Parkinson: Nieuwe muizen

De Parkinson Vereniging initieert en subsidieert onderzoek, voornamelijk projecten die resultaat kunnen opleveren voor de patiënt van nú. De Parkinson Vereniging zet zich daarnaast in voor patiëntenparticipatie in onderzoek waarbij op verschillende manieren patiënten worden betrokken bij projecten.

-------
Voorbeeld 1 (fragment)

Om in de toekomst nieuwe studies mogelijk te maken, heb ik een nieuwe transgene methode ontwikkeld, waarbij in één en dezelfde muis verschillende groepen van dopamine neuronen gemarkeerd en geïdentificeerd kunnen worden.

Hierbij zijn voornamelijk de dopamine neuronen in de substantia nigra pars compacta (SNc) zichtbaar. Deze neuronen zijn zeer belangrijk voor motorische functies en sterven af bij de ziekte van Parkinson.

Een eerste analyse van deze muizen laat unieke kenmerken zien van hoe deze neuronen ontwikkelen, naar hun doelgebieden (dorsaal striatum) groeien en deze innerveren. Ook biedt het nieuwe inzichten over hoe dopamine neuronen in de SNc zich organiseren om contact te maken met inkomende verbindingen.

Deze nieuwe muizen bieden zo een unieke mogelijkheid om de ontwikkeling van dopamine neuronen in de SNc zeer precies in kaart te brengen en de mechanismen te onderzoeken die deze processen reguleren.

Voorbeeld 2 (fragment) 
De klassieke symptomen die Parkinsonpatiënten vertonen zijn met name motorische verschijnselen zoals stijfheid van ledematen en het trillen bij rust. Echter ondervinden veel patiënten met de ziekte van Parkinson al vaak voor het ontstaan van deze motorische symptomen andere klachten, waaronder darmproblemen. Het feit dat deze klachten zich eerder voordoen geeft aan dat het ontstaan van de ziekte misschien zijn oorsprong heeft in de darmen en het geassocieerde zenuwstelsel aldaar. Hier is de laatste jaren veel onderzoek naar gedaan en deze theorie wordt steeds meer ondersteund door de academische wereld.

Een moeilijkheid bij het onderzoek hiernaar is echter dat de huidige diermodellen voor de ziekte van Parkinson zich met name richten op de motorische verschijnselen en de aantastingen in de hersenen.

Daarom besloten wij een tweetal nieuwe diermodellen op te zetten, waarbij we de focus plaatsten op het ontstaan van darmklachten en de aantasting van het zenuwstelsel aldaar. Hiervoor maakten wij gebruik van de gifstof rotenone wat we in het ene model toedienden in de hersenen van muizen en in het andere model via orale toediening gaven. 

In beide modellen ontwikkelden de muizen de klassieke motorische verschijnselen maar ook de darmfunctie nam af en het zenuwstelsel in de darm werd aangetast. Tijdens mijn stage hebben we nog niet onderzoek kunnen doen naar de onderliggende mechanismen van deze modellen, maar dat zal zowel in Utrecht als in Chicago verder worden onderzocht.

Al met al kan er gesproken worden van het succesvol ontwikkelen van twee nieuwe diermodellen voor onderzoek naar de ziekte van Parkinson. Beide modellen kunnen in de toekomst gebruikt worden om de invloed van de darmen bij de ziekte van Parkinson te onderzoeken, maar met name ook om nieuwe therapeutische middelen te kunnen testen die wellicht al in een vroeger stadium de progressie van de ziekte zouden kunnen remmen.

De resultaten uit deze dierproeven wilden we daarnaast graag toetsen aan resultaten uit een speciale cellijn van neuronen uit de darm en menselijk darmweefsel. Helaas hadden de twee dierproeven nogal veel voeten in de aarde en heb ik dat niet meer kunnen uitvoeren tijdens mijn stage. Maar wellicht dat deze stage zich nog vervolgt in een PhD, waarin de openstaande vragen nog kunnen worden beantwoord. 

Als laatste wil ik graag de Parkinson Vereniging bedanken voor het mogelijk maken van deze stage. Zowel op persoonlijk vlak als onderzoekstechnisch heb ik heel veel geleerd tijdens deze periode en is deze stage een prachtige ervaring geweest. Ik ben daarom ook erg dankbaar voor de financiële hulp die de Vereniging mij heeft geboden.