Als reactie op het dieractivisme zijn in verschillende
landen clubjes van onderzoekers ontstaan die, in het nauw gedreven, op de bres staan voor dierproeven.
Ze hebben misleidende namen, zoals (Stg) Informatie Dierproeven (SID), in
Nederland.
Ze pretenderen objectief te zijn – zijn ze niet – en krijgen
soms zelfs ook nog subsidie van de overheid. Trek een
witte labjas aan en je hebt het gemaakt in dit land. Ik lees daar nooit kritiek
op.
De Belgen doen net zo iets. Zij noemen zich, heel onschuldig, “Infopunt
Dierproeven”. Dat begint zo:
Gefrustreerd door de eenzijdige
voorstelling van onderzoek met proefdieren sloeg een groep jonge wetenschappers
de handen in elkaar om dat beeld bij te stellen. Ons doel is om correcte
informatie over dierproeven te verspreiden, zodat het maatschappelijk debat gevoerd
kan worden op basis van feiten. Lees hier meer over onze missie.
Wat ze schrijven raakt doorgaans kant noch wal.
Haast grappig zijn de namen van twee buitenlandse
organisaties, die zich noemen: “Understanding Animal Research”, en “Tierversuche
verstehen.”
Het idee van deze luitjes is dat wie tegen dierproeven is…..
het niet begrijpt! Gewoon te dom is. Na verloop van tijd, als ze in de gaten
hebben dat je niet te bekeren valt, word je geblokkeerd.
Overigens laat dit alles zien dat het dieractivisme ten
behoeve van proefdieren succesvol is. Maar de tegenreactie valt niet te onderschatten.
En deze clubjes kunnen ongestoord hun gif blijven verspreiden. Weerwoord
krijgen ze niet of nauwelijks, en daar zitten ze ook niet op te wachten.
