Grote grazers in de Oostvaardersplassen
Nagekomen reacties
1.
Zowel de standpunten van Staatsbosbeheer als Faunabescherming moeten gerespecteerd worden, en dus blijft er niets anders over dan een dergelijk afgezwakt beleid te hanteren. Vandaar dus het 'In beginsel' - standpunt van de PvdD.
Om eigen straatje schoon te vegen haalt men die 'lelijke jagers' van stal.
...." Die jagers zijn slecht met hun bambidenken en de daaruit voortvloeiende hobbyjacht", ... en "Als de dieren creperen dan schiet SBB ze wel af, anders is er sprake van onnodig lijden".... een gotspe !.....
Men heeft zelf een situatie gecreëerd waar menig dier moet lijden en nergens weg kan komen.
De aanval is blijkbaar ook hier de beste verdediging en door pijlen op anderen te richten denkt men eigen falen te kunnen maskeren vwb. dit halfslachtige standpunt en beleid inzake de Oostvaardersplassen.
Gelukkig zijn er nog mensen die hier desondanks doorheen prikken.
Overigens: die jagers, dat is natuurlijk een verwerpelijk gegeven, laat daar vooral geen misverstand over bestaan. Maar de slappe knieën van de PvdD zijn ook niet fraai.
------------------------------------------------------------------------------
2.
Het is waar dat Nico Koffeman en dus de PvdD achter dit beleid staat.
Mij is ter ore gekomen dat tijdens een discussiebijeenkomst in Driebergen over dit onderwerp ook Koffeman deelnam aan dit gesprek. Zijn gedrag heeft ergernis opgewekt bij een aantal aanwezigen daar hij een van de aanwezige partijleden nogal heeft geshockeerd met zijn standpunten over de Oostvaardersplassen.
Zij had een uitgehongerd-uitgeput veulen gevonden. Via de politie is toen de boswachter aldaar geroepen en deze 'meneer' schijnt het veulen in zijn kofferbak te hebben gedaan en het te hebben teruggebracht naar de plek waar ze het gevonden had - en dat inderdaad alles vanuit het standpunt van 'natuurlijke gang van zaken'.
Koffeman stond hier geheel achter maar die mevrouw is er 2 weken beroerd van geweest.
Koffeman neemt naar mijn mening een heel (misschien wel veel te) grote plaats in binnen de PvdD en lijkt met zijn positie en standpunten binnen de partij de echte open discussie over diverse onderwerpen in de weg te staan. Sterker nog: er is geen ruimte voor discussie. Men vaart een eigen individuele koers zonder rekening te houden met andere meningen die binnen de partij leven. Men heeft geen oor voor standpunten van partijleden en daarmee begin ik zo langzamerhand eigenlijk heel sterk te twijfelen aan de PvdD.
Opzeggen van mijn lidmaatschap komt dan ook de laatste tijd regelmatig in mijn gedachten....hoe kan ik lid zijn van een partij die zegt op te komen voor dieren, maar die ze wel aan hun lot over laten in de Oostvaardersplassen....en waarom? .... omdat er gewoon niet over gepraat kan worden ??....
De discussie over dit onderwerp moet echt op gang komen .....de leden moeten hun meningen kunnen geven maar bovenal: de PvdD dient daar dan ook serieus naar te luisteren.
-------------------------------------------------------------------------------
3.
Ik vind dat er helemaal geen grote grazers moeten worden uitgezet in een overbevolkt en overontwikkeld landschap, zolang men de voortplanting niet anders wil / kan controleren dan door het doodschieten van de dieren.
Er worden nog steeds dieren uitgezet, Konikpaarden, oerrunderen en ook de visarend wordt overwogen (vissers mogen amper nog vis vangen en geven daar nu al de aalscholvers de schuld van).
Ganzen en zwanen worden afgeschoten omdat ze gras eten, herten omdat ze de bloemetjes opeten, vossen omdat ze eieren eten, poezen omdat ze vogeltjes eten, etc. En mocht er onder deze dieren een besmettelijke ziekte uitbreken, die bijv. naar de veestapel of mensen kan overslaan, dan is het land te klein en worden ze allemaal afgeknald.
Wat wil men nou eigenlijk in Nederland? Dit is toch absurd.
In de Oostvaardersplassen zijn de dieren 30 jaar geleden uitgezet, omdat het terrein nergens anders voor gebruikt kon worden. Staatsbosbeheer heeft toegegeven dat hierbij inschattingsfouten zijn gemaakt.
Op de partijdiscussiebijeenkomst over de OVP zei een aanwezige dat ganzen, die daar ook in groten getale schijnen te zitten, vechten om het gras met de Konikpaarden, omdat er niet voldoende van is. Gaan de ganzen naar elders dan worden ze afgeschoten of vergast. Wordt het terrein vergroot, dan zal zeker ook de populatie groter worden en blijft het probleem hetzelfde en neemt de kans op besmetting van vee bij uitbraak van ziekte toe. (Op dit moment bestaat er een corridor om de OVP waar zich geen veebedrijven mogen vestigen).
Het niet bijvoeren van dieren die geen kant op kunnen in tijden van gebrek en die nota bene door de mens zijn uitgezet vind ik schandalig; zo ook voor het onthouden van medische zorg. Grote grazers hebben hetzelfde probleem als bijv. konijnen. Wanneer er helemaal niets eetbaars meer is, valt het spijsverteringssysteem stil en dat betekent de hongerdood. Daarom zou op tijd stro moeten worden gestort als meest minimale maatregel om dit te voorkomen.
Ik herinner me dat enige jaren geleden treinreizigers melding maakten van een rund dat weken rondliep met een misgeboorte en een dood kalf mee zeulde dat half uit haar stak. Dat is een schrikbeeld dat mij niet meer heeft losgelaten. Het is een vrij groot terrein en de boswachters komen niet overal.
Een wild dier kan niet zo maar medisch behandeld worden, het moet eerst met een verdovingsgeweer worden geraakt. Als ik zie hoe weinig vakkundig dat eraan toe gaat (zie de toedracht met de onlangs doodgeschoten ontsnapte eland ergens in Groningen, die uiteindelijk werd doodgeschoten) dan is ook daar weinig hoop op.
Waarom kunnen die dieren eigenlijk niet gewoon worden gecastreerd?
Ook de PvdD houdt een slag om de arm want zij schrijven: voor zover wij kunnen nagaan doet Staatsbosbeheer het goed.
En wie controleert SBB?
De PvdD heeft niet voor niets die discussieavond georganiseerd. Intern moet iemand, die dit beleid misschien ook niet zag zitten, dat hebben voorgesteld.
Helaas kwamen er niet genoeg kritische leden op de discussieavond af.
maandag 28 december 2009
Oostvaardersplassen 5: Partijstandpunt
De Partij voor de Dieren heeft een natuurlijke populatie-ontwikkeling van in het wild levende dieren hoog in het vaandel. De partij is daarom ook voorstander van een natuurlijke populatie-ontwikkeling in de Oostvaardersplassen. Het probleem in de Oostvaardersplassen speelt zich af op twee onderwerpen: natuurbescherming en dierenbescherming.
Vanuit het oogpunt van natuurbescherming is het begrijpelijk de natuur zoveel als mogelijk haar gang te laten gaan.
Vanuit het oogpunt van dierenbescherming is het wenselijk onnodig lijden te voorkomen.
Staatsbosbeheer opereert op het snijvlak van natuurbescherming en dierenbescherming. In de natuur zal het altijd zo zijn dat zwakke dieren sterven als gevolg van predatoren, voedselgebrek of extreme weersomstandigheden. Dat lot treft kleine dieren zoals roodborstjes en mezen waarover men eigenlijk weinig hoort hoewel elke winter veel dieren van deze soort sterven, maar ook grote hoefdieren die meer tot de menselijke verbeelding spreken. (...)
Daarnaast is het goed de populatiedynamiek te respecteren en dieren te behoeden voor onnodig lijden door ze een genadeschot te geven als hun dood onafwendbaar wordt. Dat doet Staatsbosbeheer, voor zover de Partij voor de Dieren kan nagaan op een uit oogpunt van natuur- en dierenbescherming optimale wijze.
De Partij voor de Dieren staat in beginsel achter het beleid van Staatsbosbeheer in de Oostvaardersplassen.
Dit beleid houdt in dat Staatsbosbeheer niet ingrijpt in de populaties grote grazers (heckrunderen, konikpaarden en edelherten), omdat het gebied een dusdanig groot natuurgebied vormt dat er een ‘natuurlijk evenwicht’ kan ontstaan. (...)
Interessant is ook om te volgen hoe populaties zich ontwikkelen in een gebied waar niet wordt gejaagd in termen van oogstjacht. De boswachters van Staatsbosbeheer grijpen slechts in wanneer een dier vanuit natuurlijk perspectief ten dode opgeschreven is en nemen in dat opzicht de rol van de ‘wolf’ op zich.
Niet via het omgekeerde bambidenken van de jagers, die emotionele verhalen rondstrooien over creperende dieren, die voor dat lot behoed zouden kunnen worden wanneer de jagers de dieren zouden mogen afschieten in de kracht van hun leven, maar via zo natuurlijk mogelijk ingrijpen en het vergroten van het leefgebied met zo min mogelijk ingrijpen van de mens. Op de Veluwe worden dit seizoen meer dan 90% van alle zwijnen afgeschoten, als het gevolg van dergelijk door jagers gedomineerd beleid.
Niet ingrijpen in de populaties betekent ook dat dieren niet worden bijgevoerd. Echter op het moment dat dieren verzwakt raken, door bijvoorbeeld ouderdom of voedselgebrek, worden de dieren door Staatsbosbeheer afgeschoten om nodeloos lijden te voorkomen.
17-2-2009
Grote grazers in de Oostvaardersplassen
Vanuit het oogpunt van natuurbescherming is het begrijpelijk de natuur zoveel als mogelijk haar gang te laten gaan.
Vanuit het oogpunt van dierenbescherming is het wenselijk onnodig lijden te voorkomen.
Staatsbosbeheer opereert op het snijvlak van natuurbescherming en dierenbescherming. In de natuur zal het altijd zo zijn dat zwakke dieren sterven als gevolg van predatoren, voedselgebrek of extreme weersomstandigheden. Dat lot treft kleine dieren zoals roodborstjes en mezen waarover men eigenlijk weinig hoort hoewel elke winter veel dieren van deze soort sterven, maar ook grote hoefdieren die meer tot de menselijke verbeelding spreken. (...)
Daarnaast is het goed de populatiedynamiek te respecteren en dieren te behoeden voor onnodig lijden door ze een genadeschot te geven als hun dood onafwendbaar wordt. Dat doet Staatsbosbeheer, voor zover de Partij voor de Dieren kan nagaan op een uit oogpunt van natuur- en dierenbescherming optimale wijze.
De Partij voor de Dieren staat in beginsel achter het beleid van Staatsbosbeheer in de Oostvaardersplassen.
Dit beleid houdt in dat Staatsbosbeheer niet ingrijpt in de populaties grote grazers (heckrunderen, konikpaarden en edelherten), omdat het gebied een dusdanig groot natuurgebied vormt dat er een ‘natuurlijk evenwicht’ kan ontstaan. (...)
Interessant is ook om te volgen hoe populaties zich ontwikkelen in een gebied waar niet wordt gejaagd in termen van oogstjacht. De boswachters van Staatsbosbeheer grijpen slechts in wanneer een dier vanuit natuurlijk perspectief ten dode opgeschreven is en nemen in dat opzicht de rol van de ‘wolf’ op zich.
Niet via het omgekeerde bambidenken van de jagers, die emotionele verhalen rondstrooien over creperende dieren, die voor dat lot behoed zouden kunnen worden wanneer de jagers de dieren zouden mogen afschieten in de kracht van hun leven, maar via zo natuurlijk mogelijk ingrijpen en het vergroten van het leefgebied met zo min mogelijk ingrijpen van de mens. Op de Veluwe worden dit seizoen meer dan 90% van alle zwijnen afgeschoten, als het gevolg van dergelijk door jagers gedomineerd beleid.
Niet ingrijpen in de populaties betekent ook dat dieren niet worden bijgevoerd. Echter op het moment dat dieren verzwakt raken, door bijvoorbeeld ouderdom of voedselgebrek, worden de dieren door Staatsbosbeheer afgeschoten om nodeloos lijden te voorkomen.
17-2-2009
Grote grazers in de Oostvaardersplassen
zaterdag 26 december 2009
Oostvaardersplassen 3
In 2006/2007 heeft de landelijke Dierenbescherming (DB) geprocedeerd - in twee instanties – tegen Staatsbosbeheer (SBB), over het beleid m.b.t. de Oostvaardersplassen.
Beide procedures gingen voor de DB verloren.
Lachende derde was de Faunabescherming, hierover later meer.
De DB wil de dieren laten bijvoeren, indien de omstandigheden dit noodzakelijk maken.
SBB doet dat ook, maar te weinig, naar de zin van de DB.
Dat de rechters SBB gelijk gegeven hebben is niet erg verwonderlijk. In beginsel heeft SBB zijn zaakjes aardig voor elkaar. Zo is er bijv. een internationaal comité geweest die de situatie in de Oostvaardersplassen bekeken heeft. SBB baseert zijn beleid o.a. op de aanbevelingen van dat comité.
Verder hanteert de SBB een
* Leidraad Grote Grazers,
* Predatormodel (t.b.v. afschot) en
* Calamiteitenplan.
SBB gaat dus zeker niet over één nacht ijs.
Beleid Staatsbosbeheer
In de Oostvaardersplassen is bijvoeren in beginsel niet toegestaan.
Het heeft veel negatieve gevolgen voor het gebied en de grazers, is strijdig met de doelstelling van een zo natuurlijk mogelijk beheer en het is voor de edelherten bij wet verboden.
De volgende argumenten bracht SBB in de procedure ter adstructie naar voren::
a) De grootte van de populatie wordt door bijvoeren losgekoppeld van het voedselaanbod in het gebied.
b) De dieren die lijden zijn vaak niet in staat een sociale positie te verwerven in de kudde, waardoor voedsel voor hen in onvoldoende mate beschikbaar is. De sterkere dieren gaan vaak voor.
c) Natuurlijke selectie wordt door bijvoeren voor een deel uitgesloten.
d) Gebiedsvreemde stoffen en kruiden komen met bijvoeren in het terrein.
e) De dieren doen met bijvoeren niets meer in het terrein en wachten de hele dag op hooi; ze worden hulpafhankelijk.
f) Bijvoeren brengt dieren op een kunstmatige manier in een situatie die hun welzijn aantast en hun natuurlijk afweermechanisme tegen extreme voedselschaarste en kou doorbreekt (ze worden daarmee hulpafhankelijk; zie e)
g) Bijvoeren verstoort de bronstsynchronisatie, waardoor kalveren en veulens onnatuurlijk vroeg in het jaar (november/december) worden geboren. Hierdoor wordt de sterfte onder pasgeboren dieren groter dan onder natuurlijke omstandigheden.
h) Verstoring van de sociale verhouding binnen de populatie door bijvoeren.
i) Bijvoeren verhoogt het risico op lokaal uitsterven, wanneer dit wordt gestaakt of achterwege moet blijven vanwege uitzonderlijke externe omstandigheden (oorlogssituatie, politieke overwegingen etc.)
(wordt vervolgd)
Beide procedures gingen voor de DB verloren.
Lachende derde was de Faunabescherming, hierover later meer.
De DB wil de dieren laten bijvoeren, indien de omstandigheden dit noodzakelijk maken.
SBB doet dat ook, maar te weinig, naar de zin van de DB.
Dat de rechters SBB gelijk gegeven hebben is niet erg verwonderlijk. In beginsel heeft SBB zijn zaakjes aardig voor elkaar. Zo is er bijv. een internationaal comité geweest die de situatie in de Oostvaardersplassen bekeken heeft. SBB baseert zijn beleid o.a. op de aanbevelingen van dat comité.
Verder hanteert de SBB een
* Leidraad Grote Grazers,
* Predatormodel (t.b.v. afschot) en
* Calamiteitenplan.
SBB gaat dus zeker niet over één nacht ijs.
Beleid Staatsbosbeheer
In de Oostvaardersplassen is bijvoeren in beginsel niet toegestaan.
Het heeft veel negatieve gevolgen voor het gebied en de grazers, is strijdig met de doelstelling van een zo natuurlijk mogelijk beheer en het is voor de edelherten bij wet verboden.
De volgende argumenten bracht SBB in de procedure ter adstructie naar voren::
a) De grootte van de populatie wordt door bijvoeren losgekoppeld van het voedselaanbod in het gebied.
b) De dieren die lijden zijn vaak niet in staat een sociale positie te verwerven in de kudde, waardoor voedsel voor hen in onvoldoende mate beschikbaar is. De sterkere dieren gaan vaak voor.
c) Natuurlijke selectie wordt door bijvoeren voor een deel uitgesloten.
d) Gebiedsvreemde stoffen en kruiden komen met bijvoeren in het terrein.
e) De dieren doen met bijvoeren niets meer in het terrein en wachten de hele dag op hooi; ze worden hulpafhankelijk.
f) Bijvoeren brengt dieren op een kunstmatige manier in een situatie die hun welzijn aantast en hun natuurlijk afweermechanisme tegen extreme voedselschaarste en kou doorbreekt (ze worden daarmee hulpafhankelijk; zie e)
g) Bijvoeren verstoort de bronstsynchronisatie, waardoor kalveren en veulens onnatuurlijk vroeg in het jaar (november/december) worden geboren. Hierdoor wordt de sterfte onder pasgeboren dieren groter dan onder natuurlijke omstandigheden.
h) Verstoring van de sociale verhouding binnen de populatie door bijvoeren.
i) Bijvoeren verhoogt het risico op lokaal uitsterven, wanneer dit wordt gestaakt of achterwege moet blijven vanwege uitzonderlijke externe omstandigheden (oorlogssituatie, politieke overwegingen etc.)
(wordt vervolgd)
Oostvaardersplassen 2 (door Yvonne)
Deze tijd van sneeuw en ijs is de hongerdood voor honderden dieren in de Oostvaardersplassen.
Jaren geleden zijn er dieren (paarden, edelherten en koeien) naar dit gebied gebracht. Waarschijnlijk is er toen niet bij nagedacht dat de populatie zich enorm zou uitbreiden, op dit moment zijn er al duizenden dieren.
De locatie voor deze vele dieren is veel te klein, het gebied is omheind en ze kunnen niet verder trekken om eten te zoeken.
Het standpunt van Staatsbosbeheer is dat de hongerdood een natuurlijke gang van zaken is, omdat dat ook in het wild gebeurt.
Maar dit is geen wild gebied, het is een afgezet gebied, wat je niet kunt vergelijken met een gebied waar dieren honderden kilometers kunnen lopen om voedsel te zoeken.
Het is een gruwelijk standpunt van een handjevol mensen bij Staatsbosbeheer.
De hongerdood is voor mens en dier afgrijselijk.
Wilt u dit publiceren, u bereikt zoveel mensen, waaronder veel met een hart voor dieren en met elkaar kunnen wij Staatsbosbeheer laten inzien dat je geen dieren laat dood hongeren, zeker niet als er voldoende voedsel voorradig is.
En dat is er, want er zijn boeren die graag willen bijvoeren en er is hulp toegezegd van vrijwilligers.
Er gaan miljoenen naar ontwikkelingslanden, veel subsidies naar boeren en onze eigen dieren laten we de hongerdood sterven.
Ik doe een dringend beroep op u om aandacht voor de dieren die hulpeloos zijn, zij kunnen niet voor zichzelf opkomen en zijn afhankelijk van ons mensen.
Partij voor de Dieren
Jammer genoeg heeft Nico Koffeman dezelfde mening als Staatsbosbeheer en spreekt ook over een natuurlijke gang van zaken.
Hoe onze duizenden leden er over denken wordt door het partijbestuur niet aan ons gevraagd.
Ik twijfel eraan of er werkelijk liefde voor dieren aanwezig is bij het Bestuur.
Jaren geleden zijn er dieren (paarden, edelherten en koeien) naar dit gebied gebracht. Waarschijnlijk is er toen niet bij nagedacht dat de populatie zich enorm zou uitbreiden, op dit moment zijn er al duizenden dieren.
De locatie voor deze vele dieren is veel te klein, het gebied is omheind en ze kunnen niet verder trekken om eten te zoeken.
Het standpunt van Staatsbosbeheer is dat de hongerdood een natuurlijke gang van zaken is, omdat dat ook in het wild gebeurt.
Maar dit is geen wild gebied, het is een afgezet gebied, wat je niet kunt vergelijken met een gebied waar dieren honderden kilometers kunnen lopen om voedsel te zoeken.
Het is een gruwelijk standpunt van een handjevol mensen bij Staatsbosbeheer.
De hongerdood is voor mens en dier afgrijselijk.
Wilt u dit publiceren, u bereikt zoveel mensen, waaronder veel met een hart voor dieren en met elkaar kunnen wij Staatsbosbeheer laten inzien dat je geen dieren laat dood hongeren, zeker niet als er voldoende voedsel voorradig is.
En dat is er, want er zijn boeren die graag willen bijvoeren en er is hulp toegezegd van vrijwilligers.
Er gaan miljoenen naar ontwikkelingslanden, veel subsidies naar boeren en onze eigen dieren laten we de hongerdood sterven.
Ik doe een dringend beroep op u om aandacht voor de dieren die hulpeloos zijn, zij kunnen niet voor zichzelf opkomen en zijn afhankelijk van ons mensen.
Partij voor de Dieren
Jammer genoeg heeft Nico Koffeman dezelfde mening als Staatsbosbeheer en spreekt ook over een natuurlijke gang van zaken.
Hoe onze duizenden leden er over denken wordt door het partijbestuur niet aan ons gevraagd.
Ik twijfel eraan of er werkelijk liefde voor dieren aanwezig is bij het Bestuur.
Oostvaardersplassen 1 (door Yvonne)
Er heeft zich gisteren een drama voltrokken in de Oostvaardersplassen.
Wat alleen maar weer duidelijk maakt, dat het beleid van Staatsbosbeheer niet deugt.
Maandag 21 december is er een hert uitgegleden en in het water terecht gekomen. De brandweer is een uur bezig geweest om het dier eruit te halen, de dierenbescherming (ook daar aanwezig) heeft het dier droog en warm gewreven. Maar omdat het wat verzwakt was (logisch bij deze koude) heeft Staatsbosbeheer het dier toch maar afgeknald. Mensen van de dierenbescherming hebben gehuild om zoveel wreedheid.
Vandaag heeft een regionale krant een pagina gewijd aan dit dierenleed. Alleen is het jammer dat de journaliste de leugens van Staatsbosbeheer gelooft (er is hoor en weder hoor toegepast) en hierdoor mensen op het verkeerde been zet.
Ik heb vandaag een gesprek gehad met een wetenschapper uit Wageningen en hij heeft een tegenovergestelde mening. Hij zet voor mij alles op papier en dan wil ik met andere dierenorganisaties de discussie over dit dierenleed aankaarten.
ik las over de arrogante houding van Nico Koffeman en het plezier dat hij heeft aan andermans verdriet, waar het gaat om dieren. Voor mij is het geen vraag meer of hij van dieren houdt, maar een zekerheid dat het deze man alleen om macht en geld gaat, waar geen dierenliefde aan te pas komt.
Wat alleen maar weer duidelijk maakt, dat het beleid van Staatsbosbeheer niet deugt.
Maandag 21 december is er een hert uitgegleden en in het water terecht gekomen. De brandweer is een uur bezig geweest om het dier eruit te halen, de dierenbescherming (ook daar aanwezig) heeft het dier droog en warm gewreven. Maar omdat het wat verzwakt was (logisch bij deze koude) heeft Staatsbosbeheer het dier toch maar afgeknald. Mensen van de dierenbescherming hebben gehuild om zoveel wreedheid.
Vandaag heeft een regionale krant een pagina gewijd aan dit dierenleed. Alleen is het jammer dat de journaliste de leugens van Staatsbosbeheer gelooft (er is hoor en weder hoor toegepast) en hierdoor mensen op het verkeerde been zet.
Ik heb vandaag een gesprek gehad met een wetenschapper uit Wageningen en hij heeft een tegenovergestelde mening. Hij zet voor mij alles op papier en dan wil ik met andere dierenorganisaties de discussie over dit dierenleed aankaarten.
ik las over de arrogante houding van Nico Koffeman en het plezier dat hij heeft aan andermans verdriet, waar het gaat om dieren. Voor mij is het geen vraag meer of hij van dieren houdt, maar een zekerheid dat het deze man alleen om macht en geld gaat, waar geen dierenliefde aan te pas komt.
Arend-Jan Boekestijn
Het Gesprek is een drie uur durend interview op de radio. Vanavond is Arend-Jan Boekestijn drie uur lang aan het woord.
Deze uitzendingen zijn ingepast in een zgn. Decennium10daagse. Van 19.00 – 22.00 uur.
Daarin wordt ook Marianne Thieme aangekondigd! Benieuwd wie haar interviewt. Het zal wel weer over de vissenkom gaan.
Naar Boekestijn kan ik geen drie uur luisteren. Wat een akelig toontje, - echo van Pim Fortuyn.
Boekestijn is van dit niveau: de inval in Irak is gerechtvaardigd want de wereld min 1 dictator is beter dan plus 1.
Dat dit een grove schending van internationaal recht was, daar heeft hij niet het over. Zijn interviewer vraagt hem er niet naar.
Deze uitzendingen zijn ingepast in een zgn. Decennium10daagse. Van 19.00 – 22.00 uur.
Daarin wordt ook Marianne Thieme aangekondigd! Benieuwd wie haar interviewt. Het zal wel weer over de vissenkom gaan.
Naar Boekestijn kan ik geen drie uur luisteren. Wat een akelig toontje, - echo van Pim Fortuyn.
Boekestijn is van dit niveau: de inval in Irak is gerechtvaardigd want de wereld min 1 dictator is beter dan plus 1.
Dat dit een grove schending van internationaal recht was, daar heeft hij niet het over. Zijn interviewer vraagt hem er niet naar.
vrijdag 25 december 2009
Frits Barend
Het Gesprek is een drie uur durend interview op de radio. Daar heb ik vanavond voor het eerst naar geluisterd omdat ik de gast interessant vind: Louise Fresco.(landbouwkundige).
Van 19.00 tot 22.00 uur.
Ik heb me geërgerd aan de interviewer: Frits Barend. Dat is iemand die zichzelf niet alleen groter lijkt te vinden dan de persoon die hij interviewt – hij laat die zelden uitspreken – maar die er bijgevolg ook debet aan is dat het vraaggesprek een springerig karakter krijgt.
Hoewel hij drie uur heeft – ongekend – wekt hij de indruk hoogstens tien minuten te hebben. Hij kan niet luisteren.
Gelukkig kan Fresco dat hebben – die heeft genoeg kwaliteit in huis. Nochtans kreeg ze geen moment de gelegenheid haar visie ten volle te ontvouwen.
Barend kon het ook niet nalaten te sneeren naar de Partij voor de Dieren. Grappig is het dan wel om hem steeds te horen zeggen dat hij van gentechnologie geen verstand heeft. (Hij zal het verband wel niet zien.)
Hij was blijkbaar ook vergeten dat hij even daarvoor gevraagd had wat voor kerstdiner zij graag zou willen bereiden, waarop haar antwoord was, zonder aarzelen: een vegetarisch diner. Blijkbaar drong de betekenis ook daarvan niet tot hem door.
Het meest dwaas vond ik wel dat hij het met Fresco ook nog over voetbal wilde hebben. Daar heeft hij blijkbaar wel verstand van. ;-)
PS. Zij heeft enige jaren in Rome gewoond en kent Italië goed. Opmerkelijk was dat zij het vreemdelingenbeleid van de regering-Berlusconi beter, intelligenter vindt dan het Nederlandse. Aan Wilders wilde ze geen woorden vuil maken.
Berlusconi is voor haar in zoverre onacceptabel dat hij geen democraat is.
Van 19.00 tot 22.00 uur.
Ik heb me geërgerd aan de interviewer: Frits Barend. Dat is iemand die zichzelf niet alleen groter lijkt te vinden dan de persoon die hij interviewt – hij laat die zelden uitspreken – maar die er bijgevolg ook debet aan is dat het vraaggesprek een springerig karakter krijgt.
Hoewel hij drie uur heeft – ongekend – wekt hij de indruk hoogstens tien minuten te hebben. Hij kan niet luisteren.
Gelukkig kan Fresco dat hebben – die heeft genoeg kwaliteit in huis. Nochtans kreeg ze geen moment de gelegenheid haar visie ten volle te ontvouwen.
Barend kon het ook niet nalaten te sneeren naar de Partij voor de Dieren. Grappig is het dan wel om hem steeds te horen zeggen dat hij van gentechnologie geen verstand heeft. (Hij zal het verband wel niet zien.)
Hij was blijkbaar ook vergeten dat hij even daarvoor gevraagd had wat voor kerstdiner zij graag zou willen bereiden, waarop haar antwoord was, zonder aarzelen: een vegetarisch diner. Blijkbaar drong de betekenis ook daarvan niet tot hem door.
Het meest dwaas vond ik wel dat hij het met Fresco ook nog over voetbal wilde hebben. Daar heeft hij blijkbaar wel verstand van. ;-)
PS. Zij heeft enige jaren in Rome gewoond en kent Italië goed. Opmerkelijk was dat zij het vreemdelingenbeleid van de regering-Berlusconi beter, intelligenter vindt dan het Nederlandse. Aan Wilders wilde ze geen woorden vuil maken.
Berlusconi is voor haar in zoverre onacceptabel dat hij geen democraat is.
donderdag 24 december 2009
Dierenpartij en Dierproeven: de kritiek
Erica maakte opmerkzaam op het feit dat we op de website van de Partij voor de Dieren kunnen lezen dat de Tweede Kamer een motie van de Partij heeft aangenomen waarin erop wordt aangedrongen een subsidieaanvraag voor onderzoek te toetsen op het ethische karakter in verband met dierproeven. Dit wordt gepresenteerd als een succes.
De terechte kritiek hierop is dat de Partij kennelijk dierproeven niet principieel verwerpt.
Maar er is meer.
De tweede misslag m.b.t. deze motie formuleert Maria als volgt:
Dit lijkt me niet alleen een verlies aan geloofwaardigheid, maar bovendien een slag in het water: hoe heeft de PvdD ‘’ethisch’’ dan gedefinieerd?
Of iets al dan niet als ethisch verantwoord beoordeeld wordt, hangt af van de persoonlijke uitgangspunten zoals (in deze) : ‘het dier mag door de superieure mens gebruikt worden naar het eigen goeddunken enz, enz ’ of ‘een dier heeft het morele recht op een gelukkig en vrij leven, net zoals een mens’.
Dit is de spijker op de kop. In de tien jaar dat ik dit onderwerp van vrij nabij volg, heb ik nog nooit een vergunningaanvraag afgewezen gezien op ethische gronden, eenvoudigweg omdat die er niet zijn, dan wel, voor zover ze er (op papier) zijn, in de praktijk niet toegepast worden.
Vergunningaanvragen worden uitsluitend beoordeeld op technische details, zoals het aantal dieren, de hoeveelheid af te nemen bloed, e.d.
Ook daarom is deze motie een slag in de lucht, zoals Maria zegt.
Het probleem is dat de Partij ten enenmale onvoldoende expertise in huis heeft om dit onderwerp werkelijk aan te pakken.
Nog erger is dat er blijkbaar ook geen adviezen worden ingewonnen.
De zelfoverschatting - ook van het Partijbestuur - kent geen grenzen
Omdat er nauwelijks werkelijke belangstelling voor proefdieren is, komt de Partij ermee weg. Precies zoals Proefdiervrij en Dierenbescherming.
Vrijwel continu lopen dierenvrienden weg van dit onderwerp. Men vlucht in bio-industrie (vlees eten; dierziekten) milieu en klimaat.
Volksgezondheid is geen thema: dood gaan we toch.
De terechte kritiek hierop is dat de Partij kennelijk dierproeven niet principieel verwerpt.
Maar er is meer.
De tweede misslag m.b.t. deze motie formuleert Maria als volgt:
Dit lijkt me niet alleen een verlies aan geloofwaardigheid, maar bovendien een slag in het water: hoe heeft de PvdD ‘’ethisch’’ dan gedefinieerd?
Of iets al dan niet als ethisch verantwoord beoordeeld wordt, hangt af van de persoonlijke uitgangspunten zoals (in deze) : ‘het dier mag door de superieure mens gebruikt worden naar het eigen goeddunken enz, enz ’ of ‘een dier heeft het morele recht op een gelukkig en vrij leven, net zoals een mens’.
Dit is de spijker op de kop. In de tien jaar dat ik dit onderwerp van vrij nabij volg, heb ik nog nooit een vergunningaanvraag afgewezen gezien op ethische gronden, eenvoudigweg omdat die er niet zijn, dan wel, voor zover ze er (op papier) zijn, in de praktijk niet toegepast worden.
Vergunningaanvragen worden uitsluitend beoordeeld op technische details, zoals het aantal dieren, de hoeveelheid af te nemen bloed, e.d.
Ook daarom is deze motie een slag in de lucht, zoals Maria zegt.
Het probleem is dat de Partij ten enenmale onvoldoende expertise in huis heeft om dit onderwerp werkelijk aan te pakken.
Nog erger is dat er blijkbaar ook geen adviezen worden ingewonnen.
De zelfoverschatting - ook van het Partijbestuur - kent geen grenzen
Omdat er nauwelijks werkelijke belangstelling voor proefdieren is, komt de Partij ermee weg. Precies zoals Proefdiervrij en Dierenbescherming.
Vrijwel continu lopen dierenvrienden weg van dit onderwerp. Men vlucht in bio-industrie (vlees eten; dierziekten) milieu en klimaat.
Volksgezondheid is geen thema: dood gaan we toch.
dinsdag 22 december 2009
In Memoriam..............
..........40.000 drachtige geiten en schapen, geofferd op het altaar van de economie.
Weerloze dieren, welbewust tot een levensbedreigend gevaar gemaakt voor zichzelf, hun soortgenoten, hun ongeboren jongen en de mensen in hun omgeving.
Op 21 december 2009 beginnen de ruimingen.
In het verborgene, zonder pers.
Een pervers en geperfectioneerd vernietigingssysteem zaait opnieuw dood en verderf. We zullen het niet toestaan dat geiten tot zondebok verklaard worden om een letterlijk ziek systeem nieuwe kansen te bieden.
De ruimingen zullen een nieuw, triest dieptepunt vormen in de geschiedenis van de Nederlandse veehouderij. Ze zullen het einde van de bio-industrie een beslissende stap dichterbij brengen.
Partij voor de Dieren,
Marianne Thieme, voorzitter
www.partijvoordedieren.nl/#ixzz0aMuZZFGo
Weerloze dieren, welbewust tot een levensbedreigend gevaar gemaakt voor zichzelf, hun soortgenoten, hun ongeboren jongen en de mensen in hun omgeving.
Op 21 december 2009 beginnen de ruimingen.
In het verborgene, zonder pers.
Een pervers en geperfectioneerd vernietigingssysteem zaait opnieuw dood en verderf. We zullen het niet toestaan dat geiten tot zondebok verklaard worden om een letterlijk ziek systeem nieuwe kansen te bieden.
De ruimingen zullen een nieuw, triest dieptepunt vormen in de geschiedenis van de Nederlandse veehouderij. Ze zullen het einde van de bio-industrie een beslissende stap dichterbij brengen.
Partij voor de Dieren,
Marianne Thieme, voorzitter
www.partijvoordedieren.nl/#ixzz0aMuZZFGo
Stel: je was nu eindelijk gelukkig...
Stel: je was nu eindelijk gelukkig.
Je had je opgericht. Je vond -- de liefde
waar je al die tijd recht op had
dacht het wel, toch -- diep van binnen
jezelf terug, vond, zeg maar, het licht.
Al klonk je dat dan weer te zacht, het ging
nu eindelijk beginnen: dat stomme geluk
waarop je zo lang had gewacht, belachelijk.
Stel: je maakt een proefrit met de liefde van je leven.
Je moet nu ook een nieuwe auto. Je ziet een lange
rechte weg. Zo, je hoeft alleen nog maar vooruit.
Samen verder. Daar zit je naast je nieuwe lief
en luistert naar het suizen van de banden,
ook de motor maakt geluid.
Stel:
.......................
.......................
dat er een zwaan opvliegt.
F. Starik
Je had je opgericht. Je vond -- de liefde
waar je al die tijd recht op had
dacht het wel, toch -- diep van binnen
jezelf terug, vond, zeg maar, het licht.
Al klonk je dat dan weer te zacht, het ging
nu eindelijk beginnen: dat stomme geluk
waarop je zo lang had gewacht, belachelijk.
Stel: je maakt een proefrit met de liefde van je leven.
Je moet nu ook een nieuwe auto. Je ziet een lange
rechte weg. Zo, je hoeft alleen nog maar vooruit.
Samen verder. Daar zit je naast je nieuwe lief
en luistert naar het suizen van de banden,
ook de motor maakt geluid.
Stel:
.......................
.......................
dat er een zwaan opvliegt.
F. Starik
Is Dierenpartij pro-vivisectie? (door Erica)
Op de website van de Partij voor de Dieren kunnen wij lezen dat de Tweede Kamer een motie van de partij heeft aangenomen waarin erop wordt aangedrongen een subsidieaanvraag voor onderzoek te toetsen op het ethische karakter in verband met dierproeven.
De strekking van de motie was zo algemeen gehouden dat de andere partijen geen moeite hadden deze te steunen.
Uit het hele bericht op voornoemde site komt een weifelachtig standpunt naar voren: dierproeven dienen tot een minimum te worden beperkt en er moet meer aandacht worden besteed aan alternatieven. Tja, alleen een ziekelijke sadist of iemand die volkomen onverschillig staat ten opzichte van dieren zou zich hierin niet kunnen vinden.
Naar mijn mening hoort een partij die het opkomen voor dieren als belangrijkste doel heeft radicaal tegen dierproeven te zijn. Mensen die in de praktijk voorstanders van experimenten met dieren zijn, ook al belijden zij met de mond een terughoudende visie, zeggen ook altijd dat zij dierproeven tot een minimum willen beperken en de voorkeur geven aan onderzoek waarvoor geen dieren hoeven te worden misbruikt.
De Partij voor de Dieren hoort zich in alle gevallen tegen dierproeven uit te spreken.
De strekking van de motie was zo algemeen gehouden dat de andere partijen geen moeite hadden deze te steunen.
Uit het hele bericht op voornoemde site komt een weifelachtig standpunt naar voren: dierproeven dienen tot een minimum te worden beperkt en er moet meer aandacht worden besteed aan alternatieven. Tja, alleen een ziekelijke sadist of iemand die volkomen onverschillig staat ten opzichte van dieren zou zich hierin niet kunnen vinden.
Naar mijn mening hoort een partij die het opkomen voor dieren als belangrijkste doel heeft radicaal tegen dierproeven te zijn. Mensen die in de praktijk voorstanders van experimenten met dieren zijn, ook al belijden zij met de mond een terughoudende visie, zeggen ook altijd dat zij dierproeven tot een minimum willen beperken en de voorkeur geven aan onderzoek waarvoor geen dieren hoeven te worden misbruikt.
De Partij voor de Dieren hoort zich in alle gevallen tegen dierproeven uit te spreken.
Niertransplantatie
Een 83-jarige man uit Holten heeft in het Universitair Medisch Centrum Groningen een nieuwe nier gekregen. Hij is de oudste patiënt in Nederland die ooit een niertransplantatie heeft ondergaan. De man kreeg twee weken geleden een donornier van een zeventigplusser. De patiënt maakt het goed en heeft het ziekenhuis inmiddels verlaten, aldus het UMCG.
De transplantatie vond plaats in het kader van een ‘old for old’-seniorprogramma dat sinds 2002 bestaat. Hierbij worden nieren van oudere Nederlandse donoren bij oudere ontvangers getransplanteerd.
Volgens de artsen van het UMCG bewijst de succesvolle transplantatie dat er geen rigide leeftijdgrenzen moeten worden gehanteerd. Of mensen in aanmerking kunnen komen voor een donororgaan moet afhangen van hun lichamelijke conditie en levensverwachting en niet van hun leeftijd.
Dit jaar kregen in Nederland in totaal 800 mensen een donornier, van wie 130 in het Groningse universitair ziekenhuis. Het betreft hier zowel niertransplantaties als niertransplantaties in combinatie met een alvleesklier en lever. In ons land staan zo’n 1000 mensen op de wachtlijst.
De transplantatie vond plaats in het kader van een ‘old for old’-seniorprogramma dat sinds 2002 bestaat. Hierbij worden nieren van oudere Nederlandse donoren bij oudere ontvangers getransplanteerd.
Volgens de artsen van het UMCG bewijst de succesvolle transplantatie dat er geen rigide leeftijdgrenzen moeten worden gehanteerd. Of mensen in aanmerking kunnen komen voor een donororgaan moet afhangen van hun lichamelijke conditie en levensverwachting en niet van hun leeftijd.
Dit jaar kregen in Nederland in totaal 800 mensen een donornier, van wie 130 in het Groningse universitair ziekenhuis. Het betreft hier zowel niertransplantaties als niertransplantaties in combinatie met een alvleesklier en lever. In ons land staan zo’n 1000 mensen op de wachtlijst.
Waarom ik niet van de Nierstichting houd
Er zijn verschillende redenen om niet van de Nierstichting te houden.
Een ervan is de manier waarop zij adverteert.
Dat gaat (vandaag) zo: Sarah houdt van Jan.
Uit de toelichting blijkt dat Jan donateur is van de Nierstichting, en verder:
“Dank zij hem heeft zij (als nierpatiënt) zich kunnen omscholen tot ondernemer.“
Dit is natuurlijk je reinste kolder.
Jan moet wel extreme donaties doen om niet alleen de Nierstichting in leven te houden, maar om ook nog eens ‘Sarah’ in de gelegenheid te stellen zich te laten omscholen.
Ernstiger vind ik zelf de woordkeuze ‘houden van’.
Ongetwijfeld zal een nierpatiënt donateurs dankbaar zijn, maar dat heeft niets te maken met ‘houden van’. Dit taalgebruik is pervers en zelfs beledigend, zowel voor patiënten als voor donateurs. Alsof je met geld ‘liefde’ kunt kopen.
En let wel: Jan is slechts donateur – niet eens donor!
Deze campagne duurt blijkbaar geheel 2009, want ik heb de adv. al eerder gezien. Toen hield Vincent van Maaike, of iets dergelijks. Steeds andere namen.
Ik heb de directeur, Paul Beerkens, hierop attent gemaakt, maar deze antwoordde dat ik dit moest lezen “met een knipoog”.
Mag het ook de middelvinger zijn?
Een ervan is de manier waarop zij adverteert.
Dat gaat (vandaag) zo: Sarah houdt van Jan.
Uit de toelichting blijkt dat Jan donateur is van de Nierstichting, en verder:
“Dank zij hem heeft zij (als nierpatiënt) zich kunnen omscholen tot ondernemer.“
Dit is natuurlijk je reinste kolder.
Jan moet wel extreme donaties doen om niet alleen de Nierstichting in leven te houden, maar om ook nog eens ‘Sarah’ in de gelegenheid te stellen zich te laten omscholen.
Ernstiger vind ik zelf de woordkeuze ‘houden van’.
Ongetwijfeld zal een nierpatiënt donateurs dankbaar zijn, maar dat heeft niets te maken met ‘houden van’. Dit taalgebruik is pervers en zelfs beledigend, zowel voor patiënten als voor donateurs. Alsof je met geld ‘liefde’ kunt kopen.
En let wel: Jan is slechts donateur – niet eens donor!
Deze campagne duurt blijkbaar geheel 2009, want ik heb de adv. al eerder gezien. Toen hield Vincent van Maaike, of iets dergelijks. Steeds andere namen.
Ik heb de directeur, Paul Beerkens, hierop attent gemaakt, maar deze antwoordde dat ik dit moest lezen “met een knipoog”.
Mag het ook de middelvinger zijn?
Deze muis krijgt geen kanker
Voor het nauwgezet volgen van dierproeven was altijd al weinig belangstelling en nu Proefdiervrij en Dierenbescherming de openbaarheid van de aanvragen van onderzoekers definitief naar de barrebiesjes geholpen hebben, - nu valt het doek en dooft het licht.
Er staan op papier wat regels en voorschriften die in het laboratorium nageleefd moeten worden, er komt wel eens een inspecteur voorbij, maar naar de burgers toe hoeven onderzoekers zich niet meer te verantwoorden.
Het enige houvast dat we nu nog hebben zijn de aantallen proefdieren. Dat schommelt - officieel - rond de 600.000 dieren per jaar (Nederland).
Dit is echter (bij benadering) slechts de helft van alle proefdieren die gedood worden: niet meegeteld worden namelijk de reservedieren!
Ik ben benieuwd of dit aantal verder daalt zoals de laatste jaren de trend is.
We moeten er maar vanuit gaan dat de opgaven juist zijn, al zijn ze afkomstig van de onderzoekers zelf.
Wat we nu alleen nog onder ogen krijgen, zijn impressies zoals je die bijv. vindt in weekblaadjes van de universiteit:
http://www.mareonline.nl/artikel/0910/15/0402/
Het verslagje begint met de bekende misleiding: op één uitzondering na wordt gesproken over ‘de/een muis’, alsof het over een, hooguit enkele muisjes zou gaan.
Aantallen proefdieren worden in het geheel niet genoemd: noch de dieren die gedood zijn noch een prognose van het te verwachten aantal.
Veel duidelijker kun je je minachting voor je 'materiaal' niet uitdrukken.
De mooiste zinnen vind ik deze:
‘Veel chemotherapeutica voor kanker veroorzaken zelf DNA-beschadigingen. Wij dachten dat we die middelen effectiever konden maken door het translesie-synthesesysteem te onderdrukken. De volgende stap is het ontwikkelen van een combinatietherapie, waarin we zowel onderdrukkende middelen geven als ontstekingsremmers.'
De onderzoeker gaat uit van bestaande chemotherapie en past daarop de fysiologie van het proefdier aan.
Naar mijn mening zou het meer voor de hand liggen betere geneesmiddelen te maken.
Het artikel is gepubliceerd in het tijdschrift PNAS. Is dit werkelijk een wetenschappelijke uitgave over knaagdieren?
Er staan op papier wat regels en voorschriften die in het laboratorium nageleefd moeten worden, er komt wel eens een inspecteur voorbij, maar naar de burgers toe hoeven onderzoekers zich niet meer te verantwoorden.
Het enige houvast dat we nu nog hebben zijn de aantallen proefdieren. Dat schommelt - officieel - rond de 600.000 dieren per jaar (Nederland).
Dit is echter (bij benadering) slechts de helft van alle proefdieren die gedood worden: niet meegeteld worden namelijk de reservedieren!
Ik ben benieuwd of dit aantal verder daalt zoals de laatste jaren de trend is.
We moeten er maar vanuit gaan dat de opgaven juist zijn, al zijn ze afkomstig van de onderzoekers zelf.
Wat we nu alleen nog onder ogen krijgen, zijn impressies zoals je die bijv. vindt in weekblaadjes van de universiteit:
http://www.mareonline.nl/artikel/0910/15/0402/
Het verslagje begint met de bekende misleiding: op één uitzondering na wordt gesproken over ‘de/een muis’, alsof het over een, hooguit enkele muisjes zou gaan.
Aantallen proefdieren worden in het geheel niet genoemd: noch de dieren die gedood zijn noch een prognose van het te verwachten aantal.
Veel duidelijker kun je je minachting voor je 'materiaal' niet uitdrukken.
De mooiste zinnen vind ik deze:
‘Veel chemotherapeutica voor kanker veroorzaken zelf DNA-beschadigingen. Wij dachten dat we die middelen effectiever konden maken door het translesie-synthesesysteem te onderdrukken. De volgende stap is het ontwikkelen van een combinatietherapie, waarin we zowel onderdrukkende middelen geven als ontstekingsremmers.'
De onderzoeker gaat uit van bestaande chemotherapie en past daarop de fysiologie van het proefdier aan.
Naar mijn mening zou het meer voor de hand liggen betere geneesmiddelen te maken.
Het artikel is gepubliceerd in het tijdschrift PNAS. Is dit werkelijk een wetenschappelijke uitgave over knaagdieren?
donderdag 17 december 2009
Moord
De komende dagen worden tienduizenden drachtige melkgeiten geofferd op het altaar van de economie.
De dieren zijn gezond, maar de regering heeft er het geld en de tijd niet voor over om te testen welke dieren gezond en welke besmet zijn.
De Q-koorts epidemie die al sinds 2007 woedt, is nu opeens aanleiding om de geiten en hun ongeboren jongen te doden. Dat had gemakkelijk voorkomen kunnen worden wanneer de minister begin oktober gehoor had gegeven aan het verzoek om een dekverbod voor de geiten, maar dat wilde ze niet.
Na de MKZ crisis zijn varkenshouders massaal overgestapt op melkgeiten, waarbij het opgeven van 300 varkensplaatsen kon leiden tot wel 900 melkgeiten als vervanging op één bedrijf. Inmiddels zijn er in ons land 40x meer melkgeiten dan in 1995, inmiddels 400.000 dieren, opeengepakt in overvolle stallen, veelal zonder dat ze ooit buiten komen.
In 2001 zei Henk Jan Ormel (CDA) nog dat hij als dierenarts de politiek was ingegaan om te vechten tegen de ruiming van gezonde dieren. De commissie Wijffels adviseerde in datzelfde jaar een einde te maken aan de intensieve veehouderij en Harm Evert Waalkens (PvdA) zei dat de intensieve veehouderij ‘op een hele hoge helling moest’. Niemand in de politiek wilde de beelden van de koeien en de varkens in de grijpers van kraanwagens ooit nog meemaken.
En toch is het weer zover.
De regering houdt de adressen van besmette bedrijven nog steeds zorgvuldig geheim, vanwege de ‘privacy’ van de geitenhouders. Daardoor kunnen zwangere vrouwen en anderen in risicogroepen niet eens weten of ze in de buurt van een besmet bedrijf wonen of recreëren. Inmiddels zijn duizenden mensen ziek of zelfs chronisch ziek geworden en er zijn zelfs doden onder mensen te betreuren als gevolg van de Q-koorts.
Zo kan het niet langer. We moeten nu de handen ineen slaan om een einde te maken aan de uitwassen van de bio-industrie.
Teken onze petitie tegen de ruiming van gezonde dieren en stuur deze mail door naar alle mensen in je omgeving van wie je weet dat ze oog hebben voor de belangen van dieren, natuur en milieu!
Samen kunnen we voorkomen dat deze schande zich ooit nog opnieuw kan voltrekken!
Met strijdbare groet,
Partij voor de Dieren,
Marianne Thieme
De dieren zijn gezond, maar de regering heeft er het geld en de tijd niet voor over om te testen welke dieren gezond en welke besmet zijn.
De Q-koorts epidemie die al sinds 2007 woedt, is nu opeens aanleiding om de geiten en hun ongeboren jongen te doden. Dat had gemakkelijk voorkomen kunnen worden wanneer de minister begin oktober gehoor had gegeven aan het verzoek om een dekverbod voor de geiten, maar dat wilde ze niet.
Na de MKZ crisis zijn varkenshouders massaal overgestapt op melkgeiten, waarbij het opgeven van 300 varkensplaatsen kon leiden tot wel 900 melkgeiten als vervanging op één bedrijf. Inmiddels zijn er in ons land 40x meer melkgeiten dan in 1995, inmiddels 400.000 dieren, opeengepakt in overvolle stallen, veelal zonder dat ze ooit buiten komen.
In 2001 zei Henk Jan Ormel (CDA) nog dat hij als dierenarts de politiek was ingegaan om te vechten tegen de ruiming van gezonde dieren. De commissie Wijffels adviseerde in datzelfde jaar een einde te maken aan de intensieve veehouderij en Harm Evert Waalkens (PvdA) zei dat de intensieve veehouderij ‘op een hele hoge helling moest’. Niemand in de politiek wilde de beelden van de koeien en de varkens in de grijpers van kraanwagens ooit nog meemaken.
En toch is het weer zover.
De regering houdt de adressen van besmette bedrijven nog steeds zorgvuldig geheim, vanwege de ‘privacy’ van de geitenhouders. Daardoor kunnen zwangere vrouwen en anderen in risicogroepen niet eens weten of ze in de buurt van een besmet bedrijf wonen of recreëren. Inmiddels zijn duizenden mensen ziek of zelfs chronisch ziek geworden en er zijn zelfs doden onder mensen te betreuren als gevolg van de Q-koorts.
Zo kan het niet langer. We moeten nu de handen ineen slaan om een einde te maken aan de uitwassen van de bio-industrie.
Teken onze petitie tegen de ruiming van gezonde dieren en stuur deze mail door naar alle mensen in je omgeving van wie je weet dat ze oog hebben voor de belangen van dieren, natuur en milieu!
Samen kunnen we voorkomen dat deze schande zich ooit nog opnieuw kan voltrekken!
Met strijdbare groet,
Partij voor de Dieren,
Marianne Thieme
Turkse kapper
Vandaag was ik bij de Turkse kapper.
Pas voor de tweede keer, want zijn zaak zit op een onooglijk punt en ik heb hem pas dit jaar ontdekt.
Maar ik word er prettig geknipt en samen met het prijsverschil van vijf euro met de gewone kapper - waar ik vaak door een Marokkaan geknipt word – een reden om er klant te blijven.
De Turk is snel, vakkundig en voorkomend.
Vandaag gebruikte hij een aansteker…………
om met het vlammetje ervan mijn buitenste oorharen weg te branden!
Ik rook een schroeilucht, maar ik heb beide oren nog.
Pas voor de tweede keer, want zijn zaak zit op een onooglijk punt en ik heb hem pas dit jaar ontdekt.
Maar ik word er prettig geknipt en samen met het prijsverschil van vijf euro met de gewone kapper - waar ik vaak door een Marokkaan geknipt word – een reden om er klant te blijven.
De Turk is snel, vakkundig en voorkomend.
Vandaag gebruikte hij een aansteker…………
om met het vlammetje ervan mijn buitenste oorharen weg te branden!
Ik rook een schroeilucht, maar ik heb beide oren nog.
Ontvrienden
'Ontvrienden', het verwijderen van vage contacten van je sociale netwerksite, is het woord van het jaar.
Volgens trendwatchers worden steeds meer mensen 'netwerk-moe'.
Internetters zouden anno 2009 meer behoefte hebben aan kwaliteitscontacten en onthaasting.
De Nederlandse netwerksite Hyves laat weten weinig te merken van het ontvrienden.
Toch zegt de oprichter Raymond Spanjar: "Vanaf het begin zijn sommige mensen kritisch over sociale netwerksites. Daar speelt dit op in."
Volgens trendwatchers worden steeds meer mensen 'netwerk-moe'.
Internetters zouden anno 2009 meer behoefte hebben aan kwaliteitscontacten en onthaasting.
De Nederlandse netwerksite Hyves laat weten weinig te merken van het ontvrienden.
Toch zegt de oprichter Raymond Spanjar: "Vanaf het begin zijn sommige mensen kritisch over sociale netwerksites. Daar speelt dit op in."
Ruwe of onzedelijke taal
Al in de negentiende eeuw besloten diverse gemeenten van gereformeerde signatuur een vloekverbod op te nemen in de APV. Dit was een reactie op het uitblijven van nationale wetgeving over het strafbaar stellen van godslastering, waar de in meerderheid liberale politici destijds niets in zagen.
De Rijksoverheid vond echter dat het strafbaar stellen van godslastering ook niet de taak van de gemeenten was. Op 3 december 1886 werd daarom bij Koninklijk Besluit de bepaling in de APV van de Friese gemeente Wonseradeel die openbare godslastering verbood, vernietigd wegens strijdigheid met het algemeen belang.
In de jaren twintig zorgde het algemeen kiesrecht ervoor dat de liberalen hun meerderheid definitief moesten afstaan aan de confessionele partijen. Het inmiddels opnieuw ingevoerde vloekverbod van Wonseradeel bleef hierdoor buiten schot.
De christelijke regering zag er geen bezwaar in, omdat het naar haar overtuiging onder handhaving van de openbare zedelijkheid viel, waarvoor de gemeenten wel een regulerende taak hebben. In november 1932 werd smalende godslastering op initiatief van minister Donner van Justitie door het Rijk zelf strafbaar gesteld in het Wetboek van Strafrecht (artikel 147, ook wel de 'Lex Donner' genoemd), naar aanleiding van enkele publicaties van vrijdenkers en communisten die destijds veel ophef veroorzaakten.
Pas in de jaren tachtig kwamen de lokale vloekverboden weer onder de aandacht. Een aantal Noord-Veluwse gemeenten had een vloekverbod in de APV opgenomen, door het als een overtreding strafbaar te stellen met een boete van de eerste categorie. In deze gemeenten, waar de gemeentepolitiek gedomineerd werd door de (kleine) confessionele partijen SGP, GPV en ARP (later CDA en RPF), werd vloeken door een grote meerderheid van de bevolking uiterst krenkend gevonden.
Op 5 juni 1986 vernietigde de Kroon bij Koninklijk Besluit de vloekverboden in zeven Veluwse gemeenten, omdat deze strijdig geacht werden met artikel 7 van de Grondwet, die vrijheid van meningsuiting garandeert. De meeste andere gemeenten die nog een vloekverbod handhaafden, kozen er daarna voor om het verbod te schrappen en vloeken niet meer te bestraffen.
De laatste jaren is echter in verschillende gemeenten de wenselijkheid van een vloekverbod door SGP en ChristenUnie (een fusie van RPF en GPV) opnieuw aan de orde gesteld. Door in de formulering meningen als bedoeld in artikel 7 van de Grondwet van het vloekverbod uit te sluiten, is geprobeerd het verbod juridisch houdbaar te maken. Het is daardoor echter ook praktisch onuitvoerbaar geworden, want elke overtreder kan zich er met een beroep op de vrijheid van meningsuiting aan onttrekken en indien iemand een eventuele boete aanvecht, zal de rechter hem of haar op grond daarvan altijd gelijk geven.
Desalniettemin benadrukken partijen als SGP en ChristenUnie dat het vloekverbod als bepaling in de APV een belangrijke symbolische waarde heeft in de strijd tegen taalverruwing.
Toch stranden voorstellen voor het opnemen van een vloekverbod vaak op de weigering van andere dan de christelijke partijen, die behalve de onuitvoerbaarheid (voor het CDA in diverse gemeenten een reden om tegen te stemmen) ook de gerichtheid op vloeken in het bijzonder bekritiseren. Om het vloekverbod voor andere partijen aanvaardbaarder te maken, heeft de ChristenUnie in Bodegraven daarom in 2006 met succes voorgesteld een bepaling in de APV op te nemen die slechts in algemene zin "het bezigen van ruwe of onzedelijke taal" verbiedt.
Bron: wikipedia
De Rijksoverheid vond echter dat het strafbaar stellen van godslastering ook niet de taak van de gemeenten was. Op 3 december 1886 werd daarom bij Koninklijk Besluit de bepaling in de APV van de Friese gemeente Wonseradeel die openbare godslastering verbood, vernietigd wegens strijdigheid met het algemeen belang.
In de jaren twintig zorgde het algemeen kiesrecht ervoor dat de liberalen hun meerderheid definitief moesten afstaan aan de confessionele partijen. Het inmiddels opnieuw ingevoerde vloekverbod van Wonseradeel bleef hierdoor buiten schot.
De christelijke regering zag er geen bezwaar in, omdat het naar haar overtuiging onder handhaving van de openbare zedelijkheid viel, waarvoor de gemeenten wel een regulerende taak hebben. In november 1932 werd smalende godslastering op initiatief van minister Donner van Justitie door het Rijk zelf strafbaar gesteld in het Wetboek van Strafrecht (artikel 147, ook wel de 'Lex Donner' genoemd), naar aanleiding van enkele publicaties van vrijdenkers en communisten die destijds veel ophef veroorzaakten.
Pas in de jaren tachtig kwamen de lokale vloekverboden weer onder de aandacht. Een aantal Noord-Veluwse gemeenten had een vloekverbod in de APV opgenomen, door het als een overtreding strafbaar te stellen met een boete van de eerste categorie. In deze gemeenten, waar de gemeentepolitiek gedomineerd werd door de (kleine) confessionele partijen SGP, GPV en ARP (later CDA en RPF), werd vloeken door een grote meerderheid van de bevolking uiterst krenkend gevonden.
Op 5 juni 1986 vernietigde de Kroon bij Koninklijk Besluit de vloekverboden in zeven Veluwse gemeenten, omdat deze strijdig geacht werden met artikel 7 van de Grondwet, die vrijheid van meningsuiting garandeert. De meeste andere gemeenten die nog een vloekverbod handhaafden, kozen er daarna voor om het verbod te schrappen en vloeken niet meer te bestraffen.
De laatste jaren is echter in verschillende gemeenten de wenselijkheid van een vloekverbod door SGP en ChristenUnie (een fusie van RPF en GPV) opnieuw aan de orde gesteld. Door in de formulering meningen als bedoeld in artikel 7 van de Grondwet van het vloekverbod uit te sluiten, is geprobeerd het verbod juridisch houdbaar te maken. Het is daardoor echter ook praktisch onuitvoerbaar geworden, want elke overtreder kan zich er met een beroep op de vrijheid van meningsuiting aan onttrekken en indien iemand een eventuele boete aanvecht, zal de rechter hem of haar op grond daarvan altijd gelijk geven.
Desalniettemin benadrukken partijen als SGP en ChristenUnie dat het vloekverbod als bepaling in de APV een belangrijke symbolische waarde heeft in de strijd tegen taalverruwing.
Toch stranden voorstellen voor het opnemen van een vloekverbod vaak op de weigering van andere dan de christelijke partijen, die behalve de onuitvoerbaarheid (voor het CDA in diverse gemeenten een reden om tegen te stemmen) ook de gerichtheid op vloeken in het bijzonder bekritiseren. Om het vloekverbod voor andere partijen aanvaardbaarder te maken, heeft de ChristenUnie in Bodegraven daarom in 2006 met succes voorgesteld een bepaling in de APV op te nemen die slechts in algemene zin "het bezigen van ruwe of onzedelijke taal" verbiedt.
Bron: wikipedia
woensdag 16 december 2009
Prednison
Prednison is een synthetisch medicament (corticosteroïde) dat doorgaans oraal wordt ingenomen en effect heeft in tal van situaties. Het is een synthetisch, maar sterker werkend analogon van het natuurlijke bijnierschorshormoon hydrocortison.
Prednison is vooral effectief bij het onderdrukken van het immuunsysteem.
Het wordt voorgeschreven bij allerhande auto-immuunziekten zoals astma, Multiple sclerose en de ziekte van Crohn alsmede bij het voorkomen van afstoting na orgaantransplantaties.
Ook wordt het gebruikt bij een aantal allergische aandoeningen, reuma en nog een aantal andere ziektebeelden.
Prednison is een pro-geneesmiddel, dat in de lever wordt omgezet in de actieve vorm prednisolon. Tegenwoordig wordt meestal dit laatste middel direct voorgeschreven.
Als prednison (of prednisolon) gedurende een langere periode wordt gebruikt, ontstaat afhankelijkheid omdat het lichaam zelf minder corticosteroïden maakt. Dit betekent dat gebruik van prednison niet zomaar gestopt kan worden zonder grote gezondheidsrisico's, maar volgens een zorgvuldig schema moet worden afgebouwd waarbij de toegediende doses steeds kleiner worden en/of met grotere tussenpozen worden toegediend.
Het komt voor dat de bijnierschors niet meer op gang komt, in dat geval is er sprake van tertiaire bijnierschorsinsufficiëntie.
Bijwerkingen
Prednison is een werkzaam middel bij een aantal ziektebeelden, vooral COPD en polymyalgia reumatica maar heeft ook veel, en soms ernstige potentiële bijwerkingen.
* Hoge doseringen kunnen soms tot euforie of psychiatrische decompensatie leiden.
* De glucoseregulering wordt door het middel verslechterd.
* Bij langdurig gebruik kunnen botontkalking, spieratrofie en atrofie van de huid ontstaan.
* Het gebruik geeft een grotere kans op maagzweren en maagbloedingen.
Sommige van deze bijwerkingen kunnen tot de dood leiden. Bij spieratrofie gaan spieren minder werken; het hart is ook een spier.
Volgens de huisartsenstandaard wordt bij de behandeling van astma gedurende een periode van een tot twee weken 15 tot 30 mg per dag gegeven aan volwassenen. Deze zogenaamde 'stootkuur' kan zonder problemen abrupt worden gestaakt. Er is sprake van langer gebruik indien het middel langer dan een maand dagelijks wordt gebruikt.
De bijwerkingen bij kinderen kunnen zijn: hongeraanvallen, slappe spieren en een heel ernstig wisselend humeur.
Bron: wikipedia
Prednison is vooral effectief bij het onderdrukken van het immuunsysteem.
Het wordt voorgeschreven bij allerhande auto-immuunziekten zoals astma, Multiple sclerose en de ziekte van Crohn alsmede bij het voorkomen van afstoting na orgaantransplantaties.
Ook wordt het gebruikt bij een aantal allergische aandoeningen, reuma en nog een aantal andere ziektebeelden.
Prednison is een pro-geneesmiddel, dat in de lever wordt omgezet in de actieve vorm prednisolon. Tegenwoordig wordt meestal dit laatste middel direct voorgeschreven.
Als prednison (of prednisolon) gedurende een langere periode wordt gebruikt, ontstaat afhankelijkheid omdat het lichaam zelf minder corticosteroïden maakt. Dit betekent dat gebruik van prednison niet zomaar gestopt kan worden zonder grote gezondheidsrisico's, maar volgens een zorgvuldig schema moet worden afgebouwd waarbij de toegediende doses steeds kleiner worden en/of met grotere tussenpozen worden toegediend.
Het komt voor dat de bijnierschors niet meer op gang komt, in dat geval is er sprake van tertiaire bijnierschorsinsufficiëntie.
Bijwerkingen
Prednison is een werkzaam middel bij een aantal ziektebeelden, vooral COPD en polymyalgia reumatica maar heeft ook veel, en soms ernstige potentiële bijwerkingen.
* Hoge doseringen kunnen soms tot euforie of psychiatrische decompensatie leiden.
* De glucoseregulering wordt door het middel verslechterd.
* Bij langdurig gebruik kunnen botontkalking, spieratrofie en atrofie van de huid ontstaan.
* Het gebruik geeft een grotere kans op maagzweren en maagbloedingen.
Sommige van deze bijwerkingen kunnen tot de dood leiden. Bij spieratrofie gaan spieren minder werken; het hart is ook een spier.
Volgens de huisartsenstandaard wordt bij de behandeling van astma gedurende een periode van een tot twee weken 15 tot 30 mg per dag gegeven aan volwassenen. Deze zogenaamde 'stootkuur' kan zonder problemen abrupt worden gestaakt. Er is sprake van langer gebruik indien het middel langer dan een maand dagelijks wordt gebruikt.
De bijwerkingen bij kinderen kunnen zijn: hongeraanvallen, slappe spieren en een heel ernstig wisselend humeur.
Bron: wikipedia
dinsdag 15 december 2009
Proefdiervrij: van de website
1. "Proefdiervrij is realistisch"
Commentaar:
Dit betekent: niet idealistisch.
Een on-inspirerende opvatting.
2. "Proefdiervrij vindt mensen ook zeker geen alternatief voor proefdieren."
Commentaar:
Je reinste kolder: er zijn geen betere 'proefdieren' dan mensen.
Er worden al veel proeven op mensen gedaan.
3. Ik heb niet kunnen vinden hoe je lid kunt worden noch wat de contributie is.
Het lijkt erop dat men liever donateurs heeft: die hebben namelijk niks te zeggen.
4. Over de verhouding tot de Commissie Biotechnologie bij Dieren - en de openbaarheid van (aanvragen voor) dierproeven - heb ik het al vaak gehad; ik zal het persbericht daarover dan ook niet meer becommentariëren.
Commentaar:
Dit betekent: niet idealistisch.
Een on-inspirerende opvatting.
2. "Proefdiervrij vindt mensen ook zeker geen alternatief voor proefdieren."
Commentaar:
Je reinste kolder: er zijn geen betere 'proefdieren' dan mensen.
Er worden al veel proeven op mensen gedaan.
3. Ik heb niet kunnen vinden hoe je lid kunt worden noch wat de contributie is.
Het lijkt erop dat men liever donateurs heeft: die hebben namelijk niks te zeggen.
4. Over de verhouding tot de Commissie Biotechnologie bij Dieren - en de openbaarheid van (aanvragen voor) dierproeven - heb ik het al vaak gehad; ik zal het persbericht daarover dan ook niet meer becommentariëren.
Gemeentepolitiek
De gemeente Amsterdam had nooit mogen besluiten de Noord-Zuidlijn aan te leggen. Amsterdam had niet de kennis in huis om de risico's goed in te kunnen schatten. Dat concludeert de enquêtecommissie die moest uitzoeken hoe het zo uit de hand kon lopen met de metrolijn, meldt de Volkskrant dinsdag.
De conclusies van de commissie worden dinsdag gepresenteerd, maar de krant heeft al een blik mogen werpen op het rapport en weet al te melden dat de technische, organisatorische en financiële risico's ondergeschikt waren aan de wens van de politiek de metrolijn aan te leggen.
* Toenmalig wethouder Geert Dales (VVD) heeft de gemeenteraad daarbij onvoldoende gewezen op de risico's. Hij stuurde wel veel papieren naar de raad, maar op basis daarvan kon de raad nooit een goed beeld krijgen van de situatie.
* De raad had dit niet moeten toestaan, maar deed dit wel.
* De projectorganisatie miste daarbij ervaring en autoriteit en
* ambtenaren schoten tekort.
* Het college heeft ook nog eens het metroplan niet laten beoordelen door deskundigen.
* Verder is onvoldoende stilgestaan bij de mogelijke overlast van de aanleg van de metrolijn voor de inwoners van Amsterdam. Die is volgens de commissie echter groot.
De problemen werden tijdens de bouw steeds vooruit geschoven, waardoor niemand meer wist wat er echt aan de hand was.
* De gemeenteraad had moeten ingrijpen.
De aanleg van de Noord-Zuidlijn kost naar schatting 1,7 miljard euro meer dan beraamd, en loopt tenminste zes jaar vertraging op.
De conclusies van de commissie worden dinsdag gepresenteerd, maar de krant heeft al een blik mogen werpen op het rapport en weet al te melden dat de technische, organisatorische en financiële risico's ondergeschikt waren aan de wens van de politiek de metrolijn aan te leggen.
* Toenmalig wethouder Geert Dales (VVD) heeft de gemeenteraad daarbij onvoldoende gewezen op de risico's. Hij stuurde wel veel papieren naar de raad, maar op basis daarvan kon de raad nooit een goed beeld krijgen van de situatie.
* De raad had dit niet moeten toestaan, maar deed dit wel.
* De projectorganisatie miste daarbij ervaring en autoriteit en
* ambtenaren schoten tekort.
* Het college heeft ook nog eens het metroplan niet laten beoordelen door deskundigen.
* Verder is onvoldoende stilgestaan bij de mogelijke overlast van de aanleg van de metrolijn voor de inwoners van Amsterdam. Die is volgens de commissie echter groot.
De problemen werden tijdens de bouw steeds vooruit geschoven, waardoor niemand meer wist wat er echt aan de hand was.
* De gemeenteraad had moeten ingrijpen.
De aanleg van de Noord-Zuidlijn kost naar schatting 1,7 miljard euro meer dan beraamd, en loopt tenminste zes jaar vertraging op.
maandag 14 december 2009
Q-koorts & Aansprakelijkheid
Kunnen slachtoffers van de Q-koorts en hun nabestaanden de overheid aanspreken voor schadevergoeding?
De letselschadeadvocaat De Witte onderzoekt deze mogelijkheid. Hij stelt dat de overheid sinds de uitbraak in Herpen in 2007 bewust informatie heeft achtergehouden.
In juni 2008 kregen de boeren een meldingsplicht opgelegd. Toen had zeker duidelijk moeten zijn dat de situatie ernstig was, aangezien het aantal slachtoffers vele malen hoger was dan het aantal meldingen. Maar ook toen werden geen maatregelen getroffen.
Pas in het voorjaar van 2009 werd verplichte vaccinatie van geiten ingevoerd.
Enigszins verwarrend werkt de introductie van het Pikmeerarrest in de discussie. Dit arrest maakt strafrechtelijke vervolging van de overheid heel moeilijk. Maar daar gaat het hier niet primair om.
Een korte discussie op Uitzending gemist (begint na 4 minuten!):
http://cgi.omroep.nl/cgi-bin/streams?/radio1/ncrv/standcaf/20091211-18.wma
De letselschadeadvocaat De Witte onderzoekt deze mogelijkheid. Hij stelt dat de overheid sinds de uitbraak in Herpen in 2007 bewust informatie heeft achtergehouden.
In juni 2008 kregen de boeren een meldingsplicht opgelegd. Toen had zeker duidelijk moeten zijn dat de situatie ernstig was, aangezien het aantal slachtoffers vele malen hoger was dan het aantal meldingen. Maar ook toen werden geen maatregelen getroffen.
Pas in het voorjaar van 2009 werd verplichte vaccinatie van geiten ingevoerd.
Enigszins verwarrend werkt de introductie van het Pikmeerarrest in de discussie. Dit arrest maakt strafrechtelijke vervolging van de overheid heel moeilijk. Maar daar gaat het hier niet primair om.
Een korte discussie op Uitzending gemist (begint na 4 minuten!):
http://cgi.omroep.nl/cgi-bin/streams?/radio1/ncrv/standcaf/20091211-18.wma
vrijdag 11 december 2009
Zadelpijn
In het laatste kwart van de vorige eeuw werd de vrouw op de racefiets langzamerhand gewoner in het straatbeeld. Niettemin viel het op. Gerard Cox maakte er zelfs een liedje over, dat niets om het lijf had, maar zijn interesse begreep ik als man wel. Inmiddels hebben de fietsende dames ook van zich laten horen en wel met een boek over fietsen dat als titel heeft: Zadelpijn en ander damesleed.
Het gaat over fietsen in Frankrijk, waarmee ikzelf ervaring heb. Zeven middelbare vrouwen maken een tocht van een week in de buurt van de Loire. Eén fietst niet mee, die vervoert per auto de bagage van hotel naar hotel. Zonder bagage is het bergop bergaf een stuk prettiger dan met. Een andere vrouw fietst halve dagen, zij is ongeneeslijk ziek.
Er is een intrige in het verhaal verwerkt: aan het licht komt namelijk dat een van de vrouwen een (geheime) relatie heeft met de man van haar beste vriendin – die ook meefietst!
Helaas kan de schrijfster kan zich niet bij het onderwerp houden, waardoor Zadelpijn uiteindelijk helemaal niet over fietsen gaat!
De roman verzandt in damesleed; als geheel vind ik het een mislukking.
Toch maken m.n. twee aspecten het verhaal genietbaar. In de eerste plaats het fietsen. Met alle facetten die dat met zich meebrengt. Het begint met een goede fiets. Daarnaast moet je erop kunnen rijden. Dat spreekt niet vanzelf. (‘Niet kakelen maar schakelen!’)
In de tweede plaats de praatjes van de vrouwen over hun eigen – en andere – mannen. Daarbij zijn ze allesbehalve preuts uitgevallen. “Het is bevrijdend binnen deze groep lekker grof in de mond te mogen zijn” zegt er een.
Hieronder een fragment waarbij het veganisme het moet ontgelden. Ter verontschuldiging zij gezegd dat de scène zich afspeelt aan het eind van ca.100 km op de fiets (locatie: hotel Le Panoramic in Sancerre).
“De soep en de salades laten lang op zich wachten. Er is geen stokbrood met boter geserveerd waarmee meestal onze eerste honger wordt gestild. De bedompte sfeer, de directe aanslag van de wijn op onze hartslag en bloedsomloop, gecombineerd met het vocht in deze zaal, dat alles bevordert een collectieve aanval van opvliegers. Met rode konen vegen de meisjes met servetten het zoute zweet af dat in stroompjes over hun gelaat loopt. We doen onze vestjes uit, zodat ten minste de helft van de groep het object wordt van de afkeurende blikken van onze medegasten.
'Als ik nu niets te eten krijg ga ik van mijn stokje,' zucht An. Eindelijk komen de twee nonnen met de soep en de salades. De kommen worden geserveerd. Er zit een lauwe waterachtige substantie in die het meest weg heeft van afwaswater. 'Niet zeuren, jongens,' roep ik, 'dit is heel gezond. Bouillon van groenten, niks mis mee.'
Als het hoofdgerecht komt barst de verontwaardiging echt los. Op de borden liggen op saucissons lijkende substanties. De witte saucissons blijken voor de visliefhebbers, de bruine voor degenen die vlees hebben besteld. Deze saucissons zijn het best te omschrijven als hondendrollen, liggend in een gele of bruine derrie die voor saus moet doorgaan. Eromheen vinden we twee plakjes tomaat, een paar schijfjes wortel en een beetje couscous.
Agnes reageert emotioneel. 'Dit verrek ik te vreten jongens, de gaarkeuken voor daklozen komt beter voor de dag. Hiervoor ben ik niet naar Frankrijk gekomen.'
'Ik zei het toch,' zegt Nina, 'dit is een sekte, dit zijn veganisten. Daar mag je niks van. Geen melk, geen vlees, geen vis, geen leer. Dat gaat heel ver. Wat we te eten krijgen, is een op maïzena en worteltjessap gebaseerde hondendrol gemarineerd in rioolwater.'
N.B. Op de compositiefoto van het omslag (hieronder) draagt de vrouw geen helm, wat in Nederland maar zeker ook in het buitenland levensgevaarlijk is. Maar misschien had ze hem even afgezet voor de foto.
Het gaat over fietsen in Frankrijk, waarmee ikzelf ervaring heb. Zeven middelbare vrouwen maken een tocht van een week in de buurt van de Loire. Eén fietst niet mee, die vervoert per auto de bagage van hotel naar hotel. Zonder bagage is het bergop bergaf een stuk prettiger dan met. Een andere vrouw fietst halve dagen, zij is ongeneeslijk ziek.
Er is een intrige in het verhaal verwerkt: aan het licht komt namelijk dat een van de vrouwen een (geheime) relatie heeft met de man van haar beste vriendin – die ook meefietst!
Helaas kan de schrijfster kan zich niet bij het onderwerp houden, waardoor Zadelpijn uiteindelijk helemaal niet over fietsen gaat!
De roman verzandt in damesleed; als geheel vind ik het een mislukking.
Toch maken m.n. twee aspecten het verhaal genietbaar. In de eerste plaats het fietsen. Met alle facetten die dat met zich meebrengt. Het begint met een goede fiets. Daarnaast moet je erop kunnen rijden. Dat spreekt niet vanzelf. (‘Niet kakelen maar schakelen!’)
