' Ongerief ': het lijden van dieren

Naar aanleiding van het misbruik van het woord 'ongerief' - om het lijden van dieren mee te benoemen - schrijft een van de collega’s:

Ik herinner mij dat Godfried Bomans eens zei dat dieren ernstiger lijden dan mensen omdat zij niet weten waarom ze lijden.

Dat is een aardig argument.

Dierpoefnemers draaien het om; die zeggen:

Menselijk lijden is ernstiger dan dierlijk lijden omdat wij er besef van hebben (en weten van de dood).


Tail suspension test

De reclamespotjes van de Hypotheker

ROTTERDAM - De Rabobank accepteert geen hypotheekaanvragen meer van de Hypotheker, de grootste tussenpersoon van Nederland voor huizenleningen met een marktaandeel van 13 procent.

Dat veel hypotheekadviseurs binnen de Rabo-organisatie zich geërgerd hebben aan een televisiespotje van de Hypotheker waarin 'laatdunkend' werd gesproken over de bank in zijn algemeenheid, is niet de hoofdoorzaak van de breuk.

Millenaar, directeur Hypotheker: ,,Dat spotje is gewoon het gevolg van de huidige trend. Uit alle onderzoeken blijkt dat mensen minder vertrouwen in de banken hebben. Het is de beleving van de consumenten en daar spelen wij gewoon op in. Maar in de brief, noch in het gesprek op het hoofdkantoor van de Rabobank in Utrecht is dat aan de orde geweest.''

Voskuil

Dit is de weduwe van de vorig jaar overleden Han Voskuil, de man die zeven romans schreef over zijn leven en werken op een Amsterdams kantoor, getiteld Het Bureau. Zijn vrouw speelt daar een belangrijke rol in.
Ik had aan het eerste deel genoeg ;-)

Dat ze grote dierenvrienden waren, laat deze foto aardig zien. De kat mag op tafel eten (voor de foto?) en doet dat ijverig, gebruikmakend van zijn voorpootje. De weduwe wil er uitdrukkelijk bij vermeld hebben dat deze raskat een aanlopertje is - en geen aankoop!

Voskuil maakte verder naam met de stichting van Varkens in Nood. Ik denk dat hij het getroffen heeft met de aanstelling van Hans Baaij als directeur daarvan.

De Happy Clappies

Happy-clappy is a derogatory term originating in the United Kingdom.
This style of worship involves joyful congregational worship songs, often accompanied by acoustic guitars and drums in which the congregation c l a p along to the rhythm of the song, or raise one or both hands in the air, and occasionally dance.
Christian critics of this style of worship object to what they perceive as simply the rousing of emotion rather than properly focusing on God. Supporters counter that this style is more relevant and therefore accessible to ordinary people.

Unlike many derogatory terms, it has N O T been adopted by groups that practice it, who prefer to call it "charismatic" or "spirit-led" worship.

(Bron: wikipedia)

'Hoe kon de redactie zo dom zijn?'

Op het omslag van NRC Weekblad van vorige week had moeten staan ‘Steile Angela Merkel’. Er stond ‘stijle’. Volgens de krant van vandaag reageerden daarop 13 lezers en de weekbladredactie zelf stelt nu de vraag: Hoe kon de redactie zo dom zijn?

Een prachtig voorbeeld van zelfoverschatting!

Mediaredacties stemmen hun teksten in het algemeen af op een nauwelijks geschoold publiek, uit vrees niet begrepen te worden. NRC Handelsblad is daarop geen uitzondering. Het blijft overwegend bij ‘verslaggeving’, navertellen.
Kritische bijdragen treft men er zelden aan.

Spelfouten zouden tegenwoordig al helemaal niet meer moeten voorkomen gelet op de hiervoor speciaal ontwikkelde software.

Dierproeven: discussie

Erica:

Het probleem is m.i. juist dat mensen zich niet kunnen verzoenen met ernstige ziekte en dood. Ons wordt wijsgemaakt dat therapieën eerst op dieren moeten worden getest. Daarom wordt er gemakkelijker geageerd tegen bont en bio-industrie. Je hebt gelijk dat dieren in laboratoria worden gemarteld, wat in Nederlandse pelsfokkerijen niet het geval is. Het lijkt mij goed als Marianne Thieme voortaan haar redevoeringen in de Tweede Kamer niet besluit met de woorden: "En voorts vinden wij dat de bio-industrie moet worden afgeschaft", maar met "En voorts vinden wij dat de bio-industrie en de dierproeven moeten worden afgeschaft".
De Partij voor de Dieren is immers tegen alle dierproeven! Individueel kunnen wij op websites van kranten voortdurend de aandacht vestigen op de vivisectie.

Palingen worden als productiedieren wel degelijk gemarteld: kweekpalingen worden gedwongen voortdurend snel te zwemmen (wat ik enige tijd geleden in het dagblad "Trouw" heb gelezen) en het is nog steeds niet verboden om palingen door zout te laten kruipen, waarbij ze levend worden gevild, wat een half uur duurt. In Kortenhoef wordt deze dierenmarteling als folklore getolereerd.
Bij de manier waarop circusdieren en wedstrijdpaarden vaak worden behandeld, komt ook het woord marteling in je op, maar dit zijn geen productiedieren.
Hengelen is martelen, maar hierbij gaat het ook niet om productiedieren.
Kreeften, garnalen, mosselen en krabben zijn productiedieren en de manier waarop zij ter dood worden gebracht, is ook een marteling.

----------------------------------------------------------------------------------

Barend:

Marianne Thieme houdt zich niet met dierproeven bezig, heeft ze ook nooit gedaan. Daar ligt haar interesse niet.
Ze maakte dan ook niet toevallig de film: 'M e a t the Truth'.
Zij heeft drie onderwerpen: vlees - bont - jacht.

Dierproeven zijn binnen de Partij afgeschoven naar Esther Ouwehand, die zich er voor 2006 ook nog nooit mee beziggehouden had.

Ook binnen de Partij leeft het onderwerp 'dierproeven' in het geheel niet.

Dat het iets met v o l k s g e z o n d h e i d te maken zou kunnen hebben - daar staat niemand bij stil. Als het binnen de Partij over volksgezondheid gaat, dan gaat het - op z'n best - over voeding.

De gelatenheid omtrent ziekte en dood kent zijn weerga niet.

Er is soms wat trammelant over euthanasie.
En als we dood gaan aan een 'geneesmiddel' wil ook wel enig straatrumoer ontstaan.

Maar verder geldt de tegeltjeswijsheid:
"Als het je tijd is, dan ga je."

Met de variant:
"Niemand gaat voor z'n tijd."

---------------------------------------------------------------------------------
Marianne:

Zonder verdoving snavels kappen, zonder verdoving brandmerken, zonder verdoving castreren, zonder verdoving hoorns verwijderen, zonder verdoving grote oormerken in brengen, zonder verdoving teennagels afbranden, zonder verdoving oren bijsnijden, zonder verdoving staarten afbinden, zonder verdoving tanden knippen, zonder verdoving veren uitrukken, zonder verdoving vergast worden, zonder verdoving versnipperd worden...etc.

Hoezo productiedieren worden (wereldwijd) niet gemarteld?

En dan heb ik het nog niet over de marteling van moederdieren en hun baby's die van elkaar gescheiden worden, de dierenconcentratiekampen, de veetransportbeulen die schoppen en slaan, slachters die dieren verminken, levend de strot open snijden, levend koken van dieren, etc...

(dieren) eten en genot staan voor de meeste mensen boven (hun) eigen gezondheid

----------------------------------------------------------------------------------
Barend:

Ik begrijp de laatste reactie niet helemaal.
Het zal toch niet de bedoeling zijn om het lijden van de proefdieren te bagatelliseren.
Noch om tegen elkaar te gaan opbieden wat betreft het lijden van dieren.

Verder: bij productiedieren zijn mishandelingen 'bijkomstigheden' - hoe naar dit ook klinkt; echter: bij proefdieren is mishandeling d o e l.

Tenslotte: productiedieren worden (overwegend) gehouden voor consumptie. Dat is onethisch maar niet nutteloos.

Proefdieren worden misbruikt om de geneeskunde te bevorderen. Dit is mèèr dan onethisch - voor zover dat mogelijk is.
Dat is namelijk het geval wanneer je ziet dat (inwendige) geneeskunde zelden patiënten volledig en definitief geneest.
Zonder chirurgie (en radiologie) waren we nergens.

PS. Zie ook: 'Het gen dat niks oploste' (in: NRC Handelsblad 19 sept. j.l.)
20 Jaar genetica t.b.v. taaislijmziekte - zonder resultaat. (wordt vervolgd)

-----------------------------------------------------------------------------
Maria:

Wie bagatelliseert hier het lijden van proefdieren? Niemand zit hier op te bieden wat het lijden van dieren betreft.
Barend ik kan jouw gedachtegang niet volgen.

Ook bij proefdieren is wreedheid slechts een ‘bijkomstigheid’, en niet het doel.
Het basisprobleem bij geïnstitutionaliseerde dierenmishandeling (vivisectie, bio-industrie enz) is dat ‘het’ dier als voorwerp, en dan nog wel als gebruiksvoorwerp gezien en behandeld wordt; een ding dat b.v. geld opbrengt, of het nu om een proefdier, een ‘productiedier’ , een entertainmentdier of een speeltje gaat.
Iets (en niet ‘iemand’ ) waarover het menselijk wezen naar eigen goeddunken mag beschikken en kan gebruiken.
De mens is Rechter én Partij.
Descartes leeft nog steeds in vele (de meeste) geesten.

---------------------------------------------------------------------------------
Erica:

Wat de bio-industrie betreft, wijs ik ook nog op het vaak drachtig maken van koeien voor de melkproductie en het vaak eieren laten leggen door kippen, wat ook als martelen kan worden beschouwd.

In verband met dierproeven (waar ik TEGEN ben) speel ik even de advocaat van de duivel: je kunt zeggen dat het doel van de geneeskunde is mensen te genezen en daarom zouden dierproeven niet zinloos zijn; mensen kunnen in plaats van dierlijk voedsel plantaardig voedsel nemen met een vit. B12-supplement; toen ik zelf kanker had, was een operatie niet voldoende en moest ik aanvullend chemotherapie ondergaan, wat mij het leven heeft gered; je kunt dus niet zeggen dat interne geneeskunde geen resultaten oplevert.

Ik ben er overigens absoluut tegen dat dieren kanker wordt bezorgd om een therapie te testen. Het is alleen zo dat je in Nederland bij voeding kunt kiezen, terwijl dat bij ziekte moeilijker ligt.

Op de website van de Partij voor de Dieren valt te lezen dat de partij woedend is dat er wegens nieuwe EU-richtlijnen opnieuw een ontzagwekkend aantal dierproeven zou moeten worden verricht. Er zijn hierover kamervragen gesteld. EenDierEenVriend (EDEV)heeft trouwens al langer dan een jaar geleden aan deze kwestie aandacht besteed. Ik heb toen in dit verband een paar e-mails aan een staatssecretaris en nog iemand anders geschreven.

--------------------------------------------------------------------------------
Barend:

Het is waar dat het misbruik van proefdieren de geneeskunde dient; het is dus niet nutteloos, zoals ik eerder schreef.

Het verschil met productiedieren ligt er dan in dat productiedieren ‘aangepast’ worden aan hun verblijf (onthoornen, ontsnavelen), aan de smaak (castreren biggen) e.d. Ze zijn meestal bestemd voor consumptie.
Proefdieren zijn niet bestemd voor consumptie maar worden bij leven verbruikt; wat dat betekent zal ik hier niet hoeven uit te leggen.

Dat de inwendige geneeskunde af en toe succes boekt zoals Erica beweert, is correct.
Ze zou anders niet meer bestaan hebben.
Het is echter maar welke eisen je eraan stelt en hoe kritisch je bent, gelet op het misbruik van dieren.
Daarnaast kan m.i. niet op voorhand uitgesloten worden dat vorderingen niet ook zonder proefdieren bereikt kunnen worden.

Met je goudvis naar de kerk

Zondag 4 oktober

Pastor Marijke Ameling verzorgt de dierenzegen en zal ingaan op de achtergrond hiervan.

Met de zegen ontvangen de dieren heil en voorspoed in hun leven.

In de dierenzegen wordt het verbond en de liefde tussen mens en dier bekrachtigd.

Mensen met een ziek dier kunnen van de zegening echter niet verwachten dat het dier geneest, wel kan om kracht worden gevraagd.

Oud-Rijswijk ontvangt belangstellenden met hun hond, kat, konijn, goudvis, enz. vanaf 10.30 uur. Sir Winston Churchilllaan 233 in Rijswijk.

D I E R P R O E V E N

Vandaag een uitnodiging ontvangen om mee te denken en te praten over de toekomst van de Commissie Biotechnologie bij Dieren: zie hieronder.

Oòk dit deel van de dierproeven wordt dus op afzienbare termijn alleen nog afgehandeld achter gesloten deuren. In het vervolg worden door onderzoekers alleen nog formuliertjes van Dierexperimentencommissies ingevuld, een puur technische afdoening. Ik noem deze geheime clubjes (DEC’s): Bloedraden.

Geen enkele dierproef hoeft binnenkort meer openbaar aangevraagd en gemotiveerd te worden.
Ik ben benieuwd wat dit bijv. gaat betekenen voor het totale aantal dierproeven in dit land.

De paradox is dat de openbaarheid ooit te danken geweest is aan de Dierenbescherming – Michiel Linskens – en dat de afschaffing ervan te wijten is aan diezelfde Dierenbescherming - Janne Kuil.
Hand in hand met Proefdiervrij - Marja Zuidgeest - is deze openbaarheid geboycot en het is niet meer dan logisch dat de minister nu zegt dat het mooi geweest is.

De leden van deze dierenorganisaties zijn hier nooit bij betrokken geworden – vandaar dat dit hele bedrijf, inclusief de hoorzittingen, zich onttrok aan het zicht van de burgerij en de media.
Ook - en zelfs - de patiëntenverenigingen lieten het afweten: 'wat niet weet wat niet deert'.

Het is bijzonder opmerkelijk dat men zich in dit land over de kleinste kleinigheid opwindt - maar dat ziekte en dood werkelijk niemand in beweging brengen. Er heerst een soort oosterse berusting ten aanzien van lijden en sterven: ze “horen bij het leven”.

Welnu, als ziekte en dood al niemand in beweging brengen, dan kunnen de proefdieren het helemaal vergeten.
Dat is precies wat er gebeurt: dierenvrienden vluchten massaal in bestrijding van de bio-industrie. Het argument zijn de aantallen (per jaar): 600.000 proefdieren versus 500 miljoen varkens, koeien, kippen, nertsen.

Het is waar dat productiedieren zeer ernstig lijden en dat de bio-industrie daarom bestreden moet worden.

Maar productiedieren worden niet gemarteld zoals de proefdieren.
Productiedieren zijn niet rechtstreeks gerelateerd aan de volksgezondheid – proefdieren wel.

Van deze oogkleppen en gelatenheid profiteren de witte jassen, die nu binnenkort nog makkelijker dan voorheen hun nieuwsgierigheid en sadistische genoegens kunnen uitleven op arme, weerloze proefdieren.

-------------------------------------------------------------------------------

En dan nu nog even de climax.
Hij betreft het onderstaande symposium: De CBD uigewerkt(?)

De opgave luidt:

WIE ZITTEN ER OP 13 NOVEMBER A.S., NAAST DE MINISTER, OP DE EERSTE RIJ ???

--------------------------------------------------------------------------------
De Minister van LNV heeft besloten om proeven ten behoeve van biomedisch onderzoek waarbij dieren genetisch worden gemodificeerd, te ontheffen van de vergunningprocedure zoals die in artikel 66 van de Gezondheids- en welzijnswet voor dieren is vastgelegd. Hiermee vervalt een belangrijk deel van de werkzaamheden van de Commissie Biotechnologie bij Dieren (CBD).

De CBD vindt dat het nu een goed moment is om te zien wat de procedure van de afgelopen jaren aan kennis en ervaringen heeft opgeleverd en wat de toekomstige politieke en beleidsmatige vraagstukken zijn. Dat zal gebeuren op een door de CBD georganiseerd symposium met als titel:

DE CBD UITGEWERKT (?)

De CBD wil u hierbij graag uitnodigen om deel te nemen aan dit symposium op vrijdag 13 november 2009.
Het zal plaatsvinden in het Cultuur- en congrescentrum Antropia op het landgoed de Reehorst in Driebergen.

Koninklijk Huis en Partij voor de Dieren

De man of de vrouw die de Troonrede in elkaar heeft geknutseld, heeft weer eens niet opgelet.

Men liet Hare Majesteit plechtig uitspreken dat Haar onderdanen de riem van de spijkerbroek flink moeten aanhalen. En aangezien Hare Majesteit zelf geen spijkerbroek draagt, geldt dat natuurlijk niet voor Haarzelf. Al zei Zij dat niet hardop.

Precies daarop kwam kritiek van kamerleden, die vonden dat òòk het Koninklijk Huis moet bezuinigen. Marianne Thieme blies haar partijtje mee door kritiek te leveren op de gesubsidieerde jacht. (Balkenende verstond HET jacht.)
Ik weet niet hoe dat zit maar als jacht op het Loo gesubsidieerd wordt, dan is dat nog treuriger dan jacht op zichzelf al is.

Zover ik weet staat over het Koninklijk Huis niets in de programma’s van de Partij, en is iedereen dus vrij daarover een eigen mening te ventileren. Marianne Thieme net zo goed als ieder ander partijlid. Wat mij betreft heeft erfelijk koningschap geen enkele verdienste. Binnen de Europese Unie is dit theater nog potsierlijker.

Ten opzichte van dieren misdragen de leden van het Koninklijk Huis zich op allerlei wijzen, en dit sinds jaar en dag. Ze eten vlees, ze jagen, ze dragen bont.
Daarnaast betaalt de koningin geen belasting en werkt ze mee aan het ontwijken van belasting door haar zuster. Ook dit getuigt niet bepaald van een hoge moraal.

Genoeg redenen vind ik, om afschaffing van dit instituut op te nemen in de verkiezingsprogramma’s van de Partij.

Lisa Niemi

Lisa Anne Haapaniemi (born May 26, 1956) is an American actress and dancer and was the wife of actor, singer and dancer Patrick Swayze from 1975 until his death in 2009.

Lisa Niemi was born in Houston, Texas, to Finnish Americans Edmond Melvin Haapaniemi and Edna Karin Hyttinen.

In 1971, she began attending a Houston area ballet school, the Houston Ballet Dance Company, where she met the owner/director's son, Patrick Swayze, to whom she was married from 1975 until his death from pancreatic cancer, on September 14, 2009.

Soon after their marriage, the couple moved to New York to pursue their dance careers until the late 1970s, whereupon they headed West.

In addition to dancing and filmmaking, the couple ran a construction business and raised horses together.

She has lived on a five acre homestead near the Angeles National Forest since 1985, along with a "menagerie of dogs, prized Arabian horses and rodeo cattle."
She also has a 20,000 acre ranch in New Mexico.

In a 2008 interview, Swayze stated that Niemi was the inspiration for his 1987 hit song, "She's Like the Wind".

Niemi is a licensed pilot and flew her husband to his cancer treatments before his death.

Contra: HERMANN NICHTS

Hoewel ik weinig demonstreer is er nog nooit een demo geweest waarvan ik niet met een goed gevoel terugkwam. Zo ook zaterdag j.l. in Tilburg tegen de Oostenrijkse bloedkunstenaar Hermann Nichts, die zijn kunstje al sinds minstens 10 jaar opvoert. Onbegrijpelijk dat deze artistieke randfiguur tot hoofdgast van het Tilburgse festival ‘Incubate’ gebombardeerd werd. Over provinciaal gesproken…
((Nichts verwijt zijn tegenstanders o.a. ‘uit de provincie’ te komen.)

De demo was een initiatief van Marit, een Rotterdamse doordouwer, en als zodanig bijzonder geschikt voor samenwerking met Comité Dierennoodhulp, dat ook van wanten weet. Dat ze ook nog zwanger is, hield haar niet tegen de reis naar Tilburg te maken om te protesteren tegen de aanwezigheid van de Oostenrijkse dierenbeul.

Het Comité had een groot en fraai spandoek gefabriceerd dat Joop en ik voor de ingang van het performanceterrein vasthielden. Op de een of andere manier sta ik bij een demo altijd in de zon – erg aangenaam! Joop is een Betuwse diehard; we maakten voor het eerst persoonlijk kennis. In mijn ogen is hij enigszins naïef: hij denkt de Dierenbescherming te kunnen bekeren: terug te brengen naar haar oorspronkelijke inspiratie. Een beetje zoals de evangelist op de hoek van de straat die zich inzet voor ’s mensen zieleheil. Enfin, ieder zijn meug.

Er was weinig politie. Dat vond ik een beetje jammer, - als activist voel je je dan toch niet helemaal serieus genomen. Veel blauw is altijd goed voor een demo: het werkt als een magneet op de omgeving, omdat iedereen wil weten ‘wat er aan de hand is’. De agenten die er waren deden een beetje portiersdienst voor Nichts; ze stonden er wat verloren bij en bemoeiden zich verder nergens mee.

We mochten alleen niet pal voor de ingang staan, zoals we dat bijvoorbeeld in Amsterdam voor Carré plegen te doen. De grap was dat we nu nog veel beter stonden, nl. direct aan de ingang van de straat waar iedereen langs moest, bezoekers en voorbijgangers. We stonden daar behoorlijk in de weg met ons grote spandoek, in het bijzonder voor auto’s en fietsers, die zich erlangs moesten wurmen. We deden ons best bezoekers zoveel mogelijk te hinderen. Mede daardoor hadden onze folderaars volop gelegenheid iedereen ons ‘programmaboekje’ aan te bieden ;-)

Er waren veel media en fotografen. Ook uit de eerdere ervaringen in het nabijgelegen Dongen krijg ik de indruk dat demonstreren in Brabant heel ongewoon is, misschien zelfs not done. In overeenstemming daarmee onder de demonstranten g e e n Tilburgse Partijleden. Uiteraard al helemaal g e e n Tilburgse leden van de Dierenbescherming. De Tilburgers die er wel waren, waren van diverse pluimage, o.a. kunstenaars, een raadslid, burgers. Een viertal punkers kwam te laat: toen het afgelopen was!

Na afloop een drankje op een terras en daarna de lange rit naar huis, extra tijdrovend wegens wegwerkzaamheden bij knooppunt Empel, met kilometerslange file.

Niettemin: we hebben ons best gedaan om het Tilburgse varken te wreken, dat geslacht werd voor amusementsdoeleinden; een belediging voor de Tilburgse kunst en cultuur.

In Memoriam Patrick Swayze

http://www.videoplayer.hu/videos/play/416529

Het slachten van een vrouw (als kunstwerk)

Plotseling is er veel te doen rond Incubate-hoofdgast Hermann Nitsch, de Oostenrijkse kunstenaar die in zijn performances gebruik maakt van dode dieren. Het Comité Dierennoodhulp en de Stichting Rechten Voor Al Wat Leeft hebben gisteren aangifte gedaan van dierenmishandeling tegen zowel Nitsch, het festival als het College van B&W van Tilburg. Zij beroepen zich hierbij op artikel 36 van de Dierenwet, waarin het verboden is om dieren zonder redelijk doel in hun gezondheid en welzijn aan te tasten.

Nitsch is van plan om tijdens Incubate een samenvatting van zijn zogenaamde Sechstagespiel te geven. In dit ritueel, dat normaal zes dagen duurt, worden het bloed en de ingewanden van dode varkens en stieren gebruikt om acteurs mee te bedekken. Ook worden dierenlijken gekruisigd en rondgedragen. Dit soort performances zijn bekend als 'Aktionen' en zijn volgens kunstkenners ook te zien als statement tegen de ethiek van offerrituelen zoals die eeuwen geleden werden uitgevoerd.

Toevallig is het varken in de hoofdrol net afgeleverd op het Incubate hoofdkantoor als 3VOOR12/Tilburg belt met Joost Heijthuijsen. "Het is een mooi Brabants varken geworden, dat een goed leven heeft gehad." Het nieuws over de aangifte heeft de festivalorganisatie verrast: "We zijn erg verbaasd dat mensen zich in deze tijd, waarin allerlei gruwelijkheden te zien zijn, zich kunnen opwinden over één varken. Dit varken is niet specifiek geslacht voor dit optreden, maar komt van een slachterij waar elk uur 600 varkens worden gedood voor de consumptie." Een zekere mate van ophef hadden ze bij Incubate wel verwacht, zegt Heijthuijsen: "Maar niet dit soort ophef. Wij zijn voor vrijheid van meningsuiting, dus mensen mogen hier tegen zijn. Maar diezelfde vrijheid geldt ook voor Nitsch. Hij is een grote inspirator binnen de kunst, een van de voorlopers van de performance artists. Daarom hebben wij hem voor ons festival gevraagd."

Dat het varken niet speciaal voor het optreden van Nitsch is geslacht, gaat er bij de dierenorganisaties niet in. Woordvoerder Sandra van der Werd: "Dat is natuurlijk onzin. Als je een varken bestelt bij zo'n slagerij, dan wordt er één extra varken speciaal voor dit doel omgebracht. Het argument dat er tienduizenden varkens per dag worden gedood, maakt dit niet minder erg. Het varken heeft geen enkele keuzemogelijkheid hierin." De organisaties zijn in ieder geval hoopvol dat het optreden uiteindelijk toch wordt gestopt door de politie. "Volgens ons wordt artikel 36 van de wet hier duidelijk overtreden, in die zin dat er geen redelijk doel is voor het lijden van dit dier. Dit soort kunstenaars willen mensen een spiegel voorhouden, om te laten zien hoe gek we bezig zijn, maar dat hoeft niet ten koste te gaan van dieren."

Bij Incubate heeft men nog niks gehoord over de aangifte vanuit officiële wegen. Volgens Heijthuijsen schiet de klacht van de dierenorganisaties zijn doel voorbij: "Als we de logica van de discussie doortrekken, dan kan elke Nederlander die een stukje vlees bij het eten gebruikt worden aangeklaagd. Maar wij zijn als kunstfestival de verkeerde plek om te ageren tegen de vleesconsumptie. Laten ze zich inzetten voor levende dieren en niet voor dieren die toch waren opgegaan in de industrie." De extra aandacht voor het festival die door de aangifte wordt gegenereerd, is geen troost voor de organisatie: "Nee, wij hadden dit liever niet zo gezien. We hebben een mooi gebalanceerd programma samengesteld, en nu dreigt een dood beest de hoofdgast te worden."

Hermann Nitsch, Stations of the Cross

In het kader van het Incubate festival - Tilburg 5 september t/m 4 oktober 2009 - toont Museum De Pont een keuze uit de serie schilderijen 'Stations of the Cross' van de Oostenrijkse kunstenaar Hermann Nitsch, die dit dit jaar hoofdgast is op Incubate. Het festival voor de onafhankelijke cultuur zal van 13 t/m 20 september een uitvoerig programma opdragen aan deze multidisciplinaire kunstenaar.

Nitsch is de belangrijkste vertegenwoordiger van het Weens Aktionisme en vooral bekend om zijn Orgien-Mysterien-Theater. Dit zijn performances waar de kunstenaar theater, muziek en schilderkunst vermengt met oude offerrituelen. Tijdens deze Aktionen wil de kunstenaar alle zintuigen van de omstander zoveel mogelijk prikkelen. Zijn radicale werkwijze levert hem evenveel bewonderaars als tegenstanders op.
Hermann Nitsch laat zich in zijn werk sterk beïnvloeden door schrijvers als Markies de Sade en Sigmund Freud, schilders als Edvard Munch en Paul Cézanne en componist Richard Wagner.



De Oostenrijkse kunstenaar kreeg al eens Brigitte Bardot achter zich aan toen hij in 1998 zijn Sechstagespiel wilde uitvoeren. In dat zesdaagse ritueel worden gedode stieren en varkens gebruikt om met het bloed en de ingewanden acteurs te bedekken. De dierenlijken worden gekruisigd en in een processie rondgedragen. 'Hij is nog één van de grote levende kunstenaars', aldus Vincent Korenman, artistiek leider van Incubate. De 71-jarige Nitsch is de hele week te zien op het festival. Hij wordt geïnterviewd door kunstfilosoof Henk Oosterling, geeft een masterclass op de Fontys Hogeschool, verzorgt een orgelconcert en zal in één dag een samenvatting geven van zijn Sechstagespiel. Korenman: 'Voor zijn performance gebruikt hij een varken dat we bij de slachterij kopen. Hij moet de ingewanden en het bloed los hebben. En er komt tachtig liter wijn uit Oostenrijk. Het heeft namelijk niets met dierenmishandeling te maken. Het gaat om een offerritueel dat tegelijkertijd een viering is.'

Sandra van de Werd van het Comité Dierennoodhulp vindt dat kunst en dieren strikt gescheiden moeten worden. 'Volgens artikel 36 van de Gezondheids- en welzijnswet voor Dieren mag je niet zonder redelijk doel de gezondheid van dieren in gevaar brengen. Ik vind kunst geen redelijk doel. In dit geval klinkt het alsof die dieren speciaal worden gebruikt voor deze kunst.'

Vincent Korenman snapt de bezwaren van de dierenbeschermers niet. 'Ik ben zelf vegetariër en zie dagelijks dieren in zwarte plastic bakjes in de supermarkt liggen. Daar dient niemand een klacht over in.'

D O N G E N revisited

De kracht van Comité Dierennoodhulp is dat het niches opzoekt. Niches zijn relatief kleine onderwerpen, die echter, omdat ze doorgaans weggedrukt worden door grotere en belangrijker geachte onderwerpen, juist ook interessant zijn voor de media. Het is door Dierennoodhulp dat Dongen op de kaart gezet is – preciezer: op de zwarte lijst van incompetent gemeentebestuur.

Ons eerste bezoek aan Dongen brachten we op 10 augustus j.l. – het verslag daarvan hieronder. De ‘nazorg’ bestond - behalve uit het doen van aangifte van dierenmishandeling - uit het bestoken van elkaar met persberichten, waarna het vangen en doden van de duiven in opdracht van B&W. vrolijk verder ging.

Toen raakten we bekend met het feit dat Dongen een jeugd-gemeenteraad heeft. Besloten werd het beleid m.b.t. de ‘duivenoverlast’ aan hen voor te leggen. We kregen daartoe alle medewerking - men was blij dat de jeugdraad zich over een voor hen bevattelijk probleem kon buigen.

De zitting begon woensdagmiddag 16 september om half drie.
Op het podium zaten acht kinderen in de leeftijd van omstreeks 12 jaar. In de zaal waren twee tafeltjes gereserveerd, een voor het Comité, en een voor de burgemeester en de wethouder. Daarachter zat wat publiek, enkele raadsleden en persvertegenwoor-digers. Het was goed georganiseerd; zo waren er twee microfoons, een voor de ‘raadsleden’, en een voor de zaal.
Diverse persfotografen schoten hun plaatjes. Ook de nationale televisie gaf t.b.v. het Jeugdjournaal blijk van belangstelling. Eerst op de locatie van de gesloopte St.Josephkerk, daarna nog heel even in de ‘raadzaal’.
Zie: http://player.omroep.nl/?aflID=10129096

De leiding van de zitting was in handen van de begeleider van de jeugdgemeenteraad, die achtereenvolgens het woord gaf aan de wethouder, aan de woordvoerster van het Comité en tenslotte aan Marleen Drijgers van de Landelijke Werkgroep Duivenoverlast.
Marleen gaf een uitstekende presentatie. Haar grootste verdienste was misschien wel dat zij precies de juiste toon voor de kinderen wist te treffen: niet te moeilijk maar ook niet kinderachtig. En in het juiste tempo, dus niet gehaast. Het was prettig om naar haar te luisteren.
En bovenal: deskundig.

De essentie van haar verhaal vind je op de volgende website:
http://www.duivenoverlast.nl/duiventil.htm

In de pauze trok de ‘gemeenteraad’ zich terug voor besloten overleg. Het was voor mij bijzonder spannend met welk oordeel de kinderen zouden komen; voor de pauze hadden ze alleen pokerfaces laten zien.

Het oordeel luidde als volgt:

Het vangen en doden van duiven dient per direct te worden beëindigd.
Indien dat gebeurt is de raad bereid geld in te zamelen voor de aanschaf van een grote, professionele duiventil, er daarbij van uitgaande dat ook de gemeente bijdraagt in de kosten van aanschaf daarvan.

Ik stond perplex. Een applaus waard!

Daarna kregen wethouder, burgemeester en Comité gelegenheid voor een laatste woord.
De burgemeester hield zich op de vlakte; zij complimenteerde de jeugdige raadsleden voor hun inzet. Terecht.

De heer Stoop zette de jeugdgemeenteraad onmiddellijk buiten spel door te verklaren dat hij het heel positief vond wat hij gehoord had maaaaaaaar…………… dat hij aan het voorstel van de raad – helaas, helaas – op dit moment geen gevolg kon geven. Het doden van de duiven wordt zelfs NIET opgeschort!

Stoop liet zich vanaf het begin van de middag in de kaart kijken. Hij verweerde zich bijvoorbeeld tegen de aangifte van dierenmishandeling met de verwijzing naar de uitspraak van de Raad van State d.d. 28-1-2009, waarbij de Dierenbescherming in het ongelijk werd gesteld in haar eis dat minister Verburg handhavend zou optreden.
Hierbij enkele kanttekeningen.

1. Stoop vergelijkt appels met peren. De bestuursrechter is geen strafrechter. Dit zijn twee verschillende (procesrechtelijke) trajecten. Dierennoodhulp heeft – anders dan de Dierenbescherming - gekozen voor het strafrechttraject.

2. Het formele beroep op de uitspraak van de Raad van State toont deze wethouder ten voeten uit: hij wil D O D E N.
Daarbij meent hij kennelijk dat de uitspraak van de Raad van State zijn handelen verontschuldigt. Dat zelfs de nationale Dierenbescherming in actie komt voor een verbod op het doden van duiven, daar heeft hij maling aan: hij noemt het niet eens.

3. Dat de wetgeving wel eens niet zou kunnen deugen, dat deze achterhaald zou kunnen zijn, - dat er ook nog zoiets bestaat als een persoonlijk geweten, het komt allemaal niet in de man op.

4. Uiteraard stelde hij dat er "geen geld" is voor de aanschaf van o.a. een professionele duiventil. Maar er is wèl geld voor het wegvangen en doden van levende wezens. Beschamend.

De volgende zet is aan de 21 leden van de gemeenteraad. Er is dus nog een kans dat, naast het gezond verstand, moraal en fatsoen zegevieren.


----------------------------------------------------------------------------------

10-8-2009
Vandaag assisteerde ik bij een actie in Dongen - nabij Tilburg - gericht tegen het duivenbeleid van B&W aldaar. We waren in totaal met zes actievoerders en er was vrij grote belangstelling van de media, lokale en landelijke. Ik kan niet anders zeggen dan dat Sandra de zaken uitstekend georganiseerd had.
Rond het middaguur werden we op het gemeentehuis vriendelijk ontvangen door de heer Ad Stoop, loco-burgemeester. Sandra legde uit wat het doel van onze komst was, en bood enkele geschenken aan. Dat was allereerst een olijftak, het symbool van de vrede dat de duif in allegorische voorstellingen vaak in zijn snavel heeft. Daarna werd een aantal delen-Avipoint P20 aangeboden, een duivenwerend middel dat je veel op gebouwen ziet – ook in Dongen! – en dat bestaat uit roestvrijstalen naalden, met een brede spanwijdte, die op randen en richels gelijmd kunnen worden. Het laatste geschenk was een buitengewoon fraaie vlieger in de vorm van een roofvogel (zeearend); ook gebruik van dit middel heeft een duivenwerende werking. Het was jammer dat we het artikel in NRC Handelsblad d.d. 9-8-2009 over de Rotterdamse ervaringen met duivenoverlast niet meer hadden kunnen kopiëren om aan te bieden. (Mark Hoogstad, ‘Alleen doodknuffelen is gevaarlijk’)
Het verzoek van Sandra – namens vier organisaties - was uiteraard dat de gemeente deze duivenwerende middelen zou gaan gebruiken.

Het antwoord van de loco was dat hij niets ziet in duivenwerende middelen. Hij zet zijn kaarten, d.i. de gemeenschapsgelden, op het doden van de dieren. Toepassing van andere middelen heeft volgens hem slechts tot gevolg dat duiven op een naburig pand neerstrijken, en dat men zo doende heel Dongen van deze middelen zou moeten voorzien.
Daarnaast verzekerde Stoop ons dat hij niet alle duiven in Dongen wil laten doden.
Op de zolder van een huis naast de afgebroken St. Josephskerk zijn – zichtbaar - vangkooien geplaatst. Daar wordt al het gevogelte naar toe gelokt, ook duiven.

Na het gesprek met de heer Stoop zijn we met eigen ogen gaan kijken hoe ernstig de overlast is. Welnu, de enige bewijzen van overlast – uitwerpselen - vonden we direct rond de gesloopte St. Josephskerk. Vervuiling van betekenis in het dorp zelf hebben we niet kunnen constateren.
We hebben ook navraag gedaan bij enkele bewoners. Op een plein in het centrum werd ons verzekerd dat men g e e n overlast van duiven heeft. We zagen daar ook geen enkele duif.
We hebben gesproken met enkele bewoners van de woningen rondom de voormalige kerk. Zij wilden af van de overlast maar vonden het niet nodig dat daarvoor duiven gedood worden – indien bestrijding ook op een andere manier zou kunnen.

Conclusie. Het College van B&W probeert niet eens de relatief beperkte overlast met humane middelen te bestrijden.
Wat dit College duidelijk maakt is dat de civilisatie in Dongen nog niet diep wortel geschoten heeft. Het onnodig doden van dieren is barbaars, - niet van deze tijd.
Praktisch zal blijken dat dit beleid geen ander resultaat heeft dan het aantrekken van nog meer duiven: aan het doden van de dieren komt aldus geen einde.

---------------------------------------------------------------------------

Op verzoek van Comité Dierennoodhulp drie meter diervriendelijke Duivenwering gekocht, prijs 21 euro.



Het materiaal bestaat uit kunststofdelen, die op iedere gewenste lengte afgebroken kunnen worden en met siliconenkit overal op gelijmd.

Avipoint P20
Basis van UV bestendig polycarbonaat, naalden van 302 RVS, eenvoudig te lijmen.

WAAR TE GEBRUIKEN:
Door haar dichte patroon van naalden, welke een brede spanwijdte hebben, is dit het ideale produkt voor wering van randen en richels van gebouwen.

De toppen van de naalden staan 140mm uit elkaar, waardoor elke strip een gebied tot 205mm beschermt.

VOGELACTIVITEIT:
Voor gebruik in de meeste situaties, waar duiven overdag tijdelijk verblijven tot waar ze 's nachts slapen.

De moord van Raamsdonk

De 'Moord van Raamsdonk' is een oud moordlied uit de Nederlandstalige volkscultuur. Moordliederen werden door straatzangers en zwervers vanaf het einde van de 19e eeuw tot midden 20e eeuw gezongen. Het is niet bekend wie het lied oorspronkelijk heeft bedacht. Ook de leeftijd van het lied is onbekend.

Het moordlied
Moordliederen waren liedjes over verzonnen moorden, vaak met gruwelijke en wrede details. De Moord van Raamsdonk is waarschijnlijk het meest bekende en zeker het meest uitgebreide moordlied. Het lied werd vooral door straatzangers verspreid en uitgebreid, maar er zijn ook honderden liedbladen bekend, soms met expressieve gravures van de slachtoffers erbij gedrukt. In 1933 publiceerden Douwe Wouters en J. Moormann het lied in een boek. Het complete lied heeft honderden coupletten, maar hieronder staat een beknopte versie zoals die in de Koninklijke Bibliotheek wordt bewaard. De titel van dit lied is: "Vreeselijke moord te Raamsdonk, gepleegd op de slachtoffers".

Al op een dorp niet ver van hier
Daar leefde een heer voor zijn plezier
De vrouw had goed de man had geld
Daar waren de rovers op gesteld
Al op een nacht heel onverwacht
Werd aan het gruwelstuk gedacht
Ze gingen stil gelijk een muis
En kwamen in het heerenhuis
De man werd gruwelijk vermoord
De vrouw werd in haar bloed gesmoord
Zij namen alles los en vast
Tot zelfs de groote linnenkast
De meid die was van schrik haast dood
Ze liep van angst in eene sloot
De schout van 't dorp niet onverveerd
Die pakte de moord'naars bij den steert
Zij moesten komen voor 't gerecht
De doodstraf werd hun aangezegd
Zij zaten in de gevangenis
In groote angst en droefenis
Zij ondergingen een droevig lot
Zij stierven alle op 't schavot
Zoo wordt de gruweldaad gestraft
Nu rusten ze allen in het graf

Na vele jaren mondelijke doorvertelling en doordat er steeds weer delen bij werden bedacht, werd het lied steeds langer. Ook werden de details almaar gruwelijker. Hier volgt een voorbeeld van zo'n nogal bloederig gedeelte:

En Antoinette die schone maagd
Werd in de lengte doorgezaagd
Een dochtertje van een jaar of zeven
Werd op het aanrecht fijngewreven
De oudste dochter, bijna bruid
Zwom in haar bloed de kamer uit
De man werd in zijn bed gesmoord
Met 14 el gordijnenkoord.

Kinderliedje
Oudere mensen zullen zich dit lied nog wel kunnen herinneren, maar ook de jeugd zingt nog steeds liedjes die van dit lied zijn afgeleid. Een goed voorbeeld hiervan is het klapliedje "Er is een vrouw vermoord", dat hieronder staat:

Er is een vrouw vermoord
Met een gordijnenkoord
Ik heb het zelf gezien
Het was op nummer 10
Het bloed liep langs de trap
Het leek net bessensap
Ik nam er een likje van
Ik werd er misselijk van
Ik belde de politie op
Ik zei mijn naam hardop
Mijn naam is eja Thea
Dikke dikke Thea
Olle bolle whiskie
Elastiek !

Natuurlijk zijn ook van dit liedje vele varianten, zoals "Achter een gordijnenkoord" ipv. "Met een gordijnenkoord", "kamer 10" ipv. "nummer 10", "tomatensap" of "currysap" ipv. "bessensap", "Olé !" ipv. "Elastiek !", enzovoorts.
Ook zijn er soms nog andere regels toegevoegd, zoals "Haar hoofd lag in de pan, ik kreeg er honger van".

Bron: wikipedia

Genetische manipulatie

In Volkskrant van 12/9 schrijft Maarten Keulemans (secr. van ‘Natuur en techniek’) een column over genetische manipulatie, getiteld ‘Dierenleut’. Het is duidelijk bedoeld als satire, al valt te vrezen dat lang niet iedereen dat zal begrijpen.
Zo pleit hij, precies zoals ik zelf al eens gedaan heb, voor het fokken van dieren zonder poten. Dat is bijv. prettig voor de dierentuin: ruimteprobleem opgelost.

De column begint als volgt:

“Daar zullen ze bij de Partij voor de Dieren van opkijken. Nu de bio-industrie maar blijft groeien, zo betoogt filosoof Adam Shriver in het vakblad Neuro-ethics, wordt het tijd voor een drastische oplossing. Laten we genetisch gemodificeerde dieren kweken die immuun zijn voor pijn.”

Verderop schrijft hij o.a.: “Momenteel dient de biotechnologie vooral het belang van de vleesindustrie.”

En dan komt het: "Mogen de dieren zelf dan alsjeblieft ook een beetje meeprofiteren van de genetische revolutie?"

Ik heb Keulemans laten weten dat deze wens naïef te noemen is.
Hij zou kunnen weten dat voor de overgrote meerderheid der bevolking het lijden der dieren geen enkele (praktische) betekenis heeft.

Indien er al zoiets als het uitschakelen van het pijngevoel, stress etc. mogelijk zou worden, dan zou alles op alles gezet worden om dat van toepassing te laten zijn op mensen.

Toepassing op dieren - anders dan voor tests - zou echt de allerlaatste optie zijn.
Men denke slechts aan het onverdoofd castreren van biggen, omdat de verdoving een 'berensmaak' aan het vlees zou geven...

Smaak belangrijker dan wreedheid - ziedaar de mens.

En de wereld draait door...???

Patrick Swayze overleden..........



Patrick Swayze is maandag overleden aan de gevolgen van kanker. Hij werd 57 jaar.

Swayze was een knappe, atletisch gebouwde Texaan en een fabelachtig danser.

Roem verwierf Swayze vooral met de hitfilm ’Dirty Dancing’ (1987).

http://www.youtube.com/watch?v=6oKUTOLSeMM

http://www.youtube.com/watch?v=HnB-bOQE0sc&feature=player_embedded#t=29

Het kind als product

Vanmiddag herkende ik een oud-leerling en sprak haar aan; in jaren niet meer gezien maar ze was weinig veranderd. Ze herkende mij ook en we hadden een leuk babbeltje over vroeger en nu. Op een gegeven moment vroeg ik - een beetje vrijpostig (?) - hoeveel kindjes ze had. Het antwoord was: “Twee van mezelf.”

Dat antwoord bleef me bij. Moderne vrouwen hebben kennelijk kinderen van zichzelf, en van anderen….

Het herinnert me aan een opmerking van een collega, die onlangs tegen mij sprak over............de zoon van mijn vrouw.

Ook dat moest ik even verwerken.

Je moet er niet aan denken wat er gebeurt als deze stellen - onverhoopt - uit elkaar gaan. Neemt ieder dan zijn eigen kinderen mee, zijnde de inbreng bij de huwelijks voorwaarden?!

Of wordt van de kinderrechter weer een Salomonsoordeel gevergd?

Opruiming (solden)

N U in de aanbieding:

ullewuppers,

pollevies,

stevels,

en nog veel meer:

http://www.youtube.com/watch?v=oltjmLaiIhg


Ingezonden door: Meriem

Partij voor de Dieren

Hebben jullie al het hoedje gezien dat Marianne Thieme op Prinsjesdag gaat dragen? Er staat op te lezen dat er op maandag geen vlees moet worden gegeten.
Eeuwenlang is er in christelijke landen op vrijdag geen vlees gegeten. Bij mijn weten is er geen dier minder om vermoord.

Het is beter om zeven dagen per week vlees- en visloos te propageren en liefst ook ei- en zuivelloos.

En niet alleen geen bont meer kopen, maar ook geen leer.

Ten slotte vraag ik me af waarom de Partij voor de Dieren zich als een milieupartij wil profileren. Alle politieke partijen beweren het milieu een warm hart toe te dragen. Laat de PvdD alsjeblieft de nadruk blijven leggen op het bestrijden van dierenuitbuiting.

Ingezonden door: Erica

Fluwelen Burgwal

Fluweel is een geweven stof, waarbij rechtopstaande pluizen, de zg. pool van zijde of katoen met de kettingdraden zijn meegeweven en zijn afgesneden.
Tegenwoordig worden ook andere stoffen gebruikt, zoals linnen, wol en mohair.
Ook synthetische stoffen worden wel gebruikt. Soms wordt er een beetje lycra toegevoegd om een zekere mate van elasticiteit te bereiken.

Fluweel is een zachte en fijne, glanzende stof, die vanouds gebruikt wordt voor kostbare kleding. De uit Azië afkomstige techniek van het fluweelweven kwam
rond 1400 tot bloei in Italië, speciaal in Lucca, Florence, Venetië en Genua; die laatste stad is nog altijd een fluweelcentrum.

In de 16e eeuw werd Brugge een centrum van fluweelwevers, dat in kwaliteit voor het Italiaanse voorbeeld niet onderdeed.
Ook in andere plaatsen werd echter fluweel geweven.

Rijke mensen in de 17de eeuw droegen vaak fluweel, en woonden op een voorname gracht, waar onder andere de straatnaam Fluwelen Burgwal van getuigt, die zowel in Den Haag als in Amsterdam en Monnickendam voorkomt.

bron: wikipedia

Andries Knevel

http://www.youtube.com/watch?v=2J2bdsRySec&NR=1

De tuinman en de dood

Een van de bekendste Nederlandse gedichten is ‘De tuinman en de dood’ (uit 1926), dat gaat over het lot dat men niet kan ontlopen.

Ik meende altijd dat het een vertaling van een Oosters gedicht was, maar wikipedia verwijst naar een Fransman als bron voor deze tekst (1923).
Dat vertelt ook dat de auteur Herman Franke de speurtocht naar de bron van het gedicht beschreven heeft in zijn boek De tuinman en de dood van Diana. In 1999 uitgegeven bij Podium.
Korte samenvatting op:
http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article643346.ece/Van_Eyck_ingehaald_door_De_tuinman_en_de_dood

Hoe dan ook: een vertaling.

Toevallig kwam ik een andere vertaling tegen, uit 1937 van Van Genderen Stort; veel minder dramatisch m.i. dan de overbekende versie van P.N. van Eyck:

Een tuinman snoeide rozen in een gaarde,
Gelegen in een duivengrijze streek,
Het was opeens, dat hij de Dood ontwaarde,
Die roerloos, spottend grijnzend naar hem keek.

Zijn adem stokt, hij beeft en wordt zeer bleek,
Zou graag nog toeven op de goede aarde,
Die hem zo weinig zorgen baarde,
Voor hem steeds mild en goedertieren bleek.

Dan ijlt hij tot zijn meester, die hem wenkt,
Hij stijgt te paard en rent naar Ispahan,
Waar hij zich voor de Sombere veilig denkt.

Des avonds, in de schijn der halve maan,
Doemt weer de Dood, die de heer de mare brengt:
Ik kom vanwaar uw knecht is heengegaan.

Reinier van Genderen Stort (1886-1942)

Wordt Wakker!

Bij Wakker Dier werken ongetwijfeld aardige mensen, en zeker ook actievelingen, maar naar mijn mening helaas niet de snuggerste.

Het reclamespotje over kip beluisterde ik op de autoradio. Omdat ik uiteraard maar oppervlakkig luisterde, kon ik meteen concluderen dat het spotje niet goed is. Oppervlakkig luisteren naar reclame is de manier waarop de meeste mensen reclame aanhoren.

De tekst ervan is dat op zich wel: “een kip had nog nooit zoveel ruimte als in uw oven.” Daar is niks op aan te merken.

Maar dan volgt de jingle: K -I - P ! – het meest mishandelde stukje vlees.

Ik kon die tekst amper verstaan. Het gaat op de manier van de reclame voor kip van het Productschap voor pluimvee (PPE) die het melodietje al sinds 1979 ten gehore brengt, maar dan met de tekst dat kip het meest v e e l z i j d i g e stukje vlees is.

Het is dus niet moeilijk om in te zien dat bestendiging van deze melodie bij de luisteraar - of die dat wil of niet (subliminaal) - in herinnering h o u d t dat kip “het meest veelzijdig stukje vlees” is.
Na 30 jaar poets je dat niet maar even weg.

Onbegrijpelijk dat Wakker Dier dit niet inziet.

Wordt Wakker - 'het zonnetje (deuntje) is al op.'

Wakkerdierentaal

De leiding van Wakker Dier meent dat het liegebeest is.
Je vraagt je af waar die mensen geboren en opgegroeid zijn.
Ik heb nooit anders gehoord dan liegbeest; mijn wooordenboeken bevestigen dit.

Taas

Taas is niet verkeerd gespeld, hoewel het wel een spellingvariant kent, namelijk taats. Woordenboeken verwijzen bij taas doorgaans naar taats, of ze vermelden zelfs alleen de vorm met twee t’s, hoewel je taas in de praktijk veel vaker hoort en leest dat taats. Maar ja, woordenboeken zijn nu eenmaal conservatief.

Taa(t)s is al een oud woord. We hebben het halverwege de 14de eeuw geleend uit het Frans. De oorspronkelijke betekenis is ‘spijker met grote, bolle kop’. Daarnaast is het onder meer gebruikt voor ‘metalen punt aan verschillende voorwerpen aangebracht’ (zo sprak men van een taats aan een wandelstok), voor ‘stalen tap van verticale assen, die in een holte draaien’, voor ‘een pen waarop een hek of sluisdeur draait’, en voor een ‘klein aambeeld dat in een bankschroef gezet wordt’.
Dat zijn veel betekenissen, maar ze maken nog niet duidelijk wat er nu met de uitdrukking iemand aan zijn taas trekken wordt bedoeld. Dat komt doordat taa(t)s nóg meer betekenissen heeft, en wel in het Bargoens of in de platte volkstaal.

Taa(t)s werd daar op twee manier gebruikt, namelijk voor ‘hoofd’ (,,je kunt een klap voor je taas krijgen’’; mogelijk is het Franse tête ‘hoofd’ hierop van invloed geweest) en voor ‘staart, penis’. De Grote Van Dale plaats de uitdrukking iemand bij zijn taas hebben voor ‘iemand te grazen hebben’ bij de betekenis ‘staart, penis’ en daar hoort natuurlijk ook de uitdrukking iemand aan zijn taas trekken bij, een uitdrukking die overigens in de Grote Van Dale ontbreekt. Van Dale Hedendaags Nederlands blijkt de vorm taas zelfs helemaal niet te kennen, noch de platte betekenissen van dit woord. Koenen geeft het woord wel in beide vormen, maar ook hier ontbreken de betekenissen die in de volkstaal volop worden gebruikt.
Gelukkig er nog het Woordenboek van populaire uitdrukkingen, clichés, kreten en slogans van Marc de Coster uit 1998. De Coster vermeldt het woord taas tweemaal, de eerste keer bij de uitdrukking op zijn taas getrapt, voor ‘in zijn eer gekrenkt, beledigd’. Voorts vermeldt hij iemand bij z’n taas hebben voor ‘iemand te pakken hebben’. Als toelichting schrijft hij:

,,Taas is een oud Bargoens woord voor ‘kop, hoofd’, te vergelijken met het informele raap. In deze uitdrukking zou het echter eerder de betekenis hebben van ‘mannelijk lid’, zoals al vermeld door Kiliaan, 1599 (teers). Taars - eigenlijk ‘een rond stuk hout met een ijzeren pin’ - kwam in het begin van de 16de eeuw voor als metafoor voor het mannelijk lid. In dezelfde zin ook iemand aan z'n taas trekken.’’

De Coster geeft bovendien nog twee voorbeeldzinnen.
De eerste komt uit de roman De Jacobsladder (1986) van Maarten ’t Hart en luidt: ,,Als ze niet helemaal gek zijn, zullen ze inzien dat ze enkel Ruygveen en de Pinkstergemeente in de kaart spelen met hun zotternij, en dan zullen ze elkaar weer om de hals vallen en jou de zak geven. Let maar op!' ‘Eerder zullen ze U aan uw taas trekken! Elke week naar de Pinkstergemeente!’

De tweede voorbeeldzin komt uit Kunst met peren (1988) van Harrie Jekkers en Koos Meinderts. Deze zin luidt: ,,Saskia bleef doorvragen, niet omdat ze nieuwsgierig was maar om Maarten aan de praat te houden zodat ze ergens halverwege op een tactisch moment zou kunnen zeggen: Ga er even lekker bij liggen. Een kwartiertje later had ze hem bij zijn taas.’’

Kortom, taas komt uit het Bargoens, het betekent ‘pik’ en waar die zit is tamelijk bekend.
Ewoud Sanders
Reacties naar sanders@nrc.nl