Respect voor dieren

vrijdag 28 december 2012

De voorspellers


Aan het eind van het jaar zijn de media gewend terug te kijken. Dat is een makkelijke (en goedkope) vorm van communiceren. Herhalen in de vorm van knippen en plakken.

Op deze aanpak bestaat één uitzondering: de wetenschapsjournalistiek. Dat valt me ook dezer dagen weer op. Haar programmering wijkt in geen enkel opzicht af van wat men gewend is. Die is het hele jaar door hetzelfde, nl. melding maken van ‘veelbelovende ontwikkelingen’. Als patiënt doe je er goed aan deze teksten niet tot je te nemen want het gaat altijd over wijkende horizonnen. Willekeurig voorbeeld: zo hoorde ik prof. Bernards (NKI) in een recent radioprogramma antwoorden op de vraag wanneer kanker nu echt beheersbaar wordt, althans tot chronische ziekte gemaakt, dat dat – in elk geval voor de meeste vormen ervan – wel over een jaar of twintig zou zijn! Vrijblijvender kan het niet worden, zou je zeggen, maar de interviewer nam het voor kennisgeving gaan.
Het vaakst strandt deze berichtgeving overigens bij dierproeven. Wanneer deze succesvol geacht worden, zijn ze rijp voor de media. In de regel hoor je er daarna nooit meer iets van.

Doordat de media voortdurend berichten over mogelijke positieve ontwikkelingen, is er totaal geen aandacht voor wat er in enig jaar bereikt IS, zeg 2012. Op die manier lijkt het er zelfs op dat er nooit wat bereikt wordt. Geneeskunde als trial and error – misschien is dat ook wel zo.

S(c)epsis


Vraag: Moet je de sc in sceptisch en scepter uitspreken als [sk] of alleen maar als [s]?

Antwoord: Beide uitspraken zijn mogelijk.

Toelichting
Doorgaans spreken we een c voor een e of i uit als [s]. Vergelijk scène, celibaat, scenario. 

De uitspraak met [sk] is te beschouwen als historisch. Het woord scepter hebben we via het Latijnse sceptrum afgeleid van het Griekse woord skeptron, dat 'staf' betekent. De woorden sceptisch, scepticisme zijn via het Frans ontleend aan het Griekse skeptikos ('overwegend', 'twijfelend').

In de Woordenijst van 1954 zijn de spellingen sceptisch en scepter enerzijds en skeptisch en skepter anderzijds als gelijkwaardige vormen opgenomen. Volgens de Woordenlijsten van 1995 en 2005 is alleen de spelling met een c officieel toegestaan.

Verwarring met betrekking tot de spelling is denkbaar met het medische begrip septisch, dat vooral voorkomt in de combinatie antiseptisch, die respectievelijk 'bederfelijk' en 'bederf tegengaand' betekenen.



sepsis

Tetanus

 Images from the CDC Public Health Image Library

maandag 24 december 2012

Kath.Univ. Leuven: immoreel


Ook in Leuven doen mensen proeven op apen. (K.U. Leuven)

Hier een protest in het centrum van de stad,

Let n i e t op de lelijke luifel!




dinsdag 18 december 2012

Toename dierproeven

In 2011 zijn in totaal 589.853 dierproeven uitgevoerd.

Dit is een toename van 14.575 proeven ten opzichte van 2010.

Het aantal dieren dat door overschot werd gedood, is met maar liefst 7% toegenomen (verspilde proefdieren).

Het gaat hier om dieren die uiteindelijk niet voor proeven worden gebruikt, maar wel worden gedood.
Dit kan verschillende oorzaken hebben, variërend van meer experimenten op specifieke dieren (bijvoorbeeld alleen mannetjes of vrouwtjes), fokprogramma’s of zieke dieren.

Er is een verschuiving in de soort dieren die zijn gedood, omdat er geen bestemming voor hen was na de proeven.
In 2011 zijn opvallend veel kippen (10.024) en vissen (4.410) afgemaakt.

De Partij voor de Dieren slaagt er  n i e t  in het aantal dierproeven terug te dringen, zelfs niet de verspilling van proefdieren.

maandag 17 december 2012

Anesthesiologie: 'de verdovers'

De verdovers is een roman van Anna Enquist, die ze schreef nadat ze, op uitnodiging van het VU Medisch Centrum in Amsterdam, een tijdje heeft meegelopen met de anesthesisten, ‘de verdovers’. Ik vind het goed geschreven en niet zonder humor. De kracht van het verhaal zit ‘m in de beschrijvingen van het werk van de anesthesisten, tijdens verschillende soorten operaties.

Hoogtepunt is het voorlaatste hoofdstuk waarin een aorta moet worden vervangen, bij een vrouw van een jaar of vijftig. De beschrijving van de OK voor deze zware operatie is indrukwekkend. Er is een dubbele bezetting nodig. Hoofdpersoon is een vaatchirurge. Het voorwerk – het openmaken van het lichaam – wordt gedaan door een thoraxchirurg. Tenslotte zijn naast de anesthesisten ook perfusionisten erbij betrokken. Je vraagt je af of dit allemaal goed kan gaan, helaas komen we de afloop niet te weten.
Een tikje komisch te lezen dat de anesthesiste die de patiënte ophaalt, tegen haar zegt: “U moet niet schrikken van alle apparatuur in de operatiekamer.” Ik vraag me af of een patiënt bij de aanblik daarvan echt stilstaat

Een aardig detail in de roman is dat ook het helicopterdek van het ziekenhuis zinvol verwerkt is. Enquist heeft goed rondgekeken.

Staat tegenover dat de intrige naar mijn smaak een draak is van het zuiverste water. Ik probeer het samen te vatten. Een assistent-anesthesist wordt verliefd op zijn supervisor (Suzan) en zoent met haar. Zonder dat ze het van elkaar weten heeft deze jongeman ook een relatie met de dochter van Suzan. En tenslotte volgt hij psychotherapie bij de broer van Suzan. Het is net klaverjassen. De laatste kaart is - je raadt het - de (vermoedelijke) zelfmoord van de assistent.

Niettemin: er zijn slechtere romans. Hieronder een fragment waarin de beroepstrots wordt beschreven:

"Tijdens het werk als vakantiehulp in haar studietijd viel het haar op dat de anesthesist erbij werd gehaald als de zaken echt spannend werden. Een machteloos team op de Eerste Hulp dat opademde als de toegesnelde anesthe­sist een kindermaat tube tussen de gezwollen stembanden wist te wringen. Een scheldende verpleegkundige die geen vat kon vinden en zich uitputte in dankbetuigingen toen de anesthesist snel en pijnloos een infuus aanlegde.

Als het erop aankomt, als het ernstig is - dan neemt de anesthesist het voortouw en loodst het team naar een oplossing, hoe heftig de situatie ook is. 

Een buik wordt bruusk opengesneden om een beknelde baby te redden; een met kogels doorzeefde man ligt te gillen op de Eerste Hulp; een onder de tram verbrijzeld been wordt geamputeerd op straat. De anesthesist brengt verlossing.

Je bent als de keeper in een voetbalelftal *, denkt Suzan. Soms is het heel lang saai, je zit te wachten en de boel in de gaten te houden tijdens een operatie. Het spel vindt plaats aan de overkant, achter het doek **.
Maar dan ineens zet de dreiging in en komt de bal jouw kant op. Dan moet je er staan, ingrijpen, een adequate redding verrichten met al je aandacht.

