Toen Agnes Kant in 2010 de politiek verliet had ze haar
partij, de SP, bijna geruïneerd. (Samsom volgde dit voorbeeld in 2016, voor de
PvdA.)
Agnes Kant ging naar Lareb, het Nederlandse bijwerkingencentrum.
Ze was blij dat ze zich weer met ‘wetenschappelijk werk’ kon bezighouden. Bij
Lareb kunnen bijwerkingen van geneesmiddelen gemeld worden, zowel door
patiënten als door artsen en apothekers. Dat ging enkele jaren goed, tot 2014.
Toen werd Lareb een verlengstuk van de farmaceutische industrie. Niet officieel,
maar wel in de praktijk. Gek genoeg heb ik Kant daar niet over gehoord.
Sinds 2014 is namelijk ineens allerlei informatie over medicijnen
en bijwerkingen ‘bedrijfsgeheim’. En daarmee niet meer toegankelijk.
Terzijde: wie een bijwerking wil melden, moet eerst een
uitgebreid formulier op de website invullen, waarmee veel tijd gemoeid is. Met
de mogelijkheid dat je na verzending als antwoord krijgt: ‘Deze bijwerking is
al gemeld.’
In zijn lezenswaardige boekje vat Dick Bijl het zo samen.
“De
belangrijkste belemmeringen voor het goed functioneren van Lareb zijn de
financiële afhankelijkheid van de farmaceutische industrie, afwezigheid van transparantie,
gebrek aan betrouwbare en representatieve gegevens, en het negeren van
waardevolle wetenschappelijke bronnen.” (blz. 45-49)
Dick Bijl, Het pillenprobleem. Waarom we zoveel medicijnen
gebruiken die niet werken en niet helpen (AUP 2018)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten