Toen minister Plasterk nog dierproeven deed, heb ik hem die eens horen verdedigen met het argument dat we toch ook dieren doden voor consumptie. Of je nu dieren doodt voor consumptie of voor onderzoek, doden blijft doden. Vindt Plasterk. Maar hij niet alleeen. Het is een argument dat je vaker hoort.
Het berust m.i. op de opvatting dat het ene leven niet gelijk is aan het andere. Noem iets een dier en het leven daarvan is al meteen veel minder waard. Met hetzelfde argument verdedigen sommige mensen de doodstraf. De doodstraf wordt niet voltrokken aan mensen, maar aan ‘beesten’. Aan mensen van wie men zegt dat ze zich als beesten gedragen hebben.
N.B. Dieractivisten gaan daar soms in mee, namelijk als ze zeggen: Verdedig de dieren tegen de beesten.
Naar mijn mening is Plasterks opvatting onjuist.
Het doden van slachtvee gebeurt in beginsel op de meest pijnloze wijze.
Ook het doden van proefdieren gebeurt snel. Dat moet ook wel, gelet alleen al op de aantallen. Ruim 1500 per dag in Nederland.
Het verschil tussen slachtvee en proefdieren is dat tussen abattoir en laboratorium. Het abattoir is ingericht op doden. De dieren worden er op de dag van aankomst gedood.
In het lab is dat anders. Dat is niet ingericht op doden; dat gebeurt ergens anders, in een aparte ruimte.
In het lab worden dieren pas gedood nadat er met ze geëxperimenteerd is.
Er is geen vaste tijdsduur die met het experiment gemoeid is. Proefdieren wordt opzettelijk leed toegebracht om te zien hoe ze daarop reageren. Dat kan geruime tijd duren.
Het wordt door onderzoekers niet als lijden erkend. Het zijn immers dieren, zie boven. Daarom wordt dit lijden benoemd als ‘ongerief’.
Wanneer Plasterk dus stelt dat doden doden is, dan slaat hij de belangrijkste fase over. Precies die welke het verschil maakt: die van het experiment.
zondag 29 november 2009
De zak van Sinterklaas
O kom er eens kijken
Zetten wij vroeger onze schoen bij de kachel, omdat daar de naaste verbinding met het dak lag, - ik constateerde al eerder dat dat voorbij is. De schoen kan nu zo ongeveer op iedere willekeurige plek in huis gezet worden, dus ook bij de radiator van de centrale verwarming. Sint en Piet zijn meer gaan lijken op de heilige Geest voor wie er immers ook geen materiële beletselen bestaan.
Wie zoet is krijgt lekkers
Intussen is mij gebleken dat ook de zak van Sinterklaas niet meer is wat hij geweest is. Hij bevatte altijd al cadeautjes voor de kinderen die zoet geweest waren, maar tegelijk was er een kans dat je in die zak mee naar Spanje moest, als je niet zo braaf geweest was. Bijvoorbeeld als je teveel Heleen van Royen gelezen had. (“Stout’)
Maar dat is niet meer. De Sint is gereduceerd tot Goede Geest, Goedheiligman. Hij deelt alleen nog cadeautjes uit.
In overeenstemming daarmee kan niet meer gezongen worden: “Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe.” Kinderen weten al niet meer wat een roe is: de roe is namelijk afgeschaft.
Anno 2009 leven we in de beste van alle werelden, zijn er geen stoute kinderen meer en iedereen krijgt lekkers. Piet is nog wel zwart, maar ook dat staat ter discussie.
Zetten wij vroeger onze schoen bij de kachel, omdat daar de naaste verbinding met het dak lag, - ik constateerde al eerder dat dat voorbij is. De schoen kan nu zo ongeveer op iedere willekeurige plek in huis gezet worden, dus ook bij de radiator van de centrale verwarming. Sint en Piet zijn meer gaan lijken op de heilige Geest voor wie er immers ook geen materiële beletselen bestaan.
Wie zoet is krijgt lekkers
Intussen is mij gebleken dat ook de zak van Sinterklaas niet meer is wat hij geweest is. Hij bevatte altijd al cadeautjes voor de kinderen die zoet geweest waren, maar tegelijk was er een kans dat je in die zak mee naar Spanje moest, als je niet zo braaf geweest was. Bijvoorbeeld als je teveel Heleen van Royen gelezen had. (“Stout’)
Maar dat is niet meer. De Sint is gereduceerd tot Goede Geest, Goedheiligman. Hij deelt alleen nog cadeautjes uit.
In overeenstemming daarmee kan niet meer gezongen worden: “Wie zoet is krijgt lekkers, wie stout is de roe.” Kinderen weten al niet meer wat een roe is: de roe is namelijk afgeschaft.
Anno 2009 leven we in de beste van alle werelden, zijn er geen stoute kinderen meer en iedereen krijgt lekkers. Piet is nog wel zwart, maar ook dat staat ter discussie.
donderdag 26 november 2009
Innovaties (verkeer)
Vanmiddag was ik in het centrum van Amsterdam, met de auto.
Dat wens je normaal gesproken je ergste vijand niet toe, maar het openbaar vervoer is voor mij taboe doordat ik nog steeds geen ov-chipkaart heb.
Zo komt Boontje om zijn loontje.
Ik zag daar - als goedmakertje - twee innovaties.
1. Een voetgangerslicht dat direct onder het licht, in een apart venster, aangeeft hoeveel seconden je nog op groen moet wachten. Dat vond ik een heel positieve bijdrage aan de disciplinering van de voetganger.
2. Het parkeertarief voor een uur was 4 euro. Ik was na 20 minuten weer terug bij de auto, dus dan loont het dat bonnetje aan een ander cadeau te doen, voor de rest van de tijd. Maar dat kan niet! Je moet nl. vooraf het nummer van je kenteken intoetsen, en dat komt op het kaartje te staan. Daarmee personaliseer je dus dat parkeerkaartje.
Wakker geschud door zoveel innovatie zag ik er onderweg nog een.
De automobilist die voor rechtsaf moet voorsorteren, moet vaak wachten tot die rijstrook vrij is. Vooral als het een korte rijstrook is.
Maar wachten, dat doet de Nederlander niet als het niet hoeft. Hij pakt dus geregeld een stuk van de berm (groenstrook) mee, om sneller te kunnen aansluiten bij de rij voor rechtsaf.
Hier heeft de disciplinering toegeslagen door in die groenstrook verhoogde stenen te plaatsen, om de zoveel meter. Uiteraard haaks op de rijrichting. En dat is afdoende.
De meest afdoende maatregelen zijn altijd fysieke barrières. (bussluizen bijv.)
Dat wens je normaal gesproken je ergste vijand niet toe, maar het openbaar vervoer is voor mij taboe doordat ik nog steeds geen ov-chipkaart heb.
Zo komt Boontje om zijn loontje.
Ik zag daar - als goedmakertje - twee innovaties.
1. Een voetgangerslicht dat direct onder het licht, in een apart venster, aangeeft hoeveel seconden je nog op groen moet wachten. Dat vond ik een heel positieve bijdrage aan de disciplinering van de voetganger.
2. Het parkeertarief voor een uur was 4 euro. Ik was na 20 minuten weer terug bij de auto, dus dan loont het dat bonnetje aan een ander cadeau te doen, voor de rest van de tijd. Maar dat kan niet! Je moet nl. vooraf het nummer van je kenteken intoetsen, en dat komt op het kaartje te staan. Daarmee personaliseer je dus dat parkeerkaartje.
Wakker geschud door zoveel innovatie zag ik er onderweg nog een.
De automobilist die voor rechtsaf moet voorsorteren, moet vaak wachten tot die rijstrook vrij is. Vooral als het een korte rijstrook is.
Maar wachten, dat doet de Nederlander niet als het niet hoeft. Hij pakt dus geregeld een stuk van de berm (groenstrook) mee, om sneller te kunnen aansluiten bij de rij voor rechtsaf.
Hier heeft de disciplinering toegeslagen door in die groenstrook verhoogde stenen te plaatsen, om de zoveel meter. Uiteraard haaks op de rijrichting. En dat is afdoende.
De meest afdoende maatregelen zijn altijd fysieke barrières. (bussluizen bijv.)
dinsdag 24 november 2009
Partij voor de Dieren: statuten
Uit de congresstukken van de partij over de statuten blijkt dat de structuur van de vereniging niet verandert. Dat is jammer.
Een cosmetische aanpassing is dat werkgroepen 'afdelingen' worden.
Nieuw is verder dat max. 20 leden in een ‘College van Advies’ het bestuur van advies kunnen dienen. Dat aantal is ruim tweemaal het aantal bestuursleden. Het partijbestuur houdt hierbij een stevige vinger in de pap maar het is toch een verbetering. Al zal de praktijk moeten uitwijzen of het ‘College van Advies’ enige betekenis heeft dan wel niet meer dan een zoethoudertje is.
In art. 12 van de conceptstatuten staat:
“Leden van het partijbestuur kunnen geen lid zijn van het College van Advies.”
Dat is grappig.
Leden van het partijbestuur kunnen wel lid van de Tweede Kamer zijn, maar dat is blijkbaar minder belangrijk!
Voorzitter van het partijbestuur
Ik vind het een verkeerde zaak dat kamerleden ook bestuursleden kunnen zijn.
Het kamerlid stemt zonder last, heeft een vrij mandaat. Dat neemt niet weg dat het kamerlid de Partij voor de Dieren vertegenwoordigt.
Het bestuur heeft een eigen verantwoordelijk om over de belangen van de partij te waken. Indien kamerleden dus standpunten innemen die in strijd zijn met het partijbelang – en dat komt voor ! – dat dient het bestuur bijvoorbeeld door middel van een persbericht daarvan afstand te kunnen nemen.
Met een kamerlid als voorzitter van het partijbestuur is een dergelijke correctie ondenkbaar.
Voorzitter van de tweedekamerfractie
Een cosmetische aanpassing is dat werkgroepen 'afdelingen' worden.
Nieuw is verder dat max. 20 leden in een ‘College van Advies’ het bestuur van advies kunnen dienen. Dat aantal is ruim tweemaal het aantal bestuursleden. Het partijbestuur houdt hierbij een stevige vinger in de pap maar het is toch een verbetering. Al zal de praktijk moeten uitwijzen of het ‘College van Advies’ enige betekenis heeft dan wel niet meer dan een zoethoudertje is.
In art. 12 van de conceptstatuten staat:
“Leden van het partijbestuur kunnen geen lid zijn van het College van Advies.”
Dat is grappig.
Leden van het partijbestuur kunnen wel lid van de Tweede Kamer zijn, maar dat is blijkbaar minder belangrijk!
Voorzitter van het partijbestuur
Ik vind het een verkeerde zaak dat kamerleden ook bestuursleden kunnen zijn.
Het kamerlid stemt zonder last, heeft een vrij mandaat. Dat neemt niet weg dat het kamerlid de Partij voor de Dieren vertegenwoordigt.
Het bestuur heeft een eigen verantwoordelijk om over de belangen van de partij te waken. Indien kamerleden dus standpunten innemen die in strijd zijn met het partijbelang – en dat komt voor ! – dat dient het bestuur bijvoorbeeld door middel van een persbericht daarvan afstand te kunnen nemen.
Met een kamerlid als voorzitter van het partijbestuur is een dergelijke correctie ondenkbaar.
Voorzitter van de tweedekamerfractie
Opzouten
Dat we dagelijks veel teveel zout innemen is algemeen bekend. Dat is ongezond. Zout is een conserveermiddel, geen voedingsmiddel. Ik ben geen fijnproever maar aan de dominante smaak van zout heb ik een hekel. Je hebt er dagelijks maar weinig van nodig.
Als oppassende burger dacht ik er dus goed aan te doen de zoutinname te minderen. Preventie! Ik wendde mij tot de buurtsuper en jawel, daar kon ik zowel brood als kaas met minder zout krijgen. Dacht ik.
Want in de regel waren die producten niet voorradig. En op het bestellen ervan kon je ook niet rekenen. Het merk kaas heet Altena, maar verkoopsters verstaan alleen de uitspraak: Alteena. Het brood was merkloos.
Aan deze lijdensweg is een einde gekomen. Becel is in het gat in de markt gesprongen en in de AH-filialen vind je nu een ruime voorraad meergranen, volkoren brood, met 40% minder zout. Het smaakt ook nog.
(Het eigen brood van AH bevat ca. 10% minder zout (t.o.v. vorig jaar).)
Voor kaas moet je Milner hebben. Maar daar moet je mee oppassen. Meestal is het alleen minder vet. Er bestaat echter ook minder zout. Dat heet:
Milner Licht gerijpt Minder zout 30+.
Dat betekent: 30% minder zout en 40% minder vet dan 48+ kaas.
NB. Kaas is niet vegetarisch.
Vegetarische kaas bestaat wel maar die wordt gemaakt met genetische manipulatie:
Er zijn kazen waarvoor niet de lebmaag van een kalf gebruikt wordt, maar een biologisch product. Dit biologische product heeft dezelfde werking als het traditionele stremsel.
Onderzoekers hebben het gen voor chymosine ingebouwd in het DNA van gist. Een stukje DNA met de informatie van het enzym chymosine wordt door middel van 'knippen en plakken' in een gistsoort gezet zodat deze gistcellen als fabriek voor chymosine kunnen dienen.
Vegetarische kaas is net als niet-vegetarische kaas van melk gemaakt, maar zonder dierlijk stremsel. Het gisteiwit is identiek aan het eiwit dat in de maag van kalveren aanwezig is. Chymosine wordt diervriendelijk gewonnen en is in grote hoeveelheden beschikbaar.
Naast vegetarische kaas is er ook nog veganistische kaas. Deze kaas is gemaakt van sojamelk.
Bron: http://www.vegetarisme.nl/vegetarisme.nl/index.php/voeding/68-overigen/163-is-kaas-vegetarisch-het-is-immers-gemaakt-van-melk
Als oppassende burger dacht ik er dus goed aan te doen de zoutinname te minderen. Preventie! Ik wendde mij tot de buurtsuper en jawel, daar kon ik zowel brood als kaas met minder zout krijgen. Dacht ik.
Want in de regel waren die producten niet voorradig. En op het bestellen ervan kon je ook niet rekenen. Het merk kaas heet Altena, maar verkoopsters verstaan alleen de uitspraak: Alteena. Het brood was merkloos.
Aan deze lijdensweg is een einde gekomen. Becel is in het gat in de markt gesprongen en in de AH-filialen vind je nu een ruime voorraad meergranen, volkoren brood, met 40% minder zout. Het smaakt ook nog.
(Het eigen brood van AH bevat ca. 10% minder zout (t.o.v. vorig jaar).)
Voor kaas moet je Milner hebben. Maar daar moet je mee oppassen. Meestal is het alleen minder vet. Er bestaat echter ook minder zout. Dat heet:
Milner Licht gerijpt Minder zout 30+.
Dat betekent: 30% minder zout en 40% minder vet dan 48+ kaas.
NB. Kaas is niet vegetarisch.
Vegetarische kaas bestaat wel maar die wordt gemaakt met genetische manipulatie:
Er zijn kazen waarvoor niet de lebmaag van een kalf gebruikt wordt, maar een biologisch product. Dit biologische product heeft dezelfde werking als het traditionele stremsel.
Onderzoekers hebben het gen voor chymosine ingebouwd in het DNA van gist. Een stukje DNA met de informatie van het enzym chymosine wordt door middel van 'knippen en plakken' in een gistsoort gezet zodat deze gistcellen als fabriek voor chymosine kunnen dienen.
Vegetarische kaas is net als niet-vegetarische kaas van melk gemaakt, maar zonder dierlijk stremsel. Het gisteiwit is identiek aan het eiwit dat in de maag van kalveren aanwezig is. Chymosine wordt diervriendelijk gewonnen en is in grote hoeveelheden beschikbaar.
Naast vegetarische kaas is er ook nog veganistische kaas. Deze kaas is gemaakt van sojamelk.
Bron: http://www.vegetarisme.nl/vegetarisme.nl/index.php/voeding/68-overigen/163-is-kaas-vegetarisch-het-is-immers-gemaakt-van-melk
Commissie Biotechnologie bij Dieren: symposium d.d. 13-11-2009
Aanwezig waren 88 personen, waaronder de meesten uit de Biotechnologie, de farmaceutische industrie, enkele Proefdierdeskundigen, enkele DEC- en LNV-leden, 1 lid van de Vissenbescherming en 2 van Proefdiervrij (M. Zuidgeest en drs. A. Janssens) en drs. H. Lommers, de bekende dierenarts van de t.v., die zich nu bezighoudt met Nanotechnologie en omgeturnd is.
Er werden 4 lezingen gehouden, die eigenlijk alle het ontstaan, het functioneren en het beeïndigen van de CBD beschreven. Voormalig minister van LNV, Braks deed de inleiding. Zijn stelling: “genetische modificatie is onontbeerlijk om de wereldbevolking te voeden, voor Nano-techniek èn voor biometrisch onderzoek.”
Lezing 1. Prof.Dr. E. Schroten (voorzitter CBD)
De maatschappelijke zorg omtrent dierproeven is sinds de jaren negentig afgenomen. De discussies, die bij de CBD plaatsvinden, gaan uitsluitend nog over Biotechnologie bij dieren. Hij is er een voorstander deze hoorzittingen af te schaffen en in plaats hiervan publieke debatten te organiseren. In de 2e Kamer wordt er weinig over Biotechnologie voor dieren besproken; het gaat bijna uitsluitend over voeding en planten.
Het gevaar bij afschaffing van de CBD bij overdracht aan de DEC’s kan het volgende betekenen:
- De DEC’s zijn niet ingespeeld op de veelheid van aanvragen (de caseload is te zwaar, maar de bemanning kan wel uitgebreid worden). Bovendien hoe ziet de CBD het voor zich wanneer er over elk geval een maatschappijk debat ontstaat? En wie neemt hieraan deel en op welke manier? In het algemeen is het publiek niet te porren als het gaat om ethische discussies bij dieren.
Anna: Het lijkt mij dat het CBD een oude schoen weggooit voordat ze een paar nieuwe hebben gekocht. Persoonlijk denk ik niet dat het er beter op wordt. Ik denk dat er wel zeker kans bestaat dat ze de onderzoeken met embryo’s, ongewervelden en muizen vergunningvrij gaan maken, omdat dit 90% betreft van alle aanvragen. Zoals voorgesteld in een voorstel van 2005. Aanvragen met embryo’s tot 5 dagen oud, ongewervelden en muizen zouden vrijgesteld worden van vergunningen!
Het is niet onverstandig er scherp op toe te zien dat in het nieuwe systeem dit niet alsnog gebeurt.
De enigszins preventieve werking die het CBD nog had, valt dan ook helemaal weg. Onderzoekers moeten nu nog hun aanvragen goed onderbouwen en rekening houden met de ‘eisen’ van het CBD.
lezing 2 prof. Dr. H. Zwart, hoogleraar Wijsbegeerte en Natuurwetenschappen aan de Universiteit van Nijmegen
Hij sprak over positie van de morele waarde van het dier in Nederland en wereldwijd. Is het nog belangrijk dat Nederland een eigen visie hierover heeft? Ook benadrukte hij, net als zijn voorganger, dat de Nederlander – met name de nieuwe generatie- minder moeite heeft met Biotechnologie. Het was duidelijk dat hij een voorstander was van de “biotechdieren”. Een site die je beslist moest raadplegen: www.genpets.com Hij stipte een aantal mogelijkheden aan om muizen te ’modificeren’, zoals de giant mouse, de oncomouse en de oormuis.
Lezing 3: Prof. Dr.ir. G. de Vries (van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid).
Hamvraag: Is het gebruik van dieren voor innovatie en onderzoek verantwoord?
De CBD werkt altijd met 4 vragen:
- 1) werkt het (doelmatigheid), 2) past het: (uitvoerbaarheid/competenties), 3) mag het? (regelgeving), 4) hoort het? (etisch verantwoord).
Bij 1) en 2) heb je te maken met innoviteiten die vaak mislukken, evenals maatschappelijke experimenten.
Bij 3) heb je te maken van genetische manipulatie (gmo’s) en
bij 4) tussen de keuze goed en kwaad (moraal) en tussen kwaad of nog erger (ethiek; dit is eigenlijk een tragische keuze tussen 2 kwaden). Over dit laatste wijdt hij verder uit in zijn artikel. Genetische manipulatie is eigenlijk het minst kwade volgens hem, want het andere –het nalaten hiervan- is nog erger. Want dan stagneert belangrijk medisch onderzoek.
Ook werd gesteld m.b.t. punt 4 dat –indien de burger (consument) met deze probleemstellingen te maken krijgt- deze niet in staat zal zijn een weloverwogen keuze te maken. Er zal dan alleen gekeken kunnen worden of het formulier op de juiste wijze is ingevuld. 1) en 2) moeten zo wie zo door deskundigen beantwoord worden.
Het zal uiteindelijk door de politiek beslist moeten worden hoe te handelen.
Anna: Het is hier zaak dat de Partij voor de Dieren en andere politici die zich hard maken voor dieren, zoals Krista van Velzen, erbij betrokken zijn. Het spreekt voor zich dat Proefdiervrij ook hierin een cruciale rol kan en moet spelen. Het is te hopen dat de regerende rol van de CDA en van de Christenunie dan is uitgespeeld.
Lezing 4 Mr. J.P. Hoogeveen, Directeur-Generaal van LNV
Onderwerp: Het beleid van de LNV over de laatste 15 jaar en visie op de toekomst voor wat betreft beleid.
Hij stelde dat de persoonlijke moraal altijd vervuild wordt door andere belangen
Anna: Ook de CBD leden zijn geen uitzondering hierop; welke belangen (eigen voordeel) hebben zij? En wat te denken van het belang van de machtige farmaceutische industrie (macht/geld) en die van de wetenschappers (erkenning/publicaties)?
Een paar vragen kwamen aan de orde:
• is de ethische aanvaardbaarheid bereikt? Ethisch aanvaardbaar voor wie? Voor dierenwelzijnsleden is die al lang bereikt.
• Waar is het einde?; er is nog veel potentie (is dit niet een hypothetische vraag, want voor wetenschappers is er geen einde)
Conclusie-Anna:
Het is duidelijk dat we hier niet met asceten te maken hebben. Deze mensen onderscheiden zich niet van het merendeel van de Nederlandse bevolking. Voelen zich niet bezwaard over wat ze eten (kiloknaller, foie gras), gezondheidszorg (helaas ten koste van proefdierenleed, maar ja, het is nodig), bont, circussen met wilde dieren of (drijf)jacht. Weliswaar hebben deze mensen wat meer geestelijke bagage, maar er ontbreekt iets: hun geweten.
Toch als je de rapporten goed leest, zie je dat hun geweten wel degelijk van zich laat horen. Alleen proberen ze dit vervolgens weg te argumenteren.
Tijdens de vragenronde begon een van de aanwezigen spontaan over het doen van proeven op dieren te vertellen. Er was hem niets gevraagd hierover. Collega Esther zei dat wanneer iemand spontaan ergens over begint, hij zich waarschijnlijk schuldig voelt.
Ik wilde tijdens deze vragenronde van de Commissie weten of ze al concrete plannen hadden nadat het CBD ter ziele was. En of er een garantie kwam dat niet gemakshalve –om veel werk en tijd te besparen- de proeven op muizen vergunningvrij zouden worden. Ik ben van mening dat ze wel zeker een idee hebben hoe het verder moet, maar dit niet aan de grote klok willen hangen. Ik kreeg dan ook een bijzonder vaag antwoord..
Verder heb ik aangegeven dat ik van mening ben dat dit hele symposium slechts een lofzang is op het functioneren van de CBD de afgelopen 12 ½ jaar en dat ik ervan overtuigd ben dat de aanwezigen zich over 20 jaar diep zullen schamen over wat hier in Nederland allemaal gebeurt.
Er werden 4 lezingen gehouden, die eigenlijk alle het ontstaan, het functioneren en het beeïndigen van de CBD beschreven. Voormalig minister van LNV, Braks deed de inleiding. Zijn stelling: “genetische modificatie is onontbeerlijk om de wereldbevolking te voeden, voor Nano-techniek èn voor biometrisch onderzoek.”
Lezing 1. Prof.Dr. E. Schroten (voorzitter CBD)
De maatschappelijke zorg omtrent dierproeven is sinds de jaren negentig afgenomen. De discussies, die bij de CBD plaatsvinden, gaan uitsluitend nog over Biotechnologie bij dieren. Hij is er een voorstander deze hoorzittingen af te schaffen en in plaats hiervan publieke debatten te organiseren. In de 2e Kamer wordt er weinig over Biotechnologie voor dieren besproken; het gaat bijna uitsluitend over voeding en planten.
Het gevaar bij afschaffing van de CBD bij overdracht aan de DEC’s kan het volgende betekenen:
- De DEC’s zijn niet ingespeeld op de veelheid van aanvragen (de caseload is te zwaar, maar de bemanning kan wel uitgebreid worden). Bovendien hoe ziet de CBD het voor zich wanneer er over elk geval een maatschappijk debat ontstaat? En wie neemt hieraan deel en op welke manier? In het algemeen is het publiek niet te porren als het gaat om ethische discussies bij dieren.
Anna: Het lijkt mij dat het CBD een oude schoen weggooit voordat ze een paar nieuwe hebben gekocht. Persoonlijk denk ik niet dat het er beter op wordt. Ik denk dat er wel zeker kans bestaat dat ze de onderzoeken met embryo’s, ongewervelden en muizen vergunningvrij gaan maken, omdat dit 90% betreft van alle aanvragen. Zoals voorgesteld in een voorstel van 2005. Aanvragen met embryo’s tot 5 dagen oud, ongewervelden en muizen zouden vrijgesteld worden van vergunningen!
Het is niet onverstandig er scherp op toe te zien dat in het nieuwe systeem dit niet alsnog gebeurt.
De enigszins preventieve werking die het CBD nog had, valt dan ook helemaal weg. Onderzoekers moeten nu nog hun aanvragen goed onderbouwen en rekening houden met de ‘eisen’ van het CBD.
lezing 2 prof. Dr. H. Zwart, hoogleraar Wijsbegeerte en Natuurwetenschappen aan de Universiteit van Nijmegen
Hij sprak over positie van de morele waarde van het dier in Nederland en wereldwijd. Is het nog belangrijk dat Nederland een eigen visie hierover heeft? Ook benadrukte hij, net als zijn voorganger, dat de Nederlander – met name de nieuwe generatie- minder moeite heeft met Biotechnologie. Het was duidelijk dat hij een voorstander was van de “biotechdieren”. Een site die je beslist moest raadplegen: www.genpets.com Hij stipte een aantal mogelijkheden aan om muizen te ’modificeren’, zoals de giant mouse, de oncomouse en de oormuis.
Lezing 3: Prof. Dr.ir. G. de Vries (van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid).
Hamvraag: Is het gebruik van dieren voor innovatie en onderzoek verantwoord?
De CBD werkt altijd met 4 vragen:
- 1) werkt het (doelmatigheid), 2) past het: (uitvoerbaarheid/competenties), 3) mag het? (regelgeving), 4) hoort het? (etisch verantwoord).
Bij 1) en 2) heb je te maken met innoviteiten die vaak mislukken, evenals maatschappelijke experimenten.
Bij 3) heb je te maken van genetische manipulatie (gmo’s) en
bij 4) tussen de keuze goed en kwaad (moraal) en tussen kwaad of nog erger (ethiek; dit is eigenlijk een tragische keuze tussen 2 kwaden). Over dit laatste wijdt hij verder uit in zijn artikel. Genetische manipulatie is eigenlijk het minst kwade volgens hem, want het andere –het nalaten hiervan- is nog erger. Want dan stagneert belangrijk medisch onderzoek.
Ook werd gesteld m.b.t. punt 4 dat –indien de burger (consument) met deze probleemstellingen te maken krijgt- deze niet in staat zal zijn een weloverwogen keuze te maken. Er zal dan alleen gekeken kunnen worden of het formulier op de juiste wijze is ingevuld. 1) en 2) moeten zo wie zo door deskundigen beantwoord worden.
Het zal uiteindelijk door de politiek beslist moeten worden hoe te handelen.
Anna: Het is hier zaak dat de Partij voor de Dieren en andere politici die zich hard maken voor dieren, zoals Krista van Velzen, erbij betrokken zijn. Het spreekt voor zich dat Proefdiervrij ook hierin een cruciale rol kan en moet spelen. Het is te hopen dat de regerende rol van de CDA en van de Christenunie dan is uitgespeeld.
Lezing 4 Mr. J.P. Hoogeveen, Directeur-Generaal van LNV
Onderwerp: Het beleid van de LNV over de laatste 15 jaar en visie op de toekomst voor wat betreft beleid.
Hij stelde dat de persoonlijke moraal altijd vervuild wordt door andere belangen
Anna: Ook de CBD leden zijn geen uitzondering hierop; welke belangen (eigen voordeel) hebben zij? En wat te denken van het belang van de machtige farmaceutische industrie (macht/geld) en die van de wetenschappers (erkenning/publicaties)?
Een paar vragen kwamen aan de orde:
• is de ethische aanvaardbaarheid bereikt? Ethisch aanvaardbaar voor wie? Voor dierenwelzijnsleden is die al lang bereikt.
• Waar is het einde?; er is nog veel potentie (is dit niet een hypothetische vraag, want voor wetenschappers is er geen einde)
Conclusie-Anna:
Het is duidelijk dat we hier niet met asceten te maken hebben. Deze mensen onderscheiden zich niet van het merendeel van de Nederlandse bevolking. Voelen zich niet bezwaard over wat ze eten (kiloknaller, foie gras), gezondheidszorg (helaas ten koste van proefdierenleed, maar ja, het is nodig), bont, circussen met wilde dieren of (drijf)jacht. Weliswaar hebben deze mensen wat meer geestelijke bagage, maar er ontbreekt iets: hun geweten.
Toch als je de rapporten goed leest, zie je dat hun geweten wel degelijk van zich laat horen. Alleen proberen ze dit vervolgens weg te argumenteren.
Tijdens de vragenronde begon een van de aanwezigen spontaan over het doen van proeven op dieren te vertellen. Er was hem niets gevraagd hierover. Collega Esther zei dat wanneer iemand spontaan ergens over begint, hij zich waarschijnlijk schuldig voelt.
Ik wilde tijdens deze vragenronde van de Commissie weten of ze al concrete plannen hadden nadat het CBD ter ziele was. En of er een garantie kwam dat niet gemakshalve –om veel werk en tijd te besparen- de proeven op muizen vergunningvrij zouden worden. Ik ben van mening dat ze wel zeker een idee hebben hoe het verder moet, maar dit niet aan de grote klok willen hangen. Ik kreeg dan ook een bijzonder vaag antwoord..
Verder heb ik aangegeven dat ik van mening ben dat dit hele symposium slechts een lofzang is op het functioneren van de CBD de afgelopen 12 ½ jaar en dat ik ervan overtuigd ben dat de aanwezigen zich over 20 jaar diep zullen schamen over wat hier in Nederland allemaal gebeurt.
maandag 23 november 2009
Kopje thee bij Bee
De afspraak was dat onze Kamerleden niks mochten zeggen.
Wel leuk dat die hockeybal Boekestijn dat wel gedaan heeft. Want dan hoor je wat de koningin zoal vertelt.
Ze had het over de hypecultuur op het Binnenhof en dat de Kamerleden te snel een spoeddebat aanvragen.
Ik zou daar als democratisch gekozen parlementslid onmiddellijk een spoeddebat over aanvragen. Ik zou de minister-president vragen of hij deze mevrouw onmiddellijk tot de orde wil roepen. Omdat zij zaagt aan de wortels van de democratie. Zij moet zich helemaal niet met het parlement bemoeien. Het is de bedoeling dat het parlement zich met de regering, dus met haar, bemoeit. Ze moet stilzwijgend afwachten wat wij van haar doen en laten vinden en niet zo’n grote mond hebben. Rustig afwachten wat de Kamer doet. Dat is een democratie. En spoeddebatten horen daar bij!
Hoe langer ik die familie op onze kosten zie modderen, hoe vaker ik denk: waarom stoppen we er niet mee? Het is toch totaal achterhaalde poppenkast.
Nu moeten onze kroonprins en zijn vrouw hun stacaravan in Mozambique weer van de hand doen. Zielig voor die club communicatieadviseurs, die alles wat krom was recht moesten lullen. Onbegonnen werk. Gisterochtend las ik dat Alex begonnen was met vier stukjes grond.
Nog even en hij krijgt die vastgoedmaffioos Jan van V. en de fijnzinnige Harry Mens als buren, dacht ik nippend aan mijn koffie.
Mij verbaast echt niks meer. En het is natuurlijk zielig voor die bewoners van dat schiereiland, die van alles van onze Koninklijke Familie zouden krijgen. Schooltjes, winkels en een vliegveld, zodat de hongernegertjes ook eens wat vaker weg konden. Dat lopen ze nu allemaal mis.
Als Trix binnenkort aftreedt, waarom stoppen we dan niet met de achterhaalde poespas?
Waarom bedanken Willem-Alexander en zijn vrouw niet vriendelijk voor de eer? Dat ze zeggen dat het toch ronduit debiel is dat zij op hun leeftijd niet eens een vakantiehuisje kunnen aanschaffen zonder verantwoording af te leggen aan de regering, die weer gecontroleerd wordt door het parlement dat zich weer het zwijgen op laat leggen door zijn moeder.
We zijn ziek. Hartstikke ziek en knettergek.
Youp van 't Hek
column in NRC-H. (fragmenten)
Wel leuk dat die hockeybal Boekestijn dat wel gedaan heeft. Want dan hoor je wat de koningin zoal vertelt.
Ze had het over de hypecultuur op het Binnenhof en dat de Kamerleden te snel een spoeddebat aanvragen.
Ik zou daar als democratisch gekozen parlementslid onmiddellijk een spoeddebat over aanvragen. Ik zou de minister-president vragen of hij deze mevrouw onmiddellijk tot de orde wil roepen. Omdat zij zaagt aan de wortels van de democratie. Zij moet zich helemaal niet met het parlement bemoeien. Het is de bedoeling dat het parlement zich met de regering, dus met haar, bemoeit. Ze moet stilzwijgend afwachten wat wij van haar doen en laten vinden en niet zo’n grote mond hebben. Rustig afwachten wat de Kamer doet. Dat is een democratie. En spoeddebatten horen daar bij!
Hoe langer ik die familie op onze kosten zie modderen, hoe vaker ik denk: waarom stoppen we er niet mee? Het is toch totaal achterhaalde poppenkast.
Nu moeten onze kroonprins en zijn vrouw hun stacaravan in Mozambique weer van de hand doen. Zielig voor die club communicatieadviseurs, die alles wat krom was recht moesten lullen. Onbegonnen werk. Gisterochtend las ik dat Alex begonnen was met vier stukjes grond.
Nog even en hij krijgt die vastgoedmaffioos Jan van V. en de fijnzinnige Harry Mens als buren, dacht ik nippend aan mijn koffie.
Mij verbaast echt niks meer. En het is natuurlijk zielig voor die bewoners van dat schiereiland, die van alles van onze Koninklijke Familie zouden krijgen. Schooltjes, winkels en een vliegveld, zodat de hongernegertjes ook eens wat vaker weg konden. Dat lopen ze nu allemaal mis.
Als Trix binnenkort aftreedt, waarom stoppen we dan niet met de achterhaalde poespas?
Waarom bedanken Willem-Alexander en zijn vrouw niet vriendelijk voor de eer? Dat ze zeggen dat het toch ronduit debiel is dat zij op hun leeftijd niet eens een vakantiehuisje kunnen aanschaffen zonder verantwoording af te leggen aan de regering, die weer gecontroleerd wordt door het parlement dat zich weer het zwijgen op laat leggen door zijn moeder.
We zijn ziek. Hartstikke ziek en knettergek.
Youp van 't Hek
column in NRC-H. (fragmenten)
zondag 22 november 2009
Zwaantje
Staande op een ladder op vier meter hoog heb ik een stoffer nodig.
Mijn vriend gooit hem van beneden omhoog en achteloos pluk ik hem met één hand uit de lucht.
Ik kijk naar zijn gezicht want zelf durft hij niet verder dan twee meter.
Hij ziet mijn blik en moet lachen. “Je lijkt wel een acrobaat” zegt hij.
En dan: “Doe nou eens een zwaantje”.
Dat heb ik maar niet gedaan.
Mijn vriend gooit hem van beneden omhoog en achteloos pluk ik hem met één hand uit de lucht.
Ik kijk naar zijn gezicht want zelf durft hij niet verder dan twee meter.
Hij ziet mijn blik en moet lachen. “Je lijkt wel een acrobaat” zegt hij.
En dan: “Doe nou eens een zwaantje”.
Dat heb ik maar niet gedaan.
zaterdag 21 november 2009
Josine van Dalsum
Josina Johanna (Josine) van Dalsum (Breda, 14 juli 1948 - Amsterdam, 17 november 2009) was een Nederlands actrice.
Ze begon in 1971 aan de toneelschool in Amsterdam. Tijdens haar toneelschooltijd was ze een vaste figuur in het NCRV TV kinderprogramma Orimoa. Ze was niet betrokken bij de Actie Tomaat, maar behoorde wel tot de kritische jonge acteurs.
Vanaf het begin van de jaren zeventig speelde ze diverse rollen in televisiedrama en in films.
Sinds 1974 gehuwd met regisseur John van de Rest. Het paar kreeg een zoon - Aram - die ook acteur is.
Kanker
In 2003 werd longkanker bij haar geconstateerd. Een long werd operatief weggehaald.
In 2004 bleek dat ze twee hersenmetastasen had die niet konden worden geopereerd. Ze zou nog een jaar hebben te leven, en maakte nog gauw een reis naar de Verenigde Staten, samen met haar echtgenoot en hun zoon.
In 2005 verscheen ze in het AVRO televisieprogramma Vinger aan de Pols en vertelde ze openhartig over haar ziekte en haar uitzichtloze situatie.
In 2006 bleek toch nog een behandeling door middel van een geavanceerde bestralingstechniek mogelijk. Hierna is gebleken dat de tumoren in haar hoofd niet meer te zien zijn op de laatste MRI-scan en ze in volledige remissie is.
In 2008 werd Van Dalsum opnieuw geopereerd, omdat de hersentumor weer was gaan groeien.
In 2009 overleed zij aan de gevolgen van haar ziekte.
PS.
Geen familie van Albert van Dalsum (1889 –1971), gevierd Nederlands toneelspeler, toneelleider, decorontwerper en kunstschilder
Ze begon in 1971 aan de toneelschool in Amsterdam. Tijdens haar toneelschooltijd was ze een vaste figuur in het NCRV TV kinderprogramma Orimoa. Ze was niet betrokken bij de Actie Tomaat, maar behoorde wel tot de kritische jonge acteurs.
Vanaf het begin van de jaren zeventig speelde ze diverse rollen in televisiedrama en in films.
Sinds 1974 gehuwd met regisseur John van de Rest. Het paar kreeg een zoon - Aram - die ook acteur is.
Kanker
In 2003 werd longkanker bij haar geconstateerd. Een long werd operatief weggehaald.
In 2004 bleek dat ze twee hersenmetastasen had die niet konden worden geopereerd. Ze zou nog een jaar hebben te leven, en maakte nog gauw een reis naar de Verenigde Staten, samen met haar echtgenoot en hun zoon.
In 2005 verscheen ze in het AVRO televisieprogramma Vinger aan de Pols en vertelde ze openhartig over haar ziekte en haar uitzichtloze situatie.
In 2006 bleek toch nog een behandeling door middel van een geavanceerde bestralingstechniek mogelijk. Hierna is gebleken dat de tumoren in haar hoofd niet meer te zien zijn op de laatste MRI-scan en ze in volledige remissie is.
In 2008 werd Van Dalsum opnieuw geopereerd, omdat de hersentumor weer was gaan groeien.
In 2009 overleed zij aan de gevolgen van haar ziekte.
PS.
Geen familie van Albert van Dalsum (1889 –1971), gevierd Nederlands toneelspeler, toneelleider, decorontwerper en kunstschilder
woensdag 18 november 2009
Bij de dood van een zee-arend
ARNHEM - Voetbalclub Vitesse heeft geen regels overtreden door vechtarend Hertog voor wedstrijden door stadion Gelredome te laten vliegen. Dat antwoordt minister Verburg van Landbouw op vragen van de Partij voor de Dieren. Fractievoorzitter Marianne Thieme vroeg de minister of de Vitesse-mascotte zomaar voor amusement gebruikt mocht worden.
Zij dacht dat Europese regels zich daartegen verzetten. Verburg antwoordt dat Vitesse niets heeft misdaan. Ze wijst erop dat dergelijke vogels ook bij andere shows gebruikt worden. De dood van Hertog door een schimmelinfectie kan volgens de minister niet in verband worden gebracht met zijn activiteiten als Vitesse-mascotte. Ze is het niet met Thieme eens dat de regels voor het houden van deze vogels moeten worden verscherpt. Ook vindt de minister niet dat de toeschouwers in Gelredome extra risico hebben gelopen door de rondvliegende vechtarend. 'Ongelukken kunnen zich voordoen en doen zich ook voor in volle voetbalstadions. Door het laten vliegen van een getrainde arend vanaf de middenstip naar de lat van het doel neemt de kans op ongelukken niet toe', aldus Verburg.
Zij dacht dat Europese regels zich daartegen verzetten. Verburg antwoordt dat Vitesse niets heeft misdaan. Ze wijst erop dat dergelijke vogels ook bij andere shows gebruikt worden. De dood van Hertog door een schimmelinfectie kan volgens de minister niet in verband worden gebracht met zijn activiteiten als Vitesse-mascotte. Ze is het niet met Thieme eens dat de regels voor het houden van deze vogels moeten worden verscherpt. Ook vindt de minister niet dat de toeschouwers in Gelredome extra risico hebben gelopen door de rondvliegende vechtarend. 'Ongelukken kunnen zich voordoen en doen zich ook voor in volle voetbalstadions. Door het laten vliegen van een getrainde arend vanaf de middenstip naar de lat van het doel neemt de kans op ongelukken niet toe', aldus Verburg.
dinsdag 17 november 2009
Vacature
De Nederlandse Vegetariërsbond heeft een vacature van directeur van het bureau.
Alle info m.b.t. salaris en overige arbeidsvoorwaarden te bevragen bij:
Nederlandse Vegetariërsbond (NVB)
Nieuwezijds Voorburgwal 153
1012 RK Amsterdam
Telefoon: 020-3300044
Fax: 020-4203737
E-mail: info(at)vegetariers.nl
Alle info m.b.t. salaris en overige arbeidsvoorwaarden te bevragen bij:
Nederlandse Vegetariërsbond (NVB)
Nieuwezijds Voorburgwal 153
1012 RK Amsterdam
Telefoon: 020-3300044
Fax: 020-4203737
E-mail: info(at)vegetariers.nl
zaterdag 14 november 2009
Kosten van opvang van zwerfdieren
UDEN - Stichting HoKaZo, verantwoordelijk voor de opvang van zwerfdieren in regio-Uden, heeft de contracten met de 12 deelnemende gemeenten opgezegd. De gemeenten krijgen een dezer dagen een nieuw contract aangeboden voor de opvang van honden en katten. De gemeenten zullen meer moeten betalen.
Voorzitter Jan van den Brand van het noodlijdende HoKaZo hield afgelopen donderdag een presentatie voor de gemeenten. "Ik heb ze alles verteld en laten zien over de opvang van zwerfdieren, onze financiële problemen en de te lage tarieven voor gemeenten, die nog stammen van 12 jaar geleden. Hiermee hebben ze jarenlang voor een dubbeltje op de eerste rang gezeten.
In 2008 kregen we, van alle gemeenten samen, 44.994 euro voor de opvang van katten en 19.675 euro voor de honden. Dat komt neer op 57 euro per kat en 100 euro per hond. Wij hebben, aan de hand van een rekenmodel van de Dierenbescherming én onze jaarcijfers, een nieuwe berekening gemaakt. Daaruit blijkt dat de 12 gemeenten samen 150.000 euro bijeen moeten brengen, in plaats van de 65.000 euro die we in 2008 kregen. We hebben eigenlijk vier methoden waarop gemeenten die 150.000 euro bijeen kunnen brengen.
1. Allereerst kunnen ze het in één keer betalen.
2. De tweede optie is het bedrag verdelen naar rato van het aantal inwoners per gemeente. De hele regio telt 273.779 inwoners, dus dat komt neer op 55 cent per inwoner per jaar.
3. De derde optie is het verhogen van de bijdragen per opgevangen dier. Dat komt neer op 109,82 euro per hond en 117 euro per kat.
4. Wij als dierenasiel kiezen voor de vierde mogelijkheid. Gemeenten betalen dan een deel per inwoner en een deel per dier. Dus vaste én variabele kosten. Die hebben wij ook. Want als er geen dier wordt opgevangen, hebben we wel een hypotheek en andere kosten.
Ons voorstel hebben we vastgelegd in een nieuw contract dat de gemeenten de komende weken voorgelegd krijgen. Dat bestaat uit een bijdrage van 30 cent per inwoner per jaar en vervolgens de verzorgingskosten van 40,58 euro per hond en 59,85 euro per kat", legt Jan van den Brand uit.
Volgens Van den Brand zijn gemeenten volgens het Burgerlijk Wetboek verplicht om voor opvang van zwerfdieren te zorgen. "Het bedrag dat gemeenten ons betalen is géén subsidie, maar een vergoeding voor de diensten die wij leveren.
We hebben inmiddels de huidige contracten met de 12 gemeenten opgezegd en ze krijgen van ons binnen nu en twee weken een nieuw contract voorgelegd. Het wordt inderdaad voor de gemeenten twee keer zo duur, maar de nieuwe tarieven passen wel bij deze tijd. Tijdens mijn presentatie is het voorstel positief ontvangen door de gemeenten. Enkele droegen wel aan dat het moeilijk zal worden omdat hun begroting al rond is. Maar volgens de Udense wethouder kan dat geen probleem zijn, omdat een autonome beslissing van het college tot de mogelijkheden behoort."
Het nieuwe contract ligt nu bij de gemeente Uden, waar de juridische afdeling zich er over buigt. "De gemeente Uden heeft ons erg goed ondersteund", zegt Van den Brand. "Ik heb de gemeenten ook duidelijk gemaakt dat er hier nogal wat vrijwilligers werken en wij ook een erkend leerbedrijf zijn. Verder werken hier ook alternatief gestraften. Er zijn dus méér belangen voor de gemeenten. Die mogen ook inzage hebben in onze administratie. Ik heb er zelf een goed gevoel over. Mochten er desondanks gemeenten zijn die niet meedoen, zullen wij daar moeten stoppen met de opvang van dieren en het uitrijden van de Dierenambulance."
http://www.hokazo.nl/
Voorzitter Jan van den Brand van het noodlijdende HoKaZo hield afgelopen donderdag een presentatie voor de gemeenten. "Ik heb ze alles verteld en laten zien over de opvang van zwerfdieren, onze financiële problemen en de te lage tarieven voor gemeenten, die nog stammen van 12 jaar geleden. Hiermee hebben ze jarenlang voor een dubbeltje op de eerste rang gezeten.
In 2008 kregen we, van alle gemeenten samen, 44.994 euro voor de opvang van katten en 19.675 euro voor de honden. Dat komt neer op 57 euro per kat en 100 euro per hond. Wij hebben, aan de hand van een rekenmodel van de Dierenbescherming én onze jaarcijfers, een nieuwe berekening gemaakt. Daaruit blijkt dat de 12 gemeenten samen 150.000 euro bijeen moeten brengen, in plaats van de 65.000 euro die we in 2008 kregen. We hebben eigenlijk vier methoden waarop gemeenten die 150.000 euro bijeen kunnen brengen.
1. Allereerst kunnen ze het in één keer betalen.
2. De tweede optie is het bedrag verdelen naar rato van het aantal inwoners per gemeente. De hele regio telt 273.779 inwoners, dus dat komt neer op 55 cent per inwoner per jaar.
3. De derde optie is het verhogen van de bijdragen per opgevangen dier. Dat komt neer op 109,82 euro per hond en 117 euro per kat.
4. Wij als dierenasiel kiezen voor de vierde mogelijkheid. Gemeenten betalen dan een deel per inwoner en een deel per dier. Dus vaste én variabele kosten. Die hebben wij ook. Want als er geen dier wordt opgevangen, hebben we wel een hypotheek en andere kosten.
Ons voorstel hebben we vastgelegd in een nieuw contract dat de gemeenten de komende weken voorgelegd krijgen. Dat bestaat uit een bijdrage van 30 cent per inwoner per jaar en vervolgens de verzorgingskosten van 40,58 euro per hond en 59,85 euro per kat", legt Jan van den Brand uit.
Volgens Van den Brand zijn gemeenten volgens het Burgerlijk Wetboek verplicht om voor opvang van zwerfdieren te zorgen. "Het bedrag dat gemeenten ons betalen is géén subsidie, maar een vergoeding voor de diensten die wij leveren.
We hebben inmiddels de huidige contracten met de 12 gemeenten opgezegd en ze krijgen van ons binnen nu en twee weken een nieuw contract voorgelegd. Het wordt inderdaad voor de gemeenten twee keer zo duur, maar de nieuwe tarieven passen wel bij deze tijd. Tijdens mijn presentatie is het voorstel positief ontvangen door de gemeenten. Enkele droegen wel aan dat het moeilijk zal worden omdat hun begroting al rond is. Maar volgens de Udense wethouder kan dat geen probleem zijn, omdat een autonome beslissing van het college tot de mogelijkheden behoort."
Het nieuwe contract ligt nu bij de gemeente Uden, waar de juridische afdeling zich er over buigt. "De gemeente Uden heeft ons erg goed ondersteund", zegt Van den Brand. "Ik heb de gemeenten ook duidelijk gemaakt dat er hier nogal wat vrijwilligers werken en wij ook een erkend leerbedrijf zijn. Verder werken hier ook alternatief gestraften. Er zijn dus méér belangen voor de gemeenten. Die mogen ook inzage hebben in onze administratie. Ik heb er zelf een goed gevoel over. Mochten er desondanks gemeenten zijn die niet meedoen, zullen wij daar moeten stoppen met de opvang van dieren en het uitrijden van de Dierenambulance."
http://www.hokazo.nl/
Elfde van de elfde, - elf uur
Ich bin so schoan, ich bin so toll. Ich bin der Anton aus Tirol.
Meine gigaschlanken Wadln san a Wahnsinn fur die Madln.
Mei Figur a Wunder dar Natur.
I bin so stoak und auch so wild.
Ich treib es heiss und eisgekuhlt.
Blaue Pille, Sellerie - des braucht so a Anton nie.
Koa Tattoo und koane Schmuok, och koa Piercing und koa Juche.
Bin koa Softie, bin koa Tiger.
Girls, so an Typ wie mi, des gab's noch nie.
Abends dann im Discostadl zoag i mi mit 15 Madl,
denn gewinnen kann nur i.
Ui, so schoan woai no nie.
Lass alle Buam im Regen stehen.
Koana is so urig schoan.
Ahhh, bin i schoan.
Ahhhh, is der schoan, stoaka Bua, von dir kriag i net gnua.
Komm her und mochs mit mia, mein Tiroler Stier.
http://www.youtube.com/watch?v=RRe3gLoE0wU
vrijdag 13 november 2009
Van wildreservaat naar.........dierentuin
Het Ouwehands Dierenpark in Rhenen heeft een boete gekregen van 40.000 euro omdat de papieren van twee olifanten niet in orde waren.
In 2006 haalde de dierentuin twee Afrikaanse olifanten naar Nederland.
Het dierenpark veronderstelde dat de bij de olifanten behorende CITES-papieren in orde waren, maar dat bleek niet het geval.
De CITES-papieren regelen de handel en het bezit van bedreigde diersoorten. Het is in principe verboden om inheemse beschermde dieren te verhandelen, vervoeren of bezitten. Dat mag alleen als de eigenaar een CITES-vergunning heeft.
Toen bleek dat de papieren niet in orde waren, heeft het dierenpark dat zelf gemeld bij het CITES-bureau.
Omdat er formeel wel sprake is van een overtreding van de Flora- en Faunawet heeft Ouwehands Dierenpark toch een boete opgelegd gekregen van 40.000 euro.
De olifanten zijn inmiddels gelegaliseerd.
------------------------------------------------------------
Dit nieuwsbericht laat zien dat er nog wel degelijk dieren rechtstreeks uit het wild terechtkomen in dierentuinen.
Het gaat hier zelfs om olifanten die, alleen al door hun afmetingen, niet in dierentuinen thuishoren.
Daarnaast is 40.000 euro boete - al of niet symbolisch - geen kleinigheid. Het maakt nieuwsgierig naar de financiering van dat bedrijf.
N.B. Ouwehands beantwoordt geen e-mails.
In 2006 haalde de dierentuin twee Afrikaanse olifanten naar Nederland.
Het dierenpark veronderstelde dat de bij de olifanten behorende CITES-papieren in orde waren, maar dat bleek niet het geval.
De CITES-papieren regelen de handel en het bezit van bedreigde diersoorten. Het is in principe verboden om inheemse beschermde dieren te verhandelen, vervoeren of bezitten. Dat mag alleen als de eigenaar een CITES-vergunning heeft.
Toen bleek dat de papieren niet in orde waren, heeft het dierenpark dat zelf gemeld bij het CITES-bureau.
Omdat er formeel wel sprake is van een overtreding van de Flora- en Faunawet heeft Ouwehands Dierenpark toch een boete opgelegd gekregen van 40.000 euro.
De olifanten zijn inmiddels gelegaliseerd.
------------------------------------------------------------
Dit nieuwsbericht laat zien dat er nog wel degelijk dieren rechtstreeks uit het wild terechtkomen in dierentuinen.
Het gaat hier zelfs om olifanten die, alleen al door hun afmetingen, niet in dierentuinen thuishoren.
Daarnaast is 40.000 euro boete - al of niet symbolisch - geen kleinigheid. Het maakt nieuwsgierig naar de financiering van dat bedrijf.
N.B. Ouwehands beantwoordt geen e-mails.
Diervriendelijke muizenvallen
Op de website van Steve Smith zie je onder Gallery foto's van een aantal diervriendelijke muizenvallen. Je kunt ze zelf maken, ze zijn effectief (vangstscores op de website) en muis- en milieuvriendelijk; ook geschikt voor ratten.
Zie:
http://www.smithsax.btinternet.co.uk/index.htm
Het vrijlaten van een gevangen muis
Zie:
http://www.smithsax.btinternet.co.uk/index.htm
Het vrijlaten van een gevangen muis
donderdag 12 november 2009
Amsterdamse universiteit vergiftigt muizen
Vrije Universiteit Amsterdam (VU) vergiftigt muizen. De VU heeft volgens Oudega twee mensen van de Gebouwendienst, die zich speciaal bezig houden met de muizenbestrijding.
Oudega: 'Het probleem is alleen dat de muizen ook al resistent blijken tegen de derde generatie gif.
Een poes werkt nog altijd het beste.'
Bron:
http://www.parool.nl/parool/nl/4/AMSTERDAM/article/detail/267537/2009/11/12/Muizen-gek-op-de-Vrije-Universiteit.dhtml
--------------------------------------------------------------------------------
Oudega: 'Het probleem is alleen dat de muizen ook al resistent blijken tegen de derde generatie gif.
Een poes werkt nog altijd het beste.'
Bron:
http://www.parool.nl/parool/nl/4/AMSTERDAM/article/detail/267537/2009/11/12/Muizen-gek-op-de-Vrije-Universiteit.dhtml
--------------------------------------------------------------------------------
Bolivia bans all circus animals
• Law defines use of animals in circus an act of cruelty
• 'Groundbreaking' move follows undercover inquiry
Use of wild and domestic animals have been banned in Bolivia, the first law of its kind anywhere in the world, say animal welfare activists
Bolivia has enacted what animal rights activists are calling the world's first ban on all animals in circuses.
A handful of other countries have banned the use of wild animals in circuses, but the Bolivian ban includes domestic animals as well.
The law, which states that the use of animals in circuses "constitutes an act of cruelty", took effect on 1 July with operators given a year to comply, according to the bill's sponsor, Ximena Flores.
The law was proposed after an undercover investigation by the nonprofit-making London-based group Animal Defenders International (ADI) found widespread abuse in circuses operating in Bolivia.
Flores said authorities aim to stop circus operators from killing animals they can no longer use.
"About 50 animals are circulating in national and international circuses at the moment [in Bolivia] and we want to negotiate to make sure that the animals aren't eliminated," she said.
The ADI chief executive, Jan Creamer, called the law "groundbreaking".
The group's investigators in Bolivia worked side-by-side with circus workers and filmed disturbing mistreatment, she said, adding that poorly paid and badly trained workers routinely abused animals. "If they wanted an animal to move, their immediate reaction was a kick or a punch or a shove," she said.
She said circus animals suffer everywhere – including in developed countries – from living in tight quarters and being constantly transported.
"It's rather as if you and I were asked to spend the rest of our lives living in our bathroom," said Creamer. "In Bolivia there were three brown bears being kept in tiny compartments just 2 by 3 metres."
The law sets fines for infractions and allows for animals to be confiscated by authorities, added Flores.
http://www.guardian.co.uk/world/2009/jul/31/bolivia-bans-circus-animals
• 'Groundbreaking' move follows undercover inquiry
Use of wild and domestic animals have been banned in Bolivia, the first law of its kind anywhere in the world, say animal welfare activists
Bolivia has enacted what animal rights activists are calling the world's first ban on all animals in circuses.
A handful of other countries have banned the use of wild animals in circuses, but the Bolivian ban includes domestic animals as well.
The law, which states that the use of animals in circuses "constitutes an act of cruelty", took effect on 1 July with operators given a year to comply, according to the bill's sponsor, Ximena Flores.
The law was proposed after an undercover investigation by the nonprofit-making London-based group Animal Defenders International (ADI) found widespread abuse in circuses operating in Bolivia.
Flores said authorities aim to stop circus operators from killing animals they can no longer use.
"About 50 animals are circulating in national and international circuses at the moment [in Bolivia] and we want to negotiate to make sure that the animals aren't eliminated," she said.
The ADI chief executive, Jan Creamer, called the law "groundbreaking".
The group's investigators in Bolivia worked side-by-side with circus workers and filmed disturbing mistreatment, she said, adding that poorly paid and badly trained workers routinely abused animals. "If they wanted an animal to move, their immediate reaction was a kick or a punch or a shove," she said.
She said circus animals suffer everywhere – including in developed countries – from living in tight quarters and being constantly transported.
"It's rather as if you and I were asked to spend the rest of our lives living in our bathroom," said Creamer. "In Bolivia there were three brown bears being kept in tiny compartments just 2 by 3 metres."
The law sets fines for infractions and allows for animals to be confiscated by authorities, added Flores.
http://www.guardian.co.uk/world/2009/jul/31/bolivia-bans-circus-animals
woensdag 11 november 2009
Circus en wetgeving
1. Op 26 augustus 2009 bevestigde de Raad van State de uitspraak van een jaar eerder van de rechtbank Groningen, dat de burgemeester van Winschoten ten onrechte een vergunning heeft geweigerd aan dierencircus Herman Renz. Volgens de rechters is de zorg voor het welzijn van dieren - ook in circussen - geregeld in de Gezondheids en welzijnswet voor Dieren (art.65) en mist het gemeentebestuur op dit punt verordenende bevoegdheid (bij apv.).
Bron: ABRvS 26 augustus 2009, 200808846/1/H3, LJN BJ6075
2. In de zomer van 2009 publiceerde de Wageningse universiteit in opdracht van minister Verburg de resultaten van een onderzoek naar het onwelzijn van dieren in reizende circussen in Nederland. De uitkomsten bevestigen wat ieder weldenkend mens allang wist: met het welzijn van circusdieren is het droevig gesteld. In feite is de situatie nog veel ernstiger dan het rapport beschrijft; ik kom hier op terug.
Bron: http://www.narcis.info/publication/RecordID/oai:library.wur.nl:wurpubs%2F381335/Language/en/
3. In september 2009 doet de Europese Commissie wederom een uitspraak over een klacht van de Europese Circus Associatie tegen de staat Oostenrijk. Dit land verbiedt circusoptredens met wilde dieren.
Dit is nu al de vierde keer dat de EC deze uitspraak doet: eerder in 2006, 2007 en 2008. Hoe het mogelijk is de EC hiermee jaar in jaar uit bezig te houden, begrijp ik niet.
De Europese Commissie is van mening dat het beleid van Oostenrijk N I E T ingaat tegen Europese Verdragen. Er bestaan verschillende meningen binnen de EU over de passende reikwijdte van de bescherming van dieren in verschillende omstandigheden, samenhangend met economische, sociale, culturele, religieuze en andere factoren.
Bron: http://www.wildedierendetentuit.nl/images/stories/pdf/Brief_McCreevy_aan_ombudsman_18-9-09.pdf
Uiteraard is dit uitstekend nieuws. De vaderlandse politiek kan zich nu niet meer achter 'Europa’ verschuilen en kan zonder meer in dit land het optreden van wilde dieren in circussen verbieden. Uiteraard zie ik liever helemaal geen dieren in circussen, maar je moet ergens beginnen.
Er is echter een andere kant aan de zaak, en dat is bijv. de kwestie van het stierenvechten. Van de Europese Cie. is op dit punt dus niets te verwachten; naar analogie van de circusopvatting is Spanje vrij om het stierenvechten al of niet toe te staan.
Er blijft dus nog veel werk aan de winkel. Niettemin komen onze doelen - met vallen en opstaan - toch dichterbij.
Bron: ABRvS 26 augustus 2009, 200808846/1/H3, LJN BJ6075
2. In de zomer van 2009 publiceerde de Wageningse universiteit in opdracht van minister Verburg de resultaten van een onderzoek naar het onwelzijn van dieren in reizende circussen in Nederland. De uitkomsten bevestigen wat ieder weldenkend mens allang wist: met het welzijn van circusdieren is het droevig gesteld. In feite is de situatie nog veel ernstiger dan het rapport beschrijft; ik kom hier op terug.
Bron: http://www.narcis.info/publication/RecordID/oai:library.wur.nl:wurpubs%2F381335/Language/en/
3. In september 2009 doet de Europese Commissie wederom een uitspraak over een klacht van de Europese Circus Associatie tegen de staat Oostenrijk. Dit land verbiedt circusoptredens met wilde dieren.
Dit is nu al de vierde keer dat de EC deze uitspraak doet: eerder in 2006, 2007 en 2008. Hoe het mogelijk is de EC hiermee jaar in jaar uit bezig te houden, begrijp ik niet.
De Europese Commissie is van mening dat het beleid van Oostenrijk N I E T ingaat tegen Europese Verdragen. Er bestaan verschillende meningen binnen de EU over de passende reikwijdte van de bescherming van dieren in verschillende omstandigheden, samenhangend met economische, sociale, culturele, religieuze en andere factoren.
Bron: http://www.wildedierendetentuit.nl/images/stories/pdf/Brief_McCreevy_aan_ombudsman_18-9-09.pdf
Uiteraard is dit uitstekend nieuws. De vaderlandse politiek kan zich nu niet meer achter 'Europa’ verschuilen en kan zonder meer in dit land het optreden van wilde dieren in circussen verbieden. Uiteraard zie ik liever helemaal geen dieren in circussen, maar je moet ergens beginnen.
Er is echter een andere kant aan de zaak, en dat is bijv. de kwestie van het stierenvechten. Van de Europese Cie. is op dit punt dus niets te verwachten; naar analogie van de circusopvatting is Spanje vrij om het stierenvechten al of niet toe te staan.
Er blijft dus nog veel werk aan de winkel. Niettemin komen onze doelen - met vallen en opstaan - toch dichterbij.
zondag 8 november 2009
Botox
Er zijn twee websites uitsluitend over dierproeven; de een wordt gerund (en gefinancierd) door een groepje onderzoekers.
Die heet Stichting Informatie Dierproeven. Zij leggen zich toe op het actief bevorderen van dierproeven. Zij gaan daarin zeer ver.
Wegens het eenzijdige en pseudo-objectieve karakter van die site spreek ik zelf liever van de stichting Misinformatie Dierproeven.
De tegenhanger wordt gerund door Bite Back, de actieve Belgisch-Nederlandse organisatie voor dierenrechten. Zij demonstreert o.a. geregeld tegen bontgebruik. Het bestrijden van dierproeven is een onderdeel van de activiteiten.