In de tweede plaats de praatjes van de vrouwen over hun eigen – en andere – mannen. Daarbij zijn ze allesbehalve preuts uitgevallen. “Het is bevrijdend binnen deze groep lekker grof in de mond te mogen zijn” zegt er een.
Hieronder een fragment waarbij het veganisme het moet ontgelden. Ter verontschuldiging zij gezegd dat de scène zich afspeelt aan het eind van ca.100 km op de fiets (locatie: hotel Le Panoramic in Sancerre).
“De soep en de salades laten lang op zich wachten. Er is geen stokbrood met boter geserveerd waarmee meestal onze eerste honger wordt gestild. De bedompte sfeer, de directe aanslag van de wijn op onze hartslag en bloedsomloop, gecombineerd met het vocht in deze zaal, dat alles bevordert een collectieve aanval van opvliegers. Met rode konen vegen de meisjes met servetten het zoute zweet af dat in stroompjes over hun gelaat loopt. We doen onze vestjes uit, zodat ten minste de helft van de groep het object wordt van de afkeurende blikken van onze medegasten.
'Als ik nu niets te eten krijg ga ik van mijn stokje,' zucht An. Eindelijk komen de twee nonnen met de soep en de salades. De kommen worden geserveerd. Er zit een lauwe waterachtige substantie in die het meest weg heeft van afwaswater. 'Niet zeuren, jongens,' roep ik, 'dit is heel gezond. Bouillon van groenten, niks mis mee.'
Als het hoofdgerecht komt barst de verontwaardiging echt los. Op de borden liggen op saucissons lijkende substanties. De witte saucissons blijken voor de visliefhebbers, de bruine voor degenen die vlees hebben besteld. Deze saucissons zijn het best te omschrijven als hondendrollen, liggend in een gele of bruine derrie die voor saus moet doorgaan. Eromheen vinden we twee plakjes tomaat, een paar schijfjes wortel en een beetje couscous.
Agnes reageert emotioneel. 'Dit verrek ik te vreten jongens, de gaarkeuken voor daklozen komt beter voor de dag. Hiervoor ben ik niet naar Frankrijk gekomen.'
'Ik zei het toch,' zegt Nina, 'dit is een sekte, dit zijn veganisten. Daar mag je niks van. Geen melk, geen vlees, geen vis, geen leer. Dat gaat heel ver. Wat we te eten krijgen, is een op maïzena en worteltjessap gebaseerde hondendrol gemarineerd in rioolwater.'
N.B. Op de compositiefoto van het omslag (hieronder) draagt de vrouw geen helm, wat in Nederland maar zeker ook in het buitenland levensgevaarlijk is. Maar misschien had ze hem even afgezet voor de foto.
donderdag 10 december 2009
Dood door schuld (door Erica)
Marianne Thieme (Partij voor de Dieren) verwijt de regering dat deze in 2007 niet heeft geluisterd naar artsen uit Noord-Brabant en de Partij voor de Dieren, die waarschuwden dat bekend moest worden gemaakt welke geiten- en schapenhouderijen besmet waren met de Q-koortsbacterie.
Hierdoor zijn mensen onnodig gestorven.
Bovendien konden zwangere vrouwen deze zomer nog rustig kamperen in de buurt van besmette boerderijen, waardoor de kans op een miskraam groter werd.
Vandaar de beschuldiging: dood door schuld.
Niet alleen hadden de besmette plekken moeten worden aangegeven, maar ook had het laten dekken van geiten en schapen dienen te worden verboden.
Volgens Marianne Thieme heeft de regering economische belangen laten prevaleren boven de volksgezondheid.
Hierdoor zijn mensen onnodig gestorven.
Bovendien konden zwangere vrouwen deze zomer nog rustig kamperen in de buurt van besmette boerderijen, waardoor de kans op een miskraam groter werd.
Vandaar de beschuldiging: dood door schuld.
Niet alleen hadden de besmette plekken moeten worden aangegeven, maar ook had het laten dekken van geiten en schapen dienen te worden verboden.
Volgens Marianne Thieme heeft de regering economische belangen laten prevaleren boven de volksgezondheid.
Radio aan!
Radio aan!
Schone deine Nerven, mach mal Pause,
warum schaltest du nicht einfach ab?
Schalt dein Radio ein (Schalt dein Radio ein)
Schalt dein Radio ein (Schalt dein Radio ein)
Ob du unterwegs bist, ob zuhause,
was immer auch geschieht, du bist dabei.
Schalt dein Radio ein (Schalt dein Radio ein)
Schalt dein Radio ein.
Schalt dein Radio ein, (Oh yeah, schalt dein Radio ein)
und gönn dir einen Urlaub von der Welt.
Schalt dein Radio ein, (Oh yeah, schalt dein Radio ein)
und tu, was dir gefällt, (Und tu was dir gefällt)
Schliess die Augen dazu, (Schliess die Augen dazu)
hör wieder mal in Ruhe Radio. (Hör wieder mal in Ruhe Radio)
Soviel Zeit muss sein, (Soviel Zeit muss sein)
schalt dein Radio ein. (Schalt dein Radio ein)
Daliah Lavi
De Brandt Corstius dynastie
Jan Brandt Corstius (1905-1985) was leraar-Nederlands aan het Utrechts stedelijk gymnasium, waar een van zijn leerlingen de bekende schrijfster Charlotte Mutsaers was.
Later werd hij hoogleraar Vergelijkende literatuurwetenschap in Utrecht.
Hij had een briljante zoon, t.w. Hugo Brandt Corstius, geb. 1935, een dubbeltalent die uitblonk in wiskunde en taalkunde. Ik heb een college-algebraïsche linguïstiek bij hem gevolgd, waar ik helaas niets van begreep. En dat lag niet aan het feit dat de man stottert.
Hij is vegetariër. In 2006 publiceerde hij een pamflet getiteld: Eetgeenvlees.
De nieuwste generatie bestaat uit broer en zus, t.w. Jelle en Aafke, kort na elkaar geboren in het midden van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Ook dit duo timmert aan de publicitaire weg - columnisten - maar het zal ze niet meevallen de betekenis van hun (groot)vader te evenaren.
Voorlopig is daar geen zicht op. De verdiensten van Aafke beperken zich in hoofdzaak tot restaurantgidsen en stukjes voor onder andere glossy’s als Elegance en Cosmopolitan. Ze hoopt deze maand moeder te worden.
Terwijl Hugo zijn loopbaan beëindigde als docent-Neerlandistiek aan de Sorbonne in Parijs, is zoon Jelle uitgeweken naar Moskou. Van daaruit schrijft hij stukjes voor het vaderland. Van dit soort correspondenten in Moskou zijn – en waren er – erg veel. Een van de bekendste is Pieter Waterdrinker.
Wat alle BC's gemeen hebben is een sterke drang tot publiceren. Jan en Hugo hebben daarbij grote wetenschappelijk verdiensten.
Later werd hij hoogleraar Vergelijkende literatuurwetenschap in Utrecht.
Hij had een briljante zoon, t.w. Hugo Brandt Corstius, geb. 1935, een dubbeltalent die uitblonk in wiskunde en taalkunde. Ik heb een college-algebraïsche linguïstiek bij hem gevolgd, waar ik helaas niets van begreep. En dat lag niet aan het feit dat de man stottert.
Hij is vegetariër. In 2006 publiceerde hij een pamflet getiteld: Eetgeenvlees.
De nieuwste generatie bestaat uit broer en zus, t.w. Jelle en Aafke, kort na elkaar geboren in het midden van de jaren zeventig van de vorige eeuw. Ook dit duo timmert aan de publicitaire weg - columnisten - maar het zal ze niet meevallen de betekenis van hun (groot)vader te evenaren.
Voorlopig is daar geen zicht op. De verdiensten van Aafke beperken zich in hoofdzaak tot restaurantgidsen en stukjes voor onder andere glossy’s als Elegance en Cosmopolitan. Ze hoopt deze maand moeder te worden.
Terwijl Hugo zijn loopbaan beëindigde als docent-Neerlandistiek aan de Sorbonne in Parijs, is zoon Jelle uitgeweken naar Moskou. Van daaruit schrijft hij stukjes voor het vaderland. Van dit soort correspondenten in Moskou zijn – en waren er – erg veel. Een van de bekendste is Pieter Waterdrinker.
Wat alle BC's gemeen hebben is een sterke drang tot publiceren. Jan en Hugo hebben daarbij grote wetenschappelijk verdiensten.
woensdag 9 december 2009
Bite Back
Bite Back is een heel actieve organisatie, die probeert onze zuiderburen bewust te maken van het misbruik van dieren dat ook in die samenleving aan de orde van de dag is.
Ze verdient naar mijn mening alle steun. Het is een vzw: vereniging zonder winstbejag. (stichting)
Ik heb zojuist mijn bijdrage voor 2010 overgemaakt. Dat gaat heel makkelijk vanuit Nederland via internet, zie de info op de website
Ik ontdekte ook weer een nieuwtje, om leden nog wat dieper in de buidel te doen tasten:
* Vanaf 10 euro per jaar ben je steunend lid.
* Beschermend lid ben je vanaf 30 euro per jaar.
* Vanaf 60 euro per jaar ben je E R E L I D van vzw Bite Back.
Leuk bedacht!
Ze verdient naar mijn mening alle steun. Het is een vzw: vereniging zonder winstbejag. (stichting)
Ik heb zojuist mijn bijdrage voor 2010 overgemaakt. Dat gaat heel makkelijk vanuit Nederland via internet, zie de info op de website
Ik ontdekte ook weer een nieuwtje, om leden nog wat dieper in de buidel te doen tasten:
* Vanaf 10 euro per jaar ben je steunend lid.
* Beschermend lid ben je vanaf 30 euro per jaar.
* Vanaf 60 euro per jaar ben je E R E L I D van vzw Bite Back.
Leuk bedacht!
Partijcongres: carnaval der dieren
Op het congres van de Partij voor de Dieren van 6 december j.l. is een voorstel tot (verdere) aanpassing van de statuten door het bestuur ‘ontraden’ en door de meerderheid van de leden verworpen.
Het amendement beoogde o.a. het vermijden van belangenverstrengeling of financieel voordeel door het bestuur. Zo zou bijv. het partijbestuur vrijuit over het functioneren van Tweede Kamerleden moeten kunnen oordelen, zonder zich geremd te voelen doordat ze oordelen over een collega-bestuurslid.
Het bestuur is ertegen evenals de meerderheid van de leden.
Verder zou het partijbestuur niet op de loonlijst van de Partij behoren te staan noch enige andere relatie van financiële afhankelijkheid van de Partij dienen te hebben, zoals free-lance-werkzaamheden, structurele commerciële opdrachten, enz.
Het bestuur is ertegen evenals de meerderheid van de leden.
De kandidatuur van Rotterdam bij de gemeenteraadsverkiezingen: het bestuur is ertegen evenals de meerderheid van de leden.
Stemmen bij volmacht, openbaarheid van congressen: het bestuur is ertegen; zie hieronder.
De enige concessie die het partijbestuur ooit aan de leden gedaan heeft, is het in het leven roepen van een ‘college van advies’ (ledenraad).
Het amendement beoogde o.a. het vermijden van belangenverstrengeling of financieel voordeel door het bestuur. Zo zou bijv. het partijbestuur vrijuit over het functioneren van Tweede Kamerleden moeten kunnen oordelen, zonder zich geremd te voelen doordat ze oordelen over een collega-bestuurslid.
Het bestuur is ertegen evenals de meerderheid van de leden.
Verder zou het partijbestuur niet op de loonlijst van de Partij behoren te staan noch enige andere relatie van financiële afhankelijkheid van de Partij dienen te hebben, zoals free-lance-werkzaamheden, structurele commerciële opdrachten, enz.
Het bestuur is ertegen evenals de meerderheid van de leden.
De kandidatuur van Rotterdam bij de gemeenteraadsverkiezingen: het bestuur is ertegen evenals de meerderheid van de leden.
Stemmen bij volmacht, openbaarheid van congressen: het bestuur is ertegen; zie hieronder.
De enige concessie die het partijbestuur ooit aan de leden gedaan heeft, is het in het leven roepen van een ‘college van advies’ (ledenraad).
dinsdag 8 december 2009
Openbaarheid en Partij v. d. Dieren (door Erica)
Toen een verslaggever van Trouw n.a.v. het voorlaatste congres vroeg waarom dit niet openbaar was, antwoordde Marianne Thieme dat er dan eerst iets in de statuten moest veranderen (als ik het mij goed herinner) en in elk geval dat sommige leden dan het gevoel zouden krijgen dat ze niet vrijuit konden spreken. Dit laatste argument voedt natuurlijk het wantrouwen tegen de partij.
Ten tijde van de Koude Oorlog koos de PSP voor de derde weg (wij waren zowel tegen de Nato als tegen het Warschaupact). Hoewel wij vaak als cryptocommunisten werden beschouwd, waren de landelijke congressen altijd openbaar. We hadden niets te verbergen.
De SP heeft nu ook openbare congressen.
De PVV en TON hebben geen leden en dus geen congressen. Van de echte politieke partijen is de PvdD dus de enige die geen journalisten tot het congres toelaat.
Hierdoor moet de buitenwacht wel denken dat het óf om een totalitaire partij gaat, óf om een sekte.
