Nu er vrijwel geen kleding meer te koop is zonder een randje nepbont, lijkt het mij duidelijk dat de Eerste Kamer nauwelijks of geen argument meer heeft om het wetsvoorstel tot de sluiting van de nertsfokkerijen, niet te accorderen.
Als iedereen happy is met namaak, wat zouden wij dan nog dieren kwellen, uitsluitend voor de buitenlandse markt, door een handvol ondernemers?
zondag 28 februari 2010
Goede verdiensten
Unicef | Henk Franken | ¤ 371.459,00 |
Rode Kruis | Cees Breederveld | ¤ 198.000,00 |
Hartstichting | Hans Stam | ¤ 181.119,00 |
Nierstichting | Paul Beerkens | ¤ 177.249,00 |
Kerk in actie | Haaije Feenstra | ¤ 176.000,00 |
KWF Kankerbestrijding | Ton Hanselaar | ¤ 175.135,00 |
Artsen zonder Grenzen | Hans van de Weerd | ¤ 174.000,00 |
Prins Bernard cult. Fonds | Adriana Esmeijer | ¤ 160.400,00 |
Natuurmonumenten | Jan Jaap de Graeff | ¤ 154.000,00 |
Plan Nederland | Tjipke Bergsma | ¤ 136.000,00 |
Wereld Natuur Fonds | Johan van de Gronden | ¤ 129.498,00 |
Cordaid | René Grotenhuis | ¤ 128.514,00 |
Greenpeace | Liesbeth van Tongeren | ¤ 126.901,00 |
Woord en Daad | Jan Lock | ¤ 125.361,00 |
Astma fonds | Michael Rutgers | ¤ 125.000,00 |
Zonnebloem | Marijke van Eck | ¤ 122.416,00 |
Terres des Hommes | Ron van Huizen | ¤ 117.440,00 |
Amnesty | Eduard Nazarski | ¤ 115.955,00 |
Oxfam/Novib | Farah Karimi | ¤ 115.769,00 |
SOS Kinderdorp | Albert Jaap van Santbrink | ¤ 103.164,00 |
Cliniclowns Nederland | Hans Geels | ¤ 94.577,00 |
Liliane fonds | Kees van den Broek | ¤ 92.016,00 |
War Child | Mark Vogt | ¤ 87.600,00 |
Leger des Heils | geen jaarverslag | ? |
Reumafonds | geen jaarverslag | ? |
Aantekeningen: 1) Deze bedragen dienen vemeerderd te worden met allerhande onkostenvergoedingen (emolumenten). 2) De directeur van de Dierenbescherming verdient ongeveer hetzelfde als Marianne Thieme: 100.000 euro. 3) Wat zich 'medisch goed doel' noemt financiert dierproeven - in het geniep. 4) Oxfam/Novib financiert handel in landbouwhuisdieren. 5) Cordaid respecteert het nationale collecterooster niet. 6) De Zonnebloem regelt graag een uitje naar de dierentuin. | ||
vrijdag 26 februari 2010
Ziekenhuis
Vandaag begrepen de staffordshire terrier ('Amstaff') en ik elkaar even niet.
we waren aan het hollen toen ze opeens bleef staan om te zien of het vrouwtje nog wel in de buurt was.
Hoe flink ze zich ook voordoet – ze kan geen 2 min. zonder het vrouwtje.
Ik had daar niet op gerekend; de lijn trok strak en op het houten bruggetje gleed ik onderuit.
Vol op mijn elleboog, stekende pijn in de schouder, - groggy.
Om een lang verhaal kort te maken; ik kwam terecht op de eerste hulp van het vu ziekenhuis.
Het was er gelukkig stil dus er konden al vrij gauw foto’s gemaakt worden. Ik vroeg aan de verpleegkundige wat ze van de foto’s dacht. Daar kreeg ik 3 antwoorden op;
- dat mag ik niet zeggen;
- de dokter heeft een beter beeldscherm, wij kunnen de foto’s niet zo goed zien;
- ik denk dat de schouder ontwricht is, een stukje uit de kom.
de officiële uitslag was dat er een stukje bot in de schouder losgeraakt is. Het is niet ernstig en moet met rust helen. Ik kreeg een mitella aangemeten. Overigens heet die doek niet meer zo; het is nu ‘sling’.
Het parool is dus: laat je sling niet slingeren.
Ik weid er niet verder over uit maar het interessante was dat ik geen dokter te zien kreeg. Die verheft voor dit soort spoedjes het achterwerk niet. Hij beoordeelt alleen de foto’s. Tussen patient en arts pendelt een co-assistent, in mijn geval een lieftallige blondine van een jaar of 26.
Zuiveloorlog
De zuivelindustrie doet een poging het imago van volle melk te verbeteren. Plus afgeleide producten zoals roomboter, volvette kaas, yoghurt, vla
Martijn Katan stelde dit onlangs aan de kaak.
Prof. Muskiet doet onderzoek ten bate van de zuivelindustrie.
Hij bestrijdt de opvatting van Katan dat verzadigd vet uit melk slecht is voor hart- en bloedvaten.
Het argument is dat verzadigd vet een stijging van het slechte cholesterol veroorzaakt die nauwelijks te meten is en niet relevant voor een enkel individu.
Hij houdt een mogelijkheid open: verzadigd vet werkt mogelijk alleen ongunstig samen met (overvloedige) inname van koolhydraten.
M.a.w. de koolhydraten zijn verdacht, niet de verzadigde vetten!
Muskiets kritiek op de inname van koolhydraten brengt het dieet van de cardioloog Atkins in herinnering.
De Hartstichting staat pal achter Katan. Zij is voorstander van zuivelproducten en zou daarom willen dat de zuivelindustrie magere en halfvolle melkproducten meer zou promoten.
Wat is nu gezond?
Prof. Muskiet viel me op - behalve door zijn ongewone naam - door een ingezonden brief in de krant, waarin hij op zeldzaam onaangename wijze een collega aanviel, t.w. Martijn Katan, die naam maakte met het populaire boekje Wat is nu gezond?
De kwestie was dat Katan de zuivelindustrie nogal hard had aangevallen, en deze beschuldigde van bewuste misleiding inz. de waarde van melkvetten. De manier waarop Muskiet het opnam voor deze industrie wekt bij mij het vermoeden dat hij voor ze werkt. Het leek wel een kwestie van broodroof, maar ik ben daar niet achter.
Een gesproken portret van de man vind je hier.
Uit onderstaande tekst van Muskiet maak ik niet op dat hij en Katan op geheel verschillende golflengten zitten. (De animositeit zal dus haast wel elders gezocht moeten worden.)
----------
De afgelopen tweehonderd jaar zijn steeds meer mensen gaan lijden aan obesitas en een aantal typische westerse welvaartsziekten zoals hart- en vaatziekten, diabetes, sommige soorten kanker en osteoporose. Deze explosieve stijging veroorzaakt doordat onze genen nog uit de oertijd stammen en niet goed aangepast zijn aan onze huidige omgeving.
160.000 jaar geleden leefden onze (zwarte) voorouders als jagers-verzamelaars in Oost-Afrika. Hun genen waren perfect aangepast op die Afrikaanse omgeving. Sinds die tijd is er veel gebeurd. We gingen landbouw bedrijven; onze welvaart groeide langzaam en gestaag en vanaf de industriële revolutie explosief. Maar, stelt Muskiet, onze genen zijn in die tijd nauwelijks mee veranderd. ‘Onze genen veranderen gemiddeld met een snelheid van ongeveer 0,5% per miljoen jaar. Onze genetische bouw is dus min of meer hetzelfde gebleven.’
Veel van onze westerse welvaartsziektes verklaard kunnen worden uit conflicten met ons oergenoom. Daarom is het van belang te weten wat onze voorouders precies aten. ‘Dat kan gereconstrueerd worden via de archeologie, antropologie, vergelijkende anatomie, (patho)fysiologie en genetica. Zo blijkt uit archeologische vondsten dat we vooral dicht bij zoet water leefden en veel vis, schelpdieren, eieren, groente en fruit aten.’
We hoeven niet precies dezelfde dingen te consumeren als een oermens als we langer gezond willen blijven. ‘Ik zeg niet dat we rauw vlees of allerlei knollen moeten gaan eten.’ Wel constateert Muskiet een aantal fouten in onze huidige voeding als hij kijkt naar het eetpatroon van onze voorouders. ‘Er is o.a. een disbalans tussen het aantal eiwitten, vetten en koolhydraten dat we eten. We krijgen veel te veel koolhydraten binnen. Maar daar zijn we niet op gebouwd. Vòòr de ontwikkeling van de landbouw aten we nagenoeg geen koolhydraten uit granen. Vooral de ‘snelle’ koolhydraten zijn slecht, omdat ze een hongergevoel veroorzaken.’
Ook eten we teveel transvetzuren (deze ontstaan vooral bij het harden van vetten). ‘Deze vetzuren komen in de natuur nagenoeg niet voor en veroorzaken volgens scenario’s van het RIVM meer doden dan het verkeer. Wat mij betreft zouden ze verboden mogen worden.’
Ook zouden we meer visolie kunnen gebruiken.
Bovendien krijgen we te weinig vitamine D en foliumzuur binnen. ‘Bijna alle Nederlanders hebben een vitamine D tekort. Dat leidt tot een verhoogd risico op diverse ziektes, waaronder osteoporose.’
Muskiet vindt dat er weinig aandacht is voor omgevingsfactoren (zoals voeding) bij het onderzoek naar het ontstaan van ziektes. ‘Er is een overdreven belangstelling voor de genetica in de geneeskunde. Minder dan vijf procent van de ziektes heeft een puur genetische basis.’
Het overgrote deel wordt veroorzaakt door de omgeving, waarbij ons erfelijk materiaal een secundaire rol speelt.
‘Als ik een pot met zwavelzuur leegdrink en dood neerval, geeft niemand de schuld aan mijn genoom.’ Omdat dergelijke acties nooit voorkwamen, heeft de evolutie ons niet uitgerust met genen die voorkomen dat we hieraan doodgaan. ‘Waarom zien we de analogie hiervan niet met het eten van teveel verzadigd vet of te weinig vis?
Diegenen die in genetische zin het meest gevoelig waren voor onze verandering van de omgeving zijn het eerst ziek geworden en bij voortdurende verandering worden we uiteindelijk allemaal ziek.’
donderdag 25 februari 2010
Krachtvoer
Vorig najaar verscheen een heel aardig kinderboekje geschreven door Antoinette Hertsenberg, beter bekend als de vrouw van Nico Koffeman. Het is mooi uitgegeven, met veel illustraties op groot formaat van de politieke tekenaar van dagblad Trouw, Len de Munnik. Hard kaft, dus het kan tegen een stootje. Als leeftijd wordt opgegeven: vanaf 4 jaar.
Dat kan, als prentenboek, hoewel Len de Munnik de neiging heeft karikaturen te tekenen, niet meteen voor ieder kind erg herkenbaar. Het is echter sowieso een boekje om te herlezen, als het kind ouder is, want zo heel eenvoudig is het toch niet.
De pakkende titel is: Krachtvoer, en de ondertitel: Waarom Klaas geen vlees eet.
Dat maakt duidelijk waar het over gaat, t.w. het vegetarisme.
De opzet is heel aardig: Klaas is jarig en er mogen vriendjes komen eten. Die begrijpen echter niet waarom er geen kroketten en frikandellen op tafel komen. ‘Ja’ zegt Klaas, ‘wij eten geen vlees.’
Wanneer Klaas later bij oma op bezoek is, legt zij uit waarom de familie geen vlees eet. Het wordt dan ook duidelijk waarom een jongen als hoofdpersoon gekozen is, want jongetjes vinden groot en sterk belangrijk. Oma gaat daarin mee en zij zegt dat dat niets met het eten van vlees te maken heeft. Kijk bijvoorbeeld maar eens naar een olifant (groot), naar een gorilla (sterk), een nijlpaard (zwaar), een giraffe (lang), een hert (snel).
Het zijn mooie voorbeelden, alleen moet een kind dan wel weten dat dat allemaal planteneters zijn.
Het (over)bevolkingvraagstuk wordt ook nog aangeraakt, aan de hand van een concreet voorbeeld. Uitgelegd wordt dat dieren zelf erg veel eten. En dat er daardoor niet genoeg voedsel overblijft voor alle mensen.
Ik denk dat dit te hoog gegrepen is voor kinderen.
Neemt niet weg dat het een erg leuk boekje is - ook om cadeau te doen - dat kinderen kan helpen begrijpen waarom je geen vlees eet.
Antoinette Hertsenberg, Krachtvoer (Karakter Uitgevers b.v.; 2009); €14,95
woensdag 24 februari 2010
Nog meer Madeleine
Het Friese Schrijverscollectief heeft de volgende reactie van Madeleine van Toorenburg ontvangen:
Dank voor uw bericht. Uw zorgen deel ik, alleen realiseer ik mij wel dat wat diervriendelijk lijkt voor de een, door deskundigen als zeer dieronvriendelijk wordt beschouwd.
Dank voor uw bericht. Uw zorgen deel ik, alleen realiseer ik mij wel dat wat diervriendelijk lijkt voor de een, door deskundigen als zeer dieronvriendelijk wordt beschouwd.
Zo bezocht ik laatst een kalverboer die mij vroeg of ik ervoor zou kunnen zorgen dat die dieronvriendelijke regelgeving over vervoer zou kunnen worden geschrapt. Kalfjes moeten nu onderweg worden ‘gelucht’. Dat wil dus zeggen dat ze uit een vrachtwagen moeten worden gejaagd en er na een uurtje weer in terug moeten worden gedreven. Die dieren raken daarvan totaal overstuur en vaak ook gewond. De rest van de reis eten ze niet, drinken ze niet, en dus komen ze ellendig aan.
Liever regels omtrent kortere transporten maar niet deze zogenaamde diervriendelijke maatregelen. Het middel is namelijk erger dan de kwaal.
Over castreren van biggen kan ik kort zijn.
Over castreren van biggen kan ik kort zijn.
Als de oplossing is het met een verdoving doen, dan hoor ik dat dat nog meer ellende geeft voor die dieren dan de (snelle) ingreep zelf. Dat blijkt anders voor een kat en een hond en geen arts zal dat daarom onverdoofd doen. Dat is hun expertise, niet de mijne.
Dat gezegd hebbende, onze woordvoerder op onderhavig dossier is Henk Jan Ormel, zelf dierenarts die zich, namens ons allen, zeer om dierenwelzijn bekommert.
Hij maakt zich bijvoorbeeld grote zorgen over talloze maatregelen die bedrijven nopen tot schaalvergroting waar wij helemaal geen voorstander van zijn. Zo keert de wal het schip. Dan verliezen we de familiebedrijven waar men letterlijk leeft tussen de dieren en waar men dus ook heel goed voor is. Zij kunnen de maatregelen niet meer betalen. Grote bedrijven wel, zij hebben vervolgens gewoon (vaak Oost-europees) personeel in dienst voor wie het verzorgen niet meer is dan werk. Dat zijn dierfabrieken. Zij die strijden voor het milieu en dierenwelzijn moeten zich dat ook gaan realiseren.
Ten slotte, wij staan, met Minister Verburg voorop, voor meer diervriendelijkheid en meer biologische landbouw maar dan moet de consument daar wel voor willen betalen. Dat blijkt niet zo te zijn, helaas.
Vriendelijke groet,
Madeleine van Toorenburg
Commentaar Het Friese Schrijverscollectief:
Ten slotte, wij staan, met Minister Verburg voorop, voor meer diervriendelijkheid en meer biologische landbouw maar dan moet de consument daar wel voor willen betalen. Dat blijkt niet zo te zijn, helaas.
Vriendelijke groet,
Madeleine van Toorenburg
Commentaar Het Friese Schrijverscollectief:
Uit het antwoord van mevrouw Van Toorenburg blijkt naar mijn mening dat het onverdoofd castreren van honden en katten dus wel degelijk als dierenmishandeling wordt gezien.
Zij gaat ook voorbij aan het feit dat castreren, verdoofd of onverdoofd, sowieso niet nodig is.
Het voorbeeld dat ze geeft met dat transport van kalfjes is slechts een incident. Het kan goed zijn dat zo'n goedbedoelde maatregel in de praktijk zijn doel voorbij schiet. Maar voor alles moet je dan bedenken dat die maatregel genomen is vanwege de veel te lange en zware transporten waar de dieren onder lijden.
Al met al heeft dit antwoord van mevrouw Van Toorenburg mij allerminst overtuigd.
Vriendelijk groetend,
Het Friese Schrijverscollectief
dinsdag 23 februari 2010
Vallende sterren: Descartes
Midas Dekkers liet Descartes al op een andere manier van zijn voetstuk vallen (in: Lichamelijke oefening, blz.22/23), aldus:
‘Evenzo dacht Descartes dat dieren wel bezield leken maar het niet waren. Knap in elkaar gezet, dat zeker, maar Descartes liet zich niet foppen. Al huilde een hond zenuwslopend als je hem haar voor haar de vacht uittrok of hem levend opensneed, dat betekende niet dat hij pijn had, het hoorde bij het mechaniek, zoals een pop niet echt om zijn moeder roept wanneer hij mama zegt.
Theoretisch was lang niet iedereen het met hem eens, maar in de praktijk kwam het veel geleerden goed uit. Er werd door fysiologen maar ook door allerlei oprechte amateurs naar hartenlust gesneden in levende beesten, die daar toch geen last van hadden.
Met een beroep op Descartes zijn apen, papegaaien, honden en allerlei andere dieren gemarteld zonder weerga. Toch geldt de man algemeen als een groot filosoof, met standbeelden in elke stad die maar een straathoek over had.
In Den Haag staat het standbeeld niet ver van het landbouwministerie, dat keer op keer de rechten van de dierlijke bevolking aan zijn laars lapt.
Moderne filosofen schrijven dieren wel degelijk het vermogen tot pijn en lijden toe. Als ze net zo schreeuwen als wij mag je aannemen dat ze er eenzelfde reden voor hebben. Ook dieren hebben, zo geen ziel, dan toch een geest.’
zondag 21 februari 2010
Grote grazers en Staatsbosbeheer (door Stempelientje)
Er wordt met verschillende maten gemeten in de zgn. natuurgebieden.
In de Oostvaardersplassen worden de uitgezette dieren NIET bijgevoerd.
Bij Lauwersoog waar ook Schotse Hooglanders en Konikpaarden grazen, zag ik tot mijn verbazing grote rollen hooi liggen. In het gebied waar de Hooglanders stonden lag hooi voor de dieren.
Bij Lauwersoog waar ook Schotse Hooglanders en Konikpaarden grazen, zag ik tot mijn verbazing grote rollen hooi liggen. In het gebied waar de Hooglanders stonden lag hooi voor de dieren.
Thuis natuurlijk alles nagekeken, en ja hoor, deze kudde wordt wel bijgevoerd!
Waarom dit niet gebeurt bij de 3.000 dieren in de Oostvaardersplassen is mij nog steeds een raadsel.
Het valt ook onder Staatsbosbeheer. Er zijn geen Heckrunderen maar Schotse Hooglanders.
Een stuk verder heb ik wel reeën gezien.
Het grote verschil is dat er hier dieren uit de groep worden gehaald voor de slacht, en dat de dieren in de Oostvaardersplassen mogen verrekken.
zaterdag 20 februari 2010
Stervende dieren
Een van de invloedrijkste denkers van onze tijd is de Brit John Gray.
Hij is een criticus van religie èn humanisme, die hij beschouwt als twee kanten van dezelfde valse munt.
Zijn filosofie is in de lijn van Peter Singer, die in Animal Liberation vooral een aanklacht publiceerde tegen de manier waarop mensen omgaan met dieren.
Gray pakt het wat filosofischer aan in zijn boek Strohonden. Gedachten over mensen en andere dieren. Niettemin breekt hij het hoogmoedige beeld dat de (westerse) mens van zichzelf heeft, genadeloos af.
N.B. Het boek heeft geen relatie met de film Straw Dogs uit de 70-er jaren van de vorige eeuw.
Hieronder een fragment uit het hoofdstukje dat heet Stervende dieren. Het sluit aan op de discussie die hier vorige week gevoerd werd over ‘Stervenshulp’.
Wij denken dat wij anders zijn dan andere dieren omdat wij ons onze dood kunnen voorstellen, terwijl wij niet méér weten dan zij over wat de dood brengt.
Iedereen zegt ons dat dood betekent dat het leven uitdooft, maar wij hebben er geen flauw benul van wat dat betekent.
De waarheid is dat wij het voorbijgaan van de tijd niet vrezen omdat wij de dood kennen.
Wij vrezen de dood omdat wij weerstand bieden aan het voorbijgaan van de tijd.
Als andere dieren de dood niet vrezen zoals wij dat doen, is dat niet omdat wij iets weten wat zij niet weten. Het is omdat zij niet met tijd belast zijn.
Wij beschouwen zelfmoord als een uitsluitend menselijk privilege.
Wij zijn blind voor het feit dat de manieren waarop wij en andere dieren onszelf uit de weg ruimen, erg op elkaar lijken. Tot ongeveer een eeuw geleden was het gebruikelijk dat mensen zich door longontsteking ('de vriend van de oude man') van het leven lieten beroven, of hoe zij hun dagelijkse inname van opiaten verhoogden totdat zij voor eeuwig in slaap vielen. De mannen en vrouwen die dat deden namen de weg naar de dood, soms bewust, maar vaker in een instinctieve beweging die niet anders is dan die waarmee een kat een rustig plekje zoekt om haar einde af te wachten.
Partij voor de Dieren: Vlaanderen
PvdD Vlaanderen is er even kort geweest, maar met een heel rare kerel als leider. Die had niets met dieren, wel met macht.
Is net zo snel weer neergegaan als opgekomen.
Dat is toch wel heel jammer, dat een samenwerking op dit gebied niet tot stand komt. Je zou zeggen dat de afstand toch geen bezwaar zou kunnen zijn.
Of is het juist te dichtbij?!
Is Vlaanderen / België een blinde vlek van Marianne Thieme?
Is net zo snel weer neergegaan als opgekomen.
Dat is toch wel heel jammer, dat een samenwerking op dit gebied niet tot stand komt. Je zou zeggen dat de afstand toch geen bezwaar zou kunnen zijn.
Of is het juist te dichtbij?!
Is Vlaanderen / België een blinde vlek van Marianne Thieme?
Aboutaleb en de draaitafel
Vandaag een mooi interview met Aboutaleb in NRC/H.
Een kanjer, sieraad van de moslimgemeenschap.
Zijn taalgebruik is beeldend, zoals je van een Arabier mag verwachten.
Grappig is dat ook hij ‘u vraagt, en wij draaien’ gebruikt.
Vrijwel geen Nederlander weet meer waar die uitdrukking vandaan komt – Erica een van hen - laat staan iemand uit een andere cultuur.
Als mensen uitdrukkingen niet meer begrijpen, maken ze er zelf maar iets van dat ze kennen: 'volksetymologie'.
Vorige week kwamen we tegen in de Volkskrant: de huig naar de wind hangen, i.p.v. de huik naar de wind hangen.
Van kinderen valt zoiets nog te begrijpen.
Van publicisten mag je toch verwachten dat ze een woordenboek binnen handbereik hebben.
vrijdag 19 februari 2010
Ronde vissenkom
Reaal Verzekeringen maakt op grote billboards langs de snelweg reclame met variaties op de tekst: zoveel procent kans dat u enz.
Een voorbeeld hierboven.
Men vindt dat blijkbaar erg grappig want de campagne duurt nu al een paar jaar. Bedoeling zal wel zijn dat de filerijder “aan het denken gezet" wordt.
Vanavond stond ik voor een verkeerslicht in Amsterdam en er tegenover weer zo’n billboard.
Tekst: 77% kans dat u groter wilt wonen.
Nou, dan heb ik weer mazzel, dacht ik, want ik behoor daar niet toe.
Maaaaaar.........de verdienste van DEZE reclame is de volgende.
Er was een plaatje bijgetekend van een vis in een veel te kleine ronde vissenkom!
Dat deed mij deugd. De automobilist en andere verkeersdeelnemer wordt hier door een onafhankelijke organisatie met de neus op de feiten gedrukt.
De veel gesmade campagne van de Vissenbescherming (en Partij voor de Dieren) wordt hier op fraaiste wijze aangewend.
Bravo Reaal.
'Puur vlees' – kweekvlees (door Sandra)
Op zondag 31 januari j.l. was er in Nemo Amsterdam een bijeenkomst over het thema ‘kweekvlees’. Eerder was dit onderwerp al in het televisieprogramma ‘de Wereld draait door’ te zien geweest. De opzet van deze discussiedag was om politici, beleidsmakers, wetenschappers, ondernemers, financiers en andere beslissers te inspireren om Puur Vlees te ontwikkelen en marktrijp te maken. Onder leiding van o.a. Jort Kelder werd het een interessante bijeenkomst over de mogelijkheden van kweekvlees. Jort Kelder, Karen van Holst Pellekaan, Dirk-Jan Verdonk, Rob van Hattem en Claudia Linssen waren de initiatiefnemers van deze bijeenkomst. Nemo werkte geheel belangeloos mee, evenals de uitgenodigde gasten die voor het merendeel wetenschappers waren. Afgevaardigden van
supermarktketen AHOLD en Unilever en beleidsmakers van LNV waren ook aanwezig. Ook grote ‘dierenvriend’ alias dierenarts Henk Jan Ormel ontbrak niet.
Als eerste om wat te vertellen werd de eer gegeven aan de uitvinder van het kweekvlees, de 82-jarige Willem van Eelen. Al sinds zijn studententijd droomt hij van gekweekt vlees. Wat hem daarin aansprak was dat je op deze manier veel meer monden zou kunnen voeden en de wereld in een klap verlost zou zijn van de problemen die aan dierenleed kleven. Geen dierenleed meer, geen milieuproblemen, geen antibiotica, hormonen, BSE of varkenspest. Het gaat om embryonale stamcellen en stamcellen die wanneer ze juist gevoed en begeleid worden, kunnen uitgroeien naar bijvoorbeeld spierweefsel van een koe, kip, konijn of vis. Afhankelijk waar de stamcellen vandaan komen. In de jaren 80 ontdekte de wetenschap de embryonale stamcel, de oercel waar alle typen cellen uit voortkomen. Sindsdien is Van Eelen bezig met zijn onderzoek.
Na twintig jaar lukte het hem om een patent op kweekvlees te krijgen omdat hij een fabriek wilde bouwen waar vlees zou worden gekweekt. De Singaporese overheid is nu bereid te investeren en de eerste order is al binnen. Albert Heijn heeft toegezegd tweeduizend kilo af te nemen. Nu ziet het ernaar uit dat wellicht binnen tien jaar zijn gedroomde biefstuk wordt verwezenlijkt.
Op de bijeenkomst bleek Willem van Eelen moeite te hebben met de naam kweekvlees. De bijeenkomst heette dan ook ‘Puur vlees’ omdat het gewoon vlees is en niet anders. Een alternatieve naam zou geen recht doen aan het product en wellicht mensen afschrikken. Suggesties waren welkom. Tijdens deze bijeenkomst werd er voorlichting gegeven en gingen wetenschappers en ondernemers om de tafel met een gespreksleider. Verrassend was dat ik voor het eerst in mijn leven iets positiefs hoorde uit de mond van Henk Jan Ormel. Hij liet weten dit onderzoek van harte te steunen en ervoor te zorgen dat er geld voor zou vrijkomen. (Welke adder zit daaronder, vraag je je dan af.)
De stamcellen worden gekweekt in algensoep. Deze algensoep kost ruimte en betekent dat er in het land vijvers/daken met algensoep moeten komen.
Door vragen vanuit de zaal werd duidelijk dat er voor dit vlees nog altijd dieren gebruikt moeten worden, maar wel een miljoen keer minder. Dat in feite deze methode op iedere diersoort toegepast kan worden, van muis tot vis en je elke soort vlees kunt kweken. En mensenvlees! Met biopten zou het in principe ook al mogelijk zijn de stamcellen te verkrijgen. Al gebeurt dat denk ik niet nu.
Ook bleek dat sommige mensen nogal huiverig zijn voor kweekvlees. Zij zou-den het kunnen gaan associëren met genetische manipulatie en troep zoals antibiotica die in vlees zit. Interessant was dat Stegeman (van de slagerijen) al geruime tijd mee investeert in het onderzoek omdat zij volgens eigen zeggen inzagen dat het op deze wijze produceren van vlees niet eeuwig (ook ethisch) kon doorgaan.
Het vlees zou even duur worden als gewoon vlees. En dit vlees zou vergelijkend in milieubelasting hetzelfde als die van een vegetariër zijn.
Zelf ben ik veganist en voor mij hoeft dit vlees niet. Maar ik zie het wel als een enorme uitkomst voor onze vleesetende huisdieren. Bovendien blijf je helaas genoeg mensen houden die werkelijk denken niet zonder hun stukje vlees te kunnen. Niet alleen omdat ze het zo lekker vinden, maar ook omdat ze het nodig vinden voor hun gezondheid.
Met dit gekweekte vlees kan deze verstokte groep vleeseters dan mooi gevoed worden. Er is geen noodzaak meer om dieren te kwellen zoals dat nu gebeurt. Natuurlijk was die noodzaak er toch al nooit, maar overtuig de mensheid maar eens. Met een alternatief dat precies hetzelfde is, staat niets meer in de weg om de vee-industrie op te heffen lijkt mij.
Hoewel ik dit wellicht te positief bekijk want je hebt natuurlijk ook nog de melkproducten en de eieren waar dieren schandalig voor misbruikt worden.
Ook Wakker Dier die het initiatief wel ondersteunt, bleek de vrees te hebben dat dit kweekvlees slechts erbij zou komen en dat mensen alleen maar meer vlees zouden gaan eten. Het zou dan ook de overheid moeten zijn die wanneer dit vlees werkelijk op betaalbare wijze gemaakt kan worden, maatregelen gaat nemen richting vee-industrie. In feite zou men om die reden nu al moeten afbouwen en niet in nieuwe zaken gaan investeren. En dat lijkt er jammer genoeg juist net niet in te zitten. Het lijkt er op dat de overheid de keuze zal laten aan de consument. En die laatste kiest veelal gewoon voor de kiloknaller.
Vreemd genoeg bleek Partij voor de Dieren geen voorstander van dit vlees. In het argument dat er voldoende hoogwaardige plantaardig voedsel is als vervanging heeft ze gelijk. Maar dat is er niet voor onze huisdieren die er nu eenmaal toch al zijn en ik denk dat het ook een illusie is om te denken dat je iedereen mee krijgt om vegetariër te worden. Dit gekweekte vlees zou een geweldig alternatief zijn waardoor het nog misdadiger wordt om gewoon vlees te blijven eten. Aan het einde van de bijeenkomst trok een select gezelschap van wetenschappers, ambtenaren en andere belanghebbenden zich terug om een convenant te sluiten. Al bij al was het een bijeenkomst die hoop gaf voor dieren.
De poedel Nancy
Het heeft een haar gescheeld of poedel Nancy had niet meer geleefd. Nu vechten twee bejaarde vrouwen om het beestje. Geen van beiden kan zonder Nancy. Het is aan de Bredase rechtbank om de hond aan één van hen toe te wijzen.
Mevrouw M. van Eekelen (72) uit Halsteren zat donderdag aan één tafel met mevrouw J. van Drenth (80) uit het Gelderse Dieren. Nancy verblijft momenteel bij de laatste, maar was tot april vorig de trouwe viervoeter van Van Eekelen. Door een beroerte belandde zij echter in een verpleeghuis en het leek er aanvankelijk op dat zij daar niet meer uit zou komen.
Haar zoon besloot zonder overleg de hond 'ter euthanasie' aan het asiel te overhandigen, omdat hij er geen zorg voor wilde dragen.
Dat vernam de heer J. van der Heide uit Dinteloord. "Over mijn lijk, dacht ik toen ik hoorde van de plannen. Ik heb de zoon van Van Eekelen benaderd en hem voorgesteld de hond over te nemen. Omdat ik al twee honden heb, vroeg ik mijn schoonmoeder, Van Drenth, of zij de hond wilde hebben", zei hij tegen de kort-gedingrechter. En zo geschiedde – nadat Van der Heide het dier had laten steriliseren.
Tot groot verdriet van mevrouw Van Eekelen, die inmiddels aardig is opgeknapt en hevig verlangt naar Nancy. Met haar zoon heeft zij naar eigen zeggen al heel lang geen contact meer. "Ik wil mijn hond terug. Mijn zoon had het recht niet om Nancy weg te geven. Ik wist nergens van", zei de vrouw in tranen.
Haar raadsman mr. E. Knoester eist nu dat de dwangsom, die eerder door de rechter is opgelegd, wordt verhoogd van 100 naar 500 euro voor elke dag dat verzuimd wordt Nancy aan Van Eekelen terug te geven. Maar daar wil mevrouw Van Drenth niets van weten. "Ik heb de hond al tien maanden en ben erg aan haar gehecht geraakt. We kunnen het prima met elkaar vinden. Als ik boodschappen ga doen, moet ik eigenlijk een oppas regelen. Anders raakt zij in paniek", zei de vrouw.
Van Eekelen reageerde verontwaardigd: "Ik heb Nancy drie jaar gehad. We waren onafscheidelijk. Als ik haar alleen liet, begon ze van ellende te plassen. Ik heb altijd goed voor haar gezorgd. Nooit heb ik haar weg willen doen. Nancy is mijn eigendom."
Raadsman Knoester eist dat de politie ingrijpt, mocht de teruggave van de hond uitblijven.
Voor zijn collega mr. T. Stein ligt de zaak heel anders. Hij eist opheffing van de dwangsom-maatregel. Mocht dat niet gebeuren, dan eist hij een schadevergoeding van 10 euro voor elke dag dat Nancy werd verzorgd door Van Drenth.
Uit het vonnis:
Tussen partijen heeft reeds een kort geding-procedure plaatsgevonden. Bij vonnis van 11 december 2009 van de rechtbank te Breda is Van Drenth veroordeeld om binnen 48 uur na betekening van het vonnis de hond Nancy af te geven, met bepaling dat Van Drenth voor iedere dag of gedeelte daarvan dat zij hiermee in strijd handelt een dwangsom verbeurt van € 100,-- per dag tot een maximum van € 1.000,--.
- Op 16 december 2009 is het vonnis betekend aan Van Drenth.
- Tot op heden verblijft de hond Nancy bij Van Drenth.
Vaststaat dat Van Drenth de hond in haar bezit heeft. Ter zitting heeft Van Drenth dit bevestigd.
Van der Heide heeft de hond in april 2009 ontvangen van de dierenarts tegen vergoeding van de kosten voor de sterilisatie. Hij stelt dat hij de eigendom van de hond op 11 april 2009 ten titel van verkoop heeft overgedragen aan Van Drenth.
Ten aanzien van de beweerdelijke koop door Van Drenth is reeds in het vonnis van 11 december 2009 overwogen dat geen sprake is van koop door Van Drenth nu de vergoeding van de sterilisatiekosten niet als een ‘koopprijs’ wordt aangemerkt.
Dit oordeel neemt de voorzieningenrechter hier over.
Nu gesteld noch gebleken is dat Van Drenth – naast vergoeding van de sterilisatiekosten - voor de hond een bedrag aan koopprijs heeft betaald, komt haar geen recht op derdenbescherming toe. Daarbij maakt het geen verschil of Van Drenth de hond van de zoon van eiseres dan wel van Van der Heide geleverd heeft gekregen; immers in beide gevallen heeft een beschikkingsonbevoegde de hond geleverd om niet. Eiseres is derhalve nog steeds eigenaresse van de hond en eist de hond terecht op.
De vordering van Van Drenth tot betaling van een voorschot op het bedrag van de volgens haar te vergoeden schade, moet worden afgewezen.
Allereerst valt niet in te zien dat Van Drenth – behoudens het hierna vermelde bedrag aan kosten sterilisatie – schade heeft geleden als gevolg van de gebruikelijke verzorging van de hond.
De omstandigheid dat zij de hond wilde hebben, brengt immers mee dat zij de daarop vallende kosten van verzorging voor lief neemt en die kosten draagt. In dit verband heeft zij bij monde van haar advocaat zelf erop gewezen dat de kosten van verzorging voor een deel worden vergoed door de warmte en genegenheid die zij van de hond heeft ervaren.
Bovendien geldt dat, voor zover de betrokken kosten al als schade kunnen worden aangemerkt, niet duidelijk is op welke rechtsgrond eiseres, als eigenaar van de hond, gehouden is tot vergoeding daarvan.
De door Van Drenth aan Van der Heide terugbetaalde kosten van de sterilisatie van de hond, dienen door eiseres als eigenaar van de hond aan eerstgenoemde te worden vergoed.
De betrokken ingreep moet immers worden beschouwd als te zijn verricht in het belang van de hond en strekt aldus ten voordele van de eigenaar ervan. Deze heeft de kosten van die ingreep bespaard en is in zoverre verrijkt door de betaling daarvan. Nu partijen niet eenduidig en duidelijk zijn geweest ten aanzien van de kostprijs van de sterilisatie, stelt de voorzieningenrechter deze in redelijkheid op een bedrag van € 175,00.
De beslissing
De voorzieningenrechter
-beveelt Van Drenth binnen 72 uur na betekening van dit vonnis de hond Nancy af te geven aan eiseres,
-bepaalt dat Van Drenth voor iedere dag of gedeelte daarvan dat zij in strijd hiermee handelt, aan eiseres een dwangsom verbeurt van EUR 100,00 per dag, tot een maximum van EUR 5.000,00,
-veroordeelt Van Drenth in de proceskosten,
-verklaart dit vonnis in conventie tot zover uitvoerbaar bij voorraad,
-wijst het meer of anders gevorderde af.
Mevrouw M. van Eekelen (72) uit Halsteren zat donderdag aan één tafel met mevrouw J. van Drenth (80) uit het Gelderse Dieren. Nancy verblijft momenteel bij de laatste, maar was tot april vorig de trouwe viervoeter van Van Eekelen. Door een beroerte belandde zij echter in een verpleeghuis en het leek er aanvankelijk op dat zij daar niet meer uit zou komen.
Haar zoon besloot zonder overleg de hond 'ter euthanasie' aan het asiel te overhandigen, omdat hij er geen zorg voor wilde dragen.
Dat vernam de heer J. van der Heide uit Dinteloord. "Over mijn lijk, dacht ik toen ik hoorde van de plannen. Ik heb de zoon van Van Eekelen benaderd en hem voorgesteld de hond over te nemen. Omdat ik al twee honden heb, vroeg ik mijn schoonmoeder, Van Drenth, of zij de hond wilde hebben", zei hij tegen de kort-gedingrechter. En zo geschiedde – nadat Van der Heide het dier had laten steriliseren.
Tot groot verdriet van mevrouw Van Eekelen, die inmiddels aardig is opgeknapt en hevig verlangt naar Nancy. Met haar zoon heeft zij naar eigen zeggen al heel lang geen contact meer. "Ik wil mijn hond terug. Mijn zoon had het recht niet om Nancy weg te geven. Ik wist nergens van", zei de vrouw in tranen.
Haar raadsman mr. E. Knoester eist nu dat de dwangsom, die eerder door de rechter is opgelegd, wordt verhoogd van 100 naar 500 euro voor elke dag dat verzuimd wordt Nancy aan Van Eekelen terug te geven. Maar daar wil mevrouw Van Drenth niets van weten. "Ik heb de hond al tien maanden en ben erg aan haar gehecht geraakt. We kunnen het prima met elkaar vinden. Als ik boodschappen ga doen, moet ik eigenlijk een oppas regelen. Anders raakt zij in paniek", zei de vrouw.
Van Eekelen reageerde verontwaardigd: "Ik heb Nancy drie jaar gehad. We waren onafscheidelijk. Als ik haar alleen liet, begon ze van ellende te plassen. Ik heb altijd goed voor haar gezorgd. Nooit heb ik haar weg willen doen. Nancy is mijn eigendom."
Raadsman Knoester eist dat de politie ingrijpt, mocht de teruggave van de hond uitblijven.
Voor zijn collega mr. T. Stein ligt de zaak heel anders. Hij eist opheffing van de dwangsom-maatregel. Mocht dat niet gebeuren, dan eist hij een schadevergoeding van 10 euro voor elke dag dat Nancy werd verzorgd door Van Drenth.
Uit het vonnis:
Tussen partijen heeft reeds een kort geding-procedure plaatsgevonden. Bij vonnis van 11 december 2009 van de rechtbank te Breda is Van Drenth veroordeeld om binnen 48 uur na betekening van het vonnis de hond Nancy af te geven, met bepaling dat Van Drenth voor iedere dag of gedeelte daarvan dat zij hiermee in strijd handelt een dwangsom verbeurt van € 100,-- per dag tot een maximum van € 1.000,--.
- Op 16 december 2009 is het vonnis betekend aan Van Drenth.
- Tot op heden verblijft de hond Nancy bij Van Drenth.
Vaststaat dat Van Drenth de hond in haar bezit heeft. Ter zitting heeft Van Drenth dit bevestigd.
Van der Heide heeft de hond in april 2009 ontvangen van de dierenarts tegen vergoeding van de kosten voor de sterilisatie. Hij stelt dat hij de eigendom van de hond op 11 april 2009 ten titel van verkoop heeft overgedragen aan Van Drenth.
Ten aanzien van de beweerdelijke koop door Van Drenth is reeds in het vonnis van 11 december 2009 overwogen dat geen sprake is van koop door Van Drenth nu de vergoeding van de sterilisatiekosten niet als een ‘koopprijs’ wordt aangemerkt.
Dit oordeel neemt de voorzieningenrechter hier over.
Nu gesteld noch gebleken is dat Van Drenth – naast vergoeding van de sterilisatiekosten - voor de hond een bedrag aan koopprijs heeft betaald, komt haar geen recht op derdenbescherming toe. Daarbij maakt het geen verschil of Van Drenth de hond van de zoon van eiseres dan wel van Van der Heide geleverd heeft gekregen; immers in beide gevallen heeft een beschikkingsonbevoegde de hond geleverd om niet. Eiseres is derhalve nog steeds eigenaresse van de hond en eist de hond terecht op.
De vordering van Van Drenth tot betaling van een voorschot op het bedrag van de volgens haar te vergoeden schade, moet worden afgewezen.
Allereerst valt niet in te zien dat Van Drenth – behoudens het hierna vermelde bedrag aan kosten sterilisatie – schade heeft geleden als gevolg van de gebruikelijke verzorging van de hond.
De omstandigheid dat zij de hond wilde hebben, brengt immers mee dat zij de daarop vallende kosten van verzorging voor lief neemt en die kosten draagt. In dit verband heeft zij bij monde van haar advocaat zelf erop gewezen dat de kosten van verzorging voor een deel worden vergoed door de warmte en genegenheid die zij van de hond heeft ervaren.
Bovendien geldt dat, voor zover de betrokken kosten al als schade kunnen worden aangemerkt, niet duidelijk is op welke rechtsgrond eiseres, als eigenaar van de hond, gehouden is tot vergoeding daarvan.
De door Van Drenth aan Van der Heide terugbetaalde kosten van de sterilisatie van de hond, dienen door eiseres als eigenaar van de hond aan eerstgenoemde te worden vergoed.
De betrokken ingreep moet immers worden beschouwd als te zijn verricht in het belang van de hond en strekt aldus ten voordele van de eigenaar ervan. Deze heeft de kosten van die ingreep bespaard en is in zoverre verrijkt door de betaling daarvan. Nu partijen niet eenduidig en duidelijk zijn geweest ten aanzien van de kostprijs van de sterilisatie, stelt de voorzieningenrechter deze in redelijkheid op een bedrag van € 175,00.
De beslissing
De voorzieningenrechter
-beveelt Van Drenth binnen 72 uur na betekening van dit vonnis de hond Nancy af te geven aan eiseres,
-bepaalt dat Van Drenth voor iedere dag of gedeelte daarvan dat zij in strijd hiermee handelt, aan eiseres een dwangsom verbeurt van EUR 100,00 per dag, tot een maximum van EUR 5.000,00,
-veroordeelt Van Drenth in de proceskosten,
-verklaart dit vonnis in conventie tot zover uitvoerbaar bij voorraad,
-wijst het meer of anders gevorderde af.
donderdag 18 februari 2010
Stervenshulp (conclusies)
Het valt op dat de discussie over Stervenshulp veel meer reacties losmaakt dan die over Abortus.
Het eerste wordt kennelijk gezien als een urgenter probleem dan het laatste. Het zal wel samenhangen met de vergrijzing van de samenleving.
Er zijn twee aspecten aan het onderwerp: stervenshulp bij zieke en bij niet-zieke mensen.
De grote meerderheid lijkt in beide gevallen te kiezen voor de mogelijkheid van stervenshulp.
In haar stellige afwijzing staat Erica eigenlijk alleen; Cheetah twijfelt, en de rest is voor.
Ikzelf ben voor het recht op zelfbeschikking. De overheid dient dit op een verantwoorde manier mogelijk te maken.
De Partij voor de Dieren zal hiermee rekening moeten houden.
Indien Barends Wereld een enigszins betrouwbare indicatie vormt, zal Marianne Thieme, zodra het onderwerp in de Kamer aan de orde komt, niet de andere kant uit kunnen kijken of zelfs het voorstel bestrijden.
Indien zij zich werkelijk als vertegenwoordiger van de (meerderheid van) de leden van de Partij beschouwt, dient zij haar (christelijke) privémening opzij te zetten.
De vraag is echter of dit nog aan de orde komt voor de kamerverkiezingen van mei volgend jaar.
Het eerste wordt kennelijk gezien als een urgenter probleem dan het laatste. Het zal wel samenhangen met de vergrijzing van de samenleving.
Er zijn twee aspecten aan het onderwerp: stervenshulp bij zieke en bij niet-zieke mensen.
De grote meerderheid lijkt in beide gevallen te kiezen voor de mogelijkheid van stervenshulp.
In haar stellige afwijzing staat Erica eigenlijk alleen; Cheetah twijfelt, en de rest is voor.
Ikzelf ben voor het recht op zelfbeschikking. De overheid dient dit op een verantwoorde manier mogelijk te maken.
De Partij voor de Dieren zal hiermee rekening moeten houden.
Indien Barends Wereld een enigszins betrouwbare indicatie vormt, zal Marianne Thieme, zodra het onderwerp in de Kamer aan de orde komt, niet de andere kant uit kunnen kijken of zelfs het voorstel bestrijden.
Indien zij zich werkelijk als vertegenwoordiger van de (meerderheid van) de leden van de Partij beschouwt, dient zij haar (christelijke) privémening opzij te zetten.
De vraag is echter of dit nog aan de orde komt voor de kamerverkiezingen van mei volgend jaar.
woensdag 17 februari 2010
Stervenshulp (vervolg) (door Erica)
Euthanasie: nee, tenzij…
Het leven is ons gegeven. Een geschenk geef je niet terug, tenzij je er een goede reden voor hebt.
In onze hedonistische tijd denken mensen dat het leven altijd maar leuk moet zijn: je moet interessant werk hebben, een ideale partner, gezonde kinderen, een mooi huis, modieuze kleren en genoeg geld om verre reizen te maken. En vooral moet je gezond zijn!
Dit alles is een droombeeld dat ons door glossy bladen wordt voorgespiegeld. In werkelijkheid moeten we het grootste deel van ons leven ons brood verdienen in het zweet onzes aanschijns, lopen liefdesrelaties stuk, kunnen we ongewild kinderloos zijn of lichamelijk of geestelijk zieke kinderen hebben en elke euro moeten omdraaien voordat we hem kunnen uitgeven. Zelf kunnen we een levensbedreigende ziekte krijgen, waarvoor je niet oud hoeft te zijn. En ik heb het nu nog niet eens over landen waar een dictatuur heerst of oorlog of hongersnood.
Sommige mensen tot wie het doordringt dat het leven niet zo maakbaar is als ze hadden gedacht, zijn van mening dat mensen met een terminale ziekte moeten worden gedood. Dat iemand langere tijd afhankelijk is van morfine of beademingsapparatuur vinden ze maar niks. Dat iemand in zo'n situatie nog kan genieten van mooie muziek en literatuur brengt hen niet op andere gedachten.
Het moge duidelijk zijn dat ik tegen euthanasie ben. Alleen als pijn- of benauwdheidsbestrijding niet afdoende is, moet de zieke de gelegenheid krijgen heen te gaan.
Wie in geestelijke nood verkeert, hoort psychologische hulp te krijgen. Het is des duivels om iemand aan te bieden hem naar de andere wereld te helpen.
Het leven is ons gegeven. Een geschenk geef je niet terug, tenzij je er een goede reden voor hebt.
In onze hedonistische tijd denken mensen dat het leven altijd maar leuk moet zijn: je moet interessant werk hebben, een ideale partner, gezonde kinderen, een mooi huis, modieuze kleren en genoeg geld om verre reizen te maken. En vooral moet je gezond zijn!
Dit alles is een droombeeld dat ons door glossy bladen wordt voorgespiegeld. In werkelijkheid moeten we het grootste deel van ons leven ons brood verdienen in het zweet onzes aanschijns, lopen liefdesrelaties stuk, kunnen we ongewild kinderloos zijn of lichamelijk of geestelijk zieke kinderen hebben en elke euro moeten omdraaien voordat we hem kunnen uitgeven. Zelf kunnen we een levensbedreigende ziekte krijgen, waarvoor je niet oud hoeft te zijn. En ik heb het nu nog niet eens over landen waar een dictatuur heerst of oorlog of hongersnood.
Sommige mensen tot wie het doordringt dat het leven niet zo maakbaar is als ze hadden gedacht, zijn van mening dat mensen met een terminale ziekte moeten worden gedood. Dat iemand langere tijd afhankelijk is van morfine of beademingsapparatuur vinden ze maar niks. Dat iemand in zo'n situatie nog kan genieten van mooie muziek en literatuur brengt hen niet op andere gedachten.
Het moge duidelijk zijn dat ik tegen euthanasie ben. Alleen als pijn- of benauwdheidsbestrijding niet afdoende is, moet de zieke de gelegenheid krijgen heen te gaan.
Wie in geestelijke nood verkeert, hoort psychologische hulp te krijgen. Het is des duivels om iemand aan te bieden hem naar de andere wereld te helpen.
Stervenshulp (door Erica)
Leve de dood!
Kortgeleden is het "Burgerinitiatief Voltooid Leven" uitgebraakt door ex-politici van VVD tot PvdA. Het groepje doodsaanbidders in kwestie noemt zich "Uit Vrije Wil" en heeft als doel de legalisatie van stervenshulp aan ouderen die hun leven voltooid achten. De stervenshulp dient te worden verleend door moordenaars die hiervoor een heus certificaat horen te bezitten.
De doelgroep bestaat uit gezonde mensen die de leeftijd van zeventig jaar hebben bereikt. Alle mooie praatjes ten spijt betreft het duidelijk een zuivering van ouderen, die als onproductief worden beschouwd.
Jaren geleden werd ernstig zieke mensen aangepraat dat ze een zogenaamde zachte dood moesten aanvragen. Toen ik darmkanker had, begrepen mensen uit mijn omgeving niet dat ik géén euthanasie wenste. Nu gaat men zelfs zo ver dat men kerngezonde zeventigers aanpraat dat hun leven voltooid is en dat zij zich maar beter van kant kunnen maken. De doodshulpverleners zijn wel zo slim dat ze hun slachtoffers zichzelf de dodelijke middelen laten toedienen.
Gouden tijden zijn aangebroken voor erfenisjagers. Praat je alleenstaande oom of tante maar aan dat het niks is om oud en eenzaam te zijn en je hoeft je geen zorgen te maken over je hypotheek. De overheid kan bejaardentehuizen veranderen in kindertehuizen en aanleunwoningen openstellen voor jongeren.
Conclusie: trap niet in de val die is uitgezet door al of niet sociale liberalen met een nationaal-socialistische mentaliteit.
Deze lieden vergeten dat de puberteit een veel moeilijker levensfase is dan de ouderdom, zodat tieners eerder in aanmerking zouden komen voor een dood "uit vrije wil". Mensen die vijfendertig tot veertig of nog meer jaren hebben geploeterd, mogen zich niet laten aanpraten dat hun leven geen zin meer heeft.
Ik hoop dat de Partij voor de Dieren zich zo fel mogelijk verzet tegen het misdadige initiatief van bepaalde ouderen die zelf vrolijk voortleven.
Ten slotte verwijs ik in dit verband graag naar de anarchistische site www.gebladerte.nl/defabel.htm.
Kortgeleden is het "Burgerinitiatief Voltooid Leven" uitgebraakt door ex-politici van VVD tot PvdA. Het groepje doodsaanbidders in kwestie noemt zich "Uit Vrije Wil" en heeft als doel de legalisatie van stervenshulp aan ouderen die hun leven voltooid achten. De stervenshulp dient te worden verleend door moordenaars die hiervoor een heus certificaat horen te bezitten.
De doelgroep bestaat uit gezonde mensen die de leeftijd van zeventig jaar hebben bereikt. Alle mooie praatjes ten spijt betreft het duidelijk een zuivering van ouderen, die als onproductief worden beschouwd.
Jaren geleden werd ernstig zieke mensen aangepraat dat ze een zogenaamde zachte dood moesten aanvragen. Toen ik darmkanker had, begrepen mensen uit mijn omgeving niet dat ik géén euthanasie wenste. Nu gaat men zelfs zo ver dat men kerngezonde zeventigers aanpraat dat hun leven voltooid is en dat zij zich maar beter van kant kunnen maken. De doodshulpverleners zijn wel zo slim dat ze hun slachtoffers zichzelf de dodelijke middelen laten toedienen.
Gouden tijden zijn aangebroken voor erfenisjagers. Praat je alleenstaande oom of tante maar aan dat het niks is om oud en eenzaam te zijn en je hoeft je geen zorgen te maken over je hypotheek. De overheid kan bejaardentehuizen veranderen in kindertehuizen en aanleunwoningen openstellen voor jongeren.
Conclusie: trap niet in de val die is uitgezet door al of niet sociale liberalen met een nationaal-socialistische mentaliteit.
Deze lieden vergeten dat de puberteit een veel moeilijker levensfase is dan de ouderdom, zodat tieners eerder in aanmerking zouden komen voor een dood "uit vrije wil". Mensen die vijfendertig tot veertig of nog meer jaren hebben geploeterd, mogen zich niet laten aanpraten dat hun leven geen zin meer heeft.
Ik hoop dat de Partij voor de Dieren zich zo fel mogelijk verzet tegen het misdadige initiatief van bepaalde ouderen die zelf vrolijk voortleven.
Ten slotte verwijs ik in dit verband graag naar de anarchistische site www.gebladerte.nl/defabel.htm.
Hanen, honden en .........kinderen
Recht om herrie te maken in Berlijn wettelijk vastgelegd
Berlijn, 17 febr. Kinderen mogen vanaf vandaag wettelijk herrie maken in Berlijn. De stad heeft een ondubbelzinnige keus gemaakt voor lawaai van voetballende jeugd op een trapveldje in de buurt, gekrijs in de crèche en het veelvoud aan geluiden van het jongerencentrum om de hoek.
Nog in 2008 moesten enkele kinderdagverblijven in Berlijn sluiten omdat omwonenden bij de politie en de rechter over herrie hadden geklaagd. Ook een voetbalveldje in de wijk Friedenau mocht om die reden niet meer worden gebruikt. Waardoor een sluimerend debat ontbrandde over het recht van kinderen om op z’n tijd lawaai te maken.
Commentaar:
Dit speelt in geheel Duitsland. Ook in ons land, m.n. in Amsterdam.
Een relatief eenvoudig maar helder voorbeeld van wat Peter Singer noemt speciëcisme, door Enno Eskens vertaald met: soortisme. (discriminatie naar soort)
Iedereen moet zijn bek houden, behalve wij.
Slecht nieuws voor de Nederlandse Stichting Geluidshinder!
PS. Als reactie zijn er hotels ontstaan, waar gezinnen met kinderen niet welkom zijn!
Berlijn, 17 febr. Kinderen mogen vanaf vandaag wettelijk herrie maken in Berlijn. De stad heeft een ondubbelzinnige keus gemaakt voor lawaai van voetballende jeugd op een trapveldje in de buurt, gekrijs in de crèche en het veelvoud aan geluiden van het jongerencentrum om de hoek.
Nog in 2008 moesten enkele kinderdagverblijven in Berlijn sluiten omdat omwonenden bij de politie en de rechter over herrie hadden geklaagd. Ook een voetbalveldje in de wijk Friedenau mocht om die reden niet meer worden gebruikt. Waardoor een sluimerend debat ontbrandde over het recht van kinderen om op z’n tijd lawaai te maken.
Commentaar:
Dit speelt in geheel Duitsland. Ook in ons land, m.n. in Amsterdam.
Een relatief eenvoudig maar helder voorbeeld van wat Peter Singer noemt speciëcisme, door Enno Eskens vertaald met: soortisme. (discriminatie naar soort)
Iedereen moet zijn bek houden, behalve wij.
Slecht nieuws voor de Nederlandse Stichting Geluidshinder!
PS. Als reactie zijn er hotels ontstaan, waar gezinnen met kinderen niet welkom zijn!
Irak en Partij voor de Dieren
Marianne Thieme veroordeelt in scherpe bewoordingen de inval in Irak, die Nederland gesteund heeft.
Ik ben het daar wel mee eens, alhoewel de verdediging van De Hoop Scheffer in de Volkskrant van zaterdag j.l. sterk was. Daar komt nog eens bij dat Nederland niet zelf het land binnengevallen is, dus de boel wordt wel erg opgeblazen. Een motie van wantrouwen is m.i. dan ook terecht verworpen.
Wat het belang van de Partij voor de Dieren is geweest om aan die motie steun te geven is mij niet duidelijk.
Overigens neemt oud-minister van BZ Kooijmans, op wie Scheffer zich o.a. beroept, in 'Trouw' afstand van diens beweringen.
Ik ben het daar wel mee eens, alhoewel de verdediging van De Hoop Scheffer in de Volkskrant van zaterdag j.l. sterk was. Daar komt nog eens bij dat Nederland niet zelf het land binnengevallen is, dus de boel wordt wel erg opgeblazen. Een motie van wantrouwen is m.i. dan ook terecht verworpen.
Wat het belang van de Partij voor de Dieren is geweest om aan die motie steun te geven is mij niet duidelijk.
Overigens neemt oud-minister van BZ Kooijmans, op wie Scheffer zich o.a. beroept, in 'Trouw' afstand van diens beweringen.
maandag 15 februari 2010
Hanen en honden
Honden zijn bijzondere dieren. Zij zijn trouw, waakzaam en bezorgen hun baas of bazin een leuk netwerk met andere hondenuitlaters.
Maar honden zijn anderen ook wel eens tot last. Een hondenbeet wordt niet door ieder kind geapprecieerd. Blaffende honden bijten weliswaar niet, maar ook hondengeblaf roept soms weerstand op.
In Nederland honoreert de rechter hiertegen gerichte klachten al gauw. In Italië wordt hier anders over geoordeeld, getuige wat de vrederechter te Reggio Emilia op 13 augustus 2006 besliste.
Eiser had zich beklaagd over gedaagde wiens hond urenlang bleef blaffen. Eisers nachtrust werd hierdoor verstoord en zelfs werd de rust in zijn gezin erdoor bedreigd. Bij wege van verzoening stelde eiser voor om de hond van een anti-blafband ('un cotlare antiabbaio') te voorzien. Zo'n band verhindert de hond door het produceren van tonen van een bepaalde hoogte om harder dan normaal te blaffen.
De vrederechter wil hier niets van weten: 'Het dient de hond vrij te staan om te blaffen, omdat hij op deze wijze zijn emoties uitdrukt, in positieve en in negatieve zin, zijn identiteit en zijn wezen tot uitdrukking brengt; want elke beperking dient te worden verboden, omdat zij schadelijk is voor de ontwikkeling van de existentie, in ruime zin, van de beste vriend van de mens'.
Hebben ook hanen recht op zelfontplooiing?
Het standaardarrest in ons recht over geluidsoverlast van dieren is dat van de Losserse haan: NJ 1994, 107. Het recht op zelfontplooiing van de haan speelt daarin geen rol.
Iets om - met het oog op het gelijkheidsbeginsel - voortaan rekening mee te houden?
Of gelden de rechten van het dier alleen voor de beste vriend van de mens?
Ewoud Hondius
Ars Aequi 2009
Houden van een haan
Ik heb een uitzending gezien van de rijdende rechter, mr. Visser, die te hulp geroepen was bij een burenruzie. Een van de conflictpunten was het kraaien van een haan. Tijdens het vooronderzoek bleek dat de buren over nog veel meer punten ruzie hadden.
Het leek er echter op dat de overlast vooral ervaren werd door één partij, op wiens initiatief waarschijnlijk ook de rijdende rechter ingeschakeld was. Tijdens de procedure, inclusief een descente (bezichtiging), leek geprobeerd te worden aan de klagende buurvrouw zoveel mogelijk recht te doen.
De haan zit ’s nachts binnen, hij wordt ’s ochtends niet voor zevenen naar buiten gelaten. Nachtrust is aldus verzekerd.
Een van de getuigen was de burgemeester die zei dat hij klaagster uitgelegd had dat hij het houden van een haan niet kan verbieden, en zeker niet in een landelijke gemeente in Zeeland waar zich dit afspeelt, t.w. Kapelle op Zuid-Beveland. Een hond blaft, een haan kraait, een duif koert, een koe loeit, kikkers kwaken. 'De stilte der natuur heeft veel geluiden.'
Dat vond Mr. Visser ook, en hij oordeelde dan ook dat de haan mag blijven. Verder riep hij - in bedekte termen - de klagende buurvrouw op zich te matigen in haar uitingen. Het naast elkaar wonen vereist dat men het nodige van elkaar verdraagt.
De procedure werd m.i. degelijk gedaan. Er waren zelfs twee getuigen-deskundigen opgeroepen; een van hen had geluidsmetingen gedaan.
Het is een feit dat het houden van huisdieren in het algemeen steeds moeilijker wordt in een overbevolkt land.
Het leek er echter op dat de overlast vooral ervaren werd door één partij, op wiens initiatief waarschijnlijk ook de rijdende rechter ingeschakeld was. Tijdens de procedure, inclusief een descente (bezichtiging), leek geprobeerd te worden aan de klagende buurvrouw zoveel mogelijk recht te doen.
De haan zit ’s nachts binnen, hij wordt ’s ochtends niet voor zevenen naar buiten gelaten. Nachtrust is aldus verzekerd.
Een van de getuigen was de burgemeester die zei dat hij klaagster uitgelegd had dat hij het houden van een haan niet kan verbieden, en zeker niet in een landelijke gemeente in Zeeland waar zich dit afspeelt, t.w. Kapelle op Zuid-Beveland. Een hond blaft, een haan kraait, een duif koert, een koe loeit, kikkers kwaken. 'De stilte der natuur heeft veel geluiden.'
Dat vond Mr. Visser ook, en hij oordeelde dan ook dat de haan mag blijven. Verder riep hij - in bedekte termen - de klagende buurvrouw op zich te matigen in haar uitingen. Het naast elkaar wonen vereist dat men het nodige van elkaar verdraagt.
De procedure werd m.i. degelijk gedaan. Er waren zelfs twee getuigen-deskundigen opgeroepen; een van hen had geluidsmetingen gedaan.
Het is een feit dat het houden van huisdieren in het algemeen steeds moeilijker wordt in een overbevolkt land.
zaterdag 13 februari 2010
Partij v.d. Schone Lucht: nòg een kandidaat
Wie de teksten van de kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen van de Partij voor de Dieren tot zich neemt, kan zich afvragen of dit werkelijk PvdD-kandidaten zijn. Het gebruik van het woord 'dier' wordt zorgvuldig vermeden. Het algemene partijprogramma (41 blz.) lijkt voor deze mensen niet geschreven te zijn.
------------------------------------------------------------------------
1. Lijsttrekker Marieke de Groot van de Partij voor de Dieren (???) Den Haag beschrijft in een interview in weekkrant De Posthoorn hoe zij Den Haag het liefst ziet, namelijk groen en duurzaam.
Benieuwd naar de visie van Marieke?
Lijsttrekker Marieke de Groot van de Partij voor de Dieren Den Haag gaat voor een groene en duurzame stad. "Het liefst zie ik een groene stad achter de duinen en geen betonnen stad." Wat De Groot betreft dus geen hoogbouw langs de kust en Cultuurtoren op het Spui. "Die 'prestige' projecten dienen alleen de korte termijn mensenbelangen en zijn veelal in het belang van de politici zelf." Maar de rotste plek van Den Haag blijft voor haar de Utrechtse baan "een betonnen bak vol met uitlaatgassen." De Groot pleit dan ook voor een volledig autovrije binnenstad en gratis openbaar vervoer om dit probleem aan te pakken. Liever vertoeft ze op 'schonere' plekken. Haar favoriete plekje is het dan ook het bos van Mens en Dier bij Clingendael.
De liefde voor groen en dieren is al op jonge leeftijd begonnen. "Ik ben opgegroeid in een landelijke omgeving met veel dieren. Van kinds af aan heb ik altijd al een sterk rechtvaardigheidsgevoel gehad en wilde voor de kwetsbaren in de samenleving opkomen." Het lijsttrekkerschap ligt dan ook in het verlengde van mijn droom hier iets mee te gaan doen. "Geweldig dat ik van mijn passie mijn werk heb kunnen maken." Volgens de lijstrekker is het haar enthousiasme en gedrevenheid dat de doorslag heeft gegeven om haar als nummer 1 op de lijst te zetten." Maar ook al is ze het gezicht: "We doen het samen en staan voor hetzelfde doel."
2. Barbara van Genne (PvdD???) in Het Parool:
------------------------------------------------------------------------
1. Lijsttrekker Marieke de Groot van de Partij voor de Dieren (???) Den Haag beschrijft in een interview in weekkrant De Posthoorn hoe zij Den Haag het liefst ziet, namelijk groen en duurzaam.
Benieuwd naar de visie van Marieke?
Lijsttrekker Marieke de Groot van de Partij voor de Dieren Den Haag gaat voor een groene en duurzame stad. "Het liefst zie ik een groene stad achter de duinen en geen betonnen stad." Wat De Groot betreft dus geen hoogbouw langs de kust en Cultuurtoren op het Spui. "Die 'prestige' projecten dienen alleen de korte termijn mensenbelangen en zijn veelal in het belang van de politici zelf." Maar de rotste plek van Den Haag blijft voor haar de Utrechtse baan "een betonnen bak vol met uitlaatgassen." De Groot pleit dan ook voor een volledig autovrije binnenstad en gratis openbaar vervoer om dit probleem aan te pakken. Liever vertoeft ze op 'schonere' plekken. Haar favoriete plekje is het dan ook het bos van Mens en Dier bij Clingendael.
De liefde voor groen en dieren is al op jonge leeftijd begonnen. "Ik ben opgegroeid in een landelijke omgeving met veel dieren. Van kinds af aan heb ik altijd al een sterk rechtvaardigheidsgevoel gehad en wilde voor de kwetsbaren in de samenleving opkomen." Het lijsttrekkerschap ligt dan ook in het verlengde van mijn droom hier iets mee te gaan doen. "Geweldig dat ik van mijn passie mijn werk heb kunnen maken." Volgens de lijstrekker is het haar enthousiasme en gedrevenheid dat de doorslag heeft gegeven om haar als nummer 1 op de lijst te zetten." Maar ook al is ze het gezicht: "We doen het samen en staan voor hetzelfde doel."
2. Barbara van Genne (PvdD???) in Het Parool:
Zaterdagmiddag
Bij het winkelcentrum sta ik met een leeg potje appelmoes voor de glasbak.
Er staat op: w i t glas.
Ik kom thuis met de boodschappen.
Op de bank in de woonkamer ligt een kat te slapen.
Ik loop naar boven om me te verkleden.
Op het bed in de slaapkamer ligt een kat te slapen.
Het valt niet mee in dit huis wakker te blijven
Er staat op: w i t glas.
Ik kom thuis met de boodschappen.
Op de bank in de woonkamer ligt een kat te slapen.
Ik loop naar boven om me te verkleden.
Op het bed in de slaapkamer ligt een kat te slapen.
Het valt niet mee in dit huis wakker te blijven
donderdag 11 februari 2010
Artis Museumpark
Wie enigszins thuis is in de dierenwereld weet dat Artis een van de schandelijkste dierentuinen is die er in dit land zijn.
Een dierentuin hoort sowieso niet in een grote stad thuis – laat staan in het centrum ervan. Het is een bedroevend parkje niet alleen voor de dieren, maar ook voor de omwonenden die er alleen voor veel geld een wandelingetje kunnen maken. Het Vondelpark is groter (en gratis).
Vanavond verneem ik dat een zekere Bankgiroloterij er dan toch een (begin van) oplossing voor gevonden heeft. Als ik het tenminste allemaal goed begrepen heb. Ze schenkt 4,5 miljoen euro voor de bouw van weer een museum. Hoeveel gebouwen aan musea, restaurants, congresruimten, winkels en woningen er momenteel in deze ‘dierentuin’ staan – ik ben de tel kwijt. En dan laat ik de talloze sculpturen nog maar even buiten beschouwing.
Maar laten we het nieuwe museum positief benaderen. Want hoe meer gebouwen er op deze 14 ha gezet worden, hoe minder ruimte er overblijft voor de dieren. Dus die dieren moeten weg – daarover zijn Bankgiroloterij en ik het eens. Het moet een museumpark worden. Met alle accommodatie die daarbij hoort. Ik denk aan een hotel, met een grote parkeerplaats. Met casino en andere ontspanningsmogelijkheden, met appartementen voor het personeel, de verzorgers, enz. (Waarom immers zou alleen de directeur op het terrein moeten wonen? )
Op deze manier wordt Amsterdam-Oost een humane attractie rijker.
Een dierentuin hoort sowieso niet in een grote stad thuis – laat staan in het centrum ervan. Het is een bedroevend parkje niet alleen voor de dieren, maar ook voor de omwonenden die er alleen voor veel geld een wandelingetje kunnen maken. Het Vondelpark is groter (en gratis).
Vanavond verneem ik dat een zekere Bankgiroloterij er dan toch een (begin van) oplossing voor gevonden heeft. Als ik het tenminste allemaal goed begrepen heb. Ze schenkt 4,5 miljoen euro voor de bouw van weer een museum. Hoeveel gebouwen aan musea, restaurants, congresruimten, winkels en woningen er momenteel in deze ‘dierentuin’ staan – ik ben de tel kwijt. En dan laat ik de talloze sculpturen nog maar even buiten beschouwing.
Maar laten we het nieuwe museum positief benaderen. Want hoe meer gebouwen er op deze 14 ha gezet worden, hoe minder ruimte er overblijft voor de dieren. Dus die dieren moeten weg – daarover zijn Bankgiroloterij en ik het eens. Het moet een museumpark worden. Met alle accommodatie die daarbij hoort. Ik denk aan een hotel, met een grote parkeerplaats. Met casino en andere ontspanningsmogelijkheden, met appartementen voor het personeel, de verzorgers, enz. (Waarom immers zou alleen de directeur op het terrein moeten wonen? )
Op deze manier wordt Amsterdam-Oost een humane attractie rijker.
Oostvaardersplassen revisited
Partij voor de Dieren
De Partij voor de Dieren is TEGEN het (tijdelijk) bijvoeren van de dieren in de Oostvaardersplassen. Marianne Thieme zegt dat in haar weblog heel duidelijk.
Dion Graus (PVV) had daarover een spoeddebat in de Tweede Kamer willen houden maar dat is uitgesteld, vermoedelijk door de invallende dooi. Hierover twittert Marianne Thieme:
Graus trekt keutel in: spoeddebat bijvoeren Oostvaardersplassen ingetrokken. Blijken toch geen problemen te zijn... ;)
Voor de voorzitter van de Partij voor de Dieren is dit toch bepaald gênant te noemen. Alsof het niet over hulpeloze dieren gaat. Alsof Thieme het alleenrecht heeft om voor dieren op te komen.
Dan heb ik liever te maken met de voorzitter van het Nationaal Dierenleed Fonds, B.A. van Heuveln, die Staatsbosbeheer (SBB) verzocht de dieren toe te staan elders op zoek te gaan naar voedsel, de dieren bij te voeren en/of de noodlijdende dieren uit hun lijden te verlossen.
SBB is dit niet van plan.
Heuveln noemt de inhoud van de brief van SBB gewauwel.
"Er liggen allerlei dikke rapporten van ecologen en biologen, maar het is gewoon een experiment over de rug van die arme stakkers. Op het moment dat je een hek om een gebied zet, dan heb je de plicht om voor de dieren daarbinnen te zorgen.”
Heuveln omschrijft het gebied van de dieren in de Oostvaardersplassen als een postzegel. Hij zegt: "Oorspronkelijk was het een ganzengebied en daar hebben ze bij wijze van experiment al die dieren op losgelaten. Je kunt op een gebied van 5.000 hectare - waarvan maar 2.000 hectare uit vaste grond bestaat, de rest is water - geen duizenden dieren houden”.
Ik ben het geheel met hem eens en vindt de opstelling van de Partij buitengewoon dom. Weinig kiezers zullen hiervoor begrip kunnen opbrengen. Zo maak je je als Partij zeker niet geliefd.
N.B. In haar Nieuwsbrief januari 2010 rept MT zelfs met geen woord over deze kwestie!
Faunabescherming
Marianne was tot voor kort bestuurslid van de Faunabescherming en het is deze club die haar tot dit standpunt gebracht heeft. Ik heb deze stichting maar eens om opheldering gevraagd en de voorzitter stuurde me een briefje ten antwoord waarin o.a. staat:
"Zoals u zelf al in uw brief constateert, heeft het onderwerp van de grote grazers in de Oostvaardersplassen binnen De Faunabescherming uitgebreid aandacht gehad. Vele en langdurige discussies binnen het bestuur hebben plaatsgevonden en we hebben zelfs een hele jaarvergadering, inclusief rondleiding en voorlichting door SBB, gehad. Dat heeft niet geleid tot een standpunt dat door iedereen binnen onze stichting voor 100% gedragen wordt en dat is ook niet echt verwonderlijk. Er zullen altijd verschillen van inzicht blijven bestaan, zeker in natuurbeschermingskringen. Wel zijn we er in geslaagd een standpunt te formuleren, waarmee vrijwel iedereen kan leven. Dat standpunt is bekend, en lijkt veel op dat van SBB. (…)
Achteraf zou de conclusie kunnen zijn, dat het beter was geweest geen grote grazers in het gebied los te laten, maar het is nu niet meer terug te draaien. Onder deze omstandigheden zien wij geen betere oplossing.
Wat de publieke opinie betreft: er is ons geen diepgaand onderzoek naar dit onderwerp bekend en afgezien daarvan heeft de publieke opinie niet zonder meer voldoende inzicht in deze problematiek. “
----------------------
Je leest hier hetzelfde dédain ten opzichte van de publieke opinie als Thieme ventileert ten opzichte van Dion Graus: burgers zijn dom, en Graus maakt zich druk om niks (‘een keutel’).
Dat een clubje als de Faunabescherming zich met een dergelijk stellingname wil isoleren, moet ze zelf weten; voor een politieke partij ligt dit uiteraard geheel anders.
Me dunkt: als dit je vrienden zijn, dan hebben de dieren in de Oostvaardersplassen geen vijanden meer nodig.
De Partij voor de Dieren is TEGEN het (tijdelijk) bijvoeren van de dieren in de Oostvaardersplassen. Marianne Thieme zegt dat in haar weblog heel duidelijk.
Dion Graus (PVV) had daarover een spoeddebat in de Tweede Kamer willen houden maar dat is uitgesteld, vermoedelijk door de invallende dooi. Hierover twittert Marianne Thieme:
Graus trekt keutel in: spoeddebat bijvoeren Oostvaardersplassen ingetrokken. Blijken toch geen problemen te zijn... ;)
Voor de voorzitter van de Partij voor de Dieren is dit toch bepaald gênant te noemen. Alsof het niet over hulpeloze dieren gaat. Alsof Thieme het alleenrecht heeft om voor dieren op te komen.
Dan heb ik liever te maken met de voorzitter van het Nationaal Dierenleed Fonds, B.A. van Heuveln, die Staatsbosbeheer (SBB) verzocht de dieren toe te staan elders op zoek te gaan naar voedsel, de dieren bij te voeren en/of de noodlijdende dieren uit hun lijden te verlossen.
SBB is dit niet van plan.
Heuveln noemt de inhoud van de brief van SBB gewauwel.
"Er liggen allerlei dikke rapporten van ecologen en biologen, maar het is gewoon een experiment over de rug van die arme stakkers. Op het moment dat je een hek om een gebied zet, dan heb je de plicht om voor de dieren daarbinnen te zorgen.”
Heuveln omschrijft het gebied van de dieren in de Oostvaardersplassen als een postzegel. Hij zegt: "Oorspronkelijk was het een ganzengebied en daar hebben ze bij wijze van experiment al die dieren op losgelaten. Je kunt op een gebied van 5.000 hectare - waarvan maar 2.000 hectare uit vaste grond bestaat, de rest is water - geen duizenden dieren houden”.
Ik ben het geheel met hem eens en vindt de opstelling van de Partij buitengewoon dom. Weinig kiezers zullen hiervoor begrip kunnen opbrengen. Zo maak je je als Partij zeker niet geliefd.
N.B. In haar Nieuwsbrief januari 2010 rept MT zelfs met geen woord over deze kwestie!
Faunabescherming
Marianne was tot voor kort bestuurslid van de Faunabescherming en het is deze club die haar tot dit standpunt gebracht heeft. Ik heb deze stichting maar eens om opheldering gevraagd en de voorzitter stuurde me een briefje ten antwoord waarin o.a. staat:
"Zoals u zelf al in uw brief constateert, heeft het onderwerp van de grote grazers in de Oostvaardersplassen binnen De Faunabescherming uitgebreid aandacht gehad. Vele en langdurige discussies binnen het bestuur hebben plaatsgevonden en we hebben zelfs een hele jaarvergadering, inclusief rondleiding en voorlichting door SBB, gehad. Dat heeft niet geleid tot een standpunt dat door iedereen binnen onze stichting voor 100% gedragen wordt en dat is ook niet echt verwonderlijk. Er zullen altijd verschillen van inzicht blijven bestaan, zeker in natuurbeschermingskringen. Wel zijn we er in geslaagd een standpunt te formuleren, waarmee vrijwel iedereen kan leven. Dat standpunt is bekend, en lijkt veel op dat van SBB. (…)
Achteraf zou de conclusie kunnen zijn, dat het beter was geweest geen grote grazers in het gebied los te laten, maar het is nu niet meer terug te draaien. Onder deze omstandigheden zien wij geen betere oplossing.
Wat de publieke opinie betreft: er is ons geen diepgaand onderzoek naar dit onderwerp bekend en afgezien daarvan heeft de publieke opinie niet zonder meer voldoende inzicht in deze problematiek. “
----------------------
Je leest hier hetzelfde dédain ten opzichte van de publieke opinie als Thieme ventileert ten opzichte van Dion Graus: burgers zijn dom, en Graus maakt zich druk om niks (‘een keutel’).
Dat een clubje als de Faunabescherming zich met een dergelijk stellingname wil isoleren, moet ze zelf weten; voor een politieke partij ligt dit uiteraard geheel anders.
Me dunkt: als dit je vrienden zijn, dan hebben de dieren in de Oostvaardersplassen geen vijanden meer nodig.
woensdag 10 februari 2010
dinsdag 9 februari 2010
Partij voor de Volksgezondheid
Het programma voor de gemeenteraadsverkiezingen van de Partij voor de Dieren bestaat uit 41 blz. Veertien regels daarin gaan over dierproeven. Als je nu weet dat in de helft van alle gemeenten waarin de PvdD deelneemt op grote schaal dierproeven gedaan worden – Amsterdam, Groningen, Leiden - dan zou ik er niet raar van opgekeken hebben indien er niet 14 regels maar bijv. 14 bladzijden aan dit onderwerp gewijd waren geweest. Nochtans, ik tel mijn zegeningen; de PvdD is immers primair een partij tegen de veehouderij (als bio-industrie).
Een terugkerende vraag is: wat kan een gemeenteraad tegen dierproeven doen, nu de vergunningen daarvoor immers door de rijksoverheid afgegeven worden?
Deze vraag legt m.i. de kern van de problematiek bloot. Hij karakteriseert het algemene gevoel van onmacht, wat precies de reden is waarom er zo weinig over dierproeven gesproken wordt en nog minder actie tegen wordt ondernomen. Men begrijpt blijkbaar niet wat een gemeentebestuur IS.
Een gemeentebestuur geeft uiting aan het feit dat inwoners in beginsel autonoom zijn waar het de gemeentelijke huishouding betreft. Wie daarvan niet doordrongen is, wie zich bij voorbaat al neerlegt bij de macht van hogere overheden (provincie, rijk, Brussel), gedraagt zich als een kind dat aan de leiband loopt van papa en mama.
Burgerlijke vrijheden moeten steeds bevochten worden. Indien inwoners in hun gemeente geen dierproeven willen, dan dienen die er ook niet plaats te vinden: NOT IN MY BACKYARD.
De strijd om de proefdieren dient een hechte basis te hebben, namelijk gegrondvest te zijn in de burgerij. Raadsleden van de PvdD moeten daarvoor zorgen.
Het actuele partijprogramma bevat enkele specifieke aandachtspunten. Voorop het niet toestaan van nieuwe vestigingen van proefdierbedrijven (fokkerijen/laboratoria) en het niet toestaan van verarming van bestaande proefdierhuisvesting (?).
Verder het toepassen van de wet Milieubeheer (voor zover mogelijk), en eveneens zo mogelijk, uitplaatsing en opvang van misbruikte proefdieren.
Dit zijn een paar goede punten, maar het is te weinig.
Naar mijn mening zouden raadsleden het gehele proefdiercircuit binnen de gemeente moeten inventariseren: vanaf de fokkerijen en het transport tot en met de laboratoria en de destructie. Getracht zou moeten worden in gesprekken met de directie - op z’n minst - tot afspraken te komen over een reductie van het aantal dieren en proeven. De burgerij dient zoveel mogelijk daarover geïnformeerd te worden.
Op dit moment vervult vooral de Antidierproevencoalitie een voortrekkersrol met o.a. een campagne tegen het misbruik van honden en katten. Dat is een campagne die burgers zal aanspreken aangezien het hun huisdieren raakt. Er is actie gevoerd in Leiden waarop de Raad van de Bestuur heeft laten weten geen proeven met deze dieren meer te zullen doen. De strijd in Groningen duurt echter voort. Ik reken erop dat de PvdD aldaar zal inhaken op deze campagne.
Het is bekend dat mensen in het algemeen zeer sceptisch staan tegenover dierproeven. De Dierenbescherming heeft dat laten onderzoeken. Maar deze scepsis moet wel ononderbroken gevoed worden. We zien dat dit niet gebeurt, en het gevolg is het algemeen heersende gevoel van onmacht ertegen op te treden.
