Degenen die dierproeven doen, stellen ons ‘gerust’ met de boodschap dat ze alleen dieren misbruiken “als er geen alternatieven zijn”.
Dat zijn ze overigens ook verpllcht, wettelijk voorschrift.
Maar het is een smoes, om ons met een kluitje in het riet te sturen.
Want enerzijds is het aantal alternatieven nog uiterst beperkt.
Tegelijk is het alternatief meestal niet toegesneden op het nieuwe bedenksel voor de proef.
Tenslotte is het misbruik van het proefdier gemakkelijk en vertrouwd. Je weet ongeveer wat je kunt verwachten. Het hanteren van een alternatief is ongebruikelijk en moeilijker. Last not least: tijdrovend.
Met andere woorden: met het ontwerpen van alternatieven zijn we er nog lang niet.
Wat m.i. zou moeten gebeuren is dat onderzoekers niet alleen verplicht zijn alternatieven te gebruiken, maar vooral ook, bij het ontbreken ervan, VERPLICHT ZIJN dat zelf te scheppen. Zo nodig met hulp van anderen, eventueel externen. Er dient over nagedacht te worden, en tijd in gestoken. Het ontbreken van een alternatief zou geen excuus meer moeten zijn voor proefdiermisbruik.
Want enerzijds is het aantal alternatieven nog uiterst beperkt.
Tegelijk is het alternatief meestal niet toegesneden op het nieuwe bedenksel voor de proef.
Tenslotte is het misbruik van het proefdier gemakkelijk en vertrouwd. Je weet ongeveer wat je kunt verwachten. Het hanteren van een alternatief is ongebruikelijk en moeilijker. Last not least: tijdrovend.
Met andere woorden: met het ontwerpen van alternatieven zijn we er nog lang niet.
Wat m.i. zou moeten gebeuren is dat onderzoekers niet alleen verplicht zijn alternatieven te gebruiken, maar vooral ook, bij het ontbreken ervan, VERPLICHT ZIJN dat zelf te scheppen. Zo nodig met hulp van anderen, eventueel externen. Er dient over nagedacht te worden, en tijd in gestoken. Het ontbreken van een alternatief zou geen excuus meer moeten zijn voor proefdiermisbruik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten