De status van dierproeven

 

Bij gelegenheid van Wereldproefdierendag wijdde dagblad Trouw vorige week een artikel aan het onderwerp. Je leest het hier.
 

Lofwaardig initiatief - totdat je het gaat lezen. Dan blijkt dat de krant de jongste bediende het onderwerp heeft laten doen. Een studente die stage loopt op de redactie, Ellen Nieuwenhuijze. Minder hadden ze niet. Duidelijker kun je als redactie niet maken hoe niks je het onderwerp vindt.

Blijkbaar is er niemand op de redactie die enig benul van het onderwerp heeft. En een eindredacteur die het allang best vindt – als de krant maar gevuld is.
 

De leerling-journaliste begint natuurlijk weer helemaal van onderaan, gevolgd door een verzameling open deuren. Ze praat met Viervoeters om te vragen wat die van dierproeven vindt. Viervoeters! Ze had net zo goed naar de Sophiavereniging kunnen gaan. Dat heeft tenminste nog een verleden op dit gebied… 

 

Voor het contrast belt ze ook nog even met de stichting Informatie Dierproeven, beter gezegd: Misinformatie Dierproeven. Dit is een clubje van onderzoekers dat dierproeven verdedigt – tot de laatste snik.

 

Voor dierproeven loopt vrijwel iedereen weg. Vrijwel niemand is opgewassen tegen de witte jassen. En ethiek is een luxe, waar mensen alleen een beroep op doen als het in hun kraam te pas komt.
 

Laten we het maar weer hebben over de bio-industrie.