Wat geldt voor schrijvers en critici, geldt ook voor dierenartsen en vivisectionisten.
De zwakke broeders en zusters worden criticus, of gaan dierproeven doen. (Osterhaus, Koopmans, Fentener v. Vlissingen, enz.)
Het aantal dierproeven is in de loop van ruim 40 jaar sterk gedaald.
Daaraan kun je zien hoe gemakkelijk vroeger dierproeven gedaan werden.
Volstrekt gewetenloos, en daar is helaas niets aan veranderd.
Een van de oorzaken is het onderwijs, de opleiding, waarin proefdieren nog altijd vast bestanddeel zijn.
Ook hier maak je kennis met de boosaardigheid van de mens die dierproeven doet. Die beweert namelijk steevast het tegenovergestelde: de daling laat zien hoe gewetensvol vivisectionisten zijn!
Een van de oorzaken is het onderwijs, de opleiding, waarin proefdieren nog altijd vast bestanddeel zijn.
Ook hier maak je kennis met de boosaardigheid van de mens die dierproeven doet. Die beweert namelijk steevast het tegenovergestelde: de daling laat zien hoe gewetensvol vivisectionisten zijn!
De waarheid is dat de oorzaak van de daling de Wet op de Dierproeven
is, uit 1977. Pas toen werden dierproeven enigszins aan banden gelegd.
Met resultaat!
Daarbij hoort dat deze wet niet uit de lucht kwam vallen. Er is ongeveer 100 (honderd) jaar strijd voor gevoerd! Nederland was een van de laatste Westeuropese landen met zo’n wet. De daling van het aantal dierproeven is dan ook eerst en vooral toe te schrijven aan het niet aflaten van het verzet ertegen door fatsoenlijke mensen. Door activisten. Voor en na de Wet.
Sinds de jaren 90 vlakt die daling alweer af. Kennelijk is het effect van de Wet uitgewerkt. Het laagste aantal dat bereikt werd was in 2016, toen ca. 450.000 dieren in proeven misbruikt werden.
Overigens wordt er alles aan gedaan om die cijfers zo gunstig mogelijk voor te stellen, maar dat is een ander verhaal. Alleen nog dit: niet meegeteld worden de proefdieren die ‘in voorraad’ gedood zijn. De reservedieren. Dat zijn er bijna net zoveel als in proeven misbruikt worden. Alleen al hieraan zie je hoe gewetenloos òòk de overheid - ambtenaren, politici - deze beschamende experimenten probeert te verbloemen.
De les die we hieruit kunnen trekken is enerzijds dat verzet loont; anderzijds dat het niet genoeg is. Zelfs een Partij voor de Dieren in het Parlement maakt geen verschil! Afschaffing van dierproeven zal dus echt van ons dierenvrienden (m/v) moeten blijven komen!
Grafiek: Datagraver
Daarbij hoort dat deze wet niet uit de lucht kwam vallen. Er is ongeveer 100 (honderd) jaar strijd voor gevoerd! Nederland was een van de laatste Westeuropese landen met zo’n wet. De daling van het aantal dierproeven is dan ook eerst en vooral toe te schrijven aan het niet aflaten van het verzet ertegen door fatsoenlijke mensen. Door activisten. Voor en na de Wet.
Sinds de jaren 90 vlakt die daling alweer af. Kennelijk is het effect van de Wet uitgewerkt. Het laagste aantal dat bereikt werd was in 2016, toen ca. 450.000 dieren in proeven misbruikt werden.
Overigens wordt er alles aan gedaan om die cijfers zo gunstig mogelijk voor te stellen, maar dat is een ander verhaal. Alleen nog dit: niet meegeteld worden de proefdieren die ‘in voorraad’ gedood zijn. De reservedieren. Dat zijn er bijna net zoveel als in proeven misbruikt worden. Alleen al hieraan zie je hoe gewetenloos òòk de overheid - ambtenaren, politici - deze beschamende experimenten probeert te verbloemen.
De les die we hieruit kunnen trekken is enerzijds dat verzet loont; anderzijds dat het niet genoeg is. Zelfs een Partij voor de Dieren in het Parlement maakt geen verschil! Afschaffing van dierproeven zal dus echt van ons dierenvrienden (m/v) moeten blijven komen!
Grafiek: Datagraver
