In een discussie met een onderzoeker werpt hij me voor de voeten dat ik, door tegen dierproeven te zijn, patiënten in de steek laat.
Ik weet niet meer of ik dat ‘argument’ eerder gehoord heb, maar het getuigt in ieder geval van ‘s mans onervarenheid in deze kwestie. Van alles wordt verzonnen en erbij gehaald om het lage, smerige werk van dierproeven en vivisectie een schijn van aanvaardbaarheid te geven.
Dat ben ik gewend.
Voorop staat dat patiënten geholpen moeten worden. En graag goed! Maar
dierproeven zijn geen therapie. Er is geen rechtstreeks verband. Van "in
de steek laten" is geen sprake, integendeel.
Het streven naar vervanging van dierproeven wordt namelijk o.a. gemotiveerd door de wens van een betere, effectievere, ‘schonere’ geneeskunde. Liefst zonder bijwerkingen. Liefst een die de patiënt weer gezond maakt, zoals hij/zij was voor de ziekte.
Focus dient ten allen tijde te liggen op de patiënt, niet op een proefdier.
Het streven naar vervanging van dierproeven wordt namelijk o.a. gemotiveerd door de wens van een betere, effectievere, ‘schonere’ geneeskunde. Liefst zonder bijwerkingen. Liefst een die de patiënt weer gezond maakt, zoals hij/zij was voor de ziekte.
Focus dient ten allen tijde te liggen op de patiënt, niet op een proefdier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten