De Hartstichting met de billen bloot. Het verdient een compliment(je) maar het kon ook niet uitblijven gelet op het toenemende verzet tegen dierproeven. Uiteraard vertelt de stichting alleen het hoogst noodzakelijke, wordt ze nergens concreet en laat ze weg wat haar niet uitkomt.
Bijvoorbeeld: met hoeveel geld financiert ze alternatieven naar dierproeven? Welke percentage van het totale wetenschappelijke budget?
Over de proeven zelf wordt niets vermeld.
Noch over de proefdieren: soorten – honden! – aantallen.
Noch over het rendement van die proeven.
Te bedenken valt dat de Hartstichting opgericht is in januari 1964, Dat is meer dan 55 jaar geleden. 55 jaar Dierproeven: wat heeft het opgeleverd? Hoeveel jaar nog?!
Zou de samenleving slechter af zijn zonder Hartstichting?
Het is in ieder geval nuttige informatie voor de Collecteweek in april!
Tenslotte nog twee pseudo-argumenten van de stichting.
1. Ze schrijft: Sommige proeven zijn wettelijk verplicht.
Dat is juist maar gelukkig is geen mens in dit land verplicht die proeven uit te voeren.
2. Citaat: “Helaas biedt de wetenschap niet altijd een
geschikt alternatief voor onderzoek: dierproeven zijn dan onvermijdelijk om
mensenlevens te redden.”
Antwoord: dan moet de Hartstichting zorgen dat dat er
komt! Consequentie: gèèn vergunning voor een dierproef indien niet aangetoond
kan worden dat alternatieven niet werken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten