Stichting Informatie Dierproeven

Inleiding

De Stichting Informatie Dierproeven (SID) wordt bemensd door enkele onderzoekers die dierproeven uitvoeren, of dat laten/lieten doen. Uitsluitend belanghebbenden dus. Niemand die daar opkomt voor het belang van de proefdieren. Geen Antidierproevencoalitie (ADC), geen EDEV, geen Proefdiervrij, geen Dierenbescherming, geen Partij voor de Dieren. Enz.

Overigens is de voorzitter Cees Smit in zoverre een uitzondering dat hij geen onderzoeker is. Als patiënt is hij een fervent voorstander van dierproeven, blijkend o.a. uit geregelde publicaties in de media. (Heel recent nog in dagblad ‘Trouw’.) Uit erkentelijkheid verleende de UvA hem een eredoctoraatje!

De zaak is extra kwalijk omdat dit ontwikkelde mensen zijn. De onjuiste voorlichting is dus geen onkunde, maar welbewuste misleiding. 

Website (www.informatiedierproeven.nl)

De website van de Stichting Informatie Dierproeven is, gelet op het taalgebruik, bestemd voor kinderen. Extra kwalijk als je dan niet volledige openheid geeft. De website is tendentieus, gericht op het verkopen van dierproeven aan jeugd. Verre van objectief. Wat voorbeelden.

• Zie hoe  uitgebreid en negatief geschreven staat over dieractivisme. Helaas moet ze wel de recente volkswoede over de labradors vermelden! (contra MaastrichtUMC) Meer dan 100.000 handtekeningen in heel korte tijd kan zelfs de SID niet negeren. 

• De SID stelt de immoraliteit van dierproeven niet ter discussie. Ze zegt simpelweg: het moet van de overheid. Ze zegt er dus NIET bij: als jij het anders zou willen – “en natuurlijk wil jij dat” - dan kan dat! Ze geeft geen wegen aan waarop dat zou kunnen.

• De voorlichtingsfilm, hetzelfde verhaal. Niets over de schadelijkheid van medicijnen. Niets over het uitblijven van genezing door medicijnen.

• “Bijwerkingen” is geen thema op de website. Er wordt (slechts) via enkele links naar verwezen.

• Minstens tweemaal wordt gesteld: dierproeven “als het echt niet anders kan”. Dat is een vrijblijvende uitspraak, grenzend aan bedrog. Hoe wordt aangetoond dat “het echt niet anders kan”?

• In dezelfde trant: dierproeven zijn “noodzakelijk kwaad”. Dat zijn ze niet: ze zijn uitsluitend kwaad, immoreel. ‘Kwaad’ is - heel soms - noodzakelijk als het zelfverdediging dient. Dat doen dierproeven niet.

• Nadruk wordt gelegd op het feit dat dierproeven ten goede komen aan mens EN dier! Alsof dat enig verschil maakt!

• De wet op de dierproeven beschermt het WELZIJN van proefdieren! Welzijn!

• “In 2012 zijn 589.056 dierproeven uitgevoerd. Dit zijn er 797 (0,1%) minder dan in 2011.” Let op! Niet vermeld: Een stijging van 13.778 ten opzichte van 2010! Over misleidende selectiviteit gesproken.

• “Het aantal dierproeven is tussen 1978 en 2012 met 63% gedaald.” (http://www.informatiedierproeven.nl/aantal-dierproeven) Met een mooie grafiek erbij. Kan het misleidender? De waarheid is deze. Als gevolg van de invoering van de Wet op de Dierproeven daalde plotsklaps het aantal dierproeven met ongeveer de helft! Het aantal dierproeven van vòòr de wet laat goed zien hoezeer onderzoekers op dit gebied gespeend zijn van iedere moraal. (Al minstens bekend sinds WO-II.) Eerst de wet moest voor enige terughoudendheid zorgen! Uiteraard wordt niet vermeld dat voor de totstandkoming van deze wet ca. 100 jaar strijd gevoerd moest worden en al helemaal niet dat Nederland een van de laatste landen in West-Europa was met dergelijke regelgeving.

Wat er op de website staat is in hoofdzaak niet onjuist. Misleiding ontstaat door wat NIET vermeld wordt. Dat is kwalijk omdat de informatie bedoeld is voor mensen (jeugd) die van niks weten. 

(wordt vervolgd)

"Het probleem met spiegelneuronen"

.

"De andere hype, spiegelneuronen dan, die worden aangehaald als verklaring van ongeveer elke sociale gedraging die we kennen of een gebrek eraan, zoals bijvoorbeeld autisme. 

Spiegelneuronen zouden speciale zenuwcellen zijn in het gebied van de hersenen dat ook vaak wordt geassocieerd met onze motorische functies, die zowel actief zijn als we zelf iets doen als wanneer we een ander iets zien doen. 

Het idee is dat spiegelneuronen ons in staat stellen om ons te verplaatsen in anderen, dezelfde neuronen zijn immers zowel actief wanneer we bijvoorbeeld zelf iets in onze mond stoppen als wanneer we een ander dat zien doen. 

Het probleem met spiegelneuronen is dat ze aangetoond zijn in makaken, en dat het vrijwel onmogelijk is om ze direct in menselijke breinen te vinden, want die snijden we liever niet open direct na een experiment. 

Spiegelneuronen zouden daarnaast ook net zo goed ‘gewone’ zenuwcellen kunnen zijn die toevallig af en toe actief zijn als we iemand anders iets zien doen, dit gebeurt ook in andere hersengebieden. 

Dit zijn slechts twee van een groot aantal praktische en theoretische bezwaren tegen spiegelneuronen. Het is nog allerminst zeker dát mensen inderdaad spiegelneuronen hebben, laat staan welke rol ze precies spelen als we naar een vrolijk plaatje kijken.

Kortom, marketeers moeten misschien maar wat terughoudender zijn met het presenteren van wetenschappelijke ‘feiten’ en journalisten mogen zich wel wat kritischer opstellen bij het raadplegen van ‘experts’ ook al is het maar een klein artikeltje over een sip kijkende leeuw."

Marieke van Rooij
Bron (fragment): http://www.sciencepalooza.nl/2014/08/neuromarketing-en-spiegelneuronen-twee-wetenschappelijke-hypes/

***

Commentaar

Citaat: “Het probleem met spiegelneuronen is dat ze aangetoond zijn in m-a-k-a-k-e-n, en dat het vrijwel onmogelijk is om ze direct in menselijke breinen te vinden, want…. die snijden we liever niet open direct na een experiment.”

Je gelooft je ogen toch niet als je dit leest.

En dit dan nog niet eens in medisch verband maar in dat van marketing, dus reclame, negotie ! 

Weinig websites zijn zo onthullend over dierproeven als 'Sciencepalooza', dat moet gezegd. Talloze artikelen zijn één grote aanklacht tegen deze proeven niet alleen, maar meer nog: één grote aanklacht tegen de mensheid.

Humane Society Un. States en dierproeven

Editorial Note: OSHU vivisector Michael Conn says that “If all of a sudden companies refuse to supply you with paper towels or lab coats, you have a serious problem… It makes it very difficult to get your job done.” It might be far more strategic and productive to turn our attention to “lab techs” rather than “lab coats.” It is our job to identify and eliminate the weak links.

Animal rights activists have dramatically shifted their tactics over the last decade, targeting individual researchers and the businesses that support them, instead of going after their universities. That’s the biggest revelation to come out of a report released today by the Federation of American Societies for Experimental Biology (FASEB), the largest coalition of biomedical research associations in the United States.

The purpose of the report—The Threat of Extremism to Medical Research: Best Practices to Mitigate Risk through Preparation and Communication—is to provide guidance to scientists and institutions around the world in dealing with animal rights extremists. That includes individuals and groups that damage laboratories, send threatening e-mails, and even desecrate the graves of researchers’ relatives. In 2004, for example, Animal Liberation Front activists broke into psychology laboratories at the University of Iowa, where they smashed equipment, spray-painted walls, and removed hundreds of animals, causing more than $400,000 in damage. In 2009, extremists set fire to the car of a University of California, Los Angeles, neuroscientist who worked on rats and monkeys. And other researchers say activists have shown up at their homes in the middle of the night, threatening their families and children.

“We wanted to create an international document to get people thinking about the potential of animal extremism,” says Michael Conn, a co-chair of the committee that created the report and the senior vice president for research at the Texas Tech University Health Sciences Center in Lubbock. “These activities can happen to anybody—no one is immune.”

Personal attacks, in particular, appear to be on the rise. The report looks at 220 reported illegal incidents within the United States between 1990 and 2012. It finds that from 1990 to 1999, 61% involved universities, while just 9% involved individuals. From 2000 to 2012, however, only 13% of incidents involved universities, while 46% involved individuals. Actions against businesses are also on the rise, with 17% of incidents from 2000 to 2012 involving investors and business partners, two groups not even mentioned in the previous decade’s numbers. These latter incidents included activists threatening to protest businesses that supply animal feed to research labs and airlines that transport research animals. “If all of a sudden companies refuse to supply you with paper towels or lab coats, you have a serious problem,” says Conn, who himself was the target of animal extremism—receiving threatening phone calls and being followed through airports by activists—when he was the administrator of an animal facility at Oregon Health & Science University (OHSU) in Portland. “It makes it very difficult to get your job done.”

In response, the FASEB report contains a number of recommendations. It advises researchers to limit the amount of personal information they make available on the Internet, for example. It says universities should assemble a “crisis management team” composed of scientists, security personnel, press officers, and legal consultants, so that they can quickly respond to incidents. And it recommends that researchers and institutions actively engage with the public, inviting members of the community to view their facilities, for example, as a way to combat animal rights propaganda. OHSU, for one, allows local residents to tour its primate research center on a regular basis; it also offers summer programs, such as Camp Monkey, for grade-school students.

Eric Bernthal (foto), the chair of the board of directors of the Humane Society of the United States (HSUS), says he agrees that scientists should combat animal rights extremism.

 “We don’t condone terror and destruction of property,” he says, noting that HSUS has achieved its animal welfare goals by working with legislators. 

But he says the FASEB report spends far too much time on how scientists can mitigate attacks and almost no time on why these attacks are occurring in the first place. “If you’re going to give advice to researchers about how to solve this problem, the most constructive way is to use fewer animals in research,” he says, “not assemble crisis communication teams.”

Bernthal says HSUS would like to work with Conn and other scientists to figure out ways to reduce the number of animals in biomedical laboratories. “There are still some circumstances where animal research is vitally important,” he says. “But there are huge steps that can be taken to phase it out.”

Bron: http://www.negotiationisover.net/2014/03/13/animal-rights-extremists-increasingly-targeting-individuals/

 ***

Commentaar

Het geciteerde artikel laat een paar dingen zien.  

1. Ook de Humane Society (HSUS) heeft geen idee omtrent de uit-fasering van dierproeven. De voorzitter, Eric Bernthal, zegt zelfs dat sommige proeven onmisbaar zijn! Van dit soort mensen en organisaties zijn er al veel teveel. 

2. Het laat goed de voortdurende spanning zien die dierproeven in de samenleving teweegbrengen. Dat is logisch: nooit zullen beschaafde mensen zich neerleggen bij het martelen en doden van dieren. Maar de reactie daarop blijft precies verkeerd: nog meer bewaking, nog meer verschuilen, nog meer geheimzinnigheid. Nog meer AIVD. 

In ons land zijn vorig jaar enkele beagles bevrijd uit een fokkerij. De daders hebben zichzelf aangegeven en de rechtszaak loopt. Je mag veronderstellen dat de activisten de onderneming vooraf goed doorgesproken hebben met hun advocaat en dat er goede hoop is op de vorming van zodanige jurisprudentie, dat de politiek tot positieve actie aangezet wordt. 

Genoemde actie is waarschijnlijk geïnspireerd door de (massale) bevrijdingsactie van beagles precies twee jaar geleden in Noord-Italie: de bestorming van Green Hill. 

De video ervan staat nog steeds op het internet: http://barendswereld.blogspot.nl/2012/07/de-bestorming-van-green-hill.html

De kneusjes van GroenLinks

Judith Sargentini is niet de enige kneus binnen GroenLinks. Uitgesproken dieronvriendelijk was/is Femke Halsema.

Zij verdedigde varkensflats met het ‘argument’ dat mensen ook in flats wonen!

Zij bagatelliseerde het belang van de Partij voor de Dieren (tijdens een bezoek aan Gaza).

Overigens heeft GL ook wel eens i e t s  positiefs gedaan. Het deed het voorstel om dierenrechten op te nemen in de Grondwet, naar Duits voorbeeld. Niets van terecht gekomen.

Twee GL-leden namen het initiatief tot het verbieden van vuurwerk tijdens de jaarwisseling. Dat heeft zowaar enig resultaat gehad. Het is inmiddels overgenomen door de huidige burgemeester van Hilversum, Pieter Broertjes (PvdA), die zich er nog steeds voor inzet.

Of dit overigens primair gericht is op de bescherming van dieren is de vraag.

 PS. Het wangedrag van een Amsterdams GL-raadslid laat ik nu maar buiten beschouwing ('kruisiging van buurkat').

Dierproeven in de politiek

.

In de serie ‘Europarlementariërs stellen zich’ voor vraag ik aan Judith Sargentini (foto) – al vanaf 2009 in Europarlement – hoe ze denkt over dierproeven. Om het haar makkelijk te maken voeg ik toe of ze die misschien ziet als “noodzakelijk kwaad”. Als antwoord krijg ik een verwijzing naar het partijprogramma van GroenLinks. Daar staat welgeteld 1 regel: “GroenLinks wil dierproeven stapsgewijs afschaffen.”  https://groenlinks.nl/standpunten/dierenwelzijn

Ik vraag Judith vervolgens waar ik de uitwerking hiervan vind. Welke stappen gaan gezet worden, binnen welke termijn? Ik stuur een kopie aan haar partij. En dan hoor je dus niks meer.

Maar GroenLinks is geen uitzondering. Er bestaat geen enkele partij of organisatie die over een concreet beleidsplan beschikt om dierproeven terug te brengen (en af te schaffen).

Voor zover er ‘beleid’ is, is het hap-snap.In het buitenland is het al net zo. Nu is er weer een Britse praatjesmaker die hardop zegt dat het afgelopen moet zijn met dierproeven. Maar ook deze staatsman laat het bij woorden en komt niet met een beleidsplan laat staan een wetsvoorstel. https://www.bbc.com/news/uk-politics-28580792

Op weinig gebieden is de incompetentie zo uitgesproken. Al meer dan 100 jaar.

Norman Baker