later werd het apparaat ook geschikt gemaakt voor chronische patiënten. Het werkt als een wasmachine, waarin het bloed ontgift wordt, m.n. van ureum, door het te leiden door een oplossing van zouten in water. Voor thuisdialyse heeft Kolff inderdaad een wasmachine geschikt gemaakt, tot de fabrikant (Maytag) dit gebruik verbood.

kunstnier van Kolff

Kolff geloofde in kunstorganen, omdat hij ervan overtuigd was dat er altijd tekort aan donororganen zou zijn. Daarnaast kennen kunstorganen niet het probleem van de afstoting door het lichaam van de ontvanger.

Hij vervolgde met de toepassing van de hart-longmachine, die eveneens buiten het lichaam werkt en bypasses en open hartoperaties mogelijk maakt (1949). Dit werk zette hij na zijn emigratie naar de VS in 1950 in Cleveland voort.

Nieren, hart en longen vormen een gesloten systeem door het stromende bloed. Een hartpatiënt krijgt vaak ook longproblemen doordat het hart niet krachtig genoeg pompt om het bloed uit de longen te persen. Daardoor treedt vochtvorming op in de longen. Longen die steeds minder zuurstof opnemen, veroorzaken steeds minder zuurstofrijk bloed.

De Zuid-Afrikaanse chirurg Chris Barnard stak in 1967 de Amerikanen de loef af met een harttransplantatie (donorhart).

Tenslotte werd onder Kolffs leiding het kunsthart gemaakt (foto; 1983).

Het bijzondere van Kolff was dat hij, hoewel arts, de werking van menselijke organen technisch benaderde en de fundamentele mechanische verbanden zag. Niet geïnteresseerd in theorie, uitsluitend in het voortdurend uitvoeren van experimenten. Hij werkte liever samen met een goede technicus dan met een middelmatige arts.

Zeer veel mensen danken hun leven aan hem.

Zeer veel dieren hun dood.

Overtollige dieren

Jelle Reumer was een van degenen die op 15 mei j.l. een praatje mochten houden tijdens het dierproefdebat in De Balie in Amsterdam. Waarom juist hij daarvoor gevraagd was begreep hijzelf ook niet, aangezien hij geen enkele verdienste op dit gebied heeft. Toch begon hij maar - veiligheidshalve - met de verontschuldiging dat hijzelf geen dierproeven doet, en dat hij zich bezighoudt met fossielenonderzoek.

Dat we dat maar even wisten: er stond een keurige man voor ons.

Bij nader inzien valt dat een beetje tegen.
Reumer is namelijk directeur van een obscuur Rotterdams museum dat hij draaiende moet zien te houden. En dus was hij niks te beroerd om van 30 september 2007 tot 17 maart 2008 propaganda te maken voor het dierencircus met een tentoonstelling onder de naam Hoe tem je een leeuw? (met vrijkaartjes voor het kerstcircus in Ahoy).

Voor mensen die met dieren begaan zijn, is het verschil tussen de exploitatie van circusdieren en proefdieren niet zo heel groot.

***

Circuswezen en dierentuin hangen nauw samen, al hangt men dat niet graag aan de grote klok. Je komt dan ook steeds dezelfde namen tegen. Niet alleen van de liefhebbers, zoals Ron Mikkenie en Mike Leegwater, maar ook van profiteurs zoals Jet Bakels, Babette de Jonge, en anderen die een graantje meepikken van de exploitatie van dit dierenleed.
Reumer bracht er voor de opening van zijn tentoonstelling een aantal bij elkaar.

Een van die mensen daar was Tom Dieck, een man die er, samen met zijn vader, een groep leeuwen en tijgers op na houdt en daarmee beroepsmatig optreedt in circussen, o.a. bij Herman Renz.
Zijn roofdiergroep bestaat uit vijf leeuwen (3m/2v) en drie tijgers.

Deze familie is een schakel tussen circus en dierentuin, als volgt.

Olmen
Het nieuws, in 2007, dat tijgers door de dierentuin van Olmen (België) voor het circus verkocht waren aan de familie Dieck, sloeg in als een bliksemslag bij heldere hemel.
Daarbij had de directeur van deze dierentuin, Charles Verheyen, eerst verklaard dat de tijgers “naar een dierentuin elders” verhuisd waren…

Amersfoort
Marjo Hoedemaker van Dierenpark Amersfoort is bij Dieck op bezoek geweest, toen hij een nieuwe leeuw zocht. De leeuw van Amersfoort is op 19-jarige leeftijd gestorven. Of de aankoop gelukt is weet ik niet; Dieck ontkent het.
Waar de nieuwe leeuw in Amersfoort dan wel vandaan is gekomen, vermeldt de geschiedenis niet.

***

De Olmense dierentuin is niet de enige die zijn ‘surplus’dieren op deze manier van de hand doet. In principe moeten alle dierentuinen van hun overtollige dieren af. ‘Overtolligheid’ is een gevolg van de fokprogramma’s. Er worden veel meer dieren gefokt dan voor instandhouding nodig zijn. En omdat er geen ruimte voor al die dieren is, moeten ze worden opgeruimd.

Dieck: “De laatste keus is euthanasie, dus zullen eerst alle andere opties bekeken worden. En als de dieren op deze manier nog wat opbrengen (1000-2000 euro per dier), dan is dat uiteraard meegenomen.”

Een ander gevolg van de fokprogramma’s is het stichten van nieuwe dierentuinen. Fokken als werkverschaffing dus. Want helaas – deze dieren in het wild loslaten is geen optie.

Deze contacten en deze handel kunnen allemaal plaatsvinden binnen EAZA, de Europese Ver. van Dierentuinen en Aquaria, waarbij beide dierentuinen aangesloten zijn niet alleen, maar waarvan de Nederlander Bert de Boer (ex-Apenheul) zes jaar lang voorzitter was (1993-2009).

Duidelijk is dat de 'zelfregulering' van EAZA, bij alle pretentie, niks voor de dieren betekent.

Nieuwe Niedorp

De oudste kerk van Amsterdam is de Sint-Nicolaaskerk, een schilderachtig bouwwerk, gelegen midden op de Wallen. Toen men later begon aan de bouw van nog een kerk, aan de zuidzijde van de Dam, sprak men gemakshalve van de Oude kerk en de Nieuwe Kerk. Die namen zijn in zwang gebleven. Wie het tegenwoordig over de Sint-Nicolaaskerk heeft, bedoelt dan ook niet de Oude Kerk, maar die grote kerk vlakbij het Centraal Station, gebouwd aan het einde van de negentiende eeuw.

In Noord-Holland, ten noorden van Alkmaar, raakte men bouwkundig een beetje de tel kwijt. Hoe het precies zit, is niet meer na te gaan. Het gaat over de geschiedenis van Nieuwe Niedorp.

Niedorp betekent uiteraard Nieuwdorp. En Nieuwe Niedorp dus: Nieuwe(r) Nieuwdorp.

Mogelijk is het begonnen met een naamloos (?) ‘dorp’.

En dit is niet alles. Er is namelijk ook nog een Oude Niedorp.

Let wel: dit is geen grap. De dorpen zijn vele eeuwen oud!

Jezus redt (1)

In het College van B&W van Giessenlanden zijn vertegenwoordigd (vlnr): VVD - PvdA (burg.) - CDA - SGP.

Na de gemeenteraadverkiezingen in 2010 is de zetelverdeling binnen de raad als volgt: VVD 5 - PvdA 4 - CDA 3 - CU 2 - SGP 1.

Helder voorbeeld van ontkerkelijking in deze van oudsher orthodox-religieuze streek.

De leden van de Welstandscommissie zijn (niet op de foto): A. van Bergen (voorzitter), ir. A.J.B.F. Jansen (secretaris) en  C.M. Faling, lid.
------------------------------------------------------------------

Het college van burgemeester en wethouders van Giessenlanden heeft een man uit Giessenburg terecht een dwangsom opgelegd, omdat hij met grote witte letters 'Jezus redt' op het dak van zijn boerderij heeft geschilderd. Dat heeft de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State vandaag (14 juli 2010) bepaald.

Volgens het gemeentebestuur is de tekst in strijd met de gemeentelijke welstandsnormen. Het heeft de man in januari 2009 daarom gesommeerd de tekst te verwijderen. De man vond de dwangsom echter een aantasting van zijn grondrechten en stapte naar de rechter.

In de gemeentelijke welstandsnormen is bepaald onder welke omstandigheden het uiterlijk van een gebouw in strijd is met de zogenoemde redelijke eisen van welstand. Naar het oordeel van de Raad van State heeft het gemeentebestuur zich op het standpunt kunnen stellen dat sprake is van een 'buitensporigheid in het uiterlijk' van het dak. Het gemeentebestuur heeft daarbij het advies gevolgd van de welstandscommissie.

Dat spreekt over de toepassing van felle of contrasterende kleuren, het extreme contrast tussen de bestaande dakpannen en de aangebrachte witte dakpannen en een te grove inbreuk op wat in de omgeving gebruikelijk is.
Daarom was sprake van een overtreding van de welstandsnormen en mocht het gemeentebestuur de dwangsom opleggen, aldus de hoogste bestuursrechter.

Anders dan de man meent, staan het recht op vrije meningsuiting EN de godsdienstvrijheid in dit concrete geval niet in de weg aan het opleggen van de dwangsom.
Hoewel deze grondrechten met het optreden van de gemeente worden beperkt, is dit in bepaalde gevallen gerechtvaardigd.
In dit geval wordt met de welstandsnormen beoogd wanordelijkheden te voorkomen en de rechten van anderen te beschermen.

Naar het oordeel van de Raad van State komt de dwangsom daarom tegemoet aan een 'dringende maatschappelijke behoefte en staat deze in een redelijke verhouding tot het nagestreefde doel'.

Daarbij is voor de Raad van State van belang dat de dwangsom niet is opgelegd vanwege de inhoud van de tekst, maar enkel vanwege de concrete vorm en omvang.

De Raad wijst er in zijn uitspraak op dat er voldoende andere manieren bestaan om de boodschap 'Jezus redt' tot uiting te brengen, bijvoorbeeld door het kleiner of in een minder opvallende kleur op het dak, of een ander deel van het gebouw, aan te brengen.

Van de uitspraak van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State is geen hoger beroep mogelijk.

Jezus redt (2)

Alle mensen opgelet........

Jezus Redt 

Circus Roncalli

Circus Roncalli stond vijf weken in Buitenveldert, Amsterdam, van 22/5 t/m 27/6.

Er werd vrij veel reclame voor gemaakt.

Maar niet iedereen is enthousiast: geen dieren!

Enkele reacties van het forum Circusweb:

"Het enige echte dierennummer bij Roncalli zijn de zeven pony's.

"De ijsberen zijn fake! (mannen in pakken)

"Roncalli begint zo langzamerhand Cirque du Soleil trekjes te vertonen."

Proteq 'Dier en Zorg' Verzekeringen

"Stichting Hulphond is verheugd te kunnen melden dat de volledige Pupfase van Pino is geadopteerd door Proteq Dier & Zorg Verzekeringen. Proteq Dier & Zorg is de grootste aanbieder van ongevallen- en ziektekostenverzekeringen voor honden en katten in Nederland."

Op bovenstaand bericht heb ik Proteq aangesproken. Ze o.a. laten weten dat het geen pas geeft dieren te misbruiken als ‘hulphond’, dus als gebruiksvoorwerp. De meeste sponsors hebben geen benul van wat ze sponsoren doordat het doel buiten hun core business valt. Maar dat kan in dit geval toch niet gezegd worden.

Zeker is echter wel dat Proteq nagelaten heeft zich werkelijk te verdiepen in dit misbruik. Dan zou er immers geen sponsoring uit voortgevloeid zijn. Proteq zou er m.i. dan ook beter aan doen bijv. de ontwikkeling van nieuwe technologie te ondersteunen, waar gehandicapten echt iets aan hebben.

De verzekeraar probeerde zich als volgt eruit te redden:

"Het is uiteraard niet de intentie om door deze sponsoring mensen teleur te stellen. Uw suggesties om technologieën te steunen, neem ik ter harte want inderdaad een dier is geen instrument.
Daar staat tegenover dat dieren dichter bij ons liggen dan technologieën.

Overigens hebben we vooraf zowel intern en met Stichting Hulphond goed overlegd over een eventueel afbreukrisico.
Uw reactie geeft aan dat we daar niet zorgvuldig genoeg in kunnen zijn. In elk geval zal ik uw reactie in onze evaluatie meenemen."

***

Geantwoord dat - nog los van het principiële bezwaar tegen het misbruik van honden - een apparaat (indien voorhanden) altijd de voorkeur heeft. Het is goedkoper, betrouwbaarder, duurzamer, vergt minder onderhoud, etc. Je ziet tegenwoordig veel minder blindengeleidehonden op straat dan vroeger, gelukkig.

Uiteraard ligt het trouwens voor de hand dat Proteq zich inzet voor het welzijn van DIEREN i.p.v. mensen.
Het illustreert weer eens hoe erg mensen in de war kunnen zijn. (Een stelling die Youp van 't Hek al tientallen jaren uitdraagt.)

Cultuur en dierenliefde (door Jan)

Dierenliefde zou ik willen beschouwen als een afgeleide van het vrouwelijk vermogen tot empathie.

Gisteren waren wij getuige van een in zichzelf gekeerde verheerlijking van agressie (zoals dat ook plaatsvond in Nazi-Duitsland) bij de huldiging van de wereldkampioenen (voetbal)overtredingen.

Het buitenland kijkt met stijgende verbazing naar deze inderdaad in zichzelf gekeerde verheerlijking van geweld.

Agressie als diametraal tegenover empathie.

Bij deze masculiene vechtcultuur die ons kenmerkt, is dierenliefde afgenomen.

Dierentuin en dierenliefde

In 1920 telde Nederland ongeveer 7 miljoen inwoners.
Er waren twee dierentuinen, Artis in Amsterdam en Blijdorp in Rotterdam.

De bevolking is sindsdien meer dan verdubbeld - ondanks een wereldoorlog.

De exploitatie van (wilde) dieren in dierentuinen is echter geëxplodeerd. Hieronder een willekeurige selectie.
Kennelijk een welvaartsverschijnsel. Hoe dit alles gefinancierd wordt, mag Joost weten. Een doorsnee kinderboerderij heeft al de grootste moeite het hoofd boven water te houden.

Mag men nu zeggen dat, als gevolg van deze enorme uitbreiding, ook het begrip en de liefde voor dieren in dit land spectaculair zijn toegenomen?

___________

1. Apenheul, Apeldoorn

2. Aqua Zoo Friesland, Leeuwarden

3. Artis, Amsterdam

4. Avifauna, Alphen aan den Rijn

5. Bestzoo, Best

6. Burgers' Zoo, Arnhem

7. Dierenpark Amersfoort, Amersfoort

8. Dierenpark Wissel, Epe

9. Dierenrijk, Mierlo

10. Diergaarde Blijdorp, Rotterdam

11. Dolfinarium, Harderwijk

12. Dierenpark Emmen, Emmen

13. Ouwehands Dierenpark, Rhenen

14. ReptielenZOO SERPO, Delft

15. Safaripark de Beekse Bergen, Hilvarenbeek

16. Zoo Parc Overloon, Overloon

17. GaiaPark Kerkrade Zoo, Kerkrade

18. Papegaaienpark N.O.P., Oerle (bij Veldhoven)

19. Taman Indonesia, Kallenkote (bij Steenwijk)

20. Faunapark Flakkee, Nieuwe Tonge

21. Vlindertuin Berkenhof bij Kwadendamme

22. Zoo Labyrinth Boekelo, Boekelo

23. Uilen- en Dierenpark De Paay, Beesd

24. Stonehenge wildlife, Schoonrewoerd

25. Plaswijckpark, Rotterdam

26. Dierenpark Reptielenhuis De Oliemeulen, Tilburg

27. Reptielenzoo Iguana, Vlissingen

28. Fazanterie de Rooie Hoeve, Heeswijk-Dinther

29. Schildpaddencentrum, Alphen aan den Rijn

30. De Uilentuin, Meeden

Sportkleding

Ik vond het tenue van het Spaanse voetbalelftal gisteren heel stijlvol: sober, strak.

Vincent van Rossem, architectuurhistoricus

Vincent van Rossem, architectuurhistoricus:

 sprekend voorbeeld van hoe ver heen mensen kunnen zijn.

Afbraak van historische panden noemt hij 'barbaars', maar ..........

het vangen, doden en eten van inktvis (octopus) beschouwt hij als

'beschaafd'!

