Dierproeven: laat je nakijken

http://speakingofresearch.com/2013/08/16/the-double-life-of-dr-lawrence-a-hansen/#comment-16523

Ringworm

Ringworm is een schimmelinfectie van de huid. Het begint als een ronde plek die langzaam groter wordt. De rand van de plek is rood en schilferend. De plek ziet eruit als een ring, vandaar de naam ringworm.

 

Met wormen heeft het niets te maken.
 

De medische naam van ringworm is tinea corporis (schimmel op het lichaam) en schimmelinfecties van de huid worden ook wel mycosen genoemd.

Plaspillen (ingezonden)

Laat ik beginnen met het statement dat medicijnen helemaal geen medicijnen zijn en geneesmiddelen geen geneesmiddelen. De beide benamingen suggereren dat je, als je ze gebruikt daardoor beter, gezond wordt. Daarom is er ook een wet gemaakt om vast te stellen wat medicijnen zijn: "een geneesmiddel hoeft niet altijd te genezen, en omvat bijvoorbeeld ook diagnosemiddelen en middelen die  preventief (profylactisch) worden ingezet" volgens Wikipedia.

Volgens mij is er maar één soort echte geneesmiddelen en dat zijn anti-biotica. Zij zorgen er voor dat de ontstekingshaard verdwijnt. Alle andere zogenaamde medicijnen onderdrukken alleen het symptoom, bij plaspillen de te hoge bloeddruk. Maar als je je pillen niet meer inneemt heb je nog steeds hoge bloeddruk.

Ook de preventieve werking van geneesmiddelen is zeer beperkt en onderhevig aan kritiek. Zo blijkt dat als je een grote groep van gezonde personen direct in contact brengt met een virus door dit op het neusslijmvlies aan te brengen, slechts 12% van de mensen ziek wordt. Bij de anderen slaat het virus niet aan. Wie zorgt er dan voor de preventie? Inderdaad, ons immuunsysteem.
 

Laten we terug gaan naar de plaspil. Die helpt dus om je bloeddruk tijdelijk te verlagen. Maar je betaalt daarvoor een hoge prijs. De bijwerking van deze medicijnen, die verre van volmaakt zijn, is namelijk enorm. Ik heb zelf een tijdje die troep geslikt omdat mijn bloeddruk aan de hoge kant was. Van die pillen werd ik pas echt zwartgallig, duizelig en initiatiefloos. Ik ben er dus heel gauw mee gestopt. Ivan Wolffers heeft al vele jaren boeken samengesteld waarin de bijwerking van vrijwel alle medicijnen zijn vermeld, vaak uitgebreider dan de bijsluiter.

De aanleiding dat ik nu over plaspillen schrijf zijn de klachten van mijn schoonmoeder (geb.1935).  Ook zij heeft een keer last gehad van hoge bloeddruk volgens haar huisarts. Dat was een paar jaar geleden toen haar man ernstig ziek was. Toch werden er meteen plaspillen voorgeschreven in combinatie met een bètablokker. Zij krijgt 3 soorten pillen.  Het gaat om Indapamide; Bisoprolol; Losartankalium. Eigenlijk zou ze er meer moeten hebben, namelijk tegen de bijwerking van de medicijnen!

Zij laat regelmatig haar bloeddruk controleren en ze vertelde dat die al een hele tijd eigenlijk veel te laag is. Maar de dokter zegt dat zij haar medicijnen moet blijven slikken, anders stijgt haar bloeddruk weer tot onacceptabele waarden. En dat doet zo'n vrouw dus braaf, want meneer de dokter zegt het. En zo gaat het miljoenen. Het schijnt dat 25% van de volwassen bevolking last heeft van hypertensie, dat zijn ca. 3 miljoen mensen. Als dat geen kassa is voor de farmaceutische industrie. En de apotheek schrijft ook nog op het etiket: "stipt volgens dit voorschrift gebruiken".

 

 

Tandarts: Amalgaam

Amalgaam is een legering van kwik en andere metalen: ongeveer 50 % kwik; bij een lager percentage wordt het poreus en bij een hoger percentage vloeibaarder. Verder bestaat het uit zilver, tin, zink en koper. Amalgaam is hard en slijtvast. Het heeft eigenschappen die lijken op die van tanden (sterkte, slijtage, krimp enz).

Nadelen van Amalgaam zijn: het is niet tandkleurig, nee het is zilverkleurig, grijs, donker grijs tot zwart en schemert blauwgrijs door. Eerlijk gezegd, het ziet er niet uit.
Het hecht niet aan dentine of glazuur, ook niet met een of andere lijm waardoor het niet in het gat geplakt kan worden, maar er extra tandweefsel weggehaald moet worden, zodat de vulling zo'n vorm krijgt dat hij door die vorm alleen blijft zitten, de zogenaamde mechanische retentie. Er wordt dus veel gezond tandweefsel opgeofferd om een goede vulling te maken en dat is best zonde. Daarom wordt het tegenwoordig steeds minder gebruikt.

 Amalgaamvullingen zijn galvanisch. Ze vormen batterijen, spanningen onder 1 volt en daardoor kleine stroompjes. Dat werkt heel simpel: twee verschillende metalen vormen een batterij en aangezien er verschillende metalen in je mond kunnen zitten, kun je op die manier batterijwerking krijgen.

Dat gebeurt ook met verschillende amalgaamlegeringen, want er zijn verschillende typen amalgaam van verschillende fabrikanten op de markt, dus tel uit je winst, je hebt zo een batterij. Ik had ooit een vulling die ongeveer 1 volt aangaf als ik er een multimeter op zette (ene elektrode op de vulling, andere op het tandvlees ernaast).
 

En wie kent niet het effect van het bijten op een zilverpapiertje met een amalgaamvulling?

Wat denk ik er zelf van? Liever geen kwik in mijn bek, maar als je moet kiezen tussen een amalgaamvulling of extractie, dan kies ik toch voor de vulling. Gelukkig is er nu – sinds 1963 - composiet dat voor vrijwel alle vullingen gebruikt kan worden.

 Sigrid de Jong

Tandplaza

 

 

Como, stad van Volta

Alessandro Volta (1745-1827)

(vermomd als Griek)

met (hand op) batterij

Sweeping restrictions to use of research animals!

Italian parliament approves sweeping restrictions to use of research animals

The Italian parliament has voted in favour of introducing extreme restrictions in the use of animals in research — which some scientists say would halt important biomedical research in the country.

But some experts say this may contravene EU legislation – leaving the Italian government with the uncomfortable choice of either upsetting its democratically elected parliament, or upsetting the European Commission.

The dilemma arose as the government began earlier this year to prepare legislation required to adopt into national law a European Union directive covering the protection of animals for scientific purposes.

The directive, which was approved in 2010 after a long battle, strikes a delicate balance between animal welfare and the needs of biomedical research. It is considered among the strictest in the world.

Earlier last month the Senate approved a series of amendments  which further tighten the directive, and these were rubber-stamped yesterday by the Chamber of Deputies.

The amendments would, for example, forbid the use of non-human primates, dogs and cats in research, except in mandatory drug testing or when directly related to translational medicine. They would also forbid procedures that impose mild pain – like injections – without anaesthesia.

The legislation further prohibits the use of animals in some research areas –like xenotransplantation, where cells and tissues are transplanted between species, and addiction. “It’s terrible,” says pharmacologist Gaetano Di Chiara of the University of Cagliari, Sardinia. “Drug addiction is a major health issues and it requires research with animals.”

But physiologist Roberto Caminiti from the University of Rome La Sapienza, who chairs the Committee on Animals in Research for the Federation of European Neuroscience Societies, points out that the second article of the EU directive* explicitly bars EU member states from ‘gold-plating’ the directive by adding additional restrictions.

“If the government does actually implement these changes, we will call on the EU to open a procedure against Italy – that’s for sure,” Caminiti says.

The final legislation must be in place by the end of this year.

 

----

 

 

* RICHTLIJN 2010/63/EU

http://www.nkca.nl/object_binary/o4708_EU-Directive-Nederlands.pdf