Respect voor dieren

maandag 30 juli 2012

Consumptie van zilver

Colloïdaal zilver (ook wel Zilverwater (CZ)) is een colloïde van zilverdeeltjes in water. Het heeft enige antimicrobiële eigenschappen buiten het lichaam, en wordt soms als voedingsupplement gebruikt. Van colloïdaal zilver is bekend dat het in vitro diverse micro-organismen doodt en dat het drinkwater zuivert. Het gebruik ervan als een intern medicijn, in vivo, is echter controversieel.

Colloïdaal zilver (met als bijnaam helend water) werd lange tijd aanbevolen als doder van ziekteverwekkers en remmer van ontstekingen.

Vóór de ontdekking van penicilline werd het volop als antibioticum voorgeschreven tegen infecties, zoals syfilis. Voor 1938 was colloïdaal zilver dan ook aangemeld als geneesmiddel in de Verenigde Staten.

Sinds 1975 heeft het geen status meer van geneesmiddel. In de huidige reguliere geneeskunde wordt colloïdaal zilver niet inwendig gebruikt, het wordt wel veelvuldig toegepast bij brandwonden. Bij onjuist overmatig inwendig gebruik levert het wel het risico van argyrie op.

In de Verenigde Staten is het sinds 1999 verboden om colloïdaal zilver aan klanten te verkopen als het samengaat met gezondheidsbrengende claims.

Colloïdaal zilver mag echter wel als voedingssupplement worden gebruikt en verkocht. In Duitsland wordt het verkocht als plantenbeschermingsmiddel. Verder worden de vezels van sommige wondverbanden voorzien van een zilvercoating vanwege het anti-bacteriële effect. Op zilver is geen patent aan te vragen. Inmiddels wordt CZ veelvuldig in de alternatieve geneeskunde toegepast.

Er zijn enkele gevallen bekend van mensen die een onomkeerbare grijs/blauwkleuring van de huid (argyrie) kregen na het gebruik van colloïdaal zilver. In die gevallen ging dat om extreem overmatig gebruik. En het innemen van zilveroplossingen die niet volgens de juiste methode waren geproduceerd. Waarschijnlijk zijn de zilverdeeltjes die daarbij geproduceerd werden te groot, was het zilver van onzuivere kwaliteit en/of is er sprake van de vorming van zilverchloride door toevoeging van zout ten behoeve van betere stroomgeleiding. Deze mogelijkheden worden in verband gebracht met argyrie.

bron: wikipedia

Geen opmerkingen:

Een reactie posten