Mensen die dierproeven doen zijn angstige mensen. Ze voelen zich gauw bedreigd: een kritische opmerking is al genoeg. Zelfs goedbedoelde opmerkingen worden in twijfel getrokken. In mijn contacten merk ik dat steeds weer. Zo ook worden achternamen zoveel mogelijk weggelaten, zelfs in master scripties, met daarin wel een lange lijst van geraadpleegde literatuur!
Je zou zeggen: hoezo dat? Ze doen toch goed werk?!
Welnu, ze weten dat dat niet zo is. De bedoelingen zijn goed, maar de
uitvoering ervan, door middel van dierproeven, dat stinkt. En dat weten
ze. Ze hebben nog wel iets van geweten. En mochten ze dat besef willen
verdringen, dan is er wel de maatschappij die ze daaraan herinnert.
Triest is dat het bij die 'herinnering' blijft.
> Dierproeven worden afgekeurd en tegelijk geaccepteerd! <
Ziehier de gespleten geest van de gemiddelde burger. Het is feitelijk lafheid. Echt verzet durft men niet aan, komt niet van de grond. Het komt erop neer dat we allemaal bang zijn.
Daarvan profiteert het schurkendom.
Triest is dat het bij die 'herinnering' blijft.
> Dierproeven worden afgekeurd en tegelijk geaccepteerd! <
Ziehier de gespleten geest van de gemiddelde burger. Het is feitelijk lafheid. Echt verzet durft men niet aan, komt niet van de grond. Het komt erop neer dat we allemaal bang zijn.
Daarvan profiteert het schurkendom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten