Dierproeven: vleesconsumptie als argument

Ronald Plasterk meende zijn dierproeven te kunnen excuseren met een beroep op de vleesconsumptie.

Als wij dieren slachten voor consumptie, waarom zouden we ze dan ook niet gebruiken in proeven?

Naar mijn mening is vleesconsumptie op zich al erg genoeg. Het is volkomen overbodig misbruik. Eeuwenoud vegetarisme is een duidelijk bewijs ervan. Anders dan carnivoren zijn mensen voor hun overleving niet aangewezen op het eten van vlees.

 

Je ziet ook waar het toe leidt als er geen respect meer is voor dierlijk leven. Namelijk tot de vleesindustrie, in al zijn afschrikwekkendheid.

Het wordt in dat kader begrijpelijk dat mensen dieren niet meer beschouwen als levende, bezielde wezens, maar als voorwerpen waarmee je kunt doen wat je goed lijkt. Als je ze mag doden, dan mag je ze ook mishandelen. Misbruiken in mode, in sport en spel.

 

Voor mensen die levende wezens als principieel gelijkwaardig aan zichzelf beschouwen, ligt dat uiteraard volkomen anders. Die mensen, politiek vertegenwoordigd door de Partij voor de Dieren, verzetten zich tegen iedere vorm van misbruik. Tegen vleesconsumptie èn tegen dierproeven.

 

Een afgeleide hiervan is de vleesconsumptie door huisdieren. Deze dieren hebben vlees nodig om te overleven, en dus moeten hiervoor andere dieren, ‘prooidieren’, worden gefokt en gedood. Er is geen alternatief, in zoverre is de mens hierdoor geëxcuseerd. Er is geen mens die erover peinst proeven op zijn huisdier te laten doen. A fortiori deze beschikbaar te stellen voor consumptie.

Niet iedereen houdt een huisdier. Net als met kinderen heb je er plezier van maar ook zorg. En kosten. Zelfs in dit overbevolkte land getroosten veel mensen zich offers om hun dier een zo natuurlijk mogelijk leven te laten leiden.