Het gevecht met de pijn schenkt haar de meeste vol­doening. Het is aan haar om de patiënt voor pijn te be­hoeden. Iedereen heeft angst voor lichamelijke vermin­king en de pijn die dat met zich meebrengt. Zij kan het slachtoffer van die pijn verlossen. Ze stelt zich de pijn voor als een vlammend rode, verzengende vuurbal die op de liggende, hulpeloze patiënt afkomt en alles dreigt te vernietigen. Hoe zij dan opstaat, een greep doet in de opiumkoffer, de verlossende medicatie inspuit. De pati­ënt ontspant, de rust daalt neer, de vuurbal lost op.

Dan glimlacht ze even en voelt ze een diepe tevredenheid."

 ***

* Enquist en haar zoon zijn dol op voetbal: ze schreef er een boekje over.

** De anesthesist staat niet aan de operatietafel (maar erachter). 


Anna Enquist, De Verdovers (Arbeiderspers  2011)

maandag 10 december 2012

HIV-onderzoek

Groot opgemaakt, bijna over twee pagina’s, een verhaal over het aidsonderzoek in de Volkskrant van 8 december. Zoals vrijwel altijd heeft het artikel niets om het lijf. Dat wordt erkend als je het stuk bijna uit hebt: “Het onderzoek naar zowel het ontwaken als de verwijdering van het virus daarna staat nog in de beginfase. Het zal zeker nog een jaar of tien duren” enz.

De vraag is wat krantenlezers, laat staan patiënten, hieraan hebben. Ik voel me als lezer in ieder geval niet serieus genomen.

Extra kwalijk is wat verteld wordt over het onderzoek aan het UMC Utrecht door Monique Nijhuis: die misbruikt hiervoor apen! En dit terwijl de experimenten met chimpansees al jaren geleden gestopt zijn omdat ze geen resultaat opleverden. Onbegrijpelijk dat dit nog toegestaan is.

Temeer als je in hetzelfde artikel leest dat de Franse onderzoekster Barré-Sinoussi T-cellen van bepaalde gezonde mensen probeert te kopiëren in patiënten. Zij doet dus onderzoek met patiënten-belanghebbenden.

Haar Nobelprijs waardig.

maandag 3 december 2012

Klagen over ziektekostenverzekeraar


"In de medische wereld is de gangbare werkwijze dat het oordeel omtrent de gebruikelijkheid van medische behandelingen gebaseerd is op de beschikbare 'evidence' (hierna: bewijsvoering) omtrent die behandeling, die systematisch is gezocht en gewaardeerd volgens de principes van 'evidence-based medicine'.

Dit is een proces van het systematisch zoeken, analyseren en kwalificeren van de bestaande onderzoeksbevindingen als basis voor een (klinische) beslissing, waarbij specifiek wordt gezocht naar de toepassing van de gevraagde behandeling bij de indicatie waarvoor de behandeling in het betreffende geval wordt gebruikt.

Deze zoekstrategie richt zich op de internationale medisch-wetenschappelijke databases, de nationale en internationale richtlijnen en adviezen, gepubliceerde meningen van experts op het betreffende vakgebied en de bevindingen van buitenlandse zorgverzekeraars en andere relevante instanties.

Er wordt met deze werkwijze zo volledig mogelijk gezocht naar alle literatuur, onderzoeken, artikelen en gezaghebbende gepubliceerde meningen en opvattingen betreffende de nieuwe behandeling in binnen- en buitenland.

Bij de selectie en beoordeling van de gevonden artikelen wordt het niveau van de bewijskracht van de bevindingen vastgesteld en vindt een kritische analyse van de gevonden publicaties plaats. Hierbij wordt onder meer bekeken of een onderzoek methodologisch goed genoeg is om conclusies uit te trekken en bij de beslissingen te betrekken.

Daarbij wordt er onder meer gelet op onderzoeksopzet, onderzoekspopulatie, controlegroep, randomisatie, blindering, mate van behandelingseffect, follow-up en statistische analyse.

Indien uit ten minste twee gerandomiseerd, dubbelblind, vergelijkend klinische onderzoeken* van goede kwaliteit en van voldoende omvang blijkt dat de behandeling in kwestie (meer)waarde heeft ten opzichte van de klassieke behandeling, dan moet worden geconcludeerd dat het een gebruikelijke behandeling betreft in de internationale kring van beroepsgenoten.

Indien GEEN gerandomiseerde studies worden aangetroffen en daarvoor plausibele, zwaarwegende argumenten aanwezig zijn, kunnen bewijsvoeringen van een lagere orde - waaronder vergelijkende studies, publicaties van gezaghebbende meningen van medisch specialisten en (behandel)richtlijnen van nationale en internationale medische beroepsgroepen - bij de beoordeling worden betrokken, waarbij kritisch wordt bekeken of deze bewijsvoering van voldoende gewicht is om een uitspraak te kunnen doen over de (meer)waarde van een behandeling."

---

*Dit zijn wetenschappelijke onderzoeken waarvan de objectiviteit, door willekeurige toepassing van het onderzoeksobject op de doelgroep, is gewaarborgd

  ***

Commentaar

Bovenstaand argument - 'Evidence Based Medicine' - is een van de stokpaardjes van de SKGZ – Geschillencommissie Zorgverzekeringen - bij de behandeling van klachten over ziektekosten-verzekeraars. Om die klachten vervolgens af te wijzen.

Je moet dus erg oppassen als je voor een behandeling in een academisch ziekenhuis kiest.  Daar is men immers niet vies van een experimentele behandeling. Die je, als je pech hebt, zelf mag betalen!

Geneesmiddelen: kosten en baten

Levensreddende of -verlengde zorg mag veel kosten. De Raad voor de Volksgezondheid en Zorg noemde een paar jaar geleden het bedrag van 80.000 euro per gewonnen levensjaar.

Tonnen uitgeven aan behandelingen zonder overtuigende bewijzen dat ze werken, dat valt op termijn niet vol te houden omdat andere patiënten daarvan onvermijdelijk de dupe zijn.

De Quality-adjusted life years (QALY) is een begrip dat gebruikt wordt in een kostenutiliteits-analyse (KUA), een economische beschouwing van de zin en effectiviteit van een behandeling in de gezondheidszorg.

De QALY komt overeen met het aantal levensjaren vermenigvuldigd door een correctiefactor voor de kwaliteit van die levensjaren. De factor bedraagt 1 bij het zich volledig gezond voelen en tussen 0 en 1 bij verminderde levenskwaliteit. Eventueel kan voor een toestand die subjectief "erger is dan dood zijn" een negatieve factor gelden.
Het nut van een behandeling in de vorm van langer en/of aangenamer leven kan zo uitgedrukt worden in de gemiddelde toename van de QALY; hieruit volgen de kosten per gemiddeld gewonnen QALY.

In Nederland worden nieuwe geneesmiddelen ook beoordeeld door het CVZ op de QALY-prijs. In 2012 werd in een openbare discussie bekend dat politici geneesmiddelen in het vervolg voorlopig willen gaan vergoeden, op deze wijze kwam ook herbeoordeling van reeds toegelaten medicijnen ter sprake.

Het CVZ besprak vier pakketcriteria voor het vergoeden van medicijnen en behandelingen:

  1. Noodzaak
  2. Effectiviteit
  3. Kosteneffectiviteit, hierbij spelen de kosten per Quality Adjusted Life Year een rol.
  4. Uitvoerbaarheid.
In 2012 speelden de Quality-Adjusted Life Years een grote rol in de herbeoordeling van de behandeling van de ziekte van Pompe en de ziekte van Fabry.

