Dierproeven en sekse

Sekse en gender zijn niet langer meer ‘de grote onbekenden in de geneeskunde'. Dat is een van de verdiensten van prof. Toine Lagro-Janssen.(foto) Vrijdag 5 juli neemt ze afscheid als hoogleraar Sekseverschillen in ziekte en gezondheid, Radboud Univ. Nijmegen.

 

Lagro was een van de eerste vrouwelijke hoogleraren binnen de medische faculteit. Daarnaast bleef ze werken als huisarts in Nijmegen. Daar kwam ze in aanraking met man-vrouwverschillen in aandoeningen en hulpvraag. Lagro: ‘Ziekten kunnen zich per sekse verschillend manifesteren: bij mannen uit angina pectoris zich bij voorbeeld in een drukkende pijn op de borst, bij vrouwen kan het zich ook uiten in vermoeidheid en duizeligheid. Ook reageren mannen vaak anders op medicijnen dan vrouwen.'

 

En ook omgeving doet er toe: van jongs af aan worden wij daardoor beïnvloed. Sommige gezondheidsproblemen komen meer voor bij mannen dan bij vrouwen en omgekeerd. Mannen en vrouwen gaan ook heel verschillend om met ziek zijn.

Lagro heeft het belang van aandacht voor gender en sekse breed uitgedragen en op de kaart gezet. Sekseverschillen in de zorg zijn een vast onderdeel geworden van de huisartsenopleiding, met speciale studieboeken en simulatiepatiënten. Nieuwe standaarden in de huisartsenzorg worden gescreend op genderspecifieke aspecten. Er kwam een digitaal Kenniscentrum Sekse & Diversiteit in Medisch Onderwijs. Huisartsen werden geïnformeerd over genderaspecten van depressie, pijn, hart- en vaatziekten en partnergeweld. Er is nu een Centrum Seksueel en Familiaal Huiselijk Geweld bij de spoedeisende hulp.


Commentaar

De vraag is hoe dit zit met dierproeven. Hoe wordt daar rekening gehouden met deze verschillen?

 

Of worden deze gemakshalve genegeerd?