Halswervels




Giraffe





Alle zoogdieren hebben 7 nekwervels; giraffen, dolfijnen, walvissen, vleermuizen, enz... Waarom heeft de Zuid-Amerikaanse luiaard er 9? (zowel de 2-tenige als de 3-tenige).

***

Om deze vraag te beantwoorden dienen we eerst na te gaan waarom zoogdieren, en enkel zoogdieren, zo vastgepind zijn op dat aantal van exact 7 halswervels.

Het aantal en de vorm van de halswervels staat onder controle van een complexe genetische code, bestaande uit vele, repetitieve elementen (Hox-code). Tijdens de embryonale ontwikkeling kan het embryo deze code aanwenden om te bepalen welke delen meer vooraan liggen dan andere en welke structuren nu precies in de aangegeven regio (ergens tussen kop en staart) moeten aangemaakt worden.

Deze code is oeroud, wat in genetische termen een tweetal belangrijke zaken inhoudt:

• Deze code kan teruggevonden worden in bijna alle diersoorten ter wereld, zelf in de fruitvlieg bestaat ze (onder een eenvoudigere vorm) waar ze eveneens bepalend is voor de organisatie langs de lichaamsas van kop naar achterlijf. Ook vogels gebruiken deze Hox-code, maar tussen de verschillende soorten laat deze wel een grote variatie aan halswervels toe.

• Oeroude genetische codes zijn gedurende de evolutie van de diersoorten relatief onveranderd gebleven (af en toe komt er een reservekopietje en worden ze complexer gemaakt). Echter, hoe verder in de evolutie, hoe meer kans dat die codes niet enkel voor hun originele functie worden aangewend, maar dat ze ook andere taken toegewezen krijgen. Bij dieren met 4 ledematen is de Hox-code bv. ook verantwoordelijk voor de ordentelijke opdeling van de ledematen in hun verschillende segmenten.

Soms gebeurt het dat deze genetische code een fout bevat of dat ze fout wordt afgelezen. Zo worden er kinderen geboren met een halsrib: de laatste, zevende halswervel draagt ribben, waardoor hij eigenlijk per definitie als een rugwervel (borstwervel) aangezien moet worden. Deze kinderen hebben 120 maal meer kans om tijdens hun eerste levensjaren kankers te ontwikkelen. Anderzijds is het zo dat baby's die reeds met kanker geboren worden in veel gevallen eveneens een halsrib vertonen.

Deze kankers bij embryo's en jonge kinderen zouden veroorzaakt worden door de beschadiging van het DNA door vrije zuurstofradicalen, een gevaarlijk nevenproduct van onze stofwisseling, waartegen ons lichaam normaal gezien een hele batterij maatregelen heeft om deze gevaarlijke producten te elimineren.

De hypothese is dat de Hox-code, die specifiek voor 7 halswervels codeert, bij zoogdieren eveneens wordt aangewend om het lichaam van voldoende tegenmaatregelen tegen deze vrije zuurstofradicalen te voorzien.

De luiaard, maar ook de zeekoe, zijn echter gekenmerkt door een zeer laag metabolisme, waardoor bij deze diersoorten de productie van de vrije zuurstofradicalen een veel kleiner probleem vormt. Wijzigingen in de Hox-code, waardoor deze dieren niet alleen een ander aantal halswervels verwerven, maar ook hun weerstand tegen zuurstofradicalen verminderd zien, is bij deze diersoorten geen onoverkomelijk probleem.

Bij alle andere zoogdiersoorten sterven door deze resulterende kankers dieren met een foute Hoxcode zeer vroeg, waardoor ze geen kans gehad hebben om zich voor te planten. Enkel soortgenoten met 7 halswervels overleven, waardoor dit kenmerk zo verankerd is binnen de zoogdieren.

Hoe de situatie bij andere gewervelde dieren zit is niet helemaal bekend. Vissen, amfibieën en reptielen hebben eveneens een laag metabolisme en zijn daarenboven minder gevoelig voor kankers, bij deze diersoorten stelt dit probleem zich dus niet. Vogels zijn daarentegen gekenmerkt door een zeer hoog metabolisme (vliegen kost enorm veel energie), wellicht hebben deze diersoorten andere mogelijkheden om met de gevaren van deze hoge stofwisseling om te gaan.

Prof. dr. Pieter Cornillie
Veterinair Anatoom-Embryoloog

De gebochelde

Als een hond zit, zie je een mooie rechte ruglijn, van kop tot staart.

Als een kat zit, lijkt hij op een gebochelde.

Heeft de kat misschien te weinig halswervels?

Reuk (orgaan van Jacobson)

klik op afbeelding voor vergroting



A = Oog

B = Traanklier

C = Neusholte met weefsel

D = Inwendige neusopening

E = Uitwendige neusopening

F = Uitgestoken tong

G = Ingetrokken tong

H = Orgaan van Jacobson

***

Ludwig Lewin Jacobson (1783 – 1843) was a Danish surgeon.

(...)

It was, however, in the field of comparative anatomy that Jacobson won his reputation. 

In 1809 Jacobson announced to the Danske Videnskabernes Selskab his rediscovery of and researches concerning a hitherto unknown absorptive organ in the human nose (later named after him "the Jacobsonian organ"). 

This discovery at once placed Jacobson in the front rank of the biologists of his age. The Danish society of sciences awarded him a silver medal of honor; he was given military rank as a regimental surgeon, and was granted a royal stipend to enable him to travel through Germany and France.

Jacobson was created a knight of the Danebroge in 1829, and he received the silver cross of the same order in 1836. He was also honored with decorations from several foreign potentates. 

In spite, however, of all the flattering recognition that he received, Jacobson felt depressed because he as a Jew was barred from the University of Copenhagen. A professorship had been offered him on the condition that he embrace Christianity, but he refused to abandon the faith of his fathers. 

His religious belief prevented also his accepting a special invitation to attend the first meeting of natural scientists to be held in Christiania (Oslo) in 1822, because at that time the edict forbidding Jews to stay in Norway was still in force. In 1840, he was elected a foreign member of the Royal Swedish Academy of Sciences. 

He died in Copenhagen in 1843.

Bart Roep, diabetesonderzoeker

Van Bart Roep hadden we lang niks gehoord. Maar nu is hij in het nieuws met zijn ontdekking dat lijders aan diabetes-type 1 anders dan gedacht, wel cellen hebben die insuline kunnen aanmaken, alleen werken ze niet. Verdere details ontbreken. Dus daar schieten patiënten lekker veel mee op. Hij zal wel geld nodig hebben, denk ik dan. 

Molecuulformule (humaan) insuline: C₂₅₄H₃₇₇N₆₅O₇₅S₆.

Dierproeven en Romke van de Kaa

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: bent u voor of tegen dierproeven? Of bent u van de club ‘Geen mening’? Dan bent u in goed gezelschap, want daar hoor ik zelf ook bij.

Ik weet het gewoon niet. Ik ben tegen proeven op apen. Wat we die beesten aandoen vind ik niet kunnen. En ik ben tegen proeven op honden. Maar stel dat ik ziek word, zou ik dan een geneesmiddel weigeren dat mede door proeven op honden is ontwikkeld? Zolang ik niet ziek ben kan ik daar gemakkelijk ja op zeggen, maar wat als mijn leven ervan afhangt?

En ben ik tegen proeven op ratten en muizen? Zo nee, waarom niet? Zijn die soms minder dan een aap of een hond? En tegen proeven op vissen, slakken, regenwormen, pissebedden, muggen en fruitvliegjes? Ik heb er geen antwoord op. Geen mening.

Waar ik wel een mening over heb is over proeven met dieren die helemaal niet nodig zijn. Proeven waar geen enkel leven vanaf hangt. Neem bijvoorbeeld de proeven op die arme otters.

Eerst worden ze in een ver land gevangen, waarbij de helft van de stress doodgaat. De overlevenden worden geopereerd, ze krijgen een zender in hun buikholte genaaid, én een transponder, zeg maar een chip waaraan je hun identiteit kunt aflezen. Ten slotte worden de dieren die ook de operatie hebben overleefd, in onze wateren losgelaten. Om vervolgens voor 50% op onze snelwegen te worden doodgereden.

Het is dat geknoei met weerloze wilde dieren waarover ik me mateloos kan opwinden. Nergens kunnen we met onze takken vanaf blijven. Ieder beestje moet van zenders of, als het om vogels gaat, van ringen worden voorzien. Een otter met een zender kunnen we beter bestuderen, is het argument, en hoe meer we weten, hoe beter we het dier kunnen beschermen. Beter beschermen? Ammehoela; met verkeersdrempels bereiken we meer dan met zenders. En met die dieren, die in hun eigen omgeving beschermd worden, zonder ze half Europa door te sleuren, bereiken we nog veel meer. Een vrachtwagen vol otters is even erg als een vrachtwagen vol varkens en kippen.

Meestal sluimert mijn woede over deze onnodige dierproeven, want ik moet aan mijn bloeddruk denken, maar soms komt mijn boosheid opeens boven. Zoals laatst, toen ik op de televisie zag hoe een doodsbang visarendenjong door vogelliefhebbers werd geringd, in naam van de wetenschap. Waar zijn die animal cops toch als je ze nodig hebt? Jammer genoeg waren de ouders van het aangerande vogeljong niet in de buurt. Die hadden die vogelpesters nog leuk te grazen kunnen nemen. Maar nee, de oudervogels waren even verderop druk bezig met het opeten van een platgereden visotter. Ik verheug me al op de gezichten van de wetenschappers als straks de zender van de otter in de maag van het visarendenjong belandt.

***

Commentaar

Martje Fentener van Vlissingen, directeur Erasmus Dierexperimenteel Centrum in Rotterdam, heeft wel een mening en wel deze:

"Het verzamelen van poep en het afnemen van een keeluitstrijkje bij wilde vogels wordt in Nederland gezien als dierproef, hoewel het voor de dieren weinig belasting meebrengt." (Erasmus MC, Dierproeven verantwoord) 

Dierproeven: meer openbaarheid

Apenhandelaar Hartelust in Tilburg moet voortaan gegevens openbaar maken over de dieren die zij invoert en verhandelt voor de proefdierindustrie. Ook proefdierfokker Harlan in Horst zal moeten rapporteren over de dieren die zij fokt.

Commerciële fokkers van en handelaren in proefdieren, zoals Harlan en Hartelust, hoefden tot nu toe niet te voldoen aan de registratie- en rapportageplicht die voor andere proefdierinstellingen wel geldt. De Partij voor de Dieren dringt er al langer op aan om de uitzonderingspositie voor fokkers en handelaren op te heffen. Esther Ouwehand’s motie hierover werd gisteren aangenomen door de Tweede Kamer. Ook haar motie over het opzetten van een centrale databank met gegevens over al het proefdieronderzoek in Nederland kreeg steun van een ruime meerderheid. Daarmee kunnen veel overbodige dierproeven worden voorkomen.

Centrale databank dierproeven

Gegevens over proefdieronderzoek worden op dit moment niet centraal geregistreerd. Vooral de resultaten van mislukte proeven worden vaak niet gepubliceerd. Daardoor kan er nauwelijks geleerd worden van mislukte proeven, en worden er dierproeven onnodig dubbel uitgevoerd. Dankzij de Partij voor de Dieren komt daar verandering in: de regering gaat werken aan een goede, toegankelijke databank met alle gegevens over dierproeven.

