POLIOVACCIN

Een van de stuitende aspecten aan dierproeven is de herhaling ervan. Ziekten waarvoor al een werkzaam geneesmiddel en/of vaccin bestaat, worden steeds weer aan nieuw onderzoek onderworpen. Hier loop je voortdurend tegenaan. Proeven met grote honden voor betere pacemakers, proeven met lammeren voor betere couveuses. Proeven voor een poliovaccin – TERWIJL ER AL TWEE BESTAAN! Je gelooft je ogen niet.

In Antwerpen wordt nu maar weer eens een poliovaccin getest dat al bestaat sinds de vijftiger jaren van de vorige eeuw - en zijn nut ruimschoots bewezen heeft. Maar het moet nog maar eens verfijnd worden. Je zou toch denken dat er andere prioriteiten bestaan. En dat financiële middelen nuttiger besteed zouden kunnen worden. Dat een vergunningverlener hiervoor eens geen toestemming zou geven. Maar nee hoor, ieder onderzoek, hoe dwaas ook, wordt goedgepraat en goedgekeurd. Aantallen en soorten proefdieren worden zoveel mogelijk verborgen en stilgehouden. Immers: wie vraagt ernaar?!

Dit is het hellende vlak. Dierproeven zijn al onacceptabel, maar als je er eenmaal aan begonnen bent, dan zak je steeds dieper in het moeras.

ECOMODERNISME

.Er bestaat een groepje positivo’s die zich noemen: 'ecomodernisten'. Die hebben nu een boekje gepubliceerd. Dat gaat over grondstoffen die nooit opraken, en anders vinden we wel een oplossing. Over het nut van kernenergie, enz. De strekking is dat er eigenlijk weinig tot niets aan de hand is.
In een krant lees ik er het volgende over:  

“Natuurlijke beperkingen zoals grondstoffenschaarste zijn slechts … uitdagingen voor ons vernuft.” 

Veel dwazer kom je het niet gauw tegen. Denk alleen eens aan dierproeven en vivisectie. Georganiseerde kritiek daarop bestaat al meer dan 100 jaar. Mag je toch wel noemen: ‘een uitdaging aan ons vernuft’. 
We weten allemaal hoe dat uitgepakt heeft.

WIR HABEN ES NICHT GEWUSST

Het valt op hoe weinig ontwikkelde, ‘geleerde’ mensen hun mond opendoen tegen dierproeven en vivisectie. Terwijl hun mening juist extra gewicht in de schaal zou leggen. Het lijkt wel of er straf op staat. Toch is iedereen die zich niet verzet, medeschuldig.

En het gaat nog verder. Als gewone mensen, zonder een academische opleiding, wèl hun mond opendoen, dan wordt dat zelfs nog vaak schouderophalend afgedaan met... “emotioneel’.

Het perspectief van PINK!

De jongerenorganisatie van de Partij voor de Dieren heet PINK! Een pink is een jonge koe. De Partij had destijds als logo een koe, dus daarmee zal de naam dan wel verband houden. Dat Partijlogo is inmiddels gereduceerd tot een klaverblaadje maar PINK! liet het maar zo. 

Jongerenorganisaties zijn doorgaans strijdbaarder en veeleisender dan hun grote broer. Dat hangt samen met hun (betrekkelijke) jeugdigheid en ze kunnen het zich ook makkelijker permitteren. Opvallend nu is in het geval van PINK! dat zij zich wel tegen dierproeven verklaart maar dat ze vindt dat die afgeschaft moeten worden “op de lange termijn”. (bijl.) Toelichting: het kan niet van de ene op de andere dag.

Een dergelijke opvatting kan alleen maar verklaard worden uit een gebrek aan kennis en ervaring. Wie jong is en een leven voor zich heeft, die heeft geen haast. Die kent (vaak) ook de geschiedenis niet en weet, in dit geval, blijkbaar niet dat de strijd tegen dierproeven niet van recente datum is. Die dateert al uit de 19de eeuw met de oprichting van (o.a.) de Antivivisectiestichting. (Amanda Kluveld schrijft hier graag over.*) 
 
In de 20ste eeuw werd een mijlpaal bereikt met de stellingen van Russell en Burch omtrent de 3 R’s: vervanging, vermindering, verfijning. Dat was in 1959, bijna 60 jaar geleden. 
Dus als we het over ‘de lange termijn’ hebben, dan is PINK! dunkt me al aardig bediend.
------------
 
*Amanda Kluveld, Reis door de hel der onschuldigen (diss. Univ. Maastricht)

March AGAINST Science

https://www.youtube.com/watch?v=DUSdPFKMyFw