Gelukkig Nieuwjaar!

Dieractivisme, - dat ben IK

Wie met Dafne Westerhof te maken krijgt, moet een ding goed begrijpen: ZIJ heeft de regie, ZIJ bepaalt wat er gebeurt. En een dier dat zich niet snel genoeg in haar 'beloofde land' aanpast, krijgt een spuitje. Haar  vertrouweling is dan ook de man met de spuit: Peter Klaver (ex-Artis).

Voor echte dieractivisten haalt Westerhof d'r neus op.
Zo wordt in circussen ook gefokt, dat mag blijkbaar. Als het om het toebrengen van dierenleed gaat, mag zowat alles. Er werden dit jaar drie tijgertjes in een circus geboren. Een had een oogafwijking. Het werd van de dood gered door een publieksactie, maar overleed tijdens een operatie.

Het aanbod van 'Wilde Dieren De Tent Uit' e.a. om de welpen uit het circus te redden, keurt Westerhof af.

***

Ik eindig met de levende kerststal. Het betreft kerststallen die opgeleukt worden met levende dieren. Hierover zegt Westerhof op haar weblog: ‘daar is al jaren gedonder over’. Zo benoemt zij de strijd van activisten tegen dit misbruik, dat het christendom nog meer besmeurt en bevuilt.
Ondanks protesten van de Dierenbescherming, de Partij voor de Dieren en de actiegroep ‘Iets anders voor de kerststal’ - toch niet de minste partijen – speelt zij burgemeester in oorlogstijd en adviseert de Haagse wethouder: helemaal niks mis mee, mits aan enkele voorwaarden voldaan wordt….

Een voorwaarde is: 'Maak er meer van dan alleen vermaak. Maak er ter lering en vermaak van.

Dat is dus het dierentuinidee. Dieren opofferen: ‘ter lering en vermaak’. Wat dat oplevert weten we inmiddels: behalve een grote vermaaksindustrie ook nog eens een kapitale bio-industrie.

Bepaald komisch is deze. Westerhof vraagt de wethouder (en zijn vrouw) dat er in de kerststal alle nachten iemand (of 2 personen) blijft slapen. Ter bewaking en gezelschap.

Dat is het idee van een kerststal met levende Jozef en Maria plus kindje Jezus.
Maar zover gaat de opofferingsgezindheid natuurlijk niet. Het moet wel ‘een aardigheidje’ blijven.

Conclusie
Mensen van het slag Westerhof laten zich graag voor het karretje van het dierenmisbruik spannen.

Westerhof is dermate publiciteitsgeil dat ze zich haast voor elk karretje laat spannen, als er maar media bij zijn.

Dat roept de vraag op of we wel zo blij moeten zijn met het Beloofde Varkensland. Want wat zij met de ene hand goeddoet, breekt ze met de andere af.

Dafne denkt na.......

De ontsnapte stier zou heel wel nog geleefd kunnen hebben indien Dafne Westerhof bereid tot overleg geweest was. Er was namelijk nog een andere opvang beschikbaar, onder deskundige leiding. Maar zo is zij dus niet. Westerhof huldigt de opvatting dat wat haar niet lukt, niemand lukt. Daar offert ze gerust een dier voor op.

***

Maar haar dierenliefde kent meer grenzen. In 2009 weet ze bijvoorbeeld nog niet goed wat ze van dieren in het circus moet denken. Tot ze een ontmoeting heeft met………..Jet Bakels. Die neemt haar twijfels weg –  voor zover ze die al had. Over Bakels en het circus schrijft ze op 19 juli 2009 het volgende in haar weblog:

Leuk mens, dat precies weet waar ze het over heeft. Een verademing omdat het een gevoelig onderwerp is, waar al veel te veel mensen elkaar over napraten op niks af. Zo zie je maar weer. Iedere situatie is anders. Geen genoegen nemen met makkelijke, eenduidige antwoorden. Blijf nadenken!

Er ook nog:

Zij heeft een genuanceerde kijk op circusdieren, gestaafd door haar wetenschappelijke kennis.

Tenslotte wordt dit alles nog eens aangedikt met een foto van een man die zijn hoofd in de muil van een circusleeuw steekt.

***

Over ‘Blijf nadenken!’ gesproken! Wat Westerhof hier schrijft, raakt kant noch wal.

In de eerste plaats is Bakels helemaal niet deskundig op dit gebied. Blijkbaar is Westerhof zo iemand die, als ze een doctorstitel ziet, meteen denkt dat zo’n persoon alwetend is. Bakels heeft lang geleden op Sumatra onderzoek gedaan naar visies van dorpelingen op mensetende dieren. Die dorpelingen hebben zelfs nog nooit van een circus gehoord, laat staan dat ze weten wat het is. Bakels is een wetenschappelijke carrière misgelopen. Ze pikt nu een graantje mee van de commerciële exploitatie van dieren. Dat is alles.

In de tweede plaats ontgaat Westerhof zelfs de kern van de zaak. Die is: keuren wij het goed dat dieren – wild of niet – op commerciële basis kunstjes voor ons doen? Vinden wij dat dieren de publieke vermakelijkheid moeten dienen? Dit is natuurlijk iets heel anders als wanneer je bijvoorbeeld voor de aardigheid je eigen hond leert opzitten en pootjes geven.

(slot volgt)

Hoe tem je .........Jet Bakels?

 

Jet Bakels (foto) kennen we als voorvechtster van het circus met dieren. Ze schreef er een boekje over, ze richtte er een reizende tentoonstelling over in, ze schrijft er krantenartikelen over. Ze komt haast woorden te kort om ons er maar van te overtuigen hoe mooi het allemaal is en hoe fantastisch voor de dieren

Een randfiguur kortom, die meelift op de commerciële exploitatie van dieren.

Ze heeft ook een mening over de orka Morgan, die tijdelijk in het dolfinarium Harderwijk verblijft, nadat ze daar verzwakt en vermagerd was binnengebracht. Het dier is nu hersteld en niets staat vrijlating meer in de weg. Behalve.........het dolfinarium! 

Een dier dat daar eenmaal is binnengebracht is, is reddeloos verloren. Deze vermaaksorganisatie heeft onlangs wat mensen bij elkaar gebracht en die een rapport laten schrijven dat Morgan ab-so-luut  niet meer naar zee terug kan. Hoe 'triest' deze mensen het ook vinden, Morgan moet de rest van zijn leven in een betonnen bak van het dolfinarium drijven en daar ook nog kunstjes leren doen. 

Echter: de mensen verenigd in Free Morgen hebben m.i. een beter voorstel. Je leest het hier.

Wie we er nog niet over gehoord hadden, was........ Jet Bakels. Welnu, zij mocht zich weer uitleven in de krant, met een pleidooi - jawel - voor Morgan in het Dolfinarium. Iemand die iets anders gedacht had?!
De slotalinea luidt zo:

Anderzijds is de houding van sommige dierenactivisten, met hun vooringenomen keuze vóór vrijlating en tégen een leven in een Dolfinarium, geuit in harde dreigementen en ongefundeerde beschuldigingen, ook fnuikend.

Zo worden de voor- en nadelen van een Dolfinarium niet zorgvuldig afgewogen tegen de diverse plannen van vrijlating.

In een Dolfinarium is Morgan niet ‘vrij’, maar wel bij soortgenoten en gevrijwaard van een eenzame hongersdood.

De discussie dreigt gegijzeld te worden door de angst niet ‘diervriendelijk’ genoeg te zijn, een verwijt dat tegenwoordig wel buitengewoon zware proporties heeft gekregen. Daar zijn de dieren niet altijd mee gediend, zo wordt in dit rapport overtuigend onderbouwd. Natuur is nu eenmaal niet altijd maakbaar. (..)

Hoe tem je een leeuw?

 

Jet Bakels publiceerde in 2007 een kinderboek, getiteld: Hoe tem je een leeuw? Het is een dun boekje maar het ziet er heel feestelijk uit. Op 37 vrij grote bladzijden, met erg veel kleurenfoto’s en ook nog wat tekeningen, wordt uiteengezet hoe je dat doet, een leeuw temmen. Dat is in één zin gezegd: je zorgt dat je aan een welp komt en vervolgens oefen je dagelijks met hem. Wat attributen, zoals postamenten en een dwarsbalk om het dier te leren opzitten, komen van pas. Dat is het eigenlijk. De ondertitel van het werkje luidt: Van welp tot circusartiest.

Bakels beschrijft de act van een Engelse dompteur wiens grootste wens het is zijn hoofd in de muil van een leeuw te stoppen en het er heelhuids weer uit te krijgen. Dat lukt. Applaus. Maar we zijn er nog niet. De dompteur heeft nog een droom: een act met vier leeuwen en vier tijgers tegelijk. Ook dat lukt: allemaal netjes opzitten en ook nog eens over elkaar heenspringen.

Fokbeleid. Wat kennelijk ook beschouwd wordt als hoogtepunt, is dat het lukt de leeuwen en tijgers onderling te kruisen. Waar dierentuinen zich tenminste nog inspannen raszuivere soorten (terug) te fokken, werkt het circus bewust de andere kant uit. Men creëert ‘lijgers’ en ‘teeuwen’.

Het leven van de circusdieren stelt Bakels voor als rozengeur en maneschijn. Het gaat hier weliswaar alleen over roofdieren maar de suggestie die ervan uitgaat is dat alle circusdieren het tof hebben. Nog zie ik voor mijn geestesoog hoe bij een recente vertoning in mijn dorp de roofdieren in hun getraliede veewagen onafgebroken heen en weer liepen, van voor naar achter en terug.

Met andere woorden: Jet Bakels liegt. Ze heeft het over “grote buitenverblijven” en “speelruimten”. Je zit er haast op te wachten dat ze gaat schrijven: lieve kinderen, deze dieren hoeven helemaal nooit naar school, maar hebben eeuwig vakantie. Stel je dat eens voor!
Uiteraard kon ze niet helemaal om de werkelijkheid heen. Dus worden in twee bladzijden de dierenvrienden even zwartgemaakt. Dat gaat zo. Een infiltrant veroorzaakt een gevecht tussen de dieren door een stuk vlees in de kooi te gooien waar op dat moment alle dieren bij elkaar zijn. Commentaar van de schrijfster: ”Wat een rare mensen. Ze zeggen dat ze van dieren hou-den maar ze lokken een gevecht uit waardoor een dier gewond raakt. Om mensen die wel goed voor de dieren zorgen verdacht te maken.”

