Slachten (door André Helder)

Als consultant-veeteelt heb ik diver­se islamitische landen bezocht. Ik heb daar het transport van dieren en het verblijf kort voor het slachten gezien. Dan moet je constateren dat de dood, verdoofd of onverdoofd, een verlossing voor de dieren moet zijn. 

Kijk je vervolgens in de slacht­plaats en let je op (het gebrek aan) hygiëne, dan blijft er naar mijn idee weinig halal meer over. Om van het respect voor dieren maar te zwijgen.

Hier in Nederland moeten we zo nodig vasthouden aan de oude tra­dities en worden imams en rabbi's ingevlogen om de godsdienstvrijheid te benadrukken. Maar laten die geestelijken in het land van her­komst daar ook eens voor een goede en eerlijke behandeling van dieren gaan pleiten, want ook dat schrijft hun godsdienst voor.   

Dierproeven: ‘Een andere dimensie’

Eline Houben 'moet' 95 ratten injecteren met exosomen, celdeeltjes afkomstig van tumorweefsel om te kijken of er zich uitzaaiingen ontwikkelen in de lever van de beestjes. Ze zegt:

"De verdoofde ratten liggen op hun rug. De pootjes naar buiten gespreid, vastgebonden met nylondraadjes.

Van net onder hun kopjes tot aan hun achterpoten loopt een snede, waardoor hun buik open ligt.

Ik huiver bij het beeld, want in mijn afstudeeronderzoek zijn het mijn woorden die dit letterlijk voorschrijven." 

Mogen wij dieren wel gebruiken om er zelf beter van te worden? Houben staat uiteindelijk achter haar onderzoek.

"Een makkelijke keuze is het niet. Maar uiteindelijk kiezen we toch voor de mens met zijn complexere bewustzijn en diepgaande contacten. 

Bij dieren heeft pijn een andere dimensie.".

.

Clichés: update

Als topcliché van het jaar 2010 stel ik voor: 

'helemaal goed.'

*******

De opvolger, voor 2011, is dan:

  ‘ik ben er klaar mee.’

De gemeente Amsterdam heeft daar een feilloos gevoel voor. De communicatie met de burger lukt het best op  kleuterniveau. Dus vind je nu in Amsterdamse tramhokjes de volgende taaluiting: 

Dierproeven: Rise of the Planet of the Apes

Rise of the Planet of the Apes is een film van de wraak. De wraak van de apen, als proefdieren, tegen de mensen. Het is dan ook een gewelddadige film. Dat begint meteen al in het begin: na een prachtig beeld van het oerwoud, van boven af inzoomend op een kolonie chimpansees, verschijnen daar al onmiddellijk de stropers om de apen te vangen en te exporteren naar handelaren zoals gebr. Hartelust in Tilburg, die ze vervolgens doorverkopen aan dierpoeflabs zoals het BPRC in Rijswijk.

Je krijgt dan ook een kijkje in zo’n lab, weliswaar in de VS maar toch. En ook in de proefdierverblijven, waar een verzorger rondloopt (foto) die herinnert aan de figuur uit Wolkers’ 'Terug naar Oegstgeest'. Hij hanteert onbekommerd het stroomstootwapen en als dat nog niet genoeg is, dan zet hij ook nog eens een brandspuit op een dier.

De hoofdpersoon is een onderzoeker die een geneesmiddel tegen Alzheimer gevonden heeft. Uiteraard ontwikkeld in proeven op chimpansees. Wanneer hij geen toestemming krijgt om het op mensen te testen, dan spuit hij er zijn demente vader mee in. Aanvankelijk werkt dat goed, totdat er een terugslag volgt en zijn vader nog zieker wordt dan hij al was.

Bij de apen heeft het middel wel succes: ze worden erg intelligent. De hoofdaap, Caesar, leidt vervolgens de opstand van de dieren door alle hokken open te zetten. Het eerste wat de dieren doen is het lab verwoesten. Daarna gaan ze naar buiten om hun soortgenoten uit de dierentuin te bevrijden. Hun einddoel is een groot bos met sequioa’s, buiten de stad. Met grof geweld probeert de politie ze tegen te houden en neer te schieten. Maar noch de bereden politie noch schutters in een politiehelicopter houden de dieren tegen.

Aan het eind van de film breekt wereldwijd paniek uit als gevolg van de ontsnapping van het virus.

Rise of the Planet of the Apes is een Amerikaanse sciencefictionfilm. De première was op 5 augustus 2011. De film is losjes gebaseerd op het boek De Apenplaneet, en dient als reboot van de eveneens op dit boek gebaseerde filmreeks uit de jaren 70. Het verhaal is in grote lijnen gelijk aan dat van de vierde film uit de originele reeks, Conquest of the Planet of the Apes (1972).

(Met dank aan Dick de Vos)

Jehovah Getuigen: handreiking

De Jehovah die langs de deuren gaat, herken je aan het feit dat het er twee zijn, en altijd van hetzelfde geslacht. Vrouwen hebben soms een klein kind bij zich. Ze verplaatsen zich bedachtzaam, onderling druk converserend. Ze dragen een tas met voorlichtingsmateriaal: bijbel en wachttorens.

De indruk bestaat dat ze systematisch te werk gaan, aan de hand van adreslijsten. Bezoeken worden afgevinkt; waar bewoners niet thuis waren, wordt het later opnieuw geprobeerd.

Er wordt altijd maar één keer aangebeld.

N.B. Het is een adventistische beweging, net als de Zevendedagsadventisten van Thieme, Koffeman en 
Hertsenberg. D.w.z. zij geloven dat de mensheid zich in de "eindtijd" bevindt, de laatste fase voor het ingrijpen door God met als doel de aarde te zuiveren van alle onrechtvaardige mensen.

Huilen naar de maan

aanklikken voor vergroting

http://www.youtube.com/watch?v=F-oAaElViaU&src_vid=L28CnhmeAD4&feature=iv&annotation_id=annotation_795214

Foto: ImageSelect

Mannen hebben tepels

Barend

De man bepaalt of er negen maanden na de bevruchting een jongen of een meisje wordt geboren.

De eicel van een vrouw heeft één X-chromosoom.

De zaadcel van een man heeft of één Y-chromosoom of één X-chromosoom.

Is het een zaadcel met een X-chromosoom die als eerste het eitje bereikt, dan wordt het een meisje (XX). Is het er een met een Y-chromosoom, dan wordt het een jongen (XY).

Op het moment van de bevruchting is het geslacht dus al bepaald. Maar in het begin ontwikkelen de genitaliën zich nog gelijk. En jongen of meisje, in beide gevallen worden tepels aangemaakt. De uiteindelijk vorming van de geslachtskenmerken vindt plaats in het embryonale stadium.

Tepels ontstaan al rond de derde week na bevruchting.

Dat is veel eerder dan alle andere seksekenmerken en nog voor het ongeboren vruchtje onder invloed van chromosomen definitief een jongetje of een meisje wordt.

Vrouwen en mannen hebben hetzelfde bouwplan: als embryo zien ze er hetzelfde uit.

Na ongeveer negen weken wordt een baby onder invloed van hormonen pas een jongen of een meisje. Het embryo heeft dan al tepels, die gaan niet meer weg. De tepels van een man ontwikkelen zich minder ver als die van een vrouw, waardoor ze bij mannen eigenlijk "voor de sier" zijn.

Dat komt bij meer lichaamsdelen voor, vooral de geslachtsdelen. Die ontwikkelen zich aanvankelijk voor beide seksen gelijk. Maar op een bepaald moment in de ontwikkeling krijgt een jongetje een penis, terwijl een meisje op die plek een clitoris krijgt.

Toch is er met de tepel iets geks aan de hand. Mannen hebben iets kleinere tepels dan vrouwen, maar ze zijn wel helemaal functioneel, inclusief zenuweinden, bloedvaten, spiertjes en een beginnetje van melkklieren. Geef een man genoeg oestrogeen en de melkklieren ontwikkelen zich verder; hij kan gaan lacteren.

De mens is het enige zoogdier waarbij de man complete tepels krijgt; bij andere diersoorten is de tepel ook aanwezig, maar zo klein, dat hij niet kan worden opgemerkt. Vol bij een reu of een kater maar eens aan zijn buik, je voelt hooguit kleine knopjes.

Lijf en leed; geneeskunde voor iedereen

Lijf en Leed van de neuroloog Jan van Gijn (foto) is een erg aardige publikatie. Het is een thematisch geschreven boek, en elk thema begint met een casus uit de kliniek. De ondertitel luidt: ‘geneeskunde voor iedereen’ en dat is het ook precies - zij het beperkt tot neurologische aandoeningen. Maar dat zijn er heel wat! De emeritus hoogleraar schrijft zo helder en eenvoudig dat het soms lijkt alsof het door een onderwijzer geschreven is. Zo telt het boek 24 hoofdstukken, die verdeeld zijn over I. De Praktijk, en II. De Wetenschap. Haast vanzelf spreekt dat elk deel 12 hoofdstukken telt.

Thema’s uit De Praktijk zijn o.a. de rol van chirurgen; medische fouten; het levenseinde. Thema’s uit deel II zijn o.a. de gevaren van technisch onderzoek; de beperkingen van medische kennis; de houdbaarheid van diagnoses.

Ingekleurde tekeningetjes verduidelijken de MRI-scans van hersenweefsel en de bloedvaten daarin, van de (hals)wervelkolom, enz. De tekst is zo indringend dat als mijn pink eens onwillekeurige bewegingen maakt, ik me afvraag of er iets mis is in de hersenen!

Jan van Gijn, Lijf en leed

Uitg. Atlas 2011; 352 blz.; € 29,95

Vacature: de jagers zoeken een voorzitter

Dit is Fred de Graaf, de nieuwe voorzitter van de Eerste Kamer. Een belangrijk man dus. Bekijk de foto goed s.v.p., want het is niet de bedoeling dat hij neergeschoten wordt. Noch jij natuurlijk !

Jawel, je leest het goed: neergeschoten.

Punt is namelijk dat Fred graag met een geweer rondloopt en dan neerschiet wat voor het vizier komt. Nee, niet in oorlogsgebied, maar gewoon lekker op de Veluwe; daar rondstruinen met een jachtgeweer is spannend genoeg. 

Ik denk dat je dat moet zien in het kader van zijn drukke leven. Hij is namelijk haast overal voorzitter van, en ja - dan wil je je agressie wel eens kwijt.

Fred de Graaf heeft het geschopt tot Voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging.

Of moeten we zeggen dat de Koninklijke Nederlandse Jagers Vereniging erin geslaagd is de voorzitter van de Eerste Kamer te leveren?

Het spreekt vanzelf dat deze voorzitter ook betrokken is bij de stichting Nationaal Park 'De Hoge Veluwe'. Er moet daar wel wat te jagen overblijven natuurlijk. Zwijnen bijvoeren in de winter en het ‘overschot’ later in het seizoen weer afschieten. Humaan toch?

Ook de Apenheul profiteert van de kwaliteiten van dit natuurmens. ('Raad van Advies')

***

Laatste nieuws:
Fred heeft zijn nevenfuncties neergelegd, als gevolg van zijn benoeming tot voorzitter-Eerste Kamer.
Hij blijft natuurlijk wel jagen.

De Koninklijke jagersvereniging zoekt nu een nieuwe voorzitter.

Oss

Uitstraling

"Een bontjas straalt klasse uit. Ik voel me hierin echt een diva. Met het dragen van bont heb ik geen probleem. Ik zou geen nieuwe kopen, maar deze is er toch al, waarom zou ik hem niet dragen? Hij is zo mooi." (Gekocht in Cuijk, tweedehands, € 35)

Vriendin: "Ik draag ook regelmatig een bontjas, die heb ik van mijn oma gekregen. Ik vind bont heel goed kunnen, ik heb namelijk helemaal niets met dieren. Ik snap wel dat mensen er hun bedenkingen bij hebben, maar we leven in een democratie en het is niet verboden om bont te dragen."

Bron: Folia Magazine 10 okt.2011

http://issuu.com/foliacivitatis/docs/fol_1141_lr

Barends Getuigenis

aanklikken voor vergroting

Als je ’s avonds laat in de auto zit, hoor je op de radio wel eens een ‘getuigenis’. De Evangelische Omroep heeft daar het patent op: mensen die vertellen hoe ze tot God gekomen zijn, dikwijls na eerst een verderfelijk leven geleid te hebben. Het doet me wel eens denken aan die vrouw die ik op een straathoek in Dublin zag dansen en jubelen dat de Heer in haar leven was gekomen.

Bij mij is ook zoiets gebeurd maar dan omgekeerd. Het gaat dan echter niet om de verhouding tot de Heer, maar tot de medemens. Horizontaal dus.

Mijn vroegere leven bestond uit werken en daarnaast uit allerhande pleziertjes. Ik maakte graag buitenlandse reisjes, ik kwam in musea, maar was ook sportief en liep de Vierdaagse, maakte fiets-kampeerreizen, enz. Als student maakte ik eens een scriptie over een olieverfschilderij van bijna twee vierkante meter groot, hangend in het Rijksmuseum. Gemaakt door Beeldemaker in 1653. Een groot dynamisch werk maar wel  voorstellende   …………  een jager met honden.

Toen ik zelf de zorg voor een huisdier kreeg kwam de ommekeer. 

Ik was altijd wel een dierenvriend geweest maar nooit heel bewust. Door dit dier werd ik me echter bewust van de afhankelijkheid ervan van de mens. Het huisdier is geen meubelstuk, maar een wezen dat dagelijks verzorging en aandacht nodig heeft. Bij toeval zag ik een advertentie in de krant over een vergunningaanvraag voor dierproeven. Het leek me gepast om daar bezwaar tegen te maken. En zo ging het balletje te rollen. Ik werd ook vegetariër; met veel plezier mag ik wel zeggen want ik was nooit een enthousiaste vleeseter. Van vis heb ik helemaal nooit iets moeten hebben.

Terwijl ik me steeds meer bezighield met dierenwelzijn en dierenrechten, veranderde mijn kijk op de mensheid. Ik ontdekte wat een walgelijkse soort dit eigenlijk is. Voortdurend oorlog voeren, mensen uitbuiten, onvoorstelbaar materialistisch en egoïstisch, en ga zo maar door. Last not least: het mishandelen van dieren op onvoorstelbare schaal. Alsof we nog in berenvellen lopen. Jagen en vlees eten. Vlees ‘produceren’ met volledig voorbijgaan aan noden en behoeften van het dier. Dieren misbruiken als vermakelijkheid. Mensen die dat  aanbieden om er geld mee te verdienen en andere die daarvoor willen betalen.

Van dit alles ben ik me pas laat bewust geworden. Maar beter laat dan nooit. En met dank aan de EO.

***

'Verlos ons van het CDA'

Ger Koopmans

Het CDA heeft woensdag de Liegbeest-verkiezing gewonnen. Wakker Dier wijst de prijs jaarlijks toe aan producten, reclames of uitspraken die niet zo diervriendelijk zijn als ze op het eerste gezicht lijken.

CDA-Kamerlid Ger Koopmans nam de trofee woensdagmiddag in ontvangst. De voormalige boer uit Limburg zei eerder dat 'foie gras verantwoord is geproduceerd' en 'het CDA beter is voor de dieren dan de Partij voor de Dieren'. 

Pertinent onjuist, vindt Wakker Dier.

Foie gras mag volgens de stichting pas zo genoemd worden als de lever van een gans of eend vier keer groter is dan normaal. Dit zou alleen kunnen door dieren onder dwang voer toe te dienen via een trechter. 

Ook stemt het CDA in de Tweede Kamer in driekwart van de gevallen tegen moties voor dierenwelzijn, motiveert Wakker Dier de keuze.

"Als de waarheid een leugen wordt genoemd wil ik de Liegbeesttrofee graag in ontvangst nemen", reageert Koopmans. Hij benadrukt dat het CDA zich niet alleen bezighoudt met dierenrechten in Nederland, maar ook belang hecht aan Europese en wereldwijde regelgeving. Volgens het Kamerlid is Nederland 'een voorloper op het gebied van verduurzaming en diervriendelijke stallen'.

De afgelopen maanden kon gestemd worden op negen genomineerden. Het CDA kwam als winnaar uit de bus met dertig procent van de ruim achtduizend stemmen. 

Commentaar

Of het nu om Koopmans, Ormel, Bleker, Verburg, Veerman of iemand anders van het CDA gaat - als het om dieren gaat zijn het stuk voor stuk figuren van het a l l e r l a a g s t e allooi.

Erger nog dan de VVD. 

De VVD staat in het algemeen onverschillig tegenover het dier - het CDA daarentegen vertegenwoordigt vrijwel steevast uitbuiting en mishandeling. En let op: dit onder het mom van 'rentmeesterschap', m.a.w. ook nog op bijbelse grond. "Hier staat ik, ik kan niet anders dan dieren misbruiken en mishandelen."

Bij iedere verkiezing is de bede van de Partij voor de Dieren dan ook: "VERLOS ONS VAN HET CDA."

In de taal van de Kerk: 'Libera nos a malo'.

Orka Morgan (door Pjotr)

Ik dacht op dit blog wel iets aan te treffen over het laatste nieuws over Morgan de Orka

 (dus niet die andere Morgan: http://www.youtube.com/watch?v=iNEWimL7-vw

"Ooh, I never get any peace in this world... and I don't believe in the next")

De PvdD schijnt hier zich weer aardig te roeren. (Ja, Pjotr kwam even langs)

Contra: Dolfinarium Harderwijk

Op 21 mei j.l. stond de activistenkaravaan in Harderwijk. Het was een prachtige dag en de opkomst was met ca. 60 personen dan ook goed te noemen. Ook onze zuiderburen lieten zich niet onbetuigd: Bite Back was met negen personen aanwezig. Het is altijd weer plezierig de vele bekenden bij dergelijke gelegenheden te begroeten.

De actie betreft de gevangenhouding van de orka Morgan. 

Het Dolfinarium weigert tot op heden het dier terug in zee te zetten, nadat het verzwakt binnengebracht was. Inmiddels is Morgan hersteld en het zou in zijn belang zijn om het de vrijheid te hergeven. Let wel: het is  een beschermde diersoort.

Maar anders dan de liefdevolle opvang van zeehonden in het centrum van Lenie ’t Hart betreft het bij het dolfinarium keiharde, commerciële business. Het zijn geen dierenvrienden die een dolfinarium exploiteren, en dat geldt ook voor de bezoekers. Zij zien dieren niet als levende wezens maar als machientjes die uit zichzelf bewegen. De natuurlijke behoeften van dieren worden gezien noch erkend. Alsof enig wild dier verlangt kunstjes voor mensen te doen!

Een uitzondering was een bezoeker die Morgan beklaagde om in zo’n piepklein bassin te moeten ronddobberen.

Een duit in het zakje kwam Pieter van Vollenhoven doen. Hem was wijsgemaakt dat het dolfinarium 20 jaar bestaat en dus vond hij het op zijn weg liggen blijk te geven van belangstelling. Bij de poppenkast waarmee zo’n bezoek gepaard gaat, valt je mond open.

Alsof het niet een doodgewone Hollandse oude man, met grote oren en een bril, maar bezoek van een buitenaards wezen betreft! Voorop rijden twee zombies – dat wel – namelijk in dik geelgroen pak gestoken motoragenten, en daarachter een stuk of vier limousines, uit een waarvan dan – echt waar – de wereldberoemde Prins Pieter stapt.

 ***

De Orkacoalitie is niet gewend om actie te voeren. De manier waarop we ons lange tijd voor de ingang ophielden, had veel weg van een buslading toeristen die in afwachting van hun gids waren om naar binnen te kunnen gaan. 

Op de oprijlaan was een lange rij plaatjes van Morgan opgehangen die door kinderen waren ingekleurd. 

Er was een bescheiden spandoek, en er werd mondjesmaat gefolderd. Het was eigenlijk heel lief allemaal. 

O ja, er was ook nog een toespraak van Niels Rood (broer van Lydia), een schrijver die veel van deze dieren afweet, en de actie steunt.

 ***

We gingen na afloop naar de gezellige Markt om daar op een terras onze dorst te lessen. En van het een kwam het ander: iemand wist een veganistisch restaurant in de buurt. Dat bleek niet helemaal te kloppen: het was vegetarisch (met keurmerk!). Maar we werden er allervriendelijkst ontvangen en de kok was graag bereid aan onze wensen tegemoet te komen. ‘Klein Parijs’ in Harderwijk – een aanrader!

De strijd voor de vrijlating van Morgan is nog lang niet gestreden. De Orkacoalitie probeert ook langs juridische weg het dier vrij te krijgen. Mocht je vandaag niet aanwezig hebben kunnen zijn, overweeg dan svp. een bijdrage in deze kosten. Rek.nr. 19.84.26.194 t.n.v. Orka Coalitie. 

Autoclaaf

Bij de tandarts moet ieder instrument na iedere behandeling ontsmet worden in de autoclaaf. 

Gelukkig gaat dat wel snel; niettemin moeten er heel wat instrumenten in veelvoud in de behandelkamer aanwezig zijn.

Lance Armstrong



Lance Armstrong won zevenmaal achtereen de Tour de France. Vòòr hem stond het record op vijfmaal en wel door de Fransen Anquetil en Hinault, de Belg Merckx en de Spanjaard Indurain. Je kunt eruit afleiden wat een uitzonderlijke renner Armstrong geweest is (inmiddels wielercarrière beëindigd).

Bijzonder is nog het meest dat hij, vòòr zijn grote successen in Frankrijk, geopereerd werd aan teelbalkanker: er werd bij hem een teelbal weggehaald. Maar hij had zich te laat gemeld waardoor de ziekte uitgezaaid was, en het zelfs tot een tweede operatie, in de hersenen nog wel, moest komen. Daarop volgden enkele zeer zware chemokuren maar hij genas volledig. En nog wel binnen een jaar: 1996, hij was toen 25.

Over zijn ziekte en de periode daarna schreef hij twee boeken die ik erg de moeite waard vond. Ze zijn inhoudelijk veel rijker dan het boek van Maarten van der Weijden, de zwemkampioen die genas van acute lymfatische leukemie. Ook binnen een jaar! Hij gaf wel een gedetailleerder beschrijving van zijn behandeling, maar daar bleef het dan ook wel bij, op het (spannende) verslag na van zijn kampioensrace op de Olympische spelen van Peking.

Armstrong beschrijft in grote lijnen zijn leven van 1971 tot 2003. Hij is dol op zijn geboorteland Texas, waar hij dagelijks op de fiets lange trainingsritten maakt. Hij werd geboren in Plano maar vestigde zich in Austin, waar hij nog steeds woont. Hij werd opgevoed door zijn moeder, want zijn vader en stiefvader namen al spoedig de benen, en Lance wil niks met ze te maken hebben. Des te meer houdt hij van zijn moeder, die hem voortdurend in alles zoveel mogelijk steunt.

Ook kocht hij een appartement in Nice waar hij veel maanden in het jaar doorbracht, samen met zijn vrouw Kik. Ook weer met het doel veel trainingsritten te maken. Hij kreeg echter een hekel aan de Fransen toen ze hem bleven achtervolgen met dopingverdenkingen. Nimmer is echter tegen hem iets bewezen kunnen worden. De boeken zijn niet zonder humor geschreven, hoe bitter de dopingverdenkingen voor hem ook zijn. De paparazzi benaderden ook zijn specialisten die hem voor zijn ziekte behandeld hebben om te vragen of ze hem soms bloeddoping toegediend hadden. Een ervan werd daar zo moe van dat hij uiteindelijk maar antwoordde dat hij er inderdaad een long bijgezet had! Hilarisch natuurlijk.

Blijkbaar kunnen de Fransen zijn buitengewone verdiensten niet verkroppen. Uiteindelijk verhuisden de Armstrongs naar Noord-Spanje, t.w. Gerona, dat hij ook heel mooi beschrijft.

Ook heel warm is de beschrijving van zijn liefde voor Kik - Kristin Richard – met wie hij trouwt. Ze zijn dolgelukkig wanneer blijkt dat het vòòr de therapie ingevroren sperma van Lance gezond is, en ze een zoon krijgen, via IVF. Dat wordt allemaal uitvoerig beschreven. Uiteindelijk krijgen ze ook nog een tweeling - bekend risico van IVF. Het is dan ook een teleurstelling te lezen dat dit huwelijk scheurtjes begint te vertonen, o.a. door het feit dat Lance zo weinig thuis is. Hij wilde zo graag een goede vader zijn. Maar hij heeft heel veel contractuele verplichtingen, met sponsors maar ook met relaties van zijn Lance Armstron Foundation, de stichting die gelden inzamelt ter bestrijding van kanker.

Los van dit alles zijn het fraaie wielerboeken. Je ziet heel goed wat erbij komt kijken om in de wielersport kampioen te worden. Valpartijen, zeer ernstige ongelukken, inclusief dodelijke, zijn aan de orde van de dag. Maar ook wordt beschreven hoe hij bijv. de sterke Duitser Ullrich te slim af is, door te veinzen dat hij niet in vorm is. Verder lees je over bekende namen uit de US Postalploeg - de Blauwe Trein - waarmee Armstrong zijn successen behaalde, zoals George Hincapie, Tyler Hamilton, Floyd Landis e.v.a.

Lit.

Lance Armstrong, Door de pijngrens (2000)

Lance Armstrong, Elke seconde telt (2003)
Maarten van der Weijden, Beter (2010)

Boekelo

aanklikken voor vergroting


Boekelo 

zoals Boekelo NIET moet zijn!

.
.http://www.tctubantia.nl/regio/9635301/Boekelo-zoals-Boekelo-moet-zijn.ece?formmode=thanx&postingId=9639245#postcomment

Foute filiaalhouder

 

Bakker Bart buigt voor dierenactivisten die zich verzetten tegen de komst van olifanten van circus Renz naar de Spoorstraat in Haaksbergen. De dieren zouden hier donderdag een broodlunch krijgen.

Bart’s Retail heeft maandag besloten geen levende dieren meer in te zullen zetten voor promotie- of reclamedoeleinden.

Dat is dierenrechtenorganisaties toegezegd. De afgelopen dagen is er een uitgebreide campagne gevoerd door dierenactivisten tegen de plan van de Haaksbergse filiaalhouder om de olifanten donderdag te verwennen met een broodmaaltijd.

De landelijke organisatie heeft daarop besloten dat het verbod voor inzetten van dieren bij reclame geldt voor alle acties van Bakker Bart. Daar hoort volgens woordvoerder Jan Joris Heling ook de broodlunch in Haaksbergen toe.

Antwerpen Zoo

aanklikken voor vergroting

Ter gelegenheid van aanstaande Dierendag gaf de dierentuin van Antwerpen een receptie, en ik mocht daarbij zijn. De grote zaal - ‘Koningin Elisabethzaal’- was goed bezet met dierenvrienden. De bijeenkomst werd geopend met een toespraak door de schepen voor Dierenwelzijn, Luc Bungeneers. Hij stak een gloedvol verhaal af over wat bereikt was en over wat hij nog wilde realiseren in het laatste jaar van zijn legislatuur. Dit was o.a. een………… dierenambulance voor Antwerpen! Hij wil verder een speerpunt maken van gedeeltelijke subsidiëring van sterilisatie/castratie van katten, om mede op die manier het aantal zwerfkatten te verminderen. 

Hot item blijkt het islamitische offerfeest te zijn, met zijn onverdoofde slachtwijzen. Daaraan, zei Bungeneers, moet een einde komen! Maar helaas…… dit moet op federaal niveau geregeld worden. Nederland geeft echter het goede voorbeeld! Hij kreeg een warm applaus.

De martelpraktijken van de grote joodse bevolkingsgroep werden echter niet genoemd. Vreemd, want racisme of discriminatie mocht dit niet heten.

De tweede spreker was Michel Vandenbosch, voorzitter van GAIA en erkend criticus van dierentuinen. Vandaag had hij echter een andere pet op, namelijk die van voorzitter van de gemeentelijke Adviesraad omtrent dierenwelzijn en - rechten. Ook hij viel het islamitische offerfeest scherp aan.

De laatste spreker zorgde voor het contrast met zijn voorgangers, en voor de anticlimax. Het was de nieuwe dierentuindirecteur, Dries Herpoelaert, die blijkbaar geen notie had van welk gehoor hij toesprak. Hij had het niet over de dierentuin in zijn huidige staat, daterend uit 1843, maar leidde de aandacht daarvan af door te spreken over de toekomst. Het wordt allemaal anders en beter! Geen excuus voor de belabberde omstandigheden waaronder veel dieren momenteel moeten leven. Nee, Antwerpen Zoo gaat behoren tot de Top Tien van Europa (uit ca. 350 aangesloten bij EAZA). Hosanna Hallelujah in de Gloria. Ik ben benieuwd hoeveel dieren het zullen beleven.

In een opzicht verraste hij, toen hij expliciet meedeelde dat de Zoo de recreatie dient. Naast conservatie en educatie. Het opsluiten van wilde dieren – ja leuk!

Na drankje en (vegetarisch) hapje mochten de genodigden zelf gaan recreëren in het warme en volle park. Hoewel ik er niet eerder geweest was, voelde ik me meteen helemaal thuis: het is namelijk (deels) een kopie van het Amsterdamse Artis uit 1838. Als het iets minder beroerd is, dan ligt dat uitsluitend aan het feit dat de Antwerpse diergaarde zelfs nog kleiner is, namelijk 10 ha, met wat minder dieren. Met dezelfde verspilling van ruimte: het park kent op zichzelf een mooie vegetatie, en herbergt daarnaast allerlei kunstwerken (bronzen beelden) en een uitgebreide horeca, maar daar hebben de dieren niks aan. Netzomin als de Antwerpenaren zelf, wie een mooi centraal gelegen park door de neus geboord wordt. Tenzij ze voor een bezoek 21 euro p.p. willen neertellen. Kinderen 17 euro p.p. (N.B. Hoeveel subsidie er jaarlijks naar deze ballentent gaat vertelde de schepen niet en ook de directeur niet.)

Gorilla’s en chimpansees hebben geen buitenverblijf. Vogels in vooroorlogs getraliede perkjes. Ik kon geen positieve punten ontdekken.

Toch gebeurde er nog iets leuks, en daarvoor zorgde een olifant. Hij nam een uitgebreid bad en ging helemaal onder in de vijver in zijn perk. Hij genoot daar zo van dat, toen hij er even uitgegaan was, hij onmiddellijk er weer indook, ook om andere olifanten voor te zijn! Die lieten met luid getrompetter hun ongenoegen blijken.

Dierentuinen in Spanje

De Europese Commissie is niet tevreden over een aantal Spaanse dierentuinen. 

Met name het vergunningensysteem en de inspecties zijn niet in orde, zo meent de commissie. 

Het heeft de Spaanse autoriteiten donderdag verzocht de Europese regels goed door te voeren. In negen gebieden, waaronder de Canarische eilanden, Aragon en Leon, zou de vergunning van dierentuinen niet kloppen. Ook worden de procedures om dierentuinen te sluiten niet goed nageleefd.

Er zijn Europese regels om te garanderen dat dieren in een dierentuin onder zo goed mogelijke omstandigheden leven. 

Spanje werd al eerder flink onder druk gezet door de Europese Commissie om aan deze regels te voldoen.

Commentaar

Die 'druk' helpt dus niet!

Van de EAZA, de Europese vereniging van Dierentuinen, hoor je niks.
Waarschijnlijk is er een klacht bij de Commissie ingediend door Igualsad Animal dat een jaarlang onderzoek gedaan heeft in acht grote Spaanse dierentuinen.

Wegens het lijden der dieren – 'een leven vol ontbering' - doet ze een oproep dierentuinen geschiedenis te laten worden. Met o.a. een actie in Sevilla.(foto)

De dierentuin van Emmen levert geregeld olifanten aan een dierentuin nabij Sevilla.