De website heet: Platform voor wetenschap zonder dierproeven.
Locatie: http://www.dierproeveninformatie.nl
Het laatste bericht daar geplaatst gaat over de dierproeven verbonden aan het gebruik van botox. Dit middel wordt door behandelaars gepresenteerd als medicinaal, niet als cosmetisch. Daardoor is men vrij om dierproeven te doen, zelfs met gebruikmaking van de lethale dosis (LD 50), een test die bij ons allang verboden is.
Meer bijzonderheden op de website.
Die heet Stichting Informatie Dierproeven. Zij leggen zich toe op het actief bevorderen van dierproeven. Zij gaan daarin zeer ver.
Wegens het eenzijdige en pseudo-objectieve karakter van die site spreek ik zelf liever van de stichting Misinformatie Dierproeven.
De tegenhanger wordt gerund door Bite Back, de actieve Belgisch-Nederlandse organisatie voor dierenrechten. Zij demonstreert o.a. geregeld tegen bontgebruik. Het bestrijden van dierproeven is een onderdeel van de activiteiten.
De website heet: Platform voor wetenschap zonder dierproeven.
Locatie: http://www.dierproeveninformatie.nl
Het laatste bericht daar geplaatst gaat over de dierproeven verbonden aan het gebruik van botox. Dit middel wordt door behandelaars gepresenteerd als medicinaal, niet als cosmetisch. Daardoor is men vrij om dierproeven te doen, zelfs met gebruikmaking van de lethale dosis (LD 50), een test die bij ons allang verboden is.
Meer bijzonderheden op de website.
vrijdag 6 november 2009
Darwin
Een vroegrijp aapje te Wolfheze
dat erg veel boeken had gelezen
hing welgemoed aan een liaan
en bovendien nog Darwin aan
die meesterwerken had geschapen
.......................................
door af te stammen van de apen.
Kees Stip
dat erg veel boeken had gelezen
hing welgemoed aan een liaan
en bovendien nog Darwin aan
die meesterwerken had geschapen
.......................................
door af te stammen van de apen.
Kees Stip
donderdag 5 november 2009
Een leven met orang oetans
De spiegel van het paradijs, geschreven door Biruté Galdikas, is een prachtig boek. Zij beschrijft erin haar 30-jarig verblijf in de wildernis van Borneo. Vanaf 1971 – ze was toen 25 - bestudeert ze wilde orang oetans, en, en passant, bevrijdt ze deze dieren wanneer ze daar als ‘huisdier’ gehouden worden.
Ze neemt ze mee naar haar kamp – alleen over water bereikbaar – en probeert ze te ‘deprogrammeren’. Ze zijn vrij om te vertrekken wanneer ze dat zelf willen. Dat gaat heel geleidelijk.
Het is voor mij onvoorstelbaar dat een Westerse vrouw zo’n leven kan volhouden, zonder het minste comfort niet alleen, maar ook onder voortdurende dreiging van malariamuskieten, van slangen, krokodillen, bloedzuigers en ander klein maar gemeen bijtend onderkruipsel. En last not least, wilde orang oetans. Overigens zijn orang oetans van nature niet agressief. De man van Biruté, Rod, houdt dat leven uiteindelijk niet vol. Hij gaat met hun kleine kind, en een jonge Indonesische assistente, terug naar de VS. Hij is Biruté jarenlang tot grote steun geweest. Het is dan ook niet gemakkelijk voor haar om dit te verwerken.
Een curieuze wending is dat zij daarna een Dajak trouwt, genaamd Pak Bohap, met wie ze twee kinderen krijgt.
Deze man wil geen orang oetans in hun ‘huis’, hoewel dat niet altijd te vermijden is. De vergelijking tussen opgroeiende kleine kinderen en hun speelkameraadjes, kleine orang oetans, zijn grappig en leerzaam.
Het boek is zo veelomvattend dat het niet na te vertellen is. Ik stip een paar punten aan.
Je leert kijken naar orang oetans. Volwassen mannetjes hebben ‘wangplaten’. (afb.) Overeenkomsten met mensen: ogen frontaal; zwakke reuk; 32 tanden en kiezen. Enz.
Het woord orang oetan betekent: ‘mens van het bos’.
Ze leven op ca. 30 m hoogte in bomen. Daardoor zijn ze moeilijk te volgen. Ze komen niet graag op de grond, daarop komen ze maar langzaam vooruit. Ze leven meest solitair, anders dan chimpansees en gorilla’s. Hele dag bezig met voedsel verzamelen. ’s Avonds maken ze in de bomen een nest voor de nacht.
De dieren leven alleen nog in Indonesië, Borneo. Misschien zijn ze nog niet helemaal uitgestorven in Sumatra. Anders dan Galdikas vrees ik dat er geen enkele hoop op overleving voor de soort is.
Interessant is verder, speciaal ook voor ons Nederlanders, dat ze ook vrij veel over Indonesië en de cultuur ervan schrijft. Zo hebben mannen er niet zelden twee vrouwen. Voor de tweede, de jongste, is er een speciaal woord, nl. madoe (d.i. honing).
De betekenis van de kris komt ter sprake, bijv. als poesaka.
De overlegcultuur: moesjewara. Indonesiërs hebben een hekel aan ‘overruling’; afspraken werken het beste als men het ‘met elkaar eens geworden is’.
Ze heeft kritiek op de primatologie, die haar, Jane Goodall en Dian Fossey lange tijd niet – en misschien nog niet - serieus namen. Ze verdedigt zich tegen het verwijt van onwetenschappelijkheid, dat berust op het feit dat ze geen afstand tot haar studie-object, de dieren, houdt. De drie vrouwen werden weggezet als
‘sentimenteel’. Zo geven zij hun dieren voor het eerst namen, in plaats van, zoals gebruikelijk, nummers.
Mooi zijn haar herinneringen aan Dian Fossey, die in Afrika als beschermster van de gorilla’s haar hand overspeelde en vermoord werd. Haar lievelingsgorilla ging haar al voor: ook deze, Digit, werd vermoord. Vanaf dat moment schrijft Galdikas, was Fossey “het verdriet voorbij.”
Ze liggen in Rwanda naast elkaar begraven.
Fossey bestudeerde berggorilla’s; in dierentuinen vind je haast altijd laaglandgorilla’s, die zijn makkelijker te houden.
Anders dan Goodall spaart Galdikas dierentuinen niet.
Het is een wonderlijke speling van het lot dat Louis Leaky drie westerse volgelingen – vrouwen - vond die bereid waren in de wildernis te leven om primaten te bestuderen. En dan ook nog eens drie verschillende soorten: Goodall de chimpansees, Fossey de berggorilla’s en Galdikas de orang oetans.
Biruté Galdikas, Reflections of Eden
Ned.vert.: De spiegel van het paradijs (2007)
Ze neemt ze mee naar haar kamp – alleen over water bereikbaar – en probeert ze te ‘deprogrammeren’. Ze zijn vrij om te vertrekken wanneer ze dat zelf willen. Dat gaat heel geleidelijk.
Het is voor mij onvoorstelbaar dat een Westerse vrouw zo’n leven kan volhouden, zonder het minste comfort niet alleen, maar ook onder voortdurende dreiging van malariamuskieten, van slangen, krokodillen, bloedzuigers en ander klein maar gemeen bijtend onderkruipsel. En last not least, wilde orang oetans. Overigens zijn orang oetans van nature niet agressief. De man van Biruté, Rod, houdt dat leven uiteindelijk niet vol. Hij gaat met hun kleine kind, en een jonge Indonesische assistente, terug naar de VS. Hij is Biruté jarenlang tot grote steun geweest. Het is dan ook niet gemakkelijk voor haar om dit te verwerken.
Een curieuze wending is dat zij daarna een Dajak trouwt, genaamd Pak Bohap, met wie ze twee kinderen krijgt.
Deze man wil geen orang oetans in hun ‘huis’, hoewel dat niet altijd te vermijden is. De vergelijking tussen opgroeiende kleine kinderen en hun speelkameraadjes, kleine orang oetans, zijn grappig en leerzaam.
Het boek is zo veelomvattend dat het niet na te vertellen is. Ik stip een paar punten aan.
Je leert kijken naar orang oetans. Volwassen mannetjes hebben ‘wangplaten’. (afb.) Overeenkomsten met mensen: ogen frontaal; zwakke reuk; 32 tanden en kiezen. Enz.
Het woord orang oetan betekent: ‘mens van het bos’.
Ze leven op ca. 30 m hoogte in bomen. Daardoor zijn ze moeilijk te volgen. Ze komen niet graag op de grond, daarop komen ze maar langzaam vooruit. Ze leven meest solitair, anders dan chimpansees en gorilla’s. Hele dag bezig met voedsel verzamelen. ’s Avonds maken ze in de bomen een nest voor de nacht.
De dieren leven alleen nog in Indonesië, Borneo. Misschien zijn ze nog niet helemaal uitgestorven in Sumatra. Anders dan Galdikas vrees ik dat er geen enkele hoop op overleving voor de soort is.
Interessant is verder, speciaal ook voor ons Nederlanders, dat ze ook vrij veel over Indonesië en de cultuur ervan schrijft. Zo hebben mannen er niet zelden twee vrouwen. Voor de tweede, de jongste, is er een speciaal woord, nl. madoe (d.i. honing).
De betekenis van de kris komt ter sprake, bijv. als poesaka.
De overlegcultuur: moesjewara. Indonesiërs hebben een hekel aan ‘overruling’; afspraken werken het beste als men het ‘met elkaar eens geworden is’.
Ze heeft kritiek op de primatologie, die haar, Jane Goodall en Dian Fossey lange tijd niet – en misschien nog niet - serieus namen. Ze verdedigt zich tegen het verwijt van onwetenschappelijkheid, dat berust op het feit dat ze geen afstand tot haar studie-object, de dieren, houdt. De drie vrouwen werden weggezet als
‘sentimenteel’. Zo geven zij hun dieren voor het eerst namen, in plaats van, zoals gebruikelijk, nummers.
Mooi zijn haar herinneringen aan Dian Fossey, die in Afrika als beschermster van de gorilla’s haar hand overspeelde en vermoord werd. Haar lievelingsgorilla ging haar al voor: ook deze, Digit, werd vermoord. Vanaf dat moment schrijft Galdikas, was Fossey “het verdriet voorbij.”
Ze liggen in Rwanda naast elkaar begraven.
Fossey bestudeerde berggorilla’s; in dierentuinen vind je haast altijd laaglandgorilla’s, die zijn makkelijker te houden.
Anders dan Goodall spaart Galdikas dierentuinen niet.
Het is een wonderlijke speling van het lot dat Louis Leaky drie westerse volgelingen – vrouwen - vond die bereid waren in de wildernis te leven om primaten te bestuderen. En dan ook nog eens drie verschillende soorten: Goodall de chimpansees, Fossey de berggorilla’s en Galdikas de orang oetans.
Biruté Galdikas, Reflections of Eden
Ned.vert.: De spiegel van het paradijs (2007)
Liefde
Biruté Galdikas is een van de drie heel bijzondere leerlingen van de antropoloog Louis Leaky; de anderen zijn Jane Goodall en Dian Fossey. Tezamen worden ze gerangschikt onder de naam: Leaky’s Angels.
Over Galdikas' fascinerende beschrijving van haar jarenlange onderzoek naar en leven te midden van wilde orang oetans op Borneo zal ik hier het een en ander noteren.
Ze leeft op Borneo in ‘Camp Leaky’ samen met haar man Rod, onder uiterst primitieve omstandigheden. Jaren 70 van de vorige eeuw. Over Rod schrijft ze verschillende keren heel positief. Ze roemt – terecht - zijn moed en behendigheid in het oerwoud. “Rod vond het de gewoonste zaak van de wereld om onder zijn cape de nacht door te brengen in het bos. Hij haalde uit naar de wilde orang oetanman die hem wilde aanvallen. Zijn optreden waarbij hij illegale houthakkers had ingerekend, had een bijna mythische status gekregen.”
Enzovoort.
Dan is het toch vreemd om zijn naam te missen in de opdracht van het boek. Daar worden wel zeven personen vermeld: “Voor: Pak Bohap, Binti, Fred en Jane; Cara, Carl, Cindy.”
De laatste drie zijn een orangfamilie.
Ik denk nu dat ik het begrijp. Het loopt namelijk niet goed af met Biruté en Rod. Aan Rod is, in plaats van een opdracht, een afzonderlijk hoofdstuk gewijd. Dat hoofdstuk, 18, heeft als motto:
Wat verbazingwekkend is, iedere seconde weer, is niet dat de liefde haar glans kan verliezen, maar dat er ooit gouden tijden kunnen zijn.
[Biruté; foto Rod]
Over Galdikas' fascinerende beschrijving van haar jarenlange onderzoek naar en leven te midden van wilde orang oetans op Borneo zal ik hier het een en ander noteren.
Ze leeft op Borneo in ‘Camp Leaky’ samen met haar man Rod, onder uiterst primitieve omstandigheden. Jaren 70 van de vorige eeuw. Over Rod schrijft ze verschillende keren heel positief. Ze roemt – terecht - zijn moed en behendigheid in het oerwoud. “Rod vond het de gewoonste zaak van de wereld om onder zijn cape de nacht door te brengen in het bos. Hij haalde uit naar de wilde orang oetanman die hem wilde aanvallen. Zijn optreden waarbij hij illegale houthakkers had ingerekend, had een bijna mythische status gekregen.”
Enzovoort.
Dan is het toch vreemd om zijn naam te missen in de opdracht van het boek. Daar worden wel zeven personen vermeld: “Voor: Pak Bohap, Binti, Fred en Jane; Cara, Carl, Cindy.”
De laatste drie zijn een orangfamilie.
Ik denk nu dat ik het begrijp. Het loopt namelijk niet goed af met Biruté en Rod. Aan Rod is, in plaats van een opdracht, een afzonderlijk hoofdstuk gewijd. Dat hoofdstuk, 18, heeft als motto:
Wat verbazingwekkend is, iedere seconde weer, is niet dat de liefde haar glans kan verliezen, maar dat er ooit gouden tijden kunnen zijn.
[Biruté; foto Rod]
woensdag 4 november 2009
Bezoekrecht
AMSTERDAM - Een bankovervaller heeft van de rechter te horen gekregen dat zijn kat hem niet mag komen opzoeken in de gevangenis.
Volgens de gedetineerde is zijn kat een reïncarnatie van zijn overleden moeder.
"Ik weet dat het mama is. Gisela kijkt op precies dezelfde manier naar me als mijn moeder deed. Andere gevangenen mogen hun vrouw en kinderen ook zien dus waarom ik mijn kat niet", zegt Keonig.
De overwegingen van de rechtbank ken ik niet.
Hetzelfde overkwam de moordenaar van Gerritjan Heijn. Hij mocht zijn hond in de gevangenis niet zien. Anders dan de overvaller procedeerde hij hier overigens niet over. Het betrof een teckel, die op tienjarige leeftijd overleed. Els Hupkes, de vrouw die haar man trouw bleef, noemde het boek waarin zij het drama daarna beschreef, naar deze hond: De kleine Britt.
Volgens de gedetineerde is zijn kat een reïncarnatie van zijn overleden moeder.
"Ik weet dat het mama is. Gisela kijkt op precies dezelfde manier naar me als mijn moeder deed. Andere gevangenen mogen hun vrouw en kinderen ook zien dus waarom ik mijn kat niet", zegt Keonig.
De overwegingen van de rechtbank ken ik niet.
Hetzelfde overkwam de moordenaar van Gerritjan Heijn. Hij mocht zijn hond in de gevangenis niet zien. Anders dan de overvaller procedeerde hij hier overigens niet over. Het betrof een teckel, die op tienjarige leeftijd overleed. Els Hupkes, de vrouw die haar man trouw bleef, noemde het boek waarin zij het drama daarna beschreef, naar deze hond: De kleine Britt.
zondag 1 november 2009
Dierproeven: normloos, gewetenloos
De Partij voor de Dieren vindt dat het Nederlandse proefdierbeleid faalt. Het kabinet laat zich voorstaan op een geleidelijke daling van het aantal dierproeven, maar in werkelijkheid is het totaal aantal dieren dat wordt gebruikt of gedood in proefdierlaboratoria de afgelopen vijf jaar juist sterk gestegen.
Ten opzichte van 2003 zijn er in 2008 maar liefst 21,9% meer dieren gedood in het kader van proefdieronderzoek. Dat blijkt uit cijfers die vandaag zijn gepubliceerd door de Voedsel- en Warenautoriteit. Oorzaak is het hoge aantal proefdieren dat nutteloos wordt gedood. Dit aantal stijgt explosief. In 2008 ging het om bijna een half miljoen dieren –een stijging van 14% ten opzichte van het jaar ervoor. Het kabinet weigert echter onder ogen te zien dat de proefdierindustrie jaarlijks aan steeds meer dieren het leven kost.
Het kabinet baseert haar proefdierbeleid alleen op cijfers over het aantal uitgevoerde dierproeven. Dat aantal is de afgelopen jaren gedaald: van 620.875 in 2003 naar 578.123 in 2008 (-6,9%). De dieren die jaarlijks in laboratoria worden gefokt om vervolgens als overschot te worden gedood blijven echter buiten beschouwing. Het kabinet vertelt daarmee slechts de helft van het verhaal.
Het aantal overtollige proefdieren is de afgelopen vijf jaar meer dan verdubbeld: van 227.641 in 2003 naar 455.884 in 2008. De Partij voor de Dieren vindt dat die cijfers moeten worden meegenomen in het kabinetsbeleid. Dan wordt duidelijk dat het proefdiergebruik niet daalt, maar juist sterk stijgt: meer dan een miljoen in 2008, tegenover minder dan 850.000 in 2003.
Esther Ouwehand, Tweede Kamerlid van de Partij voor de Dieren: “Ieder jaar worden honderdduizenden dieren in laboratoria als overschot gedood. Dat zijn de onzichtbare slachtoffers van de proefdierindustrie.”
Door slechts te wijzen op de daling van het aantal dierproeven wil het kabinet de suggestie wekken dat haar proefdierbeleid succesvol is. Het tegengestelde is het geval. Wie kijkt naar het totaal aantal dieren dat sneuvelt in de proefdierlaboratoria, ziet dat het juist de verkeerde kant op gaat: de proefdierindustrie gebruikt 20% meer dieren dan vijf jaar geleden.
De Partij voor de Dieren vindt het doden van overtollige proefdieren onacceptabel. De partij dringt al langer aan op maatregelen bij minister Klink (VWS). Esther Ouwehand: “Het aantal dieren dat als overschot ‘in voorraad wordt gedood’ is inmiddels bijna net zo groot als het aantal dieren dat in experimenten wordt gebruikt. De minister mag het niet laten gebeuren dat er straks voor ieder dier dat in een experiment wordt gebruikt, een ander dier nutteloos wordt afgemaakt.”
Bron: http://www.partijvoordedieren.nl/news/view/2697#ixzz0Vc6G93Ez
Ten opzichte van 2003 zijn er in 2008 maar liefst 21,9% meer dieren gedood in het kader van proefdieronderzoek. Dat blijkt uit cijfers die vandaag zijn gepubliceerd door de Voedsel- en Warenautoriteit. Oorzaak is het hoge aantal proefdieren dat nutteloos wordt gedood. Dit aantal stijgt explosief. In 2008 ging het om bijna een half miljoen dieren –een stijging van 14% ten opzichte van het jaar ervoor. Het kabinet weigert echter onder ogen te zien dat de proefdierindustrie jaarlijks aan steeds meer dieren het leven kost.
Het kabinet baseert haar proefdierbeleid alleen op cijfers over het aantal uitgevoerde dierproeven. Dat aantal is de afgelopen jaren gedaald: van 620.875 in 2003 naar 578.123 in 2008 (-6,9%). De dieren die jaarlijks in laboratoria worden gefokt om vervolgens als overschot te worden gedood blijven echter buiten beschouwing. Het kabinet vertelt daarmee slechts de helft van het verhaal.
Het aantal overtollige proefdieren is de afgelopen vijf jaar meer dan verdubbeld: van 227.641 in 2003 naar 455.884 in 2008. De Partij voor de Dieren vindt dat die cijfers moeten worden meegenomen in het kabinetsbeleid. Dan wordt duidelijk dat het proefdiergebruik niet daalt, maar juist sterk stijgt: meer dan een miljoen in 2008, tegenover minder dan 850.000 in 2003.
Esther Ouwehand, Tweede Kamerlid van de Partij voor de Dieren: “Ieder jaar worden honderdduizenden dieren in laboratoria als overschot gedood. Dat zijn de onzichtbare slachtoffers van de proefdierindustrie.”
Door slechts te wijzen op de daling van het aantal dierproeven wil het kabinet de suggestie wekken dat haar proefdierbeleid succesvol is. Het tegengestelde is het geval. Wie kijkt naar het totaal aantal dieren dat sneuvelt in de proefdierlaboratoria, ziet dat het juist de verkeerde kant op gaat: de proefdierindustrie gebruikt 20% meer dieren dan vijf jaar geleden.
De Partij voor de Dieren vindt het doden van overtollige proefdieren onacceptabel. De partij dringt al langer aan op maatregelen bij minister Klink (VWS). Esther Ouwehand: “Het aantal dieren dat als overschot ‘in voorraad wordt gedood’ is inmiddels bijna net zo groot als het aantal dieren dat in experimenten wordt gebruikt. De minister mag het niet laten gebeuren dat er straks voor ieder dier dat in een experiment wordt gebruikt, een ander dier nutteloos wordt afgemaakt.”
Bron: http://www.partijvoordedieren.nl/news/view/2697#ixzz0Vc6G93Ez
Abonneren op:
Posts (Atom)