PROEFDIERVRIJ

Proefdiervrij is verworden tot een ‘goede doelen’-fonds, naar het voorbeeld van de fondsen die geld inzamelen voor dierproeven voor medische doeleinden. Zoals het KWF, het Reumafonds, Longfonds, Hartstichting, en noem ze allemaal maar op. Het kan alleen niet in de schaduw ervan staan. Gaat de nieuwe directie ook nog laten collecteren?

De vorige directie heeft de leden afgeschaft en van de vereniging een stichting gemaakt. Kennelijk geen zin om energie te steken in leden om die bij het werk te betrekken. Wat toch voor de levensvatbaarheid van iedere nonprofit-organisatie van het grootste belang is. Laten we het maar duidelijk zeggen: directie noch Raad van Toezicht zijn een knip voor hun neus waard.

De overheid en onderzoeksinstituten streven naar meer openbaarheid op dit gebied. Als daar echter geen belangstelling voor is, wordt dat teruggedraaid, dan wordt het verspilling van energie. Dat hebben we gezien bij de Commissie Biotechnologie bij Dieren, die bij gebrek aan belangstelling opgeheven is.

De openheid op dit gebied werd destijds bewerkstelligd door – nota bene – de Dierenbescherming, met name door haar medewerker Michiel Linskens. Dat was ten tijde van de stier Herman. Het was een eenmalige, kortstondige (10 jaar) opleving op het gebied van dierproeven.

Met het vertrek van Linskens, die door niemand gesteund werd, verflauwde de aandacht voor het onderwerp en hield uiteindelijk helemaal op. Zo iemand als Linskens had directeur van Proefdiervrij of Dierenbescherming moeten zijn.