Ouwehand: “Dierenbeschermers strijden er al jaren voor, en nu is het eindelijk zo ver: er komt een openbare databank voor proefdieronderzoek. Dat is een doorbraak voor proefdieren, maar we zijn er nog lang niet. Ik blijf me hard maken voor het grootschalig terugdringen van dierproeven.”

Commerciële fokkers en handelaren met de billen bloot

Ook de motie over de commerciële fokkers betekent een doorbraak voor proefdieren. Hartelust, één van de grootste apenhandelaren in de internationale proefdiersector, is meermalen in opspraak geraakt. Bijvoorbeeld nadat bleek dat apen onder erbarmelijke omstandigheden vanuit Tilburg werden getransporteerd, wat een aantal dieren fataal werd. Tot op heden heeft de apenhandeaar geweigerd openheid van zaken te geven over de manier waarop zij haar apen importeert, huisvest en verzorgt en om hoeveel apen het jaarlijks gaat. Esther Ouwehand heeft meermaals aangedrongen op een werkbezoek, maar is tot op heden niet welkom geweest. Ouwehand: “Ik ben blij dat ook commerciële proefdierhandelaren als Hartelust en Harlan nu openheid moeten geven. Dat zijn ze aan de samenleving verplicht”. Bij Harlan mocht ze wel op bezoek komen, maar ze kreeg de dierverblijven niet te zien. En ook Harlan geeft geen openbaarheid over het aantal dieren dat het jaarlijks fokt en verhandelt, of over het aantal dieren dat als overtollige voorraad wordt gedood.

Eerst literatuurstudie

Vandaag was er tevens een ruime Kamermeerderheid voor de motie van de Partij voor de Dieren over “systematic reviews”: de opdracht aan onderzoekers om eerst een uitgebreide literatuurstudie te doen voordat zij een dierproef overwegen. Systematic reviews zijn in de gangbare medische wetenschap allang de standaard werkwijze; dat zal voor dierproeven nu ook gaan gelden.

Cosmetica

De Europese Unie heeft afgesproken dat per 2013 een totaalverbod gaat gelden voor dierproeven voor cosmetica. Hoewel de cosmetische industrie al jaren op de hoogte is van dit naderende verbod, dringen producenten nu aan op uitstel. De Kamer nam gisteren een motie aan van de Partij van de Arbeid en de Partij voor de Dieren die stelt dat Nederland niet mag instemmen met uitstel en die de regering oproept om voor 1 april 2012 met een plan van aanpak te komen.

***

Commentaar

Openbaarheid is een stapje in de goede richting, maar we moeten afwachten hoe dat in de praktijk werkt.

En verder: ik zou graag zien dat bedrijven hun gegevens over dierproeven openbaar maken, net zoals de wetenschappelijke instellingen dat al sinds jaar en dag doen.

Zo vernamen we dat er bij Organon 73 apen waren, maar niet eerder dan na de sluiting van dat bedrijf. En de andere proefdieren daar: zijn die in allerijl vergast? Niemand die het weet.

Dus niet alleen fokkers en handelaren aanpakken.

Van de enorme collectie apen in het BPRC in Rijswijk is nog nooit één cijfer gepubliceerd. Schande.

En hoe komen de dieren in Tilburg en Horst? Blijft de luchtvaart buiten schot? Air France/KLM, ofwel: Air Souffrance?!

Verplichte literatuurstudie (‘systematic review’) is natuurlijk lulkoek. Iedere onderzoeker bestudeert de literatuur in zijn vak. Men doet juist dierproeven òm te publiceren! Het komt er nu dus op neer dat je een literatuurlijstje bij je vergunningaanvraag voor een dierproef moet voegen. Nou nou.

Dit is een gril van Merel Ritskes uit Nijmegen (hoofd dierexperimenteel centrum).

Al met al: gelukkig is er nog iemand in de politiek die oog voor de proefdieren heeft. Toch een compliment aan Esther Ouwehand (foto)!

Geneesmiddelen: generiek of specifiek?

Genomics onderzoek zal een grote invloed hebben op de ontwikkeling van meer geindividualiseerde gezondheidszorg.

Echter:  de uiteindelijke productie van zeer specifieke medicijnen zal nooit een grote vlucht nemen.

Piet Borst de verliezer

 

In zijn column (NRC 11/2) tegen de tabaksindustrie neemt Piet Borst (foto) de houding aan van een speler die niet kan winnen en daarom maar de scheidsrechter de schuld geeft.

Borst kan, als onderzoeker, de strijd tegen rook-gerelateerde ziekten niet winnen. Geen geneesmiddel; geen vaccinatie. Niks dan lege briefjes. Alle dierproeven ten spijt.

In zijn column schuift hij nu de schuld af op de minister. De minister van Volksgezondheid moet zijn falen goedmaken door het roken op nog meer plaatsen te verbieden. Graag refereert hij daarbij aan een vorige minister, van meer dan tien jaar geleden – niet toevallig – Els Borst.

Van deze bejaarde moralist mogen we niet meer roken, en daarna allicht niet meer drinken, niet meer ongezond eten, niet meer bergbeklimmen, enz.

Kortom: niet meer riskant leven.

Dierproeven in Erasmus MC (6, slot)

Het publieksjaarverslag-2010 van het Erasmus MC is een prototype van de manier waarop onderzoekers naar een onnozel publiek, zoals o.a. de meeste leden van de Dierenbescherming, wensen te communiceren. Luchtig, eenvoudig, veel plaatjes, en een toontje van niks-aan-de-hand. Proefdieren worden bijvoorbeeld niet vergast of de nek gebroken, nee ze worden “geëuthanaseerd.”

Voor de wat meer ingewijden is het zo goed als ongenietbaar: het staat bol van de halve en hele onwaarheden.

Griep

Er is een hoofdstukje gewijd aan onderzoek naar infectiezieken, allicht (mede)geschreven door Ab Osterhaus. Zijn naam wordt niet genoemd maar als je leest dat “samenwerking met de industrie heel belangrijk is”, dan weet je genoeg. Over de pandemieën van paniek (vogelgriep; Mexicaanse griep), vooral vanuit Rotterdam georganiseerd, kun je nu al voorspellen dat ze, zeker de laatste, behoren tot de grootste medische schandalen van de 21^ste eeuw.

Van de paniek die van Rotterdam uitging, werden 9.332 vogels het slachtoffer. In het publieksjaarverslag wordt ook hier nog een draai aan gegeven. Er staat: “Het verzamelen van poep en het afnemen van een keeluitstrijkje bij wilde vogels wordt in Nederland gezien als dierproef, hoewel het voor de dieren weinig belasting meebrengt.”

De aantallen vogels, niet-zijnde kippen en kwartels, waarmee in Rotterdam experimenten gedaan werden, waren deze:

Jaar	Vogels	Totaal aantal dieren
2007	318	46.830
2008	9.332	51.568
2009	21	41.776
2010	96	37.350

De daling van het totaal blijft toch aanzienlijk,  al is het iets minder dan ik in het eerste deel  becijferde.

Dieractivisten

Net als de vorige keer krijgen de dieractivisten een draai om de oren. Alsof ZIJ de boosdoeners zijn! Die activisten hanteren “schokkende plaatjes” en geven “geen realistisch beeld.”

Dat wordt – uiteraard - niet gestaafd met voorbeelden. Maar zelfs als het waar zou zijn: verleen ons dan toegang, sta ons toe actuele foto’s te maken!

Op grond van al het besprokene stel ik er graag de hypothese tegenover dat de schijnopenheid van het Erasmus MC alle aanleiding geeft te veronderstellen dat de dierproeven in werkelijkheid vele malen ernstiger zijn en meer leed toebrengen dan de buitenstaander ook maar in de verste verte kan bevroeden.

 *** 

Dierproeven verantwoord. Tweede publieksjaarverslag over dierproeven bij het Erasmus MC

Zo doende. Jaaroverzicht van de (nieuwe) Voedsel- en Waren Autoriteit over dierproeven en proefdieren. 

Euthanasie, of schizofrenie?

Ik weet niet of je het gemerkt hebt, maar achter ons ligt de week van de euthanasie. Was je van plan eruit te stappen, dan heb je een goede kans voorbij laten gaan. In deze week waren namelijk wat extra artsen vrijgemaakt. Ook het notariaat was met extra capaciteit op je wilsverklaring en testament voorbereid.

Centraal deze week stond de euthanasie van een vrouw die in 2005 een euthanasieverklaring getekend had maar later dement was geworden. De echtgenoot riep in 2010 een dokter om haar een spuitje te geven. Vreemd genoeg stuitte dat op verzet van de vrouw: was ze van gedachten veranderd? Maar de euthanasie-arts wist daar wel raad op. Hij gaf haar eerst een slaapmiddel (Dormicum) en diende vervolgens de andere middelen toe.

Sommigen zijn van mening dat dit moord was. Tot hen behoort o.a. de verpleeghuisarts Bert Keizer. Hij formuleert het zo: “Dit kan niet, tenzij we dementen biologisch gezien een verdieping laten zakken en hen uitboeken als ex-mensen die nu huisdier zijn geworden, zodat baasje mag besluiten ze te laten inslapen.”

De relatie met het dier is interessant, al geloof ik dat de laatste formulering niet helemaal juist is. De dierenarts zal het er toch mee eens moeten zijn.

Keizer vindt dat we het probleem van dementie voor moeten zijn. We moeten er uitstappen als het nog kan, d.w.z. als we nog bij ons volle verstand zijn. Op tijd afscheid nemen, zegt hij,  “zoals dat een flinke autonome vent of meid betaamt.”

***

In Nederland wordt jaarlijks aan meer dan een miljoen proefdieren euthanasie verleend.

Ruwweg de helft daarvan is eerst misbruikt in proeven.

De andere helft zijn gezonde (reserve)dieren.

Het vreemde daarvan is – althans voor mij – dat niemand daar een punt van maakt. Ook bijvoorbeeld Klaas Rozemond niet, die zich in het debat mengt en pretendeert aan de VU iets voor dieren te willen betekenen*.

Noch aan het misbruik, noch aan de euthanasiepraktijk wordt één woord vuil gemaakt. Het contrast met de levende wezens die, ‘biologisch gezien’, in hetzelfde huis, een verdiepinkje hoger bivakkeren, al of niet dement, kon niet groter zijn.

 ***

* Auteur van Filosofie voor de zwijnen

Anti-vivisectie (3): tortuur niet onze cultuur!

De acties tegen het stierenvechten in Parijs en Bogotá illustreren goed waar het hier over gaat.

Straatacties tegen het stierenvechten hebben zin, met name omdat er weinig anders is. Hier geldt: hoe groter, opvallender en frequenter, des te meer kans op succes.

Stierenvechten is namelijk, net als circus, een simpele zaak. Daar kun je niet echt een boom over opzetten. Ja je kunt natuurlijk altijd wel wàt verzinnen om het te verdedigen, zoals ‘de cultuur’, of ‘de schoonheid’. De ‘werkgelegenheid’.

Maar daar zijn ze ook in Parijs, gauw mee klaar: “La torture ce n’est pas notre culture.” 

 Zoals eerder gezegd: met dierproeven kom je er NIET met straatacties alleen. Ze vallen namelijk niet onder vermaak  Of onder luxe, zoals bont. Dierproeven gaan over leven en dood. Dat is andere koek.

Het voorwendsel om dierproeven te doen is de volksgezondheid. Dit vergt daarom, naast straatacties, andere vormen van bestrijding.

1. Je moet laten zien dat het onethisch is.

Martelen van mens of dier, onder welk voorwendsel ook, is principieel onaanvaardbaar. De tortuur is niet onze cultuur. Dat is de overeenkomst met stierenvechten: sadisme.

Als het over mensen gaat zijn we het daar zo erg over eens, dat wel af en toe de roep om de doodstraf gehoord wordt maar NOOIT de roep om invoering van het martelen. Dan moet het haalbaar zijn dit op alle levende wezens van toepassing te laten zijn.

Alleen dit aspect al zou voldoende aanleiding moeten zijn om af te dwingen dat het zoeken naar therapieën op een andere manier gebeurt. Dat moet al in de opleiding van medici geleerd worden.

2. Je moet ook laten zien dat dieproeven niet werken.

Je moet de illusies van mensen hierover afbreken. De meeste ziekten zijn en blijven ongeneeslijk. Geneesmiddelen zijn niet zelden erger dan de kwaal. Ze zijn notabene generiek, terwijl ieder mens niet alleen geen dier is, maar ook nog eens anders dan ieder ander: man / vrouw / kind; oud  /jong; dik / dun; Europeaan / Aziaat / Afrikaan.

3. Je moet de misleiding  door onderzoekers aan de kaak stellen.

Ze proberen hun straatje schoon te vegen. Ze hebben het patent op halve waarheden. Op het weglaten van zaken die niet in hun kraam te pas komt.

4. En tenslotte: ook deze vorm van bestrijding, van actievoeren, dient structureel te zijn.

De onderzoekers moeten niet met rust gelaten worden. De publieke opinie hierover evenmin.

Het zou goed zijn als organisaties trainingen zouden aanbieden. Geregeld bijeenkomsten hierover organiseren. Daar hebben we meer aan dan bijv. het in elkaar zetten van het zoveelste ‘magazine’. 

Anti-vivisectie (2)

De media zijn een deel van het probleem. Driekwart van het journaille weet van toeten noch blazen, en dat ene kwart dat er wel iets van begrijpt, heult met de onderzoekers. 

De media zijn voor wetenschapsinformatie afhankelijk van de onderzoekers. Bij onwelgevallige berichtgeving komt de journalist en/of zijn medium op de zwarte lijst. Die kan zich dat niet permitteren. 

De kritische informatie moet derhalve uitgaan van dierenrechtenorganisaties en hun leden. Dat gebeurt niet noemenswaard. Kijk maar eens op de website van Proefdiervrij. Of die van de Dierenbescherming: zo mogelijk nog droeviger. Men belijdt met de mond tegen dierproeven te zijn, maar stiekem worden ze beschouwd als "noodzakelijk kwaad". Ook de Partij voor de Dieren heeft geen Commissie(s)-Dierproeven, publiceert geen nota's of persberichten, organiseert geen discussiebijeenkomsten.

Waar vind je bijv. een kritische bespreking van zo'n popijopi-uitgave - 'publieksjaarverslag' - van het Erasmus MC? (2009; 2010)

De hoorzittingen in Den Haag - regeringscentrum! - waarop onderzoekers zich gedurende ruim twaalf jaar verantwoordden over hun aanvragen voor dierproeven - zijn beëindigd wegens gebrek aan belangstelling... 

Hoeveel artikelen zijn erover geschreven, hoeveel interviews op radio en tv? Antwoord: nihil.

De diepere oorzaak is dat zelfs de meeste dierenvrienden/-activisten liever de andere kant uitkijken.. 

Anti-vivisectie

Dat de antivivisectiebeweging al zo lang bestaat pleit t e g e n haar. 

Het residue ervan is Proefdiervrij, waarvan toch weinigen echt onder de indruk zullen zijn. Net als zoveel andere clubjes - AAP bijv. - is dat alleen nog maar werkverschaffing.

Met eten is iedereen dag in dag uit bezig. Dit onderwerp - de vee-industrie, de voedingsindustrie, 'gezond eten' - ligt dus veel dichterbij. Het aantal kookrubrieken in de media is niet meer te tellen. 

Een kookboek is normaliter goed te begrijpen. Dat geldt niet voor bijv. een vergunningaanvraag voor dierproeven. Dierproeven zijn onderdeel van echte wetenschap, die op zichzelf ook nog eens heel gespecialiseerd is. Door dit alles onttrekt zij zich aan effectieve bestrijding. Kritiek op onderzoek komt van vakgenoten. (die niet tegen dierproeven zijn!)

Vandaar dat het ADC, maar ook Respect voor Dieren en soms Bite Back, vooral demonstraties organiseert, de straat opgaat. Het verzet is vooral eenzijdig emotioneel. Onderzoekers halen daar hun schouders over op. Bestuurders nemen het iets serieuzer, omdat ze ordeverstoring vrezen. Maar of op deze manier de strijd ooit gewonnen gaat worden?

Pas als er net zoveel gesproken en geschreven wordt over dierproeven als over koken, pas dan maken we een kans.

Dierproeven in Erasmus MC (5): soorten proefdieren

In deel 4 hiervoor ging het over de misleiding met betrekking tot de aantallen proefdieren in het publieksjaarverslag-2010 van het Erasmus MC. Vandaag twee opmerkingen over de soorten.

Muizen en ratten
Wie eenmaal het hellende vlak betreden heeft, die glijdt gemakkelijk steeds verder af. Zo benadrukken  dierproefnemers steevast dat de meeste proeven gedaan worden met muizen. Zo ook in het publieksjaarverslag van het Erasmus MC. Wat Fentener van Vlissingen c.s. ons nu wil aanpraten is dat muizen inferieur zijn. M.a.w. deze dierproeven zijn helemaal geen misbruik!

