Het misverstand over dierproeven

 Als je kamerleden aanspreekt over dierproeven, dan kun je verstomd staan over de desinteresse en bijgevolg onwetendheid. Ik had contact met Geurts (CDA) en met Kees van der Staaij (SGP).

Geurts bazelde wat over de noodzaak van dierproeven. Let op: er wordt altijd “helaas” aan toegevoegd, helemaal niet hypocriet natuurlijk.

Van der Staaij schoof mijn vraag ongeïnteresseerd af naar een assistent, die ook van toeten noch blazen wist. En op dezelfde onozele en plichtmatige manier reageerde als Geurts.  

 

Maar ik merkte nog iets anders. Deze politici wekken de indruk dat ik uitsluitend reageer uit dierenliefde. Omdat ik proefdieren zo zielig vind. En met zo’n sentiment, daar kunnen de dames en heren niets mee. Daar kan een ‘politiek zwaargewicht’ zich natuurlijk niet mee bezighouden. (Herinner je ook de lummel uit Vlaanderen: Louis Tobback!)

 

Het pijnlijke is dat de relatie met de volksgezondheid totaal niet gezien wordt!
 

Ten opzichte van ziekte en dood neemt men een fatalistische houding aan.  Geneeskunde is wat het is, en daar moeten we het maar meedoen. 'De dokters doen hun best.' Het enige wat politici aan medische zorg interesseert zijn de kosten. Daar raken ze nooit over uitgepraat. Kwaliteit is geen onderwerp, totdat............... het misgaat. (En het gaat bij inwendige ziekten vrijwel altijd mis, meestal echter op kleine schaal.)

We kunnen concluderen dat de voorlichting allerwegen verschrikkelijk tekortschiet.