Bij de ziekte van Pompe in klassieke vorm zijn de kosten per Quality Adjusted Life Years tussen de 300 000 euro en de 900 000 euro, afhankelijk van de dosis myozyme. De kosten per Quality Adjusted Life Year zijn voor de niet klassieke ziekte van Pompe gemiddeld vijftien miljoen euro. Het CVZ noemde het bedrag "ver boven de acceptabele grens".

Een uitgave van enkele tienduizenden euro per Quality Adjusted Life Year is in de gezondheidszorg meestal reden om kritisch naar het aanbieden of voortzetten van een behandeling te kijken. Deze afweging moet vooral worden gemaakt wanneer het om grote aantallen patiënten gaat zoals bij algemeen voorkomende ouderdomsklachten en ouderdomsziekten. 

Het medicijn tegen de ziekte van Pompe is een "weesmedicijn" voor een zeer kleine groep. Dat kan tot een andere afweging leiden. 

Bron: wikipedia

Geneesmiddelen: werkzaamheid

De conclusie uit een conceptadvies van het College voor Zorgverzekeringen (CvZ) deze zomer was stevig: de extreem kostbare geneesmiddelen tegen de ziekten van Pompe en Fabry halen bij volwassen patiënten weinig uit.

Die conclusie houdt het invloedrijke college onverkort staande in zijn eindadvies van vorige week.

dinsdag 27 november 2012

Maxima, wèèr genomineerd..........


Maxima zwemt voor dierproeven

Zondag j.l. deed Maxima mee aan de City Swim, ten behoeve van de stichting A.L.S. Het hield in dat er twee kilometer gezwommen werd door de Amsterdamse grachten. Ze deed er bijna een uur over.

Er is 629.000 € opgehaald. Daarmee worden nieuwe dierproeven gefinancierd.

De vraag is in hoeverre ze zich daarvan bewust is. Vermoedelijk niet. Ik heb haar er tenminste nog nooit over gehoord. Er zijn betere manieren denkbaar in het bestrijden van deze dodelijke ziekte.

Maar zelfs als wel: ook deze dame heeft niets met dieren.


***

zondag 25 november 2012

Sta op tegen kanker !

De reclamespot 'Sta op tegen kanker' kan niemand ontgaan zijn.
Niet alleen tot ververvelends toe herhaald in reclameblokken rond het Journaal, maar ZELFS in het voetbalprogramma Studio Sport (oproep door Maarten van der Weijden - de ex-zwemmer).

Sascha de Boer haakte meteen in: staande presenteerde ze het Journaal.
En om het nog een beetje spannend te maken liep ze ook nog van het ene tafeltje naar het andere. Toe maar.

Nationale hysterie is altijd goed voor de portemonnee (van het KWF). Ik zou willen weten wat deze campagne kost, en hoeveel die opbrengt. Dat is uiteraard nauwkeurig vooraf gecalculeerd.
Niettemin lijkt het tijdvak slecht gekozen, met Sinterklaas en kerst voor de deur.

Tussen twee haakjes: wanneer staan we op tegen dierproeven ?

vrijdag 23 november 2012

Softenon

In het Louvre in Parijs bevindt zich een sepiatekening van Francisco de Goya uit 1798, waarop een kind is afgebeeld met de afwijking die nu bekend is als phocomelie (= zeehondenledematen). Dit is een aangeboren afwijking waarbij de bovenarm of het bovenbeen ontbreekt en de hand, de voet of delen daarvan direct aan de schouder of het bekken zitten.
Tot 1957 was focomelie een uiterst zeldzame afwijking.
Dat veranderde toen Softenon in de handel kwam. 

De voorstelling laat twee staande vrouwen zien, die zich over een zittende moeder buigen, die hun het mismaakte kind toont.







Thomas Quasthoff in Passau

Ik ben naar Passau ge­reisd om een masterclass te geven, en ik heb door mijn agent een hotelkamer laten reserveren. Wanneer ik het etablissement betreed, bekijkt de receptioniste mijn onorthodoxe gestalte alsof ze een wandelende vuilniszak ziet. Het is duidelijk: ze houdt niet van dwergen. Overigens ziet ze er zelf ook nier echt uit als Miss Donau, maar meer als een opgezwollen deegbal met een pluk haar erop.

'Helemaal vol,' sist de vormeloze matrone voordat ik zelfs maar mijn mond heb geopend .
Geconfronteerd met de reservering vindt ze mijn naam op haar lijst en gromt misnoegd. Ze moet de homunculus waarachtig on­derdak verschaffen. Ze draagt de hotelbediende op mijn bagage zeven verdiepingen hoog naar een kamer te dragen, waarbij verge­leken een berghut een paleis zou zijn. Het hok is klein, muf en duister, en het bad is bedekt met viezigheid. En zo ruikt het ook.


Ik pak mijn koffer niet eens uit en ga meteen weer naar de receptie om - argwanend bekeken door de meelbal - mijn pianist Charles Spencer op te wachten, die elk moment kan arriveren. Lang hoef ik niet te wachten. Charles komt met verende pas binnen en be­groet me met zijn gebruikelijke uitbundigheid: 'Aha, Herr Profes­sor, zeer verheugd u te zien.' 

***

Uit: Thoams Quathoff, Mijn stem (autobiografie)

donderdag 22 november 2012

Thomas en Heintje

 
"Nog groter successen behaal ik bij moeders koffiekransjes. Dat heb ik te danken aan de zingende zijscheiding Heintje, Neder­lands late wraak voor het aanvalsplan van generaal Von Schlieffen en de Blitzkrieg.

De dames gaan nooit weg voor minstens één ge­trouwe kopie van zijn megahit Mama te hebben gehoord. Ik krijg daarvoor enorme stukken slagroomtaart overhandigd en begin een vetlaag op de heupen te ontwikkelen. Mijn moeder wil in ver­band met mijn zwakke heupgewrichten niet dat ik al te dik word, en bovendien vindt ze het lied nogal stom, maar wat kan ze eraan doen? De koffietantes eruit gooien?

Die maatregel heeft mama, voor zover ik me kan herinneren, maar één keer getroffen. Het gaat om een zekere mevrouw Benedikt, die haar enthousiasme als volgt verwoordt:

'Uw zoon zingt echt prachtig, maar je kunt hem er be­ter niet bij aankijken.' 

***

Uit: Thomas Quasthoff, Mijn stem (autobiografie)

Thomas Quasthoff, bas-bariton



Begin dit jaar kondigde Thomas Quasthoff het einde van zijn zangcarrière aan. Een groot verlies voor ieder die van klassieke zang houdt, want Quasthoff is een buitengewoon begaafde zanger.


Hij werd in 1959 geboren in Hildesheim, Duitsland, met zware lichamelijke beperkingen (softenon-slachtoffer) Maar het was niet zijn voorkomen waarmee hij opzien baarde. Het was zijn ‘miraculeuze stem’, zoals een criticus hem eens omschreef. Een stem waarmee hij uitgroeide tot ‘één van de opmerkelijkste zangers van zijn generatie’, zoals een ander zei.

Quasthoff begon zijn muzikale opleiding in 1972 in Hannover. Voordat hij definitief doorbrak als zanger studeerde hij ook nog drie jaar rechten en werkte hij enkele jaren als radio-presentator voor de NDR.

In 1995 debuteerde Quasthoff op het Oregan Bach Festival, wat de basis legde voor een lange en succesvolle carrière in de Verenigde Staten.

