Is de rabbijn normaal?

Raphael Evers is rabbijn van de joodse orthodoxie. We kennen hem van het Nederlands Israelitisch Kerkgenootschap, dat zich bij de rechter beklaagde over het verbod op onverdoofd ritueel slachten, - nog nadat de Tweede Kamer al met dat verbod ingestemd had.

Een paar generaties geleden was het orthodoxe jodendom de dominante vorm van het jodendom, maar tegenwoordig behoort minder dan één vijfde van de joden tot orthodoxe joodse congregaties. Mensen als Evers vinden dat het historische jodendom n i e t  met het moderne leven in overeenstemming gebracht zou moeten worden, zodat strikte naleving van traditioneel godsdienstige wetten en rituelen niet langer een vereiste zou zijn. Evers vindt dat de mens behoort te leven zoals in 3317 voor Christus.

De liberaal joodse gemeente denkt daar gelukkig anders over (rabbijn Soetendorp).

Met orthodoxe joden is m.i. dus nauwelijks contact mogelijk. Dat blijkt ook uit het volgende. 

Evers wil rechten voor dieren niet in de grondwet. Daarover zegt hij:

 “In de Grondwet  staat de mens centraal en dat moet zo blijven. Wanneer wij mens en dier gelijkstellen, ontstaat een anomalie. 

Voorbeeld.

In 1994 werd middelbare scholieren in Los Angeles de vraag gesteld wie zij eerder zouden redden: hun eigen hond of een vreemde man of vrouw die op het punt stond te verdrinken. Bijna zeventig procent van de scholieren zou hun eigen hond laten voorgaan.

Vijfentwintig procent van studenten medicijnen, die voor dezelfde vraag stonden, kon of niet besluiten of prefereerden hun hond.

Deze `culturele ontwikkeling’ vind ik geen goede zaak.

Dierenrechten opnemen in de Grondwet zal een verkeerd signaal zijn en deze dier=mens of mens=diertendens alleen maar versterken. Dat vind ik geen goede zaak.”