Ten tijde van de Koude Oorlog koos de PSP voor de derde weg (wij waren zowel tegen de Nato als tegen het Warschaupact). Hoewel wij vaak als cryptocommunisten werden beschouwd, waren de landelijke congressen altijd openbaar. We hadden niets te verbergen.
De SP heeft nu ook openbare congressen.
De PVV en TON hebben geen leden en dus geen congressen. Van de echte politieke partijen is de PvdD dus de enige die geen journalisten tot het congres toelaat.
Hierdoor moet de buitenwacht wel denken dat het óf om een totalitaire partij gaat, óf om een sekte.
Firma Leuk & Lekker
Als het over kinderen gaat, geldt voor ‘leuk’ net zoiets als voor ‘lekker’.
Als het kinderleven niet gevuld is met leuk en lekker, dan deugt het niet. Het gezin als firma Leuk & Lekker.
Met het misverstand over ‘leuk’ heb ik geregeld te maken in het onderwijs.
Kinderen vinden lessen niet leuk, vakken niet, docenten niet. Er zijn er zelfs die school niet leuk vinden. Dat laatste ligt voor de hand als je er met verkeerde verwachtingen naartoe gaat.
Ik probeer wel eens het verschil uit te leggen tussen school en onderwijs, en leuk.
Als het goed is heeft schoolgaan leuke kanten. Je ontmoet allerlei andere kinderen, er zijn ongetwijfeld ook wel eens leuke lessen, en sommige onderwijzers maken wel eens grapjes.
Maar de hoofdzaak is dat je naar school gaat om je te ontwikkelen. Daar is niks leuks aan. Dat is opletten bij de uitleg, en daarna veel oefeningen maken.
Je bezoekt school niet om te keten. (‘Keet brengt leed’.)
Wel zorgt de school ook voor ontspanning. Dàn is het de bedoeling dat school leuk is. Denk aan sportdagen, schoolfeesten, schoolreizen/werkweken.
Het kan veel frustratie voorkomen als ouders - waar nodig - kinderen enig begrip van realiteit bijbrengen.
Als het kinderleven niet gevuld is met leuk en lekker, dan deugt het niet. Het gezin als firma Leuk & Lekker.
Met het misverstand over ‘leuk’ heb ik geregeld te maken in het onderwijs.
Kinderen vinden lessen niet leuk, vakken niet, docenten niet. Er zijn er zelfs die school niet leuk vinden. Dat laatste ligt voor de hand als je er met verkeerde verwachtingen naartoe gaat.
Ik probeer wel eens het verschil uit te leggen tussen school en onderwijs, en leuk.
Als het goed is heeft schoolgaan leuke kanten. Je ontmoet allerlei andere kinderen, er zijn ongetwijfeld ook wel eens leuke lessen, en sommige onderwijzers maken wel eens grapjes.
Maar de hoofdzaak is dat je naar school gaat om je te ontwikkelen. Daar is niks leuks aan. Dat is opletten bij de uitleg, en daarna veel oefeningen maken.
Je bezoekt school niet om te keten. (‘Keet brengt leed’.)
Wel zorgt de school ook voor ontspanning. Dàn is het de bedoeling dat school leuk is. Denk aan sportdagen, schoolfeesten, schoolreizen/werkweken.
Het kan veel frustratie voorkomen als ouders - waar nodig - kinderen enig begrip van realiteit bijbrengen.
maandag 7 december 2009
'Dat lust ik niet.'
Kinderen zijn moeilijke eters.
Ik vind dat begrijpelijk: het is het enige machtsmiddel dat ze hebben tegenover de overmacht van de ouders. Door eten te weigeren, BEN je iemand. Eindelijk.
Ik heb echter nooit begrepen waarom kinderen voedsel altijd krijgen aangeboden als 'lekker'. Naar mijn mening zou je 'lekker' moeten reserveren voor het toetje, voor snoep, e.d.
Maar nu net niet voor gezond en voedzaam. Eten is nl. geen luxe, wat 'lekker' doorgaans wel is. Door alles maar 'lekker' te noemen, raken kinderen helemaal de weg kwijt.
Wij hebben voor de boterham maar weer eens iets anders in huis gehaald. Het product heet Speculoos. Op het etiket lees ik o.a. de volgende aanprijzingen:
* rijk aan omega 3
* bevat goede onverzadigde vetten
* zonder kunstmatige kleurstoffen
* zonder kunstmatige smaakstoffen
Ik draai het potje rond en vind nog een heleboel informatie over deze pasta. In het Nederlands en in het Frans. Maar één ding kan ik maar niet vinden: 'l e k k e r'.
Wijze fabrikant.
Komt uit.........Lembeke.
Een wijze Belg dus.
Ik vind dat begrijpelijk: het is het enige machtsmiddel dat ze hebben tegenover de overmacht van de ouders. Door eten te weigeren, BEN je iemand. Eindelijk.
Ik heb echter nooit begrepen waarom kinderen voedsel altijd krijgen aangeboden als 'lekker'. Naar mijn mening zou je 'lekker' moeten reserveren voor het toetje, voor snoep, e.d.
Maar nu net niet voor gezond en voedzaam. Eten is nl. geen luxe, wat 'lekker' doorgaans wel is. Door alles maar 'lekker' te noemen, raken kinderen helemaal de weg kwijt.
Wij hebben voor de boterham maar weer eens iets anders in huis gehaald. Het product heet Speculoos. Op het etiket lees ik o.a. de volgende aanprijzingen:
* rijk aan omega 3
* bevat goede onverzadigde vetten
* zonder kunstmatige kleurstoffen
* zonder kunstmatige smaakstoffen
Ik draai het potje rond en vind nog een heleboel informatie over deze pasta. In het Nederlands en in het Frans. Maar één ding kan ik maar niet vinden: 'l e k k e r'.
Wijze fabrikant.
Komt uit.........Lembeke.
Een wijze Belg dus.
zaterdag 5 december 2009
Koninklijk Huis: zie het eens anders
Porto Ercole is een dorpje op een schiereiland aan de Italiaanse kust, in Toscane, zo’n beetje tussen Livorno en Rome in. Het telt ongeveer 5.000 inwoners. Hier lieten koningin Juliana en prins Bernhard in 1959 een vakantievilla bouwen, die ze ‘l'Elefante Felice’ noemden, wat ‘De gelukkige olifant’ betekent.**
Bijna 50 jaar was de villa in het bezit van de familie; in 2007 werd hij verkocht voor naar schatting 13 miljoen euro. De opbrengst werd verdeeld onder de zes dochters van Bernhard.
Nu kun je veel zeggen van de koninklijke familie, en nog veel meer van Bernhard, maar je kunt het ook eens anders proberen te zien.
Juul en Benno kozen destijds wel voor I t a l i ë , een land met een ongeëvenaarde cultuur.
Daar moet ik aan denken als ik de huidige troonpretendent zie modderen met zijn vakantievilla’s. Eerst in Mozambique, en nu weer in het binnenland van Argentinië, op de grens met Chili.
Als het maar ver van Nederland is en nog verder van alle beschaving.
** De naam 'De gelukkige olifant' was een grapje van Bernhard.
Een metonymia, d.w.z. niet de olifant was gelukkig, maar de man die hem doodschoot. Bernhard jaagde graag op olifanten. Lekker groot doelwit. Je hoeft er je pijp niet voor uit je mond te nemen en je raakt ze met je ogen dicht.
Bijna 50 jaar was de villa in het bezit van de familie; in 2007 werd hij verkocht voor naar schatting 13 miljoen euro. De opbrengst werd verdeeld onder de zes dochters van Bernhard.
Nu kun je veel zeggen van de koninklijke familie, en nog veel meer van Bernhard, maar je kunt het ook eens anders proberen te zien.
Juul en Benno kozen destijds wel voor I t a l i ë , een land met een ongeëvenaarde cultuur.
Daar moet ik aan denken als ik de huidige troonpretendent zie modderen met zijn vakantievilla’s. Eerst in Mozambique, en nu weer in het binnenland van Argentinië, op de grens met Chili.
Als het maar ver van Nederland is en nog verder van alle beschaving.
** De naam 'De gelukkige olifant' was een grapje van Bernhard.
Een metonymia, d.w.z. niet de olifant was gelukkig, maar de man die hem doodschoot. Bernhard jaagde graag op olifanten. Lekker groot doelwit. Je hoeft er je pijp niet voor uit je mond te nemen en je raakt ze met je ogen dicht.
Stemmen bij volmacht
Burgerlijk Wetboek Boek 2
Artikel 38
- 1. Behoudens het in het volgende artikel bepaalde, hebben alle leden die niet geschorst zijn, toegang tot de algemene vergadering en hebben daar ieder één stem;
(...)
- 4. Tenzij de statuten anders bepalen, kan iemand die krachtens lid 1 of lid 3 stemgerechtigd is, aan een andere stemgerechtigde schriftelijk volmacht verlenen tot het uitbrengen van zijn stem.
Artikel 38
- 1. Behoudens het in het volgende artikel bepaalde, hebben alle leden die niet geschorst zijn, toegang tot de algemene vergadering en hebben daar ieder één stem;
(...)
- 4. Tenzij de statuten anders bepalen, kan iemand die krachtens lid 1 of lid 3 stemgerechtigd is, aan een andere stemgerechtigde schriftelijk volmacht verlenen tot het uitbrengen van zijn stem.
vrijdag 4 december 2009
Schimmel
Het schimmelpaard van Sinterklaas
ontmoette plotseling zijn baas.
'Ik ben,' zo sprak de Sint beknopt,
'per vliegtuig uit de lucht gedropt.'
-- 'Dat dacht ik al,' sprak toen dat paard,
'U hebt een droplucht aan uw baard.'
Kees Stip
ontmoette plotseling zijn baas.
'Ik ben,' zo sprak de Sint beknopt,
'per vliegtuig uit de lucht gedropt.'
-- 'Dat dacht ik al,' sprak toen dat paard,
'U hebt een droplucht aan uw baard.'
Kees Stip
donderdag 3 december 2009
Partij voor de Dieren: de kandidaten
Wat mij opvalt aan de kandidaten voor de gemeenteraadsverkiezingen is dat ik de meeste niet ken. Op zich niet zo raar gezien het locale karakter van dit evenement. Nochtans: lijsttrekkers van grote gemeenten als Amsterdam en Den Haag zouden m.i. toch wel enige naam gemaakt mogen hebben, bijv. als lid van de plaatselijke werkgroepen.
Ik zal het wel mis hebben maar de kandidatenlijsten wekken bij mij de indruk dat, als je voor de Partij voor de Dieren kandidaat bij een verkiezing wilt zijn, je maar beter G E E N werkgroeplid kunt zijn...
Daarentegen helpt het wel als je de juiste mensen kent; zo is de volkomen onbekende lijsttrekker van Amsterdam getrouwd met Karen Soeters, die op de loonlijst van de partij staat. Andere kandidaten zijn Lieke Keller en haar man, en de heer en mevrouw Bontenbal (te Apeldoorn).
Verder valt de machtsgreep van het CAS op: het Comité Anti-stierenvechten. De namen: Dick de Vos, Marius Kolff en Estefania. Laatstgenoemde heb ik 1x ontmoet op een anticircusdemo, maar verder zijn deze mensen mij niet bekend. Toch zitten ze blijkbaar ruim in hun tijd. Dat geldt ook voor de 27-jarige Marieke de Groot, die het raadslidmaatschap mag combineren met het werk van secretaris van de Tweedekamerfractie!
Dat grote steden als bijvoorbeeld Rotterdam en Utrecht niet meedoen, wijst er m.i. op dat de Partij nog maar heel weinig vaste grond onder de voeten heeft.
Zoals te verwachten was, heeft geen van de kandidaten enige sjoege van dierproeven. (Leiden: 27.600 dieren in 2008; Groningen: 32.000)
Wat de proefdieren betreft, herhaal ik: er is geen hoop.
Ik zal het wel mis hebben maar de kandidatenlijsten wekken bij mij de indruk dat, als je voor de Partij voor de Dieren kandidaat bij een verkiezing wilt zijn, je maar beter G E E N werkgroeplid kunt zijn...
Daarentegen helpt het wel als je de juiste mensen kent; zo is de volkomen onbekende lijsttrekker van Amsterdam getrouwd met Karen Soeters, die op de loonlijst van de partij staat. Andere kandidaten zijn Lieke Keller en haar man, en de heer en mevrouw Bontenbal (te Apeldoorn).
Verder valt de machtsgreep van het CAS op: het Comité Anti-stierenvechten. De namen: Dick de Vos, Marius Kolff en Estefania. Laatstgenoemde heb ik 1x ontmoet op een anticircusdemo, maar verder zijn deze mensen mij niet bekend. Toch zitten ze blijkbaar ruim in hun tijd. Dat geldt ook voor de 27-jarige Marieke de Groot, die het raadslidmaatschap mag combineren met het werk van secretaris van de Tweedekamerfractie!
Dat grote steden als bijvoorbeeld Rotterdam en Utrecht niet meedoen, wijst er m.i. op dat de Partij nog maar heel weinig vaste grond onder de voeten heeft.
Zoals te verwachten was, heeft geen van de kandidaten enige sjoege van dierproeven. (Leiden: 27.600 dieren in 2008; Groningen: 32.000)
Wat de proefdieren betreft, herhaal ik: er is geen hoop.
Abonneren op:
Posts (Atom)