ALTERNATIEVEN VOOR DIERPROEVEN

Degenen die dierproeven doen, stellen ons ‘gerust’ met de boodschap dat ze alleen dieren misbruiken “als er geen alternatieven zijn”.
Dat zijn ze overigens ook verpllcht, wettelijk voorschrift.

Maar het is een smoes, om ons met een kluitje in het riet te sturen.
Want enerzijds is het aantal alternatieven nog uiterst beperkt.
Tegelijk is het alternatief meestal niet toegesneden op het nieuwe bedenksel voor de proef.
Tenslotte is het misbruik van het proefdier gemakkelijk en vertrouwd. Je weet ongeveer wat je kunt verwachten. Het hanteren van een alternatief is ongebruikelijk en moeilijker. Last not least: tijdrovend.
Met andere woorden: met het ontwerpen van alternatieven zijn we er nog lang niet.

Wat m.i. zou moeten gebeuren is dat onderzoekers niet alleen verplicht zijn alternatieven te gebruiken, maar vooral ook, bij het ontbreken ervan, VERPLICHT ZIJN dat zelf te scheppen. Zo nodig met hulp van anderen, eventueel externen. Er dient over nagedacht te worden, en tijd in gestoken. Het ontbreken van een alternatief zou geen excuus meer moeten zijn voor proefdiermisbruik.

HETGEVAAR VAN DIERPROEVEN

Op lieden die dierproeven doen, is van alles aan te merken.

Vandaag wijs ik op het potentiële gevaar van deze onmensen in de samenleving.

Zij stellen wetenschappelijke nieuwsgierigheid en bevrediging boven de moraal.

Leven op zichzelf heeft voor hen geen betekenis.

Ze moeten zich thans tevreden stellen met dierproeven, omdat de wet proeven op mensen in het algemeen verbiedt. Ze doen dat met tegenzin, zoals blijkt uit hun constante verzet en hun aandringen op verruiming van wet- en regelgeving.

Maar dierproeven zijn voor hen niet meer dan een surrogaat voor proeven op mensen.

Hun smerige en wrede experimenten motiveren ze met zalvende, maar holle woorden.

VOLKSWAGEN

Volks-wagen was bedoeld voor 'het volk', voor iedereen. Het introduceerde daartoe het simpele Kever-model, dat men nog wel zal kennen.
Nu is Volkswagen terecht gekomen bij dierproeven. Hoe diep kun je zinken? Aangevreten door winstbejag.
Blij dat ik geen VW rij.

Overigens haast de onderneming zich door nu te zeggen dat ze geen dierproeven meer zullen laten doen. Hoe geloofwaardig is dat nog?
Ook is een nieuw logo aangekondigd.

PATIËNTEN IN DE STEEK LATEN

In een discussie met een onderzoeker werpt hij me voor de voeten dat ik, door tegen dierproeven te zijn, patiënten in de steek laat.
Ik weet niet meer of ik dat ‘argument’ eerder gehoord heb, maar het getuigt in ieder geval van ‘s mans onervarenheid in deze kwestie. Van alles wordt verzonnen en erbij gehaald om het lage, smerige werk van dierproeven en vivisectie een schijn van aanvaardbaarheid te geven.
Dat ben ik gewend.

Voorop staat dat patiënten geholpen moeten worden. En graag goed! Maar dierproeven zijn geen therapie. Er is geen rechtstreeks verband. Van "in de steek laten" is geen sprake, integendeel.

Het streven naar vervanging van dierproeven wordt namelijk o.a. gemotiveerd door de wens van een betere, effectievere, ‘schonere’ geneeskunde. Liefst zonder bijwerkingen. Liefst een die de patiënt weer gezond maakt, zoals hij/zij was voor de ziekte.
Focus dient ten allen tijde te liggen op de patiënt, niet op een proefdier.

'DAN GAAN ZE NAAR HET BUITENLAND'

"Buitenland" is een van die smerige smoezen van Martje Fentener van Vlissingen die ze onlangs weer in Nieuwsuur mocht uiten. Martje verzet zich al sinds jaar en dag tegen ieder alternatief voor dierproeven. Als je mij niet gelooft, vraag het dan maar aan Arnoud Koenen (ex-EDEV) die door haar pijnlijk 'kaltgestellt' is.
Het mens is van 1956, dus hopelijk raken we over niet al te lange tijd van haar verlost. De meeste dierproeven in dit land worden onder haar leiding gedaan in Erasmus MC Rotterdam.

Het "buitenland" wordt als dreigement overal voor gebruikt. Heel bekend ook als smoes voor nertsenfokkerij, en andere bio-industrie.
De waarheid is:
1) dat je pas met recht naar een ander (land) kunt wijzen, als je eigen erf schoon is;
2) dat ook in het buitenland het niet ontbreekt aan dieractivisten, zowel van eigen bodem als anderen: PETA, Viervoeters, en vele andere.
3) dat er ook nog zoiets bestaat als EU-regelgeving.

Tuig is overal maar wordt tegelijk nergens met rust gelaten