Animal rights activists
have dramatically shifted their tactics over the last decade, targeting
individual researchers and the businesses that support them, instead of going
after their universities. That’s the biggest revelation to come out of a report
released today by the Federation of American Societies for Experimental Biology
(FASEB), the largest coalition of biomedical research associations in the
United States.
The purpose of the report—The
Threat of Extremism to Medical Research: Best Practices to Mitigate Risk
through Preparation and Communication—is to provide guidance to scientists and
institutions around the world in dealing with animal rights extremists. That
includes individuals and groups that damage laboratories, send threatening
e-mails, and even desecrate the graves of researchers’ relatives. In 2004, for
example, Animal Liberation Front activists broke into psychology laboratories at the University of Iowa, where
they smashed equipment, spray-painted walls, and removed hundreds of animals,
causing more than $400,000 in damage. In 2009, extremists set fire to the car of a University of California, Los
Angeles, neuroscientist who worked on rats and monkeys. And other researchers
say activists have shown up at their homes in the middle of the night,
threatening their families and children.
“We wanted to create an
international document to get people thinking about the potential of animal
extremism,” says Michael Conn, a co-chair of the committee that created the
report and the senior vice president for research at the Texas Tech University
Health Sciences Center in Lubbock. “These activities can happen to anybody—no
one is immune.”
Personal attacks, in
particular, appear to be on the rise. The report looks at 220 reported illegal
incidents within the United States between 1990 and 2012. It finds that from
1990 to 1999, 61% involved universities, while just 9% involved individuals.
From 2000 to 2012, however, only 13% of incidents involved universities, while
46% involved individuals. Actions against businesses are also on the rise, with
17% of incidents from 2000 to 2012 involving investors and business partners,
two groups not even mentioned in the previous decade’s numbers. These latter
incidents included activists threatening to protest businesses that supply
animal feed to research labs and airlines that transport research animals. “If
all of a sudden companies refuse to supply you with paper towels or lab coats,
you have a serious problem,” says Conn, who himself was the target of animal
extremism—receiving threatening phone calls and being followed through airports
by activists—when he was the administrator of an animal facility at Oregon
Health & Science University (OHSU) in Portland. “It makes it very difficult
to get your job done.”
In response, the FASEB
report contains a number of recommendations. It advises researchers to limit the
amount of personal information they make available on the Internet, for
example. It says universities should assemble a “crisis management team”
composed of scientists, security personnel, press officers, and legal
consultants, so that they can quickly respond to incidents. And it recommends
that researchers and institutions actively engage with the public, inviting
members of the community to view their facilities, for example, as a way to
combat animal rights propaganda. OHSU, for one, allows local residents to tour
its primate research center on a regular basis; it also offers summer programs,
such as Camp Monkey, for grade-school students.
Eric Bernthal (foto), the chair
of the board of directors of the Humane Society of the United States (HSUS),
says he agrees that scientists should combat animal rights extremism.
“We don’t
condone terror and destruction of property,” he says, noting that HSUS has
achieved its animal welfare goals by working with legislators.
But he says the
FASEB report spends far too much time on how scientists can mitigate attacks
and almost no time on why these attacks are occurring in the first place. “If
you’re going to give advice to researchers about how to solve this problem, the
most constructive way is to use fewer animals in research,” he says, “not
assemble crisis communication teams.”
Bernthal says HSUS would
like to work with Conn and other scientists to figure out ways to reduce the
number of animals in biomedical laboratories. “There are still some
circumstances where animal research is vitally important,” he says. “But there
are huge steps that can be taken to phase it out.”
Bron: http://www.negotiationisover.net/2014/03/13/animal-rights-extremists-increasingly-targeting-individuals/
Bron: http://www.negotiationisover.net/2014/03/13/animal-rights-extremists-increasingly-targeting-individuals/
***
Commentaar
Het geciteerde artikel laat een paar dingen zien.
1. Ook de Humane Society (HSUS) heeft geen idee omtrent de uit-fasering van dierproeven. De voorzitter, Eric Bernthal, zegt zelfs dat sommige proeven onmisbaar zijn! Van dit soort mensen en organisaties zijn er al veel teveel.
2. Het laat goed de voortdurende spanning zien die dierproeven in de samenleving teweegbrengen. Dat is logisch: nooit zullen beschaafde mensen zich neerleggen bij het martelen en doden van dieren. Maar de reactie daarop blijft precies verkeerd: nog meer bewaking, nog meer verschuilen, nog meer geheimzinnigheid. Nog meer AIVD.
In ons land zijn vorig jaar enkele beagles bevrijd uit een fokkerij. De daders hebben zichzelf aangegeven en de rechtszaak loopt. Je mag veronderstellen dat de activisten de onderneming vooraf goed doorgesproken hebben met hun advocaat en dat er goede hoop is op de vorming van zodanige jurisprudentie, dat de politiek tot positieve actie aangezet wordt.
Genoemde actie is waarschijnlijk geïnspireerd door de (massale) bevrijdingsactie van beagles precies twee jaar geleden in Noord-Italie: de bestorming van Green Hill.
De video ervan
staat nog steeds op het internet: http://barendswereld.blogspot.nl/2012/07/de-bestorming-van-green-hill.html
Waarom dient de Partij voor de Dieren geen motie in om experimenten met dieren te verbieden? Een stappenplan lijkt mij overbodig. Voor zover ik weet, is de doodstraf voor mensen ook niet in stappen afgeschaft. Het Dierenbevrijdingsfront kan de PvdD met buitenparlementaire actie ondersteunen. Deze dient wel geweldloos te zijn, want geweld is niet alleen onethisch, maar meestal ook contraproductief.
BeantwoordenVerwijderen1. Een stappenplan - uit-fasering - is noodzakelijk. Onderzoekers en industrie moeten gelegenheid krijgen zich aan te passen. Last not least dient politieke overeenstemming bereikt te worden over het budget dat vrijgemaakt moet worden.
VerwijderenUit-fasering - ook als drukmiddel - is de enige weg.
2. De Partij voor de Dieren bestaat uit twee mensen. Een kader is er niet. Proefdieren hebben hier niets van te verwachten.
Oké. Dan maar rechtszaken uitlokken door dieren te bevrijden uit laboratoria. De Partij voor de Dieren zal dan wel volgen.
VerwijderenHet stappenplan of uitfasering herinnert mij eraan dat de Pacifistisch Socialistische Partij het leger en de NATO ook geleidelijk wilde afschaffen. Militaire taken moesten worden veranderd in niet-militaire taken en een klein land als Nederland kon als eerste uit de NATO stappen, waarna een ander klein land uit het Warschaupact kon stappen, enz.
BeantwoordenVerwijderenDefensiegeneraals klagen steen en been over inkrimping van leger, vloot en luchtmacht.
VerwijderenHier was geen stappenplan voor nodig omdat dit geen geld kost maar bespaart! Simpele bezuiniging.
Beëindiging van dierproeven kan mogelijkerwijs budgetneutraal gebeuren: de subsidiëring van dierproeven kan vervangen door subsidiëring van onderzoek naar alternatieven.