Daarom wordt volstaan met het noemen van een percentage van een verder niet genoemde grootheid. Welnu, dit percentage muizen was in 2010: 86,6%. Wel iets om even bij stil te staan. Niet vermeld wordt dat dit 32.352 muizen betreft. Gemiddeld worden per dag meer dan 88 muizen de dood ingejaagd.

Uiteraard laat een fatsoenlijk mens zich niet om de tuin leiden. Muizen kunnen onder omstandigheden plaagdieren zijn, maar dat rechtvaardigt niet ze bloot te stellen aan een wrede behandeling. Deze dieren worden net zo goed als huisdier gehouden.

Daarnaast hebben dierproefnemers nog de ‘pech’ dat de rat in het onderzoek een beetje uit de gratie is. Percentage 7,9: 2.969 dieren.

Muizen zijn kleiner en makkelijker te houden. Maar de rat heeft zo’n slechte naam dat de soort zelfs tot scheldnaam verworden is. Niets geschikter om van te profiteren! Niettemin volkomen ten onrechte: van contact met een rat kun je ziek worden, maar ook medemensen kunnen ziekten overbrengen. En ook ratten worden als huisdier gehouden.

Muizen en ratten kunnen net zo goed als andere dieren bogen op een intrinsieke waarde.

Chimpansees

Het interessantst is wat gezegd wordt over chimpansees. De auteur erkent dat experimenten daarmee verboden zijn in de Europese Unie. Wat nu?! Experimenteel onderzoek naar bepaalde virussen kan alleen met chimpansees gedaan worden, schrijft ze. Letterlijk: “(…) omdat geen andere diersoorten experimenteel geïnfecteerd kunnen worden in het kader van bijvoorbeeld vaccinonderzoek.”

Waarschijnlijk doelt ze op het fiasco met de chimpansees in het hiv/aidsonderzoek.

Ligt dat onderzoek nu stil?

Is bijvoorbeeld het BPRC in Rijswijk gesloten nadat de proeven met chimpansees verboden zijn?

Welnee, niets van dit alles.

Het gevolg is, lezen we: “Dat maakt het onderzoek naar bepaalde virussen wel moeilijker.”

Moeilijker maar dus niet onmogelijk. Uiteraard blijft onderzoek bestaan, alleen met andere middelen. Dit is wat activisten sinds jaar en dag beweren. Onderzoek ZONDER dierproeven moet mogelijk zijn.

De brochure gaat hier verder niet op in. Over de alternatieven hiervoor, noch over alternatieven in het algemeen, wordt iets concreets vermeld.

Air France/KLM : laatste nieuws

Air France Monkey Shipment Delayed by PETA Campaign

Monday, 6 February, 2012

   On the 28th of January international animal rights group PETA exposed Air France-KLM's plans to transport a shipment of 60 primates from Mauritius to a notorious research laboratory in the USA and immediately launched a campaign to get the shipment cancelled. After 24 hours of relentless pressure from compassionate PETA supporters, Air France-KLM announced in a formal statement that they had cancelled the shipment as demanded.

   The fact that Air France-KLM were transporting monkeys from Mauritius is not at all unusual, they transport an average of around 200 animals from there  each week, but the difference this time was that PETA had the exact details of the flight and mobilised nearly 70,000 of their supporters to contact Air France-KLM and demand that the shipment be cancelled.

   However, less than 24 hours after the announcement of the cancellation it was being reported to activists in Paris that the shipment had already passed through Paris CDG airport and our sources were reporting it was "already business as usual" for Air France-KLM. Since then there has been lots of speculation and disinformation, we write this communique to attempt to clarify the situation for all concerned.

   It is wrong to say that Air France-KLM lied to PETA, but they certainly misled them by stating that the shipment was cancelled when the animals were merely transferred to a later flight under a different cargo code. However, PETA genuinely believed AF-KLM had met their demands with their announcement, but strictly speaking AF-KLM only ever did what was requested of them and any assumption the monkeys wouldn't be transported on another flight was always naive.

   The fact that Air France-KLM are the only transporter of monkeys from Mauritius meant it was inevitable that they would transport the monkeys at somepoint, but this is the first time that we are aware of that an Air France-KLM animal transport has been disrupted and that really is a massive achievement. It's also the first time they have been forced into making a direct public statement and it shows the impact PETA's supporters have had.

   We welcome PETA's contribution to the campaign and we hope they will continue to pressure Air France-KLM, although we know that we cannot rely on them alone to win this campaign and so we make an open call to the global animal rights movement to join us in one united struggle against the number one transporter of laboratory animals worldwide!

   Air France-KLM are facing catastrophic financial problems and now is the perfect time for a sustained animal rights campaign that exposes their dirty secret to an unforgiving public. Since this campaign began their share price has been cut in half, (in less than a year), and we are now almost in a position where we can force Air France-KLM to choose between their lab animal transports and bankruptcy. Join us and let's finish this once and for all!

   Finally, we wish to close by reminding our spporters that Air France-KLM transports all sorts of animals destined for laboratories; from horses to mice, dogs, cats, frogs and fish. For this reason the campaign has and will always demand that Air France-KLM end the transport of ALL animals destined for laboratories, and not just those who are seen as cute or popular victims.

Until all are free,

Air Souffrance

---------------------------------------------------------------------------------------------------

Lundi, 6 Février, 2012

   Le 28 janvier l'association internationale des droits des animaux PETA a dénoncé Air France-KLM pour un transport planifié de 60 primates depuis l’Île Maurice vers un célèbre laboratoire de recherche aux États-Unis et a immédiatement lancé une campagne pour l'annulation du vol. Après 24h de pression incessante de la part des adhérents de PETA, Air France-KLM a annoncé lors d'une déclaration officielle qu'ils avaient annulé le vol comme demandé.

