Marianne Thieme en de Afghanen

Vanmiddag hoorde ik op de autoradio de stem van Marianne Thieme die, namens de Partij voor de Dieren, de Tweede Kamercommissie toesprak. Met de gebruikelijke, licht-onvaste stem. Haar onzekerheid kon ik me ook wel voorstellen. Het ging namelijk over Afghanistan. En dan niet over de dieren daar (hondengevechten!), maar over de uitzending van opleiders van…….. politie-agenten.

Tja, wat moet je daarover zeggen. Ik verbaasde me erover dat zij de behoefte voelde daarover het woord te voeren; haar tijd zal toch ook heel beperkt zijn. Komt bij dat zij geen steun heeft van een achterban, zoals bijv. wel Jolande Sap, namelijk van de Partijraad GL.

Dus maar eens even het recente verkiezingsprogramma erbij gepakt. & 9.14 gaat over het Buitenlands beleid. Er staat dit:

Nederland stelt zich in internationale bondgenootschappen loyaal op naar haar bondgenoten maar maakt eigen afwegingen waarin niet geopolitieke overwegingen de doorslag vormen, maar mededogen en duurzaamheid.
In dat beleid passen opbouwmissies in het kader van ontwikkelingssamenwerking veel beter dan militaire missies, ook wanneer die een opbouwcomponent kennen.
Nederland trekt zich terug uit Afghanistan en stuurt geen nieuwe militaire missies naar dat land.

Ik kan hier met de beste wil van de wereld niet uit lezen dat de Partij voor de Dieren tegen de uitzending zou moeten zijn. Integendeel, training van dienders valt toch zeker onder ‘opbouwmissie’.

Conclusie: Marianne Thieme sprak weer eens voor zichzelf.

Bulstronkbokaal voor hoogmoed, arrogantie en tunneldenken

.

De eerste ‘Bulstronkbokaal voor hoogmoed, arrogantie en tunneldenken’ is gewonnen door de:

 Vereniging tegen Kwakzalverij (VtdK)

Deze vereniging ontvangt de prijs omdat ze bij het bestrijden van alternatieve geneeswijzen in grote mate blijk geeft van een onverdraagzame houding. Met name jegens mensen en instanties die niet exact hetzelfde wereldbeeld aanhangen als de VtdK.

De Bulstronkbokaal is vernoemd naar juffrouw Bulstronk. Deze gemene dictatoriale onderwijzeres slaat uiteindelijk op de vlucht, dankzij de paranormale gaven van meisje Mathilda, hoofdpersoon uit het gelijknamige boek van Roald Dahl.
De VtdK vindt alle behandelmethoden waarvan de werkzaamheid niet met reguliere wetenschappelijke methoden zijn aangetoond, onzinnig en gevaarlijk. Andere manieren om de werkelijkheid te kennen, zoals eigen observatie, ervaring, overlevering, gevoel, intuïtie, doen er volgens de VtdK niet toe. Pas bijvoorbeeld op te opperen dat muntthee goed is voor de spijsvertering, of iets dergelijks dat al duizenden jaren wordt ondervonden, maar niet direct wetenschappelijk is geboekstaafd. Voor de Vereniging tegen Kwakzalverij is zoiets aanleiding de munttheedrinker weg te zetten als gevaarlijk heks.

Overigens zijn er ongetwijfeld alternatieve behandelwijzen die niet of in sommige gevallen niet werken. En onder de alternatieve therapeuten zullen vast charlatans en gevaarlijke kwakzalvers zijn.
De reguliere geneeskunde heeft ons veel verworvenheden gebracht. Tegelijkertijd heeft die ook haar blinde vlekken en staat die vaak met lege handen. Het leven is in laatste instantie een groot en wonderlijk mysterie. Dat zal altijd zo blijven, ook voor de reguliere geneeskunde en de VtdK.

Directe aanleiding voor de toekenning van de Bulstronkbokaal is de ‘Meester Kackadorisprijs 2010’ die door de VtdK werd toegekend aan de Triodos Bank. ‘Omdat die het afgelopen jaar de kwakzalverij het meest heeft bevorderd’, volgens de kwakzalverbestrijders. Die nemen het de groene bank onder andere kwalijk geld te steken in een antroposofisch verpleegtehuis en een onderzoeksinstituut op het gebied van de biologische landbouw. Terwijl het welzijn onder bewoners van antroposofische verpleegtehuizen vaak beter is dan in reguliere verpleegtehuizen. En de biologische landbouw beter scoort dan de reguliere landbouw, als het gaat om milieubelasting, dierenwelzijn, biodiversiteit en smaak.

De Bulstronkbokaal is een initiatief van journalist Michiel Bussink

De kringloop van stichting AAP

Stichting AAP vangt zoals bekend exotische dieren op, waaronder apen.
Er is daarbij sprake van een kringloop, als volgt:

* De dieren blijven niet in Almere, maar gaan naar dierentuinen.

* Dierentuinbezoek vormt (mogelijk) aanleiding voor een impulsaankoop door particulieren.

* Na enkele jaren komen de dieren dan weer terecht bij AAP.

* Vanuit Almere worden ze doorgeplaatst naar dierentuinen, waarmee her kringetje rond is.

En zo is AAP dus zelfvoorzienend, en kan het eeuwig blijven bestaan.
Everybody happy, - op wat dieren na.

Chirurgie: het is tijd voor kwaliteit

De zorg in Nederland is goed. Het kan echter altijd beter. De Nederlandse Vereniging voor Heelkunde (NVvH) zoekt constant naar mogelijkheden om patiënten nog betere zorg te geven. Daarom is de NVvH bezig met een stappenplan voor het opstellen van normen voor chirurgische behandelingen.
Daarmee is voor iedereen helder wat nodig is om behandelingen met de hoogste kwaliteit uit te voeren. Momenteel zijn de normen voor een aantal behandelingen vastgesteld in de ‘Normering Chirurgische Behandelingen, versie 1.0’. Er wordt hard gewerkt aan kwaliteitsnormen voor meer chirurgische behandelingen. Naar verwachting worden deze in de loop van het jaar in stappen bekend.

Specialisatie in chirurgie-opleiding
Goede chirurgische zorg begint bij de opleiding van chirurgen. In de onlangs gestarte nieuwe opleiding worden chirurgen in de laatste twee jaar van dezesjarige opleiding tot één van de deelspecialismen opgeleid zoals vaat-, long-,kanker-, trauma-, kinder of maagdarmlever-chirurgie. Na die opleiding zijn ze daardoor algemeen chirurg met een speciaal aandachtsgebied waarvoor ze extra kennis, vaardigheden en ervaring hebben.

Vier categorieën chirurgische behandelingen
Bij het opstellen van de normen zijn alle chirurgische behandelingen ingedeeld in vier categorieën:

1. Chirurgische behandelingen waarvoor alleen kwalitatieve eisen zijn opgesteld: bijvoorbeeld de behandeling van kankertumoren van het binden vetweefsel

2. Chirurgische behandelingen van aandoeningen die relatief weinig voorkomen zoals een verwijde buikaorta en longkanker. Naast kwalitatieve eisen moet een instelling jaarlijks minimaal 20 behandelingen doen om voldoende ervaring te hebben.

3. Chirurgische behandelingen van aandoeningen die relatief vaak voorkomen zoals borst- en darmkanker. Naast kwalitatieve eisen moet een instelling jaarlijks minimaal 50 behandelingen doen om voldoende ervaring te hebben.

4. Chirurgische behandelingen die vaak worden uitgevoerd en waarvoor er voldoende wetenschappelijk bewijs is dat een bepaald minimumaantal operaties noodzakelijk is voor de beste zorg. Daarnaast gelden kwalitatieve eisen.

De normen worden in de loop van de tijd aangescherpt op basis van de zorgregistraties van alle instellingen. Als uit de registratie van uitgevoerde operaties blijkt dat een bepaalde behandeling in een andere categorie thuishoort, worden de normen aangepast.

Algemene voorwaarden voor chirurgische zorg
Elke afdeling chirurgie van de Nederlandse ziekenhuizen en klinieken moet de landelijke richtlijnen voor chirurgische aandoeningen uitwerken in eigen behandelprotocollen. Alle behandelingen en complicaties worden landelijk geregistreerd. Per aandoening zijn er tenminste twee chirurgen met ervaring zodat ze kunnen overleggen. Ook zijn er afspraken voor overleg met, of verwijzing naar, andere ziekenhuizen of klinieken als bijvoorbeeld een patiënt specialistische zorg nodig heeft die een instelling zelf niet in huis heeft.

Normen voor chirurgische behandelingen
De ‘Normering Chirurgische Behandelingen, versie 1.0’ geeft naast bovenstaande algemene voorwaarden voor chirurgische zorg, normen voor chirurgische behandeling van vier aandoeningen:

Borstkanker
Ziekenhuizen waar chirurgische behandeling van borstkanker plaatsvindt, moeten een daarin gespecialiseerde polikliniek hebben waar een team van medisch specialisten en gespecialiseerde verpleegkundigen werkzaam zijn. Er is ook een plastisch chirurg en radiotherapeut beschikbaar. Er wordt gewerkt met moderne apparatuur voor weefselonderzoek en het stellen van diagnoses. Voor en na de behandeling overleggen de betrokken medisch specialisten – zoals de radioloog, patholoog, chirurg, radiotherapeut en internist – over de beste aanpak. Er worden elk jaar minimaal 50 borstkankeroperaties gedaan. Deelname aan een landelijke registratie om de resultaten van behandelingen onderling te kunnen vergelijken,is verplicht.

Darmkanker
Een kwalitatief goede behandeling van darmkanker is mogelijk in ziekenhuizen met een gespecialiseerde afdeling die jaarlijks minimaal 50 darmoperaties uitvoeren. Er zijn minimaal twee maag-lever-darmartsen of gespecialiseerde internisten en er wordt gewerkt met moderne apparatuur zoals speciale CT- en MRI-scanners. Er is een pathologieafdeling met ervaring in het beoordelen van snijvlakken (is de tumor geheel verwijderd) en de omliggende lymfeklieren. Ook is er een stomapolikliniek en stomaverpleegkundige of een in de stomazorg getrainde verpleegkundige aanwezig. Deelname aan een landelijke registratie om de resultaten van behandelingen onderling te kunnen vergelijken, is verplicht.

Tumoren van bindweefsel, spieren en bloedvaten
Voor het verwijderen van tumoren in de zogenaamde 'weke delen' zoals spieren, bindweefsel e n bloedvaten moet een ziekenhuis een MRI kunnen (laten) doen. Ook moet weefselonderzoek met een echogeleide dikkenaaldpunctie mogelijk zijn. Er wordt voor de diagnose, behandeling en het weefselonderzoek gewerkt met een team waarin alle betrokken specialisten zijn vertegenwoordigd. Voor overleg met of verwijzing naar andere ziekenhuizen zijn er vaste contacten met instellingen die veel ervaring hebben met de betreffende operaties.

Longkanker
Om longkankeroperaties goed uit te voeren moet er in de instelling een afdeling radiologie zijn waar met spoed diagnoses gesteld kunnen worden met behulp van moderne scan-, echo- en röntgenapparaten. Het opsporen van een longembolie moet mogelijk zijn. Verder moet er een intensive care met mogelijkheden voor beademing zijn met 24 uur per dag toezicht door een arts. Er is een laboratorium dat 24 uur per dag bloed- en weefselonderzoek kan doen en er is een afdeling pathologie om vergaand onderzoek voorafgaand aan een eventuele operatie te doen. En instellingen moeten minimaal 20 longoperaties per jaar uitvoeren.

Normen die volgen in 2011
Bovenstaande normen zijn de eerste van een complete set normen voor een groot deel van alle chirurgische behandelingen. In de loop van dit jaar volgen onder meer de kwalitatieve normen voor de chirurgische behandeling van:

- Verwijde buikaorta (aneurysma)
- Slokdarmkanker
- Alvleesklierkanker
- Leverkanker

Voor ziekenhuizen die deze aandoeningen behandelen geldt nu al dat ze per aandoening jaarlijks minimaal 20 operaties moeten uitvoeren. De kwalitatieve normen van deze en andere chirurgische behandelingen volgen medio 2011.

Tijd voor kwaliteit
Instellingen krijgen een jaar de tijd om volgens deze normen te gaan werken. Instellingen die daar niet aan kunnen voldoen, moeten patiënten gaan doorverwijzen naar ziekenhuizen die wel volgens de normen werken.

Nederlandse Vereniging voor Heelkunde, januari 2011

Berry Spruijt heeft ook een mening

Berry Spruijt is hoogleraar Ethologie aan de universiteit van Utrecht. Hij wordt geacht iets met dieren te hebben, want ethologie gaat over diergedrag.
Wat dat precies is, die relatie met dieren, dat is de vraag van vandaag.

Mijn eerste kennismaking met Berry dateert van medio 2005. Het was bij de Reclamecodecommissie aan de Buitenveldertselaan in Amsterdam, waar hij samen met Joop Koopman, toen nog hoofd van het Nijmeegse dierenlaboratorium, naartoe was gestapt. Wat was het geval?

De heren ergerden zich aan de reclamespotjes van Proefdiervrij, die naar hun mening dierproeven belachelijk maakten. En dat kon natuurlijk niet. Dierproeven zijn goed, verantwoord, nuttig, kortom alles wat maar mooi is. Daar steek je niet de draak mee.

Men herinnert zich die spotjes op tv nog wel, bijv. van iemand die op straat vraagt of hij even een testvloeistof in de ogen van het huisdier mag spuiten. Waarop de verzorger van het dier op zijn/haar voorhoofd wijst.

De Reclamecodecommissie was zo onder de indruk van de professor en de doctor, dat ze de heren maar gauw gelijk gaf.
Gelukkig redde het College van Beroep de reputatie door het besluit van de reclamecodecommissie ongeldig te verklaren. De tv-spotjes konden gewoon doorgaan.

Spruijt en Koopman met de staart tussen de benen naar huis.

***

In 2011 blijkt Spruijt nog in leven te zijn. Hij komt nu in het nieuws over het puppie Kyra. (foto onder)
Het Comité Dierennoodhulp probeert het leventje van dit dier te redden en heeft daartoe een inzamelingsactie georganiseerd die heel veel respons gekregen heeft en het voor een operatie benodigde geld bijeen gebracht heeft.

En daar is Berry Spruijt weer. Hij zegt in de Metro: 'Wat Kyra betreft kan Spruijt kort zijn: euthanasie is beter. “Dit hondje heeft toch geen kans op een volwaardig dierenleven. Dan kun je die 2.000 euro beter in de verzorging van asielhonden steken.'

Zo denkt Spruijt dus over dierenleven. Vanuit deze mentaliteit doceert hij ethologie.
Een schandvlek aan de Utrechtse universiteit.



Marianne Thieme en Jolande Sap

NRC Handelsblad prijst Jolande Sap (GroenLinks) over haar opstelling in het debat over de missie naar Afghanistan. Het spreekt over ‘de moed om de grote weerstand van de eigen achterban niet doorslaggevend te laten zijn. Sap en de haren handelen zonder last.’

De laatste toevoeging: ‘zonder last’, is op z’n minst misleidend. Want ik naar ik begrijp voert Sap slechts het GL-verkiezingsprogramma uit. Daarbij komt nog dat GL (en D66) zelfs al in 2010 per motie om een dergelijke missie verzocht hebben. Met andere woorden: Sap kon niet veel anders dan morrelen aan de voorwaarden voor de uitzending.

Dat de GL-ledenraad zich plots in meerderheid tegen de missie verklaart is dan ook vreemd.
Maar de NRC heeft in zoverre gelijk in het handelen ‘zonder last’ dat de ledenraad de fractie niet kan opdragen zich naar zijn wensen te schikken. Niettemin heeft Sap op het congres van 5 februari a.s. wel wat uit te leggen wil zij haar nieuwe positie binnen de partij niet al meteen verzwakken.

***

De opstelling van de Partij voor de Dieren – ik zei het al eerder – is onbegrijpelijk. Al op 22 april 2010 stemde de fractie tegen de motie die de regering verzocht om de civiele politietraining en –opleiding voor haar rekening te nemen. Dat deed ze nu weer.

Intussen is het verkiezingsprogramma-2010, dat dateert van april/mei van dat jaar, in beginsel voor een dergelijke opbouwmissie! (&9.14)

Leden noch bestuur bemoeien zich met de affaire. Wie het begrijpt mag het zeggen.

***

Een oneigenlijk argument vòòr uitzending zou je kunnen ontlenen aan de argumentatie van Wilders. Hij is tegen de missie, omdat hij, Nederland en Afghanistan vergelijkend, de veiligheid in eigen land belangrijker vindt...

De soevereiniteit van Kamerleden

Het jaarverslag van de Partij voor de Dieren over 2009 is erg kort.
Dat motiveert Lieke Keller met de mededeling dat de volksvertegenwoordigers zijn gekozen en geen verantwoording hoeven af te leggen binnen de vereniging.

Met andere woorden: ten opzichte van de Partij zijn de Kamerleden soeverein.

Naar mijn mening is dit een volkomen verkeerde opvatting, die de Partij aanmerkelijke schade kan toebrengen - en ook al toegebracht heeft. Voorbeelden: embryoselectie; Oostvaardersplassen.

De Grondwet zegt in artikel 67 lid 3 alleen maar: de leden stemmen zonder last.
Dat betekent dat Kamerleden geen opdrachten van de Partij hoeven uit te voeren, maar het betekent niet dat ze geen verantwoording verschuldigd zijn, als ze dat gevraagd wordt. De fractie is immers sowieso gebonden aan het verkiezingsprogramma dat door de Partij is opgesteld.

Over de verantwoordelijkheid van het bestuur voor de beginselen van de Partij – en het uitvoeren van het verkiezingsprogramma – rept Keller, zelf bestuurslid (!), met geen woord.

Het is niet voor niets dat de onvrede binnen de Partij over o.a. deze zaken leidt tot instelling van een College van Advies. [Of dit College zich voldoende gezag kan verwerven, valt overigens te betwijfelen.]

Hanengevechten (Afghanistan)

In Afghanistan, vooral in Kabul, wordt - legaal - gewed op gevechten van honden, hanen, en andere vogels.

Animal Fighting, another famous activity in Afghanistan, where dog and cock fighting takes place, but the most popular event of this type is quail fighting.

This is one among the traditional Afghan pastimes, especially in the capital of Kabul where two birds are placed inside a circle and let to fight each other.

The person who owns the bird which wins the fight is paid the betting amount. The fight mostly ends when any one of the bird runs out of the circle and the bird which stays is declared the winner.

Wat is genezen?

Wat is genezen?

Is dat ‘herstellen’?

Medici houden het tegenwoordig op ‘niet-doodgaan’, wat dat leven verder ook moge betekenen.

Verder beweren geneesheren graag dat momenteel ongeveer de helft van alle kankerpatiënten ‘geneest’.

Voor het wat het waard is: zelfs deze bewering bevat een element van manipulatie. Van we zijn zo lekker bezig.

Want wat de patiënt mag verwachten is (echte) genezing, herstel, en geen kans van 50% (op niet dood-gaan).

Moeder Maria

Wees gegroet Maria,

vol van genade.

De Heer is met U.

Gij zijt de gezegende onder de vrouwen.

En gezegend is Jezus,

de Vrucht van Uw schoot.

Heilige Maria,

Moeder van God,

bid voor ons, zondaars,

nu en in het uur van onze dood.

Amen.

***

Dit is een bekend gebed in de rooms-katholieke kerk. Bijzonder verdienstelijk kan de gelovige zich maken door het bidden van de rozenkrans, waarin dit gebed 150 maal gereciteerd wordt.

Er is echter een probleempje.

Maria wordt hierin zowel de moeder van God als die van Jezus genoemd.

Dit werd al opgemerkt in de vijfde eeuw door een bisschop van Istanboel (Constantinopel).
De kerk vond dit echter spijkers op laag water zoeken en verbande de man, Nestorius, naar de woestijn.

Politieke partijen: ledenaantal (2010)

Partij voor de Dieren passeerde de grens van 10.000 leden. (bijna 2300 leden winst)

Het CDA is de grootste partij met 67.592 leden (510 verlies), gevolgd door de

PvdA met 54.504, een verlies van ongeveer tweeduizend.

De SP verloor bijna vierduizend leden en staat op 46.507.

De VVD heeft 36.371 leden (212 winst),

GroenLinks zag zijn ledental met 637 stijgen tot 27.500

de SGP 27.196 (234 winst) en de

ChristenUnie 26.441 (304 verlies).

D66 : 21.599. (winst)

De PVV heeft geen leden.

Actieve levensbeëindiging

De Partij voor de Dieren is in principe vòòr een verruiming van de mogelijkheden op euthanasie.

De Partij voor de Dieren gaat uit van de eigen vrijheid en verantwoordelijkheid van de mens in morele kwesties en is van mening dat de overheid een faciliterende rol moet spelen bij de eigen keuze tussen leven en dood.

Er zal in deze kwestie echter nog wel uitvoerig gedebatteerd moeten worden over de precieze invulling van het initiatief, vooral in ethisch opzicht. De leeftijdsgrens van 70 jaar bijvoorbeeld lijkt vrij arbitrair gekozen. Ook moet zorg worden besteed aan goede en professionele begeleiding bij het proces.

Los daarvan staat de Partij voor de Dieren in principe positief tegenover actieve levensbeëindiging uit eigen wil.

***

Commentaar
Ik heb dit standpunt niet kunnen vinden in het verkiezingsprogramma en heb de NVVE om de bron van deze informatie gevraagd.

Het enige wat ik vond was dit ((TK 2010 & 9.1):

'Er dient een nadrukkelijke scheiding van kerk en staat te zijn, levensbeschouwelijke overtuigingen in bijvoorbeeld moreel ethische kwesties behoren niet van overheidswege aan anderen te worden opgelegd.'

En ook daar:

'De overheid stelt zich terughoudend op in moreel ethische kwesties die de persoonlijke levenssfeer van burgers raken. Binnen een via breed maatschappelijk debat vastgesteld kader biedt de overheid maximale ruimte aan het maken van eigen keuzes.'

Van harte gaat het niet: 'in principe' (2x); 'precieze invulling'; 'breed maatschappelijk debat' - maar in ieder geval sluit de partij actieve levensbeëindiging niet bij voorbaat uit.

Kinderbijslag

Een motie, ingediend door de SP, om de kinderbijslag meer inkomensafhankelijk te maken, behaalde geeen meerderheid en is dus verworpen. De geschatte bezuiniging zou 317 miljoen euro opgeleverd hebben, die bijv. ten goede zou kunnen komen aan de kosten van de kinderopvang.

Het blijft dus zo dat ook grootverdieners die helemaal geen kb nodig hebben, deze toch ontvangen. Nooit zal ik de verbazing hierover vergeten van een hier werkzame en woonachtige (gefortuneerde) Zuid-Afrikaan.

De Partij voor de Dieren was daarvoor, m.i. terecht.

De Partij van de Arbeid was ertegen!
Naar de reden kan ik alleen maar gissen. Wil ze de kinderbijslag misschien helemaal afschaffen?!
94% van de kiezers van de PvdA - voorzover ze hierover hun stem uitgebracht hebben - was voorstander van de motie. Ik heb de Partij om opheldering gevraagd.

(verder) Tobben met Tobback

Ik moet zo vaak denken aan Louis Tobback, - de politicus die in het verleden naam gemaakt heeft in België, en daar nu van zijn oude dag geniet als burgemeester van Leuven.

De man is socialist en dat is misschien net zo erg als humanist. Deze lieden worden zo in beslag genomen door de lotgevallen van mensen dat ze voor andere stakkerds – dieren bijv. – totaal geen oog hebben.

Tobback is een flapuit, geen beste eigenschap voor een politicus. Zo zei hij vorig jaar dat de Nederlander die een stem uitgebracht heeft op de Partij voor de Dieren 'decadent' is. Brrrrrrr, heel vies. En dat zijn dan nog maar de kiezers. Wat te denken van de l e d e n van deze Partij?!

Is dit misschien eigenlijk een verkapte oproep om die Partij maar te verbieden??

***

Mijn buurman is een alleenstaande oudere man. Hij werkt al een aantal jaren niet meer en heeft verder kip noch kraai, hond noch kat. Maaaaaaaaaarr…………….hij heeft een auto!

Net een nieuwe, waar hij deze dagen steeds liefkozend mee in de weer is. Terwijl de actuele trend eerder naar kleine dan naar grote auto’s is, heeft hij gekozen voor een grote. Toen ik hem voor het eerst zag dacht ik even dat het een Hummer was, zo groot. Maar het is maar een Jeep. Buurman vindt het wel een veilige auto. Zijn eigen veiligheid, zal hij bedoelen.

En je kunt er natuurlijk ook in landen als Afghanistan prima mee uit de voeten.

Louis, z e g er eens wat van.

Kreeftsklauw

Dit is de beroemde schaker uit Riga, Michael Tal (1936-1992).

Goed zichtbaar is de erfelijke afwijking aan de rechterhand, die als het ware gespleten is. Onaardig aangeduid als 'kreeftsklauw'.

Vroeger eindigden mensen met dergelijke afwijkingen vaak in een circus of op een kermis, waarbij ze enig profijt trokken van de zeldzaamheid van hun aanleg.

Tal had een zwakke gezondheid maar was een bijzondere schaker. In 1960 werd hij wereldkampioen.

Wraking

(Novum) - De Raad voor de Rechtspraak bekijkt of een wrakingsverzoek door rechters van een andere rechtbank kan worden beoordeeld. De Raad meldt dinsdag dat momenteel wordt bekeken hoe de procedures rond het wraken van rechters anders kunnen worden ingericht.

Het rechtspraakorgaan reageert op een onderzoek van de Universiteit Utrecht, waaruit bleek dat het aantal wrakingszaken de afgelopen vijf jaar met 81 procent is gestegen. In 2005 werden 159 wrakingverzoeken bij de rechtbanken ingediend, in 2009 waren dat er 288. Het aantal toegewezen verzoeken is over die periode echter nagenoeg gelijk gebleven: ongeveer vijftien per jaar.

De toename in het aantal wrakingsverzoeken zorgt voor een onwenselijke ontwikkeling, vinden de onderzoekers. Processen worden onnodig vertraagd en de integriteit van de rechterlijke macht wordt in twijfel getrokken.

De beweerde partijdigheid van rechters wordt in de praktijk doorgaans getoetst door rechters van dezelfde rechtbank. Het is de vraag of deze collega's niet zelf de schijn tegen hebben, stellen de wetenschappers. Om die schijn te pareren zouden wrakingskamers voortaan moeten worden samengesteld uit rechters van een andere rechtbank.

Strafrechter bij de rechtbank Den Haag Elianne van Rens stelt dat de integriteit van rechters niet in het geding is. "Hoewel het aantal verzoeken is toegenomen, gaat het nog steeds om een zeer beperkt aantal. Het is een goede zaak dat je bij twijfel aan de onpartijdigheid een rechter kunt wraken."

Volgens Van Rens wordt het instrument echter vaak oneigenlijk gebruikt. "Bijvoorbeeld omdat men het niet eens is met een inhoudelijke beslissing van de rechter of tijd wil winnen. Dergelijke wrakingsverzoeken, en dat zijn de meeste, worden dan ook afgewezen."

Topsport en vegetarisme

Carl Lewis

Telkens weer hoor je dezelfde bedenkingen. "Hoe is het mogelijk dat een sporter topprestaties kan leveren op rijst, soja en tofu?" "Zonder vlees of vis een loodzware wielerronde rijden, onmogelijk!" Maar kijk, het kan wél. In het wielerpeloton is er Maarten Tjallingii, ex-Lotto en nu Rabobank. Hij raakt geen biefstuk of zalmmoot aan en toch overleeft hij perfect een drieweekse rittenkoers. Ook Martina Navratilova, Carl Lewis en Billie Jean King hebben bewezen dat een gebrek aan vlees niet noodzakelijk nefast is voor het neerzetten van topprestaties. Enkele wielrenners uit het profpeloton hebben vlees totaal afgezworen. Zo hebben we in onze contreien Maarten Tjallingii (33), de Nederlander van Rabobank die in 2006 de Ronde van België won. Hij volgt een speciaal voedingspatroon om fit te blijven. "Ik eet vlees noch vis", klinkt het bij de hardrijder.
"Ik doe het op pasta, groenten, aardappelen of rijst. Hoeveel kilocalorieën ik nodig heb om de dag door te komen? Geen idee! Ik eet op gevoel, soms tot als het mijn neus uitkomt. De ploegkoks proberen wel mijn eiwitpeil in evenwicht te houden, omdat eiwitten voornamelijk in vlees zitten. Ze geven me noten, kaas, yoghurt en soja om dat gebrek op te vangen. Ik moet ze overigens bedanken, want zonder hen zou ik niet meer herstellen en geen poot meer vooruit komen. Nu haal ik echt wel voldoende koolhydraten, proteïnen en vetten uit mijn eten!" In het verleden maakten renners als Robert Millar, Sean Yates, Alan Peiper en Urs Zimmerman regelmatig brokken op groenten en fruit.

Mike Tyson: "Vlees is vergif"

Vegetarische sporters beschouwen vlees als een bron van afval dat zich opstapelt in de weefsels. Ze weigeren dierlijke producten uit schrik voor een bloedvergiftiging. Deze opvatting leeft zeer sterk in uithoudingssporten zoals hardlopen, wielrennen en langlaufen. Er zijn ook sporters die veganist zijn, atleten die ook dierlijke zuivelproducten volledig mijden. Eentje daarvan is voormalig wereldkampioen boksen bij de zwaargewichten Mike Tyson (44), al moet gezegd dat hij vlees en vis pas links liet liggen na zijn imposante carrière.

"Ik voel me dankzij het veganisme heel goed. Ik ervaar krachtige explosies van energie, die erg lang kunnen duren. Ik ben vermagerd en voel me ook veel fitter. Onlangs at ik at een klein stukje vlees en ik werd plots erg ziek. Toen besefte ik dat vlees vergif is voor mij."

Contador: besmette steak

Wie voortaan ook nauwelijks nog vlees naar binnen zal smikkelen is Alberto Contador (28). "Ik ben het slachtoffer van verontreinigd vlees", snotterde de klimmer uit Pinto op een inderhaast bijeengeroepen persconferentie eind september. In het bloed van de Spanjaard werden na zijn derde Tourzege minieme sporen van clenbuterol gevonden, een middel om epo te maskeren. De door het laboratorium gevonden concentratie bedroeg 50 picogram (0,000 000 000 05 gram per ml), of 400 keer minder dan de concentratie die door het WADA geaccrediteerde laboratoria moeten kunnen aantreffen. Volgens de nieuwe poulain van Bjarne Riis allemaal het gevolg van het eten van een besmette steak. Volgens anderen dan weer het gevolg van een bloedtransfusie.

Enkele belangrijke vegetarische topsporters:

•Zwemmer Murray Rose (72): op de olympiades van 1956 en 1960 veroverde de genaturaliseerde Australïer vier keer goud, een keer zilver en een keer brons. Bovendien verpulverde hij enkele keren het wereldrecord. Tot op heden een van de belangrijkste sporters in de geschiedenis van de Aussies.

•Schaakkampioen Anand Viswanathan (41): de Indiase grootmeester werd wereldkampioen schaken in 2000 en 2007.

•Sprinter en verspringer Carl Lewis (49): begon zijn loopbaan als vleeseter, schakelde over naar het vegetarisme en zette zijn carrière verder als veganist. In volle voorbereiding op het WK van 1991 startte hij een veganisch dieet. In Tokio liep de Amerikaan op zijn 30e vervolgens de snelste 100 meter uit zijn loopbaan. Hij zette het wereldrecord toen op 9.86. Lewis zou uiteindelijk tien olympische medailles behalen, waarvan negen gouden plakken. Hij werd ook acht keer wereldkampioen.

•Tennisster Martina Navratilova (54): de PETA-activiste was het grootste gedeelte van haar carrière een bewuste vegetariër. Dat legde de Tsjechische geen windeieren want ze won 18 grandslamtitels in het enkelspel, 31 grandslamtitels in het dubbelspel en 10 grandslams in het gemengd dubbelspel, een record dat nog steeds op de tabellen staat. De laatste tijd wordt ze echter regelmatig gespot met een visje op haar bord.

•Basketbalspeler Robert Parish (57): een van de belangrijkste basketbalspelers in de geschiedenis van de NBA. Werd aan de zijde van Larry Bird driemaal NBA-kampioen met de Boston Celtics. Op zijn 43e nog goed voor een vierde ring, bij de Chicago Bulls. De Amerikaan raakte bekend om zijn legendarische jump shots. Opgenomen in de Hall of Fame.

•Triatleet Dave Scott (56): deze Amerikaan won zes keer de Ironman van Hawaï, een record dat hij deelt met zijn rivaal Mark Allen. Doet op zijn 56e nog steeds mee aan een van de grootste beproevingen die een mens kan ondergaan.

•Tenniskampioene Billie Jean King (67): de tweede tennisster op onze lijst. De Amerikaanse zette als vegetariër twaalf grandslamtitels en zestien dubbeltitels op haar palmares. Een huzarenstuk.

Bron

Hoe jaag je kopers weg?

'LNV moet worden opgeheven'

Het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit (LNV) moet worden opgeheven’, schrijft de Partij voor de dieren heel flink in haar verkiezingsprogramma van vorig jaar. (TK & 9.1)

In plaats daarvan komt ‘een ministerie voor duurzame ontwikkeling, ruimte, energie en…….. (o ja) dierenwelzijn.'

Maxime Verhagen en Mark Rutte vonden dit wel een leuk ideetje en prompt hieven ze LNV op.
Wel gaven ze er een iets ander vervolg aan. Het ministerie van LNV werd gereduceerd tot een staatssecretariaatje Landbouw.
Onder het ministerie van Economische Zaken.
Het geheel bleef in vertrouwde CDA-klauwen: Verhagen & Bleker.

Het voorstel tot opheffing van LNV is dus een flinke misrekening geworden. Geheel onnodig ook nog eens een keer.

Voorrang voor in beslag genomen dieren

Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden heeft een schriftelijk verzoek aan alle strafkamers van de rechtbanken in ons land gestuurd om uit dierenwelzijnsoogpunt een diervriendelijker beleid in overweging te nemen wanneer het gaat om de afhandeling van strafzaken waarbij levende dieren in beslag genomen zijn.

In de huidige praktijk zitten honden en andere dieren nu vele maanden en soms zelfs langer dan een jaar geïsoleerd in een opslag (gesloten afdeling van een asiel of pension). Omdat veel dieren slecht tegen de omstandigheden in de opslag kunnen, brengt dit onnodig veel dierenleed met zich mee.

Een deel van dit dierenleed kan voorkomen worden wanneer rechtbanken ervoor kiezen om strafzaken waarbij levende in beslag genomen dieren betrokken zijn, voorrang te verlenen.

Ook kan men ervoor kiezen om, wanneer een zitting om bepaalde redenen uitvalt, hiervoor in de plaats een zaak met een in beslag genomen dier te agenderen.

Werkgroep Hulp Inbeslaggenomen Honden hoopt dat aan haar verzoek gehoor wordt gegeven.

***

Commentaar
Er zouden sowieso termijnen aan de bewaring gesteld moeten worden (indien die er nog niet zijn).

Thieme en plantaardige eiwitten (ingezonden)

Voorstel voor een paradigmaverandering van de productie van dierlijke eiwitten naar de productie van plantaardige eiwitten. Daar zullen we allemaal wel bij varen.

Ik zal er graag iets over zeggen, maar ik ben een (kritische) partijgenoot. Daarom zou ik graag willen weten wat critici uit andere partijen hier nu eigenlijk op te zeggen hebben.

Het essay is ingedeeld in vijf hoofdstukjes:

1. Emoties en het misbruik van dieren

2. Crisis, en nu?

3. Crises in samenhang

4. Politiek die verder gaat dan de belangen van de eigen soort

5. Het gelijk van de dieren, het geluk van de mensen

De hoofdstrekking van het pleidooi is de noodzaak van de ‘transitie’ (overgang) van dierlijke naar plantaardige eiwitten. We moeten af van het eten van vlees. Thieme noemt ook wel schadelijke effecten van de vleesconsumptie voor de gezondheid van de mens, maar naast de betekenis voor het dierenwelzijn legt zij de nadruk op het feit dat de veehouderij medeveroorzaker is van de opwarming van de aarde. Het grootste deel van het boekje gaat over dit onderwerp, waar ik hier niet verder op inga. Politiek eist zij - om te beginnen - een verhoging van de btw op vlees van 6 naar 19 %. Dat levert al meer op aan klimaatwinst dan bijvoorbeeld de kilometerheffing. Voor de ontwikkeling van plantaardige initiatieven dient een fiscaal vrijstellingsregiem te gelden.
In het eerste hoofdstuk bespreekt ze een aantal veelgehoorde drogredenen, zoals ‘vlees is zo lekker’; ‘dieren zijn de hoge kosten van bescherming niet waard’; ‘de natuur is wreed’ en één van de nieuwste: ‘Als we dieren rechten geven, dan gaat dat ten koste van mensen.’

In de volgende hoofdstukken maakt zij goed gebruik van de actuele bankcrisis, en verbindt die aan andere crises: dierziektencrises, voedselcrisis, biodiversiteitscrisis, klimaat- en milieucrisis. Veel politiek ingrijpen lijkt erop gericht te zijn de oude toestand te herstellen. En dat is iets wat we nu juist niet zouden moeten willen. Grappig is het deel waarin zij ingaat op vooroordelen ten opzichte van de Partij voor de Dieren. Zo schrijft ze: “Voor veel mensen zou het een geruststelling zijn, wanneer er iets mis zou blijken met de mensen binnen de Partij. Want dat zou het ultieme bewijs van overbodigheid zijn.” Ze is niet bang zichzelf hierin te betrekken: “Stel je voor (…) dat de PvdD een verborgen religieuze agenda heeft (…). Of dat de voorzitter van de partij met een jager trouwt.”

En in meer algemene zin: “Stel dat elke roddel klopt die de indruk wekt dat wie opkomt voor dieren niet deugt, niet spoort of gedreven wordt door een persoonlijke afwijking of onverwerkt verleden” – dat zou bewijzen dat er niets hoeft te veranderen, dan zou het uitbuiten en mishandelen van dieren gewoon kunnen doorgaan. Dan zouden de landbouwministers door kunnen gaan met uitbreiding van de vee-industrie met megastallen. En daarbij in strijd komen met de milieuministers en die van ontwikkelingssamenwerking, die als beleid nu juist een vermindering van de consumptie van dierlijke eiwitten hebben. Juist door haar afwijkende manier van politiek bedrijven kan de PvdD het overstijgend belang van een duurzame toekomst voor de mens, voor dieren, natuur, milieu naar voren brengen.

Berend Baggersloot

Leven als een gekooid dier

In een instelling in voor verstandelijk gehandicapten te Ermelo wordt een jongen, Brandon is zijn naam, al enkele jaren vastgeketend aan een muur in zijn kamer. Daar zijn nu beelden van. Schokkende beelden vindt bijna iedereen.

Een mens hoort niet aan een riem te zitten. Bij dieren is dat blijkbaar geen probleem. Ik heb de zin “ze behandelen hem als een dier” de laatste dagen veel voorbij horen komen.
Dat zegt veel over de mens.
Hij acht zichzelf een beter wezen dan een dier. De mens ziet de mens als een levensvorm waar je geen riem omheen doet. Toch heb ik nog nooit een hypocriete koe gezien of een manipulerende parkiet.

Het is de kracht van het beeld. Zou er alleen een rapport zijn geschreven over Brandon, dan wisten we van niets.

Nu kijken we het geketende dier recht in het gezicht en volgt de verontwaardiging.


Nico Dijkshoorn (fragment)

Kabinetsbeleid in Oostvaardersplassen

Het Oostvaardersbos bij Almere is sinds dinsdag opengesteld voor alle grote grazers uit de Oostvaardersplassen. Dat laat Staatsbosbeheer weten. Het bos was al bereikbaar voor edelherten, maar nu kunnen ook konikpaarden en heckrunderen er beschutting en voedsel zoeken. De dieren kunnen via een aangelegde dam de oversteek naar het bos maken.
Boswachters zijn iedere dag in het gebied om te kijken hoe het met de dieren gaat. Grazers waarvan duidelijk is dat ze de winter niet gaan overleven, worden afgeschoten.
De openstelling van het Oostvaardersbos is onderdeel van een reeks maatregelen om het welzijn van de dieren in de Oostvaardersplassen in de wintermaanden te beschermen. Tot vorig jaar had de natuur vrij spel in het gebied, maar volgens de Tweede Kamer leidde dit tot onnodig lijden van veel dieren, waarna het beleid werd gewijzigd. Eerder werden al zogeheten beschuttingsrichels aangelegd. Staatssecretaris van Landbouw Henk Bleker (CDA) wilde ook het recreatiebos Hollandse Hout bij Lelystad openstellen voor de hongerige grazers, maar dat ging een meerderheid van de Tweede Kamer te ver. (persbericht Novum)

***

Commentaar
De nieuwe man op Landbouw heeft het probleem van de Grote Grazers in de Oostvaardersplassen bekwaam getackled. De oplossing komt op neer op iets meer ruimte en beschutting, en meer afschot. Een beetje van dit en een beetje van dat. Daarbij helpt de niet al te strenge winter de afschuwelijke beelden van vorig jaar te voorkomen. Uiteraard moet afgewacht worden of we nu helemaal uit de problemen zijn. Of de populatie zich nu ook getalsmatig stabiliseert. Het zou haast te mooi zijn om waar te zijn.

Van de Stichting Welzijn Grote Grazers die als eerste aandacht voor het probleem vroeg, wordt niet meer vernomen. Ik interpreteer dat als een goed teken.

Een pijnlijk lesje voor de Partij voor de Dieren die ten principale vond dat de natuur haar gang moest gaan. Dat de dood bij het leven hoort. De Partij trok zich daarmee het lot van de dieren niet werkelijk aan.
Een opvatting die terecht door politieke tegenstanders - met name door Ormel van het CDA - weggehoond werd. Het zal bijgedragen hebben aan het slechte verkiezingsresultaat van maart 2010.

Van de Valk

Kester Freriks is een broodschrijver en schrijft bijgevolg over alles wat los en vast zit. En nu dus ook een dik boek over de valk, de valkerij en wilde vogels. Heel mooi uitgegeven.
Het boek is tweeslachtig: het beschrijft zowel Freriks' eigen ervaring met de slechtvalk als de geschiedenis van de valkerij. Het steunt voor een deel op de Britse publicatie The Peregrine (1967) door John A. Baker, dat vorig jaar herdrukt werd, in Nederlandse vertaling.
Over Valkenswaard noch over het Valkhof in Nijmegen heb ik iets kunnen vinden; het boek ontbeert vreemd genoeg een register. Het heeft wel een woordenlijst van drie bladzijden. Net als bij de jacht is de valkerij te beschouwen als een oud ambacht, met geheel eigen terminologie. Zo is ‘treinen’ het africhten (‘trainen’). De uitdrukking een loer draaien stamt ook uit de valkerij. Een loer is een lokmiddel, een kunstprooi in de vorm van een vogel, die men aan een lijn laat vliegen.

Ik heb me beperkt tot het lezen van gedeelten uit het boek. In de laatste bladzijden uit Freriks kritiek op de moderne roofvogelshows. Hij doet dat met de nodige voorzichtigheid omdat hij goede betrekkingen in het veld heeft. Nochtans is het duidelijk dat een verbod op de shows noodzakelijk is. Een vogelopvangcentrum spreekt onomwonden van dierenmishandeling. De leden van de Werkgroep Slechtvalk Nederland en van buitenlandse zusterorganisaties verzetten zich eveneens tegen roofvogeldemonstraties, net als de Faunabescherming. De Partij voor de Dieren startte vorig jaar een petitie tegen het houden en fokken van inheemse beschermde roofvogels.
Een aantal van de argumenten staan hieronder.

Ook Freriks vindt dat het waarnemen van de vlucht van roofvogels in het wild een intensere ervaring geeft dan het aanschouwen van een theatershow, waarin de roofvogel slechts een acteur is. Hij wijst er nog op dat er buitensporig veel geld omgaat in de valkerij.

Enige argumenten contra roofvogelshows.

1. Steeds meer roofvogels werden bij de vogelopvang binnengebracht, meer dan dertig per jaar. Ze zijn ontsnapt uit gevangenschap of werden moedwillig losgelaten.

2. Ten behoeve van de demonstraties worden roofvogels op honger getraind. Enkele dagen eerder krijgen ze geen voedsel meer.

3. Deze roofvogels vaak uren in de zon en worden zowel dag- als nachtvogels met flitslicht gefotografeerd.

4. Het blijft de vraag hoe de valken, haviken en uilen een menigte van honderden toeschouwers ervaren.

5. Nederland telt inmiddels zo'n tien fokkerijen voor roofvogels en uilen. De wildvang is zowel in Nederland als in het buitenland ten strengste verboden. Om aan de grote vraag naar wilde roofvogels tegemoet te komen, bestaat roof van jongen uit nesten nog steeds, ook in Nederland.

6. Met wettelijke voetringen en de noodzakelijke documenten is de veiligheid van de vogels niet gewaarborgd.

7. Bovendien passen fokkers veelvuldig hybridisatie toe, dat betekent de kruising tussen twee verschillende soorten, bijvoorbeeld slechtvalk en giervalk of tussen slechtvalk en saker. Het gedrag van hybride vogels is onvoorspelbaar, zeker als ze hun gevangenschap ontvluchten.

8. Het is bekend dat jongen van hybride vogels zwakker zijn.

9. Hybride vogels verstoren de nestplaatsen van in het wild levende vogels.

10. Er is een nieuwe klasse valkeniers ontstaan die uitsluitend toelegt op demonstraties en die niet met de valken of haviken daadwerkelijk jaagt op prooidieren. Deze roofvogels zullen nooit een jachtvlucht maken, waardoor zij aan kracht inboeten en vervreemd van hun wezenlijke kenmerken, zoals 'fierce-looking' en 'powers of flight’.

11. Uilen hebben niets met valkerij te maken, want met uilen maakt een valkenier geen jachtvluchten. Zij dienen slechts ter demonstratie.

Partijraad

Partijraad GroenLinks
De Partijraad heeft als kerntaak open en brede politieke debatten te organiseren die de partij voeden met richtinggevende conclusies. Daarmee is zij een grote verbindende factor tussen leden onderling. De Partijraad is daarmee binnen GroenLinks het podium en het kristallisatiepunt waar discussies en ideeën uiteindelijk landen. Uit inhoudelijke debatten worden conclusies getrokken voor de vereniging, of het nu landelijke, Europese of regionale thema`s betreft.

De partijraad bestaat uit 80 leden die afkomstig zijn uit lokale en provinciale afdelingen (68 leden), uit landelijke werkgroepen (10 leden) en vanuit DWARS (2 leden).

De nieuwe partijraad heeft zitting van 2010 - 2013.

Downloads
Achtergrondinformatie nieuwe Partijraad (138.05 KB)
Handboek Partijraad 2010 - 2013 versie 26 juni 2010.pdf (174.1 KB)

***

Commentaar
Deze Partijraad lijkt enigszins op de het College van Advies van de Partij voor de Dieren.

Niet duidelijk is mij waarom zo'n groot aantal: 80 leden. Ik vind 20 leden van het College van Advies al nauwelijks of niet zinvol.

De Partijraad GL komt vandaag in het nieuws met een verwerping van de politiemissie in Afghanistan. Dat kan een aardige testcase opleveren voor de fractie!

Opsteker voor deze Partij is - misschien - dat ook P o r t u g a l  tot GroenLinks bekeerd is.

Vissen

Tschuang-Tse en Hui-Tse staan op de brug.

Onder hen stroomt de Hao, jong en snel.

Tschuang-Tse is al oud, Hui-Tse is nog ouder,

Doch de rivier is eeuwen ouder, jong en snel.

De vissen schieten flitsend door dit stromen.

.

En het weerlichtend spel in ’t water ziende

Zegt Tschunag-Tse: de vissen zijn verheugd.

Tot hem hierop Hui-Tse: gij zijt geen vis.

Wat weet gij dan van vissen en hun vreugd?

Tschuang-Tse antwoordt hem: gij zijt niet ik.

Hoe weet gij dan of wat ik weet niet deugt?

En Hui-Tse weer: ik weet dat gij geen vis zijt

En dat gij dus niets uit hen weten kunt.

Tschuang-Tse peinst en zegt: ik ken de vreugd

Der vissen aan mijn vreugde over ’t water;

Ook weet ik dat gij iedre vreugd misgunt –

Onder hen stroomt de Hao, jong en snel.

A.Donker

Partijcongres (ingezonden)

1. Het zint mij niet dat alleen leden die op het congres aanwezig zijn, mogen meestemmen. De partijleiding beroept zich in haar antwoord op de wet. Op PSP-congressen werd altijd de Internationale gezongen, waarvan het tweede couplet aldus begint: De staat verdrukt, de wet is logen.

Ik snap niet dat een partij als die voor de dieren, welke veel zaken die als normaal worden beschouwd terecht op losse schroeven zet, zich zo wettisch en gezagsgetrouw opstelt. Je hoeft niet onze regering omver te werpen en het is goed om je aan redelijke wetten te houden die mensen tegen elkaar beschermen en dieren tegen mensen, maar over wie er mogen meestemmen op het congres van een partij (in het verslag meermalen vereniging genoemd) heeft de wet geen moer te zeggen.

Toen iemand voorstelde het mensen die niet naar het congres konden gaan dan mogelijk te maken bij volmacht te laten stemmen, werd dit afgewimpeld onder verwijzing naar de statuten!

2. Mij viel op dat er weinig inhoudelijke discussies waren, maar dat er des te meer bestuurlijke kwesties aan de orde kwamen. Het lijkt wel alsof de partij belangrijker is dan dieren en mensen... Een gunstige uitzondering was de kwestie van de Noord-Zuidlijn, die immers door de PvdD in Amsterdam als het belangrijkste punt uit het verkiezingsprogramma was aangevoerd. De heer Van Lammeren zei: “Amsterdammers hebben nog niet zo heel veel op met dieren”. Ik wist al dat alle vogels voor Amsterdammers sijsjes waren, maar dit spant de kroon. Mijn conclusie is dat mensen die voor dieren opkomen, Amsterdam moeten boycotten.

3. Wel idioot dat de partijleiding een advocaat had meegebracht. Dat moet de oppositie binnen de partij dan voortaan ook maar doen!

Waarom wordt malaria niet uitgeroeid?

Een kleine tien jaar lang heb ik gezien hoe onderzoeksaanvragen voor dierproeven beoordeeld worden. ‘Beoordeeld’ is een te groot woord; ik moet zeggen: ’hoe ze goedgekeurd worden’.

Het wrange van Knols’ boek over malaria is dat het dezelfde gewetenloosheid demonstreert die ik gezien heb bij al die onderzoekers die dierproeven aanvragen.

En nog erger: bij de experts-beoordelaars.

Er vindt geen enkele serieuze afweging plaats. Als je vraagt naar ‘het belang van het onderzoek’, dan word je om de oren geslagen met ………….. tijdschriftartikelen.

Knols formuleert dat voortreffelijk in zijn boek. Niet eerder heb ik het zo helder en uitvoerig geformuleerd gezien. Hieronder een beknopte weergave, die het verdient in zijn volle omvang bestudeerd te worden.

 

'blue warriors'

Waarom wordt malaria niet uitgeroeid?

De antwoorden van Bart Knols:

1. Op de eerste plaats hebben wetenschappelijke 'ontwikkelingen' roet in het eten gegooid. In 1957 publiceerde de Engelsman George MacDonald zijn boek The epidemiology and control of malaria. Hij beargumenteerde met behulp van wiskundige modellen dat het bestrijden van muggenlarven niet efficiënt zou zijn en dat slechts de aanpak van volwassen muggen binnenshuis veelbelovend zou zijn.

Daarmee verlegde MacDonald het doel van 'uitroeien van de mug' naar 'terugdringen van de ziekte'.

Nog geen twee jaar later startte in de Pare-Tavetaregio in Noord-Tanzania een project dat MacDonalds modellen vertaalde naar de praktijk. Het faalde.

2. Langzaam maar zeker raakten de door Fred Soper behaalde successen in Brazilië en Egypte in de vergetelheid en begon een tijdperk dat zich kenmerkte door malariaonderzoek in plaats van malariauitroeiing.

Zelfs de bestrijding raakte in het slop.

Nieuwe generaties onderzoekers, waar ikzelf ook toe behoor, groeiden op met het besef dat malaria hooguit kan worden teruggedrongen maar niet kan worden uitgeroeid. Studenten die momenteel op het gebied van malaria actief zijn, ontrafelen de genetische samenstelling van de malariaparasiet en bouwen aan hun carrière door de effecten van het aan- of uitzetten van een gen in de parasiet te bekijken en daarop te promoveren.

Wijlen professor Chris Curtis omschreef dit als 'moleculaire wetenschap en de "so what" - factor'. Daarbij staat niet de bijdrage voor de oplossing van het malariaprobleem voorop maar de kans dat onderzoek wordt gepubliceerd in vooraanstaande tijdschriften als Nature of Science.

Malaria is verworden tot een modelziekte waar de nieuwste ontwikkelingen in de moleculaire wetenschap op losgelaten kunnen worden en waarvoor, gezien het groot aantal slachtoffers, gemakkelijk fondsen te werven zijn. Steeds meer wetenschappers die voorheen aan andere ziekten of ziekteverwekkers werkten, zien de miljoenen die het malariawereldje te bieden heeft en stappen erin.

3. Minstens zo bedenkelijk is dat het overgrote deel van de wetenschappelijke kennis niet op de plek terechtkomt waar die het hardst nodig is. Ondanks initiatieven van de Wereldgezondheidsorganisatie om de toegang tot wetenschappelijke tijdschriften voor onderzoekers in ontwikkelingslanden te verbeteren, zijn veel artsen en wetenschappers afgesloten van de meest recente vindingen waardoor kinderen nodeloos komen te overlijden.

4. Dat we inderdaad op het verkeerde spoor zitten blijkt uit het gegeven dat we sinds 2004 weer teruggrijpen naar DDT.

Klaarblijkelijk hebben de miljoenen die in de afgelopen zestig jaar gestoken zijn in het ontwikkelen van nieuwe muggenbestrijdingsmethoden niet méér opgeleverd dan terug naar af.



Lit.: Bart Knols, Mug. De fascinerende wereld van volksvijand nummer 1 (Nieuw Amsterdam Uitgevers)

As 't boeten störmt...

.

As ‘t boeten störmt din lig ik bie die

En deur ‘t bovenlicht glidt de moan.

En mit dien ogen vragst, kom bie mie.

Dat hest nog nooit mit woorden doan.

‘k Drief op de golfslag van gedachten.

‘t Is boeten roeg, ik bin allain.

‘t Gaait overdag nog, moar die nachten!

En in de verte heur ‘k ‘n train.

Alles wat west is, liekt aal mooier.

Doe wast mien wichtje in de störm.

Wat haar we 't mooi toun in die joaren.

Wie haren nait veul, toch waar we riek.

En as ’t nou störmt pak ik mien stevels,

Loop ik allinneg achter diek.

Alles wat mooi is liekt aal mooier.

Doe wast mien wichtje in de störm.

Ede Staal



Daan en Tessa

Al was Daan niet gecharmeerd van de zee, hij hield wel van het strand.
Zoveel van een en hetzelfde element!
In het geval van de zee was dat niet fijn, maar voor al dat zand gold het tegenovergestelde, alsof het compensatie, troost en geruststelling ineen was voor die overmaat aan water iets verderop. Dat je er vrij kon ronddollen zonder een struik of steen te ontmoeten! Er kwam, ook toen hij al op leeftijd was, een jeugdige joligheid over hem.

Wie denkt dat honden geen gevoel voor humor hebben, vergist zich. Als ik deed of ik zijn staart wilde pakken, begon hij razendsnel om zijn as te draaien zodat ik er geen vat op kon krijgen. Mijn hand schoot voortdurend uit in de richting van zijn wapperende vaantje, maar Daan was me steeds net te snel af.

Om me extra te tarten boog hij af en toe door zijn voorpoten, of eigenlijk leunde hij op wat ik voor het gemak maar zijn ellebogen noem en keek me breed grijnzend (ik verzin het niet) aan. Daarbij wiegde hij uitdagend met achterwerk en staart. Ik ging over op een andere tactiek, waarbij ik in een halve boog naar zijn achterkant sloop om buiten zijn gezichtsveld zijn staart te grijpen. Hij deed of hij niets merkte maar draaide zich, op het ogenblik dat mijn overwinning nabij was, razendsnel honderdtachtig graden om en weer greep ik mis. Zo renden we rondjes om elkaar heen, tot een van ons het spel wegens uitputting staakte. Meestal was ik dat.

***

Uit: Tessa de Loo, Daan (novelle)

Arbeiderspers, € 12,50

Snelrecht

Een van de aardigste en veelzijdigste columnisten is Maarten Keulemans
(Volkskrant).

Deze keer, 8 januari, gaat het over het effect van snelrecht, zoals o.a. toegepast ten aanzien van relschoppers met de jaarwisseling.
Over de 'supersnelrechter' zegt hij: “Helemaal van deze tijd van zero tolerance, lik-op-stuk en Fred Teeven.”

Het aantal nieuwjaarsrellen daalt jaar na jaar, al sinds men ze in 2008 landelijk ging registreren.

Dat is toch geen toeval?

***

Keulemans keek eens uit naar een andere mogelijke verklaring en kwam terecht bij het weer. Hij vond bij het KNMI dat het al vier jaarwisselingen op rij kouder en natter is dan het jaar ervoor.

En dat correspondeert weer met Zweeds onderzoek naar het verband tussen voetbalrellen en het weer. Resultaat: veel minder rellen als het wat frisjes was buiten.

Comité Dierennoodhulp contra Tinkebell

Het Comité Dierennoodhulp beleefde vrijdag j.l. misschien wel zijn finest hour in zijn geschiedenis.
Het had aangifte gedaan tegen Tinkebell, van mishandeling van 95 hamsters, door ze urenlang in zgn. hamsterballen te laten tollen. Het duurde drie jaar (!) – sinds januari 2008 - voordat het OM besloot tot vervolging over te gaan en de rechtszitting plaatsvond op 7 januari 2011.
De diertjes waren wel al direct in 2008 bij de galeriehouder van Tinkebell in beslag genomen en ondergebracht in knaagdieropvangen. Evengoed zul je maar dier zijn in Nederland.

De zitting duurde van 9 tot 11 uur, en de belangstelling van de media was erg groot. Even googelen en je vindt tientallen hits. Tinkebell zelf (foto) liet verstek gaan. Het Comité was uiteraard wel vertegenwoordigd. Opvallend was de aanwezigheid van Inez Weski uit Rotterdam, een van de bekendste strafpleiters. Uiteraard deed zij haar best om het lijden van de dieren te bagatelliseren. Vreemd dat zij zich voor zo’n zaak leent.

Het verweer is bekend: Tinkebell mishandelt dieren om te laten zien dat dierenmishandeling bestaat.
Te gek voor woorden natuurlijk.

De eis is een boete van 950 euro voor Tinkebell (deels voorwaardelijk) en van 475 voor de (gewezen) ‘galeriehouder’. Vonnis verwacht op 21 januari a.s.

 

Monument voor de proefdieren...

Bert Keizer schrijft in zijn column over het verdriet van proefdierverzorgers, en hoe daarmee om te gaan. (Trouw 8-1-2010, Verdieping, blz. 34)

Naar mijn mening is dit de wereld op z’n kop. Als het over lijden gaat, dan is weinig of niets te vergelijken met dat van de proefdieren die opgesloten zitten, en mishandeld worden tot de dood erop volgt.
Verzorger of onderzoeker daarentegen word je uit vrije wil en je kunt er op ieder gewenst moment mee ophouden en iets fatsoenlijks gaan doen.

Enkele jaren gelden was er iemand die opperde een monument voor de proefdieren op te richten. Zij zei dat het 'uit dankbaarheid' was, maar ze bedoelde waarschijnlijk een gedenkteken voor de gewetenloosheid en barbaarsheid van de mensheid. Mij komt dan het beeld van Zadkine voor ogen, dat in Rotterdam staat (foto). Of het monument voor de slavernij in Amsterdam.

Met trots presenteert de Partij voor de Dieren...

Amsterdam, 6 januari 2011 – Het partijbestuur van de Partij voor de Dieren draagt Niko Koffeman voor als lijsttrekker voor de komende Eerste Kamerverkiezingen. Het besluit daarover is unaniem genomen.

Het bestuur heeft Niko Koffeman gevraagd of hij voor de komende periode opnieuw beschikbaar wil zijn om lijsttrekker te zijn voor de Partij voor de Dieren en Koffeman heeft hier positief op gereageerd. De kandidatuur van Koffeman voor het lijsttrekkerschap zal worden voorgedragen aan de leden van de partij op het congres in januari.

Koffeman kreeg steun in de Eerste Kamer voor voorstellen om te komen tot een transitie naar een meer plantaardige eiwitproductie, voor een duurzaamheidstoetsing van alle belastingmaatregelen, voor nakoming van de gemaakte afspraken met betrekking tot de Ecologische Hoofdstructuur en voor een verplaatsing van de regie bij de bestrijding van besmettelijke dierziekten naar het ministerie van VWS.

De beoogde nummer 2 op de kandidatenlijst is dr. Birgit Verstappen, nu lid van Provinciale Staten in Noord-Brabant.
-------------------------------------------------------------------------------
Commentaar

BW had al eerder contact met deze 'kanjers'; in het kort hieronder nog eens de weergave ervan.

Die andere 'kanjer', Anja Hazenkamp, is uit beeld geraakt. Maar dat is logisch. Koffeman heeft, als Zevendedagsadventist, liever Birgit Verstappen in de buurt. Met haar kan hij nog eens een boom opzetten over de preek van de vorige zondag. Met name ook over de vraag: Hoe verhouden mens, natuur en God zich met elkaar en welke rol zou de mens moeten spelen wanneer het gaat over respectvol omgaan met alles wat leeft?

Luister nu naar de profetieën van Nico Koffeman zelf:

De Partij voor de Dieren wordt de grootste milieupartij van Nederland, verwacht medeoprichter en senator Niko Koffeman.

‘Ik verwacht dat de omstandigheden zo veranderen dat we groter kunnen worden’, zegt Koffeman in een interview in deze krant. ‘Groter dan GroenLinks ja, maar ik weet niet of GroenLinks zo groot blijft als het is.’

Volgens Koffeman zullen nieuwe crises – vogelgriep of oplopende tekorten van graan, dat deels voor veevoer wordt gebruikt – voor een nieuw politiek landschap zorgen.
Hij schetst de PvdD, sinds de laatste verkiezingen met twee zetels in de Tweede Kamer, als een groene partij die ‘dieren’ in de naam heeft gekozen omdat dat meer stemmen zou opleveren.

‘Als we de Partij voor Natuur, Mens en Milieu zouden heten, hadden we niet in de Tweede Kamer gezeten’, zegt de voormalige reclameman die voor de SP ooit de tomaat bedacht als symbool.
‘In marketing moet je focussen. Het succesvolste is: eerst inzoomen, en daarna uitzoomen vanuit dat ene aspect.’

Voorlopig blijven dierenrechten het voornaamste strijdpunt van de partij.
-------------------------------------------------------------------

De beoogde nummer 2 op de kandidatenlijst is dr. Birgit Verstappen, nu lid van Provinciale Staten in Noord-Brabant.

Birgit Verstappen (geheel rechts)

Hoe verhouden mens, natuur en God zich met elkaar en welke rol zou de mens moeten spelen wanneer het gaat over respectvol omgaan met alles wat leeft?

Birgit Verstappen (1961) promoveerde in 2000 op een onderzoek over ecologische theologie met het proefschrift ‘Ekklesia van leven’.

Ze is er van overtuigd dat er weinig ruimte is en zal zijn voor het denken van deze stroming binnen de theologie, zolang men de focus exclusief gericht houdt op de mens.

Birgit is ook Statenlid in Noord-Brabant voor de Partij voor de dieren. Ze blijkt geen idee te hebben van wat er zich in Oss afspeelt. Zo meent ze bijvoorbeeld dat de SP voor het Organongebouw actie voert tegen dierproeven.

Ze vindt daarom dat de Dierenpartij nu niet meer in actie hoeft te komen. Esther Ouwehand doet al genoeg, vindt ze. Ze schrijft:

"Esther Ouwehand doet veel aan dierproeven en heeft al veel bereikt. Dat nu ook andere partijen zich roeren is prima, dat is alleen aan te moedigen. Het betekent dat onze aanjaagfunctie goed werkt. Prachtig die foto van de actievoerders. De SP doet dus ook goed werk."

***

Deze kandidaat-senator weet dus, als het nog maar om haar eigen provincie gaat, al van toeten noch blazen...

De Partij voor de Dieren maakt het de kiezer niet gemakkelijk op haar te stemmen op 23 mei a.s.

Hamerhaai en de dierentuin

Hierbij ontvangt u een reactie van Burgers’ Zoo naar aanleiding van uw e-mail over de hamerhaaien.

------------------------------------------------------------------------

Afgelopen woensdagavond 22 december is tot onze grote spijt één van de twee hamerhaaien in Burgers’ Ocean overleden. Rond de klok van half vier ’s middags ontving Burgers’ Zoo vol verwachting de twee dieren. De dieren (1.31 meter en 1.15meter) zijn apart in speciale bakken van 2,2 meter doorsnee vervoerd vanaf de transporteur elders in Nederland. Het eerste dier kwam in zeer slechte conditie aan. Er werd besloten om hem direct in het bassin te laten, maar het ging al vrij snel minder goed met het dier. Kort daarna werd duidelijk dat het dier zodanig gedesoriënteerd en gestrest was dat hij niet voldoende in beweging bleef om de benodigde zuurstof binnen te krijgen. Enkele keren zakte het dier naar de bodem en verzwakte meer en meer. De duikers, die meteen in het water zijn gegaan hebben diverse malen het dier ondersteund door hem in hun armen te nemen en er mee te zwemmen. Toen zelfs dit niet bleek te helpen, hebben de duikers met man en macht geprobeerd de haai in leven te houden door hem extra zuurstof toe te dienen. Het dier kreeg via een speciale pomp zuurstof toegediend, maar dit mocht uiteindelijk niet baten. Na ruim vier en een half uur vechten voor zijn leven, overleed de haai.

Hamerhaaien moeten blijven zwemmen om voldoende zuurstof te kunnen opnemen uit het water dat ze via hun open bek binnenkrijgen. Als een hamerhaai niet zwemt, krijgt hij niet voldoende zuurstof binnen en overlijdt. Daarnaast helpt de beweging van het dier om het bloed gemakkelijker door het lichaam te pompen. Aangezien het dier zelf niet meer in staat was om zich voort te bewegen, werd tijdens het zuurstof toedienen het dier kunstmatig in beweging gehouden.

Oorspronkelijk kwamen de hamerhaaien uit Taiwan. Hamerhaaien zijn een soort waar nog niet mee wordt gekweekt in aquaria. Het is dus niet mogelijk om deze haaien vanuit collega aquaria te transporten zoals met vele andere dierensoorten wel gebeurd. Dieren uit het wild halen is een dilemma. Kunnen we als dierentuin dat doen? Na veel (intern) overleg is uiteindelijk geconcludeerd dat de kennis over haaien in ons park groot is en daarom heeft Burgers’ Zoo besloten de dieren toe te voegen aan de collectie. Het is de bedoeling om in de toekomst met deze soort te gaan kweken. Daarnaast heeft de soort een enorme educatieve waarde door de dramatische visserij op hamerhaaien, elk jaar worden er ruim 1 miljoen gevangen voor de haaienvinnensoep.

Burgers’ Ocean biedt de dieren een ruim haaienbassin van 3 miljoen liter water, 33 meter in de breedte en een diepte van 6.5 meter. Deze ruimte is, gezien het formaat van de volwassen dieren, een prima verblijf voor de nieuwe bewoners. Dit blijkt, onder andere, uit onderzoek bij onze andere haaien. Aangezien hamerhaaien sociale dieren zijn waren we blij dat het lukte om op donderdag een ander mannetje bij de vrouw te plaatsen. Met hem en het vrouwtje gaat het goed. De dieren maken zogeheten glijvluchten: tussen het zwemmen door nemen ze korte pauzes waarin ze een glijdende beweging maakt. Dit is de rust die van belang is bij dit soort haaien. Daarnaast hebben ze ook al hun eerste maaltijden gehad!

De medewerkers van Burgers’ Zoo keken erg uit naar de komst van deze dieren en waren enorm aangeslagen door het overlijden van de man. Op de dag van de komst van dieren waren alle medewerkers aanwezig om hun steentje bij te dragen aan het transport. Met het laten zien van de hamerhaaien en hopelijk de kweek van deze dieren wil Burgers’ Zoo een bijdrage leveren aan het behoud van de diersoort die, zoals al eerder gezegd, bedreigd wordt door visserijen voor onder andere haaienvinnensoep.

Dafne Westerhof

(Foto: Cecilia van der Drift)

.......in een geur van heiligheid.......

Dafne Westerhof

Dafne Westerhof mag wel de Moeder Teresa van de landbouwhuisdieren genoemd worden. Op haar landgoed genaamd ‘Het beloofde varkensland’ hoedt ze varkens en koeien, en houdt ze nog vele andere dieren. Het bijzondere is dat ze dat niet doet om ze vet te mesten en aan de slager te verkoper, nee deze dieren mogen bij haar oud worden en uiteindelijk doodgaan. Alsof het mensen zijn: ‘(non)human animals’. Pure filantropie en dat mag uniek genoemd worden.

Uiteraard moet ze veel kosten maken om dat allemaal in goede banen te leiden, de veearts is er kind aan huis. Op verschillende manieren genereert ze inkomsten. Je kunt de boerderij bijvoorbeeld op bepaalde tijden bezoeken voor een rondleiding, waarbij tevens gelegenheid is om de varkens te knuffelen, masseren e.d. Daarvoor vraagt ze een bescheiden vergoeding.

Als je een woordje van kritiek wilt formuleren op deze door een geur van heiligheid omgeven vrouw, moet je dus wel van goeden huize komen. Ik doe een poging. Want hoe voortreffelijk het werk dat ze doet ook is, - een echte voorvechter van dierenrechten is ze niet. Ik geef wat voorbeelden.

De ontsnapte stier. Uit het Arnhemse slachthuis ontsnapte vorige maand een jonge stier. Burgers die er getuige van waren mobiliseerden onmiddellijk organisaties en deskundigen om het dier te redden. Dat leek te gaan lukken totdat………. Dafne Westerhof zich ermee ging bemoeien. Zij liet zich kennen als een pure soliste en wenste met niemand samen te werken. Alle andere acties doorkruisend slaagde zij erin het dier van een chanterende slachthuisdirecteur los te krijgen en plaatste het op haar landgoed. Daar bleek ze niet in staat met het getraumatiseerde dier om te gaan. Al na drie dagen liet ze de veearts komen om het te laten afmaken….

(wordt vervolgd)