Zwijg a.u.b. over blindengeleidehonden!

Zwijg me alstublieft over blindengeleidehonden!

Daar ben je dan, net geboren, een speelse Labrador of Golden Retriever puppy, vol levensvreugde en verwachting, de wereld ligt voor je klaar om te ontdekken, al die dierenvrienden die je willen aaien omdat je zo schattig bent. Kijk hoe speels ze in de wereld staan die lieverds, hoe iedereen hun vriendje is!

Maar je zal als puppy maar de pech hebben om geselecteerd te worden om later als blindengeleidehond te dienen. Ja ik weet het, sommige dierenvrienden zullen nu al meteen steigeren als ze dit lezen, want blindengeleidehonden zijn zo schattig. Maar met alle respect, het gegeven van blindengeleidehonden is al jaren een doorn in mijn oog. Ik zie soms dierenvrienden geld ophalen voor de opleiding van blindengeleidehonden! Dat staat toch volledig haaks op de dierenliefde die we met zijn allen voelen?

Op relatief jonge leeftijd worden de puppy’s weggenomen en begint een intensieve training van een jaar. Spelen? Eigen willetje? Dollen met andere honden? Geaaid worden door vertederde dierenvrienden? Nee, dat is er allemaal niet meer bij. Het jonge hondje wordt geleerd orders op te volgen, in een strak keurslijf te lopen. De eigen wil wordt volledig gebroken.

Voldoet het dier tijdens of na de opleiding niet aan alle normen, tja dan stopt de opleiding en probeert men een oplossing voor het dier te vinden. Dat kan een asiel zijn, maar dat kan evengoed laten inslapen betekenen. Vergeet niet dat deze dieren volledig gehersenspoeld zijn, hun eigen wil is volledig weggenomen, eigenlijk zijn dit schattig verpakte robotten geworden. Dit zijn niet altijd de makkelijkste dieren om uit te plaatsen (net zoals ex-labohondjes trouwens).

Soms hoor ik van dierenvrienden dat er wel ergere vormen van dierenleed bestaan. Vreemde kronkel is dat. Het is niet omdat het leed van die blindengeleidehond niet zo zichtbaar is, dat het er niet is. Dieren zijn er niet om ons te dienen, dat is mijn filosofie. Net zomin dat kinderen bestaan om ons te dienen. Ik ben evengoed tegen kinderarbeid als tegen het idee van blindengeleidehonden. Daar dient zo’n Labrador of Golden Retriever niet voor. Ik zie regelmatig in mijn dorp een blinde man lopen, met stok, maar zonder hond! Geweldig hoe die man zich kan behelpen. Die heeft daar geen als schattige hond verpakte robot voor nodig! Dat hij thuis een hond heeft die hem gelukkig maakt, dat zou perfect kunnen. Zolang die hond maar kan leven zoals het een hond betaamt, heb ik daar helemaal geen probleem mee.

Maar weet je wat het is. Net zoals met de dolfijnen in de dolfinaria denken sommigen ‘ach zie hoe gelukkig ze zijn’. Tja, Labradors en Golden Retrievers zien er natuurlijk altijd happy uit. Maar zijn ze dat ook echt? Ik twijfel er geen seconde aan dat de gemiddelde blinde een oprechte liefde voelt voor zijn of haar blindengeleidehond en hem goed verzorgt. Net zoals ik er geen seconde aan twijfel dat sommige circusmensen hun circusolifant graag zien of dat sommige dierproefnemers een bijzondere band hebben opgebouwd met het dier waarop ze experimenteren. Maar geeft dat ons mensen een vrijgeleide om dieren te kneden naar onze eigen wensen? Geeft dat ons het recht dieren als gebruiksvoorwerpen te zien? Geeft dat ons het recht dieren te misbruiken? Ik denk het niet!

Danny Flies

Voorzitter Anti Dierproeven Coalitie