   Le fait qu'Air France-KLM transportent des singes depuis l’Île Maurice n'est pas du tout inhabituel, ils transportent environ 200 animaux depuis l'île chaque semaine, mais à la différence près que cette fois-ci PETA avait les détails du vol et ont mobilisé presque 70000 de leurs sympathisants pour contacter Air France-KLM et demander que le vol soit annulé.

   Cependant, moins de 24h après la déclaration de l'annulation il a été rapporté à des militants de Paris que le vol avait déjà fait escale à l'aéroport Paris CDG et nos sources nous ont rapporté qu'il  s'agissait « des affaires habituelles » pour Air France-KLM. Depuis il y a eu de nombreuses  spéculations et beaucoup de désinformation, nous écrivons ce communiqué pour tenter de clarifier la situation pour tous les concernés.

   Il est faux de dire que Air France-KLM a menti à PETA, mais ils les ont certainement induit en erreur en déclarant que le vol était annulé alors que les animaux étaient simplement transférés sur le vol suivant sous un numéro de fret différent. Cependant, PETA a sincèrement cru qu'Air France-KLM avait répondu à leurs attentes avec leur déclaration, mais strictement parlant AF-KLM n'a fait que ce qu'il leur a été demandé et toute hypothèse que les singes ne seraient pas transportés sur un autre vol a toujours été naïf.

   Le fait qu'Air France-KLM soit les seuls transporteurs de singes depuis l'Ile Maurice signifie qu'il était inévitable qu'ils transporteraient les singes à un moment donné, mais c'est la première fois que nous sommes au courant qu'un vol d'animaux par Air France-KLM a été perturbé et c'est une avancé écrasante. C'est aussi la première fois qu'ils se retrouvent obligés de faire une déclaration publique et cela montre l'impact qu'a eu la mobilisation des sympathisants de PETA.

   Nous accueillons la participation de PETA dans la campagne et nous espérons qu'ils continueront  de faire pression sur Air France-KLM, malgré le fait de savoir que nous ne pouvons pas compter que sur eux-seuls pour remporter cette campagne, nous lançons donc un appel à l'action au mouvement international des droits des animaux pour nous rejoindre dans une lutte unie contre le transporteur numéro un d'animaux pour les laboratoires !

   Air France-KLM font face à des problèmes financiers catastrophiques et aujourd'hui est la période parfaite pour une campagne des droits des animaux rythmée qui dénonce leur face cachée à un public scandalisé. Depuis le début de cette campagne, le cours de leurs actions en bourse a été coupé en deux (en moins d'un an), et nous sommes maintenant presque en position où nous pouvons forcer Air France-KLM à choisir entre leur transport d'animaux de labos et  la faillite. Rejoignez-nous et finissons-en une bonne fois pour toute !

   Pour terminer, nous souhaiterions finir en rappelant à tous les concernés qu'Air France-KLM transporte toutes sortes d'animaux destinés aux laboratoires ; depuis les chevaux jusqu'aux souris, chiens, chats, grenouilles et poissons. Pour cette raison la campagne a toujours exigé d'Air France-KLM qu'ils cessent le transport de TOUS les animaux pour les laboratoires, pas seulement ceux qui sont vus comme mignons ou des victimes habituelles.

Jusqu'à ce qu'ils soient tous libres,

Air Souffrance

Dierproeven in Erasmus MC (4): aantallen dieren

Uit het publieksjaarverslag 2010 van het Erasmus MC blijkt dat ze daar niet kieskeurig zijn. Het misbruikt zowel zoogdieren als vogels en vissen. Als het maar niet op een mens lijkt... Hoewel: in 2010 werden zelfs 26 apen (makaken) misbruikt.

Het aantal marmosetapen wordt niet vermeld. (De patiëntenvereniging spreekt van ‘penseelaapjes’. Een verwante soort. Verwarring alom. Ook hier geen aantallen.)

Medegedeeld wordt dat in 2010 in totaal 37.350 dierproeven gedaan zijn. (Geen opgave van het aantal dieren dat in reserve werd gehouden.) Verderop wordt een grafiekje afgedrukt dat heet: ‘Verdeling van diersoorten voor dierproeven in het Erasmus MC’(hieronder). Daar staan alleen percentages naast. Dat is met een bedoeling gedaan, zie hiervoor de volgende paragraaf.

De uitsmijter in dit hoofdstukje is dat afkeurend gezegd wordt dat het doden van een dier ook onder dierproeven valt. Je zou haast gaan geloven dat het Erasmus MC helemaal geen dierproeven doet. Terwijl daarentegen juist het Erasmus MC van alle academische ziekenhuizen de meeste doet (Niet in de brochure!)

klik op afbeelding voor vergroting

Dierproeven in Erasmus MC (3): immunologie

Jon Laman (foto) is in Rotterdam bijzonder hoogleraar Immunologie (namens de patiëntenvereniging?). Hij spreekt zijn “diepe overtuiging” uit, waartoe behoort: “Niemand doet dierproeven voor zijn plezier.”

Dat moge waar zijn, - niemand wordt gedwongen dierproeven te doen. Ook Laman niet.

Hij weet ook nog te vertellen dat onderzoek met proefdieren “erg kostbaar” is, hoewel we op een andere bladzijde lezen dat muizen “relatief betaalbaar” zijn.

En Laman heeft een onthulling voor ons in petto!  

Zonder enige gêne deelt hij mee:

“Zo dachten we dertig jaar lang dat enkel T-cellen verantwoordelijk zijn voor het ontstaan van MS.”

En nu...........................

denken we weer iets anders.

Wat deze denkfout aan dierlijk lijden en leven gekost heeft, daar wordt niet over gesproken. Ik maak een ruwe schatting: 300.000 dieren. Gebaseerd op het genoemde cijfer van ruim 10.000 dieren in 2010.

Ethische commissie

Het voorgaande werpt ook een schril licht op de Dierexperimentencommissie (DEC), die dertig jaar lang ja en amen zei tegen elke dierproef op dit gebied. De auteur van de brochure realiseert zich dit blijkbaar niet, als ze over deze zgn. ethische commissie o.a. het volgende opschrijft: “Alleen onderzoek van voldoende wetenschappelijke kwaliteit en zwaarwegend belang kan het gebruik van dieren rechtvaardigen.”

Ook uit andere bronnen is allang duidelijk dat een dergelijke commissie niet meer dan een schaamlap is, bijv.:

In ongeveer tachtig procent van de gevallen kwamen de tweede DEC’s tot een andere beslissing dan de eerste. Onze statistische analyse gaf aan dat de dierexperimenten-commissies hun besluiten net zo goed hadden kunnen nemen door een muntje op te gooien. Duidelijk was dat het systeem niet voldeed.

(Hal Herzog, We aaien ze, we haten ze, we eten ze (2011))

Dierproeven in Erasmus MC (2): multiple sclerose

Multiple sclerose

A. Ook in het tweede publieksjaarverslag van het Erasmus MC gèèn genezing van een voorheen ongeneeslijke ziekte, dus ook niet van multiple sclerose, waarmee geopend wordt. Geschreven door iemand van een patiëntenvereniging. Deze patiënt hield ervan met haar honden in het bos te wandelen, maar ze kreeg zodanige klachten dat ze na vijf jaar niet meer kon lopen en nu een scootmobiel gebruikt. Dat dateert van 1995. “Zelf ben ik een echte dierenvriend” schrijft ze verder “maar ik zie dat onderzoek met dieren nodig is.”

De vraag is dan natuurlijk of ze haar eigen honden voor proeven beschikbaar gesteld heeft. Nogal essentieel maar dat wordt niet vermeld.

De levensverwachting van MS-patiënten is vijf tot tien jaar lager dan van gezonde mensen. Dit staat niet in de brochure.

B. Hoe zit het nu met het lijden (en sterven) van de proefdieren? Een dier is weerloos en kan zelf niet spreken. Dat doet het Erasmus MC dan maar in zijn plaats. Zou het niet netter en evenwichtiger geweest zijn om, net als bij de patiëntenvereniging hierboven, een deskundige van buiten hiervan een beschrijving te laten geven, bijv. iemand van of namens de Antidierproevencoalitie? (dr. André Menache)

Het wordt nu als volgt in kaart gebracht. Bij voorkeur wordt gesproken over ‘ongerief’, in totaal een keer of zes. Impliciet is de veronderstelling dat alleen mensen kunnen lijden, dieren niet. Ook worden ‘belasting’ en ‘last’ gebruikt, bijv. in “behandelingen waar het dier duidelijk ‘last’ van heeft, zoals grotere operaties”.

Muizen krijgen een injectie met een ‘breineiwit’ waardoor hun immuunsysteem wordt gedwongen tegen het eigen brein te reageren. Relevante details als hoe, hoeveel, hoe vaak, waar, die injectie wordt toegediend, worden niet vermeld.

Het gevolg van de ingreep is dat de dieren MS-verschijnselen krijgen; bij muizen is dat “een slappe staart en slappe achterpootjes”. Maar als ze tijd van leven krijgen herstellen ze daar weer van. (?) 

Dierproeven in Erasmus MC (1)

Erasmus MC (het witte gebouwencomplex)

Het Erasmus MC van mevrouw Martje Fentener van Vlissingen besloot vorig jaar een tegenoffensief te beginnen tegen de activisten die hun dierproeven bestrijden. Daartoe publiceert het Erasmus MC gedurende vijf jaar een brochure bedoeld als verantwoording. Zojuist verscheen deel 2 in deze reeks: Dierproeven verantwoord 2010.

Het Erasmus MC in Rotterdam doet de meeste dierproeven van alle academische ziekenhuizen, en na Utrecht de meeste van alle universitaire instellingen. Hierbij valt te bedenken dat Utrecht zo niet de enige dan toch de gerenommeerdste faculteit Diergeneeskunde in huis heeft.

Toch verdient het Erasmus MC een compliment. In twee jaar tijd, t.w. 2009 en 2010, heeft zij het aantal dierproeven weten te verminderen van 51.568 tot 37.350, een daling van bijna 30%. Dat mag wel spectaculair genoemd worden. Een verklaring hiervoor blijft overigens uit.

Daar staat helaas tegenover - anders dan in de brochure gesuggereerd wordt - een toename van het lijden der dieren van naar schatting 10%. 

In de brochure, officieel betiteld als 'publieksjaarverslag', wordt ingegaan “op het belang van dieproeven voor ons weten-schappelijk onderzoek en laten we zien hoe het Erasmus MC met dierproeven en proefdieren omgaat.”

Het is, net als vorig jaar, een brochure van 34 bladzijden. 14 Bladzijden zijn foto’s en ditmaal zijn er acht bladzijden gekopieerd uit de vorige uitgave. Beide werkjes gratis te bevragen bij profiel3@erasmusmc.nl

De auteur erkent, met een understatement, dat er “ethische bezwaren kleven aan dierproeven”. Daar wordt als volgt overheen gestapt: “Alleen door open en eerlijk te zijn over dierproeven kunnen we aanspraak maken op draagvlak en begrip.”

Net als de uitgave van vorig jaar, ‘Dierproeven verantwoord’ (2009), bevat het veel tekortkomingen. In volgende afleveringen een selectie daarvan.