In 1999 tekende hij een contract bij het label Deutsche Grammophon. Hij bouwde daar een uitgebreide discografie op, waarvan vele albums bekroond werden met prijzen. Zo ontving hij drie Grammy’s en de BBC Music Magazine Award.

Quasthoff ontpopte zich als wereldwijd gevierde liedzanger. Hierboven zingt hij uit Schuberts Winterreise ‘Gute Nacht’. Begeleid door Daniel Barenboim. De twee maakten bij Deutsche Grammophon een dvd-opname van de cyclus.

dinsdag 20 november 2012

Pro Life: een vergissing



Pro Life is een beweging voor het recht van het ongeboren kind en dus tegen het recht op abortus voor de vrouw.

De vergissing is dat het niet om 'het leven' gaat zoals de naam suggereert, maar om menselijk leven. Het toekennen van unieke en speciale rechten aan cellen van de soort Homo Sapiens is echter niet te verenigen met het feit van de evolutie.
Dat de cellen van een embryo menselijk zijn, bezorgt ze geen absoluut discontinue, morele status. Dat is onmogelijk wegens onze evolutionaire continuïteit met chimpansees en, in een verder verleden, met elke soort op onze planeet.

De geleidelijke continuïteit – kenmerk van de biologische evolutie – leert dat er een of andere ‘tussenmens’ te vinden met zijn die zo dicht bij de ‘scheidslijn’ zou staan dat het morele principe zou vertroebelen. Er kan derhalve geen unieke en speciale status toegekend worden aan mensen omdat ze menselijk zijn.

Evolutie kent geen natuurlijke grenzen. Als dit anders lijkt, komt dat doordat de evolutionaire tussensoorten zijn uitgestorven. De continuïteit van de evolutie laat zien dat er geen absoluut onderscheid tussen soorten bestaat.

Dit feit levert tegelijk een motief op voor sommige mensen om zich te verzetten tegen de evolutieleer. Ze zijn bang voor wat volgens hen de morele gevolgen zouden zijn.



 Richard Dawkins, God als misvatting


maandag 19 november 2012

Abortus


Dialoog:

‘Ik wil je mening horen over het beëindigen van een zwangerschap in de volgende situatie.
De vader had syfilis, en de moeder tuberculose. Van de vier geboren kinderen was het eerste blind, het tweede overleed, het derde was doofstom en het vierde had ook tbc.
Wat zou jij hebben gedaan?”

“Ik zou de zwangerschap hebben afgebroken.”

“Gefeliciteerd. Dan heb je Beethoven vermoord.”

 ***

Commentaar

Een drogreden want:

  1. de wereld zou evengoed van een Beethoven kunnen zijn beroofd door kuise onthouding;
  2. de toevallige beslissing om geen abortus te plegen bezorgde de wereld Adolf Hitler.


Richard Dawkins, God als misvatting

zondag 18 november 2012

De Vasolastine affaire herzien

De affaire-Vasolastine, die zo’n dertig jaar geduurd heeft, beoordeel ik bij nader inzien toch anders. Het is eigenlijk een strijd geweest om toelating van Vasolastine als geregistreerd geneesmiddel. Dat bleek te hoog gegrepen. De werking van het middel, als ‘enzymtherapie’, is omstreden en onderzoek levert tegenstrijdige uitkomsten.

Het is het aloude verzet van de gevestigde wetenschap tegen alternatieve geneesmiddelen. Pure broodnijd. Zolang de reguliere geneeskunde niet geneest, zal de alternatieve praktijk blijven bestaan.

De bewindspersonen Kruisinga, Veder-Smit en Borst-Eilers hebben ermee te maken gehad. Zij hebben het middel niet willen verbieden, ondanks adviezen daartoe. Het middel is nog steeds verkrijgbaar, zij het in wat aangepaste vorm. Vasolastine werkt namelijk bij veel patiënten. Zonder bijwerkingen!

Wat de zaak tot een affaire gemaakt heeft is de smerige rol van de fabrikant uit Soest. Hij heeft alles uit de kast gehaald om het middel geregistreerd te krijgen. Hij probeerde met name de Wageningse onderzoeker Veeger het leven zuur te maken. Deze vond geen enzymactiviteit in het middel en gaf daar ruim publiciteit aan.

Wikipedia meldt:
Met ingang van 1 juli 2007 is vasolastine niet meer toegelaten. De fabrikant brengt als vervangend middel het voedingssupplement Vasolastica op de markt waarvan wordt gesteld: "Vasolastica is geconcentreerder dan Vasolastine, en heeft daarom bij oraal gebruik nagenoeg dezelfde werking."
Hoe dat kan is moeilijk te begrijpen aangezien enzymen bij oraal gebruik worden afgebroken en dus hun beoogde werk in de circulatie niet kunnen doen. *

* Inderdaad werd Vasolastine intraveneus toegediend. (BW)

***

Lit.: André Köbben en Henk Tromp, De onwelkome boodschap, of hoe de vrijheid van wetenchap bedreigd wordt (1999)



woensdag 14 november 2012

Disfunctioneren van de longarts


Ik neem mijn petje af voor het vonnis van de rechter – in kort geding nog wel – tegen de longarts van het VU-ziekenhuis. De arts wordt in het ongelijk gesteld. De man fungeerde als klokkenluider en werd aanvankelijk door het bestuur ontslagen. Daarna moest het bestuur zelf echter zijn biezen pakken, en werd de arts weer in genade aangenomen. Echter: hij mag niet terugkeren als hoofd van de afdeling. En dat pikte de man niet, en hij spande een kort geding aan tegen de VUmc-directie.

De kracht van de uitspraak zit ‘m m.i. vooral in twee dingen. In de eerste plaats geeft de rechter de arts alle ruimte om zijn kijk op het geschil voor het voetlicht te brengen. Waardoor de arts niet het gevoel kan krijgen niet serieus genomen te zijn.

In de tweede plaats legt de rechter de vinger precies op de gevoelige plek. Wat nog helemaal niet zo eenvoudig is in deze kwestie waarbij diverse partijen betrokken zijn.

Dr. Postmus (foto), voormalig hoofd van de afdeling Longziekten, wordt verweten niet goed te communiceren. Om die reden wil men hem niet langer als hoofd hebben, maar nog wel als longarts. De kern zit in het feit dat de longarts intern zijn mond gehouden heeft over (vermeende) misstanden, maar WEL de Inspectie ingelicht! Hoe Postmus dat ook tracht te verbloemen, de indruk bij mij blijft bestaan dat het inderdaad iemand is die tekortschiet als leidinggevende. Dat vindt dus ook de rechter: als klap op de vuurpijl constateert deze dat Postmus er nog steeds geen blijk van geeft inzicht te hebben in de structuur waarin hij dient te functioneren..

Interessant is nog dat geen wetsartikel ter sprake komt. (Wel jurisprudentie.)

De longarts wordt, als in het ongelijk gestelde partij, veroordeeld in de kosten van de tegenpartij. Dat is echter slechts een schijntje: een bedrag volgens een puntensysteem. De werkelijke kosten liggen veel hoger, maar die worden de verliezende partij dus bespaard.
Zo stelt de arts zelf reeds ca. € 40.000 aan advocaatkosten te hebben gemaakt! Vermoedelijk is er geen advocaat die de arts had kunnen weerhouden van de procedure. Dan valt het bedrag te billijken.

Het vonnis is te lang om af te drukken: je vindt het hier

zaterdag 3 november 2012

Baycol (Lipobay)

Cerivastatin (brand names: Baycol, Lipobay) is a synthetic member of the class of statins used to lower cholesterol and prevent cardiovascular disease. It was marketed by the pharmaceutical company Bayer A.G. in the late 1990s, competing with Pfizer's highly successful atorvastatin (Lipitor).

Cerivastatin was voluntarily withdrawn from the market worldwide in 2001, due to reports of fatal rhabdomyolysis.

During post-marketing surveillance, 52 deaths were reported in patients using cerivastatin, mainly from rhabdomyolysis and its resultant renal failure.

Risks were higher in patients using fibrates, mainly gemfibrozil (Lopid), and in patients using the highest (0.8 mg/day) dose of cerivastatin. Bayer A.G. added a contraindication for the concomitant use of cerivastatin and gemfibrozil to the package 18 months after the drug interaction was found.

The frequency of deadly cases of rhabdomyolysis with cerivastatin was 16 to 80 times higher than with other statins. Another 385 nonfatal cases of rhabdomyolysis were reported.
This put the risk of this (rare) complication at 5-10 times that of the other statins.

Cerivastatin also induced myopathy in a dose-dependent manner when administered as monotherapy, but that was revealed only after Bayer was sued and unpublished company documents were opened. 

bron: wikipedia

***

Commentaar

Ontwikkeld in dieren en op dieren getest alvorens toegelaten te worden als geneesmiddel.


woensdag 31 oktober 2012

Bridget tegen dierproeven


Wow ik ben echt geschokt wat voor dierenleed bij dierproeven komt kijken in o.a Nederland !
Zelf ben ik 13 jaar maar als ik 18 ben stem ik zeker voor partij voor de dieren!!!
Net zoals mijn moeder

Gr. Bridget

maandag 29 oktober 2012

Doodgaan



Vroeger stierven mensen in Europa massaal en vaak op jonge leeftijd aan infectieziekten, oorlogsgeweld, armoede en hongersnood. 

De huidige West-Europese mens wordt gemiddeld veel ouder. Dat komt door antibiotica en vaccinaties, afwezigheid van oorlog, en economische welvaart. Daarbij komen nog de moderne hygiëne en sanitaire voorzieningen. 

Maar de dood lijkt wraak te nemen.

Kwaadaardige aandoeningen en hart- en vaatziekten verveelvoudigen zich. Dit is enerzijds het gevolg van welvaart en moderne levensstijl: stress, fast food, roken, milieuvervuiling. 
Anderzijds gevolg van het ouder worden op zich.
.

donderdag 25 oktober 2012

Patiënt als proefkonijn


Waar Van der Linde steeds weer op hamert is, dat de farmaceuten niets moeten hebben van ,,standaarden’. Die worden geformuleerd op basis van langlopend onderzoek dat wel vijf jaar kan duren. Deze onderzoeken moeten aantonen of een medicijn werkzaam en veilig is. 

Maar omdat de resultaten pas na vijf jaar bekend zijn, en een patent voor een medicijn tien jaar geldig is, zijn de farmaceuten de helft van de tijd en dus van hun inkomsten kwijt, als ze moeten wachten op de uitslag van zo’ n langlopend onderzoek. Ze gooien de pillen maar alvast op de markt, zoals gebeurde met de voor de patenten erg dure merken Lipitor en Crestor. 
,,Deze statines zijn dus niet bewezen effectief en veilig, zegt Van der Linde.

Dat betekent dat wanneer je als patiënt een nieuw middel neemt, je per definitie een proefkonijn bent."
***

Commentaar

Fragment uit een interview met Van der Linde in een blaadje voor hartpatiënten: 'Hartbrug Magazine'.
Zij willen geen proefkonijn zijn!
Maar dat de patiënt, onder omstandigheden (informed consent), proefkonijn is, is m.i. niet meer dan normaal.
Tenzij hij/zij liever doodgaat natuurlijk.

Griepen over de griepprik (slot)

Huisarts Hans van der Linde (foto) voert al jaren strijd tegen de farmaceutische industrie. Het is de strijd van David tegen Goliath want de overheid en politiek – inclusief de Partij voor de Dieren – kijken liever de andere kant uit.
Zijn aanklacht tegen de jaarlijkse griepprik kwam hem zelfs op een proces te staan van Roel Coutinho (RIVM) – gesteund (en betaald) door Edith Schippers, de minister van Volksgezondheid, jawel.
Zie 'Griepen over de griepprik' I en II, hieronder.
Een en ander tot verontwaardiging van een heel groot deel van de medische stand en daarbuiten. Als steunbetuiging werd een website voor hem opgericht, je vindt hem hier.

In het tijdschrift ‘Huisarts en Wetenschap’ van deze maand herhaalt Van der Linde zijn standpunt:

"Dat betekent kort en goed dat we moeten stoppen met deze massale vaccinatie. Zonder onderbouwing geen preventieve behandeling van gezonde mensen en al helemaal niet ten koste van 60 miljoen euro gemeenschapsgeld per jaar."

Elders vond ik dat huisartsen aan de jaarlijkse griepprik gemiddeld 6.000 euro verdienen.

Ab Klink, de voorganger van Edith Schippers, lanceerde de Mexicaanse griepvaccinatie, - ideetje van Ab Osterhaus - waarbij mannen en vrouwen zelfs tweemaal moesten worden ingeënt. Daaraan verdienden huisartsen soms wel 12.000 tot 15.000 euro. 

De moraal: 
"U wordt er niet ziek van............ 

en wij worden er beter van."

.

Griepen over de griepprik (II)

RECHTBANK MIDDELBURG

Sector civiel recht
Vonnis van 26 september 2012

in de zaak van

1.  DE STAAT DER NEDERLANDEN (MINISTERIE VAN VWS, Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu)
gevestigd te Den Haag,
eiser in conventie,
verweerder in reconventie, 

2.  ROELAND ARNOLD COUTINHO,
wonende te Nigtevecht,
eisers in conventie,
advocaat mr. drs. S.M. Kingma te Den Haag,

tegen

HANS VAN DER LINDE,
wonende te Burgh-Haamstede,
gedaagde in conventie,
eiser in reconventie jegens de staat,
advocaat mr. A.C. van der Bent te Rotterdam.

Partijen worden hierna aangeduid als “de staat”, Coutinho en als “eisers” voor de staat en Coutinho gezamenlijk en als Van der Linde.

4.  De beoordeling
in conventie en in reconventie
4.1.  Eisers leggen ter toetsing voor de uitlatingen van Van der Linde tijdens de radio-uitzending en de televisie-uitzending op 26 oktober 2011. De inhoud van het interview in dagblad Trouw blijft bij de beoordeling buiten beschouwing, ook al omdat het een niet door Van der Linde geautoriseerde weergave van een interview is.

Gelet op de ingestelde vorderingen zal de rechtbank allèèn de uitlatingen van Van der Linden beoordelen.

Hoewel partijen ruime aandacht besteden aan de vraag wie in de discussie over de griepprik en andere landelijke vaccinatieprogramma’s gelijk heeft, valt dat debat buiten de beoordeling door de rechtbank.

De discussie speelt wel een rol bij de algehele beoordeling van het geschil. De uitlatingen van Van der Linde staan kennelijk niet op zich, maar zijn gedaan in de bredere context van de discussie tussen de voor- en tegenstanders van vaccinatieprogramma’s, met name -  maar niet alleen - de griepprik.
De directe aanleiding voor de interviews was een artikel in “Geneesmiddelenbulletin” van oktober 2011, nummer 10. In dit artikel werd de conclusie getrokken dat:

er geen valide bewijs is uit gerandomiseerd onderzoek of meta-analysen daarvan, dat de jaarlijkse influenzavaccinatie bij ouderen en risicopatiënten werkzaam en effectief is, en dat de noodzaak bestaat de indicaties voor influenzavaccinatie beter te funderen.

4.2.  De uitlating van Van der Linde over de financiering van het aidsonderzoek dat Coutinho destijds heeft gedaan, is niet juist. Van der Linde heeft dat ook erkend. De onjuistheid van die mededeling is op zich niet onrechtmatig ten opzichte van Coutinho. Zijn eer en goede naam worden er niet door aangetast. Een onderzoek mag worden gefinancierd door een derde, dat is niet negatief.
De uitlating over de financiering van het aidsonderzoek staat echter niet op zich. Van der Linde zegt dat als opmaat naar de stelling dat Coutinho er een groot belang bij heeft de relatie met de industrie goed te houden, om vervolgens te concluderen dat er een belangenverstrengeling is.
Het verweer van Van der Linde dat “belangenverstrengeling” een neutrale term is in de wetenschappelijke wereld gaat niet op. Hij wist dat hij zijn uitlatingen niet deed in een wetenschappelijke context, maar voor radio- respectievelijk televisiepubliek. Voor dit publiek heeft de uitdrukking een negatieve klank.
Van der Linde heeft de genoemde belangenverstrengeling niet kunnen onderbouwen. Hij heeft Coutinho dus ten onrechte in verband gebracht met een belangenverstrengeling. Dit kan, afhankelijk van de verdere context waarin Van der Linde dit heeft gezegd, onrechtmatig zijn ten opzichte van Coutinho.
De rechtbank zal daarom hierna de uitlatingen van Van der Linde beoordelen in de context waarin deze zijn gedaan.

4.3.  De uitlatingen van Van der Linde die in deze procedure onderwerp van geschil zijn, worden niet in hun samenhang beoordeeld. Het programma “Avondspits” is een radioprogramma, het programma “De Moraalridders” is een televisieprogramma. Tussen beide programma’s bestaat geen verband niet vanuit de programmakant en niet vanuit de luisteraar/kijker. Deze programma’s hebben dus geen elkaar versterkend effect. Eveneens moet buiten de beoordeling blijven wat verder in de media nog over dit geschil is geschreven omdat Van der Linde daar geen invloed op heeft.

4.4.  De radio-uitzending had als stelling: “De griepprik helpt alleen de pillenindustrie”. Naast deze uitdagende stelling is van belang dat de opponent van Van der Linde in dezelfde uitzending, de arts Van Essen, eerder had beweerd, dat degenen die de overheid adviseren, dat doen vanuit de eigen kennis en eigen verantwoordelijkheid, omdat zij vinden dat de overheid goed advies moet krijgen.
Van der Linde reageert daarop. Hij zegt dat daar wel wat op af te dingen valt, waarna de gewraakte eerder geciteerde passages volgen.

Naar het oordeel van de rechtbank valt uit een en ander niet meer op te maken dan dat de ene spreker, Van Essen, zegt dat alles bij de advisering van de overheid geheel neutraal verloopt, terwijl de andere spreker, Van der Linde, daar vraagtekens bij zet.

Hierbij is van belang dat er sprake is van een publiek debat over het nut van de griepprik en dat kritiek wordt geleverd op de overheid (RIVM) en een bij die overheid werkzame persoon (Coutinho). De grenzen van de wijze waarop de kritiek mag worden verwoord, zijn in zo’n geval ruimer dan wanneer het een privé persoon betreft.
Van der Linde deed zijn uitlatingen in een context van de tegenstelling tussen voor- en tegenstanders van de griepprik. Gezien die context en gezien wat hiervoor werd overwogen ten aanzien van kritiek op de overheid, heeft Van der Linde de grenzen van het betamelijke niet overschreden.

4.5.  Het programma “de Moraalridders”, dat ook op 26 oktober 2011 werd uitgezonden, had ook de griepprik als onderwerp. Van der Linde verwijst in dat op de televisie uitgezonden interview, naar het ‘Geneesmiddelenbulletin’ waarin wordt gesteld dat niet is aangetoond dat de griepprik werkt. Hij stelt dat 3,5 miljoen mensen in Nederland een zinloze griepprik krijgen. Vervolgens gaat het interview over belangen.
Na de onjuiste mededeling over de financiering van het aidsonderzoek van Coutinho, stelt Van der Linde dat Coutinho nu als RIVM zakelijk grote belangen heeft en dat voor zijn toekomst een profijtelijke relatie met de industrie belangrijk is. In deze mededeling ligt de suggestie van persoonlijk voordeel, welke suggestie Van der Linde niet kan waarmaken. Hij vervolgt echter met mededeling dat “het mensen zijn die terdege rekening houden met hoe een farmaceutische industrie aankijkt tegen hun uitlatingen”. De vraag of Coutinho niet integer is, wordt door Van der Linde met “nee” beantwoord. Daarmee neemt hij de eerdere suggestie dat Coutinho persoonlijk voordeel heeft, weer terug. 

Het vervolg van dit interview houdt niet meer in dan dat Van der Linde vindt dat het RIVM niet kritisch genoeg staat ten opzichte van de farmaceutische industrie die belangen heeft bij de vaccinatie. Hij noemt dat belangenverstrengeling. Dat is een opvatting van hem die hij naar voren mag brengen en waarvoor geldt wat reeds onder 4.4. is overwogen ten aanzien van kritiek op de overheid. Daarbij heeft hij de grens van wat geoorloofd is niet overschreden, met name niet omdat hij afstand neemt van de suggestie van de interviewer dat Coutinho niet integer zou zijn.

4.6.  De vorderingen van eisers zullen dus worden afgewezen. Zij zullen worden veroordeeld in de proceskosten van Van der Linde.
De rechtbank zal de staat niet veroordelen in de werkelijke proceskosten, zoals Van der Linde die in reconventie vordert. De rechtbank verwerpt de stelling van Van der Linde dat de staat heeft gehandeld in strijd met art. 10 EVRM. De staat mag uitlatingen van derden die hij kwetsend vindt naar zijn organen of medewerkers, ter toetsing aan de rechter voorleggen. Daarin schuilt geen beperking van de vrijheid van meningsuiting. Alleen wanneer de staat voortdurend, zonder voldoende reden, langdurige procedures voert tegen een burger, zou daarin een ongeoorloofde beperking van de vrijheid van meningsuiting kunnen worden gezien. De burger kan dan feitelijk monddood worden gemaakt. Daarvan is hier geen sprake. Een werknemer van de staat, Coutinho, en diens werkgever (RIVM) leggen eenmalig uitlatingen van Van der Linde ter toetsing voor aan een rechter. Daarmee wordt de vrijheid van meningsuiting van Van der Linde niet geschonden.
Ook de vorderingen in reconventie zullen worden afgewezen.

4.7.  Eisers zullen in conventie worden veroordeeld in de proceskosten van Van der Linde. Deze kosten worden begroot op:

Van der Linde zal worden veroordeeld in de proceskosten van de staat in reconventie. Deze kosten worden begroot op:

5.  De beslissing
De rechtbank

In conventie:

wijst de vorderingen af;

veroordeelt eisers gezamenlijk in de proceskosten aan de zijde van Van der Linde gevallen zijnde € 1.616,00 en bepaalt dat eisers hierover wettelijke rente verschuldigd zijn indien niet binnen veertien dagen na heden deze kosten zijn voldaan;

in reconventie

wijst de vorderingen af;

veroordeelt Van der Linde in de proceskosten aan de zijde van de staat gevallen zijnde € 678,00;

Dit vonnis is gewezen door mr. H.A. Witsiers en in het openbaar uitgesproken op 26 september 2012.

Griepen over de griepprik (I)

RECHTBANK MIDDELBURG
Sector civiel recht
Vonnis van 26 september 2012

in de zaak van

1.  DE STAAT DER NEDERLANDEN (MINISTERIE VAN VWS, Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu)
gevestigd te Den Haag,
eiser in conventie,
verweerder in reconventie, 

2.  ROELAND ARNOLD COUTINHO,
wonende te Nigtevecht,
eisers in conventie,
advocaat mr. drs. S.M. Kingma te Den Haag,

tegen

HANS VAN DER LINDE,
wonende te Burgh-Haamstede,
gedaagde in conventie,
eiser in reconventie jegens de staat,
advocaat mr. A.C. van der Bent te Rotterdam.

Partijen worden hierna aangeduid als “de staat”, Coutinho en als “eisers” voor de staat en Coutinho gezamenlijk en als Van der Linde.

1. ( )

2.  De feiten 
2.1.  Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) heeft onder meer taken ten behoeve van de monitoring, het onderzoek, de advisering ten behoeve van beleid en de regievoering op het terrein van de volksgezondheid in Nederland. De meeste activiteiten op het gebied van de bestrijding van infectieziekten zijn gebundeld in het Centrum Infectieziektebestrijding (CIb), een onderdeel van het RIVM. Dit CIb voert de regie op de toetsing en uitvoering van het Rijksvaccinatieprogramma en is inhoudelijk betrokken bij het Nationaal Programma Grieppreventie. Het CIb staat sinds 1 februari 2005 onder leiding van Coutinho. 

2.2.  Het CIb is verantwoordelijk voor de jaarlijkse influenzavaccinatie, ook wel griepprik genoemd. De Gezondheidsraad, een onafhankelijk adviesorgaan van de minister van VWS, heeft in een advies van 28 september 2011, de eerdere aanbeveling griepvaccinatie aan risicogroepen aan te bieden, gehandhaafd. 

2.3.  Van der Linde is huisarts. In een interview in Trouw van 26 oktober 2011 met als titel “Wel of geen griepprik, dat is de vraag” heeft Van der Linde gesteld dat er geen valide bewijs is dat jaarlijkse vaccinatie van gezonde ouderen en risicopatiënten effectief is. 
Vervolgens is in dat artikel opgenomen: “Ik denk niet dat huisartsen zo goed wetenschappelijk zijn onderlegd of op de hoogte zijn van nieuwste wetenschappelijke inzichten. De praktijk leert dat vooral richtlijnen van de beroepsgroep of adviezen van de Gezondheidsraad worden opgevolgd. 
Ik heb twaalf jaar lang in opdracht van het Nederlands Huisartsen Genootschap allerlei verre oorden bezocht om bijscholingscursussen op kwaliteit te controleren. Daar heb ik zelf kunnen zien hoe de farmaceutische industrie de voorschrijver wil beïnvloeden. In dertig jaar tijd zijn de grenzen steeds meer opgeschoven, ook door de rol van adviseurs op het terrein van vaccinatie, zoals Ab Osterhaus of Roel Coutinho
Over hoe Osterhaus’ commerciële belangen zijn rol als adviseur bij de Mexicaanse griep beïnvloedden, is al veel bericht. Maar ook Coutinho heeft als wetenschapper veel onderzoek gedaan in opdracht van de industrie.” 

2.4.  In een uitzending van het radioprogramma ‘Avondspits’ op 26 oktober 2011 was de stelling waarop luisteraars konden reageren: “De griepprik helpt alleen de pillenindustrie”. Van der Linde was in de studio te gast om deze stelling te verdedigen. Nadat de presentator had gezegd dat de industrie natuurlijk wel baat zou hebben bij de griepprik, antwoordde een voorstander van de jaarlijkse griepprik, huisarts Van Essen: “Ik ben niet industrie. Dus ik weet niet wat de industrie voor drijfveer heeft. Maar het gaat hier erom of diegenen die de overheid adviseren dat onafhankelijk doen vanuit hun eigen kennis en eigen verantwoordelijkheid, of dat ze, zoals u ook weer beweert, dat ze worden gedreven door financiële belangen van de farmaceutische industrie. En dat bestrijd ik ten enenmale. Dit zijn deskundigen die de overheid adviseren die dat doen omdat ze vinden dat de overheid een goed advies moet krijgen.” 

Van der Linde heeft daarop gereageerd met: “Daar is wel iets op af te dingen. [ ] Meneer Osterhaus die heeft gewoon aandelen met de bedrijven die alle belangen erbij had, vorig jaar dat de Mexicaanse griep verkocht werd. Eh, Coutinho is iemand die op een gegeven moment zijn hele aids-onderzoek in het verleden is door de industrie betaald. Hij heeft grote belangen om op een gegeven moment, dat die goed, die relatie goed te houden, voor nu en vooral ook in de toekomst. Daar is absoluut een belangenverstrengeling. En wat een heel andere categorie van mensen is, dat zij dat in de publieke discussie mengen zich niet commissieleden, die in het verleden verantwoordelijk waren voor de vaccin adviezen die nu onder vuur liggen. En eh, deze mensen die zou je zeggen, stellen zich open voor nieuwe analyses die in binnen- en buitenland breed gedaan zijn. Het is niet zo dat een klein clubje mensen op staat. Een meerderheid van de mensen gelooft hier absoluut niet meer in, aan artsen. En dat krijg je op een gegeven moment nu polemieken die meer imponeren als de hakken in het zand dan open staan voor nieuwe evaluaties. En ik ben dus bang dat de angst voor reputatieschade momenteel de discussie aan het domineren is. En dat geldt ook voor collega van Essen trouwens, die zeer ver is meegegaan daarin.” 

2.5.  Het televisieprogramma ‘De Moraalridders’ van diezelfde dag ging ook over een publicatie van een onderzoek naar het effect van de griepprik in “Geneesmiddelenbulletin”. Het voor dit geschil relevante deel van het interview is als volgt: 

Interviewer: “en Trouw suggereert dus zelfs dat meneer Coutinho van het RIVM zelfs persoonlijke belangen heeft bij die griepprikken. Hierop antwoordt Van der Linde: “Een heleboel mensen hebben belangen. Natuurlijk.” 
Interviewer vervolgt: “ook meneer Coutinho?” waarna Van der Linde antwoordt: “Coutinho heeft op een gegeven moment.. al zijn onderzoek vroeger tegen AIDS, heel verdienstelijk en knap onderzoek, werd wel door de farmaceutische industrie gefinancierd en…” 
Interviewer: “Maar dan hoeft dit onderzoek toch niet…?” 
en Van der Linde vervolgens: “Nee, maar goed, nu als RIVM heeft hij zakelijk grote belangen bij de griep en ook voor zijn toekomst is een profijtelijke relatie met de industrie voor hem belangrijk. Het zijn mensen die op een gegeven moment zeer terdege rekening houden met hoe een farmaceutische industrie aankijkt tegen hun uitlatingen.” 
Intervierwer: “Hij is niet integer, dat is wat u zegt?” Gedaagde: “Nee, dat is iets anders…” Interviewer: “Hij is niet zuiver op de graat?””. Gedaagde antwoordt: ‘Als u een zakelijke onderneming heeft en u doet zaken met iemand, dan zult u die zakelijke partner nooit voor zijn hoofd stoten en zult u hem vriendelijk proberen te bejegenen. En dan gaat ’t te ver om te zeggen: hij is niet integer, nee je streeft goede relaties na en in dat kader van die goede relaties krijg je bedenkelijke zaken als lippendienst en te vriendelijk zijn voor. En dan komt het op een gegeven moment zover dat er een…, dit is heel langzaam de afgelopen 30 jaar gegroeid.” 

3.  Het geschil 
in conventie 
3.1.  De Staat vordert samengevat – een verklaring voor recht dat Van der Linden jegens het RIVM en Coutinho onrechtmatig heeft gehandeld door uitlatingen te doen met de strekking dat het RIVM en/of Coutinho bij hun (deskundigen) advies over (het nut van ) de influenzavaccinatie: 
1.  zich mede laten leiden door zakelijke (grote) belangen en/of belangen als privé persoon bij de farmaceutische industrie en/of profijtelijke relaties met de farmaceutische industrie; 
2.  lippendienst betonen aan zakelijke partners. 

Verder wordt een proceskostenveroordeling gevorderd. 

3.2.  Eisers stellen dat Van der Linde met zijn uitlatingen tijdens de radio- en televisie-uitzendingen, zoals die hierboven zijn geciteerd, de reputatie van het RIVM en Coutinho ernstige schade toebrengt. 
De uitspraken missen feitelijke grondslag en ondermijnen het vertrouwen dat de Nederlandse bevolking moet kunnen hebben in het RIVM/CIb als leidinggevende instantie bij het voorkomen en bestrijden van ziekten. Hij handelt daarmee onrechtmatig jegens eisers. 
RIVM heeft als werkgever van Coutinho belang bij de vordering omdat zij ervoor moet zorgen dat haar werknemers in de uitoefening van hun functie verstoken blijven van onterechte verdachtmakingen, die zowel die werknemer als het RIVM in een kwaad daglicht kunnen stellen.

3.3.  Eisers hebben ter onderbouwing van hun stelling dat de uitlatingen van Van der Linde feitelijke grondslag missen, onder andere een overzicht gegeven van de wetenschappelijke prestaties van Coutinho en van zijn betrokkenheid bij diverse onderzoeksprojecten. Verder hebben zij gesteld dat indien een onderzoek van Coutinho door de farmaceutische industrie zou zijn gefinancierd, dat nog geen grond oplevert voor de beschuldiging zoals Van der Linde die heeft geuit. 
Coutinho heeft zelf ook geen zakelijke belangen. Hij heeft een volledige aanstelling bij het RIVM en is daarnaast nog parttime hoogleraar. 
Het RIVM heeft als instituut evenmin een financieel belang bij de omvang van de griepvaccinatie. Zij ontvangt € 0,50 per vaccin ter dekking van de kosten. Winst wordt er als overheidslichaam niet gemaakt. Voor de gunning van de levering van de vaccins worden de regels van de Europese aanbesteding gevolgd. 

3.4.  Eisers stellen dat het gezag en de positie die RIVM en Coutinho innemen worden ondermijnd door de onterechte beschuldigingen van Van der Linde. Het uiteindelijke effect hiervan kan zijn dat mensen komen te overlijden. 

3.5.  In reactie op het verweer van Van der Linde hebben eisers gesteld, dat hij zijn uitlatingen aan het adres van Coutinho verdraait, door te stellen dat “belangenverstrengeling” slechts een neutrale betekenis heeft in medisch- wetenschappelijke zin. Hij wil daarmee de aandacht afleiden van wat hij werkelijk heeft gezegd. 

3.6.  Van der Linde stelt dat hij zich sinds 2001 toelegt op het signaleren en aan de kaak stellen van praktijken van beïnvloeding door de farmaceutische industrie. Hij heeft daarbij diverse successen geboekt. 
Het kan nu alleen gaan om uitlatingen die hij heeft gedaan op 26 oktober 2011 in het radioprogramma ‘Avondspits’ en het televisieprogramma ‘Moraalridders’. Het dagblad Trouw heeft een artikel gepubliceerd dat niet eerst aan hem is voorgelegd. Hij is voor dat artikel dan ook niet verantwoordelijk. 
Hij erkent dat hij publiekelijk heeft beweerd dat Coutinho belangenverstrengeling heeft. “Belangenverstrengeling” is volgens hem een neutrale benaming die in de geneeskunde een gangbare en waardevrije aanduiding is. In dat kader heeft Van der Linde zijn uitlatingen gedaan. 
Hij betwist dat hij Coutinho privé ervan heeft beschuldigd dat deze zich laat leiden door persoonlijke, zakelijke en profijtelijke belangen en dat Coutinho privé lippendienst betoont aan zakelijke partners. 
Hij houdt vol dat het RIVM zakelijk belang heeft bij de griepprik omdat het gevolgen heeft voor de exploitatierekening van het RIVM. 

De publieke bewering door Van der Linde dat Coutinho belangenverstrengelingen heeft, kan nauwelijks bijdragen aan verslechtering van het imago van eisers. Hij verwijst daarbij naar de wetenschappelijke, journalistieke en publieke opinie over de rol van het RIVM, Coutinho en de Gezondheidsraad in het kader van de Mexicaanse griep en naar onderzoek naar het nuttig effect van vaccinatie tegen griep. 
Zijn beweringen zijn voldoende onderbouwd en op feiten gebaseerd volgens Van der Linde. 

Door belangenverstrengeling hebben farmaceutische bedrijven een overheersende invloed in de geneeskunde gekregen. Dit heeft grote gevolgen voor het welzijn van mensen. 

Verder stelt hij dat het RIVM een overheidsinstelling is en Coutinho een publiek persoon. De grenzen van acceptabele kritiek zijn daarbij ruimer dan wanneer het om privé personen gaat. De uitlatingen aan het adres van Coutinho zijn neutraal van toonzetting geweest. 

in reconventie 

3.7.  ( ) 
3.8.  Van der Linde stelt dat de overheid door het dreigen met het aanhangig maken van een procedure de vrijheid van meningsuiting beperkt. Het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) heeft daar voorwaarden aan gesteld. Dit geschil voldoet niet aan die voorwaarden. 

Van der Linde stelt dat groot gewicht toegekend moet worden aan de vrijheid van meningsuiting. Zijn uitlatingen zijn noodzakelijk in een democratische samenleving. Hij stelt een maatschappelijke kwestie aan de orde, namelijk het nut van een griepvaccinatie en het functioneren van ambtenaren en overheidsorganen met betrekking tot een nationale aangelegenheid. Die vrijheid van meningsuiting vraagt om bescherming.. 

3.9.  De staat stelt dat zij het recht heeft de door Van der Linde gedane uitlatingen door een rechter te laten toetsen. Bij de vraag of sprake is van een inbreuk op art. 10 EVRM gaat het om toetsing van een overheidsmaatregel. Hier is geen sprake van een overheidsmaatregel, maar van uitlatingen aan het adres van de overheid of een medewerker van die overheid. Zij heeft het recht te laten toetsen of de uitlatingen van Van der Linde hun eer en goede naam beschadigen of dat diens vrijheid van meningsuiting zwaarder moet wegen. Het maakt daarbij geen verschil of de vordering van de staat wordt toe- of afgewezen. Verder wijst de staat erop dat hij heeft geprobeerd vóór de procedure tot een vergelijk met Van der Linde te komen door middel van het opstellen van een gezamenlijke verklaring. 

(wordt vervolgd)