Over Galdikas' fascinerende beschrijving van haar jarenlange onderzoek naar en leven te midden van wilde orang oetans op Borneo zal ik hier het een en ander noteren.
Ze leeft op Borneo in ‘Camp Leaky’ samen met haar man Rod, onder uiterst primitieve omstandigheden. Jaren 70 van de vorige eeuw. Over Rod schrijft ze verschillende keren heel positief. Ze roemt – terecht - zijn moed en behendigheid in het oerwoud. “Rod vond het de gewoonste zaak van de wereld om onder zijn cape de nacht door te brengen in het bos. Hij haalde uit naar de wilde orang oetanman die hem wilde aanvallen. Zijn optreden waarbij hij illegale houthakkers had ingerekend, had een bijna mythische status gekregen.”
Enzovoort.
Dan is het toch vreemd om zijn naam te missen in de opdracht van het boek. Daar worden wel zeven personen vermeld: “Voor: Pak Bohap, Binti, Fred en Jane; Cara, Carl, Cindy.”
De laatste drie zijn een orangfamilie.
Ik denk nu dat ik het begrijp. Het loopt namelijk niet goed af met Biruté en Rod. Aan Rod is, in plaats van een opdracht, een afzonderlijk hoofdstuk gewijd. Dat hoofdstuk, 18, heeft als motto:
Wat verbazingwekkend is, iedere seconde weer, is niet dat de liefde haar glans kan verliezen, maar dat er ooit gouden tijden kunnen zijn.
[Biruté; foto Rod]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten