Abortus

Krachtige tegenstanders van abortus zijn bijna altijd diep godsdienstig.

Je hoort godsdienstige ethici wel debatteren over de vraag: “Wanneer wordt het zich ontwikkelende embryo een persoon, een menselijk wezen?”

Seculiere ethici zullen zich eerder afvragen: “Ongeacht of een embryo menselijk is (wat wil dat trouwens zeggen voor een klompje cellen?): op welke leeftijd is een zich ontwikkelend embryo – van welke diersoort ook – in staat om pijn te lijden?”

Een vroeg embryo heeft het gevoel, het waarnemingsvermogen van een kikkervisje (en ziet er ook zo uit). 

Vroege embryo’s hebben geen zenuwstelsel en lijden zeer beslist niet. En als laat geaborteerde embryo’s (die wel een zenuwstelsel hebben) lijden, dan is dat niet omdat die embryo’s menselijk zijn dat ze lijden.

Er is geen algemene reden om aan te nemen dat menselijke embryo’s in welk ontwikkelingsstadium ook, heviger lijden dan koeien- of schapenembryo’s in hetzelfde stadium.

En er is alle reden om aan te nemen dat alle embryo’s, menselijk of niet, veel minder lijden dan volwassen runderen in een slachthuis, vooral in een ritueel slachthuis waar die dieren, om religieuze redenen, bij volle bewustzijn moeten zijn als hun keel ceremonieel wordt doorgesneden.

Overigens is natuurlijk elk lijden te betreuren.

***

Bron: R. Dawkins, God als misvatting