Een van de eersten die naam maakten met de bestrijding van cholera was de Britse arts John Snow. Hij deed wat nu heet epidemiologisch onderzoek en stelde op grond daarvan vast, in 1854, dat een publieke waterpomp in Broadstreet in Londen vervuild water afgaf. De pomp werd gesloten en Snow bleek gelijk te hebben. Er werden locaal veel minder gevallen van de cholera gemeld dan voorheen.
Snow was vegetariër en deed geen dierproeven. Een poll uit 2003, ingevuld door Britse artsen en publiek, noemde John Snow de grootste medicus aller tijden.
Cholera werd een tijdlang bestreden met virussen van bacteriën: bacteriofagen. Deze doodden ook de Vibrio cholerae. Het had als voordeel dat eenmalige toediening volstaat, er is geen kuur nodig. Toen tijdens WO II de antibiotica in zwang kwamen, verdrongen deze de bestaande therapie met bacteriofagen. Deze blijft overigens een optie in geval van antibioticaresistentie bij bacteriële infecties.
Bij cholera is vooral van belang het voorkomen van uitdroging. Gewoon water drinken is daarvoor niet toereikend, het gaat om water met suiker en zouten. (Oral Rehydratie Solution)
Cholera ontstaat door inname van besmet water. Een gevolg van Snows werk was dat de aandacht gevestigd werd op het belang van goede sanitaire voorzieningen. Tot op de dag van vandaag schort het daaraan in grote delen van de wereld, m.n. in Azië, Afrika en Zuid-Amerika, met uitbraken van cholera als gevolg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten