De hond Pluk (afl. 3; door Bandoeng)

.

PLUK en GROTE VOETEN !

Wat gek was dat de vier maanden oude Pluk weg moest bij het eerste gezin waar hij woonde 'omdat iedereen bang voor hem was'...zo werd ons gemeld. Terwijl we nu weten dat de werkelijke reden was: de aanschaf van een nieuwe witte vloerbedekking.

Wat nog gekker was, was dat alleen de baas des huizes wel groot gezag over hem had want 'daar króóp Pluk voor' ! Voor ons kinderen van 13,14 jaar toch wel een raar, vreemd en onbegrijpelijk verhaal.
Maar eenmaal bij ons in huis is één en ander wel duidelijk geworden.

Pluk werd doodnerveus als je een beetje met je voet(en) zat te zwaaien of wiebelen...dan ging zijn bovenlip een beetje omhoog, hij liet zijn tanden zien en begon zachtjes te grommen en.....
als het voor hem écht te bedreigend werd, dan 'vlóóg' hij erop af, greep je voet, maar béét niet!...

Als je maar gewoon rustig bleef zitten gebeurde er niets dramatisch...
het was effe wenne, maar het went.
Zelf gingen we ook onbewust op onze voeten letten :-)

Hij was wel hypernerveus daarna...heel zielig...als zoiets gebeurde, kwam hij daarna met zijn staart naar beneden zwieberend een aai over zijn bol vrágen, alsof hij wilde zeggen: 'Ik weet dat ik fout was, maar ik was zo bang dat ik niet anders kon'.

Wij hebben hem daar ook nooit voor gestraft...
ik denk dat straf niet helpt in zo'n geval.
Ik denk dat je met straffen bij zo'n dier alleen maar een groter trauma aankweekt.

En Martin Gaus bestond nog niet om ons de psyche van Pluk uit te kunnen leggen :-)
maar Martin Gaus zou ons opvoedkundig talent wel volkomen hebben afgekeurd, ben ik bang :-)

Wat wij al dachten bleek ook wel zo te zijn...Pluk was bang voor zijn eerste baas (grote man) omdat deze hem met zijn grote voeten bewerkt had...
en dáár nu had onze Pluk een echt 'voetentrauma' aan overgehouden.

Maar ja, ...daar was ook nog Ome Dirk...een oud-oom van ons.
Een grote statige man van meer dan 1.90 m lang én ...GROTE VOETEN !!

Het was te verwachten: Ome Dirk viel duidelijk niet bij Pluk in de smaak. Pluk begon al te brommen als die grote voeten van Ome Dirk om de hoek van de poort verschenen.
En soms was hij echt zo vervelend dat we hem (Pluk dus, niet Ome Dirk) met zijn riem aan de tafelpoot moesten vastbinden.
We moesten er toch altijd wel om lachen want het had ook wel iets komisch.

Maar het is wel héél triest dat zo'n grote man als zijn eerste baasje, een kleine puppie Pluk van 2 - 4 maanden oud, zo'n levenslang trauma kan bezorgen.
En dat alléén maar met GROTE VOETEN !