Hoe ruikt: Diet Groothuis?

In 'Trouw' van vandaag schrijft ene Diet Groothuis over haar afkeer van honden, onder de titel: Honden stinken. En dat niet alleen, ze willen ook nog weten hoe lekker Groothuis zelf wel niet ruikt!

Ze besnuffelen haar!

En er is nog veel meer mee mis: honden verharen, ze poepen op straat, ze bijten, enz.enz.
Toch maar goed dat we Groothuis hebben, anders hadden we dat nooit geweten.

Ik heb haar gevraagd of het de volgende keer mischien mag gaan over bijv. vrouwen die stinken en over de overlast van kinderen.

Deze dame blijkt ook nog gedichten voor kinderen te schrijven. Daarin vertelt ze o.a. dat ze zo geniet van het

met een zweepslag trotse tijgers

dwars door hoepels vuur doen springen.

Dat is nog erger dan de kleingeestigheid die ze wekelijks in haar Trouwrubriekje ten toon spreidt.
Als ik Groothuis een raad mag geven: minder kleppen en meer reflecteren.

De hond Pluk (afl. 3; door Bandoeng)

.

PLUK en GROTE VOETEN !

Wat gek was dat de vier maanden oude Pluk weg moest bij het eerste gezin waar hij woonde 'omdat iedereen bang voor hem was'...zo werd ons gemeld. Terwijl we nu weten dat de werkelijke reden was: de aanschaf van een nieuwe witte vloerbedekking.

Wat nog gekker was, was dat alleen de baas des huizes wel groot gezag over hem had want 'daar króóp Pluk voor' ! Voor ons kinderen van 13,14 jaar toch wel een raar, vreemd en onbegrijpelijk verhaal.
Maar eenmaal bij ons in huis is één en ander wel duidelijk geworden.

Pluk werd doodnerveus als je een beetje met je voet(en) zat te zwaaien of wiebelen...dan ging zijn bovenlip een beetje omhoog, hij liet zijn tanden zien en begon zachtjes te grommen en.....
als het voor hem écht te bedreigend werd, dan 'vlóóg' hij erop af, greep je voet, maar béét niet!...

Als je maar gewoon rustig bleef zitten gebeurde er niets dramatisch...
het was effe wenne, maar het went.
Zelf gingen we ook onbewust op onze voeten letten :-)

Hij was wel hypernerveus daarna...heel zielig...als zoiets gebeurde, kwam hij daarna met zijn staart naar beneden zwieberend een aai over zijn bol vrágen, alsof hij wilde zeggen: 'Ik weet dat ik fout was, maar ik was zo bang dat ik niet anders kon'.

Wij hebben hem daar ook nooit voor gestraft...
ik denk dat straf niet helpt in zo'n geval.
Ik denk dat je met straffen bij zo'n dier alleen maar een groter trauma aankweekt.

En Martin Gaus bestond nog niet om ons de psyche van Pluk uit te kunnen leggen :-)
maar Martin Gaus zou ons opvoedkundig talent wel volkomen hebben afgekeurd, ben ik bang :-)

Wat wij al dachten bleek ook wel zo te zijn...Pluk was bang voor zijn eerste baas (grote man) omdat deze hem met zijn grote voeten bewerkt had...
en dáár nu had onze Pluk een echt 'voetentrauma' aan overgehouden.

Maar ja, ...daar was ook nog Ome Dirk...een oud-oom van ons.
Een grote statige man van meer dan 1.90 m lang én ...GROTE VOETEN !!

Het was te verwachten: Ome Dirk viel duidelijk niet bij Pluk in de smaak. Pluk begon al te brommen als die grote voeten van Ome Dirk om de hoek van de poort verschenen.
En soms was hij echt zo vervelend dat we hem (Pluk dus, niet Ome Dirk) met zijn riem aan de tafelpoot moesten vastbinden.
We moesten er toch altijd wel om lachen want het had ook wel iets komisch.

Maar het is wel héél triest dat zo'n grote man als zijn eerste baasje, een kleine puppie Pluk van 2 - 4 maanden oud, zo'n levenslang trauma kan bezorgen.
En dat alléén maar met GROTE VOETEN !

Dierproeven: verkiezingsdebat geannuleerd!

..

Het debat “Dierproeven in debat” wordt verplaatst naar het najaar en vindt dus niet plaats op 2 juni a.s.

Dierproeven in debat

Woensdag 2 juni 2010, 20.00 uur

Wat kan en wil de politiek met dierproeven

Accepteren we apenproeven voor onderzoek naar veroudering? En meer dierproeven voor een leefstijl met nieuwe gezonde voedingssupplementen? Brussel is bezig met nieuwe regelgeving voor dierproeven. Dit zal dierproeven op de agenda van het nieuwe kabinet zetten.

Om de discussie alvast af te trappen, houden het Rathenau Instituut en het Athena Instituut op 2 juni in De Rode Hoed een verkiezingsdebat over het gebruik van dierproeven.

Burgers krijgen steeds meer moeite met het gebruik van proefdieren. Internet wordt met succes ingezet om de weerstand verder aan te jagen en werkt radicalisering van gelijkgestemden in de hand. Tegelijkertijd stijgt de behoefte aan dierproeven. Zo is door de vergrijzing meer kennis nodig over het menselijk brein. Hierdoor kan het debat over dierproeven in de komende jaren op scherp komen te staan.

Politici, onder wie Esther Ouwehand van de Partij voor de Dieren, discussiëren met elkaar, experts en de zaal over het gebruik van dieren voor dierproeven de komende tien jaar.

Organisatie: Rathenau Instituut en Athena Instituut van de Vrije Universiteit

Voor meer informatie: www.rathenau.nl

Toegang is gratis, opgave via info@rathenau.nl

Organisatie: Rathenau Instituut en Athena Instituut van de Vrije Universiteit

Urologie (kater)

De eerste gang met mijn kitten - jaren geleden - was naar de dierenarts, ter controle. Het diertje had ik meegenomen uit de bossen rond de Rijsserberg. Het bleek een gezonde kater te zijn, die over een aantal maanden gecastreerd zou moeten worden. Het was het eerste dier waarvoor ik helemaal zelf verantwoordelijk was. Ik vertel dat omdat ik stomverbaasd was toen ik het katje buiten een plas zag doen en hem daarbij zag hurken! Een moment was ik in verwarring: het was toch een kater?! Maar het drong algauw tot me door dat het teveel gevraagd was om te verwachten dat hij zijn pootje zou optillen.

Een van de voordelen van castratie is, wordt gezegd, dat ze minder sproeien. Sproeien is het uitzetten van geurvlaggen met urine. Dat doen ze om hun territorium af te bakenen. Zolang hij dat buiten doet vind ik het prima maar onlangs verraste hij me met een grote en lange sproeibeurt in de badkamer. Er leek geen eind aan de straal te komen. Het was zoveel dat het geen enkele zin had om nog in te grijpen en in de badkamer kan het toch niet zoveel kwaad. Maar het eigenaardige is dat hij dit staande doet: gewoon recht achteruit! De actie wordt begeleid door het op en neer bewegen van een achterpoot. Ik weet niet of dat is om de straal te versterken of, wat ik eerder denk, dat het een uiting van wellust is.

Waarom het dier de ene keer hurkend plast en de andere keer staande sproeit, begrijp ik niet.

Waarom hij het binnen doet is ook nog de vraag. Er komt geregeld een vreemde kat in huis, misschien dat dat hem ertoe aanzet.

Dierenpark Emmen: geldproblemen

Dierenpark Emmen heeft 18 mei een brief gestuurd naar de gemeente Emmen, waarin de algemeen directeur mede namens de raad van commissarissen aangeeft dat de continuïteit van het bedrijf onder grote druk staat door de tegenvallende financiële cijfers van het huidige dierenpark aan de Hoofdstraat.

In deze brief geeft Dierenpark Emmen aan niet in staat te zijn zelfstandig een uitweg te vinden en doet een beroep op de gemeente Emmen om onder andere aanvullende financiële middelen beschikbaar te stellen. Gezien het grote belang van het voortbestaan van Dierenpark Emmen zegt het college toe oplossingsmogelijkheden in kaart te brengen. De uiteindelijke keuze is aan de raad.

De economische meerwaarde van Dierenpark Emmen voor de gemeente Emmen en de regio is groot. Dit ligt vooral besloten in werkgelegenheid, de aantrekkingskracht op toerisme en recreatie en de landelijke bekendheid.

Daarom heeft het college op 25 mei jl. besloten samen met Dierenpark Emmen te kijken naar mogelijke oplossingen. De gemeenteraad heeft het laatste woord over een ondersteuning en de uiteindelijke vorm en invulling daarvan.

Een gespecialiseerd bureau zal de huidige financiële situatie van Dierenpark Emmen in kaart brengen en oplossingsrichtingen met randvoorwaarden en garanties uitwerken. Het bureau zal ook een voorstel doen over de meest optimale juridische structuur. De gemeente Emmen en Dierenpark Emmen zullen waar mogelijk andere partners betrekken bij het vinden van oplossingen.
------

Commentaar:

Let op de kolderieke formulering. Hoewel de bodem van de kas in zicht komt, schrijft men rustig:

De economische meerwaarde van Dierenpark Emmen voor de gemeente Emmen en de regio is groot. Dit ligt vooral besloten in werkgelegenheid, de aantrekkingskracht op toerisme en recreatie en de landelijke bekendheid.

Sowieso slecht nieuws voor de inwoners van Emmen!
Ongetwijfeld gaat de gemeente weer bijspringen net als elders is gebeurd: Artis; Blijdorp. Het opsluiten van wilde dieren wordt gezien als prestige-object. Dat zullen de burgers in hun portemonnee merken.

Kernprobleem is uiteraard dat er in dit land veel te veel dierentuinen zijn: je struikelt erover.

Het spreekt ook welhaast vanzelf dat zelfs het woord dier in de berichtgeving niet voorkomt. Een dier is nu eenmaal zoiets als een kermisattractie. Iedere overheidsregulering ontbreekt. De Partij voor de Dieren zegt er ook iets over in het verkiezingsprogramma, al is het dan summier.

Driek van Wissen: 'De volle mep'

Ik heb vanavond, met de poes op schoot

de onrust uit het beestje weggestreken

waarbij de goedzak mij heeft aangekeken

met ogen zo onpeilbaar diep en groot

dat het mij één moment heeft toegeleken

als was hij eeuwen lang al deelgenoot

van het geheim van leven en van dood

en nu dan op het punt stond om te spreken.

Een aandrang, waar hij niet voor is bezweken

omdat hij langzaamaan de ogen sloot

en nog een lome haal gaf met zijn poot

als halve aai en onzachtzinnig teken

dat men hem ooit nadrukkelijk verbood

het zwijgen rond die zaken te verbreken.

Driek van Wissen (1943-2010)

uit: De volle mep

Commentaar:

Een week geleden overleed Driek van Wissen. Hoewel hij uitverkoren was als 'dichter des vaderlands', genoot hij weinig aanzien in literaire kringen. Men vond hem een rijmelaar. Dat blijkt ook wel uit bovenstaand gedicht dat niet alleen slechts twee rijmwoorden kent, maar ook metrisch opgebouwd is uit regels van vijf jamben.

Omdat de inhoud eenvoudig is, is deze technische beheersing hier echter niet zo indrukwekkend.

In ieder geval vind ik het erg aardig.

Bewustzijn

Als je de schedel openmaakt om de hersenen op microscopisch niveau te betrappen bij hun bezigheden, dan zie je maar één type gebeurtenis, namelijk het heen en weer reizen van impulsen langs zenuwbanen.

Het gekke is dat er in de zenuwen die naar de optische schors gaan precies dezelfde soort impulsjes reizen als in de zenuwen die naar de auditieve schors gaan.
Dat is zo gek omdat de 'optische' pulsjes tot zien leiden en de 'auditieve' pulsjes tot horen.

Het klinkt wel stom, maar je zou verwachten dat er iets onderscheidends is in de zenuwbanen die geluid teweeg gaan brengen in de breinbezitter en de banen die inlichtingen aandragen voor een visuele ervaring. Dat is niet zo. Sterker nog, de neuronen in de optische schors en die in de auditieve verschillen evenmin van aard.

Er bestaat geen onvermijdelijk verband tussen activiteit van bepaalde hersendelen en de daar aan verbonden ervaring. Nou heeft niemand ooit beweerd dat de precieze aard van een ervaring nauwkeurig kan worden afgeleid uit een bepaalde hersenactiviteit. Maar we waren wel gehecht aan de gedachte dat zien in de optische schors wordt geregeld.

Maar zien en horen zijn zo onweerlegbaar verschillend dat dit een tegenstrijdige bewering lijkt.
Een Rembrandt is niet een ervaring die een beetje overlapt met het horen van The Beatles.
Zeker, zegt Alva Noë, maar de aard van een bewuste ervaring kan variëren, terwijl het onderliggende neuronale vuurwerk niet verandert.

Zijn conclusie is dat het de pulsjes niet uitmaakt of er in de achterliggende schors gehoord of gezien gaat worden. Of we een auto zien of chocola proeven of een mug horen ligt niet aan de aard van de neuronale activiteit.

Maar waar ligt dat dan wel aan?

Het ligt aan de wereld, zegt Noë.

Hij wil weg van het vruchteloze idee dat bewustzijn (iets ervaren) een gebeurtenis is die zich ergens in de hersenen afspeelt.

We hebben het verkeerde beeld van zien al besproken. Wij zitten niet ergens in ons brein naar beelden te kijken die van buiten komen.
Zien is niet een kwestie van rapporteren.
Het is een activiteit die verbonden is met de bewegingen die wij maken. De opvallendste omstandigheid waar een bewegend lichaam als het onze zich mee zal moeten verstaan is de ondoordringbaarheid van vergelijkbare lichamen, boem!

Zien maakt ons bewegen in de wereld mogelijk.
Het is niet goed voorstelbaar dat bewegen zich zou hebben ontwikkeld zonder zien en vice versa. Dit verkennen van de wereld is een activiteit die onmogelijk is zonder brein, maar ook zonder lichaam (of zonder wereld). Noë wil zeggen dat bewustzijn dit verkennen is, waarin brein, lichaam en wereld samen aan de gang zijn.

Wie dit totaalbeeld bekijkt begrijpt dat het neuronale vuurwerk op zich niets ontsluit of in zich bergt. Daar moeten een lichaam en een wereld bij.


Bronnen:

Bert Keizer, Onverklaarbaar bewoond

Alva Noë, Out of Our Heads. Why You Are Not Your Brain, and Other Lessons from the Biology of Consciousness