*******

"Aan destructief vooruitgangsgeloof heeft architectuurhistoricus Vincent van Rossem een broertje dood. Hij ageert ertegen in zijn rede Stedenschennis, die hij uitsprak bij de aanvaarding van zijn hoogleraarschap aan de Universiteit van Amsterdam. Zijn grootste bezwaar: er komt zelden iets beters in de plek voor de aan de sloopdrift ten prooi gevallen wijken."

De leeuw op voetbalschoenen

Aan de vooravond van de voetbalfinale een kleine bijdrage, en wel over ‘hup’.

Hup Holland Hup is een Nederlands voetballied.

Het werd in 1950 geschreven door KRO-medewerker Jan de Cler. Verstand van voetbal had hij niet, maar met de hulp van Leo Pagano en Frits van Turenhout slaagde hij erin bij iedere interland die door de KRO op de radio werd uitgezonden, een gelegenheidstekst te schrijven. Tijdens de rust en na afloop van de wedstrijd werd het lied dan gezongen, meestal door hemzelf, met begeleiding van het KRO-Dansorkest en een kinderkoor.

De coupletten waren bij iedere uitvoering dus verschillend, maar het refrein was steeds:

Hup Holland hup

Laat de leeuw niet in z'n hempie staan

Hup Holland hup

Trek het beestje geen pantoffels aan

Hup Holland hup

Laat je uit 't veld niet slaan

Want de leeuw op voetbalschoenen

Durft de hele wereld aan

Maar wat is nu eigenlijk ‘hup’?

Er lijkt iets in te zitten van huppen en huppelen, een aanmoediging om niet te blijven staan, om tempo te maken. De maat van het lied is dan ook heel snel.

Het moet welhaast een bestaand woord zijn geweest. Het werd De Cler waarschijnlijk ingegeven door de focus op ‘Holland’, waarmee ‘hup’ lekker allitereert. (Net als het vervolg: Laat de leeuw).
Hoe ver het gebruik ervan teruggaat is mij onbekend.

Soortgelijke aanmoedigingen zijn ‘hiep’ (‘hiep hiep hoera’) en 'hop' (‘hop paardje hop’).

Libera nos a malo

Libera nos a malo: verlos ons van het CDA

Een pittig gesprek met Thieme en Verburg in dagblad Trouw. Dat is een beetje David en Goliath, als je bedenkt dat Verburg een departement met duizenden Hagenezen achter zich heeft. Maar het gaat over Thieme d’r specialiteit en ze laat zich niet dan ook niet uit het veld slaan.

Of we met deze verkiezingen verlost worden van het CDA staat nog te bezien. Deze partij is weliswaar gehalveerd, een grote stap in de goede richting. Maar of ze ook buiten een nieuw kabinet gehouden kan worden is nog maar de vraag. Dan zouden bijv. D66 en GroenLinks – beide met winst uit de verkiezingen gekomen - moeten aansluiten bij VVD en PvdA. Daarmee ontstaat een kamermeerderheid van 6 zetels.

Fokken met giraffen

In Artis is op 26 juni j.l. een vrouwtjesgiraffe geboren. Verzorgers schatten dat het dier ruim 1,90 meter meet. Het kalf en moeder Iwana, zelf in 2004 ook geboren in de Amsterdamse dierentuin, maken het goed.

Artis neemt deel aan het Europese fokprogramma voor de giraffe, dat overigens geen bedreigde diersoort is.

Artis was de eerste Nederlandse dierentuin met giraffen. In 1863 kwam de eerste naar Amsterdam.
--------------------------------------------------------------------

Commentaar:

Schandalig. Zowel Nederlandse als andere Europese dierentuinen zijn overbevolkt met giraffen. Ook buiten Europa aan giraffen in gevangenschap geen gebrek.

Waarom moet er dan gefokt worden met deze soort?

Waarom doet uitgerekend een mini-dierentuin als Artis mee aan een fokprogramma?

Wordt er in het najaar soms weer een 'bestemming' gezocht voor een of meer ouderdieren?!

De giraffe

Een dierentuin is een bedrijf, dat veel kosten maakt aan personeel en dieren. Het is op zich al een wonder dat er zoveel dierentuinen – tientallen, grote en kleine – in dit kleine land kunnen bestaan. Van crisis is hier weinig te merken – alleen Emmen meldde recent financiële problemen.

Van bezoekers alleen kan een dierentuin niet bestaan: er zal subsidie van gemeente (en provincie?) bij moeten. Misschien dat een zuiver commerciële onderneming als Libema quitte kan spelen door combinatie met een pretpark en vakantiepark (Beekse bergen)

Je moet om publiek te trekken wat te bieden hebben. In de eerste plaats apen, hun gedrag vinden we leuk want herkenbaar. Daarom heeft niet alleen de Apenheul enige honderden apen, maar zijn ze ook overal elders.

De tweede attractie zijn de katachtigen, die hun aantrekkelijkheid ontlenen aan de vergelijking met de huiskat.

Een volgende categorie zijn de giraffen. Door hun spectaculaire uiterlijk zijn ze een inkomstenbron voor vrijwel iedere dierentuin. In Europa worden er dan ook vele honderden gehouden; ook in stadsdierentuinen als Artis en Antwerpen tref je ze aan. Grote aantallen vind je in vrijwel alle Nederlandse dierentuinen. Dat gaat op de bekende vaderlandse manier. Als Arnhem (Burgers) ze heeft, dan moet Rhenen (Ouwehand) ze natuurlijk ook hebben. Die plaatsen liggen 25 km van elkaar. Heeft Amsterdam ze, dan Rotterdam – op 70 km – natuurlijk ook.

Onze dierentolk, mevrouw Piek Stor, ging vandaag een praatje maken. Jammer genoeg vertelt ze niet in welk park ze was. Maar ze trof het, er kwam er een naar haar toe die geruststellend zei:

“Ik heb het goed hier.”

Ze vervolgt: "Hij geeft het beeld dat hij het hele terrein heeft om te lopen. En hij laat me voelen dat hij een rustig, relaxed dier is."

‘Het hele terrein’ staat hier dus voor de Afrikaanse savanne, waarop een kudde in vrijheid vrijwel voortdurend in beweging is. Maar kennelijk heeft zo’n dier daar helemaal geen behoefte aan. Misschien is een circuswagen ook al voldoende.

Op het plaatje hierboven zie je hoe fijn de giraffe het in de dierentuin heeft: binnen een afgerasterd gebied(je) zijn de kale bomen ook nog afgerasterd.

Kiesdrempel

Er zijn bij de laatste kamerverkiezingen ruim 9 miljoen geldige stemmen uitgebracht. Indien men een kiesdrempel zou willen invoeren van bijv. 5%, dan zouden er minimaal zo’n 470.000 stemmen op een partij uitgebracht moeten worden.
De volgende partijen zouden dan niet meer vertegenwoordigd zijn: Partij voor de Dieren, ChristenUnie en SGP. Momenteel hebben deze partijen in totaal 10 zetels. Minder dan 10% van het totaal.
Er zouden dan nog zeven partijen overblijven.

Verhoogt men de kiesdrempel naar 10%, dan sneuvelen ook SP, GroenLinks en D66, ofwel nog eens 35 zetels.
Dan blijven er slechts vier partijen over: VVD, PVV, PvdA en CDA, die bij elkaar 45 zetels extra moeten verdelen. Handiger is het dan om het aantal tweedekamerzetels meteen terug te brengen tot 100.

Het ligt voor de hand dat de regeerbaarheid gebaat is met de laatste mogelijkheid.

Een zware jongen

foto Ivo van de Bent

Gered uit de sloop!

Het Comité Dierennoodhulp werd begin deze week door een oplettende burger erop opmerkzaam gemaakt dat er in het Wibautgebouw in Amsterdam mogelijk duivennesten waren. Er vlogen nogal namelijk wat duiven rond het gebouw dat een tijdlang leeggestaan had. Inmiddels was de sloop echter al begonnen! Het Comité nam niettemin terstond contact op met sloper en opdrachtgever, t.w. de Hogeschool van Amsterdam, die – uiteindelijk – bereid bleken de sloop voor onderzoek te onderbreken.

Een ingehuurd specialistisch bedrijf zette in het gebouw snel een verrijdbare steiger op, opdat men hoeken en gaten kon inspecteren. Leden van het Comité waren hierbij aanwezig. Er werden vier nesten met pullen gevonden, en twee eieren die op uitkomen stonden. Deze eieren werden in allerijl naar een volière met duiven gebracht, waarin de jongen vannacht uit het ei gekropen zijn. De pullen zijn na afloop naar een vogelopvang gebracht.

Te vrezen valt dat een aantal andere jonge dieren onder de slopershamer gevallen is.
Evengoed een mooie actie van Comité Dierennoodhulp. Ook de medewerking van de HvA verdient een compliment.

Er dient onverwijld een bestuursmaatregel genomen te worden die bepaalt dat, voorafgaand aan sloop, een gebouw deskundig - dus niet louter visueel - geïnspecteerd wordt op aanwezige nesten. Jongen die zich daarin bevinden dienen naar een opvang gebracht te worden.

Antwerpen

Gisteren was ik in Antwerpen, om kennis te maken met collega-activisten. We maakten ook een wandelingetje door de binnenstad en passeerden de boekhandel ‘De Groene Waterman’, een klein cultureel centrum met een leuk keldertje, waar ik in 2006 een discussie bijwoonde over genetische manipulatie.

In een nabij café proefden we een ‘bolleke’.

De tijd vliegt: alweer vier jaar geleden sinds mijn laatste bezoek. Het kan aan de wijk gelegen hebben maar het viel me op hoezeer de islamisering in deze stad om zich heen gegrepen heeft. En als Amsterdammer ben ik toch wel wat gewend.

Zoals het vaak gaat kom ik bij thuiskomst ineens verschillende artikelen over deze stad tegen. In 'de Volkskrant' een groot interview met een zekere Jos van der Lans, die volgende week in ‘De Groene Waterman’ een boek (over maatschappelijk werk) zal presenteren.

In 'Volkskrant magazine' pakt Joke van Leeuwen uit over haar leven en werk, sinds enkele jaren in deze stad woonachtig. Zij is een bekende kinderboekenschrijfster, o.a. van het recent verfilmde ‘Iep’.

Deze Nederbelg bracht het zelfs tot ‘dichter van de stad’!

Praten met dieren

Bij het benaderen van dierentuindieren (dieren in gevangenschap) ga ik uit van twee uitgangspunten:

1. Van de dieren heb ik geleerd dat niemand (mens of dier) ergens zonder reden is.

2. Net zoals mensen - op fysiek niveau - de vrije keus hebben elkaar wel of niet te spreken, hebben dieren de vrije keus mij op het niveau van de diercommunicatie al of niet te woord te staan.

Piek Stor

.

Jan Blokker overleden

Jan Blokker

Jan Blokker overleden. Een van zijn laatste heldendaden was deze :

“….mensen die zeggen voor Het Dier op te komen. Dat blijken doorgaans de verschrikkelijkste fundamentalisten die je in de verzamelcategorie kunt treffen, verschrikkelijker dan gereformeerden, moslims, verlichtingsaanbidders of Vlamingen. Ze hoeven ook niet naar een trainingskamp in Jemen of Somalië, ze vinden blind de weg naar hun jihad.”

Jan, we zullen je NIET missen

.

.

De witte tijger als attractie

Leucisme is een afwijking bij dieren EN mensen die leidt tot een verminderde pigmentatie. Leucisme lijkt op albinisme en wordt daar soms mee verward.
Leucisme resulteert in een vermindering van alle types huidpigment, niet slechts van melanine.

Dieren met deze afwijking (mutatie) hebben een witte vacht, huid, veren of schubben. De afwijking kan ook alleen voor delen van het lichaam zijn.

De verschillen met albinisme zijn dat leucistische dieren hun normale kleur ogen hebben (albinistische dieren hebben rode ogen) en dat leucistische dieren geen verhoogde gevoeligheid hebben voor zonlicht. (bron: wikipedia)

***

Witte tijgers zijn Bengaalse tijgers met een afwijking in de kleur van de ogen en de vacht. Qua bouw zien ze er verder hetzelfde uit.

Ze hebben een roomwitte vacht met bruine strepen en opvallende blauwe ogen.

De witte tijger is geen albino, want hij heeft wel pigment (donkere strepen) en blauwe ogen in plaats van rode.

Deze kleurvariëteit is zeer zeldzaam in het wild, maar een populaire attractie in gevangenschap, en hij wordt regelmatig gehouden in dierentuinen, waaronder twee in Dierenpark Amersfoort.

Alle witte tijgers stammen af van één individu. Bijna alle witte tijgers die nu in dierentuinen en circussen leven, zijn nakomelingen van de witte tijger die in 1951 in de jungle van centraal India werd gevonden door de Maharadja van Rewa.

Een eng verhaal hierover op de site van Pantera.

'Maatschappijleer' en de ontuchtige zwemleraar

In het voortgezet onderwijs wordt het vak ‘maatschappijleer’ gegeven. Dat is geen sinecure, het vak heeft weinig aanzien. Met kunst- en vliegwerk wordt geprobeerd leerlingen voor het vak te motiveren.

De leerstof gaat voor een groot deel over strafrecht. Ik heb dat nooit begrepen. Het is alsof onderwijs gegeven wordt aan crimineeltjes in de dop, die afgeschrikt moeten worden door de sancties van het strafrecht. Op een middelbare school is echter het aantal leerlingen met een misdadige aanleg dat jaarlijks kennismaakt met bijv. het Bureau Halt, op de vingers van een hand te tellen.

De maatschappelijke reacties op vonnissen van strafrechters maken het belang van deze leerstof echter wel duidelijk. Die reacties zijn namelijk vrijwel altijd extreem. Misschien zouden ze zonder deze lessen zelfs nog omvangrijker zijn. De vox populi ziet het liefst iedere wetsovertreder voorgoed verbannen uit de samenleving.

Toevallig hoorde ik op de autoradio een interview met de advocaat van de zwemleraar die zich aan jonge meisjes vergrepen heeft. Dat was vrijdagochtend j.l., enkele uren voor de rechter vonnis zou wijzen. Het onbenul van de drie verslaggevers die de advocaat aan de tand voelden, was schrijnend. Ongewild plaatsten ze mr. Van der Kruijs voor de neutrale luisteraar in een ‘heldenrol’.

Toen ik later op de dag het vonnis vernam, nam ik ook mijn petje nog eens diep af voor de Bossche rechtbank, die – naar mijn mening – een weloverwogen, uitgebalanceerde veroordeling uitsprak.

Welzijn Grote Grazers en Oostv.plassen

De kwestie van de Oostvaardersplassen (OVP) lijkt te ontaarden in gekibbel en gelijkhebberij. Daar heeft niemand iets aan. We moeten zoeken naar oplossingen.

Zover ik zie zijn er twee kampen. Ruwweg als volgt.

1. Voor Faunabescherming en Partij voor de Dieren is er in beginsel geen probleem. Zij willen (in meerderheid) de toestand in de OVP handhaven. De dieren zijn daar lekker vrij en dat er af en toe een aantal het loodje leggen, - dat is nodig als tegenwicht tegen de jaarlijkse aanwas. De populatie mag niet te groot worden.

2. Stichting Welzijn Grote Grazers en anderen hebben wel een probleem. Zij willen niet dat dieren verhongeren. Maar het moet ook geen tweede Veluwe worden: een plek voor hobbyjagers.

De vraag is nu hoe de stichting dit probleem denkt op te lossen. (Een website heb ik niet kunnen vinden.) Er zijn hier al wel diverse suggesties de revue gepasseerd, maar ik zou eigenlijk nog eens duidelijk willen hebben wat de stichting nu precies voorstaat.

Hèb ik een keer belangstelling..........

.

"Fijn dat u belangstelling hebt voor refdag.nl, de nieuwssite van het Reformatorisch Dagblad.

Vandaag is het zondag. We wijden deze dag in het bijzonder aan de dienst van God.

Wij beschouwen de zondag als een rustdag, een opdracht van God en een geschenk, waar we dankbaar voor mogen zijn.

Om die reden actualiseren we onze site vandaag niet.

Staat het nieuws dan stil op zondag?

Nee, dat niet - we leven in een jachtige tijd waarin het verschil tussen zondagen en werkdagen helaas steeds kleiner wordt.

Morgen brengen we u graag weer op de hoogte van de dagelijkse gebeurtenissen, voorzien van achtergronden, commentaar en opiniërende artikelen. Zoals u dat van ons gewend bent.

Informatie over kerkelijke gemeenten, kerkdiensten en predikanten kunt u desgewenst vinden op onze site http://www.kerktijden.nl/

Hoofdredactie Reformatorisch Dagblad "