Wegens de ernst van de situatie valt te overwegen of er niet een nieuwe politieke partij opgericht moet worden. Je zou die kunnen noemen Partij tegen Dierproeven, maar een betere naam zou m.i zijn: Partij voor de Volksgezondheid.
Een terugkerende vraag is: wat kan een gemeenteraad tegen dierproeven doen, nu de vergunningen daarvoor immers door de rijksoverheid afgegeven worden?
Deze vraag legt m.i. de kern van de problematiek bloot. Hij karakteriseert het algemene gevoel van onmacht, wat precies de reden is waarom er zo weinig over dierproeven gesproken wordt en nog minder actie tegen wordt ondernomen. Men begrijpt blijkbaar niet wat een gemeentebestuur IS.
Een gemeentebestuur geeft uiting aan het feit dat inwoners in beginsel autonoom zijn waar het de gemeentelijke huishouding betreft. Wie daarvan niet doordrongen is, wie zich bij voorbaat al neerlegt bij de macht van hogere overheden (provincie, rijk, Brussel), gedraagt zich als een kind dat aan de leiband loopt van papa en mama.
Burgerlijke vrijheden moeten steeds bevochten worden. Indien inwoners in hun gemeente geen dierproeven willen, dan dienen die er ook niet plaats te vinden: NOT IN MY BACKYARD.
De strijd om de proefdieren dient een hechte basis te hebben, namelijk gegrondvest te zijn in de burgerij. Raadsleden van de PvdD moeten daarvoor zorgen.
Het actuele partijprogramma bevat enkele specifieke aandachtspunten. Voorop het niet toestaan van nieuwe vestigingen van proefdierbedrijven (fokkerijen/laboratoria) en het niet toestaan van verarming van bestaande proefdierhuisvesting (?).
Verder het toepassen van de wet Milieubeheer (voor zover mogelijk), en eveneens zo mogelijk, uitplaatsing en opvang van misbruikte proefdieren.
Dit zijn een paar goede punten, maar het is te weinig.
Naar mijn mening zouden raadsleden het gehele proefdiercircuit binnen de gemeente moeten inventariseren: vanaf de fokkerijen en het transport tot en met de laboratoria en de destructie. Getracht zou moeten worden in gesprekken met de directie - op z’n minst - tot afspraken te komen over een reductie van het aantal dieren en proeven. De burgerij dient zoveel mogelijk daarover geïnformeerd te worden.
Op dit moment vervult vooral de Antidierproevencoalitie een voortrekkersrol met o.a. een campagne tegen het misbruik van honden en katten. Dat is een campagne die burgers zal aanspreken aangezien het hun huisdieren raakt. Er is actie gevoerd in Leiden waarop de Raad van de Bestuur heeft laten weten geen proeven met deze dieren meer te zullen doen. De strijd in Groningen duurt echter voort. Ik reken erop dat de PvdD aldaar zal inhaken op deze campagne.
Het is bekend dat mensen in het algemeen zeer sceptisch staan tegenover dierproeven. De Dierenbescherming heeft dat laten onderzoeken. Maar deze scepsis moet wel ononderbroken gevoed worden. We zien dat dit niet gebeurt, en het gevolg is het algemeen heersende gevoel van onmacht ertegen op te treden.
Wegens de ernst van de situatie valt te overwegen of er niet een nieuwe politieke partij opgericht moet worden. Je zou die kunnen noemen Partij tegen Dierproeven, maar een betere naam zou m.i zijn: Partij voor de Volksgezondheid.
maandag 8 februari 2010
Lucella Carasso
Dit is Lucella Carasso (1972). Zij is de nieuwe presentator van het Radio 1 Journaal, dat iedere middag voor de automobilisten uitgezonden wordt tussen half vijf en half zeven. Zij is de opvolgster van Govert van Brakel die dit vele jaren gedaan heeft en eind vorig jaar met pensioen ging.
Lucella heeft het vak nog niet in de vingers; het is ook helemaal niet zo eenvoudig om over de meest uiteenlopende nieuwsonderwerpen vlot te communiceren. Dat levert af en toe komische situaties op, wanneer blijkt dat ze ook de eenvoudigste zaken niet begrijpt.
In een gesprek met een bierbrouwer had ze bijv. niet door dat afvullen en bottelen synoniem zijn.
Vandaag maakte ze het wel heel bont. Het ging over de werking van een apparaat dat pekelwater over de weg verspreidt, tegen bevriezing. Dat was een uiterst simpele constructie. Een boer in Groningen legde uit dat hij achter een tankwagen waarmee hij normaal gier over land uitrijdt, een boom bevestigd heeft, waaruit het pekelwater uit de tank via verschillende kanaaltjes regelmatig over de weg verspreid wordt.
Dat lijkt niet moeilijk te begrijpen maar je gelooft het niet: Carasso dacht dat het om een echte boomstam ging!
Standaard probeert ze zich eruit te redden met: “Ik ben daar niet zo in thuis.”
Dat vind ik haast nog het leukste. Alsof er iemand is die dat verwacht.
Govert van Brakel
Een bekende radiostem is voor het laatst te horen geweest: Govert van Brakel. De man is met pensioen.
Meer dan 30 jaar vulde zijn stem de ether. Hij deed dat in een sportprogramma waar hij o.a de uitslagen voorlas: Voorburg - Rijswijk nul - nul, maar hij maakte vooral naam als presentator van het Radio 1 Journaal, waar hij haast dagelijks te gast was bij duizenden automobilisten, al of niet in de file.
Hij had een prettige stem en was in het algemeen een goed interviewer.
Hij was begaan met dieren maar had van hun wezen geen enkel benul. Het gebabbel van dierentuinmensen bijvoorbeeld ging er bij hem in als Gods Woord in een ouderling: volkomen onkritisch.
Desalniettemin: Govert bedankt!
Meer dan 30 jaar vulde zijn stem de ether. Hij deed dat in een sportprogramma waar hij o.a de uitslagen voorlas: Voorburg - Rijswijk nul - nul, maar hij maakte vooral naam als presentator van het Radio 1 Journaal, waar hij haast dagelijks te gast was bij duizenden automobilisten, al of niet in de file.
Hij had een prettige stem en was in het algemeen een goed interviewer.
Hij was begaan met dieren maar had van hun wezen geen enkel benul. Het gebabbel van dierentuinmensen bijvoorbeeld ging er bij hem in als Gods Woord in een ouderling: volkomen onkritisch.
Desalniettemin: Govert bedankt!
Geslachtsbepaling van het kind
De Gender Kliniek in Utrecht is na twaalf jaar weer open. Sinds afgelopen dinsdag kunnen echtparen daar advies krijgen hoe ze voor de conceptie het geslacht van hun kind kunnen selecteren.
Over enkele maanden dient de directie bij het ministerie van VWS een aanvraag in voor een vergunning om echtparen ook medisch te behandelen.
Dat zegt directeur Bert van Delen. In 1998 moest zijn Gender Kliniek na een wetswijziging sluiten, omdat het kabinet-Kok I het onethisch vond dat ouders bepaalden of hun kind meisje of jongen zou worden. Van Delen hoopt nu „na een landelijke discussie” hiervoor wel een vergunning te krijgen.
Volgens Van Delen komen vooral echtparen met twee, drie of vier zonen of dochters bij hem. Ze willen dat hun laatste kind niet weer van hetzelfde geslacht is.
Vanaf 1998 bleef Van Delen ouders adviseren en verwees echtparen voor behandeling naar artsen in Italië, Cyprus en Jordanië. Daar is geslachtsselectie wel toegestaan.
In 2005 onderzocht het Openbaar Ministerie of hij de wet overtrad, maar stelde toen geen vervolging in. Van Delden schat dat jaarlijks duizenden echtparen naar het buitenland gaan voor dit soort behandelingen.
De kans is klein dat de aanvraag van Van Delen voor de behandeling van geslachtsselectie in zijn kliniek wordt gehonoreerd. Alle regeringsfracties in de Tweede Kamer zijn tegen geslachtsselectie.
PvdA-Kamerleden Khadija Arib en Chantal Gill’ard hebben gisteren schriftelijke vragen gesteld aan staatssecretaris Bussemaker (Volksgezondheid, PvdA). Ze willen dat zij optreedt. Arib vindt selectie van geslacht „onethisch”. „Moet je alles toelaten wat kan? In de zorg mag het niet zijn: ‘U vraagt en wij draaien.”
(N.B. De uitdrukking is: Mèn vraagt en wij draaien. B.W.)
CDA-fractiewoordvoerder Janneke Schermers zegt: „Het leven is niet maakbaar. We zullen alles doen om die kliniek te laten sluiten. We vragen aan de staatssecretaris wat de mogelijkheden daarvoor zijn.”
Er zijn twee manieren het geslacht vooraf te beïnvloeden: 1) ivf 2) ‘Albumine’. Bij deze laatste, meest gebruikte, methode selecteert een centrifuge de zaadcellen.
De twee buisjes geven 85 à 90 procent kans op óf een meisje óf een jongen. Een arts brengt de geselecteerde zaadcellen met kunstmatige inseminatie bij de vrouw in.
Overigens is om medische redenen wèl geslachtsselectie toegestaan!
Dit als een van de ouders een geslachtsbepaalde erfelijke ziekte op de jongen of het meisje zou overdragen.
-----------------------------------------------------------------------
Barend vraagt:
Is dit een zaak van de overheid?
Is het landsbelang ermee gemoeid?
Over enkele maanden dient de directie bij het ministerie van VWS een aanvraag in voor een vergunning om echtparen ook medisch te behandelen.
Dat zegt directeur Bert van Delen. In 1998 moest zijn Gender Kliniek na een wetswijziging sluiten, omdat het kabinet-Kok I het onethisch vond dat ouders bepaalden of hun kind meisje of jongen zou worden. Van Delen hoopt nu „na een landelijke discussie” hiervoor wel een vergunning te krijgen.
Volgens Van Delen komen vooral echtparen met twee, drie of vier zonen of dochters bij hem. Ze willen dat hun laatste kind niet weer van hetzelfde geslacht is.
Vanaf 1998 bleef Van Delen ouders adviseren en verwees echtparen voor behandeling naar artsen in Italië, Cyprus en Jordanië. Daar is geslachtsselectie wel toegestaan.
In 2005 onderzocht het Openbaar Ministerie of hij de wet overtrad, maar stelde toen geen vervolging in. Van Delden schat dat jaarlijks duizenden echtparen naar het buitenland gaan voor dit soort behandelingen.
De kans is klein dat de aanvraag van Van Delen voor de behandeling van geslachtsselectie in zijn kliniek wordt gehonoreerd. Alle regeringsfracties in de Tweede Kamer zijn tegen geslachtsselectie.
PvdA-Kamerleden Khadija Arib en Chantal Gill’ard hebben gisteren schriftelijke vragen gesteld aan staatssecretaris Bussemaker (Volksgezondheid, PvdA). Ze willen dat zij optreedt. Arib vindt selectie van geslacht „onethisch”. „Moet je alles toelaten wat kan? In de zorg mag het niet zijn: ‘U vraagt en wij draaien.”
(N.B. De uitdrukking is: Mèn vraagt en wij draaien. B.W.)
CDA-fractiewoordvoerder Janneke Schermers zegt: „Het leven is niet maakbaar. We zullen alles doen om die kliniek te laten sluiten. We vragen aan de staatssecretaris wat de mogelijkheden daarvoor zijn.”
Er zijn twee manieren het geslacht vooraf te beïnvloeden: 1) ivf 2) ‘Albumine’. Bij deze laatste, meest gebruikte, methode selecteert een centrifuge de zaadcellen.
De twee buisjes geven 85 à 90 procent kans op óf een meisje óf een jongen. Een arts brengt de geselecteerde zaadcellen met kunstmatige inseminatie bij de vrouw in.
Overigens is om medische redenen wèl geslachtsselectie toegestaan!
Dit als een van de ouders een geslachtsbepaalde erfelijke ziekte op de jongen of het meisje zou overdragen.
-----------------------------------------------------------------------
Barend vraagt:
Is dit een zaak van de overheid?
Is het landsbelang ermee gemoeid?
Abonneren op:
Posts (Atom)