In 'Trouw' van vandaag schrijft ene Diet Groothuis over haar afkeer van honden, onder de titel: Honden stinken. En dat niet alleen, ze willen ook nog weten hoe lekker Groothuis zelf wel niet ruikt!
Ze besnuffelen haar!En er is nog veel meer mee mis: honden verharen, ze poepen op straat, ze bijten, enz.enz.
Toch maar goed dat we Groothuis hebben, anders hadden we dat nooit geweten.
Ik heb haar gevraagd of het de volgende keer mischien mag gaan over bijv. vrouwen die stinken en over de overlast van kinderen.
Deze dame blijkt ook nog gedichten voor kinderen te schrijven. Daarin vertelt ze o.a. dat ze zo geniet van het
met een zweepslag trotse tijgers
dwars door hoepels vuur doen springen.
Dat is nog erger dan de kleingeestigheid die ze wekelijks in haar Trouwrubriekje ten toon spreidt.
Als ik Groothuis een raad mag geven: minder kleppen en meer reflecteren.
benieuwd wat dame Groothuis geantwoord heeft op je zeer terechte vraag? :))
BeantwoordenVerwijderenVan Diet Groothuis kreeg ik - toch nog - een mail:
BeantwoordenVerwijderen1) waarvan ze niet wil dat ik die citeer,
2) waarin ze verzoekt – 'met klem' – haar foto te verwijderen,
3) waarin ze schrijft dat de dichtregels niet van haar zijn maar van een kind dat wegdroomt.
Antwoord:
1) de foto wordt verwijderd. Meestal vinden mensen het wel leuk hun foto verspreid te zien, maar blijkbaar bent u zo ijdel niet. Ik moet toegeven dat hij minder flatteus is dan die welke u in Trouw laat afdrukken.
2) het zich verschuilen achter een personage - 'kind dat droomt' – is goedkoop. Het blijft uw perfide bedenksel. Ik heb de tekst ter kennis gebracht van 'Wilde dieren de tent uit'.
3) uw rubriek tref ik vandaag niet aan in de krant. U zult begrijpen dat ik hem niet mis - al had ik het voor een keer wel aardig gevonden te lezen wat u over stinkende vrouwen te melden hebt.
Hier het hele gedicht 'Circusdirecteur'. Kunnen lezers zelf oordelen over de gewraakte dichtregels.
BeantwoordenVerwijderenCircusdirecteur
Rare mensen doen
hier dingen
die ik
METEEN
na wil doen:
glitterpaarden laten draven
op het klappen van publiek
dansen over dunne draadjes
door de torenhoge tent
met een zweepslag trotse tijgers
dwars door hoepels vuur doen springen.
Als ik hier de baas was
zag ik
alles
elke dag.
Ogen dicht, daar ga ik:
tromgeroffel, brede lach,
armzwaai, hoge hoed.
Nu weet ik wat ik worden moet.
Uit: Boekie Boekie, jrg.15 nr. 65, 2007