Huub Schellekens . is arts en hoogleraar farmaceutische biotechnologie. Hij is een van de langst werkzame en beruchtste dierproefnemers van dit land. In het boek van Patrick Meershoek, De slag om de chimpansees, speelt hij een hoofdrol. Dit boek doet verslag van de strijd om de ca. 150 chimpansees weg te krijgen uit de hel van het Biomedical Primate Research Centre te Rijswijk. Uiteindelijk is dat gelukt.
Schellekens liet onlangs weer eens van zich horen. Hij koos daarvoor een obscuur podium, t.w. zijn column in Het Financieele Dagblad. Bedoeling was invloed uit te oefenen op de Tweede Kamer in diens beraadslaging over het actieplan van de minister van VWS: “Dierproeven en Alternatieven 2011-2021.”
De oude man is inmiddels iets milder geworden en pleit nu zowaar voor een vermindering van dierproeven. Laten we maar niet speculeren over zijn motieven… Het is trouwens ook een oud verhaal, de farmaceutische industrie pleit, bij monde van Nefarma, al veel langer voor minder dierproeven. Maar ja, het onderwerp trekt geen publieke belangstelling en de Haagse penose brandt zich niet graag aan koud water, - vandaar dat mijn verwachtingen laag gespannen zijn. Minister Edith Schippers moet waarschijnlijk eerst uitgelegd worden wat dierproeven zijn.
(NB. Proefdiervrij vindt het niet de moeite waard het artikel te citeren op zijn website.)
Schellekens schrijft o.a.:
In het systeem zou een prikkel moeten worden ingebouwd om zonder proefdieren geneesmiddelen te ontwikkelen, te vergelijken met de bonus die farmaceutische bedrijven krijgen als ze de werking van hun nieuwe medicijnen ook in kinderen testen. Vroeger begonnen ze niet aan die dure studies omdat het gebruik van medicijnen in kinderen te laag is om die kosten terug te verdienen. Als een nieuw medicijn in jonge patiëntjes is getest, krijgen de bedrijven een half jaar extra databescherming. Daardoor moet na het aflopen van het octrooi een concurrent een halfjaar extra wachten voor een kopie op de markt mag worden gebracht. Dat levert een paar honderd miljoen extra omzet op en dat willen die bedrijven wel. Ik stel voor die beloning ook te geven aan fabrikanten die hun ontwikkelingen proefdiervrij maken.
Het totaal uitbannen van dierproeven gaat nog wel even duren. Maar dat betekent niet dat er geen ‘quick wins’ zijn, zoals de minister in haar actieplan schrijft. We zouden op korte termijn een nee-tenzij-beleid kunnen invoeren, om te beginnen voor het onderzoek in apen. Dat mag pas nadat bij de toelatingsautoriteiten is gevraagd of het nodig is.
Elke aanpassing in het systeem vraagt wel om een wereldwijde afstemming. Immers, als in de VS of Japan de richtlijnen niet veranderen, schieten de proefdieren daar weinig mee op. Dat betekent dat op een hoog politiek niveau veranderingen moeten worden doorgedrukt. De minister is minder machteloos dan in het actieplan wordt beweerd en zelfs moreel verplicht om haar politieke gewicht in de strijd te gooien. Het gaat immers vooral om overbodige dierproeven die door de overheid zelf worden voorgeschreven.
De overheid kan wel degelijk het gebruik van proefdieren op korte termijn beperken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten