Frauke Ohl (1966-2016)

Het Hoofd van het Proefdierlab Utrecht, Frauke Ohl, is heden op 50-jarige leeftijd overleden. Zij was ongeneeslijk ziek.
.

Zo dacht zij over dierproeven:

“Het is soms moeilijk uit te leggen dat je dierenwelzijn belangrijk vindt, maar toch dierproeven doet. 
Echter, als maatschappij willen we bepaalde kennis verwerven en ontwikkelen. Daarvoor accepteert de maatschappij ook dierproeven – maar onder voorwaarden. 

De vraag is dan welke potentiële welzijnsaantasting we aanvaardbaar vinden voor welke doelstelling. Dit geldt niet alleen voor proefdieren, maar ook voor dieren die we gebruiken voor consumptie, gezelschapsdieren of dieren in dierentuinen en circussen. De morele kaders veranderen daarbij continu. Niet alleen wetenschappelijke feiten spelen een rol, maar ook emoties. We weten vandaag de dag dat dieren kunnen lijden en we vinden dat we dieren niet ‘onnodig’ lijden toe mogen brengen. 

Dat is spannend. Want hoe maak je als maatschappij de afweging wat wel en niet ‘nodig’ is? Er is daarvoor vaak geen ultieme oplossing, keuzes zullen gemaakt moeten worden.” 

 ***

Publicaties: https://www.researchgate.net/profile/Frauke_Ohl

Carl Djerassi

Dit is de chemicus Carl Djerassi ten tijde van zijn uitvinding van de anticonceptiepil in 1951.

Hij werd in 1923 geboren in Wenen. Zijn vader was een Bulgaarse dermatoloog uit Sofia; moeder werd geboren in Moldavië, zij was tandarts. Ze hebben elkaar in Wenen ontmoet. De joodse familie ontkwam aan vervolging door terug te keren naar Bulgarije. Enige tijd later emigreerde hij met zijn moeder naar de VS. Vader volgde. 

Carl Djerassi overleed vandaag precies een jaar geleden in San Francisco, 91 jaar oud. Hij schreef ook romans, gedichten en toneelstukken. Verzamelaar van schilderijen van Paul Klee.

Er bestaan diverse actuele video's met hem, naderend de leeftijd van 90 jaar, waarop hij echter niet altijd makkelijk te verstaan is, bijv. hier. Een van zijn drie autobiografieën ligt voor hem op tafel.

Waarom Djerassi niet de Nobelprijs verleend werd, is een raadsel:

More perplexing to many in the scientific community is Carl Djerassi, known during his lifetime as “The Father of The Pill.” 

The development of a birth control pill potentially changed the life of half the people on the planet. 

Djerassi lived to 91, dying 30th January 2015. This was plenty of time to see the entire world change because of his work, but not enough time to win a Nobel Prize. Why? 

Some believe that early birth control pill tests, not necessarily the ones done by Djerassi, violated modern ethical standards — though not the commonly held ethical standards of the time — and that the Nobel Committee didn’t want to get bogged down in ethical issues. Really, no one knows.

Over de ongeschreven regels van de Nobelprijs, zie:

http://gizmodo.com/what-are-the-unwritten-rules-of-winning-a-nobel-prize-1735682317?utm_source=recirculation&utm_medium=recirculation&utm_campaign=fridayPM

Carl Djerassi

Hond en mens

1612 honden in proeven mishandeld en afgemaakt (NL 2013).

Exclusief reservehonden.

Dierenbescherming en Partij voor de Dieren

Ik heb het er misschien al wel eerder over gehad maar het blijft me verbazen. Dat is het feit dat de DB niet principieel tegen dierproeven is. Je vraagt je af hoe dat gemotiveerd wordt. Welnu, als volgt: De Dierenbescherming heeft een realistische en kritische benadering, met als uiteindelijk doel het uitbannen van dierproeven.  
Dierproeven hebben we dus te aanvaarden als zijnde de realiteit. Maar welke ‘bescherming’ biedt dit aan proefdieren? Als je zo redeneert kun je de hele Dierenbescherming sluiten, want ook de vee-industrie is bijvoorbeeld de werkelijkheid. Je kunt daar wel een Inspectie op zetten, maar dat is dweilen met de kraan open. 
“Als uiteindelijk doel” is lachwekkend, ware het niet zo treurig. Een einddatum wordt niet genoemd. DB verwijst wel naar de drie V’s: vermindering, verfijning en vervanging (van dierproeven). Deze dateren van… 1959. Intussen zitten we in dit land nog steeds met rond 1 miljoen proefdieren per jaar. Met andere woorden: 3 V’s zijn volstrekt ongeloofwaardig. Ze hadden allang bij de tijd gebracht dienen te worden, t.w. vervanging, vervanging en vervanging. Je kunt niet anders concluderen dan dat de Dierenbescherming bestaat uit Hagenezen die een boterham willen verdienen aan dierenleed. Al meer dan 100 jaar. Dierenbescherming is er primair voor zichzelf.  
En het is zelfs nog erger. De Dierenbescherming is een vereniging met omstreeks 175.000 leden. Die leden laten zich een rad voor ogen draaien, jaar in jaar uit. Dat is in feite het ware probleem. Niemand die z’n mond opendoet.

Partij voor de Dieren 
Bij de Partij voor de Dieren speelt iets dergelijks. Het is een veel kleinere vereniging dan de DB – ca. 12.000 leden - maar ook hier is het parool: snaveltjes dicht en oogjes toe. Wie een vraag over dierproeven stelt aan een partijlid krijgt als antwoord: ‘niks aan te doen, rijksbeleid, vraag het maar aan Esther Ouwehand’. Dus Esther Ouwehand moet het land bevrijden van dierproeven. Ook dierenvrienden kunnen onnozel zo niet leugenachtig zijn. Geen enkele website van een PvdD-afdeling vermeldt enig (relevant) feit over dierproeven. Zie bijv. de website van de Afdeling Rotterdam, de stad waar de meeste dierproeven van ons land gedaan worden. Nul-komma-nul informatie.  
Misschien zit hier ook een politiek motief achter. De Partij durft de publieke discussie niet aan, - uit angst voor verlies van goodwill? Niet opgewassen tegen de dominantie van de witte jas? Angst voor verlies van kiezersgunst? Het is niet onwaarschijnlijk dat dit motief ook een rol speelt bij de Dierenbescherming. Men dekt de problemen het liefst zoveel mogelijk toe. Verdeeldheid voorkomen - tot elke prijs.  
In beide gevallen is het enerzijds de onmondigheid van de leden, die hieraan debet is. Anderzijds zijn het de slachtoffers, de dieren die zelf geen stem hebben en volledig afhankelijk zijn. Dierenbescherming en Partij voor de Dieren wekken de schijn van betrokkenheid, in werkelijkheid lopen ze bij voorkeur met een grote boog om de problematiek van de dierproeven heen.

Partij voor de Bomen

'Oogjes dicht en snaveltjes toe'

Begin december had ik contact met PvdD-Leiden over dierproeven.

Men schoof het onderwerp af naar een collega, en dat was het dan.

Vandaag contact met PvdD-Rotterdam. De stad met verreweg de meeste dierproeven van ons land. Geen regel over op de website. Wel over het rooien van bomen. Net als in Leiden trouwens!

Met de Partij voor de Dieren als vriend hebben de proefdieren geen vijanden meer nodig.

De frustratie van Piet

 http://blog.donders.ru.nl/?page_id=328

Piet(er) Schipper promoveert op een onderzoek naar interacties tussen stress en een veelvoorkomende genetische afwijking van de serotonine transporter.

Daarin probeert hij op gewetensvolle wijze de effecten van stressoren op ratten te bestuderen, door ze aan diepgravende emotionele screening te onderwerpen na onprettige ervaringen.

In de spaarzame momenten dat hij niet op het lab is probeert hij stukken van Bach op de viool te krassen, of reageert hij de daarin opgebouwde frustratie af in een gitaar-herrie band.