Vanavond hoorde ik op de radio een gesprekje met de persofficier
over Sietske H., de vrouw die haar vier baby’s vermoordde. De rechtbank legde haar
12 jaar gevangenisstraf op.
In hoger beroep is de eis nu 4 jaar en dwangverpleging*.
Ik was benieuwd hoe het kon komen dat de stoornis bij de
tandartsassistente (geb.1984) niet eerder opgemerkt werd. Daar werd ook naar gevraagd, tweemaal zelfs, maar de
officier begreep die vraag niet; ze gaf tweemaal hetzelfde antwoord: “Je kunt iemand niet dwingen
een hersenscan te ondergaan”
Vervolgens viel de term ‘frontaal syndroom’. Ik heb er nooit
eerder van gehoord, maar wikipedia vermeldt het wel. http://nl.wikipedia.org/wiki/Frontaal_syndroom
De vraag is natuurlijk, als het gaat om dwangverpleging, of
er wel iets te verplegen valt. Daar werd op de radio niet naar gevraagd.
Wikipedia spreekt wel over ‘patiënten’ maar niet over therapie.
Bedenkelijk.
***
*Dwangverpleging is de term die gebruikt wordt om de
middelen en maatregelen aan te duiden die door een verplegende instantie worden
getroffen jegens een patiënt, waarbij deze beperkt wordt in zijn grondrechten
tegen diens uitdrukkelijke wil en/of de wil van zijn wettelijk
vertegenwoordigers.
Beperking van de bewegingsvrijheid (zoals door fixatie)
en het toedienen van geneesmiddelen onder dwang zijn voorbeelden van
dergelijke maatregelen.
In Nederland is dwangverpleging mogelijk op basis van twee wetten,
namelijk:
-De Wet bijzondere opnemingen in psychiatrische
ziekenhuizen (Wet Bopz), en
-De Beginselenwet Terbeschikkingstelling.
De Wet Bopz wordt buiten de psychiatrie ook toegepast in
bijvoorbeeld de gehandicaptenzorg en de (psycho)geriatrie. Beide wetten hebben
tot doel om te komen tot een verantwoorde toepassing van Middelen en Maatregelen en
zodoende de patiënt te beschermen tegen machtsmisbruik en willekeur. De inbreuk
op de grondrechten die mogen worden gemaakt zijn dan ook beperkt. (Bron: wikipedia)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten