MANIPULATIE ROND DIERPROEVEN

Tegenover de activist staat in de veehouderij de boer in overall.
Tegenover de activist staat bij dierproeven de man of vrouw in de witte jas.
Dat maakt wel enig verschil. NB. Consument en patiënt laat ik terzijde. Om de witte jas hangt het aura van heiligheid, van genezing. Het aura van de medicijnman uit oude tijden. De witte jas kan het af zonder tractor. Niemand kan zonder hem of haar; men wordt gedwongen vertrouwen te stellen. Dat is niet zo moeilijk bij huisarts en polikliniek. Maar er zijn ook witte jassen van ander kaliber. Je ziet ze of hoort ze niet. Deze mensen doen het smerige sadistische werk in de laboratoria met proefdieren. Achter hoge muren opdat niemand het ziet, want het is ze bekend hoe erover ze gedacht wordt. Er is wel een steekje aan je los als je denkt onder zulke omstandigheden “goed werk” te doen.

Ze doen dit onder vele valse voorwendsels. Die ga ik nu niet opsommen. Op één veelgehoorde verdedigingslinie na. Die luidt als volgt:
“Als we op korte termijn een dierproefvrije wereld willen, dan zullen we als gemeenschap moeten accepteren dat er voor sommige ziektes geen geneesmiddelen zullen komen.”
Gezegd door Jan van der Valk van de Universiteit Utrecht. Zie video onderaan. (Deze man is notabene directeur van het 3R-Centrum.) In allerlei varianten kun je deze stelling horen verkondigen.

Hier wordt op een slimme manier het doen van dierproeven verdedigd. “Ja we zouden wel anders willen, maar ja, hoe komen we dan aan geneesmiddelen?”
NOOIT zul je van zo iemand horen wat er moet gebeuren om wel van dierproeven af te komen, en op wat voor termijn. Dat is veel te positief gedacht. Dierproeven en vivisectie worden maar al te graag afgeschilderd als onafwendbaar noodlot dat op de mensheid rust. Platter gezegd: als een noodzakelijk kwaad.

https://proefdiervrij.nl/dilemmas-rond-proefdieren/