Ritueel slachten verbieden (motie)

Verzoekt de regering tot een verbod op rituele slachtingen.

Motie ingediend door Dion Graus. (PVV)

De stemming over deze motie is in de Tweede Kamer uitgesteld - een veeg teken.

Daarentegen zijn de leden van alle politieke partijen - op dit moment - in meerderheid voor de motie.
Dat is weer positief.

Het zuinigst overigens nog de leden van D66.

N.B. 7% van de leden van de Partij voor de Dieren is - thans - TEGEN de motie en dus VOOR ritueel slachten!!!

Partijbestuur (en Fred Teeven)

Toen in 2002 Pim Fortuyn in conflict raakte met het bestuur van Leefbaar Nederland volgde Teeven hem op als lijsttrekker.

Hij beweerde dat de partij 15 zetels zou halen; het werden er twee.

Van 16 mei 2002 tot 30 januari 2003 was Teeven fractievoorzitter van Leefbaar Nederland in de Tweede Kamer.

Op 22 november 2002 hoorde hij via de radio dat zijn partijbestuur had besloten Emile Ratelband voor te dragen als lijsttrekker voor de verkiezingen van januari 2003.
In reactie hierop diende Teeven op 8 december 2002 een motie van wantrouwen in tegen het partijbestuur, maar kwam vier stemmen tekort voor de vereiste tweederdemeerderheid, waarna hij opstapte.

[Teeven is na opgestapt te zijn bij Leefbaar Nederland weer lid geworden van de VVD, waar hij voorheen ook lid van was.]

Bron: wikipedia

Godes heilige bescherming



Overwegende, dat het van belang is, een zorgvuldige scheiding tussen Kerk en Staat in acht te nemen;

overwegende, dat het daarin past dat het doen van godsdienstige uitingen tot het domein van de burger behoort en dat de regering uiterst terughoudend is met het doen van dergelijke uitingen;

verzoekt de regering voortaan in ieder geval de twee volgende uitingen van de zijde van de regering achterwege te laten:

- de slotzin "En hiermede bevelen Wij U in Godes heilige bescherming" van de Koninklijke Boodschap, waarmee wetsvoorstellen aan de Tweede Kamer worden aangeboden,

- de toevoeging "bij de gratie Gods", voorafgaand aan "Koningin der Nederlanden", in de aanhef van het bekendmakingsformulier van wetten en koninklijke besluiten.

***

De motie ingediend door Pechtold (D66) is afgewezen!

Tegen stemden: CDA/CU/SGP - VVD - PVV.

Marianne Thieme stemde VOOR de motie!

Daar komt de bruid...



Daar komt de bruid

D66 wil duidelijke grenzen tussen privé- en gemeenschappelijk vermogen bij het aangaan van een huwelijk.

Als mensen trouwen of kiezen voor een geregistreerd partnerschap, zijn ze nu op grond van de wet automatisch in gemeenschap van goederen verbonden. De bezittingen, zoals spaargeld of het opgebouwde pensioen, en de schulden van beiden komen samen.

“De wet gaat ervan uit dat een persoon álles wil delen met zijn partner. Meestal is dat niet zo,” vindt D66-Kamerlid Magda Berndsen.

Om gemeenschap van goederen te voorkomen, is het nodig om vóór het huwelijk bij de notaris een akte van huwelijkse voorwaarden te laten opstellen. De kosten hiervoor liggen tussen de 500 en de 900 euro. Berndsen: “Doordat gemeenschap van goederen per wet automatisch is, moeten wij betalen om ons privé-vermogen te kunnen bewaren. Ik vind dat we recht hebben om te kiezen zonder dat we hier voor moeten betalen.”

De regeling van gemeenschap van goederen dateert uit 1838. D66 wil de wetgeving aanpassen aan de huidige tijd. Vandaag de dag kiest ongeveer een op de drie koppels bewust voor het scheiden van privévermogens. Sinds de jaren zestig van de vorige eeuw is het percentage echtparen dat trouwt onder huwelijkse voorwaarden bijna verviervoudigd.

“Het huwelijk is geen religieus instituut voor de overheid, maar puur een juridische constructie, die regelmatig aan de praktijk moet worden aangepast,” aldus Berndsen. Tegenwoordig eindigt een derde van de huwelijken in een scheiding. In 2008 bijvoorbeeld gingen 32.000 Nederlandse echtparen uit elkaar. Wie op basis van gemeenschap van goederen trouwt, behoudt geen rechten meer op zijn bezittingen. Bij scheiding krijgt elke echtgenoot de helft van alles.

De positie van de vrouw is sinds twee eeuwen geleden sterk veranderd. Steeds meer vrouwen werken en worden kostverdieners. Volgens Berndsen moeten we de huwelijkswetgeving aanpassen aan de realiteit. “D66 gaat ervan uit van volwassenen die een bewuste keuze maken voor een huwelijk. Een eerlijke vermogensverdeling draagt bij aan de emancipatie van vrouwen.”

Het huwelijksvermogensrecht waardoor alle bezittingen van partners automatisch worden samengevoegd bestaat vrijwel alleen in Nederland. Landen die zo’n constructie kenden, hebben decennia geleden de gemeenschap van goederen beperkt.


Commentaar:
Het voorstel zou steun krijgen van VVD, PvdA en GroenLinks, samen met D66 een ruime meerderheid.

De moderne tijd dringt dan toch door tot in dit land.
Zelfs tot een conservatieve partij als de VVD.

Dat is wel even schrikken.

Oostvaardersplassen: doorbraak?

In Sp!ts van heden lees ik op blz. 8 (Binnenland) dat de regering niet gecharmeerd is van het rapport van de ICMO, maar het beleid wil richten op reductie van het aantal dieren.

Daartoe willen partijen stieren en hengsten laten doden, in plaats van anticonceptie.

Tot de kuddes Heckrunderen en konikpaarden kleiner zijn, moet worden bijgevoerd, bij wijze van tijdelijke oplossing.

Commentaar
Een veel betere oplossing is er denk ik niet. Terecht wil de regering van deze ellende af.

Overigens heb ik nergens nog gelezen dat men een groot deel van de plassen binnen de OVP zou kunnen droogleggen; op die manier kan een flinke uitbreiding van het gebied worden bereikt.

"Verhongeren van dieren niet aanvaardbaar "

Taferelen zoals afgelopen winter in natuurgebied Oostvaardersplassen, waar allerlei grote grazers verhongerden, is voor staatssecretaris Henk Bleker (Landbouw) niet meer aanvaardbaar.
In het tv-programma Moraalridders zei Bleker woensdagavond dat bijvoeren net als afgelopen winter voor de korte termijn een oplossing is. Voor de langere termijn niet, omdat er dan te veel dieren zouden zijn. Het afschieten van de dieren is wat hem betreft ook een optie die bekeken moet worden. Over een paar weken komt een commissie onder leiding van Dzsingisz Gabor met een evaluatie van het beheer van grote grazers in de Oostvaardersplassen.

Bleker wacht dat rapport af. Een groter natuurgebied voor de dieren is wat de staatssecretaris betreft financieel onhaalbaar.

De staatssecretaris erkende dat de vraag gesteld moet worden of een afgesloten gebied met dieren zoals de Oostvaardersplassen nog wel kan in de toekomst.

Door aanhoudend winterweer konden de runderen, herten en konikpaarden daar eerder dit jaar niet aan voldoende voedsel komen en stierven ze van de honger. Onder druk van de Tweede Kamer koos toenmalig minister Gerda Verburg (Landbouw) er toen uiteindelijk voor om bij te voeren. Dierenartsen pleitten onlangs voor het afschieten van dieren om de overlevingskansen van andere dieren te vergroten.

Commentaar:
Henk Bleker laat meteen zien als politicus uit het juiste hout gesneden te zijn. Net als kamerlid en partijgenoot Ormel  (dierenarts) - maar anders dan voormalig minister en partijgenoot Gerda Verburg - begrijpt hij dat je dieren niet moet laten verhongeren, als je dat kunt voorkomen. "De natuur" is daarvoor geen excuus.

Dat hij de luchtfietserij van de Ecologische Hoofstructuur opdoekt was te verwachten. Daar is in dit landje geen enkele ruimte voor.

'Be prepared'

Wat je te zien krijgt als je de televisie aanzet, is doorgaans geen pretje. Zappen helpt niet: je valt van de ene ellende – Paul de Leeuw – in de andere. Dat het medium nog bestaat is haast niet te begrijpen, zeker niet naast internet.

Van de week keek ik even naar een uitzending over iemand die zijn huis beschouwt als klooster. De bewoner doet niets liever dan de hele dag bidden, knielen, buigen. Vanaf vier uur 's ochtends. Om op tijd te beginnen staat hij om half vier op.
Het beste wat je ervan kunt zeggen is dat zijn afwijking blijkbaar niet gevaarlijk is.

En dit was niet alles. De oude man was gekleed in een padvindersuniform. Hij had iets met de verkenners. Wat werd me niet duidelijk. Maar hij droeg op straat de bekende hoed, met de ingedeukte bol en de korte broek boven de lange kousen. Overhemd met stropdas. Toen hij de deur voor de verslaggever opende maakte hij met de rechterhand een v-teken, als welkomstgroet. Ik meen me te herinneren dat je deze groet uitbrengt met twee vingers tegen de hoed of de pet.

De padvinderij van Lord Baden Powell had volgens sommigen een ietwat (te) militair karakter. Ik heb er nooit last van gehad, maar er wel een geweldige tijd mee doorgebracht, als welp (leuk) en als verkenner (leerzaam).

De verslaggever – van een bijpassende onbenulligheid – vroeg of meneer misschien ook een levensmotto had. Zonder aarzelen was het antwoord: ‘Wees paraat’. De reporter vond dat heel diepzinnig, hoewel dat het overbekende parool van Baden Powell was, gegraveerd in de sluiting van iedere padvindersriem. Ik begon me af te vragen wie eigenlijk de grootste zonderling was, deze Joris Driepinter van de NCRV, of zijn onderwerp, de geestelijke padvinder.

Het programma had ondanks alles een verdienste; het herinnerde mij aan mijn tijd bij de Livingstonegroep in Voorburg.
En ik realiseerde me achteraf wat ik gemist had aan de presentatie van de verkenner: hij miste een stok (zie afb.).

Ritueel slachten (door Sandra)

 

Als 8-jarige snapte ik er al niets van toen de pastoor op mijn katholieke school vertelde over God die Abraham op de proef stelde en hem de opdracht gaf om zijn eigen zoon te offeren. Ongelofelijk vond ik het dat Abraham rustig zijn onwetende zoon zijn eigen brandstapel op liet stapelen. Ik begreep niet dat Abraham niet in opstand kwam; dat hij niet voor zijn onschuldige zoon opkwam en tegen God zei dat hij niet zo’n ongelofelijk wreed offer mocht vragen. Ongelofelijk vond ik het dat Abraham niet het meest logische voorstelde aan God om in plaats van zijn zoon zichzelf te offeren. Maar het verhaal werd alleen nog maar erger. God streek zogenaamd over zijn hart en gaf Abraham de opdracht om inplaats van Isaac de zoon een al even onschuldig lief lammetje te offeren. Waar blijft nu die goedheid en barmhartigheid van God vroeg ik me als achtjarig af? Zo’n God was wreed en onrechtvaardig, daar wilde ik niets mee te maken hebben.

Nog niet zo lang geleden kwam ik erachter dat dit wrede bijbelse verhaal ook in de Koran staat en dat dit ieder jaar over de hele wereld door miljoenen moslims herdacht wordt. Dat dit weerzinwekkende verhaal waar God eerder als een duivel handelt, de reden is dat talloze onschuldige schapen op wrede wijze door een pijnlijke rituele slachting het leven wordt ontnomen.

Ik wil niet met een vinger wijzen. Want het zijn zeker niet alleen de moslims die zich hier schuldig aan maken. Straks is het weer kerstfeest en proppen de christenen zich weer vol met speciaal daarvoor gedode dieren die een ellendig leven hebben gehad. En dat noemen we dan ook nog met zijn allen een zalig feest en we wensen elkaar schijnheilig vrede op aarde. De dieren tellen blijkbaar niet mee.

Ik kan niet geloven dat als er werkelijk een God of Allah bestaat die goedaardig en barmhartig is, dat hij achter zulke wreedheden staat. Dieren een rot leven bezorgen en vermoorden heeft niets met een offer te maken. Als je een offer doet sta je iets af van jezelf of laat je iets wat je eigenlijk heel graag zou willen. Laat iedereen geloven wat hij wil, maar laat het niet ten koste van onschuldige levende wezens gaan. Dieren offeren is geen feest.

Ritueel slachten

De rituele slacht is een uitgekiend moment voor de Partij voor de Dieren om zich te profileren, en als ik het bericht in Trouw daarover lees, dan heeft zij dit goed gedaan. Slachten is al vreselijk, en dan zijn er notabene nog mensen die daar een feestje - ‘ritueel’- van willen maken. Het is toch niet te geloven.

De PvdD heeft een initiatiefwetsontwerp ingediend - niet om het af te schaffen maar slechts om de dieren vooraf te verdoven.
Wat hier meespeelt is het politieke belang van het zieltjes winnen, i.c. die van de moslims. Dat zal de reden zijn dat de PvdD nog maar een voorzichtig wetsontwerp indient in plaats van radicaal het hele ritueel te willen afschaffen.

De Christelijke partijen verdedigen het ritueel; de stemmen van de moslimkiezers zijn belangrijker dan het lijden van de dieren. De naïeve Esmée Wiegman (Chr.Unie) zegt dat het toch ook netjes kan. Ormel (CDA) spant weer de kroon. Hij zegt: „Je kunt de vrijheid van godsdienst ook anders interpreteren. Het is nu aan ons om een afweging te maken tussen het belang van de rechten van de joodse en islamitische mensen in Nederland en het dierenwelzijn.” Ja, laat het dierenwelzijn maar aan deze man over – die als politicus zijn verleden als dierenarts voortdurend verraadt.

Nog het meest walgelijk is misschien wel de Partij van de Arbeid, die, althans volgens de krant, het ritueel slachten ook wel best vindt.

In de Scandinavische landen en in Zwitserland is de rituele slacht verboden. Er is hoop.

Omroep MAX



Dit is MAX, alias  Jan Slagter. Wikipedia meldt over hem o.a. het volgende:
Geb. 3 maart 1954; Nederlands omroepbestuurder en televisiepresentator. Hij was in 2002 initiatiefnemer en oprichter van MAX, een omroep voor vijftigplussers en is de huidige voorzitter van MAX.

Slagter behaalde bij De Nationale Bijbeltest 2008 met een 8.0 de hoogste score van de aanwezige prominenten. Hij komt uit een ARP-familie en is lid van het CDA.

***

Een gereformeerde jongen dus. In de krant las ik dat hij veel goed werk doet, in Roemenië en zo. Dat is allemaal mooi en aardig, en dat hij dieren niet ziet staan – ach, dat kan gebeuren, wie heeft geen blinde vlek?

Maar wat ik hem kwalijk neem is dit: dat hij dieren misbruikt in zijn programma’s. Recent ging het over politiepaarden en nu over het postduivenbedrijf. Sport kun je dit laatste niet noemen. Gelukkig is er onder jongeren geen animo meer voor.

Een stevige discussie is aan de gang op Max' gastenboek, waar de laatste duivenmelkers hun bedrijf proberen goed te praten.

PS. Dat hij niet meer met Loretta Schrijver door één deur kan, zou dat er iets mee te maken hebben? Schrijver is bekend als iemand die graag wat voor dieren doet.

Incompetent partijbestuur



 

Ideeënloosheid, onderlinge onenigheid en een lijsttrekker die zijn werk met tegenzin deed.
Dat zijn de drie voornaamste redenen waarom het CDA bij de Tweede Kamerverkiezingen 21 van de 41 zetels verloor.
Dat blijkt uit het rapport 'Verder na de klap' van de partijcommissie die onderzoek deed naar de situatie binnen het CDA. De conclusies en aanbevelingen worden dinsdag officieel gepresenteerd, maar zijn donderdag uitgelekt via Nieuwsuur.

Volgens de commissie was het onvoldoende duidelijk waar het CDA de afgelopen jaren inhoudelijk voor stond. Hierbij ging het zowel over het kabinetsbeleid als de profilering van de partij naar buiten toe. Dit zou het CDA 'kwetsbaar' hebben gemaakt.

Ook is de partij er onvoldoende in geslaagd aansluiting te vinden bij 'het Nederland van vandaag'. De leden waren wel voldoende op de hoogte van de ontwikkelingen, maar het bestuur was 'primair gericht op regeringsverantwoordelijkheid'.

Dit had uiteindelijk zijn weerslag bij de rekrutering, selectie en vorming van talent op alle niveaus binnen de partij. 'Dat raakte ook de samenstelling van de kandidatenlijst van de Tweede Kamer,' aldus de commissie.

Ook het functioneren van lijsttrekker Jan Peter Balkenende speelde een rol in het verlies. Volgens de commissie had het lijsttrekkerschap van Balkenende zelf 'niet gehoeven'. 'Hij had zich voorgenomen om bij de verkiezingen van 2011 niet meer als lijsttrekker op te treden.'

De commissie oordeelt dan ook dat het bestuur heeft 'gefaald in het begeleiden van de voorziene wisseling aan de top van het CDA'. 'Hierdoor zijn nodeloos talenten verspeeld en mensen beschadigd.'

De aanbevelingen

• Een debat binnen en buiten de partij over politieke thema's

• Toewerken naar een nieuwe christen-democratische koers

• Blijven opereren vanuit het politieke midden

• De partijbeginselen moderniseren en de aanpak vernieuwen

• Permanente discussie over 'de verbinding' tussen de C, de D en de A

• Openheid binnen de organisatie bevorderen

• Leiderschap helder inrichten

Recht op leven? (2)

De Staatscommissie-Grondwet is ook gevraagd te bezien of het recht op leven in de Grondwet moet worden opgenomen.

Het recht op leven wordt beschouwd als een van de belangrijkste mensenrechten.

In de Nederlandse rechtsorde beschermen artikel 2 EVRM, artikel 2 EU-Handvest en artikel 6 IVBPR het recht, en het ligt vast in vele andere internationale documenten. Het vindt ook bescherming in artikel 114 Grondwet, dat luidt ‘De doodstraf kan niet worden opgelegd’.

Bij de keuze van internationale grondrechten waarvan de Staatscommissie op dit moment moet aanbevelen dat zij opneming in de Grondwet verdienen, heeft de Staatscommissie zich laten leiden door de vraag of toevoeging van een grondrecht daadwerkelijk bijdraagt aan een ruimere rechtsbescherming van de burger en een versterking van de normatieve kracht van de Grondwet.
Vijf leden van de Staatscommissie op dit moment geen aanleiding om het recht op leven in de Grondwet op te nemen. Het recht op leven maakt via de genoemde bepalingen reeds deel uit van de nationale rechtsorde. Opneming als zodanig verruimt de rechtsbescherming van de burger dan ook niet. Verder beveelt de Staatscommissie aan om in de algemene bepaling de bescherming van de menselijke waardigheid expliciet te vermelden, een beginsel dat nauw verbonden is met het recht op leven. Deze vermelding versterkt reeds de normatieve kracht van de Grondwet.
Vijf andere leden van de Staatscommissie zijn van oordeel dat er geen reden is om af te wachten en de wenselijkheid van opneming van het recht op leven pas op een later moment te bezien. Dat het recht op leven, naast het folterverbod tot de meest fundamentele van de fundamentele rechten behoort, staat buiten twijfel. Gelet hierop en op de opdracht aan de Staatscommissie aandacht te besteden aan de toegankelijkheid van de Grondwet menen deze leden dat de grondwetgever het recht op leven moet meenemen bij een grondwetswijziging waarbij het recht op een eerlijk proces en het beginsel van eerbiediging van de menselijke waardigheid een plaats krijgen. Opneming van het recht op leven in de Grondwet versterkt de normatieve kracht van de Grondwet. Met de verwezenlijking van een meer volledige grondrechtencatalogus die in elk geval de meest fundamentele individuele grondrechten bevat, moet volgens deze leden niet worden gewacht. De tekst van de op te nemen bepaling vereist nadere bestudering en uitwerking. Daarbij zou aansluiting kunnen worden gezocht bij het EU-Handvest.

De Staatscommissie realiseert zich dat er nog andere rechten zijn die nu niet of niet met zoveel woorden in de Grondwet staan, zoals het verbod van foltering en onmenselijke of vernederende behandeling, het verbod van slavernij en dwangarbeid, het recht op eerbiediging van familie- en gezinsleven, het recht om te huwen en een gezin te stichten, het eigendomsrecht en het recht op bewegingsvrijheid.

Voor opneming van deze grondrechten in de Grondwet bestaat volgens vijf leden van de Staatscommissie geen onmiddellijke aanleiding, nu rechtstreeks beroep mogelijk is op deze in de verdragen vastgelegde rechten.

De andere vijf leden menen dat het verbod van foltering en onmenselijke of vernederende behandeling reeds nu in de Grondwet een plaats moet krijgen. Daarvoor geldt volgens deze leden hetzelfde als voor opneming van het recht opleven. Ook het folterverbod wordt beschouwd als een van de meest wezenlijke van de fundamentele rechten en heeft de status van ius cogens. Daarnaast zijn deze leden van mening dat het recht op eerbiediging van het familie- en gezinsleven met zoveel woorden in de Grondwet zou moeten worden opgenomen.
Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft Nederland enige malen terechtgewezen wegens ongerechtvaardigde inbreuken op dat recht, en opneming van dit grondrecht kan het besef versterken van de noodzaak van grondrechtenbescherming op dit gebied.

Artikel 10 Grondwet noemt het recht niet met zoveel woorden.

Vanuit een oogpunt van toegankelijkheid en volledigheid van de grondrechtencatalogus adviseren deze leden dit recht in artikel 10 Grondwet op te nemen. De verwezenlijking van een meervolledige grondrechtencatalogus door de opneming van de hier genoemde rechten moet volgens deze leden niet worden uitgesteld omdat die opneming de normatieve kracht van de Grondwet versterkt. Dit kan tegelijk met de opneming van het recht op een eerlijk proces en de algemene bepaling plaatsvinden. De toegankelijkheid van de Grondwet en de zichtbaarheid van grondrechten maken dat wenselijk. Wat betreft de andere genoemde grondrechten sluiten deze leden zich aan bij de andere vijf leden.

***

Artikel 10
Ieder heeft, behoudens bij of krachtens de wet te stellen beperkingen, recht op eerbiediging van zijn persoonlijke levenssfeer. De wet stelt regels ter bescherming van de persoonlijke levenssfeer in verband met het vastleggen en verstrekken van persoonsgegevens. De wet stelt regels inzake de aanspraken van personen op kennisneming van over hen vastgelegde gegevens en van het gebruik dat daarvan wordt gemaakt, alsmede op verbetering van zodanige gegevens

Recht op leven?

Het Persoonsbegrip wordt gehanteerd door filosofen, in het bijzonder van christelijken huize, om het doden te rechtvaardigen.

Het bijbelse gebod ‘gij zult niet doden’ is dan ook verkeerd begrepen (of vertaald) en genoemde filosofen proberen dat uit te leggen. Cruciaal is daarbij het onderscheid tussen dier en mens. Uitvoerig wordt betoogd dat een dier geen mens is. Om dat nog te onderstrepen is voor mens het begrip ‘Persoon’ geïntroduceerd.

Persoon is alles wat ‘menselijk’ is, dus ook het kind, de dementerende, de zwakzinnige. Het argument is dat deze wezens behoren tot de menselijke soort en daaruit voortgekomen zijn.

De volgende stap is dan dat allèèn Personen recht op leven hebben.

Daaruit volgt dat Personen niet mogen worden gedood.

Voor dieren geldt dit niet: dieren hebben geen recht op leven en kunnen dus met een gerust geweten gedood worden.

Peter Singer en Tom Regan verzetten zich, als denkers over dieren, uiteraard tegen dergelijke prietpraat.

Het lijkt mij duidelijk dat het doden voortvloeit uit machtsmisbruik, uit het recht van de sterkste. Tenzij bij zelfverdediging natuurlijk, maar dan nog uitsluitend indien geen andere mogeljjkheid openstaat.

Salaris politici

.

Motie-Roemer (SP):

Verzoekt de regering te komen met voorstellen om te bezuinigen op de vergoedingen voor politieke ambtsdragers

***

Commentaar

Een absurde motie, die dan ook verworpen is. Alleen Roemers eigen partij, SP, en de PVV stemden voor.

Als je kamerleden niet fatsoenlijk betaalt, krijg je nog minder kwaliteit dan er nu al is.

Neem Wouter Bos; verdient nu bij KPMG ruim tweemaal zoveel dan als minister.

Voor een vierdaagse werkweek.

O ja, de Partij voor de Dieren steunde de motie.......

Operatie geslaagd - patiënt overleden

De sterfte bij operaties in kwalitatief goede Nederlandse ziekenhuizen kan halveren door introductie van een checklist: de sterfte daalt daardoor van 15 naar 8 per 1.000 operatiepatiënten.

***

Commentaar
Dat is wel een fijn berichtje, al is het wat sneu voor die mensen die het niet overleefd hebben.
Blijkbaar kwam dat nog nooit op in de hoofden van specialisten en verpleegkundigen en andere knappe koppen (inspecteurs bijv.).
Veel te druk met opereren.
Wie weet wat ons aan verbeteringen nog allemaal te wachten staat.
Stel dus die operatie nog maar even uit!

En let op: kwalitatief goede ziekenhuizen, dus niet binnenlopen in die van de Aldi.

Of wordt bedoeld dat àlle ziekenhuizen 'kwalitatief goed' zijn?

Overleven wordt er niet makkelijker op.

Dierenpartij erkent miskleun

De Partij voor de Dieren belegt eind deze maand een ledenbijeenkomst met de beide kamerleden naar aanleiding van het ICMO-rapport over de Oostvaardersplassen, dat dan gepubliceerd moet zijn.

Eindelijk een erkenning van het falende beleid. Eindelijk erkenning van het inzicht dat de partij bijzonder veel leden en burgers van zich vervreemd heeft. Het is onbegrijpelijk dat de partijpolitiek zolang een verkeerde koers heeft kunnen varen zonder dat bijv. het bestuur ingreep. Dat de PvdD in de peilingen steeds verder wegzakt, valt m.i. daarvan niet los te zien.

Of het iets oplevert valt uiteraard te bezien. Men geeft zijn ongelijk niet graag toe, zeker niet gezien de nauwe banden met de Faunabescherming (ongetwijfeld ook aanwezig).

Een spreker van Staatsbosbeheer is al aangekondigd....

Daarbij moet afgewacht worden wat er in het ICMO-rapport staat; meest waarschijnlijk m.i. een keur aan mogelijkheden, voor elck wat wils. Dat zou de partij verder gezichts- en ander verlies kunnen besparen.

***

PS. Van een op te richten 'ledenraad' lang niets meer vernomen. Als alles en iedereen miskleunt, dan zou die nog een laatste redmiddel kunnen zijn.

Sint-Maarten

MARTINUS

Dikwijls, Martinus, heilige naamgenoot,

Als ik uw snijdend beeld zie, denk ik schamper:

.

Ook gij waart klein, want aan uw naaste in nood

Gaaft gij een helft, geen ganse mantel.

Gij steegt niet af als goed Samaritaan,

Gij bleeft te paard boven de man verheven.

Toen gij uw zwaard greept, hebt gij willen slaan

Naar 't creatuur dat zat te beven.

Maar toen, uit deernis, uit geërgerdheid,

Want zo ontwaakt ons hart, hebt ge ingehouden;

Toen, met een drift die eerst zichzelf bestrijdt,

Uw kleed gedeeld; toen half behouden.

Zo denk ik, staande voor een afgrond: Nooit,

Nooit durf ik dieper dan mijn hoofd buigt blikken;

Ginds wordt elke aanvang onverdeeld voltooid,

Hier blijven half alle ogenblikken.

Martinus Nijhoff



Dierenwelzijn: GroenLinks en D66

Wie ooit gedacht heeft in GroenLinks of D66 een alternatief voor de Partij voor de Dieren te vinden, die komt van een heel koude kermis thuis.

Lees de motie hieronder, opgesteld door Tofik Dibi (GroenLinks) en Gerard Schouw (D66).

***

Constaterende, dat het aantal geweldsincidenten bij moskeeën toeneemt;

overwegende, dat deze incidenten niet op zichzelf staan, noch beperkt zijn tot islamitische gebedshuizen;

overwegende, dat de opsporing en arrestatie van de daders veelal in gebreke blijven;

verzoekt de regering een deel van de beschikbare capaciteit voor 'animal cops' te verschuiven naar de politie om de opsporing en arrestatie van de daders van discriminerende geweldsincidenten aan te pakken.

Alzheimercollecte

Er komt een meisje aan de deur met een collectebus voor het Alzheimerfonds: of ik iets kan missen.
Daar hoef ik niet over na te denken, ik zeg onmiddellijk nee en voeg eraan toe dat van dat geld dierproeven gefinancierd worden.
‘Dan maak ik liever andere keuzen.’

Het meisje glimlacht beschaamd en vertrekt zonder iets te zeggen.

***

Het idee dat je geld ophaalt om dierproeven te doen voor ziekten van (heel) oude mensen.

Is dit geen misbruik van de goedgelovigheid van jonge mensen (collectanten)?

En van de goedgeefsheid van de onwetende burger?

“Ooit last gehad van mafkezen?”

“Ooit last gehad van mafkezen?”

Deze vraag slingerde moderator Simon Rozendaal opeens, volkomen onverwacht, keihard door de microfoon in de zaal van de Rode Hoed. Hij was gericht tot professor Hoeijmakers, de spreker van deze avond.

In eerste instantie begreep niemand wat de man ermee bedoelde, en dus moest hij eraan toevoegen dat hij op dieractivisten doelde. Hoeijmakers antwoordde lachend dat hij wel éénmaal bedreigd was, maar was zo wijs er verder niet op in te gaan. Omdat ook verder niemand in de zaal reageerde, besloot ikzelf geen tumult te veroorzaken en het te houden op een klacht bij de organisatie na afloop. Overbodig te vermelden dat er geen enkele dierenbeschermer – laat staan -activist – aanwezig was. Het was me al opgevallen dat er bij de ingang geen beveiliging was; vorige keren was dat soms wel het geval. Maar op dit abstractieniveau tref je eigenlijk geen dierenvrienden meer aan. De belangstelling was trouwens sowieso niet heel groot. Veertig bezoekers?

Jan Hoeijmakers is een kleine slanke man met baardje, die gezellig over proefdieren keuvelt in termen van muisjes, aapjes, mutantjes.

Op een rustige toon doceert hij aan de hand van plaatjes op een beamer. Heel makkelijk te begrijpen was het betoog toch niet, maar na afloop werden er enkele verhelderende vragen gesteld, waarop Hoeijmakers goed wist te antwoorden.

Mijn algehele indruk was er een van volstrekt overbodig onderzoek, dat eigenlijk alleen dient om de nieuwsgierigheid van enkele mensen te bevredigen. Natuurlijk wordt het zo niet gepresenteerd. Het wordt gepresenteerd als onderzoek naar de manier waarop we gezond oud(er) kunnen worden. Hoeijmakers onderstreepte het belang van preventie van ziekte door een gezonde levenswijze. Wat mij betreft had hij daarvoor niet uit Rotterdam hoeven komen en nog veel minder jaar in jaar uit een onnoemelijk aantal proefdieren te kwellen en de dood in te jagen.

Hij begon met plaatjes van kinderen die door een zeldzame erfelijke ziekte met een monogenetische oorzaak jong sterven. Daarop ging hij ‘muisjes’ dezelfde ziekten (en erger) bezorgen, ‘om ervan te leren over veroudering.’

Aan het eind gaf hij toe, als antwoord op een vraag, dat hij niet verwachtte deze kinderen te kunnen helpen. Tableau!

De overbodigheid van dit onderzoek werd misschien nog het best geïllustreerd door een bezoeker die opmerkte dat het helemaal niet wenselijk is dat mensen veel langer blijven leven: de ecologie van de planeet kan dat niet aan. Hoeijmakers moest hem gelijk geven en voegde eraan toe dat het lichaam gemiddeld genomen dat ook niet aan kan!

Als om te laten zien dat hij niet helemaal van de straat is, verwees hij naar een roman van José Samarago, Het verzuim van de dood. (hieronder)

Conclusie

Het ontbreken van iedere kritische belangstelling bij deze populair-wetenschappelijke voordrachten van de zijden van Proefdiervrij, Dierenbescherming (afdeling en vereniging), Antidierproevencoalitie, Respect voor dieren, Partij voor de Dieren, etc. geeft onderzoekers als Hoeijmakers een vrijbrief om dierproeven te doen.

Beveiliging wordt door de organisatie niet eens nodig geacht, en de presentator betitelt activisten openlijk als 'mafkezen'.

 ***

Het verzuim van de dood

De volgende dag ging er niemand dood.’ Zo luidt de openingszin van Het verzuim van de dood, de nieuwe, veertiende roman van José Saramago. In de nacht van 31 december op 1 januari van een niet nader bepaald jaar in een fictief land sterft er ineens niemand. Wanneer de dagen en weken erna blijkt dat het structureel is, leidt dat aanvankelijk tot grote vreugde. Maar die slaat allengs om in angst en bezorgdheid, omdat het einde van de dood verstrekkende gevolgen heeft: terminale patiënten blijven opgesloten in hun lijden, begrafenisondernemingen gaan failliet, verzekeringsbedrijven zien zich voor grote problemen gesteld, bejaarden- en verpleeghuizen kampen met schrijnend plaatsgebrek doordat de bedden en kamers tot in de eeuwigheid bezet dreigen te worden door dezelfde personen, enzovoort. Chaos ligt op de loer. Paniek ook, met name bij de regering en de kerkelijke overheid.

Wat is een duif?

AFDELING BESTUURSRECHTSPRAAK
Uitspraak op het hoger beroep van:
de vereniging Afdeling Groningen van de Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren, gevestigd te Groningen,
appellante,
tegen de uitspraak in zaak nr. 06/1643 van de rechtbank Groningen van 17 januari 2008 in het geding tussen:
Afdeling Groningen van de Nederlandse Vereniging tot Bescherming van Dieren
en
de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.

1. Procesverloop (…)
2. Overwegingen
2.1. (…)
2.2. Ingevolge artikel 7, tweede lid, van de richtlijn no. 79/409/EEG van de Raad van de Europese Gemeenschappen van 2 april 1979 inzake het behoud van de vogelstand (Pb EG L 103 van 25 april 1979; zoals nadien gewijzigd; hierna: de Vogelrichtlijn), in samenhang met bijlage II/1, mag op de Columba livia worden gejaagd in de geografische zee- en landzone waar deze richtlijn van toepassing is.
Ingevolge artikel 4, eerste lid, aanhef en onder b, van de Flora- en faunawet (hierna: de Ffw) worden als beschermde inheemse diersoorten aangemerkt alle van nature op het Europese grondgebied van de lidstaten van de Europese Unie voorkomende soorten vogels met uitzondering van gedomesticeerde vogels behorende tot bij algemene maatregel van bestuur aangewezen soorten.
Ingevolge artikel 9 van de Ffw is het verboden dieren, behorende tot een inheemse diersoort, te doden, te verwonden, te vangen, te bemachtigen of met het oog daarop op te sporen.
Ingevolge artikel 4, aanhef en onder c, van het Besluit aanwijzing dier- en plantensoorten Flora- en faunawet (hierna: het Besluit Ffw) is de rotsduif (Columba livia) aangewezen als soort vogel waarvan gedomesticeerde vogels niet als beschermde inheemse diersoort als bedoeld in artikel 4, eerste lid, aanhef en onder b, van de Ffw worden aangemerkt.
2.3. De rechtbank heeft overwogen dat de minister zich terecht op het standpunt heeft gesteld dat geen grond bestaat om handhavend op te treden. Zij heeft daartoe overwogen dat voor de betekenis van het begrip 'gedomesticeerde dieren' uitgegaan dient te worden van wat daaromtrent in de parlementaire geschiedenis van de Ffw is opgenomen. Uit die parlementaire geschiedenis moet worden afgeleid dat het onderscheidende criterium is of het in dit geval duiven betreft die zich ten gevolge van selectie van de mens onderscheiden van de wilde exemplaren van de soort. De rechtbank acht het aannemelijk dat de duiven in de stad Groningen nazaten zijn van verwilderde post- en sierduiven die aanvankelijk door mensen werden gehouden. Zij verschillen genotypisch van hun voorvader, de in het wild levende rotsduif. Voor dat verschil is, aldus de rechtbank, de mens verantwoordelijk. Hieruit leidt de rechtbank af dat de duiven in de stad en hun nazaten moeten worden gezien als de gedomesticeerde variant van de rotsduif als bedoeld in artikel 4, aanhef en onder c, van het Besluit Ffw.
De rechtbank heeft geen aanleiding gezien over te gaan tot het stellen van prejudiciële vragen omdat de Vogelrichtlijn niet ziet op gedomesticeerde vogels en hun nakomelingen. Ten slotte heeft de rechtbank de vraag of sprake is van schending van artikel 9 van de Ffw doordat ook andere vogels worden gevangen, ontkennend beantwoord.
2.4. De Dierenbescherming heeft hiertegen aangevoerd dat de rechtbank ten onrechte niet uitgaat van het in artikel 1, eerste lid, van de Vogelrichtlijn gehanteerde begrip 'in het wild levende vogelsoorten'. Stadsduiven zijn geboren en leven in het wild en vallen onder het beschermingsregime van de Ffw en de Vogelrichtlijn. Het genotypische verschil tussen de rotsduif en de stadsduif maakt volgens de Dierenbescherming niet automatisch van de stadsduif een gedomesticeerde soort. Ten slotte verzoekt de Dierenbescherming de Afdeling om een prejudiciële vraag te stellen aan het Europese Hof van Justitie.
2.5. Uit vaste rechtspraak van het Hof van Justitie van de Europese Gemeenschappen (hierna: het Hof) volgt dat de uitvoering van een richtlijn de volledige toepassing ervan moet verzekeren. Het Hof heeft overwogen dat de vaststelling van nationale maatregelen die een richtlijn naar behoren uitvoeren, niet tot gevolg heeft dat de richtlijn niet langer gevolgen heeft, en dat een lidstaat ook na vaststelling van deze maatregelen gehouden blijft daadwerkelijk de volledige toepassing van de richtlijn te verzekeren. Derhalve kunnen particulieren zich voor de nationale rechter tegenover de staat beroepen op bepalingen van een richtlijn die inhoudelijk gezien onvoorwaardelijk en voldoende precies zijn, in alle gevallen waarin de volledige toepassing van de richtlijn niet daadwerkelijk verzekerd is, dit wil zeggen niet alleen in geval van niet-uitvoering of onjuiste uitvoering van deze richtlijn, maar ook ingeval de nationale maatregelen die de betrokken richtlijn naar behoren uitvoeren niet zodanig worden toegepast dat het met de richtlijn beoogde resultaat wordt bereikt (arrest zaak C-62/00, Marks & Spencer, Jur. 2002, p. I-6325 e.v. op p. 6358-6359, ov. 26-27).
2.5.1. De Vogelrichtlijn is thans geïmplementeerd in de Ffw en de Natuurbeschermingswet. Gelet op de hiervoor geciteerde rechtspraak van het Hof moeten de relevante bepalingen van beide wetten, ook na implementatie worden uitgelegd en toegepast in het licht van de Vogelrichtlijn. Naar het oordeel van de Afdeling kan, uit het feit dat ingevolge artikel 7, tweede lid, van de Vogelrichtlijn in samenhang met bijlage II/1 op de Columba livia (rotsduif) mag worden gejaagd, worden afgeleid dat ook op de gedomesticeerde variant (Columba livia forma domestica) mag worden gejaagd en dat communautairrechtelijk geen beletsel bestaat voor nationaalrechtelijke regelgeving met betrekking tot de bejaging van de Columbia livia zodat de minister de bevoegdheid kan worden toegekend hierover regels vast te stellen.
Gelet op het vorenstaande ziet de Afdeling geen aanleiding over te gaan tot het stellen van prejudiciële vragen.
2.6. De minister beroept zich in zijn besluit op de Nota van toelichting bij het Besluit Ffw, waarin staat dat onder gedomesticeerde dieren worden verstaan dieren die zich ten gevolge van selectie door de mens onderscheiden van de wilde exemplaren van die soort, zowel de gefokte exemplaren als de exemplaren die zich in het wild kunnen handhaven. Het betreft hier soorten die in gedomesticeerde vorm door de mens als huisdier of in verband met de productie worden gehouden. Voorts staat er dat gedomesticeerde vormen van onder meer de rotsduif veelal als productiedieren worden gehouden. Met de gedomesticeerde rotsduif wordt zowel op de postduif als de stadsduif - een verwilderde vorm van de gedomesticeerde rotsduif - gedoeld. Volgens de geschiedenis van de totstandkoming (Kamerstukken II 1992/1993, 23 147, nr. 3, blz. 66) dienen onder gedomesticeerde dieren te worden verstaan dieren die zich ten gevolge van selectie door de mens onderscheiden van wilde exemplaren van die soort. Hoewel deze dieren taxonomisch nog wel tot die soort behoren, zijn zij ten gevolge van het domesticatieproces wat betreft uiterlijk of gedrag een (permanente) variëteit gaan vormen. Met de rechtbank ziet de Afdeling in wat de Dierenbescherming heeft aangevoerd geen grond voor het oordeel dat de minister zich ten onrechte op het standpunt heeft gesteld dat hieruit moet worden afgeleid dat het onderscheidende criterium volgens het Besluit Ffw is of het in dit geval duiven betreft die zich ten gevolge van selectie van de mens onderscheiden van de wilde exemplaren van de soort en die ten gevolge van het domesticatieproces wat betreft uiterlijk of gedrag een permanente variëteit zijn gaan vormen.
2.6.1. Niet in geschil is dat de niet natuurlijk in Nederland in het wild voorkomende Columba livia de voorvader is van de duiven in de stad en dat de leefwijze van de Columba livia verschilt van die van de stadsduif.
De rechtbank heeft met juistheid overwogen dat uit de door de Dierenbescherming overgelegde literatuur naar voren komt dat de Columba livia lang geleden door de mens is gedomesticeerd en dat de huidige stadsduiven, waaronder die in de gemeente Groningen, nazaten daarvan zijn.
Voorts blijkt uit het door de Dierenbescherming overgelegde artikel "European Populations of the Rock Dove Columba livia and Genotypic Extinction" van R.F. Johnston en D. Siegel Causey dat door toedoen van de mens alternatieve genotypen ten opzichte van de Columba livia zijn ontstaan. In wat de Dierenbescherming heeft aangevoerd ziet de Afdeling geen aanleiding de overweging van de rechtbank, dat de minister hieruit heeft mogen afleiden dat de stadsduif zich door selectie van de mens onderscheidt van de Columba livia en dat de stadsduif en haar nazaten daarom moeten worden gezien als de gedomesticeerde variant in de zin van de Ffw van de in het wild levende Columba livia, onjuist te achten. Dat de Tweede Kamer een motie heeft aangenomen strekkend tot het schrappen van de Columba livia uit artikel 4, eerste lid, onderdeel b, van de Ffw maakt dat, zoals de rechtbank terecht heeft overwogen, niet anders.
Wat betreft het betoog van de Dierenbescherming dat artikel 9 van de Ffw wordt geschonden doordat ook andere vogels worden gevangen, is de Afdeling in navolging van de rechtbank van oordeel dat zo al sprake is van strijdigheid met dat artikel, de mate van strijdigheid dusdanig gering is dat de minister in dit geval van optreden heeft kunnen afzien.
Gelet op het vorenstaande heeft de rechtbank terecht overwogen dat voor de minister geen grond bestond handhavend op te treden tegen het vangen en doden van duiven door de gemeente Groningen.
2.7. Het hoger beroep is ongegrond. De aangevallen uitspraak dient te worden bevestigd, voor zover aangevallen.

3. Beslissing
De Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State
Recht doende in naam der Koningin:
bevestigt de aangevallen uitspraak, voor zover aangevallen.
Aldus vastgesteld door mr. J.E.M. Polak, voorzitter, en mr. D. Roemers en mr. K.J.M. Mortelmans, leden, in tegenwoordigheid van mr. S.C. van Tuyll van Serooskerken, ambtenaar van Staat.
w.g. Polak w.g. van Tuyll van Serooskerken
voorzitter ambtenaar van Staat
Uitgesproken in het openbaar op 28 januari 2009

http://www.raadvanstate.nl/uitspraken/zoeken_in_uitspraken/zoekresultaat/?zoeken_veld=duiven&verdict_id=33410&utm_id=1&utm_source=Zoeken_in_uitspraken&utm_campaign=uitspraken&utm_medium=internet&utm_content=200802059/1&utm_term=duiven

Nertsolie / Mink oil

In een verhaal kwam ik tegen dat iemand in Amerika zijn laarzen waterdicht maakte met nertsolie!

Het blijkt nog waar ook:

Nertsolie is een product afkomstig van de beschermende vetlaag die net onder de huid van een nerts ligt. Het wordt veel gebruikt in cosmetica producten, vooral in Europa, en wordt tevens veel gebruikt in cremes die bedoelt zijn om schoenen, het leer van de schoen, te verzorgen. Dus ja, het is, helaas, altijd afkomstig van nertsen.

Er worden vele goede eigenschappen toegedicht aan nertsolie, maar hoofdzakelijk dient het als vochtinbrenger en beschermer van de huid. Regelmatig gebruik maakt de huid gladder, soepeler, zachter, gezonder en minder gevoelig voor schade.

Nertsen zijn familie van de wezels en worden voornamelijk “gehouden” op nertsenfarms vanwege hun vacht. Deze vacht wordt verwerkt in luxe producten als mantels etc. Heel lang geleden zijn de nertsjagers waarschijnlijk de eersten geweest die de goede eigenschappen van de nertsolie ontdekten. Ze gebruikten het om hun handen te verzorgen en het maakte dat hun schoenen meer waterdicht werden en soepeler bleven.

Nertsolie wordt verkregen uit de dikke vetlaat die net onder de huid van nertsen ligt, na het villen wordt deze laag gestript van de huid. Deze manier wordt nog steeds veelvuldig gebruikt al zijn er tegenwoordig ook cosmetica fabrikanten die nertsen houden en met behulp van naalden kleine hoeveelheden van het vet wegnemen bij levende nertsen.

Ongeveer 17% van de Nertsolie bestaat uit Palmitoleic acid, een essentieel vetzuur dat ook wordt geproduceerd in het lichaam van de mens.

Dit vetzuur wordt gebruikt door het lichaam om de huid te voeden cq. te hydrateren. En voor mensen met een droge huid kan het gebruik van meer van dit vetzuur, extern, een positieve uitwerking hebben.

(Onjuist: Essentiële vetzuren zijn vetzuren die het lichaam niet zelf kan aanmaken uit andere vetzuren, terwijl het ze wel nodig heeft om normaal te kunnen functioneren. Red. BW)

Tegenwoordig zijn er echter ook veel plantaardige voedingssupplementen die dit vetzuur bevatten. En gek genoeg zijn er een aantal plantaardige bronnen die nog meer van dit vetzuur bevatten dan te vinden is in Nertsolie.

Macademiaolie en Duindoornolie zijn daar voorbeelden van. Als je dus een diervriendelijke vorm van dit vetzuur wilt gebruiken is dat de oplossing.

Tegenwoordig worden deze beide oliën gelukkig steeds meer gebruikt in cosmetica en kan je ze met een beetje zoeken zelfs puur kopen op het internet.

Dierproeven zijn immoreel

Dierproeven zijn immoreel en onethisch.

We hebben domweg niet het recht andere diersoorten te gebruiken en te laten lijden voor het welzijn van onze eigen soort.

De arrogantie van de mens heeft zulke bizarre vormen aangenomen dat we het volkomen vanzelfsprekend zijn gaan vinden onze gezondheid te baseren op het lijden dat we aan anderen toebrengen.

Dieren zijn er niet voor de mens.

Er is geen enkele rechtvaardiging voor dierproeven dan dat we ons zelf zo superieur t.o.v. andere dieren zijn gaan vinden dat de belangen en het welzijn van andere diersoorten daar rücksichtslos aan ondergeschikt mogen worden gemaakt.

Beschaving is echter dat niet het recht van de sterkste maar het belang van de zwakste leidraad van het menselijk handelen is.

PERSOON

 

Kortgeleden zag ik het indrukwekkende schouwspel van bultruggen die rondspringen voor de kust. Ik ben me er nu nog meer bewust van hoe bijzonder deze zoogdieren zijn. Er is vast een aantal redenen voor hun gedrag aan te voeren, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat ze geen plezier hebben met elkaar. Daar komt nog bij dat hoe meer we weten van walvissen, des te meer we begrijpen van hun complexe brein en gedrag. Het zijn zeer intelligente dieren met een geheel eigen grootsheid.

Toch, als mijn kinderen honger zouden hebben en er geen ander voedsel voorhanden was, zou ik ze walvisvlees te eten geven en ze verwarmen door walvisolie te stoken. Gelukkig is het nooit zover gekomen, en ik hoop dat het nooit gebeurt. Ik steun de beëindiging van de commerciële walvisvangst. Die is niet langer nodig en veel walvissoorten worden met uitsterven bedreigd.

Wat ik echter wil zeggen, is dat walvissen indrukwekkende schepselen zijn die ik wil bewonderen en beschermen, maar het zijn geen mensen. Iedere verwarring over het onderscheid tussen mensen en dieren is een bedreiging voor de menselijke waardigheid.

Dit is van belang nu wetenschappers dolfijnen de status willen geven van ”niet-menselijke personen”.

Volgens deze onderzoekers is het moreel onaanvaardbaar om zulke intelligente dieren in dolfinaria te houden, of om ze te bejagen voor voedsel, of per ongeluk te doden bij de visvangst. Recente studies naar het gedrag van dolfijnen lijken uit te wijzen dat deze dieren – vooral soorten zoals de tuimelaar – nog slimmer zijn dan chimpansees. De onderzoeken laten zien dat dolfijnen een aparte persoonlijkheid hebben en over de toekomst kunnen nadenken.

Deze laatste claims kunnen best waar zijn. Niemand hoeft te betwijfelen dat dolfijnen en walvissen veel intelligenter lijken te zijn dan melkvee.

Maar is het redelijk om ze te beschouwen als personen?

Persoon-zijn en een persoonlijkheid hebben is niet hetzelfde. Zo hebben huisdieren en boerderijdieren een persoonlijkheid. Dat is tenslotte een deel van hun charme. Maar veel van wat wij beschouwen als persoonlijkheid, wordt ingegeven door onze reflex om eigenschappen van de menselijke geest en intelligentie te projecteren op onze dieren.

Als wetenschappers en dierenrechtenactivisten ertoe oproepen dieren de status van personen te geven, doelen ze op een status die rechten met zich meebrengt. Sommige activisten stellen dat in ieder geval sommige dieren een wettelijke vertegenwoordiging verdienen.

Het is echter hoogst problematisch om te suggereren dat een niet-menselijke soort rechten bezit op een manier die vergelijkbaar is met rechten die op goede gronden geclaimd worden door mensen.

Er komt geen einde aan de verwarring die een dergelijke verschuiving onvermijdelijk veroorzaakt.

Een moreel sleutelprincipe is: we eten geen personen. Voor in ieder geval de meesten van ons is het niet nodig en ook niet wenselijk om walvissen of dolfijnen te eten. Toch moeten we beseffen dat walvissen en dolfijnen – hoe intelligent ze ook zijn – nog steeds niet-menselijke dieren zijn, en geen niet-menselijke personen.

Ik hoop vurig dat ik nooit een walvis of dolfijn hoef te eten.
Maar dat is een kwestie van voorkeur en behoefte, geen onveranderlijk principe. Ik ben voorstander van een maximaal rentmeesterschap over het leven in de zee en de wettelijke bescherming van walvissen tegen commerciële vangst. Maar ik doe dat omdat het indrukwekkende dieren zijn die de heerlijkheid van Gods schepping laten zien, niet omdat het personen zijn.

De christelijke wereldbeschouwing vereist het zorgvuldig maken van de juiste onderscheidingen. Een van de belangrijkste hiervan komt neer op het cruciale en absolute onderscheid tussen mensen – geschapen naar Gods beeld – en de rest van de geschapen orde. Daarom moeten we de terminologie van ”niet-menselijke personen” afwijzen.

Dominee Albert Mohler (foto)
(bron: Reformatorisch Dagblad)

Eieren van Wakker Dier: reactie

Wakker Dier antwoordt het volgende:

"Je hebt gelijk dat je je kunt afvragen of je überhaupt vlees of eieren moet promoten.

Maar op het moment dat er nog 45 miljoen kippen in Nederlandse legbatterijen en dichte scharrelschuren zitten, menen wij veel voor de dieren te kunnen bereiken door de consument op diervriendelijkere alternatieven te wijzen. En daarmee de verschillende supermarkten te prikkelen, die dit alternatief nog niet aanbieden.

Wij zijn zelf gaan kijken in de Rondeelstal. De kippen hebben een zeer goed leven en hebben zelfs een buitenruimte. De snavels van de kippen worden ook niet gekapt. Deze eieren zouden minimaal code 1 voor vrije uitloop moeten hebben, maar dit heeft de producent nog niet voor elkaar gekregen, omdat de manier de manier waarop ruimte gedefinieerd wordt niet aansluit op de inrichting van de Rondeelstal.

Ik ben wel bij biologische kippen en bij Rondeel op bezoek geweest en denk zelfs te durven zeggen dat Rondeel even goed, zo niet beter is voor de kippen."

Commentaar:
1. De promotie van vlees en vis door Wakker Dier is de strategie van 'if yoy can't beat join them'.

Ik denk dat Wakker Dier daarnaast OOK duidelijk zal moeten blijven maken dat het principieel tegen vlees- en viscomsumptie is - wil de organisatie geloofwaardig blijven. Het zou bijv. de aandacht kunnen vestigen op De vegetarische slager in Den Haag.

2. Dat Wakker Dier enthousiast is over Rondeeleieren is mooi, maar intussen brengt het de consument ook in verwarring. Immers, op ieder ei wordt het houderijsysteem met een nummer aangegeven, terwijl in het deksel ook nog uitgelegd wordt wat dat nummer bekelent. Zo hebben biologische eieren het stempelnummer 0, de hoogste score voor diervriendelijkheid. Rondeeleieren nummer 2, de een na laagste score. Toch beveelt Wakker Dier de rondeeleieren aan...

3. Wakker Dier vermeldt geen prijzen. Het ei van Rondeel kost 27 cent en is daarmee 4 cent duurder dan het biologische ei. Een betrekkelijk klein verschil (17%) maar de vermelding behoort natuurlijk wel bij goede voorlichting.

Eieren van Wakker Dier

Ook de bekende publicist Bas Haring kan de propaganda van Wakker Dier voor het rondeelei niet volgen. Hij vat het probleem als volgt samen (Volkskrant, 23/10):

“Rondeel-eieren zijn geen biologische eieren.
Voor biologische eieren zijn de eisen veel strenger. Omdat ze gebaseerd zijn op de natuurlijke leefomstandigheden van de kip: hoe natuurlijker hoe biologischer.
Maar volgens de ‘Rondeel-mensen’ is de vraag helemaal niet in welke omstandigheden de kippen het natuurlijkst leven.
De vraag is hoe ze het plezierigst leven.
Het Rondeel is een antwoord.”

Haring weet eigenlijk niet wat hij ervan moet denken, al lijkt hij wel te voelen voor de argumentatie.
Naar mijn mening wordt hier een kunstmatige tegenstelling gecreëerd; een woordspelletje, ten koste van de kippen.

Wat Wakker Dier bezielt is mij hoe dan ook een raadsel.
Ten eerste: überhaupt de consumptie van eieren bepleiten,
en daarbij ten tweede:
het rondeelei te stellen boven het biologische ei!

***

PS. Haring denkt dat de ‘Rondeel-stal’ rond is omdat dat er mooier uitziet in het veld. "Mooier dan een vierkante stal." Daarmee laat hij goed zien geen ondernemer te zijn, laat staan een boer. Bedrijfsvoering is gebaseerd op functionaliteit, niet op 'mooi'.
Met een ronde stal werd al in de negentiende eeeuw geëxperimenteerd, met name voor koeien. (foto)



Cruquiushoeve met ronde koestal



Pastoor geschorst

Deze pastoor werd geschorst door de bisschop van Haarlem.

Nee, niet wat je denkt.........

...........zelfs geen kindermisbruik.

De schorsing betrof het feit dat deze geestelijke van de zomer

oranjeslingers in zijn kerk had opgehangen.

Vee-artsen contra Staatsbosbeheer (OVP)

De redenering van de veeartsen, verenigd in de KNMvD, in het rapport over het beleid van Staatsbosbeheer (SBB) in de Oostvaardersplassen (OVP), munt in het algemeen niet uit in helderheid; alleen is wel duidelijk dat ze dit beleid afkeuren. Een andere oplossing dan jaarlijks afschot hebben zij ook niet, al lijkt het erop dat ze de Heckrunderen het liefst helemaal uit het gebied zien verdwijnen. De KNMvD concludeert:

De KNMvD is van mening dat de samenleving een verantwoordelijkheid heeft voor het welzijn van dieren die worden gebruikt bij een door de mens gewenste ontwikkeling van een ecosysteem. Dit geldt onder meer voor de Heckrunderen, Konikpaarden en Edelherten die vanaf 1983 zijn uitgezet in de OVP.

Bij het uitzetten van grote grazers in natuurgebieden moet vooraf worden bepaald welke consequenties dit heeft voor de gezondheid en het welzijn van de dieren. Gezien de ontwikkelingen in de OVP is de KNMvD van mening dat onvoldoende rekening is gehouden met de gevolgen en de maatschappelijke verontwaardiging die het SBB beleid zou opleveren.

Ook is niet voldoende stilgestaan bij de keuze van de geïntroduceerde diersoorten. De Heckrunderen zijn minder geschikt voor dit open gebied. Dit blijkt ondermeer uit de ontwikkeling van de populatie van de Heckrunderen ten opzichte van de andere grote grazers.
Een experiment als dit verdient wat de KNMvD betreft geen navolging.

***

De reactie van de Faunabescherming hierop is als die van de hond van Pavlov. Deze organisatie is tegenstander van afschot, maar zij komt ook niet verder dan dat. Anders dan de vee-artsen, die toch niet helemaal onnozel zijn, weigert zij het probleem van de Grote Grazers in OVP te erkennen – daarmee ook de publieke opinie trotserend. Of de Faunabescherming hier beter van wordt valt zeer te betwijfelen.

Nog veel pijnlijker is de positie van de Partij voor de Dieren hierin. Marianne Thieme mist kennelijk de flexibiliteit, ofwel de politieke gevoeligheid, om afstand te nemen van de Faunabescherming waarmee zij en collega Koffeman zo nauw verbonden zijn. Daarmee brengt zij de Partij grote schade toe. We hebben al gezien hoe met name kamerlid Ormel (CDA) deze kaart uitspeelde.

En zoals altijd: het PvdD-bestuur staat erbij en kijkt ernaar.

***

Het wachten is nu op het rapport van de internationale commissie ICMO, waarna de politiek op korte termijn opnieuw een besluit moet nemen.

Het is zeer de vraag of de Britse leden van deze Commissie, uit een land met heel veel ruimte, de problematiek goed kunnen beoordelen. Dat ze dat niet kunnen, bleek al uit het eerste advies van deze Commissie. Zij moeten nu dus de fouten uit hun eigen eerdere advies onder ogen zien...

Van de Nederlandse leden, afkomstig uit een dierentuin en een proefdierlab, is zo mogelijk nog minder te verwachten.

ICMO: Commissieleden

Drs. J.D. (Dzsingisz) Gabor is voormalig staatssecretaris van LNV (1990-1994) en was tevens ICMO-voorzitter.

Prof. T.H. (Tim) Clutton-Brock is hoogleraar ecologie aan de Universiteit van Cambridge, Groot-Brittannië en was tevens ICMO-lid.

Prof. R.J. (Rory) Putman is emeritus hoogleraar ecologie aan de Manchester Metropolitan University, Groot-Brittannië en was tevens ICMO-lid.

Dr. D. (Debby) Reynolds was Chief Veterinary Officer van het Verenigd Koninkrijk, Groot-Brittannië en was tevens ICMO-lid.

Prof. dr. H. (Han) Olff is hoogleraar ecologie aan de Universiteit Groningen.

Prof. dr. J.J.M. (Jacques) van Alphen is hoogleraar ecologie aan de Universiteit Leiden en was als houder van de Marie Curie-leerstoel tot voor kort tevens verbonden aan de Universiteit van Rennes (Frankrijk).

Prof. F. (Frauke) Ohl is hoogleraar dierenwelzijn en proefdierkunde aan de Universiteit Utrecht.

Drs. J. (Jacques) Kaandorp is dierenarts in Safaripark Beekse Bergen in Hilvarenbeek.