Anti-vivisectie

Dat de antivivisectiebeweging al zo lang bestaat pleit t e g e n haar. 

Het residue ervan is Proefdiervrij, waarvan toch weinigen echt onder de indruk zullen zijn. Net als zoveel andere clubjes - AAP bijv. - is dat alleen nog maar werkverschaffing.

Met eten is iedereen dag in dag uit bezig. Dit onderwerp - de vee-industrie, de voedingsindustrie, 'gezond eten' - ligt dus veel dichterbij. Het aantal kookrubrieken in de media is niet meer te tellen. 

Een kookboek is normaliter goed te begrijpen. Dat geldt niet voor bijv. een vergunningaanvraag voor dierproeven. Dierproeven zijn onderdeel van echte wetenschap, die op zichzelf ook nog eens heel gespecialiseerd is. Door dit alles onttrekt zij zich aan effectieve bestrijding. Kritiek op onderzoek komt van vakgenoten. (die niet tegen dierproeven zijn!)

Vandaar dat het ADC, maar ook Respect voor Dieren en soms Bite Back, vooral demonstraties organiseert, de straat opgaat. Het verzet is vooral eenzijdig emotioneel. Onderzoekers halen daar hun schouders over op. Bestuurders nemen het iets serieuzer, omdat ze ordeverstoring vrezen. Maar of op deze manier de strijd ooit gewonnen gaat worden?

Pas als er net zoveel gesproken en geschreven wordt over dierproeven als over koken, pas dan maken we een kans.