Hoe inferieur de uitgave ook is – je kunt er tòch wat van leren. Je leert ervan wat de essentie is van wilde dieren in het circus. Dat is het bewijzen van de menselijke superioriteit. Simpele onderwerping door opsluiting in een kooi is daartoe niet voldoende. Daarvoor ga je maar naar de dierentuin. Nee, het dier moet gedenatureerd worden. Van zijn ziel ontdaan. Dus het moet opzitten en pootjes geven, door een brandende hoepel springen, de kop van de dompteur in zijn bek nemen. Kortom: al diè dingen doen die een dier normaal niet doet. Als dat allemaal lukt, dus als je de dieren op de foto’s nauwelijks meer als zodanig herkent, dan mag je als beloning…………. naar de prins en prinses van Monaco! De prins “heeft een eigen dierentuin en de welpjes logeren wel eens in het paleis.” (blz. 36)

Barends Kersttoespraak

Landgenoten,

We mogen gerust zeggen dat het jaar 2010 eindigde in het teken van ‘misbruik’. Zeker in de tweede helft van het jaar ging er haast geen dag voorbij of de media kwamen met nieuwe onthullingen. De Rooms-Katholieke kerk zette de toon. De ene priester na de andere viel van zijn voetstuk, en mettertijd bleek dat er ook onder de hogere geestelijkheid de nodige rotte appels te vinden waren. Bij het zoeken naar een verklaring lag aanwijzing van het celibaat als boosdoener voor de hand.

Dat stadium zijn we inmiddels gepasseerd. We zijn nu beland in de categorie van de kinderoppassers. Men moet z'n best doen om het allemaal bij te houden. Kort na Robert M. werd  weer iemand uit Flevoland aangehouden, en tussendoor bereiken ons bijvoorbeeld ook uit Oostenrijk berichten van misbruik en kinderporno. Het celibaat speelt hierbij helemaal geen rol meer.

Het woord ‘misbruik’ houdt een veroordeling in. De onzedelijke handelingen met kinderen keurt de samenleving ten strengste af. We kiezen daarvoor het perspectief van het slachtoffer.

Er bestaat echter ook nog een ander perspectief, namelijk dat van de dader. Het zou wel heel vreemd zijn als de dader zelf van ‘misbruik’ zou spreken. Hoe hij dat dan wel benoemt, weet ik niet, maar bekend is wel dat bijvoorbeeld pedofielen zich graag verschuilen achter (een vorm van) affectie.

Ik wil hier vandaag een parallel trekken.

Het betreft het misbruik van dieren en dan met name van proefdieren. Net zo min als met peuters kunnen wij spreken met dieren. Er zal echter niemand zijn die proefdieren niet als slachtoffer beschouwt. In de meeste gevallen overleven de dieren zelfs niet.

Daartegenover staat het perspectief van de mensen die dierproeven uitvoeren. Zij noemen dit geen misbruik, uiteraard. Dit werk schenkt hun bevrediging. Ware dat anders, dan zouden ze het niet doen; het gebeurt uit vrije wil.

Er zijn dus twee soorten slachtoffers en twee soorten misbruik. Het is precies deze dubbele moraal die een beschaafde samenleving onder spanning zet en onder spanning houdt.

Dit lijkt vreemd en ver weg, maar bij rampspoed zien we plotseling hoe medegevoel wordt opgeroepen waardoor mensen zichzelf wegcijferen, aarzeling overwinnen, eigen angst of afkeer opzij zetten en alles over hebben voor het dier in nood. In de moeilijkste omstandigheden kan barmhartigheid zich uiten in daadwerkelijke dierenliefde. Dan komt het mooie in mensen naar boven: de bereidheid onbaatzuchtig hulp te bieden, er te zijn voor de proefdieren, hen te steunen in wanhoop en pijn. Mededogen verbindt ons met hen in nood.

Onze wereld heeft mensen nodig met passie en betrokkenheid.



Ik wens U allen een gezegend Kerstfeest toe.



BAREND

  

Marianne Timmer

Marianne Timmer is een grote naam in de schaatssport. Ze won vele kampioenschappen. In de wachtkamer las ik in een of ander blaadje een interview met haar. Ze was korte tijd getrouwd met Peter Müller, een Amerikaan die naam heeft gemaakt als coach van diverse nationale schaatsploegen. In dat artikel zei ze dat ze het niet fijn vond dat haar ex in zijn boek Op dun ijs de vuile was had buiten gehangen. Een betere aanbeveling voor een boek kun je niet doen. Barend is ook maar een gewoon mens en dus heb ik dat boek even ingezien. Twee hoofdstukjes van ieder acht bladzijden, het eerste getiteld ‘Het begin’, het tweede – jawel: ‘Het einde’.

Marianne en Peter trouwden overhaast in 2001 in Las Vegas. Zij was toen 27. Müller was in dat jaar 47, getrouwd geweest met een andere hardrijdster en vader van twee kinderen. Timmer had voor Müller haar vriend verlaten; dat was Henk Timmer, een naamgenoot, en voetballer. Het duurde twee jaar voordat Marianne inzag de verkeerde keus gemaakt te hebben en weer terugkeerde in Henks armen.

De beschrijving van enkele gebeurtenissen die daartoe leidden, is – voor de buitenstaander – niet onvermakelijk. Timmer was - alleen - naar een feestje geweest en kwam pas ’s ochtends om acht uur thuis. Ze ging direct naar bed. Müller had wat kleingeld nodig en trof in haar tas…. een stropdas aan. Haar verklaring: op het feestje was ze haar oude vriend Henk Timmer tegengekomen. Ze waren nog wat gaan drinken en daar had hij gevraagd of Marianne zijn das even bij zich kon houden. 'Dat was alles'.

Het tweede voorval was dit. Op een dag, aan het einde van de zomer, kwam ze terug van een trainingskamp in Italië. Müller: ‘Ik deed bij ons thuis altijd de was en keerde nietsvermoedend haar tas met vuile spullen om. Wat vond ik tussen haar kleren? Een pak condooms! Ik gebruikte die dingen niet, dus ik vroeg meteen: 'What the fuck is this?' Timmer begon een beetje schaapachtig te lachen. Ze zei dat ze in Italië naar een drogist was geweest en dat het haar leuk leek om condooms te kopen. Ik geloofde er uiteraard niets van. Een getrouwde vrouw die voor de gein een pak condooms gaat kopen.’

Na de scheiding in 2003 van Müller zijn Marianne en Henk getrouwd. Beiden naderen inmiddels de veertig. Sport en spel, het avontuurlijke leven, zijn voorbij. Ze zijn ze het ondernemerspad ingeslagen en nu dag en nacht met heel andere dingen bezig: een kledingzaak, een restaurant en een belastingadvieskantoor.

Connie Palmen (vervolg)

Bestsellerauteur Kluun heeft aangeboden om, in het geval van haar overlijden, een boek over Connie Palmen, te schrijven. Zo bevestigde uitgeverij Podium vanmiddag.

Palmen schreef eerder over haar overleden echtgenoot Ischa Meijer (I.M.) en is thans bezig aan een roman over de eveneens overleden Hans van Mierlo.

Kluun: 'Zoiets zet je toch aan het denken. Zij kan het voor hen doen, maar wie doet het voor haar? Ik ben natuurlijk de beroerdste niet, dus ik heb me gelijk aangeboden. '

Kluun

('t Blijft) Tobben met Tobback

Tot medio 2010 is de Belg Louis Tobback voor mij nooit meer dan een naam geweest. Een vaag bekende klank. Ik heb hem nooit op tv gezien bijvoorbeeld. De naam werd in deze contreien geleidelijk bekend doordat hij in de Belgische politiek vele jaren op belangrijke posten actief geweest is.

Momenteel is hij, hoewel de pensioengerechtigde leeftijd allang gepasseerd, nog steeds actief als burgemeester van Leuven. De stad waar experimenten op levende dieren gedaan worden, o.a. op apen. Naar ik aanneem met de volledige instemming van Louis. Ik heb althans nooit vernomen dat hij zijn stem daartegen verheven heeft. Dat hoeft niet te verbazen gezien zijn algemene houding ten opzichte van dieren. Het is mede daardoor dat ik een band met de man heb gekregen. Het geval wil dat hij, medio dit jaar, de Kamerverkiezingen in Nederland van commentaar voorzag en daarbij o.a. opmerkte dat een stem op de Partij voor de Dieren getuigde van decadentie. Wie denkt dat de wijsheid met de jaren komt, ziet hier bewijs van het tegendeel. Tobback laat zich op zijn oude dag kennen als een respectloze, geborneerde politicus.

Onze band is gebaseerd op decadentie. Daar houden Louis en ik niet van. Toch word ik er geregeld mee geconfronteerd. Ik noemde al het bloemetjesmotief op het wc-papier. Wat mij de laatste tijd opvalt, is het grote aanbod van opslagruimte. Ik zie steeds meer gebouwen waar je opslagruimte kunt huren. Je moet daarvoor wel een beetje thuis zijn in de Engelse taal. Die opslag heet namelijk: SELF STORAGE. Self storage is niet een plekje zoeken voor jezelf  maar voor je troep. Dus als je huis volstaat met de nuttigste en prachtigste spullen: bankstellen, kasten en kastjes, als je het overschot geplaatst hebt op de zolder, en als ook  je kelder vol staat, dan is er nog maar één uitweg: je brengt je zooi naar Boxaround, of Shurgard (‘our place your space’), M3, Citybox, Allsafe, Easybox, Space winner, All space, enz.enz. 
Geen paniek, ruimte zat. Billijke tarieven.

Dit noem ik nu: decadentie.

Denkend aan Louis Tobback….

De onvergetelijke Louis Tobback. Ik moest aan hem denken toen ik op de wc zat en de rol wc-papier door mijn handen liet glijden. De befaamde Vlaamse politicus die het zich permitteerde de Partij voor de Dieren ‘decadent’ te noemen. De man ook die twee mails daarover onbeantwoord liet.

Het wc-papier trok mijn aandacht omdat het bloemetjespapier was. Dat deed mij aan decadent en dus aan Tobback denken. Normaal koop ik altijd tweelaags Euroshopper, maar dit keer had ik per abuis drielaags Euroshopper meegenomen, met een bloemetjesmotief!!!
Te belachelijk voor woorden.

Als kind op de boerderij gebruikten we krantenpapier, dat netjes in reepjes gescheurd op de wc klaar voor gebruik lag.

In de tropen nam je naar de wc een fles water mee.

Maar anno 2010 is de beschaving zover voortgeschreden dat we bloemetjespapier gebruiken.
Je moet het nog wel met je eigen hand doen, dat nog wel.

PS. Weet iemand misschien wat er bij Tobback op de wc hangt?

"De mens doet er niet toe"

Dat iemand als Frank Dales directeur-Dierenbescherming kan zijn, is alleen verklaarbaar uit het feit dat ze niemand anders kunnen krijgen. Ze zijn daar allang blij dat ze überhaupt een directeur hebben.

Zoals blijkt uit zijn ‘We zullen Gerda missen’ hieronder, mist de man i e d e r e ambitie. Ik heb het er al eens eerder over gehad. Sandra betwijfelt of hij iets meent of niet. Ik twijfel daar niet aan: die meent het. Hij kan niet anders. Of is er iemand die de man van humor of ironie verdenkt?!

H e e l voorzichtig zegt de lafbek ook nog dat Veerman de slechtste minister aller tijden "genoemd" is. Let op: dat zegt Frank Dales niet zelf hoor. Die is veel te graag vriendjes met iedereen.

Over Veerman gesproken: zelfs 'de slechtste minister aller tijden' was niet slecht genoeg om voorzitter te worden van Natuurmonumenten. Het kostte die club dan wel wat leden, maar om ‘de slechtste minister aller tijden’ binnen te halen, moet je natuurlijk wel een offertje willen brengen. Het ledenverlies in 2009 bedroeg 63.000 personen.

De Dierenbescherming zelf kachelde vorig jaar met 6.000 leden achteruit. Dat is niets bijzonders. Die organisatie schommelt al sinds mensenheugenis rond 200.000 leden. Daar verandert FD echt niets aan. Het verlies valt eigenlijk nog mee.
De manier van ledenwerving is ook zo kenmerkend: altijd staan de pecunia voorop. Een organisatie die op geen enkele manier inspireert, stimuleert, activeert.

Toevallig las ik onlangs in de Volkskrant een interview met Paul Watson van Sea Sheperd. Het contrast met FD kon niet groter zijn. De uitspraak boven dit stukje is van hem. Een donatie waard!

'We zullen Gerda missen'

Om misverstand te voorkomen: onderstaand stukje is NIET geschreven door Barend.
Dit kan alleen maar geschreven zijn door iemand met minimale kennis van het beleid en met een minimaal gevoel voor dieren.
Laten we de naam maar niet noemen...

***

"Enkele maanden geleden namen we formeel afscheid van Gerda Verburg en daarmee ook van het ministerie van Landbouw. Dat is even wennen en ik realiseer me dat ik een beetje ‘mixed feelings’ heb bij haar vertrek, een ‘enerzijds-anderszijds-gevoel’…
Want, de minister van Landbouw is eigenlijk een soort ‘natuurlijke vijand’ van de dierenbeschermer… Tenminste, daar leek het de afgelopen decennia wel op. Verburgs voorganger Cees Veerman is zelfs de dieronvriendelijkste minister aller tijden genoemd! Wat dat betreft begon Gerda Verburg haar ministerschap een stuk hoopvoller.

"Niet in de laatste plaats omdat het kabinet waar zij deel vanuit maakte een passage over dierenwelzijn in het regeerakkoord opnam, wat een historisch feit is, maar vooral omdat zij als eerste minister met een zeer uitgebreide nota over dierenwelzijn is gekomen. Natuurlijk willen we als Dierenbescherming altijd meer, maar tóch heeft zij met deze nota beleidsmatig veel aan de orde gesteld en in gang gezet. En, bij de laatste reorganisatie van haar ministerie lijkt dierenwelzijn een steviger verankerd onderwerp dat zich beter begint te ontwikkelen. Laten we hopen dat deze trend zich binnen het nieuwe ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie voortzet.

"Waar ik persoonlijk heel erg mee in mijn nopjes was, was de aandacht van Gerda Verburg voor de verduurzaming van de veehouderij en de ontwikkeling van tussensegmenten in de markt. Die heeft ze met veel elan en flink wat middelen gesteund. Mede door deze steun is het Beter Leven kenmerk van de Dierenbescherming een onmiskenbaar succes geworden. Inmiddels hebben vijf miljoen (!) dieren een beter leven door de introductie van ons Beter Leven kenmerk.

"Natuurlijk ben ik ook wel eens boos op Gerda geweest. Heel boos zelfs. Zo had ze de neiging de oren te laten hangen naar de achterblijvers, mensen die met de hakken in het zand bleven staan. Denk alleen maar eens aan het uit- en later afstel van de nieuwe regels in het zogenaamde ‘Varkensbesluit’, waardoor varkens in de vee-industrie niet de beloofde extra ruimte krijgen. Of het toestaan van de ‘verrijkte kooi’, een eufemisme voor een aangeklede legbatterij, want dat is zo’n ding. Hiermee hebben we de kans voorbij laten gaan om in Nederland voor eens en voor altijd afscheid te nemen van kooihuisvesting voor legkippen. En dat is toch echt de bedoeling in 2012.

"Tenslotte nog een kleine kanttekening mijnerzijds bij opnieuw een positieve maatregel van Verburg: de introductie van ‘vliegende teams’ die voor een beter toezicht op veetransporten en slachterijen moeten zorgen. Helaas zijn ze hard nodig, maar de reorganisatie en bezuinigingen bij de handhavingsdiensten van de overheid (VWA en AID) zijn een hachelijke zaak die wel eens heel verkeerd uit kunnen pakken

"Hoe dan ook, als we de balans opmaken is het zeker niet alleen maar kommer en kwel geweest onder minister Verburg. We zullen Gerda missen, maar gelukkig kunnen we het allemaal nog eens nalezen in de ‘Gerda’."

***

De komedie van de klokkenluider

Verdachte, gewezen ambtenaar, heeft een vertrouwelijk rapport naar buiten gebracht waarin misstanden bij het vervoer van dieren en in slachthuizen en de falende controle daarop van overheidswege worden beschreven.

De rechtbank is ervan overtuigd dat verdachte vanuit oprechte verontrusting over genoemde misstanden heeft gehandeld. 

Zij stelt verder – met de raadsman en de officier van justitie – vast dat de openbaarmaking van het rapport, die tot een stroom van publiciteit in de media heeft geleid, klaarblijkelijk de aanleiding is geweest tot het (versneld) verbeteren van het veterinair toezicht. 

Niettemin blijft verdachte te verwijten dat zij alvorens tot openbaarmaking van het rapport over te gaan niet naar minder ingrijpende alternatieven heeft gezocht, waarbij zij niet in strijd met haar geheimhoudingsplicht hoefde te handelen. 

De rechtbank heeft verder gelet op het blanco strafblad van verdachte en op het feit dat de tegen haar aanhangig gemaakte strafzaak diep in haar persoonlijk leven heeft ingegrepen. 

Ten slotte betrekt de rechtbank in haar oordeel dat het strafrechtelijk onderzoek tegen verdachte buiten haar schuld meer dan een jaar heeft stilgelegen. 

Gelet op dit alles acht de rechtbank ook de door de officier van justitie gevorderde, kennelijk min of meer symbolische geldboete [500 euro BW] niet passend en zal zij, overeenkomstig het uiterst subsidiaire standpunt van de verdediging, verdachte schuldig verklaren maar daarbij afzien van het opleggen van straf of maatregel.

Klokkenluider Voedsel- en Warenautoriteit voor de rechter

De vrouw die op 29 januari 2008 een rapport naar buiten bracht over het falend toezicht van de Voedsel- en Waren Autoriteit (VWA) moet vandaag voor de strafrechter verschijnen.

De klokkenluider, mw. W., wordt ten laste gelegd dat zij bewust een geheim heeft geschonden volgens artikel 272 lid 1 van het Wetboek van Strafrecht.

Mevrouw W. nam ontslag bij de VWA een maand voordat zij het rapport “Modernisering activiteiten levende dieren en levende producten” ter beschikking stelde aan de stichting Varkens in Nood.

Het gelekte rapport leidde tot Kamerdebatten, twee onderzoekcommissies en een verscherpt toezicht op de vee- en vleessector. Haar verhaal in het radioprogramma hier.

Met Gerda Verburg, Hans Baaij, Marianne Thieme, e.a.

`Woorden zijn nooit duidelijk'

In zijn uitspraak in de zaak van Lenie ’t Hart tegen sponsor Van Klooster noemt de voorzieningenrechter het Haviltexcriterium. Dit is niet zonder betekenis.

Hij verwijst naar een richtinggevend arrest van de Hoge Raad over de uitleg van contracten. Haviltex had voor f 20.000 een machine gekocht met het beding dat hij hem binnen een jaar mocht teruggeven, d.w.z. de koop ongedaan maken. En inderdaad: een half jaar later liet Halviltex aan de verkoper weten dat hij afzag van de koop, de machine terug wilde leveren tegen restitutie van de koopsom. Je kunt aan je klompen aanvoelen dat dit problemen gaf, d.w.z. de verkoper gaf niet thuis. Hij verlangde ‘opgave van redenen’.

Rechtbank en Hof geven Haviltex gelijk met het argument: ‘indien de bewoordingen van een overeenkomst duidelijk zijn mag men daarvan door uitlegging niet afwijken.’ Zo luidde ooit zelfs een artikel in het burgerlijk wetboek.

De Hoge Raad vernietigt echter het arrest van het Hof!

En wijst terug naar een ander Hof om opnieuw uitspraak te doen.

Het misverstand, de dwaling bij het aangaan van een overeenkomst komt heel veel voor in de rechtspraak. De letterlijke tekst van de overeenkomst is wel heel belangrijk maar niet alleenzaligmakend. ‘Woorden zijn nooit duidelijk’. De rechter moet erop letten of bijv. de verkoper geen misbruik heeft gemaakt van zijn deskundigheid om tegenpartij een ‘wurgcontract’ op te dringen. Het gaat er ook om wat beide partijen hebben verklaard en over en weer uit elkaars verklaring hebben afgeleid en mochten afleiden.

In de zaak van de zeehondencrèche gaat de rechter ervan uit dat de overeenkomst duidelijk is en dat beide partijen van elkaar wisten wat ze van elkaar mochten verwachten. Er was namelijk ook het nodige vooroverleg tussen partijen geweest. Voor het geval van hoger beroep heeft deze rechter in ieder geval vast duidelijk gemaakt dat hij het haviltexcriterium toegepast heeft.

Zakendoen met Lenie 't Hart

Uitspraak RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE
Sector civiel recht - voorzieningenrechter

Vonnis in kort geding van 17 december 2010
in de zaak van

de stichting Stichting Zeehondencrèche Lenie ’t Hart,
statutair gevestigd te Pieterburen, gemeente De Marne,
eiseres,
advocaat mr. G.A. de Wit te Alkmaar,

tegen:

de stichting Stichting Van Klooster,
statutair gevestigd te Den Haag,
gedaagde,
advocaat mr. J.L.A. Nicolai te Den Haag.

***

1.1. De Zeehondencrèche vangt sinds 1971 zieke, verweesde en gewonde zeehonden op. Deze opvang was zeer noodzakelijk, aangezien de zeehondenpopulatie in de Waddenzee destijds met uitsterven werd bedreigd. Door de jaren heen is mede door toedoen van de Zeehondencrèche de zeehondenpopulatie in aantal gegroeid en daarmee enigszins hersteld. Echter, nog steeds is de opvang van en zorg voor zieke zeehonden, die nog dagelijks langs de kusten van de Noordzee en de Waddenzee worden gevonden, noodzakelijk om de populatie in de Waddenzee te behouden.

1.2. Van Klooster is een stichting met als doel het verstrekken van donaties aan verenigingen, stichtingen en organisaties die ten doel hebben het welzijn van dieren in de meest ruime zin van het woord en/of bescherming van natuur, milieu en landschap.

1.3. De Zeehondencrèche is voor haar financiering afhankelijk van (particuliere) giften en vrijwilligers en zij ontvangt geen subsidie van de overheid. In verband met de financiering van een noodzakelijke uitbreiding en modernisering is de Zeehondencrèche sinds enige jaren op zoek naar een of meer grote donateurs.

1.4. Partijen zijn naar aanleiding van een televisie-uitzending in 2008 met elkaar in contact gekomen. Na overleg heeft Van Klooster besloten een financiering en schenking te willen verstrekken aan de Zeehondencrèche.

1.5. Van Klooster heeft de firma Gebroeders [A] (hierna: [A]) ingeschakeld om een bouwplan te maken. Op basis daarvan is een calculatie gemaakt door de firma [B]. Tevens is de firma [C] ingeschakeld om een offerte te maken voor de bouw van een waterzuiverinsginstallatie.

1.6. Bij brief van 15 maart 2009 heeft Van Klooster de Zeehondencrèche een aanbod gedaan dat kort gezegd inhield dat haar een lening van € 2.500.000,- zou worden verstrekt ter financiering van de (ver)bouw van de Zeehondencrèche, onder voorwaarde dat het bouwplan van [A] zou worden gebruikt als basis.

1.7. Tussen partijen is onenigheid ontstaan die erin heeft geresulteerd dat Van Klooster de Zeehondencrèche bij brief van 22 juli 2009 heeft bericht dat zij haar aanbod intrekt, omdat de Zeehondencrèche herhaaldelijk (aanvullende) wijzigingen aanbracht in het plan [A], zonder begroting en financieringsplan.

(…)

3. De beoordeling van het geschil

3.1. De Zeehondencrèche heeft haar spoedeisend belang bij de vorderingen voldoende aannemelijk gemaakt door te stellen dat de financiering noodzakelijk is voor de verwezenlijking van haar plannen met de bedrijfsvoering.

3.2. Voor toewijzing in kort geding van de vordering van Zeehondencrèche tot nakoming van de overeenkomst is slechts plaats, indien met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid moet worden aangenomen dat ook in de eventuele bodemprocedure toewijzing van die vordering tot nakoming te verwachten is. Dit betekent dat de vordering aan de Zeehondencrèche alleen dan kan worden toegewezen, indien in voldoende mate aannemelijk wordt dat Van Klooster niet bevoegd was de ontbinding in te roepen.

3.3. Van Klooster heeft ten verweer aangevoerd dat de Zeehondencrèche is tekortgeschoten in de nakoming van haar verplichtingen uit hoofde van de overeenkomst. In de visie van Van Klooster zijn partijen uitdrukkelijk overeengekomen dat het plan [A] leidend zou zijn voor de verbouwing. De Zeehondencrèche heeft echter in strijd met die afspraken wijzigingen aangebracht in het plan, waardoor van het plan sterk is afgeweken. Bovendien is de in artikel 5.4 van de overeenkomst bepaalde termijn van 1 juli 2010 niet gehaald.

3.4. De Zeehondencrèche betwist niet dat partijen het vorenstaande zijn overeengekomen, maar stelt dat op grond van de artikelen 5.6 en 7.5 van het contract de meerkosten voor rekening van de Zeehondencrèche zouden komen.

Daaraan ontleende zij de verwachting dat het plan [A] nader ingevuld en aangepast kon worden.

Het plan [A] is niet uitvoerbaar en de datum van 1 juli 2010 was niet haalbaar.

Door gedragingen van Van Klooster is wel de verwachting gewekt dat deze datum niet fataal zou zijn. Het beroep op de artikelen 5.1, 5.4 en 8.1 van de overeenkomst is dan ook in strijd met redelijkheid en billijkheid.

Overigens acht de Zeehondencrèche de gestelde tekortkomingen van dusdanig geringe betekenis, dat deze de ontbinding niet kunnen rechtvaardigen.

3.5. De voorzieningenrechter kan de Zeehondencrèche hierin niet volgen.

Indien het plan [A] voor haar onuitvoerbaar was, dan had zij simpelweg het contract met het daarin opgenomen artikel 5.1 niet moeten ondertekenen. Toepassing van het zogenaamde Haviltexcriterium kan niet tot een andere uitleg van de overeenkomst leiden.

Gesteld noch gebleken is dat de Zeehondencrèche niet eerder dan op 29 juni 2010 kon vragen of zij van de voorwaarden in de overeenkomst mocht afwijken.

De stelling dat Van Klooster de indruk heeft gewekt dat overschrijding van de contractuele termijn niet fataal zou zijn, is in het licht van de gevoerde correspondentie onvoldoende onderbouwd.

Onder die omstandigheden kan het beroep op de contractuele voorwaarden niet in strijd met redelijkheid en billijkheid worden geoordeeld. Weliswaar is in de maand juli 2010 toch nog een vergunning bij de gemeente de Marne aangevraagd, maar deze is kennelijk niet gebaseerd op het plan [A] en ook nog steeds niet verleend. Daarom kan ook niet worden gezegd dat de tekortkomingen van geringe betekenis zijn.

3.6. Het voorgaande leidt tot het voorlopig oordeel dat Van Klooster op 6 juli 2010 bevoegd was de overeenkomst met de Zeehondencrèche te ontbinden. Anders dan de Zeehondencrèche meent, was voor ontbinding in dit geval geen ingebrekestelling nodig, nu zij door het verstrijken van de fatale termijn van 1 juli 2010 van rechtswege in verzuim is geraakt. Bij deze stand van zaken is er voor de voorzieningenrechter onvoldoende reden om, vooruitlopend op de uitkomst van een eventuele bodemprocedure, het primair en subsidiair gevorderde toe te wijzen.

3.8. De Zeehondencrèche zal als de in het ongelijk gestelde partij, worden veroordeeld in de kosten van dit geding.

Dit vonnis is gewezen door mr. P.A. Koppen en in het openbaar uitgesproken op 17 december 2010.

Klimaatverandering

bron: Zak, Volkskrant 

'Parlementair onderzoek' (motie)

Motie-TK:

Constaterende, dat het parlement pas geïnformeerd is over de regering ondertekende eisen van de FIFA toen er geen wijziging meer mogelijk was;

van mening, dat er afspraken zijn gemaakt die verstrekkende gevolgen hadden voor de Nederlandse overheid en samenleving;

overwegende, dat er in de toekomst voor andere grote evenementen wederom een vergelijkbare procedure gestart zal worden;

verzoekt het presidium een parlementair onderzoek in te stellen naar het proces van ondertekening van de governement agreements, ten einde lessen te trekken uit de procedure van het WK 2018 en voorstellen te doen voor beter overleg tussen regering en parlement over eisen van een organiserend comité.

---------------------------------------------------------------------------

Commentaar

'Parlementair onderzoek' naar keuze van FIFA om het Wereldkampioenschap voetbal in 2018 naar Rusland te krijgen, laat me niet lachen..

Motie ingediend door PvdD en SP, en ook alleen door deze twee partijen gesteund...

Geneeskunde en Proefdierenpartij

Het gerechtshof Amsterdam heeft op 16 december 2010 in hoger beroep uitspraak gedaan in de strafzaak- Millecam. De verdachten in deze zaak waren het genezend medium Jomanda en twee artsen. Het hof heeft Jomanda vrijgesproken en beide artsen veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van respectievelijk zes en drie weken.

Ook de rechtbank heeft in juni 2009 Jomanda van de beschuldigingen vrijgesproken.
Sylvia Millecam leed aan borstkanker. Uiteindelijk heeft zij ervoor gekozen geen reguliere maar uitsluitend alternatieve behandelingen te ondergaan en is op 20 augustus 2001 aan borstkanker overleden.

Het hof heeft vastgesteld dat de wet (in het bijzonder de Wet op de beroepen in de individuele gezondheidszorg) niet verbiedt dat een niet-arts raad en bijstand geeft op medisch terrein. Dat mag zelfs als die persoon totaal niet medisch deskundig is, zoals Jomanda. Dit mag alleen zolang door haar raad en bijstand maar geen (aanmerkelijke kans op) schade aan de gezondheid wordt veroorzaakt. Het risico op schade door advies van een niet-arts is bij een ernstige ziekte in het algemeen groot. Ook bij Jomanda - die zichzelf genezend medium noemt - is dat zo, omdat zij op medisch gebied in het geheel niet deskundig is.

Het hof merkt op dat er alleen een oordeel wordt gegeven over de vraag of Jomanda opzettelijk de gezondheid van Sylvia Millecam heeft benadeeld. Lichtere verwijten, bijvoorbeeld dat door Jomanda’s schuld zwaar letsel of schade aan de gezondheid van Millecam is ontstaan, stonden niet ter beoordeling van het hof omdat deze lichtere verwijten door het lange tijdverloop al verjaard waren.

Het hof vindt niet bewezen dat Jomanda Sylvia Millecam van de reguliere zorg heeft afgehouden. Zo heeft Millecam gedurende de periode vanaf mei 2000 tot haar overlijden in augustus 2001 contact onderhouden met diverse artsen, waarvan sommige ook op aanraden van Jomanda.

Als een alternatief genezer bij zijn adviezen tegelijk adviseert een arts te bezoeken, zal - ook al zijn die adviezen op zichzelf mogelijk schadelijk - niet snel sprake zijn van een opzettelijke benadeling van de gezondheid.

Normaal gesproken (sic! BW) zal een arts als bij uitstek medisch deskundige de patiënt immers voor de mogelijke schadelijke gevolgen van die adviezen en bijstand kunnen behoeden.

Dit zal slechts in uitzonderlijke gevallen anders kunnen zijn, bijvoorbeeld als door de inhoud van die adviezen van een bezoek aan een arts feitelijk niets meer mocht worden verwacht. Zo’n uitzonderlijk geval doet zich hier niet voor. Dat Jomanda mogelijk een grote invloed op Millecam heeft gehad, maakt dit niet anders.

Ook is geen sprake van het in hulpeloze toestand brengen of laten van Sylvia Millecam.
Jomanda wordt vrijgesproken van de beschuldigingen.
 
Commentaar
Uiteraard een terecht vonnis, en een nieuwe blunder van Justitie.
 
Want wat biedt de reguliere geneeskunde? Geen genezing!
 
In het beste geval: je borsten eraf snijden, zoals we pas nog uit de mond van Sanne Vogel hebben kunnen horen. En dan nog maar afwachten wat ervan komt. Daar had (ook) de actrice Millecam geen zin in.
 
Mag een vrouw bij deze stand van zaken misschien nog over d'r eigen lichaam beschikken?
Nog wel, maar de medische stand zal er alles aan doen om de wet gewijzigd te krijgen en uitsluitend verplichte winkelnering toe te staan.
 
De Partij voor de (Proef)dieren staat erbij en kijkt ernaar.

Kritiek op de geneeskunde

De kritiek op de geneeskunde wordt luider. Dat werd wel tijd. Eindelijk begint de burger door te krijgen dat het rendement van de (inwendige) geneeskunde niet om over naar huis te schrijven is.

Voorlopig ligt alleen nog maar de chirurgie onder vuur, de eenvoudigste tak van sport. Laten we hopen dat het niet blijft bij een eenvoudige eis aan de snijvaardigheid door het uitvoeren van een minimum aantal jaarlijkse operaties. Tegelijk moet voorkomen worden - wat ook al geconstateerd is - dat er onnodige operaties worden uitgevoerd 'om de snijvaardigheid op peil te houden'!

Het wordt tijd dat we een inzicht krijgen in het rendement van de ziekenzorg überhaupt.
Er wordt genoeg in geïnvesteerd! Geen departement spendeert ook maar bij benadering zoveel belastinggeld als VWS.

***

Nieuwsbericht
17-12-2010

De Inspectie voor de Gezondheidszorg is blij met het initiatief van de Nederlandse Vereniging voor Urologie om zelf een volumenorm te formuleren voor behandeling van ernstige vormen van blaaskanker. De NVU heeft deze week bekend gemaakt deze norm te stellen op minstens 10 verrichtingen per jaar per ziekenhuis, om voldoende kwaliteit van zorg te kunnen blijven leveren. Daarnaast moeten de ziekenhuizen volgens de NVU aan een aantal andere kwaliteitsvoorwaarden voldoen. Alleen op die manier kan het behandelteam in het ziekenhuis voldoende ervaring houden om deze zeer complexe behandelingen verantwoord te kunnen blijven uitvoeren.
Het vaststellen van deze volumenorm is een belangrijke eerste stap. De urologen zijn hierin een voorbeeld voor hun collega's. Hoogcomplexe zorg is ingewikkelde zorg waarbij het risico op een slecht resultaat en op overlijden en complicaties groot is. Vrijwel alle kankerbehandelingen zijn hoogcomplex. Wetenschappelijk onderzoek laat zien dat bij hoogcomplexe zorg de kans op een succesvolle behandeling groter wordt naarmate de medisch specialist en het behandelteam meer ervaring hebben. Het aantal operaties dat een medisch specialist per jaar uitvoert zegt iets over het risico dat de patiënt loopt. Meer is hierbij beter.

In 2009 deden 15 ziekenhuizen meer dan 20 van deze ingrijpende blaaskankerbehandelingen per jaar; 28 ziekenhuizen tussen de 10 en 20 per jaar, en 31 ziekenhuizen minder dan 10 per jaar. 16 ziekenhuizen voeren deze ingreep niet uit.

De inspectie gaat er vanuit dat ziekenhuizen de minimumnormen voor hoogcomplexe zorg zullen gebruiken voor het maken van regionale afspraken over de concentratie van deze zorg. Bij de keuze in welke ziekenhuizen deze zorg zal worden geleverd moet niet alleen worden gekeken naar voldoende aantallen patiënten, maar moet een ziekenhuis ook kunnen garanderen dat zij het hele diagnostische en behandelpakket voor deze patiënten kunnen leveren.

Het is voor de patiënt belangrijk om te weten waar hij terecht kan voor de kwalitatief beste zorg op het gebied van zijn aandoening/ziekte. Op dit moment is helaas nog weinig bekend over de aantallen patiënten die een medisch specialist of een ziekenhuis per jaar behandelt. De inspectie roept ziekenhuizen dan ook op om deze gegevens openbaar te maken.

Ondertussen zouden patiënten heel goed aan hun arts kunnen vragen hoe vaak deze een bepaalde ingreep per jaar doet. Dit is immers belangrijke keuze-informatie voor de patiënt.

Onnodige operaties

(Novum) - De Nederlandse gezondheidszorg kan jaarlijks zo'n half tot een heel miljard euro besparen op onnodige operaties. Dat blijkt uit een onderzoek in opdracht van het ministerie van Volksgezondheid.
Uit het onderzoek blijkt onder meer dat in sommige regio's tot zes keer vaker bepaalde operaties worden uitgevoerd dan in andere regio's. Behalve dat dit leidt tot hogere kostenposten, loopt de patiënt erdoor ook onnodig risico's, omdat het bij operaties altijd fout kan gaan.

De onderzoekers adviseren onder meer dat er heldere richtlijnen moeten komen.

Ook moet verzekerde zorg aan zogenoemde evidence-based indicaties worden gekoppeld. Bij dit laatste zou als er geen sprake is van een 'objectiveerbare' indicatie waarvoor wetenschappelijk onderzoek de meerwaarde van een operatie heeft aangetoond, de operatie niet onder de verzekering moeten vallen.

Verder moeten patiënten goed geïnformeerd worden, aangezien een patiënt veel vaker dan door behandelaars verwacht afziet van een operatie als alle alternatieven en risico's duidelijk zijn.

Dierproeven en diergeneeskunde (reactie)

In Utrecht, Faculteit Diergeneeskunde, betrekken ze jaarlijks een paar honderd honden, en vooral katten, van een fokker om ze vervolgens te doden.

Kan het cynischer?

De dieren zijn nodig voor snijpractica voor studenten.
In het interview met de verantwoordelijke voor deze proefdieren, Claudia Wolschrijn, zei deze dat men wel geprobeerd heeft op een andere manier aan dode dieren te komen, maar dat dergelijke eigen initiatieven te weinig constant waren. Als je een fokker ervoor betaalt, dan kun je er tenminste op rekenen. (En natuurlijk deed ze nog gauw even een beroep op 'de wet', voor wat het waard is.)

Liever lui dan moe.

De reporter, Mirjam de Winter, bracht ook nog de mogelijkheid van (niet-plaatsbare) dieren uit een asiel ter sprake. Wolschrijn keurde dit idee af, omdat het de asielen ‘een slechte naam’ zou bezorgen…

Proefdiervrij schijnt nu met het idee van een 'huisdiercodicil' gekomen te zijn. Verzorgers kunnen hun overleden dieren nu afstaan voor de wetenschap. Wolschrijn zag daar wel heil in.

Het is toch niet te geloven dat deze praktijk tientallen jaren ongestoord heeft kunnen bestaan. Onder de ogen van mensen die dierenarts zijn, of dat willen worden...

Als je het live interview wilt beluisteren, klik hier (laatste deel)

Zeehonden en Partij voor de Dieren

Het is natuurlijk ongelooflijk dom hoe Lenie ’t Hart is omgegaan met haar grote sponsor Van Klooster (zie hieronder: 'Zakendoen met Lenie 't Hart'). Nog veel ernstiger valt uiteraard het stichtingsbestuur een verwijt te maken. Men mag er niet uitgaan dat Lenie diepgaand inzicht in deze materie heeft, daar is nu juist ook een bestuur voor.

Het is een probleem dat vele zo niet de meeste besturen aankleeft: men laat de directie maar tobben. Je ziet het ook bij de Partij voor de Dieren, bij Proefdiervrij en vele andere. Het bestuur als fopspeen.

De juistheid van de berichtgeving dat de zeehondencrèche ‘in acute nood’  is, betwijfel ik. Zover ik me herinner is deze stichting zeker niet armlastig. Dat blijkt ook uit het feit dat men zonder problemen de meerkosten voor eigen rekening had willen nemen, ten bedrage van vele tienduizenden euro’s (zo niet meer).

Mocht ik dit mis hebben, dan zouden gemeente en provincie kunnen overwegen bij te springen. Er is ook een economisch belang mee gemoeid. Het centrum biedt enige tientallen mensen werk in een regio waar weinig werkgelegenheid is. Daarnaast is het een unieke toeristische attractie.

Ik herinner me echter ook dat Lenie enige jaren geleden uit de gemeente wilde vertrekken toen die medewerking weigerde.

Interessant is het stilzwijgen wederom van de Partij voor de Dieren: Kamerfractie, bestuur en afdeling Groningen. Statenlid Anja Hazekamp houdt een blog bij dat bijgewerkt is tot …......... 8 juni 2010.
Zij heeft in Pieterburen gewerkt, en staat nog steeds achter de doelstelling van de crèche. Heeft zij hierover misschien een spreekverbod?!

Het boeiende is namelijk dat de Kamerfractie van de PvdD er – impliciet – NIET achter staat.

Volgens Marianne Thieme (en de Faunabescherming) moet je wild aan z’n lot overlaten, daar wordt de populatie sterker van. M.a.w.: gestrande huilers lekker laten huilen en sterven.

Een tweede Oostvaardersplassen!

Anja Hazekamp (herplaatsing)

Ondanks veel kritiek van andere ecologen staat Anja Hazekamp nog steeds achter de opvang van zeehonden door de zeehondencrèche in Pieterburen, waar ze als beleidsmedewerker werkzaam was.

Ze zegt: “De terugzetting van zeehonden werd goed begeleid door virologen, dierenartsen en biologen. Soms moet je de natuur met rust laten, maar als je geconfronteerd wordt met een dier dat lijdt, heb je als mens de wettelijke en morele plicht te helpen. Door milieuverontreiniging en verstoringen kun je zelfs in de Waddenzee niet spreken van ongerepte natuur.”

Dit is een citaat uit het interview met Hazekamp in 'Bionieuws' van 8 mei j.l.

De situatie in Pieterburen laat zich m.i. goed vergelijken met die in de Oostvaardersplassen (OVP). Ook ten aanzien van de opvang in Pieterburen staan twee opvattingen tegenover elkaar: die van (sommige) biologen / ecologen die een survival of the fittest voorstaan en zeggen dat je huilers maar moet laten kreperen, versus andere die vinden dat je hulp moet bieden aan dieren in nood.

Tot de laatste behoren Lenie ’t Hart en Anja Hazekamp. Niet vreemd dat ’t Hart het huidige beleid in de Oostvaardersplassen afkeurt.

Maar hoe zit het nu eigenlijk met Anja Hazekamp, die zeer hoog op de kandidatenlijst voor de komende Kamerverkiezingen staat?
Op grond van dit interview zou je m.i. mogen verwachten dat ze de OVP-politiek van de Partij voor de Dieren eveneens afkeurt. Dus heel anders dan Thieme en Ouwehand!

Maar het vreemde is dat ik in deze kwestie de stem van Hazekamp helemaal niet gehoord heb.

Ook in haar profiel op de website van de Partij is hierover niets te vinden. Toch heeft Thieme zoveel vertrouwen in haar dat ze Hazekamp zelfs op plaats twee van de kandidatenlijst zette.

Is er nog iemand die het volgen kan?

Religie

Religie behoort tot onze cultuur

niet

tot onze natuur

Jaap van Heerden

Mariaverschijning

Waarom verschijnt Maria nooit eens in Mekka?

RudyKousbroek

IJsland en walvisjacht

Motie :
Constaterende, dat onderhandelingen met IJsland voor toetreding tot de Europese Unie gaande zijn;

constaterende, dat IJsland op internationaal beschermde en bedreigde walvissen jaagt en commercieel handel drijft in walvisproducten met andere landen;

constaterende, dat de IWC (The International Whaling Committee) de commerciële walvisjacht verbiedt, en CITES (The Convention on International Trade in Endangered Species) de commerciële internationale handel in walvisproducten verbiedt, maar dat IJsland deze bepalingen niet respecteert;

van mening, dat Nederland zich hard moet maken om de, tegen internationale afspraken indruisende, wrede walvisjacht te stoppen;

spreekt uit dat voor een eventuele toetreding van IJsland tot de EU de voorwaarde moet gelden dat IJsland de walvisjacht onverwijld beëindigt;

verzoekt de regering er bij de EU-lidstaten en de Europese Commissie nadrukkelijk op aan te dringen dat voor een eventuele toetreding van IJsland tot de EU IJsland onmiddellijk de besluitvorming binnen de IWC en CITES respecteert en derhalve per direct stopt met de walvisjacht en handel in walvisproducten.

***

Motie ingediend door PvdD, PvdA, D66, GL.
Bij elkaar hebben deze partijen 52 stemmen. De meerderheid werd behaald door de stemmen van SP en – jawel – PVV. Hierdoor ontstond een overweldigende meerderheid: 91 – 59.

Hoewel het algemene gevoelen in de Kamer vooraf bekend geweest moet zijn stemde de VVD toch tegen, evenals christelijk Nederland: CDA-CU-SGP. Deze kamerleden zijn niet alleen gespeend van iedere beschaving maar zelfs van politieke feeling. Want het getuigt niet van veel politiek benul om je zo voor de buitenwereld te kijk te zetten.

Terwijl zelfs 79 tot 93 procent van de kiezers van deze politieke partijen – voor zover ze hun stem uitbrachten – VOOR deze motie was!

De krant en de abonnee

Contact met de lezer
De man van NRC Handelsblad probeerde al enkele dagen me thuis aan de telefoon te krijgen en toen hij daarin slaagde kreeg ik het heuglijke nieuws en het verleidelijke aanbod van nog meer krant tegen nog minder geld. Voor één jaar, dat wel. De man kon niet begrijpen dat ik er geen belangstelling voor had.

Willem Schoonen (foto), de hoofdredacteur van Trouw, stuurde me onlangs een persoonlijke brief. Met het verzoek om een bekende een abonnement aan te smeren. Niet voor niets natuurlijk: er zat een cadeaucd’tje bij de brief, plus nog eens de aanbieding van een Bosatlas als mijn werving zou slagen. Om me definitief over de streep te trekken had hij een foto van zichzelf bij de brief gedaan, waarop hij me met de bekende hondstrouwe blik aankijkt.

Grappig is nog dat de suggestie gewekt wordt dat de welbekende Bosatlas cadeau gedaan wordt. Trouw neemt meteen een testje af of je ogen nog wel goed zijn. Het is namelijk ‘de Bosatlas van de Geschiedeniscanon’, wat dat dan ook moge wezen.

Contact met de krant
Wie iets leest vormt zich een mening. Een krant verschijnt dagelijks, dat betekent dat er weinig tijd voor reflectie is. Nochtans beperkt een dagblad zich niet tot kale nieuwsfeiten maar redacties laten zich er graag op voorstaan nieuwsfeiten ‘te duiden’. De lezer mag het daar al of niet mee eens zijn, de bedoeling is uitdrukkelijk niet dat hij daarop reageert.
Doet hij dat wel dan krijgt hij niet zelden als antwoord dat de redactie tientallen brieven per dag ontvangt, dat daar allemaal geen plaats voor is en dat er dus heel streng geselecteerd moet worden. ‘Volgende keer beter!’

Conclusie
Het komt erop neer dat de redactie feitelijk helemaal geen behoefte aan tegenspraak heeft.
De redactie heeft maling aan de abonnee en is alleen geïnteresseerd in zijn geld.
De abonnee op zijn beurt dient ervan uit te gaan dat de krant onzin schrijft, met als excuus: ‘tijdsdruk’. Als het een keer geen onzin is, is dat meegenomen.
De enige concessie die de krant tegenwoordig doet - naast het afdrukken van enkele reacties - is de aanstelling van een Ombudsman. Zijn taak is de emotie van de lezer: de verontwaardiging, de ergernis, te kanaliseren.

De krant lijkt op de tv. Ook daar is het parool: kijken en je bek houden. Tot dergelijke media voel ik me niet aangetrokken. De man van NRC Handelsblad en Willem Schoonen van Trouw wens ik dan ook ‘veel succes!’.

Alternatief: internet
Internet biedt ruim gelegenheid tot interactiviteit: je kunt je mening laten horen. Veel mensen maken daar gebruik van. Dat laat zien hoe groot de behoefte is aan de vrijheid van meningsuiting. Een nadeel is wel dat als er 26 reacties voor je staan om dan nog eens iets toe te voegen. Het voordeel is dat je die reacties kunt zien. Je kunt dus zelf de afweging maken hoe zinvol het is om als 27ste te reageren.

Meester Kackadoris

Een van de meelijwekkendste organisaties is het clubje ‘wetenschappers’ dat gevormd wordt door de Vereniging tegen de Kwakzalverij. Het credo van deze mensen is dat wat niet bewezen kan worden, niet bestaat. Zij houden het universum graag overzichtelijk. Deze Vereniging is eigenlijk een soort verzekeringsmaatschappij: risico’s en onzekerheden worden zoveel mogelijk afgedekt.

Aan de VU in Amsterdam was het Verenigings- en bestuurslid Henk Timmerman (foto) actief, een hoger opgeleide drogist. Af en toe roerde hij zich in het verenigingsblaadje van de universiteit wanneer hij weer eens ergens iets ‘paranormaals’ ontdekte.

In 2008 nam hij – en met hem de Vereniging – de nieuwe rector op de korrel, Lex Bouter. De man had meegewerkt aan een publicatie over acupunctuur, en dat was in Timmermans ogen zo heel erg verkeerd dat de Vereniging Bouter nomineerde voor de Meester Kackadorisprijs, een jaarlijkse prijs voor de grootste kwakzalver.

***

Timmerman heeft vele jaren aan de VU lesgegeven. Hoe kon hij daar terechtkomen en vooral: blijven?! De VU heeft de bijbel als grondslag. Er is zelfs een faculteit G o d g e l e e r d heid.

Toegegeven dat je over de wetenschappelijke kwaliteit van bepaalde studierichtingen wel eens van mening kunt verschillen, maar toch niet hierover, of zoals de decaan het formuleert:

‘Godgeleerdheid, religie en levensbeschouwing, islamitische theologie… daarin gaat het over mijzelf, de ander/Ander en de wereld waarin wij met elkaar samenleven.’

Als er IETS paranormaal is, dan toch wel de godgeleerdheid. Als er IETS niet aan een universiteit thuishoort, dan toch wel dit.

Dus is de vraag:

wanneer wordt het bestuur van deze faculteit 
genomineerd als Meester Kackadoris?

Vereniging tegen de Kwakzalverij

De Vereniging tègen de Kwakzalverij is in feite een Vereniging vòòr de Ware Geneeskunst. De onzinnigheid hiervan springt onmiddellijk in het oog. Er is geen ware geneeskunst. Het doel van iedere medische behandeling is genezing en langs welke weg die tot stand komt, is van ondergeschikt belang.

Daarbij: als het gaat over inwendige geneeskunde is het zelfs helemaal de vraag of het woord ‘geneeskunde’ hier eigenlijk wel op z’n plaats is. Astma, aids, reuma, epilepsie, diabetes, kanker, alzheimer, - de lijst ongeneeslijke ziekten is haast eindeloos.

Juist het ondermaats presteren van de reguliere geneeskunde roept de behoefte aan alternatieven in het leven. Anders gezegd: met een geneeskunde die die naam waarmaakt, zou er geen behoefte aan alternatieven zijn. De Vereniging tegen de Kwakzalverij bestaat dan ook bij de gratie van het deficit van de (inwendige) geneeskunde.

Vuurwerk en Gemeenteraad

GRONINGEN - De Partij voor de Dieren roept de Stadjers op om dit jaar geen vuurwerk te kopen. Ze kunnen het uitgespaarde geld overmaken aan de Brandwonden-stichting in Beverwijk.

Het afsteken van vuurwerk moet overgelaten worden aan professionele vuurwerkshows, bijvoorbeeld op de Grote Markt of bij De Euroborg. Vuurwerk leidt tot overlast voor mens en dier, een hoop rommel op straat, brandwonden en een grote materiële schade.

Het afsteken van vuurwerk kost 900 miljoen euro en 1000 gewonden per jaar.

Een voorstel van de Partij voor de Dieren om vuurwerk - slechts - te b e p e r k e n  werd vorige week nog afgewezen door de gemeenteraad.

Sanne Vogel (herzien)

Wakker Dier verzocht mij een stem uit te brengen op de meest sexy vegetariër. Op de website zag ik dat er maar drie kandidaten waren. Ik kende ze geen van allen. Omdat Sanne er op de
hiernaast staande foto het meest sexy uitziet - en ook nog een leuke naam heeft - heb ik op haar gestemd.

(Overigens verplichtte Wakker Dier Barend ook een stem uit te brengen op de meest sexy mannelijke vegetariër. Vreemd.)

En zoals dat gaat: wie hoorde ik vandaag op de autoradio?
Sanne Vogel.
Ze had heel wat te vertellen en niet de leukste dingen.
Haar vader is namelijk niet alleen vegetariër is maar ook....... drager van het borstkankergen (BRCA), en dus mogelijk ook zij. Daarover vertelde ze dat ze het niet wil weten of ze het heeft, ze wil zich nu niet laten testen en ieder jaar laten controleren. De reden is dat ze graag kinderen wil.

Zou namelijk komen vast te staan dat ze draagster van dat gen is, dan wordt geadviseerd borsten en baarmoeder te laten weghalen. en daar voelt ze niks voor. Het is een riskante strategie, want ook als ze een kindje zou krijgen, dan nog zou het voor haar te laat kunnen zijn en zou ze jong kunnen sterven.

Ook het embryo dat ze eventueel gaat dragen, wil ze niet laten testen. Want dan wordt er weer druk uitgeoefend om het te laten weghalen, mocht het ook draagster van dat gen zijn. En dat wil ze ook niet, omdat ze zelf blij is dat dat lot haar niet beschoren geweest is.

Geen makkelijk leven, en ik heb geen spijt dat ik op haar gestemd heb. Tijdens het interview riep ze spontaan de luisteraar op om op haar te stemmen, als 'meest sexy vegetariër'.


PS. Geen telg uit de Haagse acteursfamilie Vogel : Albert; Ellen.

Naar Hartelust (demo)

I. Naar Hartelust
Het was weer december, het was weer koud, klam en donker, en het was weer ver weg: stuk voor stuk  goede redenen voor een demo.
Gedrieën gingen we erheen, anderhalf uur rijden voor een actie gericht tegen de beruchte Tilburgse apenhandelaar, Hartelust en Zoon, die apen importeert en ze verkoopt aan proefdiercentra. Het BPRC in Rijswijk mag tot de heel goede klanten gerekend worden. De aapjes worden er niet oud, en dat is goed voor de handel.

We arriveerden iets aan de late kant, of anders gezegd: de demo vertrok vroeger dan verwacht, nl. precies om 15.30 uur. Maar het was geen probleem om aan te sluiten en zo wandelden we door de Tilburgse binnenstad, fluitend en joelend, dat alle apen/dieren vrij moeten. Onderweg stopten we voor een tweetal toespraken. De tweede toespraak werd gehouden in de nabijheid van een winkel die veel bont(garnering) in de etalage had staan. Dat riep spanning op, maar daar bleef het gelukkig bij. In de hele stoet uiteraard niet één bontkraag.

Voor ik het wist waren we alweer terug op de Heuvel, het plein van samenkomst, vanwaar de stoet vertrokken was. In de tent aldaar werden spandoeken en ander materiaal ingeleverd, en namen we afscheid van enkele bekenden, om aan de overzijde een gezellig Brabants café in te duiken, en ons te goed te doen aan hete soep, zonder ballen.

De terugreis verliep net zo voorspoedig als de heenreis. Interessant te zien was dat de verbreding van de A2 tussen Utrecht en Amsterdam klaar was. Het aantal rijstroken is nu haast niet meer te tellen. Zijn het er zes?! Een Jumbo kan er veilig landen. Als er drie bereden werden was het veel. Er vlak naast loopt het spoor.

Asfaltering: zo gaat Jantje naar de bliksem toe.

II. Commentaar
1. De organisatie was heel goed. Ik miste VierVoeters, daarvoor in de plaats was GAIA uit Vlaanderen prominent aanwezig. Naast Antidierproevencoalitie, EDEV en Dierenbelangen. Er was veel demonstratiemateriaal en een grote eigen ordedienst.

2. Er was geen politie. Dat maakte ik niet eerder mee. Het was des te opmerkelijker aangezien we op zaterdagmiddag met het nodige kabaal door enkele drukke winkelstraten trokken. De gewezen burgemeester Leers van Maastricht zou een rolberoerte gekregen hebben, maar het Tilburgse blauw liet ons in het eigen sop gaar koken. Ik vond het jammer: politie-escorte baart immers veel meer opzien.

3. De opkomst was goed maar niet overweldigend. Gezien het feit dat de actie al zeker een half jaar van te voren aangekondigd was, viel dat toch wat tegen. Ook al omdat er heel wat Belgische geestverwanten meeliepen. Misschien verdient het toch de voorkeur in het vervolg een datum in het voorjaar te prikken.

4. De actie miste een hoogtepunt. Er waren bijvoorbeeld geen autoriteiten. Het meest miste ik dat we helemaal niet bij de apenhandelaar kwamen. Dat is uiteraard een natuurlijk hoogtepunt. Vermoedelijk stond daar de politie rijen dik.

5. De tocht verliep voor een groot deel in het (schemer)donker. Dat deed afbreuk aan het effect van de actie. Het demomateriaal werd minder goed zichtbaar. Tilburgers - al of niet vanuit de kroeg - die ons voorbij zagen komen, hebben zich misschien afgevraagd van watvoor zombies de stad deze keer bezoek gekregen had.

Het vragenuurtje van Esther Ouwehand

Esther Ouwehand stelt, volgens de partijwebsite, vragen aan de minister over het misbruik van proefdieren, naar aanleiding van de jaarlijkse verslaggeving van de Voedsel- en Warenautoriteit.
Dit verslag heet: Zo doende en je vindt het hier. (Er moet lang over nagedacht zijn, over die titel.)
Het telt een bladzij of 20; de rest bestaat uit een bijlage met tabellen.

Nu is kritische bestudering hiervan uiterst belangrijk, het is de enige overheidspublicatie die we hebben. Maar de manier waarop Esther dit aanpakt, schiet m.i. zijn doel volledig voorbij. Wat is nl. het geval? Zij stelt hierover maar liefst z e s t i g vragen! Je vindt ze hieronder.

Ik ontdekte dit alleen bij toeval terwijl de vragen al dateren van 29 november j.l. Ik moet ze nog bestuderen maar ben van mening dat zo'n aanpak niet werkt. Voor zover de minister al zin heeft in de beantwoording hiervan, zal hij er hoogstens enkele uitpikken en het gros afdoen met nietszeggende antwoorden en onder in de la leggen. 'Tot volgend jaar!'

De Partij voor de Dieren overschat haar positie. Naar mijn mening had ze beter enkele hoofdvragen kunnen stellen en voor het overige zich mondeling laten informeren op het departement.
Daarnaast had ze - als beleidsdocument - een contraverslag kunnen uitgeven, of een brochure erover publiceren, waardoor de materie in ieder geval onder de aandacht van de media had kunnen komen. Op deze manier kraait er geen haan naar.

(wordt vervolgd)

***

29-11-2010

1. Kunt u uitleggen waarom de jaarrapportage van de nVWA over dierproeven en proefdieren altijd pas in een van de laatste maanden van het jaar verschijnt als de vergunninghouders en de DECs hun cijfers en verslagen al in het voorjaar moeten inleveren? Ziet u mogelijkheden om de Zodoende voortaan in het eerste helft van het jaar te laten verschijnen?

2. Deelt u de mening dat het opnemen van aparte tabellen per vergunninghouder, zoals nu wordt gedaan voor universiteiten, universitaire medische centra en Defensie, een beter en completer beeld geven van het proefdiergebruik dan de algemene verzameltabellen waarin alle cijfers bij elkaar zijn opgeteld? Zo ja, bent u bereid voor iedere vergunninghouder een aparte tabel te laten opnemen in de Zodoende?
3. Zijn in de tabel van Wageningen Universiteit de dierproeven opgenomen die worden uitgevoerd door de Animal Sciences Group?

4. Kunt u zeggen hoeveel dieren er in 2009 in Nederlandse laboratoria zaten? Zo ja, kunt u onderscheid maken naar diersoort? Zo neen, waarom kan de nVWA deze cijfers niet produceren op basis van de registraties die de vergunninghouders moeten aanleveren?

5. Zijn bij de nVWA gegevens bekend over de dieren die langer dan een jaar doorbrengen in de laboratoria of verblijven van de vergunninghouders, zoals de apen bij het BPRC, universiteiten of Hartelust? Zo ja, kunt u dit overzicht naar de Kamer sturen? Zo neen, waarom niet?

6. Hoeveel proefdieren zijn er in 2009 gefokt in Nederland? Kunt u onderscheid maken naar diersoort en naar proefdierfokkerijen en andere vergunninghouders?

7. Hoeveel proefdieren zijn er in Nederland geïmporteerd in 2009? Kunt u onderscheid maken naar diersoort en herkomst?

8. Hoeveel proefdieren zijn er in 2009 geëxporteerd? Kunt u onderscheid maken naar diersoort, exporterende instelling en bestemming van de dieren?

9. Kunt u uiteenzetten waar het ongerief bij eiceldonoren voor biotechnologische handelingen bij proefdieren uit bestaat? (pag 11)

10. De nVWA spreekt over het genereren van dieren met een bepaald genotype in het buitenland (pag 11). Wat wordt er bedoeld wanneer de nVWA erover spreekt dat dit zowel binnen internationale samenwerkingsprojecten als op commerciële basis gebeurde? Kunt u voorbeelden geven van beide situaties?

11. Blijkens de controle van de nVWA op de wettelijk gestelde deskundigheidseisen waren 2 van de gecontroleerde personen ‘niet helemaal bevoegd voor de handelingen die ze uitvoerden’ (pag 9). Wat betekent in dit verband ‘niet helemaal bevoegd’?

12. De nVWA meldt dat de hoogleraar proefdierkunde aan de Universiteit Utrecht voor 170 personen, bedoeld in artikel 9 Wod, aanvullende opleidingseisen heeft vastgesteld. Kunt u dit nader toelichten?

13. Kunt u uitleggen waarom de getalsverhouding van deskundigen binnen de DECs op het gebied van dieren, alternatieven voor dierproeven, proefdieren en hun bescherming en de ethische toetsing, niet evenredig is?

14. Academische DECs voldoen minder aan de wettelijke eis tot een evenredige getalsverhouding, schrijft de nVWA (pag 13). Hoe verklaart u dat?

15. In 2009 zijn 4.696 nieuwe onderzoeksplannen getoetst (pag 13). Kunt u hier een overizcht van geven? Hoe verklaart u dat dit aantal onderzoeksplannen het hoogste is in de afgelopen 4 jaar.

16. De nVWA meldt dat in 5 gevallen een DEC een negatief advies heeft gegeven aan een vergunninghouder over een onderzoeksplan. Kunt u zeggen om welk soort onderzoek dat ging en wat de reden was van de negatieve adviezen?

17. Zijn de problemen die de DECs rapporteren over het aantrekken van nieuwe leden en de belasting voor de DEC reden voor u om de instelling van een landelijke DEC te overwegen?

18. Kunt u het onderzoek naar de invloed van voeding en een optimale bezettingsgraad in de huisvesting van jonge vleeskuikens, dat een van de redenen is van het gestegen aantal dierproeven op kippen, nader toelichten? Waar is dit onderzoek uitgevoerd?

19. Op welk(e) onderzoek(en) wordt gedoeld door de DEC die meldde problemen te hebben met de afweging van dierproeven die betrekking hadden op de bio-industrie?

20. Kunt u de toxicologische testen in het kader van REACH, die hebben geleid tot een forse stijging van het aantal dierproeven op ratten, nader toelichten?

21. Welke ontwikkeling verwacht u de komende jaren als het gaat om de implementatie van REACH en het gebruik van proefdieren? Op welke wijze denkt u het aantal dierproeven beperkt te houden in het licht van de implementatie van REACH?

22. Kunt u aangeven in hoeverre er op dit moment data-sharing plaatsvindt om dierproeven te voorkomen? Kunt u dit onderbouwen met feiten?

23. Kunt u de cijfers over het hergebruik van proefdieren nader specificeren naar diersoort en type onderzoek? Welke diersoorten worden in het algemeen vaker hergebruikt dan andere?

24. Kunt u een aantal voorbeelden geven van het hergebruik van proefdieren in de afgelopen jaren waaruit blijkt hoe vaak een bepaald dier (bijvoorbeeld een aap) kan worden gebruikt in experimenten, hoe lang zo’n dier al in een laboratoriumomgeving leeft en wat de uiteindelijke toekomst van het dier zal zijn?

25. Hoe vaak worden proefdieren na afloop van de experimenten herplaatst in opvangcentra, bij particulieren of anderszins? Om welke diersoorten gaat het dan zoal?

26. Welke onderzoeken zijn er in 2009 uitgevoerd op dieren uit de wilde fauna? Om welke diersoorten ging het?

27. Kunt u bevestigen dat in 2009 proeven zijn uitgevoerd op uit het wild gevangen jonge vossen voor onderzoek naar de rol van de vos bij de verspreiding van vogelgriep? Bij welke vergunninghouder is dit onderzoek uitgevoerd, kunt u het onderzoek inclusief de hypothese nader toelichten en kunt u aangeven welke mate van ‘ongerief’ werd ingeschat voor deze dieren?

28. Hoe verklaart u dat het aantal dierproeven in het onderwijs nog steeds een stuk hoger is dan een aantal jaar geleden?

29. Kunt u het onderzoek nader toelichten waarvoor vrijstelling is verleend van het verbod op de LD50/LC50-testen op vissen? Welke mate van ‘ongerief’ is gescoord bij deze experimenten? Waarom is er toestemming gegeven voor dit onderzoek en kunt u toelichten waarom het noodzakelijk zou zijn om de betreffende stoffen op de markt te brengen? Met andere woorden: is overwogen om van de experimenten af te zien en te accepteren dat een bepaalde stof (voorlopig) niet op de markt gebracht kan worden?

30. Kunt u voorbeelden geven van experimenten waarbij geen anesthesie is toegepast omdat dat ‘onverenigbaar was met de proef’ of omdat het ‘praktisch niet uitvoerbaar was’?

31. Kunt u voorbeelden geven van experimenten waarbij geen pijnbestrijding is toegepast omdat dat ‘onverenigbaar was met de proef’ of omdat het ‘praktisch niet uitvoerbaar was’?

32. Kunt u voorbeelden geven van experimenten waarbij sprake was van respectievelijk ernstig en zéér ernstig ongerief en deze experimenten nader toelichten?

33. Kunt u het duikmedisch onderzoek met varkens, uitgevoerd in opdracht van het ministerie van Defensie, nader toelichten? Welke handelingen zijn verricht op de dieren en waar dienden de experimenten toe?

34. Kunt u de onderzoek met zenuwgassen dat door het ministerie van Defensie is uitgevoerd op cavia’s nader toelichten en kunt u daarbij expliciet ingaan op het ernstige ongerief dat in meer dan de helft van de experimenten is opgetreden?

35. Kunt het onderzoek in de categorie ‘(na) zorg personele inzetbaarheid’ dat het ministerie van Defensie in 2009 heeft laten uitvoeren op ratten en apen nader toelichten? Welke handelingen zijn er met en op de dieren verricht? Waar zijn de apen vandaan gekomen en hoe oud waren de dieren ten tijde van de experimenten? Zijn er op de apen al eerder experimenten verricht? Zijn de dieren in leven gelaten na de experimenten voor Defensie? Zo ja, waar bevinden zij zich nu en hoe ziet de toekomst eruit voor deze dieren?

36. Kunt u een aantal voorbeelden geven van experimenten die zijn ingedeeld in de categorie “beantwoording van ‘een andere’ wetenschappelijke vraag?

37. Kunt u de onderzoekscategorie “schadelijkheid van stoffen bestemd voor gebruik in de agrarische sector” nader toelichten? Heeft u voorbeelden van dergelijk onderzoek en aan welke stoffen moeten we hierbij denken? Gaat het om nieuwe stoffen die op dieren zijn uitgetest en zo ja, waarin ligt precies de noodzaak om deze nieuwe stoffen beschikbaar te maken? Als het (ook) gaat om bestaande stoffen, kunt u toelichten om hoeveel experimenten het ging en of deze al of niet zijn uitgevoerd in het kader van REACH?

38. Kunt u de onderzoekscategorie “schadelijkheid van stoffen bestemd voor gebruik in de industrie” nader toelichten? Heeft u voorbeelden van dergelijk onderzoek en aan welke stoffen moeten we hierbij denken? Gaat het om nieuwe stoffen die op dieren zijn uitgetest en zo ja, waarin ligt precies de noodzaak om deze nieuwe stoffen beschikbaar te maken? Als het (ook) gaat om bestaande stoffen, kunt u toelichten om hoeveel experimenten het ging en of deze al of niet zijn uitgevoerd in het kader van REACH?

39. Kunt u de onderzoekscategorie “schadelijkheid van stoffen bestemd voor gebruik als toevoegingen in voedingsmiddelen voor menselijke consumptie” nader toelichten? Heeft u voorbeelden van dergelijk onderzoek en van voedingsmiddelen voor menselijke consumptie waaraan de te testen stoffen zijn toegevoegd? Kunt u toelichten waar precies de noodzaak ligt van het toevoegen van stoffen aan voedingsmiddelen voor de mens?

40. Kunt u de onderzoekscategorie “schadelijkheid van stoffen bestemd voor gebruik als toevoegingen in voedingsmiddelen voor dierlijke consumptie” nader toelichten? Heeft u voorbeelden van dergelijk onderzoek en van voedingsmiddelen voor dierlijke consumptie waaraan de te testen stoffen zijn toegevoegd? Kunt u toelichten waar precies de noodzaak ligt van het toevoegen van stoffen aan voedingsmiddelen voor dieren?

41. Kunt u de onderzoekscategorie “schadelijkheid van stoffen die schadelijk (kunnen) zijn voor het milieu (anders dan hierboven vermeld)”? Heeft u voorbeelden van dergelijk onderzoek en aan welke stoffen moeten we hierbij denken? Gaat het om nieuwe stoffen die op dieren zijn uitgetest en zo ja, waarin ligt precies de noodzaak om deze nieuwe stoffen beschikbaar te maken? Als het (ook) gaat om bestaande stoffen, kunt u toelichten om hoeveel experimenten het ging en of deze al of niet zijn uitgevoerd in het kader van REACH?

42. Voor welk doel zijn de 2.658 dierproeven uitgevoerd, als zij niet direct of indirect gericht waren op het belang van de gezondheid of voeding van mens of dier? Kunt u de experimenten nader toelichten, en daarbij duidelijk maken op welk belang de proeven dan wel waren gericht? Op welke dieren zijn deze dierproeven uitgevoerd? Hoe hebben deze experimenten kunnen plaatsvinden buiten de wettelijke bepaling om die stelt dat alleen toestemming wordt gegeven voor dierproeven die gericht zijn op het hierboven omschreven belang?

43. Kunt u zeggen welke dodingmethoden zoal worden gebruikt voor het doden van proefdieren of dieren uit voorraad?

44. Hoe verklaart u de grote stijging van het aantal genetisch gemanipuleerde dieren dat in voorraad is gedood, 306.021 in 2009? Hoe verhoudt deze stijging zich tot de beperktere stijging van het aantal in 2009 verworven genetisch gemanipuleerde dieren? Kunt u het aantal genetisch gemanipuleerde dieren dat in voorraad is gedood nader specificeren naar diersoort?

45. Kunt u uiteenzetten waarom het instandhouden van sommige lijnen, stammen of transgene dieren precies zoveel dieren vergt? Kunt u daarbij de processen omschrijven die worden doorlopen bij het creëren van een genetisch gemanipuleerd dier en het aanhouden van een reeds gecreëerde lijn of stam en daarbij onderscheid maken naar diersoort?

46. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op paarden? Hoe verklaart u de stijging van 5% ten opzichte van 2008?

47. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op varkens? Hoe verklaart u de stijging van 8,4% ten opzichte van 2008?

48. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op geiten? Hoe verklaart u de stijging van 49,9% ten opzichte van 2008?

49. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op reptielen? Hoe verklaart u de stijging van 53,1% ten opzichte van 2008?

50. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op respectievelijk cavia’s, ratten, hamsters en muizen?

51. Welke dieren worden bedoeld met de categorie “andere knaagdieren” en welke experimenten zijn er op deze dieren verricht?

52. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op konijnen?

53. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op respectievelijk honden, katten en fretten?

54. Welke dieren worden bedoeld met de categorie “andere vleeseters” en welke experimenten zijn er op deze dieren verricht?

55. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op Nieuwe Wereldapen en Oude Wereldapen? Om welke apensoorten ging het en waar kwamen de dieren vandaan?

56. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op respectievelijk schapen en runderen?

57. Welke dieren worden bedoeld met de categorie “andere zoogdieren” en welke experimenten zijn er op deze dieren verricht?

58. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op respectievelijk kippen en kwartels?

59. Welke dieren worden er bedoeld met de categorie “andere vogels” en welke experimenten zijn er op deze dieren verricht?

60. Kunt u voorbeelden geven van dierproeven die zijn uitgevoerd op respectievelijk amfibieën en vissen?